Κόψιμο ομφάλιος λωρου και τι γινεται με το παιδι αμεσως μετα τον τοκετό;

Γεια σας ... Βλεπω βίντεο με τοκετο στο νοσοκομείο και με τοκετο στο σπίτι. Παρατηρώ οτι στο σπίτι το μωρο γεννιέται στα χέρια της μαμάς του η τουλάχιστον αμεσως μολις γεννηθεί το κρατάει η μαμά στην αγκαλιά, ενω στο νοσοκομείο στα περισσότερα βίντεο βλεπω οτι δεν της το δίνουν, είδα μάλιστα ένα βίντεο που η μαμά άπλωσε το χέρι να το ακουμπήσει και ο γιατρός δεν το επέτρεψε. Ποια ειναι η εμπειρία σας και η γνώμη σας; Επισης απ΄ο φίλη που γέννησε με φυσικό τοκετό στη Γερμανία μου ειπε οτι ο ομφάλιος λωρος κόπηκε αφου είχε βγει μόνος του ο πλακουντας περίπου μισή ωρα μετα τη γέννα, βλεπω αντίθετα οτι στα νοσοκομεία κόβεται λίγα δευτερόλεπτα αφου το μωρο βγει. Ψάχνοντας στο Ίντερνετ άρθρα βλεπω οτι η ορθή διαδικασία για τη μαμά και το μωρο ειναι να κόβεται ο ομφάλιος λωρος αφου βγει ο πλακουντας περίπου μια ωρα μετα τη γέννα. Ποια ειναι η εμπειρία σας; Εχει ζητήσει καμια στο νοσοκομείο που γέννησε να μην κοπεί αμεσως ο ομφάλιος λωρος; Ευχαριστώ.

Ο ομφαλιος ορος κοβεται αμεσως μολις βγει το μωρο!! Αμεσως!

Πρωτη φορα ακουω να τον κοβουν μια ωρα μετα......

Γενιεται το μωρο κλαιει του κοβουν τον ομφαλιο κ το βαζουν λιγο επανω σου.(μετα το παιρνει η μαια να το πλυνει ζυγισει κλπ και στο ξαναφερνει)

Μετα οση ωρα εσυ μιλας στο μωρο σου στα επομενα 5 λεπτα ο γιατρος περιμενει κ βγαινει η ο πλακουντας.

Μετα ξεκιναει ραψιμο κ καθαρισμα περιοχης!

Αυτα!!

Γέννησα πέρσι στο Αλεξάνδρα. Η μαία με βοήθησε και ακουμπούσα το κεφαλάκι του μωρού στην εξώθηση. Εννοείται πως το έβαλαν απευθείας πάνω μου και στα πρώτα 5 λεπτά είχε θηλάσει! Είχα ζητήσει να κόψουν τον ομφάλιο λώρο όταν σταματήσει να παλλεται, όπως κάνουν στο εξωτερικό, και όχι αμέσως, όπως κάνουν εδώ (και Είναι λάθος, γιατί στερεί από το μωρό πολύτιμο σίδηρο). Απλώς, επειδή έπρεπε να δώσουμε και βλαστοκύτταρα (που στην πρώτη περίπτωση δε θα "έφτανε" το αίμα), ακολουθήσαμε μια μέση οδό και περιμέναμε ένα τρίλεπτο πριν τον κόψουμε. Μάλιστα, μου έδωσαν το ψαλίδι και τον έκοψα εγώ!

Βλέπω οτι εχει ξαναγίνει αυτη η συζήτηση στο φορουμ με τίτλο ΄΄ αναμονή στο κόψιμο του λωρου ΄΄ και μάλιστα μια κυρία μοιράζεται μια εξαιρετική εμπειρία που εμενα με κάλυψε πλήρως. Ετςι μου τα είχε περιγράψει και η φίλη που γέννησε με φυσικό τοκετό στη Γερμανία και μάλιστα μου ειπε οτι το μωρο δεν το πήραν οι μαίες ουτε για να το πλύνουν, αλλα το άφησαν μονο με τους γονεις και δεν το πήραν απ΄ο την αγκαλιά της μάνας του ουτε για ένα λεπτό. Οι ίδιοι οι γονεις το έπλυναν και μάλιστα μετα απ΄ο δέκα μερες, γιατι φυσικά μολις έφυγαν απ΄ο μόνα τους τα αίματα και τα υγρα ήταν πεντακάθαρο ...

