Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Εγινα τριτεκνη, ομως δυσκολευομαι πολυ..


Recommended Posts

Εμπειρες τριτεκνες και πολυτεκνες μανουλες χρειαζομαι τα φωτα σας! Εγινα προσφατα τριτεκνη-τα βλασταρια μου ειναι 9 χρονων, 2 και σαραντα ημερων- και τα χω βρει μπαστουνια. Ο συζυγος λειπει πολλες ωρες, καποιες φορες και ολη τη μερα και βοηθεια δεν εχω προς το παρον τουλαχιστον-οι γιαγιαδες μας δεν ειναι και πολυ προθυμες αλλα κατι μου λεει πως θα τις φερω με το ζορι! Καταλαβαινετε δεν ξερω απο που να αρχισω.. Ο μεγαλος εχει διαβασμα και δραστηριοτητες, ο μεσαιος θελει να ασχολουμαστε μαζι του διαφορετικα ολο και καποιον θα πειραζει και ο μικρος θελει αγκαλιες αλλιως κλαιει- να το αφησω να κλαιει τοσο μικρο δε μου παει η καρδια. Βαλτε και τις δουλειες και την αυπνια, με πιανει απελπισια με αποτελεσμα να τα βλεπω ολα μαυρα, να νιωθω οτι η ζωη μου τελειωσε, οτι δε θα μπορω να κανω τιποτα αλλο εκτος απ το να τρεχω ολη μερα. Επισης μου βγαινει θυμος προς τον αντρα μου γιατι λειπει, μαλωνουμε και γινεται ακομη χειροτερη η ψυχολογια μου. Ουφ τα ειπα! Εσεις πως τα καταφερνετε; Γιατι μου ειναι τοσο δυσκολο; Μηπως τελικα δεν ειμαι εγω για πολλα παιδια;

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 76
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Μη σε παίρνει από κάτω. Δεν θα είναι έτσι για πάντα. Κι εγώ τον πρώτο καιρό ένιωθα όπως εσύ. Λίγο οι ορμόνες, λίγο η κλεισούρα και η αποχή από τη δουλειά μ'εκαναν να τα βλέπω σκούρα. Εμένα είναι 6,3 και 17 μηνών. Να φανταστείς θήλαζα τη μικρή μου και ο μικρός μου ήταν γαντζωμένος πάνω μου. Με τον καιρό όμως βρήκαμε τους ρυθμούς μας. Εμείς γιαγιάδες δεν έχουμε κοντά οπότε πήρα μια γυναίκα να με βοηθάει. Βοήθεια χρειάζεσαι και μην ντραπείς να τη ζητήσεις. Αν δε μπορούν οι γιαγιάδες γνώμη μου είναι να βρεις μια κοπέλα έστω για λίγες ώρες. Κράτα γερά!

Link to comment
Share on other sites

Λοιπόοοοννννν.... παίρνουμε το μαγικό ραβδάκι και "παγώνουμε" την εικόνα του πανικού. Σα να σταματάει ο χρόνος δηλαδή. Χαλαρώνουμε, παίρνουμε μία ανάσα και... πάμε να τα δούμε ένα ένα.

 

Δεδομένα:

- Έχουμε μπαμπά σκληρά εργαζόμενο. Άρα λείπει, επομένως η βοήθεια είναι κομματάκι δύσκολη από μέρους του.

- Γιαγιάδες λίγο απρόθυμες (γιατί μάλλον ξέρουν τι εστί βερύκοκο :mrgreen:), αλλά εν δυνάμει είναι εργατικά χέρια. Ας το κρατήσουμε στο πίσω μέρος του μυαλού αυτό.

- Εσύ δεν εργάζεσαι.

 

Επεξεργασία:

Ο γιος σου είναι 9 ετών. Αυτό μας κάνει... (μούμπλε-μούμπλε --εμοτικόν υπολογισμού) ... τετάρτη δημοτικού. Σωστά;

Σε αυτή την ηλικία θα μπορεί να είναι σχετικά ανεξάρτητος ως προς το διάβασμα ή αν δεν είναι ακόμα ανεξάρτητος, τότε η εποπτεία θα είναι υποθέτω περιορισμένη.

Επίσης τα πρωινά λείπει, αφήνοντας το χρόνο για να ασχοληθείς με τα άλλα δύο παιδιά πιο έντονα.

 

 

Προτάσεις:

1. Αφήνεις το θέμα του σπιτιού για λίγο καιρό στο έλεος του θεού. Δηλαδή, κοιτάς να μαγειρέψεις, και κάτι λίγα ρουχαλάκια ΜΟΝΟ.

Κάνεις μόνο όσα προλαβαίνεις και προσέχεις να μην εξοντώνεσαι.

Αυτό θα φέρει ως συνέπεια, για τον πρώτο καιρό να σε πλακώσει το σπίτι λόγω συσσώρευσης των εργασιών.

 

Εκεί ενδεχομένως να εισπράξεις και μια σχετική "επίθεση" από το σύζυγο, γιατί τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά και γενικά θα φανεί η δυσκολία.

