Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Πρεπει να ζωγραφιζουν ολα τα παιδακια;;;


Recommended Posts

 

Για την αριστεροχειρια μηπως μπορεις να μου πεις την αποψη μουΔλδ ενα παιδι αριστεροχειρο επηρεαζεται/μπερδευεται οταν βλεπει πχ εσενα πως γραφεις το Σ? Αν δλδ θελεις εσυ να δειξεις σε ενα παιδακι το Σ του δειχνεις πως το γραφεις γραμμουλα γραμμουλα η του το δειχνεις γραμμενο και το αφηνεις να το αντιγραψει με οποιο τροπο μπορεσει?

 

Εμένα ως νηπιαγωγό δεν με ενδιαφέρει πώς κάνει το Σ (ή όποιο άλλο γράμμα).

Με ενδιαφέρει να το κάνει, και ας είναι και με λάθος προσανατολισμό ή με λάθος φορά γραμμένο.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 105
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Εγώ τη κόρη μου, και όλα τα υπόλοιπα παιδιά φαντάζομαι, την θαυμάζω στη ζωγραφική. Όχι επειδή ζωγραφίζει καλά (δε ξέρω κιόλας αν ζωγραφίζει καλά) αλλά επειδή πρώτον το χαίρεται και δεύτερον δεν αγχώνεται για αυτό που θα φτιάξει.

 

Δηλαδή καθόμαστε μαζί στο τραπέζει να ζωγραφίσουμε, εγώ σκέφτομαι πως θα κάνω το σπίτι, κάνω ευθείες σταθερές γραμμές και πολύ μονότονες φυσικά. Αυτή παίρνει το μολύβι χωρίς να σκεφτεί και αρχίζει, σχεδιάζει αυτό που θέλει στο λεπτό και μετά το βάφει. Χωρίς άγχος αν είναι ίσιο το δέντρο ή μεγάλοι οι καρποί. Πάντα μα πάντα την επιβραβεύω γιατί ειλικρινά έχει τόσο φαντασία που δεν έχει σημασία πως και τι έκανε αλλά το ότι το ευχαριστήθηκε και το έκανε χωρίς κανένα άγχος για το αποτέλεσμα.

 

Ζωγραφίζει από μικρή, 2 1/2 ετών της πήραμε νερομπογιές και βάφαμε παρέα στο μπαλκόνι. Οι υπόλοιποι φίλοι μας φοβόντουσαν να πάρουν στα συνομίληκά τους για να μη τους βάψουν το σπίτι. Ποτέ δε μου έγραψε με μαρκαδόρο ή μπογιά πουθενά εκτός από το χαρτί. Δεν έχει κανένα φοβερό ταλέντο αλλά την ηρεμεί και την ευχαριστεί απίστευτα.

 

Κοριτσια αυτο ειναι τραγικο! Εχω δυο μαμαδες στο φιλικο μου κυκλο που τα παιδακια τους κανουν εργοθεραπεια και οι θεραπευτες συστηνουν ενασχοληση με διαφορα υλικα (μαρκαδορους, κολλες, να κοβουν με ψαλιδι και πολλα αλλα) και οι μαμαδες δεν κανουν τιποτα στο σπιτι για να μη λερωσουν τα μικρα το χωρο!

Link to comment
Share on other sites

Εγω παιρνω χαρτι με το μετρο,στρωνουμε ένα τεραστιο κομμτι κατω και καθόμαστε πανω εκει και βαφουμε με μπογιες.Ο μικρος 2,5 εννοείται προτιμάει να βαφει τα πλακακια και με τις μπογιες και με τους μαρκαδόρους αλλα ευτυχως με ένα σφουγγάρισμα βγαινουν.Οι τοιχοι για την ωρα εχουν γλιτωσει.Ενταξει αν τα επιβλέπεις και ζωγραφιζεις μαζι τους οι ζημιες είναι λιγες νομιζω.Ειναι όμως λα και θεμα ιδιοσυγγρασιας της μαμας.Κι εγω γνωριζω αρκετες μαμαδες που εχουν ψυχωση με το σπιτι...μαζευουν ολη την ωρα τα παιχνίδια από κατω και δε βαζουν μπογιες στο σπιτι.Παντως μονο αν τους επιτρεπεις να παιζουν με όλα αυτά μαθαινουν να είναι και προσεχτικα.Κι εμεις τις πρωτες φορες που πηραμε μαρκαδόρους και πλαστελίνες εγινε στο σπιτι κακος χαμος...σιγα σιγα εμαθαν να προσεχουν.

