Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Ερωτική σχέση μετά τη γέννα


xrisaki

Recommended Posts

Πριν δύο μήνες έφερα στον κόσμο το δεύτερο μου παιδάκι με φυσιολογικό τοκετό όπως και το πρώτο. Το πρώτο παιδί είναι περίπου 2,5 χρονών. Οι σχέσεις μας όμως πλέον με τον άντρα μου δεν είναι όπως πριν, αναφέρομαι στο ερωτικό κομμάτι αφού κατά τα άλλα δεν έχουμε κανένα πρόβλημα, ούτε καυγάδες ούτε άγχη. Ενώ μετά την πρώτη γέννα όλα ήταν καλά μεταξύ μας και ερωτευμένοι νιώθαμε και συχνές επαφές είχαμε παρόλο που η εικόνα μου δεν ήταν και τόσο καλή λόγω κηλών κλπ. αλλά τον άντρα μου δεν φαινόταν να τον ενοχλεί. Τώρα μετά την δεύτερη γέννα τον βλέπω πολύ ψυχρό, δεν με πλησιάζει ούτε για αστείο, μία φορά έγινε και τότε επειδή εγώ πήρα την πρωτοβουλία και πάλι δεν τον είδα και τόσο θερμό (καταλαβαίνετε), μετά όσες φορές και να προσπάθησα το αρνήθηκε, πράγμα που μου έκανε εντύπωση καθώς στο παρελθόν ποτέ δεν αρνιόταν, αντιθέτως θα έλεγα. Το συζήτησα μαζί του και μου λέει πως αυτή την περίοδο δεν έχει όρεξη. Είμαι πολύ στεναχωρημένη. Από τη μία η μειωμένη αυτοπεποίθηση λόγω περιττών κηλών, το άγχος του θηλασμού, η κούραση, η κλεισούρα κλπ που μου κάνουν την ψυχολογία χάλια και από την άλλη ο άντρας μου να ενισχύει τις ανασφάλειες μου. Λέτε να είναι η αρχή του τέλους ως ζευγάρι για μας? Δεν ξέρω τι να σκεφτώ. έπαψε να με βλέπει ερωτικά? Γιατί? Λόγω κιλών? Επειδή είμαι όλη μέρα σπίτι απεριποίητη? Επειδή θηλάζω? Επειδή ήταν παρών στη γέννα? Όλα τα σκέφτομαι και όλα τα βρίσκω πιθανά. Μαζί του που τα συζήτησα λέει ότι δεν ισχύει τίποτα από όλα αυτά και πως σιγά σιγά θα επανέλθουμε. Δεν βλέπω όμως να ενδιαφέρεται και πολύ. Δεν θέλω να χαλάσω την οικογένεια μου αλλά τι σόι ζευγάρι θα είμαστε, ή πως θα μείνω με έναν άντρα που με αποστρέφεται σεξουαλικά? Αξίζει να προσπαθήσω ή ρίχνω την αξιοπρέπεια μου? Μεταξύ μας πάντως μετά από την απόρριψη πλέον δεν θέλω να προσπαθήσω ξανά και του το είπα, αν νιώθει κάτι ας προσπαθήσει αυτός. Είμαι χάλια ψυχολογικά και τα είπα και ξαλάφρωσα μιας και δεν έχω το θάρρος να μιλήσω σε κανέναν για κάτι τόσο προσωπικό. Να σημειώσω πως γενικώς δεν υπάρχει κάποιο μελανό σημείο στη σχέση μας.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Λέτε να είναι η αρχή του τέλους ως ζευγάρι για μας??

Όχι!

 

έπαψε να με βλέπει ερωτικά? Γιατί? Λόγω κιλών? Επειδή είμαι όλη μέρα σπίτι απεριποίητη? Επειδή θηλάζω? Επειδή ήταν παρών στη γέννα?

Παίζει να σκέφτεται το οικονομικό (με ένα δεύτερο παιδί). Παίζει να είναι επηρεασμένος από όλα αυτά που λες.

 

Θεωρώ πάντως πως είναι προσωρινά και ότι όσο η ζωή σας και η ψυχολογία σου θα επανέρχονται στα φυσιολογικά της, αναλόγως θα φτιάχνει και η ερωτική σας ζωή.

 

Δώσε χρόνο στον έρημο τον άντρα σου! Μην τον κρίνεις τόσο σκληρά, μάλλον χρειάζεται κι αυτός χρόνο μετά από την εγκυμοσύνη και τη γέννα! Μην τον πιέζεις προς το παρόν, κοίτα τα παιδιάκια σου και κυρίως το νεογέννητο που σε χρειάζεται, όταν έχεις χρόνο κάνε κι ένα μπανάκι και βάλε κάτι πιο προσεγμένο (μια καινούργια φόρμα, ας πούμε, κι ένα μπλουζάκι σε χρώμα που σε κολακεύει) και δώστου λίγο χρόνο...

 

Α! Και ό,τι σου λέω τώρα κοίτα να μου τα θυμίσεις σε 18-20 εβδομάδες που εσύ θα τα έχεις ξεπεράσει κι εγώ μόλις θα αρχίζω να τα αντιμετωπίζω, ε?;)

it's never too late to start all over again

 

Link to comment
Share on other sites

Σε ευχαριστώ για την απάντηση σου, με το καλό να υποδεχθείς το μωράκι σου και με έναν πόνο. Σου εύχομαι να μην το περάσεις αυτό ούτε και καμία δυσκολία. Προσπαθώ να του δώσω χρόνο και δεν τον πιέζω, ενοώ έχω καλή έως άριστη συμπεριφορά απέναντι του, αυτό δεν έχει αλλάξει, απλά του ξεκαθάρισα πως πλέον για το ερωτικό κομμάτι δεν θα πάρω ξανά εγώ πρωτοβουλία. Μακάρι να είναι κάτι παροδικό και να μην σημένει πως τελειώσαμε γιατί τον αγαπώ τον άντρα μου, τον νιώθω ένα κομμάτι από μένα.