Έως τώρα, ο σύζυγος δεν έχει εισπράξει την πραγματική εικόνα του μεγέθους της δυσκολίας που αντιμετωπίζεις. Επομένως είναι φυσικό αυτή η διαφορά στην οπτική γωνία να φέρνει συγκρούσεις.

 

Στο σημείο λοιπόν που αρχίζει να βλέπει με τα μάτια του το σπίτι και τις ανάγκες του... στην αρχή θα διαμαρτυρηθεί, αλλά αν εξηγήσεις πως κάνεις ότι μπορείς αλλά -προς μεγάλη σου στενοχώρια- δεν το προλαβαίνεις... και στενοχωριέσαι και ανησυχείς γι' αυτό... τότε δεν μένει τίποτα άλλο από το να περάσετε στη δεύτερη φάση της αναζήτησης λύσης.

 

Αυτό σημαίνει (ένα από τα παρακάτω ή και περισσότερα αν είσαι τυχερή!) :

α. παίρνω γυναίκα για βοήθεια στις δουλειές

β. επιστρατεύουμε εκ περιτροπής τις γιαγιάδες,

γ. ρίχνουμε για λίγο καιρό τις απαιτήσεις μας για τσίλικο σπίτι και κρατάμε το βασικό (καθαρό σπίτι) κι ας είναι λίγο ακατάστατο ή ίσως λιγάκι ασιδέρωτο. Με 40 μερών παιδί, δεν παρεξηγεί κανείς.

(Αν διαλέξεις το α. ή/και το β. τότε σίγουρα θα αποφύγεις το γ.) ;)

δ. ο σύζυγος αναλαμβάνει π.χ. τα εβδομαδιαία ψώνια ή οτιδήποτε εσύ πιστεύεις πως μπορεί να είναι "κοντά" στις δυνατότητές του χαρακτήρα και του χρόνου που έχει. (Μην τον εξοντώσουμε κι αυτόν... δεν έχουμε άλλον... κρίμα είναι... :mrgreen:).

 

 

 

2. Στο χρόνο που λείπει ο γιος στο σχολείο, ασχολείσαι με το 2χρονο κυρίως μιας και το άλλο είναι μαμ-κακά-νάνι αυτή την εποχή (ελπίζω!). Δοκιμάστε να κάνετε πράγματα μαζί. Παιχνίδια, κουβεντούλες, βολτίτσες. Ακόμα και η αλλαγή πάνας ή το τάισμα μπορούν να γίνουν ευχάριστες δραστηριότητες με το να του ζητήσεις να γίνει "βοηθός σου" -μόνο για παιχνίδι (χωρίς να του φορτώνεις ευθύνες).

Έτσι το μικρότερο παιδί γίνεται αφορμή για να περνάτε καλά όλοι σας (στα μάτια του). Αυτό μεταφράζεται σε λιγότερη ζήλια, λιγότερη γκρίνια και σου δίνει περισσότερη προσοχή αφού θα είναι βοηθός σου.

Καλά, μην περιμένεις θαύματα... Απλά θα βελτιωθεί λίγο η καθημερινότητά σου. Θα υπάρχουν και μέρες που θα πιστεύεις πως δε μπορείς να συνενοηθείς με το 2χρονο, αλλά θα είναι και άλλες που θα δεις πως θα είναι εντυπωσιακά όμορφες.

 

 

3. Οριοθέτησε τον τρόπο και το χρόνο του διαβάσματος. Δηλαδή, όταν έρχεται ο μεγαλύτερος και είναι ώρα για διάβασμα, κάν' το λίγο υπερπαραγωγή. Δηλαδή λες στο 2χρονο: "Τώρα, πρέπει να διαβάσει ο ....(μεγάλος)... Εσύ αν θες πήγαινε να παίξεις στο άλλο δωμάτιο/σαλόνι/... Αν θες μπορείς κι εσύ να "διαβάσεις" αρκεί να μη μιλάς δυνατά. Μόνο ψιθιριστά..." (Και του πασάρεις με νόημα μια ζωγραφιά για να τη χρωματίσει ή κάτι να "γράψει").

Το πιο πιθανό είναι να θέλει να κάνει κι αυτός σα μεγάλος. Εντάξει, μην περιμένεις πως θα κάτσει σούζα 1+ ώρα που χρειάζεται το διάβασμα. Αλλά με τέτοια τεχνάσματα, θα αποσπάς την προσοχή του και θα ροκανίζεις το χρόνο προς όφελός σας.

