ΓΕΝΝΗΣΑ 6/5 ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ

Κορίτσια μου γέννησα!!!!!!!!!!! Έχω ένα μωράκι δεν το πιστεύω μέχρι πριν λίγες μέρες το είχα στην κοιλιά. Ακριβώς σήμερα κλείνουμε μια εβδομάδα στον έξω κόσμο. Αχ κορίτσια μου μια συμβουλή σας δίνω . Αν είναι φοβιτσιάρες τόσο πολύ σαν κι εμένα χίλιες φορές καισαρική. Μια εβδομάδα πριν λαχτάρησα! Μπαίνω 5 το πρωί όπως είχαμε πει με τον γιατρό μου στο νοσοκομείο. Με ξυρίζουν , μου κάνουν κλίσμα και γύρω στις 6 με ανεβάζουν στην αίθουσα τοκετών. Το περιβάλλον πολύ καλό ξαπλώνω στο δωμάτιο που με είχαν βάλει μου βάζουν ορούς ο ένας πρέπει να ήταν για την πρόκληση των πόνων και με άφησαν για να μου έρθουν φυσιολογικά πρώτα οι δικοί μου πόνοι. Εμένα άρχισε να με πιάνει πανικός.. Είχα εν τω μεταξύ δίπλα μου ένα μηχάνη΄μα όπου άκουγα την καρδούλα του μωρού μου . Μου είχαν βάλει ηλεκρόδια στην κοιλιά μου για αυτό. Γύρω στις 9:30 νομίζω άρχισαν να με πιάνουν έντονοι πόνοι είχα κάτι πονάκια στην αρχή αλλά αυτοί ήταν σαν περιόδου. Το λέω στον γιατρό μου λέει περίμενε λίγο κανένα μισάωρο για να σου κάνουμε την πρώτη επισκληρίδιο. Πράγματι έρχεται μια παρα παρα παρα πολύ καλή αναισθησιολόγος καλή της ώρα η οποία ήταν πάρα πολύ καλή, γελαστή έκανε αστεία και με εμψύχωνε. Μου λέει τώρα θα σε στείλω στον παράδεισο. Η ένεση πόνεσε την έκανε την μέση με καθετήρα κάτι τέτοιο άκουγα. Πράγματι κορίτσια ωραίο πράγμα η επισκληρίδιος........ Μετά μου λέει ότι μετά από καμιά ώρα θα έρθει να μου κάνει την δεύτερη γιατί θα έχει περάσει η επίδραση της πρώτης δεν μου έδινε από την αρχή μεγάλη ποσότητα. Εγώ από το φόβο μου κουνούσα συνεχώς τα δάκτυλα του ποδιού μου να δω αν τα αισθάνομαι γιατί τόσο ακούγονται....... τέλος πάντων η επισκληρίδιος η πρώτη με καθησύχασε για σχεδόν καμία ώρα. Μετά άρχισαν οι τεράστιοι πόνοι την ξαναφωνάζουμε μου κάνει και την δεύτερη απλά μου λέει ότι τώρα πια όταν θα καταλαβαίνω τον πόνο θα πρέπει να σπρώχνω. Άπο εκεί άρχισε το μαρτύριο μου. Από τις 11:00 έως στην 1:ΟΟ όπου γέννησα το μωράκι μου. Πονούσα αφόρητα, η επισκληρίδιος η δεύτερη δεν ήταν αρκετή για να με καθησυχάσει, δεν βοηθούσα καθόλου, έκανα ότι μου έλεγαν αλλά έπρεπε να σπρώχνω κι άλλο. Έχω πολύ πολύ στενή λεκάνη γιατί είμαι αδύνατη κι αυτό τα έκανε όλα σκ......τα. Ούρλιαζα, φώναζα να μου πάρουν το παιδί με καισαρική. Ανένδοτοι όλοι. Το παίδί κατεβαίνει φυσιολογικά , ήδη έχει κατέβει το κεφάλι του πρέπει να βοηθήσεις μου λέγανε..... ότι και να άκουγα δεν μπορούσαν να κάνω πολλά. Χριστέ μου είναι αβάσταχτοι οι πόνοι της γέννας. Ένοιωθα χάλια έκλαιγα , ούρλιαζα, φοβόμουν τους τρόμαξα όλους. Τελικά ύστερα από την πίεση της μαίας και της αναισθησιολόγου ο γιατρός μου δέχτηκε να μου κάνει και μια τρίτη. Παρακαλούσα την αναισθησιολόγο με δάκρυα κρατούσα τα χέρια της να μου δώσει μεγάλη δόση, της έλεγα δεν θα τα καταφέρω, δεν θα τα καφέρω. Ευτυχώς ήταν φύλακας άγγελός μου. Όλοι τους με αρχηγό τον γιατρό μου. Τελικά μου κάνει και την τρίτη όπου εκεί πλέον όταν ερχόταν ο πόνος για να σπρώξω δεν ένοιωθα πόνο γιατί πλέον με την τρίτη επισκληρίδιο δεν νοιώθεις τίποτα . Ο γιατρός μου με έβαλε να του υποσχεθώ ότι θα βοηθάω όταν μου λένε να σπρώχνω. Ναι γιατρέ μου έλεγα κλαίγωντας αρκεί να σταματήσω να πονάω γιατί θα πεθάνω το νοιώθω. Μου έλεγαν σπρώξε , έσπρωχνα. Αυτές οι λέξες σπρώξε, κι άλλο, αλλή μια, μπορείς, η επόμενη θα είναι καλύτερη, μπράβο, άλλη μια τέτοια, θα μου μείνουν χαραγμένες στο μυαλό μου. Τελικά ότι και να έκαναν το κεφαλάκι του είχε σφηνώσει στην λεκάνη μου. Έκλαιγα από το φόβο μου , ήταν δυο νοσοκόμες πάταγαν πάνω στην κοιλιά μου . 