Έτσι είναι το να κοπεί αμέσως ο λώρος, αυτό που συνηθίζεται δηλαδή, είναι λάθος όπως και πολλά άλλα που δεν είναι της παρούσης. Πρέπει να σταματήσει να πάλλεται όπως λέει η μανούλα για πάντα. Έτσι έγινε και σε εμάς. Και όπως της φίλης σου το άφησαν και εμένα στην αγκαλιά μου και δεν το έπλυναν. Παίζει ρόλο σε σχέση με το δέρμα και δεν θυμάμαι και σε τι άλλο βοηθά το να μην πλυθεί αμέσως. Αυτό το είχαμε συμφωνήσει πριν τη γέννα. Μας έκανε όμως εντύπωση γιατί γεννήθηκε πεντακάθαρος. Εμείς βλέποντας άλλες γέννες, περιμέναμε να ναι μωβ και γεμάτος αίματα και προς μεγάλη μας έκπληξη ήταν λες και τον είχες πλύνει και ροδαλός ροδαλός. Ίσως επειδή είχε πάρει και όλες τις μέρες.

Μελινα22 γεννησες στο σπίτι με φυσικό τοκετό ή στο νοσοκομείο, και αν ναι, σε ποιό; ... Θελω να πώ, αν μια γυναίκα θελει να γεννήσει στο νοσοκομείο, αλλα με τη διαδικασία που εχει επιλέξει αυτη, πχ ως προς το πλύσιμο του μωρού και το κόψιμο του λωρου, γινεται δεκτό το αίτημά της ή οχι;

Μελινα22 γεννησες στο σπίτι με φυσικό τοκετό ή στο νοσοκομείο, και αν ναι, σε ποιό; ... Θελω να πώ, αν μια γυναίκα θελει να γεννήσει στο νοσοκομείο, αλλα με τη διαδικασία που εχει επιλέξει αυτη, πχ ως προς το πλύσιμο του μωρού και το κόψιμο του λωρου, γινεται δεκτό το αίτημά της ή οχι;

Γέννησα στο σπίτι αλλά τα περισσότερα αν όχι όλα από όσα ήθελα, τα είχαμε συζητήσει και θα τα εφαρμόζαμε και στο νοσοκομείο, γιατί μέχρι να φτάσεις στον ένατο δεν ξέρεις αν θα έχεις τις κατάλληλες προϋποθέσεις για το σπίτι. Πολλά αιτήματα γίνονται δεκτά αν θέλει ο γιατρός σου. Το θέμα είναι να βρεις τον κατάλληλο. Η φίλη σου στη Γερμανία που γέννησε;

Σε ποιο μήνα είσαι;; Με το καλό!

Αν γεννας σε ιδιωτικο, ειναι σιγουρα θεμα γιατρου (στα δημοσια δεν ξερω τι γινεται). Εγω τα ειχα συζητησει αυτα με τον γιατρο και την μαια μου, αν και δεν υπηρχε λογος γιατι της ιδιας αποψης ηταν και οι δυο (σπανιο, το τονιζω, να βρεις επαγγελματιες υγειας στην Ελλαδα που να ειναι ενημερωμενοι σε αυτα τα θεματα).

Ο λωρος κοπηκε απο τον μπαμπα αφου σταματησε να παλλεται. Βλαστοκυτταρα δεν θελαμε, θεωρησαμε πιο χρησιμο να παρει ολο το αιμα το μωρο παρα να το στερηθει ωστε ισως καποια στιγμη στο μελλον αν και εφοσον μπορει να χρειαστουν τα βλαστοκυτταρα...καλα κρασια. Ο πλακουντας σε εμενα βγηκε με καθοδηγηση του μαιευτηρα (ελαφρυ τραβηγμα στις συσπασεις) γιατι με αυτον τον τροπο μειωνεται η αιμορραγια. Ραμματα δεν χρειαστηκα. Το μωρο το ειχα αγκαλια απο την στιγμη που βγηκε και το θηλασα αφου ηρεμησε (μολις γεννιουνται ειναι συνηθως πολυ ταραγμενα για να θηλασουν, πρεπει να περασει λιγη ωρα να χαλαρωσουν). Με ρωτησαν αν θελω να το κανουν μπανιο και αρνηθηκα. Με ρωτησαν αν θελω αντιβιοτικο κολλυριο και ενεση βιταμινης Κ, την οποια και εκαναν μπροστα μου.