 

Όταν βλέπεις ότι συγκεντρώνεται πραγματικά σε μια δραστηριότητα και είναι ήσυχος, μην ξεχνάς να τον επιβραβεύεις στο τελείωμά της (και ΟΧΙ κατά τη διάρκειά της!!!) . Δείξε του πόσο τον θαυμάζεις που είναι κι αυτός μεγάλος και διαβάζει! ;)

 

 

4. Για το μωρό που κλαίει, θα πρότεινα ένα μάρσιπο αγκαλιάς (προσωπικά λατρεύω το wrap, αλλά γενικά βολεύει ένας μαλακός μάρσιπος αγκαλιάς). Το μωρό είναι "δεμένο" πάνω σου και εσύ είσαι ελεύθερη (σχετικά) στις κινήσεις σου, χωρίς να νοιάζεσαι για το νταχτάρισμα. Αν και γενικά δεν είμαι φαν του να "φοράει" μια μαμά το μωρό όλη μέρα, παρόλ' αυτά νομίζω πως για τη διάρκεια του διαβάσματος ή της βόλτας θα ήταν πραγματικά καλή λύση.

 

 

5. Βάλε το μεγάλο σου γιο να αναλάβει κάποιες ευθύνες δικές του. Πρόσεξε: ΟΧΙ των αδερφών του, αλλά δικές του. Δηλαδή, να αρχίζει να οργανώνει τον εαυτό του. π.χ. φτιάχνω μόνος μου την τσάντα (στην αρχή με την εποπτεία σου και σιγά σιγά να αποστασιοποιείσαι από αυτό), διαλέγω μόνος μου τα ρούχα μου, ντύνομαι κτλ. Ότι μπορεί να αναλάβει και θα τον κάνει ανεξάρτητο καλό είναι. Και φυσικά κι αυτόν οφείλουμε να του αναγνωρίζουμε πως μεγαλώνει και πως γίνεται όλο και πιο υπεύθυνος. Η επιβράβευση είναι ένα καλό εργαλείο για να ενισχυθεί μια επιθυμητή συμπεριφορά.

 

6. Μην ξεχνάς πως τα πράγματα κάθε μέρα θα γίνονται καλύτερα, γιατί τα παιδιά μεγαλώνουν. Άρα και το σπίτι θα ξανασυμμαζευτεί, και οι συμπεριφορές θα δρομολογηθούν, και η καθημερινότητα θα πάρει μια πιο ανθρώπινη διάσταση.

 

 

 

Αυτάααααα.....

Καλά κουράγια!!

Αααα και να ΜΗ σκέφτεσαι σοβαρά πράγματα όταν είσαι κουρασμένη!!

 

 

 

Υ.Γ. Έχοντας 3 παιδιά, συναντά κανείς όλα τα είδη δυσκολιών. Ακόμα και πράγματα που δεν είχε συναντήσει πριν. Είναι σαν την κορυφή του βουνού. Από εκεί και πέρα, στα επόμενα παιδιά 4,5, +++ τα πράγματα επαναλαμβάνονται και οι γονείς γίνονται πιο αποτελεσματικοί. Άρα, ξεπερνώντας αυτές τις δυσκολίες... να ξέρεις πως ... "θα τα έχεις δει όλα"! :mrgreen:

Δεν εκπαιδεύω παιδιά... Εκπαιδεύομαι γονιός.

"... άλλωστε, η εμπειρία που αποκτούμε είναι η συσσώρευση των λαθών μας, έτσι δεν είναι; ... " -E.M.

Link to comment
Share on other sites

Εγω με τη σειρα μου θα σου πω (μια και η alcyon εδωσε πολλες πρακτικες συμβουλες), οποτε νιωθεις πως πνιγεσαι και δεν αντεχεις να κανεις "εικονα" στο μυαλο σου τις "φυσιολογικες" στιγμες που σας περιμενουν...πχ κλαιει το μωρο και δεν ξερεις τι θελει, ουρλιαζει, απο την αλλη ο 2χρονος σε τραβαει απο τα μανικια και γκρινιαζεικαι αυτος ταυτοχρονα ενω ο μεγαλος προσπαθει να σου μιλησει για ενα θεμα που αφορα στο σχολειο...χμμ...παιρνεις βαθιες ανασες...φφφ...φφφ...και σκεφτεσαι πως σε λιγο καιρο θα ειναι οοολα τους στο σχολειο κι εσυ ελευθερη...οχι οχι δεν αργει και τοσο αυτη η στιγμη, πιστεψε με θα ερθει πολυ συντομα...οποτε τι σκεφτεσαι μετα? ας τα χαρω λιγο τωρα, ακομη και αν ειναι τοσο δυσκολες ειναι στιγμες που ΔΕ ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΟΥΝ;)

 

ΟΛΕΣ περασαμε απο τετοιες στιγμες φρικης...(και περναμε ακομη!), ειδικα εαν εχουμε πολλα παιδακια..αυτο να σκεφτεσαι. Α, και να μην εισαι αυστηρη με τον εαυτο σου, πχ να τον δικαιολογεις αν καποια στιγμη παραφερθεις γιατι σου εσπασαν τα νευρα. Πιστευω πως το σημαντικοτερο ολων ειναι να αγαπαμε, να κατανοουμε και να βλεπουμε με συμπαθεια τον εαυτο μας...ποτε μηνπαψεις μ]να τον αγαπας και να τον εκτιμας;)

Link to comment
Share on other sites

Δεν έχω πολλά παιδιά, αλλά νομίζω ότι σε καταλαβαίνω με το ζωηρό μωράκι και το ξενύχτι του νεογέννητου.