7 ΆΤΟΜΑ ΒΟΗΘΟΥΣΑΝ. Ώσπου τελικά ..... όχι δεν γέννησα ακόμα λέει ο γιατρός θα προσπαθήσουμε άλλη μια διαφορετικά ετοιμάστε βεντούζα. Εκεί να δείτε πανικός όταν άκουσα για βεντούσα. Παναγίτσα μου σκεφτόμουν θα μου βγει μελανιασμένο και παραμορφομένο και χίλιες άλλες δυο σκεψεις πέρναγαν από το μυαλο μου σε κλάσματα δευτερολέπτου. Τελικά αφού είδε ο γιατρός ότι δεν γίνεται τίποτα παίρνει την βεντούζα μου λένε όλοι με μια φωνή σπρώξε, σπρώξε, σπρώχνω εγώ, το παιδί άρχισε να βγαίνει εγώ συνέχιζα να σπρώχνω γιατί δεν καταλάβαινα ότι δεν έβγαινα ώσπου άκουσα μια μαια να μου λέει Σωτηρούλα μου μην σπρώχνεις άλλο βγαίνει το παιδί. Αυτή τη στιγμή συγκινούμαι που σας το λέω το βγάζει ο γιατρός μου το σηκώνει πάνω , ήταν μέσα στα αίματα , είδα τον λώρο και είπε πάρτε το μέσα. Μου φώναζαν όλοι να σου ζήσει, να σου ζήσει, με φίλαγαν όλοι. Εγώ έκλαιγα, δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω . Μου το έφερανα στην αγκαλιά μου και έκλαιγα, έκλαιγα. Ήταν κούκλος... δεν ήταν καθόλου μελανιασμένος, είχε πεντακάθαρο προσωπάκι και 2 τεράστια μάτια που με κάρφωναν μέσα στα δικά μου... και ποιος δεν θα λύγιζε......... ταλαιπωρηθήκαμε και δυο. Ποτέ στην ζωή μου δεν έχω τρομάξει τόσο. Μετά αφού ηρέμησα για δευτερόλεπτα λέω τέλος επιτέλους. Τώρα όμως άρχισε η διαδικασία του ραψίματος. Μόλις είδα εγώ το ψαλίδι τι να πω ρε κορίτσια με βλέπει φαίνεται η επισκληρίδιος και φοβάται πιο πολύ από εμένα και μου φεύγει. Βάζει ο γιατρός το ψαλίδι μου λέει αποκλείεται να το καταλαβαίνει έτσι? Πονάω γιατρέ μου πονάω το καταλαβαίνω του λέω. Αν είναι δυνατόν λέει . Κάντε της μια τοπική αναισθησία με ξυλοκαίνη. Ρε κορίτσια δηλαδή τι να πω... ο φόβος τελικά τα νικάει όλα. Μου έκαναν την τοπική πάθαινα ένα σοκ όταν έβλεπα που έραβε, έραβε, έραβε. Χριστέ μου λέω πως θα κατουρήσω όταν μου έρθει? Τελικά αφού βγήκα από το χειρουργείο ΖΩΝΤΑΝΗ ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ, με έβαλαν λίγο να ηρεμήσω για κανένα 2ωρο. Στο 2ωρο αυτό κορίτσια μου μου ερχόταν να κατουρήσω.. πως όμως που φοβόμουν ότι θα τσούξει, έσκασα, φούσκωσε η κοιλιά μου πάλι από τα κάτουρα. Τελικά δεν θυμάμαι αλλα κατούρησα . Παιδιά ξαλάφρωσα σαν να είχα γεννήσει πάλι. Αυτά .................. συγνώμη για το τεράστιο κείμενο αλλά ήθελα να σας δώσω μια πινελιά από την εμπειρία μου και μια συμβουλή ΜΗΝ ΠΑΝΙΚΟΒΑΛΕΣΤΕ γιατί........ γιατί..... Είμαι πολύ πολύ χαρούμενη τα συναισθήματα αυτά δεν περιγράφονται θα τα ζήσετε όλες σας μόνο που σας εύχομαι μέσα από την ψυχή μου να ζήσετε ένα όμορφο τοκετό και όχι έναν βασανιστικό σαν τον δικό μου που θέλω να ξεχάσω. Αφού είμαι τόσο χάλια ψυχολογικά που σκέφτομαι όταν λέμε όταν ξαναμείνω έγκυος και φυσιολογικά να κατεβαίνει το παιδί θα ζητήσω καισαρική.