Το μωρο αφου το θηλασα το εβαλαν στο πυρεξ οπου και κοιμηθηκε (εμενα μου ειχαν βαλει την παπια για να κανω πιπι ). Μειναμε εκει μεχρι που μας πηγαν μαζι στο δωματιο. Εκει ειχα rooming-in και το επαιρναν για αλλαγη πανας οταν ζηταγα και για ζυγισμα-παιδιατρο (τους ελεγα να το φερνουν μετα το ζυγισμα και να το ξαναπαιρνουν μονο οταν ειναι να το δει ο παιδιατρος για να μην καθεται μονο του στην αναμονη και να το εχω οσο πιο πολυ γινεται). Πριν φυγεις ρωτανε αν θελεις να το κανουν μπανιο, εγω ειπα οχι (μεχρι να πεσει ο αφαλος δεν ειναι καλο και επισης το μωρο ειναι καλυμμενο με μια ενυδατικη και αντιμικροβιακη ουσια που δεν ειναι καλο να ξεπλυνεις).

Γεννησα στο Λητω και ειχα ενημερωθει απο πριν για τις στανταρ πρακτικες οποτε διεκδικησα αυτα που ηθελα. Βοηθησε βεβαια και το οτι το μαιευτηριο ειναι οντως φιλικο προς τα βρεφη και το προσωπικο ενημερωμενο σχετικα με τις νεες οδηγιες, δηλαδη σε ρωτανε για πολλα πραγματα αν θες ή όχι.

Στο Λητώ υπάρχει και η δυνατότητα να επιλέξεις το πρόγραμμα "σαν στο σπίτι", όπου πας με το πλάνο τοκετού σου, σε δωμάτιο που μοιάζει δωμάτιο σπιτιού και όχι τοκετού κτλ.

Στο Αλεξάνδρα δεν πλένουν ποτέ το μωρό όταν γεννιέται. Είναι ιατρικό λάθος, γιατί μπορεί να προκληθεί υποθερμία. Για τα υπόλοιπα, βασικό ρόλο παίζουν γιατρός-μαία.

ΥΓ: Βλαστοκύτταρα δεν κράτησα για το δικό μου παιδί, αλλά ως δωρεά προς άλλα παιδιά. Είναι πράξη εφάμιλλη της εθελοντικής αιμοδοσίας, οπότε το "καλά κρασιά" δεν είναι και ο πλέον κατάλληλος χαρακτηρισμός, νομίζω...

Ναι το σαν στο σπιτι εκανα και ηταν τελειο.

Μην παρεξηγεισαι με την εκφραση για τα βλαστοκυτταρα, εννοω πως πιστευω οτι για χρηση απο το παιδι ή την οικογενεια του (με αλλα λογια ιδιωτικη τραπεζα με τα κοστη που αυτο συνεπαγεται και την σημερινη τεχνολογια) ειναι ασυμφορο για μενα, σε σχεση παντα με το να παρει το αιμα το μωρακι. Αν προκειται για δωρεα, σαφως και θα χρησιμευσουν σε καποιον ασθενη.

Στο Λητώ υπάρχει και η δυνατότητα να επιλέξεις το πρόγραμμα "σαν στο σπίτι", όπου πας με το πλάνο τοκετού σου, σε δωμάτιο που μοιάζει δωμάτιο σπιτιού και όχι τοκετού κτλ.

 

Στο Αλεξάνδρα δεν πλένουν ποτέ το μωρό όταν γεννιέται. Είναι ιατρικό λάθος, γιατί μπορεί να προκληθεί υποθερμία. Για τα υπόλοιπα, βασικό ρόλο παίζουν γιατρός-μαία.

 

ΥΓ: Βλαστοκύτταρα δεν κράτησα για το δικό μου παιδί, αλλά ως δωρεά προς άλλα παιδιά. Είναι πράξη εφάμιλλη της εθελοντικής αιμοδοσίας, οπότε το "καλά κρασιά" δεν είναι και ο πλέον κατάλληλος χαρακτηρισμός, νομίζω...