 

Το ζωηρό μωράκι σου θα βρει ρυθμούς σε κανα-δυο μήνες, οπότε θα ανασάνεις λιγάκι. Πιστεύω θα μπορεί να κάθεται στο ρηλάξ να χαζεύει για κάμποση ώρα το μεγαλύτερο που παίζει, όσο είσαι κοντά και απλά κοιτάς/επιβλέπεις. Κοινώς δεν θα απασχολείται αποκλειστικά με αγκαλιές.

 

Τότε θα περάσει η πιο ζόρικη φάση και πιθανόν να κοιμάσαι και καλύτερα. Πιστεύω η χειρότερη φάση είναι τώρα.

 

Εγώ θα το εξηγούσα αυτό στο σύζυγο και θα του ζητούσα μόνο να αναλάβει τα παιδιά για λίγες ώρες κάθε τόσο να συμπληρώσω ύπνο. Εμείς το κάναμε αυτό αργα το απόγευμα, αφού πρώτα γύριζε από τη δουλειά και τον έβλεπα λίγο. Αυτό κράτησε για κανένα μήνα, αλλά ήταν αρκετό για να μην πιστεύω ότι η ζωή μου είχε τελειώσει και ότι όλα ήταν ένα λάθος και όλα αυτά που σκέφτεσαι τώρα! Ο άντρας μου μπορούσε να το κάνει, δεν τον πείραζε. Πιο μετά τα πράγματα μπήκαν σε έναν ρυθμό και κυρίως τα παιδιά ήταν ήρεμα ότι οι ανάγκες τους καλύπτονταν και γενικά υπηρχε ένα όμορφο κλίμα χωρίς γκρίνιες και κλάματα.

 

Παρόλα αυτά, με τα δυο μικρά σου ιδιαίτερα, μπορεί να χρειάζεστε για ένα διάστημα βοήθεια άλλη, έστω περιστασιακά. Αποκλείεται να την έχετε;

 

Επίσης ήθελα να πω ότι βλέπω ένα από τα κλειδιά να είναι η οριοθέτηση του μεσαίου σου. Και γιατί απλως χρειάζεται και γιατί αν ηρεμήσει εκείνος θα είναι καλή παρέα και καλό παράδειγμα για το μικρότερο.

 

Εγώ θα τα έβγαζα βόλτες, τα πρωϊνά, που λείπει ο μεγάλος. Εφόσον έχεις συμπληρώσει αρκετό ύπνο.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Αχ κοριτσια μου, εσεις οντως με καταλαβατε απολυτα με λιγες σειρες μονο που εγραψα! Τ οτι τα περασατε κι εσεις και τωρα ειστε καλα μου δινει κουραγιο, σας ευχαριστω πολυ για την υποστηριξη! Κραταω ολες τις συμβουλες, και θα δω τι μπορει να γινει στην πραξη.. Για κοπελα δε μας παιρνει οικονομικα, οποτε θα ξεβολεψω λιγο τις γιαγιαδες και θα δουμε αντιδρασεις. Δε θελω να τις πολυπιεσω ειναι η αληθεια γιατι σε εναμιση μηνα θα επιστρεψω στη δουλεια και θα μου κρατανε εναλλαξ το μωρο. Ο μεσαιος θα ειναι στον παιδικο. Αναρωτιεμαι αν δουλευω και μεχρι το μεσημερι τι χαος προκειται να επικρατησει.. Να ρωτησω και κατι αλλο πρακτικο.. Τα δυο μικρα πως θα τα βγαζω βολτα;Αφου θα κραταω το καροτσι πως θα κραταω και το διχρονο απ το χερι; Δεν το εχω επιχειρησει ακομη και φοβαμαι μη μου φυγει.

Link to comment
Share on other sites

Αχ κοριτσια μου, εσεις οντως με καταλαβατε απολυτα με λιγες σειρες μονο που εγραψα! Τ οτι τα περασατε κι εσεις και τωρα ειστε καλα μου δινει κουραγιο, σας ευχαριστω πολυ για την υποστηριξη! Κραταω ολες τις συμβουλες, και θα δω τι μπορει να γινει στην πραξη.. Για κοπελα δε μας παιρνει οικονομικα, οποτε θα ξεβολεψω λιγο τις γιαγιαδες και θα δουμε αντιδρασεις. Δε θελω να τις πολυπιεσω ειναι η αληθεια γιατι σε εναμιση μηνα θα επιστρεψω στη δουλεια και θα μου κρατανε εναλλαξ το μωρο. Ο μεσαιος θα ειναι στον παιδικο. Αναρωτιεμαι αν δουλευω και μεχρι το μεσημερι τι χαος προκειται να επικρατησει.. Να ρωτησω και κατι αλλο πρακτικο.. Τα δυο μικρα πως θα τα βγαζω βολτα;Αφου θα κραταω το καροτσι πως θα κραταω και το διχρονο απ το χερι; Δεν το εχω επιχειρησει ακομη και φοβαμαι μη μου φυγει.