Link to comment
Share on other sites

η μικρή μου ζωγραφίζει απο τότε που χρόνισε περίπου, ξεκινήσαμε με κηρομπογιές και τώρα πια έχουμε σχεδόν τα πάντα εκτός απο τέμπερες. Της αρέσει πολύ και ασχολείται. Δεν της έχω δείξει κάτι, ούτε διορθώνω τα έργα της απλά μπορεί παράλληλα να ζωγραφίσω κι εγώ σε άλλο χαρτί. Το μόνο που της έχω δείξει ήταν τα σχήματα όταν ήταν πιο μικρή που συνήθιζε να ζωγραφίζει με γραμμές και κύκλους. Τώρα που πάει και παιδικό δείχνει και περισσότερη υπομονή, μπορεί να χρωματίσει κιόλας δηλαδή (αυτά τα έτοιμα) κάτι που παλιότερα δεν έκανε (οχι οτι χρειαζόταν απλά βλέπω οτι δε βαριέται τόσο ευκολα). Και εμένα είναι αριστερόχειρας αλλά δε βλέπω καποιο θέμα, πιστευω οτι εφόσον κρατάει το μολύβι σωστά δε θα έχει πρόβλημα.

Link to comment
Share on other sites

Ο γιος μου πριν ξεκινήσει παιδικό (29 μηνών), απλά μουτζούρωνε είτε σε λευκό ή σε έτοιμες ζωγραφιές. Στον παιδικό ζωγραφίζουν καθημερινά και σιγά σιγά αρχισε , μετά τα 3 νομίζω - να μην βγαίνει από τις γραμμές.Φέτος ζωγραφίζει πολύ καλύτερα με οτιδήποτε μαρκαδόρους, ξυλομπογιές , νερομπογιές.Και έχουν πια και σχήμα οι ζωγραφιές του.Δηλ.λέει θα φτιάξω ένα λεωφορείο και κάνει ένα μακρόστενο σχήμα , με ρόδες.Στην συγκέντρωση του παιδικού του Οκτωβρίου , θυμάμαι που η δασκάλα είπε ότι πλέον θα ήθελε να βλέπει κάποια σχήματα και όχι μόνο γραμμές, πχ όταν λένε ότι έφτιαξαν έναν άνθρωπο να έχει κεφάλι.Γυρνώντας από την συγκέντρωση , ο μικρός μου λεει ζωγράφισα τον μπαμπά και είχε φτιάξει ένα κεφάλι , με μάτια , μακρύ σώμα και 2 γραμμές για χέρια.Ηταν η πρώτη που εγώ έβλεπα κάτι που να μοιάζει με αυτό που περιγράφει.

 

Επίσης , όταν είδα όλες τις περσινές εργασίες και ζωγραφιές ,στο τέλος της χρονιάς ήταν φανερή η διαφορά στο πως ζωγράφιζε μέσα σε περίγραμμα

3W24p3.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

είναι σημαντικό να ζωγραφίζουν τα παιδιά βρίσκουν ηρεμία πάνω σε αυτό και επίσης τα κάνει πιο δημιουργικά όταν προσπαθούν να περάσουν τη εικόνες που έχουν στο μυαλό τους πάνω στο χαρτί

Link to comment
Share on other sites

 

Ως προς την αριστεροχειρια θα το συζητησω με τη δασκαλα απλα ηθελα να δω πως το αντιμετωπιζουν οι αλλες μαμαδες.

 

Niki μπορείς να μου πεις οταν μάθεις τι σου ειπε η δασκάλα γιατι και ο δικός μου ειναι αριστερόχειρος και θα ήθελα να μάθω :-)

Link to comment
Share on other sites

Για τους αριστερόχειρες υπάρχουν ειδικά ψαλίδια. Κατά τα άλλα πέραν του να τους αφήνουμε να λειτουργούν με το αριστερό δεν κάνουμε κάτι στο νηπιαγωγείου τουλάχιστον.

 

Καλό θα ήταν να μη δείχνουμε τι και πώς να ζωγραφίσουν, αλλά να τα βοηθάμε να παρατηρήσουν τον κόσμο και μετά να το μεταφέρουν στο χαρτί.

 

Δηλ θες να ζωγραφίσεις μια γάτα. Δες πως είναι η γάτα. Έχει κεφάλι, σώμα, τέσσερα πόδια, ουρά και τρίγωνα μικρά αφτιά. Α και μουστάκια. Αν το αποτέλεσμα δεν είναι φωτογραφία γάτας, εξηγούμε ότι είναι πολύ δύσκολο να ζωγραφίσει κανείς φωτογραφικά και ότι η ζωγραφική λειτουργεί περισσότερο σα σύμβολο.