Melina22 ειμαι στη δεκάτη εβδομάδα, δεν ξερω αν κανω καλ΄α που το ψάχνω απ΄ο τόσο νωρίς γιατι εχω αγχωθεί, αλλα θελω να ειμαι πληροφορημένη για ολα ... Η φίλη μου γέννησε στο Βερολίνο σε ένα Geburtshaus, ειναι κατι σπιτάκια που βρίσκονται έξω απ΄ο το νοσοκομείο, στα πενήντα μέτρα και υπ΄αρχει ασθενοφόρο απέξω μ΄ηπως συμβεί κατι απρόοπτο ... Υπ΄αρχουν μέσα μονο δυο μαίες, οχι γιατρός ... Και ο μπαμπάς, εννοείται ...

Μια ακ΄ομα ερώτηση γιατι βλεπω είστε έμπειρες ... Φοβάμαι πολυ την επιλοχιο κατάθλιψη ... Γι αυτο με ενδιαφέρει πολυ η πρώτη μου επαφή με το μικρο να γίνει σωστά, δλδ να το π΄αρω στα χέρια μου αμεσως και να μην κοπεί ο ομφαλιος λωρος απότομα για εμενα και το παιδι και επ΄ισης να το θηλασω σωστά ... Θεωρείτε οτι μια καλή πρώτη επαφή με το βρέφος μπορει να αποτρέψει μια επιλοχειο; Ευχαριστώ ...

Και κατι αλλο, αν τα ζητήσεις ολα αυτα πληρώνεις παραπάνω;

Jocelyn, κατάλαβα πώς το εννοούσες! Συμφωνώ απόλυτα!

Sofia, ο θηλασμος αποδεδειγμένα μειώνει την πιθανότητα επιλόχειας κατάθλιψης.

Μια ακ΄ομα ερώτηση γιατι βλεπω είστε έμπειρες ... Φοβάμαι πολυ την επιλοχιο κατάθλιψη ... Γι αυτο με ενδιαφέρει πολυ η πρώτη μου επαφή με το μικρο να γίνει σωστά, δλδ να το π΄αρω στα χέρια μου αμεσως και να μην κοπεί ο ομφαλιος λωρος απότομα για εμενα και το παιδι και επ΄ισης να το θηλασω σωστά ... Θεωρείτε οτι μια καλή πρώτη επαφή με το βρέφος μπορει να αποτρέψει μια επιλοχειο; Ευχαριστώ ...

Ειςαι εγκυος ακομα και σκέφτεσαι για κατάθλιψη;

Προσπάθησε να μην ειςαι αρνητική προσπάθησε να δεθεις με το μωρακι σου απο τωρα, μιληςε του, πάιξτου μουσικουλα, χάιδεψε την κοιλίτσα με τον σύντροφο σου και μην σκέφτεσαι τι μπορει να παει στραβά

Θεωρείτε οτι μια καλή πρώτη επαφή με το βρέφος μπορει να αποτρέψει μια επιλοχειο; Ευχαριστώ ...

Εμένα αυτό μου φαίνεται από απίθανο έως ουτοπικό. Γιατί ακριβώς φοβάσαι τόσο πολύ την επιλόχειο κατάθλιψη;

Sofia φυσικα και δεν πληρωνεις παραπανω! Απλα πρεπει να βρεις γιατρο που να ειναι αυτης της φιλοσοφιας, πολλοι δεν ειναι. Εμενα ο πρωτος μου οταν του ειπα μερικα απο αυτα εβαλε και γελια, με κορόιδευε και μου ειπε να μην κοιταω το ιντερνετ.

Οσον αφορα την επιλοχειο καταθλιψη, εγω μεσα στο μαιευτηριο πεταγα απο την χαρα μου. Μονο την δευτερη μερα που εχασε βαρος (λογικο, αλλα δεν ξυπναγε συχνα να θηλασει και με αγχωναν πολυ για αφυδατωση) εβαλα τα κλαμματα. Γενικα ομως ημουν πολυ χαρουμενη κι ας μην κοιμομουν (ζητημα να καταφερνα μια ωρα σπαστου υπνου το 24ωρο).

Την πρωτη μερα σπιτι επαθα σοκ γιατι το παιζι κοιμοταν 7 ωρες και δεν ξυπναγε με τιποτα να φαει. Εσταζε το γαλα, ποναγα απο το πρηξιμο, η μικρη τον υπνο τον βαθυ κι εγω να κλαιω. Την καταφερα να ξυπνησει με τα πολλα και πλανταξε στο κλαμα, φυσικα δεν θηλασε. Φρικαρα, νοικιασα νοσοκομειακο θηλαστρο σαν λυση αναγκης αλλα τελικα καταφεραμε χωρις αυτο (ουτε που το ανοιξα να δω πως ειναι).