Link to comment
Share on other sites

Και σε εμάς συνέβη ακριβώς το ίδιο μετά τη γέννηση του μωρού και ο δικός μου άντρας δεν ήταν μέσα κατά τη διάρκεια του τοκετού (αν ήταν και εγώ εκεί θα το απέδιδα) Εκείνος έλεγε ότι δεν υπήρχε πρόβλημα και ότι ήταν όλα όπως πριν, εγώ έφτασα σε σημείο να του λέω πως δεν θέλω συμβατικό γάμο και αν είναι να είμαστε έτσι καλύτερα να χωρίσουμε και άλλα ωραία.. Και εγώ στενοχωριόμουν και θύμωνα και ενώ στην αρχή προσπαθούσα συνέχεια και πίεζα όταν είδα ότι δεν υπήρχε αποτέλεσμα απλά το άφησα στην άκρη το θέμα. Τελικά ήταν παροδικό, πιθανολογώ (γιατί εκείνος ακόμα και τώρα δεν παραδέχεται πως ήταν "κάπως":rolleyes:) ότι απλά χρειαζόταν χρόνο να συνηθίσει την καινούρια κατάσταση και τα νέα δεδομένα στη ζωή μας. Τώρα είμαστε όπως παλιά ευτυχώς. Μην στενοχωριέσαι φάση είναι και θα περάσει απλά θέλει χρόνο και υπομονή. Εγώ κατάλαβα ότι όσο πίεζα και μουρμούριζα είχα τα αντίθετα αποτελέσματα οπότε στο δεύτερο αν ξαναπάθουμε τα ίδια θα ξέρω πώς να το χειριστώ!;)

S02fp3.png

 

 

LnVyp3.png

Link to comment
Share on other sites

Πλάκα έχουν οι άντρες... εμείς τραβάμε όλο το λούκι, τη δική μας ζωή βάζουμε στην άκρη, εμείς πρέπει να επαναφέρουμε το σώμα μας και την ψυχολογία μας στην πρότερη κατάσταση αυτοί όμως πρέπει να επανέλθουν και να προσαρμοστούν !!! Κορίτσια έχουμε ήδη πολύ άγχος μήπως πρέπει να αφήσουμε και κάποιον άλλο να αγχωθεί για εμάς ?

Το αξίζουμε δε νομίζετε ???

Nozmp3.pngyF2Vp3.png]
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Συμφωνώ αλλά τί να κάνεις, όταν αντιλαμβάνεσαι ότι κάτι δεν πάει καλά στη σχέση σου δεν είναι εύκολο να το αγνοήσεις. Λίγο οι ανασφάλειες που έχουμε οι λεχώνες, λίγο οι ορμόνες να η σύγκρουση. Όπως και να το κάνουμε όμως εμείς λόγω της εγκυμοσύνης και των σταδιακών αλλαγών που γίνονται στο σώμα μας πιστεύω ότι οδηγούμαστε πιό ομαλά στην προσαρμογή στα νέα δεδομένα. Κάποιοι άντρες όσο ενεργά και αν συμμετέχουν στην εγκυμοσύνη και στον τοκετό δεν συνειδητοποιούν ακριβώς τί θα ακολουθήσει. Επιπλέον όπως μου είπε ένας φίλος μου νιώθουν και λίγο αποκομμένοι μπροστά στο δέσιμο που έχουμε με το μωρό μας.

Εγώ βέβαια μιλάω με τόση ψυχραιμία και κατανόηση τώρα που το ξεπεράσαμε και ηρεμήσαμε, τότε τα έβλεπα λίγο διαφορετικά τα πράγματα:?

S02fp3.png

 

 

LnVyp3.png

Link to comment
Share on other sites

  • 2 εβδομάδες μετά...

Εγω το πέρασα αυτό στην πρώτη μου εγκυμοσύνη και ήταν παρών και στις δύο γέννες....θέλουν λίγο χρόνο...μας βλέπουν σαν μάνες, ολη μέρα με τις πυτζάμες, θηλασμός κτλ...είναι φυσικό....και εγώ δεν αισθανόμουν "θυλυκή" με όλη την κούραση και τα σχετικά τώρα όμως που γέννησα κι εγώ πριν δυο μήνες είμασταν πιο προετοιμασμένοι γι' αυτό και δεν το αφήσαμε να μας επηρεάσει. Φυσικά δεν ειμαι με τις πυτζάμες και τα χάλια μου ολη μέρα αλλά όλο βόλτα, βάφομαι συνέχεια, πάμε για καφέ και τα σχετικά, εννοείται θηλάζω αλλά αυτό δεν μας επηρεάζει καθόλου. Ενω πάντως είχα όρεξεις στην εγκυμοσύνη και δεν ήθελε εκείνος τώρα μου πέρασαν και για να ειμαι ειλικρινής έφαγα αναγκαστικά για να μου ανοίξει η όρεξη :)

Πάντως σίγουρα θα περάσει το έχουν πάθει σχεδόν όλοι όσοι ξέρουμε και συγκεκριμένα μόνο δύο από ολους τους φίλους μας δεν το έπαθαν που ειναι εξακριβωμένοι σεξομανείς :) :) :)

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...