Σας φιλώ γλυκά όλες και διαβάσα όλα τα μηνύματά σας.

Και σου ειπαν για πολυ ευκολη γεννα σκεψου να σου ελεγαν και για δυσκολη τι θα εκανες. Σε δυο ωρες πρωτο παιδι νομιζω ειναι πολυ καλα.

 

Να σου ζησει ο κουκλος σου :p:p

Να σου ζήσει Σωτηρία μου...μόνο χαρές και γέλια να έχετε από δω και πέρα!

Η περιγραφή σου πάντως...κόβει γόνατα! Είμαι και φοβιτσιάρα...

κατ¨αρχην να σου ζησει το μωρακι σου γερο και δυνατο να ειναι και τωρα οσο αφορα τον τροπο που γεννησες να λες Δοξα το Θεο που αν και πρωταρα μεσα σε λιγη ωρα ξεμπερδεψες και φυσιολογικα.

Τωρα εισαι καλα ορθια και μπορεις και ανταποκρινεσαι στις απαιτησεις του μωρου,εγω εκανα δυστηχως καισαρικη και στα δυο μου παιδακια και σε πληροφορω οτι για να μην σου πω 40 μερες και φανω υπερβολικη ,τουλαχιστον για κανα μηνα δεν μπορουσα ουτε μπανιο με την ανεση μου να κανω.Ειδικα τις πρωτες 10 μερες καλα που ειχα την μαμα μου στο σπιτι γιατι πηγαινα σαν γαμα και απο τον πονο της τομης και απο τον φοβο μου βεβαια.