 

Χαιρετώ τη συνάδελφο τρίτεκνη ΚΑΙ αγορομάνα!Πόσο μα πόσο μα πόσο σε καταλαβαίνω (σε καταλαβαίνω πολύ, χαχα!)....:P:p:p Καταρχήν να σου ζήσουν και τα τρία αγγελούδια σου!Οι προλαλήσασες με κάλυψαν ήδη για το πρακτικό του θέματος.Εγώ θα σου μιλήσω ως αγορομάνα τρίτεκνη με ηλικίες παιδιών 8, 6,5 και 3,5. Όταν είχα το μικρό νεογέννητο είχα ηλικίες 5, 3 και νεογέννητο (ήδη βλέπεις ότι με το μεγάλο σου στα 9 είσαι πολύυυυυ καλά σε σχέση με εμένα ;) ).Λοιπόν... γυρίζεις στη δουλειά ...Αυτό έχει και τα καλά του έχει και τα κακά του....Δεν είσαι όλη μέρα σπίτι κλεισμένη με 2 μικρά παιδάκια με ό,τι αυτό συνεπάγεται, αλλά από την άλλη όταν σχολάς γυρίζεις και βρίσκεις το χάος.Να ρωτήσω...το μωρό θα το κρατάνε οι γιαγιάδες σπίτι σου?Αν ναι, αυτό έχει το καλό ότι όλο και κάτι θα κάνουν την ώρα που κοιμάται (φαγητό, κανα σίδερο τα βασικά).Αν το κρατάνε στο δικό τους σπίτι....Παίρνεις βαθιές ανάσες και...τα βασικά κοπελιά, τα βασικά!Το απόγευμα ένα φαγάκι και κανα σιδεράκι, αυτά και τέλος.Άντε καμιά σκούπα, σφουγγάρισμα το σκ και τέλος.Τώρα, αν η γιαγιά μπορεί να κάνει κι ένα φαγάκι και να το παίρνεις από εκεί περνώντας για το μικρό, ακόμη καλύτερα.Εν κατακλείδι,εγώ που δεν είχα βοήθεια από τις γιαγιάδες τον πρώτο χρόνο του μικρού, είχα μόνο τον άντρα μου, το μικρό ήταν βασανιστής (και συνεχίζει να είναι) επέζησα.Άρα μη φοβάσαι, ο Θεός μας στέλνει όσα αντέχουμε όχι παραπάνω...;););););) Καλή δύναμη!!:P:p:p

H μάνα του λόχου: 2006-2008-2011-2015

 

39177juaehpmaxa.gif

Link to comment
Share on other sites

Όσο για τις βόλτες δεν ξέρω να σου πω, εμένα ήταν 3 ο μεσαίος οπότε βγαίναμε βόλτα περπατώντας τα μεγάλα και στο καρότσι το μικρό ...

H μάνα του λόχου: 2006-2008-2011-2015

 

39177juaehpmaxa.gif

Link to comment
Share on other sites

Για το καρότσι υπάρχει ειδική πλατφορμίτσα που προσαρμόζεται στο καρότσι ώστε ο ένας να είναι όρθιος πίσω και ο άλλος στο καρότσι. Έτσι θα τσουλάς το καρότσι και με τους δύο επάνω.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Ηδη κατεβασα και επλυνα το μαρσιπο, απ οτι καταλαβα θα μου χρειαστει! Οντως Marouskaki ο μεγαλος ειναι σε καλη ηλικια και μπορω να πω οτι βοηθαει κιολας, απλα εχει το διαβασμα του και το πηγαινελα στις δραστηριοτητες.. Οι γιαγιαδες, αν ολα πανε καλα, θα ερχονται σπιτι οποτε θελω να πιστευω οτι κατι θα κανουν-για φαγητο δεν το βλεπω αλλα μια σκουπα, κατι. Ωραια τα γραφετε παντως βρε κοριτσια τα κανετε να φαινονται...διασκεδαστικα!:P Μακαρι σε λιγο καιρο να τα βλεπω κι εγω ετσι.

Link to comment
Share on other sites

Τα ίδια αισθάνομαι και γω. Νιώθω απόγνωση και απελπισία. Ξυπνάμε από το πρωί στις 6:30 και τρέχω να ετοιμάσω τον 7χρονο την τετράχρονη για σχολείο και νήπιο. Το βρέφος (6 μηνών )να το ταίσω, να ετοιμαστώ και να

τους φορτώσω στο αυτοκίνητο. Αφού τους "παρκάρω" τον καθένα στο μέρος του, πάω δουλεία. Το μεσημέρι σχολνάω και ξεκινάει ο αγώνας. Να τους μαζέψω και να μπούμε σε ένα σπίτι όπου πρέπει να φάνε, να διαβάσει ο μεγάλος να μαγειρέψω κάτι για το βράδυ ,να τους μπανιάρω κλπ κλπ....