Μετα λιγο οι ορμονες, λιγο η η εξαντληση, λιγο οι συνεχεις αναγκες του μωρου, οι δουλειες του σπιτιου, οι προσωπικες αναγκες κλπ...ε, εκλαιγα σχεδον καθε μερα.

Δεν θεωρω οτι επαθα καταθλιψη αλλα σιγουρα ημουν πολυ ευαισθητη και καποιες στιγμες της ημερας ενιωθα απογνωση. Αν εχεις βοηθεια νομιζω δεν κινδυνευεις, εγω πελαγωνα γιατι δεν τα προλαβαινα ολα με τιποτα.

Μια ακ΄ομα ερώτηση γιατι βλεπω είστε έμπειρες ... Φοβάμαι πολυ την επιλοχιο κατάθλιψη ... Γι αυτο με ενδιαφέρει πολυ η πρώτη μου επαφή με το μικρο να γίνει σωστά, δλδ να το π΄αρω στα χέρια μου αμεσως και να μην κοπεί ο ομφαλιος λωρος απότομα για εμενα και το παιδι και επ΄ισης να το θηλασω σωστά ... Θεωρείτε οτι μια καλή πρώτη επαφή με το βρέφος μπορει να αποτρέψει μια επιλοχειο; Ευχαριστώ ...

Το πρώτο βήμα για την αποτροπή ή την αντιμετώπιση της κατάθλιψης είναι να μην απολυτοποιείς την ιδέα "να γίνουν όλα σωστά". Καλά κάνεις και ενημερώνεσαι και διεκδικείς, αλλά μην θεωρείς ότι υπάρχουν μαγικές συνταγές. Η πρώτη γνωριμία με το μωρό μπορεί ακόμη και κάτω από τις καλύτερες συνθήκες να είναι κάπως περίεργη. Η ανθρώπινη ψυχή και οι ανθρώπινες σχέσεις είναι κάτι δυναμικό, όχι κάτι στατικό. Πάντα υπάρχει δυνατότητα βελτίωσης και επανόρθωσης. Μην το παίρνεις κατάκαρδα, αν δεν προσφέρεις στο παιδί σου "το καλύτερο δυνατό ξεκίνημα". Και για την κατάθλιψη πάντα υπάρχει βοήθεια.

Παρόλ΄αυτά, σου εύχομαι μια πολύ όμορφη εμπειρία τοκετού, ένα υγιές μωράκι και μια όμορφη και πλούσια μητρότητα!

Melina22 ειμαι στη δεκάτη εβδομάδα, δεν ξερω αν κανω καλ΄α που το ψάχνω απ΄ο τόσο νωρίς γιατι εχω αγχωθεί, αλλα θελω να ειμαι πληροφορημένη για ολα ... Η φίλη μου γέννησε στο Βερολίνο σε ένα Geburtshaus, ειναι κατι σπιτάκια που βρίσκονται έξω απ΄ο το νοσοκομείο, στα πενήντα μέτρα και υπ΄αρχει ασθενοφόρο απέξω μ΄ηπως συμβεί κατι απρόοπτο ... Υπ΄αρχουν μέσα μονο δυο μαίες, οχι γιατρός ... Και ο μπαμπάς, εννοείται ...

Εμένα η ενημέρωση με βοήθησε πάρα πολύ! (ευτυχώς είχα πολύ χρόνο στην διάθεσή μου). Ήμουν παντελώς άσχετη με το ζήτημα όταν έμεινα έγκυος. Μπορεί να αγχωνόμουν καθώς το έψαχνα βλέποντας τα όσα συμβαίνουν, αλλά το αποτέλεσμα με δικαίωσε με το παραπάνω. Όταν έμαθα ότι γεννάω ένιωθα σιγουριά και ασφάλεια και έτσι το σώμα μου ανταποκρίθηκε ανάλογα. Είχα πολύ εύκολο τοκετό (5μιση ώρες πρωτότοκη) ένα μωρό υγιέστατο και τα πήγα πολύ καλά και με τον θηλασμό στη συνέχεια. Προτιμούσα χίλιες φορές να αγχωθώ για κάποια θέματα πριν τον τοκετό παρά να αγχωθώ κατά την διάρκεια του τοκετού ή και μετά (επειδή θα χρειαζόταν το μωρό νοσηλεία ή εγώ θα χα πρόβλημα σωματικό ή με τον θηλασμό, λόγω κακής επιλογής επαγγελματιών.)