Τουλαχιστων εσεις που γεννατε με φυσιολογικο τοκετο αναρωνεται πολυ πιο ευκολα απ¨οτι στην καισαρικη.

Να εισαι γερη και δυνατη και ειμαι σιγουρη πως σε λιγο καιρο δεν θα θυμασαι τιποτα απο ολα αυτα που περασες και με το καλο και το δευτερο και το νου σου μονο φυσιολογικα

παραστατική περιγραφή!!

καισαρική έκανα κι ευτηχώς!!

διαβαζω αυτα και παθαινω σοκ!!

να σου ζησει κοπελα μου το παιδακι σου!!!

 

(καποια στιγμη πρεπει να γραψω για τον δικο μου τοκετο,λεπτομερειες... δεν πρεπει να εχει γεννησει ανθρωπος ΠΟΤΕ, ευκολοτερα... μαλλον ειμαι εντελως αναισθητη...)

Σωτηρούλα να σου ζήσει το μπεμπάκι σου,τώρα τον βλέπεις κι όλα αυτά είναι πια παρελθόν!!Πάντως πολύ καλά γέννησες σε 2 ώρες,εγώ ήμουν 13 ώρες,πέρασα όλες τις ωδίνες χωρίς επισκληρίδιο και έφαγα και το μαχαίρι!!Όλα αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν τώρα πάμε γι άλλα!!

Να σου ζησει το μωρακι, να'σαι καλά, γερη δυνατή. Να το χαρείς και ξεχασέ τα όλα... Ο φόβος είναι μεγάλο πράγμα δυστυχώς. Γέννησα και τα δυο κουκλιά μου φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο, στο γιό τα κατάφερα καταπληκτικά, ούτε λέξη δεν έβγαλα αλλά στην κόρη επειδή αρχισα να φοβάμαι προς το τέλος που θυμήθηκα το πόσο θα πόναγα όπως στην πρώτη γέννα, μ΄έπιασε πανικός ! Πόνεσα πιστεύω πιο πολύ από την πρώτη φορά, τους έπρηξα όλους οτι φοβάμουν & ήθελα να πάρω ότι ένεση υπήρχε να την βαρέσω πάνω μου αλλά τίποτα αφού η χαζή είχα ζητήσει να μην μου κάνουν επισκληρίδιο απ'την αρχή και μετά δεν μπορούσαν να μου κανουν τίποτα και το'χω μετανιώσει οικτρά..!! αν έμενα ξανά εγκυος θα τους ζητούσα να μου κάνουν ολικά ναρκωση 10 ημερών!!!!!!

Να σας ζήσει το μωράκι σας και ,κατά τη γνώμη μου πάντα,καλό είναι να μην μπαίνουμε σε τόσες λεπτομέρειες για να μην φοβίζουμε και τις νεες εγκυούλες που από όσο βλέπω είναι πολλές στο φόρουμ...

Να σου ζησει κοπελα μου και να το δεις να μεγαλωνει και να το καμαρωνεις!Ηταν πολυ 'επωδινο' το μηνυμα σου ομολογω!καποια στιγμη αυτα που εγραφες στο τελος με συγκινισες πολυ.Μου θυμισες τα δικα μου.Εγω βεβαια γεννησα με φυσιολογικο και σε 1,5 ωρα ειχα τελειωσει.Πηγα 2 και με τις προετοιμασιες και ολα αυτα κατα τις 3.30 με ποιανουν οι πονοι και γεννησα 4+20 το πρωι.Ο φυσιολογικος δεν συγκρινεται!Μια φιλη μου που γεννησε με καισαρικη το μετανιωσε!Πηγε βλεπεις σε ιδιωτικη κλινικη και εκει στο παιρνουν παντα με τον ευκολο τροπο!Παντως ενας χρονος εχει περασει απο τοτε και το σκεφτομαι για δευτερο.Δεν ειχα καθολου τραυματικη εμπειρια...Να σαι καλα!

