μαιευτηριο λητω - εντυπωσεις

Καλά, το γεγονός ότι πετάμε στα σύννεφα από ευτυχία τις ημέρες του τοκετού, δεν σημαίνει ότι θα πάψουμε να κριτικάρουμε τα κακώς κείμενα ενός μαιευτηρίου. Και όχι ξενοδοχείου. Δεν πρόκειται για ξενοδοχειακή εμπειρία, αλλά κάτι πολύ παραπάνω, μια αρχή στη ζωή για τη μητέρα και το παιδί της, που απαιτεί τον ανάλογο σεβασμό, άρτια και πρόσφατη εκπαίδευση του μαιευτικού προσωπικού, επαρκή αριθμό προσωπικού ανά πτέρυγα.

Δεν νοείται εν έτει 2016 η μαμά να καλείται να μάθει περί θηλασμού και μωρού περισσότερα από μια επαγγελματία μαία για να αντεπεξέλθει. Ας εκπαιδεύσουν τις μαίες από σύμβουλο θηλασμού επιτέλους τα μαιευτήρια, ώστε να μην αρκούμαστε στις καλοπροαίρετες συμβουλές ή την προσωπική επαγγελματική εμπειρία της κάθε μιας, αλλά σε έγκυρη πληροφόρηση περί θηλασμού, βάσει των τελευταίων δεδομένων και μελετών. Το ελάχιστο παράδειγμα αναφέρω για να δείξω πόσο πίσω είναι πραγματικά οι ελληνικές συνθήκες. Για να μην πιάσουμε το γνωστό θέμα προώθησης ξένου γάλακτος. Ανεπίτρεπτο και ενδεικτικό της έλλειψης ιατρικού σεβασμού στη λεχώνα και το νεογνό.

Και φυσικά όλα αυτά βελτιώνονται μόνο με τις ανάλογες απαιτήσεις και ενημέρωση των πελατισσών ενός μαιευτηρίου, των μελλουσών μαμάδων. Πώς νομίζουμε ότι προέκυψαν οι αίθουσες για τοκετό σαν στο σπίτι, τα μαιευτήρια που συγκεντρώνουν γιατρούς vbac, τα σεμινάρια θηλασμού, το rooming in, η φωτοθεραπεία δίπλα στη μαμά, οι εναλλακτικές στάσεις τοκετού, το μωράκι να θηλάζει την πρώτη ώρα, το μωρό αγκαλιά στη μαμά με το που γεννηθεί; Για τα ιδιωτικά μαιευτήρια -κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, μην το ξεχνάμε- αυτό ήταν καθαρή ζήτηση, τίποτα παραπάνω. Αν κοιτάξουμε 5 χρόνια πίσω τις συνθήκες τοκετού θα συνειδητοποιήσουμε την τεράστια πρόοδο. Γι' αυτό και κριτικάρουμε και θα κριτικάρουμε.

Πληρώνουμε αδρά άλλωστε και δεν νομίζω να περισσεύουν στις περισσότερες.

Όλα τα άλλα τα δέχομαι αλλά σε δωμάτιο μόνη σου και ΔΕΝ κοιμήθηκες καθόλου, πώς γίνεται; Ποσες φορές έμπαιναν έβγαιναν δλδ..Βρίσκω το ποστ σου κάπως υπερβολικό και παραπλανητικό, δημιουργεί δλδ λανθασμένες εντυπώσεις σε μέλλουσες μαμάδες κατά τη γνώμη μου..Από την άλλη αν είσαι της σχολής γέννα στο σπίτι σε "ενοχλούν" τα πάντα εκεί..Εδώ όμως συζητάμε για μαμάδες που επιλέγουν τη λογική και αυτονόητη κατ' εμέ γέννα στο εξοπλισμένο μαιευτήριο ..Το λητώ είναι ένα από τα καλύτερα.

Κι εγώ την επέλεξα την κλινική, δε με πήγαν με το ζόρι. Επέλεξα να πληρώσω ένα αρκετά μεγάλο ποσό που μας άφησε σχεδόν χωρίς οικονομίες στην άκρη για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο πως θα γίνει το καλύτερο δυνατό για να γεννήσω φυσιολογικά το μωρό μου, με τη μικρότερη δυνατή παρέμβαση. Αυτό είναι για εμένα το αυτονόητο, και θεωρώ πως θα έπρεπε να είναι δεδομένο σε όλα τα μαιευτήρια, δημόσια και ιδιωτικά. Αυτό εν μέρει το κατάφερα, πληρώνοντας αδρά.

Επέλεξα να πληρώσω το δίκλινο, ξέροντας πως έχω μεγάλη πιθανότητα να είμαι μόνη στο δωμάτιο όπως και έγινε, για να περάσω όσο το δυνατόν πιό ήρεμα τις πρώτες μέρες με το μωρό μου και τον άντρα μου.

Πόσο συχνά έμπαιναν στο δωμάτιο;

Το πρώτο βράδυ δε θυμάμαι γιατί ήμουν σε τέτοια κατάσταση ευφορίας και με το μωράκι να μην κοιμάται καθόλου, να θηλάζει ασταμάτητα, έμπαινε μια μαία, μας ρωτούσε αν χρειαζόμαστε κάτι, δε με ενοχλούσε, αλλά κι εγώ δεν τη ρωτούσα αν κάνω σωστά ό,τι έκανα, θεωρούσα πως όλα γίνονται σωστά.