Να αποτρέψει την επιλόχειο μια πρώτη καλή επαφή δεν ξέρω, το θεωρώ και εγώ δύσκολο, αλλά σίγουρα λειτουργεί πολύ θετικά για την ψυχολογία μια καλή συνολικά εμπειρία, και αυτό βοηθά πάρα πολύ στο να ανταπεξέλθεις τον πρώτο καιρό. Ας πούμε θυμάμαι ότι μετά τη γέννα ένιωθα δυνατή και ικανή να καταφέρω τα πάντα. Και πιστεύω ότι αυτή αίσθηση σχετίζεται άμεσα και με τον τρόπο που το βίωσα όλο αυτό.

Συμφωνώ και με την pax πολύ σημαντικά αυτά που αναφέρει και με την Jocelyn στο θέμα της βοήθειας.

Αν γεννας σε ιδιωτικο, ειναι σιγουρα θεμα γιατρου (στα δημοσια δεν ξερω τι γινεται). Εγω τα ειχα συζητησει αυτα με τον γιατρο και την μαια μου, αν και δεν υπηρχε λογος γιατι της ιδιας αποψης ηταν και οι δυο (σπανιο, το τονιζω, να βρεις επαγγελματιες υγειας στην Ελλαδα που να ειναι ενημερωμενοι σε αυτα τα θεματα).

Ο λωρος κοπηκε απο τον μπαμπα αφου σταματησε να παλλεται. Βλαστοκυτταρα δεν θελαμε, θεωρησαμε πιο χρησιμο να παρει ολο το αιμα το μωρο παρα να το στερηθει ωστε ισως καποια στιγμη στο μελλον αν και εφοσον μπορει να χρειαστουν τα βλαστοκυτταρα...καλα κρασια. Ο πλακουντας σε εμενα βγηκε με καθοδηγηση του μαιευτηρα (ελαφρυ τραβηγμα στις συσπασεις) γιατι με αυτον τον τροπο μειωνεται η αιμορραγια. Ραμματα δεν χρειαστηκα. Το μωρο το ειχα αγκαλια απο την στιγμη που βγηκε και το θηλασα αφου ηρεμησε (μολις γεννιουνται ειναι συνηθως πολυ ταραγμενα για να θηλασουν, πρεπει να περασει λιγη ωρα να χαλαρωσουν). Με ρωτησαν αν θελω να το κανουν μπανιο και αρνηθηκα. Με ρωτησαν αν θελω αντιβιοτικο κολλυριο και ενεση βιταμινης Κ, την οποια και εκαναν μπροστα μου.

Το μωρο αφου το θηλασα το εβαλαν στο πυρεξ οπου και κοιμηθηκε (εμενα μου ειχαν βαλει την παπια για να κανω πιπι ). Μειναμε εκει μεχρι που μας πηγαν μαζι στο δωματιο. Εκει ειχα rooming-in και το επαιρναν για αλλαγη πανας οταν ζηταγα και για ζυγισμα-παιδιατρο (τους ελεγα να το φερνουν μετα το ζυγισμα και να το ξαναπαιρνουν μονο οταν ειναι να το δει ο παιδιατρος για να μην καθεται μονο του στην αναμονη και να το εχω οσο πιο πολυ γινεται). Πριν φυγεις ρωτανε αν θελεις να το κανουν μπανιο, εγω ειπα οχι (μεχρι να πεσει ο αφαλος δεν ειναι καλο και επισης το μωρο ειναι καλυμμενο με μια ενυδατικη και αντιμικροβιακη ουσια που δεν ειναι καλο να ξεπλυνεις).

Γεννησα στο Λητω και ειχα ενημερωθει απο πριν για τις στανταρ πρακτικες οποτε διεκδικησα αυτα που ηθελα. Βοηθησε βεβαια και το οτι το μαιευτηριο ειναι οντως φιλικο προς τα βρεφη και το προσωπικο ενημερωμενο σχετικα με τις νεες οδηγιες, δηλαδη σε ρωτανε για πολλα πραγματα αν θες ή όχι.