Να σας ζήσει το μωράκι σας και ,κατά τη γνώμη μου πάντα,καλό είναι να μην μπαίνουμε σε τόσες λεπτομέρειες για να μην φοβίζουμε και τις νεες εγκυούλες που από όσο βλέπω είναι πολλές στο φόρουμ...

 

οχι μωρε, καλα εκανε η κοπελα και τα ειπε και τα εβγαλε απο μεσα της, αλλα για αυτο εγραψα και γω, οτι υπαρχει και η αλλη πλευρα...

 

γυναικες που δεν υπεφεραν καθολου στη γεννα τους, που ταλαιπωρηθηκαν ελαχιστα...

 

λογω τιμης κοριτσια, γεννησα με φυσιολογικο (με επισκληριδιο βεβαια) και ηταν ολα μια χαραααααα!!!!

 

ειμαι σιγουρη πως η Σωτηρια,στο επομενο παιδακι της, θα ειναι πολυ πιο cool, και ολα θα πανε σουπερ!!!:p

 

Απ οτι καταλαβα παρολο που ειχε μια πολυ ευκολη γεννα φοβηθηκε αδικαιολογητα και εκανε τα ευκολα δυσκολα και μας συμβουλευει να μην πανικοβαλομαστε ευκολα.

<a href="http://lilypie.com"><img src="http://b2.lilypie.com/ZnAUp3.png" alt="Lilypie 2nd Birthday Ticker" border="0" /></a>

Να σου ζήσει Σωτηρία!!!!

ρε παιδια πως βαζεται τα ωραια αυτα εικονιδια στο τελος για τα μωρακια σας?προσπαθω αλλα ματαια..

και γω με φυσιολογικο αλλα χωρις επισκλειριδιο!Ολα στο μυαλο μας ειναι κοριτσια!Εγω αυτο που εχω να πω παντως ειναι οτι ειμαστε πολυ δυνατες!Ακομα και απο τους αντρες μας!!!!!!Με ολα αυτα που περναμε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

<a href="http://lilypie.com"><img src="http://b2.lilypie.com/ZnAUp3.png" alt="Lilypie 2nd Birthday Ticker" border="0" /></a>

κοριτσαρα μου να σου ζησει!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

τι να πώ με συγκινησες, εκλαψα με την χαρα σου!!!!

ζω για την στιγμη που θα αντικρυσω και εγω το μωρο μου!!!!!

θα κανω τα παντα για να γεννησω με ολικη ναρκωση. ολοι με λενε δυνατη απο μικρη, αλλά στο θεμα γεννας τρεμω.

ρε παιδια πως βαζεται τα ωραια αυτα εικονιδια στο τελος για τα μωρακια σας?προσπαθω αλλα ματαια..

 

 

κανε κλικ σε καποιο και κανε copy paste την διευθυνση BBcode

στην επεξεργασια υπογραφης σου στον πινακα ελεγχου...

Ομολογω οτι κατατρομοκρατηθηκα με τη περιγραφη σου, αλλα και συγκινηθηκα....Να σου ζησει, να το χαιρεσαι!!!

Εισαι τυχερη που γεννησες γρηγορα για πρωτογεννη, κι εγω σε 2,5 ωρες ειχα ξεμπερδεψει!! Φυσιολογικα με επισκληριδιο κι εγω...

 

Παντως βρε παιδια μην πανικοβαλλεστε, γεννα ειναι, λογικο ειναι οτι θα πονεσεις, απλα αν εισαι μεσα στον πανικο κανεις τα πραγματα χειροτερα...

 

Να σου ζησει κοπελα μου και ειναι παντα γερο και ευτυχισμενο το παιδακι σου!!

κατ¨αρχην να σου ζησει το μωρακι σου γερο και δυνατο να ειναι και τωρα οσο αφορα τον τροπο που γεννησες να λες Δοξα το Θεο που αν και πρωταρα μεσα σε λιγη ωρα ξεμπερδεψες και φυσιολογικα.