Την επόμενη στις 7 το πρωί πήραν το μωρό, τα βλέπουν οι παιδίατροι. Θα την έφερναν στις 9, ας προσπαθήσω να κοιμηθώ λίγο. Ανοίγει την πόρτα η κυρία που παίρνει τα σκουπίδια του μπάνιου. Μετά από λίγο η κυρία που καθαρίζει το μπάνιο. Μετά απο λίγο η κυρία που καθαρίζει τα τραπεζάκια, η κυρία που παίρνει τα σκουπίδια του δωματίου, μετά η κυρία που σφουγγαρίζει το δωμάτιο, μετά η κυρία που αλλάζει τα σεντόνια. Μετά η κυρία που φέρνει το πρωινό. Στο ενδιάμεσο περνάει η μαία να μου πάρει την πίεση. Φέρνουν το μωρό. Πιάνει το στήθος μου και θέλω να ουρλιάξω από τον πόνο, γιατί όλο το βράδυ μου είχε ερεθίσει τη θηλή. Έρχεται η κυρία να μαζέψει το πρωινό. Έρχεται μια μαία να με βοηθήσει με το θηλασμό, εκεί χρειάστηκα βοήθεια και την είχα. Έρχεται και η δική μου μαία γιατί έχω πάθει σοκ με τον πόνο. Έρχεται η κυρία που φέρνει το γλυκάκι του δεκατιανού, μετα ξαναέρχεται να το μαζέψει. Έρχεται μαία να με θερμομετρήσει. Έρχεται η προισταμένη του ορόφου να μου μιλήσει για το θηλασμό. Έρχεται η κυρία από το μαγαζάκι να μου αφήσει φυλλάδιο με τα θήλαστρα κλπ. Έρχεται το μεσημεριανό, δεν ξέρω αν διαβάζεις ακόμη αυτά που γράφω, έρχεται μαία να μου πατήσει την κοιλιά, έρχεται ο γιατρός μου, έρχεται κάποιος να μαζέψει το μεσημεριανό, έρχεται ξανά η καθαρίστρια για το μπάνιο, έρχονται να πάρουν το μωρό για φωτογράφιση!

Έρχεται η παιδίατρος να μας ενημερώσει. Έρχονται να μας φέρουν δείγματα από πάνες και καλλυντικά. Και ούτω καθεξής γιατί κουράστηκα.

Αν ήμουν με κόσμο στο δωμάτιο ίσως να μη με ένοιαζε τόσο το ατελείωτο μπες-βγες. Δεν έχω ξαναβρεθεί σε κλινική ή νοσοκομείο παρά μόνο για λίγο σαν επισκέπτρια, δεν είχα ιδέα πως γίνεται έτσι. Και προφανώς έτσι γίνεται και σε άλλα μαιευτήρια, αλλά εγώ δεν το ήξερα.

Για την ιστορία, όταν ανέβασα πυρετό (λογω γάλατος) το καταλάβαμε μόνοι μας από τα ρίγη και η μαία ήρθε 20 λεπτά αφού είχαμε πατήσει το κουμπί.

Γυρίσαμε σπίτι εξαντλημένοι με ένα χαρτί για ξένο γάλα και με οδηγία από δύο παιδιάτρους να δώσουμε και συμπλήρωμα γιατί το γάλα μου δεν επαρκεί. Είναι το πρώτο μου μωρό, έχω ματωμένη θηλή, πονάει πολύ το στήθος μου και ο άντρας μου τα έχει παίξει. Για το θηλασμό έχω μαύρα μεσάνυχτα. Αν δεν είχα τόσο πείσμα θα ακολουθούσα την οδηγία τους και κατα πάσα πιθανότητα θα αποθήλαζα.

Είναι δικαίωμά μου να ονειρεύομαι τη γέννα μου και να τη διεκδικώ όπως επιθυμώ. Έτσι γλίτωσα μια προγραμματισμένη καισαρική που όπως αποδείχτηκε δεν ήταν καθόλου αναγκαία. Δεν κάνω την έξυπνη, απλώς στράφηκα σε ανθρώπους που μου ενέπνευσαν εμπιστοσύνη πως θα διασφαλίσουν με εντιμότητα την έκβαση της γέννας μου, ακόμη κι αν κατέλειγε σε καισαρική.

Δεν έχω το κουράγιο και την όρεξη να πω λεπτομέρειες, όντας λεχώνα λίγων ημερών, ίσως σε δεύτερο χρόνο, πάντως στο λητω έπαθα σοβαρότατη ενδονοσοκομειακη λοιμωξη, με την οποία πηγα σπίτι από το λητω (crp 120), με αποτέλεσμα να χρειαστεί να αφήσω το μωρακι μου σπίτι και να νοσηλευτώ εκ νέου σε άλλο νοσοκομείο δυο βδομάδες για να αντιμετωπιστεί! Τα χειρότερα έχω να πω! Αν κάτι στραβώσει δυστυχώς δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν, σε ο,τι ξεπερνάει τις υπηρεσίες ενός ξενοδοχείου στέκονται ανεπαρκείς.