Αφου τους βάλω για ύπνο ξεκινάω το συμάζεμα, σιδέρωμα και ούτω καθ'εξής! Να σημειωθεί ότι το βράδυ έχω και τα ξυπνήματα για θηλασμό.

Ούφ τα είπα και γω. Έχω φτάσει στα όρια μου και νιώθω ότι θα καταρεύσω.

Link to comment
Share on other sites

Ωχ ...τι ήταν να το διαβάσω... Εγώ γεννάω το Μάρτη, ο μεγάλος θα είναι 4, ο μικρός 2 και ο μπέμπτης 0.Θα πήξω χαχαχα!!!!

Ασχετο πολλές με 3 γιους τελικά και έλεγα πως μόνο εγώ και ο Τσαλίκης κάνουμε μόνο γιους!!!!

Link to comment
Share on other sites

Με το καλό το καινούργιο μέλος!!!!!

Χρειάζεται πολύ υπομονή κ γερά νεύρα. Είναι μέχρι η κάθε μανούλα

να βρει τις ισσοροπίες της. Αν βέβαια τις βρει!

Ειναι όμως ευτυχία μεγάλη.

Link to comment
Share on other sites

Τα δυο μικρα πως θα τα βγαζω βολτα;Αφου θα κραταω το καροτσι πως θα κραταω και το διχρονο απ το χερι; Δεν το εχω επιχειρησει ακομη και φοβαμαι μη μου φυγει.

 

Εκτός από το μάρσιππο και τη πλατφορμίτσα, μπορεί να κρατάει το δίχρονο το καρότσι κι εσύ να κρατάς από πάνω το χεράκι του μαζί με το καρότσι.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Τα ίδια αισθάνομαι και γω. Νιώθω απόγνωση και απελπισία. Ξυπνάμε από το πρωί στις 6:30 και τρέχω να ετοιμάσω τον 7χρονο την τετράχρονη για σχολείο και νήπιο. Το βρέφος (6 μηνών )να το ταίσω, να ετοιμαστώ και να

τους φορτώσω στο αυτοκίνητο. Αφού τους "παρκάρω" τον καθένα στο μέρος του, πάω δουλεία. Το μεσημέρι σχολνάω και ξεκινάει ο αγώνας. Να τους μαζέψω και να μπούμε σε ένα σπίτι όπου πρέπει να φάνε, να διαβάσει ο μεγάλος να μαγειρέψω κάτι για το βράδυ ,να τους μπανιάρω κλπ κλπ....

Αφου τους βάλω για ύπνο ξεκινάω το συμάζεμα, σιδέρωμα και ούτω καθ'εξής! Να σημειωθεί ότι το βράδυ έχω και τα ξυπνήματα για θηλασμό.

Ούφ τα είπα και γω. Έχω φτάσει στα όρια μου και νιώθω ότι θα καταρεύσω.

 

Αχ το διαβάζω και γελάω μόνη μου...Ρε παιδιά, το βράδυ όταν πέφτετε για ύπνο δε νιώθετε ότι η ζωή κυλά και χαμπάρι δεν την παίρνουμε??:P:p:p Δεν εννοώ ότι στερούμαστε πράγματα (εντάξει, στερούμαστε από τον προσωπικό μας χρόνο), αλλά αυτήν την αίσθηση ότι πωπω, ούτε κατάλαβα πότε πήγε Σεπτέμβριος π.χ.!!:mrgreen::mrgreen::mrgreen::mrgreen:

Μadena, κοντά κοντά τα έχεις κι εσύ, λογικό να ξεθεώνεσαι, υπομονή...Μέχρι να φτάσει 2,5-3 το μικράκι σας...Εγώ πάντως γύρω στα τρία άρχισα να βλέπω διαφορά με το μωρό (τότε άρχισαν και οι καβγάδες με το μεσαίο, αλλά ας μην το πιάσουμε αυτό το θέμα....).

H μάνα του λόχου: 2006-2008-2011-2015

 

39177juaehpmaxa.gif

Link to comment
Share on other sites

Ωχ ...τι ήταν να το διαβάσω... Εγώ γεννάω το Μάρτη, ο μεγάλος θα είναι 4, ο μικρός 2 και ο μπέμπτης 0.Θα πήξω χαχαχα!!!!

Ασχετο πολλές με 3 γιους τελικά και έλεγα πως μόνο εγώ και ο Τσαλίκης κάνουμε μόνο γιους!!!!

 

Χαχα, νομίζεις!!!:mrgreen::mrgreen::mrgreen::mrgreen::mrgreen:Με το καλόοοοο!