Τωρα εισαι καλα ορθια και μπορεις και ανταποκρινεσαι στις απαιτησεις του μωρου,εγω εκανα δυστηχως καισαρικη και στα δυο μου παιδακια και σε πληροφορω οτι για να μην σου πω 40 μερες και φανω υπερβολικη ,τουλαχιστον για κανα μηνα δεν μπορουσα ουτε μπανιο με την ανεση μου να κανω.Ειδικα τις πρωτες 10 μερες καλα που ειχα την μαμα μου στο σπιτι γιατι πηγαινα σαν γαμα και απο τον πονο της τομης και απο τον φοβο μου βεβαια.

Τουλαχιστων εσεις που γεννατε με φυσιολογικο τοκετο αναρωνεται πολυ πιο ευκολα απ¨οτι στην καισαρικη.

Να εισαι γερη και δυνατη και ειμαι σιγουρη πως σε λιγο καιρο δεν θα θυμασαι τιποτα απο ολα αυτα που περασες και με το καλο και το δευτερο και το νου σου μονο φυσιολογικα

 

εξαρταται τι ενοεις φυσιολογικα γιατι εχω ζησει την ιδια ακριβος εμπειρια της Σωτηριας(μεσα σε 2 ωρες) χωρις επισκληριδιο και εκανα ενα μηνα να κατσω απο τα ραματα και τους τραβματισμους του κολπου!!ασε που τουαλετα για να παω εβαζα τα κλαματα γιατι ποναγανε τα ραματα!!οσο για τη γεννα οι φωνες μου ακουγονταν σε ολο το νοσοκομειο και μια φιλη μου που ειχε γεννησει πριν 3μερες με καισαρικη και ηταν εκει μου ειπε οτι ηταν τυχερη που εκανε καισαρικη τοσο πολυ με λυπηθηκε!!

τεσ πα ολα καλα στο τελος τα ξεχνας και ξαναμενεις εγκυος οπως βλεπετε!!!

Σωτηρια να σου ζησει!!!!σε νιωθω!!!!

Σωτηρία αυτό που περιγράφεις μοιάζει πολύ με το δικό μου τοκετό!!! μόνο που εγώ πάλευα 18 ώρες... Όταν γέννησα πια και ανέβηκα στο δωμάτιο είπα στον γιατρό πως εγώ τελείωσα, άλλο παιδί δεν κάνω... Δε με νοιάζει...

 

Τώρα όμως μετά από ένα χρόνο περίπου το έχω ξεχάσει... Καλά οχι τελείως αλλά καμία σχέση με τον πρώτο καιρό... Άσε που αισθάνομαι και λίγο ηρωίδα που τα κατάφερα...

 

Όλα ξεχνιούνται θα το δεις!!! Να σου ζήσει το μωράκι σου! Να είναι πάντα γερό και καλότυχο!!!

Πω πω να σου ζησει κοριτσάκι μου....πονεσα και μονο που διαβασα τι έγραψες! Αντε βρε τωρα οταν θα περιγραφουν τους πόνους της γέννας θα ξέρεις πως ειναι

να σου ζησει και πολυ συγκινηθηκα αλλα σε ζηλευω πραγματικα, γιατι παρολο τον πονο και τον φοβο σου εζησες μια μοναδικη εμπειρια που καποιες δυστυχως δεν θα ζησουν και δεν ηταν και επιλογη τους, μαζι και εγω

Και παλι να σας ζησει, γερος και δυνατος παντα και εσεις το ιδιο

Να σου ζησει το μωρακι σου και να ξερεις οτι παντα υπαρχουν και τα χειροτερα εγω ειχα πονους 13 ολοκληρες ωρες ....περασμενα ξεχασμενα ζησε τωρα αξεχαστες ευτυχισμενες στιγμες με το μωρακι σου.