εχει περασει καιρος αλλα επαναφερωτο θεμα.εχω ηδη ενα παιδακι το οποιο γεννησα φυσιολογικα στο ρεα.γενικα δεν ειχα κανενα παραπονο απο τον γιατρο μου και το μαιευτηριο,ουτε για τον τοκετο ουτε για τον θηλασμο.απλα 3 χρονια μετα ειμαι καλυτερα πληροφορημενη.ειμαστε σε φαση που προσπαθουμε για δευτερο και αρχισα λιγο να ψαχνω για γιατρους που υποστηριζουν το καθυστερημενο κοψιμο του ομφαλιου λωρου.απ τον γυναικολογο μου δεν εχω κανενα παραπονο αλλα δεν ακολουθει αυτην την πρακτικη οπως οι περισσοτεροι εδω στην ελλαδα.jocelyn μπορεις να μου πεις περισσοτερες λεπτομερειες?ειχες δικο σου γιατρο που σε παρακολουθουσε καθ ολη την διαρκεια της εγκυμοσυνης σου και γεννησες στο λητω?ή αν υπαρχει οποιαδηποτε κοπελα που γνωριζει γυναικολογο που υποστηριζει την πρακτικη αυτη?

Όταν το είχα συζητήσει με το γιατρό μου, μου είχε πει πως είναι και τακτική του μαιευτηρίου (Λητώ) το να καθυστερεί να κόψει τον ομφάλιο λώρο, εφόσον δεν κρατηθούν βλαστοκύτταρα.

Όταν το είχα συζητήσει με το γιατρό μου, μου είχε πει πως είναι και τακτική του μαιευτηρίου (Λητώ) το να καθυστερεί να κόψει τον ομφάλιο λώρο, εφόσον δεν κρατηθούν βλαστοκύτταρα.

δηλαδη γενικα οι γιατροι γενικα στο λητω το γνωριζουν και το υποστηριζουν.ομως δεν ειναι μονο ο τοκετος.ειναι και ολη η εγκυμοσυνη.πρεπει να βρω καποιον γιατρο που θα με παρακολουθει στην εγκυμοσυνη και να του εχω εμπιστοσυνη.με τρομαζει λιγο το γεγονος να αλλαξω γυναικολογο γιατι πραγματικα ειμαι πολυ ευχαριστημενη απ τον δικο μου γιατρο αλλα ειναι ενα πραγμα που θα το θελα πολυ αυτο με τον ομφαλιο λωρο

Το πιο σημαντικό είναι να τα έχεις συζητήσει όλα αυτά με το γιατρό σου. Και δεν καταλαβαίνω γιατί να μην θέλει να καθηστερήσει το κόψιμο του λώρου ένας γιατρός. Δεν υπάρχει κανένας ανασταλτικός παράγοντας, μόνο καλό μπορεί να κανει στο παιδί.

Κι εγώ είχα γυναικολόγο που τα πηγαίναμε μια χαρά, αλλά όταν είδα ότι δεν είναι πολύ φιλική με την φυσιολογική αντιμετώπιση του τοκετού, άρχισα να ψάχνω όπου να 'ναι. Ρώτησα γνωστούς, έψαξα ιντερνετικά, βρήκα κι εδώ μέσα ονόματα γιατρών με καλή φήμη στην αποϊατρικοποίηση του τοκετού και τελικά έκλεισα ραντεβού και έκανα μια μικρή συνέντευξη στην γυναικολόγο που επέλεξα, για να δω αν μου κάνει.

Φυσικά, και μια μαία μπορεί να βοηθήσει σε όλο αυτό το ψάξιμο και την ενημέρωση, όπως επίσης και να είναι μαζί σου στην όλη διαδικασία και να σε καθοδηγεί. Σκέψου το και αυτό.

Το πιο σημαντικό είναι να τα έχεις συζητήσει όλα αυτά με το γιατρό σου. Και δεν καταλαβαίνω γιατί να μην θέλει να καθηστερήσει το κόψιμο του λώρου ένας γιατρός. Δεν υπάρχει κανένας ανασταλτικός παράγοντας, μόνο καλό μπορεί να κανει στο παιδί.