H μάνα του λόχου: 2006-2008-2011-2015

 

39177juaehpmaxa.gif

Link to comment
Share on other sites

Και ναι τελικα δεν ειμαι μονη! Απ οτι καταλαβα ολες απο τα ιδια περναμε.. Τουλαχιστον να τα λεμε να ξεδινουμε βρε κοριτσια. Εμεις σημερα σαραντισαμε και πηγαμε μια βολτιτσα και ενιωσα για λιγο κανονικος ανθρωπος.Μετα βεβαια γυρισαμε στο προγραμμα μαζεμα απο το σχολειο,μαγειρεμα,ταισματα,αλλαγματα, φωνες.. Madena ηλπιζα οτι μεχρι να γινει το μωρο εξι μηνων, με καποιο μαγικο τροπο θα βελτιωνοταν η κατασταση αλλα καλυτερα μαλλον να μη ζω με αυταπατες. Κι εγω ακριβως οπως τα περιεγραψες θα τρεχω σε εναμιση μηνα. Μακαρι να δινει ο Θεουλης δυναμη σ ολες τις μανουλες..

Link to comment
Share on other sites

Ώντας με δύο αγόρια 6 και 3 ήδη, η όλη κατάσταση που περιγράφεις free dom, είναι η αιτία που δεν θέλω άλλο παιδί..Ο μεγάλος πήγε τώρα πρώτη και δεν ξέρω καν πως θα τα βγάλω πέρα με 2. Θέλω να διαβάσω τον μεγάλο και ο άλλος κάνει τον χαμό, φασαρία, παιχνίδια κτλ.. Αφού εσύ το αποφάσισες σου εύχομαι να βρεις την δύναμη και να τα βγάλεις πέρα. Καλό κουράγιο!!!

y9qxp2.pngGgOLp3.png
Link to comment
Share on other sites

Εκτός από το μάρσιππο και τη πλατφορμίτσα, μπορεί να κρατάει το δίχρονο το καρότσι κι εσύ να κρατάς από πάνω το χεράκι του μαζί με το καρότσι.

Οντως, απλο και πρακτικο. Πως δεν το ειχα σκεφτει!

Link to comment
Share on other sites

Ώντας με δύο αγόρια 6 και 3 ήδη, η όλη κατάσταση που περιγράφεις free dom, είναι η αιτία που δεν θέλω άλλο παιδί..Ο μεγάλος πήγε τώρα πρώτη και δεν ξέρω καν πως θα τα βγάλω πέρα με 2. Θέλω να διαβάσω τον μεγάλο και ο άλλος κάνει τον χαμό, φασαρία, παιχνίδια κτλ.. Αφού εσύ το αποφάσισες σου εύχομαι να βρεις την δύναμη και να τα βγάλεις πέρα. Καλό κουράγιο!!!

Σ ευχαριστω Geo, καλη δυναμη και σε σενα! Ειναι ενα ειδος εξαρτησης απο αυτη τη μυρωδια μωρου.. Οσο και να παιδευομαι, αγκαλιαζω μωρακι και τρελαινομαι! Καπως ετσι την "πατησα":-P

Link to comment
Share on other sites

Για το θέμα της ταυτόχρονης βόλτας, είχα βρει τη λύση να βγάζω τα παιδιά αλλά μάλλον δε θα μπορούσα να το ξανακάνω πλέον...:lol: Κουράζομαι και μόνο που το θυμάμαι.

 

Λοιπόν, ένωνα τα δύο καρότσια των διδύμων με τους συνδετήρες (για να κινούνται ταυτόχρονα). Εκεί έμπαιναν τα δίδυμα (3,5 ετών). Στο πίσω μέρος που είναι οι λαβές στήριζα το καθισματάκι του αυτοκινήτου (το μικρό που είναι για πολύ μωρά) και έβαζα το 2χρονο. Στο wrap (μάρσιπο) έβαζα το 6 μηνών μωρό. (**Δεν ξέρω αν το γνωρίζεις, αλλά το wrap είναι κατάλληλο για το μωρό ακόμα κι από τις πρώτες μέρες).

Επίσης στα καλάθια των καροτσιών είχαμε κουβαδάκια, φτυαράκια κτλ κτλ...

Δε σχολιάζω το βάρος...

 

Εντάξει, δε χρειαζόμουν γυμναστήριο τότε. :mrgreen:

 

 

Τα ίδια αισθάνομαι και γω. Νιώθω απόγνωση και απελπισία. Ξυπνάμε από το πρωί στις 6:30 και τρέχω να ετοιμάσω τον 7χρονο την τετράχρονη για σχολείο και νήπιο. Το βρέφος (6 μηνών )να το ταίσω, να ετοιμαστώ και να

τους φορτώσω στο αυτοκίνητο. Αφού τους "παρκάρω" τον καθένα στο μέρος του, πάω δουλεία. Το μεσημέρι σχολνάω και ξεκινάει ο αγώνας. Να τους μαζέψω και να μπούμε σε ένα σπίτι όπου πρέπει να φάνε, να διαβάσει ο μεγάλος να μαγειρέψω κάτι για το βράδυ ,να τους μπανιάρω κλπ κλπ....

Αφου τους βάλω για ύπνο ξεκινάω το συμάζεμα, σιδέρωμα και ούτω καθ'εξής! Να σημειωθεί ότι το βράδυ έχω και τα ξυπνήματα για θηλασμό.