 

Κι εγώ είχα γυναικολόγο που τα πηγαίναμε μια χαρά, αλλά όταν είδα ότι δεν είναι πολύ φιλική με την φυσιολογική αντιμετώπιση του τοκετού, άρχισα να ψάχνω όπου να 'ναι. Ρώτησα γνωστούς, έψαξα ιντερνετικά, βρήκα κι εδώ μέσα ονόματα γιατρών με καλή φήμη στην αποϊατρικοποίηση του τοκετού και τελικά έκλεισα ραντεβού και έκανα μια μικρή συνέντευξη στην γυναικολόγο που επέλεξα, για να δω αν μου κάνει.

 

Φυσικά, και μια μαία μπορεί να βοηθήσει σε όλο αυτό το ψάξιμο και την ενημέρωση, όπως επίσης και να είναι μαζί σου στην όλη διαδικασία και να σε καθοδηγεί. Σκέψου το και αυτό.

πολλοι γιατροι φερνουν ως αντεπειχηρημα οτι μπορει να εχει αιμοραγια η μητερα οποτε δεν διακινδυνευουν να καθηστερησουν να κοψουν τον ομφαλιο λωρο αν και με τις τελευταιες ερευνες δεν εχει αποδειχθει κατι τετοιο.ο γυναικολογος μου ειναι φιλικος ως προς την ολη φυσιολογικη αντιμετωπιση του τοκετου και του θηλασμου.στο μονο που υπαρχει "θεμα" ειναι αυτο.απο γνωστους δεν γνωριζουν κατι περισσοτερο οποτε δεν εχω καποιον να μου προτεινει γιατρο που να το υποστηριζει.γι αυτο το ψαχνω ιντερνετικα να βρω ονοματα.αλλα η προσωπικη εμπειρια καποιας εδω μεσα βοηθαει περισσοτερο.

επισης ουτε μαιες γνωριζω.στην πρωτη μου εγκυμοσυνη ειχα μονο τον γιατρο μου καθ ολη την εγκυμοσυνη και στον τοκετο.δεν συνεργαζοταν με καμια.

ψαχνω καποιον γιατρο που θα με αναλαβει απ την αρχη της εγκυμοσυνης με τις εξετασεις κτλ,να γνωριζω οτι υποστηριζει τον φυσιολογικο τοκετο και οτι οντως καθυστερει να κοψει το ομφαλιο λωρο.αν υπαρχει καποια κοπελα που να γνωριζει ονοματα να μου πει?

Κοίταξε, η πρώτη μου γιατρός είχε τους λόγους της για να είναι "μη φιλική" με τον φυσιολογικό τοκετό. Πίστευε πως έκανε το καλύτερο. Ελεγε ΝΑΙ στον φυσιολογικό αλλά δεν θεωρούσε σημαντκό για να τον επιτύχει, να ενημερώσει την επίτοκο ότι πρέπει να περιμένουν να έρθει στην ώρα του και να μην πάνε με πρόκληση, ότι πρέπει να αποφύγει την επισκληρίδιο όσο μπορεί και να ενημερώσει για όλες τις μη επεμβατικές πρακτικές που μπορούν να χρησιμοποιήσουν.

Ως εκ τούτου, ναι μεν ξεκινά για φυσιολογικό αλλά τελικά καταλήγει στην καισαρική, όπως συνήθως.

Κι εγώ ιντερνετικά το έψαχνα. Η γιατρός που βρήκα τελικά, την βρήκα και από δω μέσα να αναφέρεται το όνομα της. Υπάρχουν τέτοια θέματα. Ψαξτα. Τελικά βρήκα με τον ίδιο τρόπο και μαία και αποφάσισα με την συγκατάθεση της γυναικολόγου, να γεννήσω σπίτι. Μόνο με τις μαίες, χωρίς τη γιατρό.

Ουσιαστικά, αυτό που κατάλαβα είναι πως αν είσαι υγιής και έχεις μια καλή εγκυμοσύνη και έναν φυσιολογικό τοκετό, δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τέτοια πράγματα. Αν διαβάσεις τις οδηγίες του ΠΟΥ για το θέμα, θα δεις ότι δεν προτείνεται πρoωρο κόψιμο του λώρου και δεν υπάρχει σύνδεση με αιμοραγίες, οπότε είτε οι γιατροί είναι ανενημέρωτοι, είτε έχουν μάθει σε μια ρουτίνα τοκετού και δεν την αλλάζουν, άσχετα με το τι θέλει η γυναικα ή τι λένε οι έρευνες για το θέμα.