Ούφ τα είπα και γω. Έχω φτάσει στα όρια μου και νιώθω ότι θα καταρεύσω.

Εσύ είσαι σε καλό δρόμο. Λίγο ρέγουλα θέλει ακόμα και ... θα εκπαιδευτείς στο ρυθμό! ;)

 

Αχ το διαβάζω και γελάω μόνη μου...Ρε παιδιά, το βράδυ όταν πέφτετε για ύπνο δε νιώθετε ότι η ζωή κυλά και χαμπάρι δεν την παίρνουμε??:P:p:p Δεν εννοώ ότι στερούμαστε πράγματα (εντάξει, στερούμαστε από τον προσωπικό μας χρόνο), αλλά αυτήν την αίσθηση ότι πωπω, ούτε κατάλαβα πότε πήγε Σεπτέμβριος π.χ.!!:mrgreen::mrgreen::mrgreen::mrgreen:

....

Μόνο Σεπτέμβριος;! Από την εποχή που γεννήθηκαν τα παιδιά, έχει γλυστρίσει ο χρόνος από τα χέρια μου!! Σηκώνω κεφάλι όταν τελειώνουν τα σχολεία και όταν ξανασηκώσω το κεφάλι είναι πάλι καλοκαίρι και ξανατελειώνουν τα σχολεία!

Λες να κάνω μόνιμες διακοπές και να μην το έχω καταλάβει;; :mrgreen:

Δεν εκπαιδεύω παιδιά... Εκπαιδεύομαι γονιός.

"... άλλωστε, η εμπειρία που αποκτούμε είναι η συσσώρευση των λαθών μας, έτσι δεν είναι; ... " -E.M.

Link to comment
Share on other sites

Ενταξει Alcyon,μετα τη βολτα που μου περιεγραψες με τεσσερα μικρα, ντρεπομαι να ξαναπαραπονεθω!:P Χαρα στο κουραγιο σου.. Ξερω για ποιο μαρσιππο μιλας, τωρα ψαχνω κι εγω να δω τι θα με βολεψει καλυτερα. Οντως κοριτσια αυτο για το χρονο ισχυει.Εχθες υπεγραφα μια υπευθυνη δηλωση και στην ημερομηνια αναρωτιομουν αν εχουμε 2013 η 2014:roll: Ετσι για να νιωθουμε παντα νεες!;)

Link to comment
Share on other sites

Καλησπερα μανουλες! Μπορω με καμαρι να πω πως χαρη στις συμβουλες σας αρχισαμε να μπαινουμε σε μια σχετικη σειρα-σε συγκριση με το χαος που επικρατουσε πριν 10 μερες. Κατ αρχην φωναξα για δυο μερες την πεθερα μου, ετσι για να παρω μια ανασα και να οργανωθω λιγακι. Σταματησα να τρελαινομαι με τις δουλειες του σπιτιου και ηδη νιωθω πολυ καλυτερα, απλα ειμαστε λιγο σκονισμενοι και λιγο τσαλακωμενοι..:P Ο μεσαιος προπαθω να ειναι διαρκως απασχολημενος, ο μεγαλος εχει τις δραστηριοτητες του και στον μικρο προσπαθω να του μαθω την πιπιλα(καταπληκτικη εφευρεση) γιατι ειναι ο μονος τροπος να μην ειναι κολλημενος ολη μερα πανω μου. Βολτα ολους μαζι δεν τολμησα να τους βγαλω ακομη, μονο σε δοσεις βγηκαμε. Οχι βεβαια πως ξαφνικα ολα εγιναν ευκολα,απλα νιωθω πως εχω περισσοτερο τον ελεγχο και σκεφτομαι οτι οπως τα καταφεραν τοσες γυναικες και με περισσοτερα παιδια, θα τα καταφερω κι εγω..Α και σοφη η συμβουλη να μη σκεφτομαι οταν ειμαι κουρασμενη!!! Να σας πω και κατι ασχετο.. Μα γιατι ολοι(γιαγιαδες και συγγενεις) μου λενε οτι φταιω εγω που γκρινιαζει το μωρο γιατι το εμαθα στις αγκαλιες; Εναμιση μηνος μωρο που ολη μερα τρωει, πως θα το ταισω αν δεν το παρω αγκαλια;;;

Link to comment
Share on other sites

Φτουυυ! την καλύτερη συμβουλή ξέχασα να σου πω....

 

Όταν έρχονται γιαγιάδες για βοήθεια, κοίτα να γίνεις... Κουφή! Αλλιώς μπορεί να γλυτώσεις από την κούραση, αλλά να την πατήσεις από ψυχολογια! Εντελώς κουφή λέμε! :)

Δεν εκπαιδεύω παιδιά... Εκπαιδεύομαι γονιός.

"... άλλωστε, η εμπειρία που αποκτούμε είναι η συσσώρευση των λαθών μας, έτσι δεν είναι; ... " -E.M.

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...