 

Η αλήθεια είναι οτι παθαίνω αλλεργία με το σπιτάκι το δεντράκι και τον ήλιο, που όλες οι ζωγραφιές είναι καρμπόν. Αφού κανένα παιδί δει ζει σε σπίτι με δίριχτη στέγη, αλλά σε πολυκατοικίες (τουλάχιστον στα σχολεία που διδάσκω τα τελευταία χρόνια) τι εμμονή είναι αυτή με τις σκεπές.

 

Αν απλά κάτσεις διπλα στο παιδί και αλληλεπιδράς μαζί του (ρωτάς, ερμηνεύεις, λες τη γνώμη σου, προτείνεις λεκτικά) το παιδί θα είναι περισσότερο ικανοποιημένο.

 

Ίσως έτσι να ζωγραφίζουν περισσότερα παιδάκια.

FLcUp3.png0BQfp3.png
Link to comment
Share on other sites

 

Η αλήθεια είναι οτι παθαίνω αλλεργία με το σπιτάκι το δεντράκι και τον ήλιο, που όλες οι ζωγραφιές είναι καρμπόν. Αφού κανένα παιδί δει ζει σε σπίτι με δίριχτη στέγη, αλλά σε πολυκατοικίες (τουλάχιστον στα σχολεία που διδάσκω τα τελευταία χρόνια) τι εμμονή είναι αυτή με τις σκεπές.

 

 

Έχεις δίκιο! Εγώ ακόμα ζωγραφίζω, αν με βάλεις, τον ήλιο κολλητά στην αριστερή πάνω γωνία του χαρτιού (δηλαδή, όχι στρογγυλό αλλά σαν κομμάτι πίτσας), με τις ακτίνες, εναλλάξ, μία κοντή, μία μακριά! :oops:

Link to comment
Share on other sites

Κοριτσια αυτο ειναι τραγικο! Εχω δυο μαμαδες στο φιλικο μου κυκλο που τα παιδακια τους κανουν εργοθεραπεια και οι θεραπευτες συστηνουν ενασχοληση με διαφορα υλικα (μαρκαδορους, κολλες, να κοβουν με ψαλιδι και πολλα αλλα) και οι μαμαδες δεν κανουν τιποτα στο σπιτι για να μη λερωσουν τα μικρα το χωρο!

 

.Κι εγω γνωριζω αρκετες μαμαδες που εχουν ψυχωση με το σπιτι...μαζευουν ολη την ωρα τα παιχνίδια από κατω και δε βαζουν μπογιες στο σπιτι.

 

Και εγώ το θεωρώ αυτό τραγικό. Έχω ακούσει ένα σωρό φορές "μα καλά, τα αφήνεις να ζωγραφίζουν με νερομπογιές ή να παίζουν με πλαστελίνες μέσα στο σπίτι;":rolleyes:

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Μπορεί κάποιος να μου πει τη γνώμη του για το παρακάτω;

 

Επ΄ευκαιρίας ήθελα να πω σχετικά με τη δασκάλα μας (Β΄δημοτικού). Σε όλες τις εργασίες τους, τα παροτρύνει να στολίζουν τη σελίδα με ζωγραφιές. Ως εδώ καλά. Μετά δείχνει τις ζωγραφιές των παιδιών δημοσίως και τα υπόλοιπα παιδιά χειροκροτούν, σχολιάζουν, αδιαφορούν κτλ...

Η κόρη μου έχει στενοχωρηθεί γιατί νιώθει ότι δεν ζωγραφίζει καλά (προφανώς δεν έχει πολλές ζητωκραυγές) και ότι παίρνουν τα εύσημα κάποια παιδάκια όπου τα βοηθάει η μαμά τους να ζωγραφίσουν. Εγώ αρνιόμουν στην αρχή να τη βοηθήσω και έκανα αυτό που λες emmaki. Της έδειχνα εικόνες, της έλεγα να βάλει τη φαντασία της, προσπαθούσε και μετά γύρναγε απογοητευμένη ότι δεν άρεσε η ζωγραφιά της στα υπόλοιπα παιδιά. Δεν ξέρω αν όλα αυτά είναι η απόλυτη αλήθεια ή αν έτσι το αντιλαμβάνεται, αλλά άρχισα κάποιες φορές να τη βοηθάω. Όχι να της κάνω τη ζωγραφιά, αλλά να της δίνω ιδέες, να κάνω κάτι δικό μου στο πρόχειρο και να προσπαθεί να το αντιγράψει κτλ. Αρνούμαι όμως να επεκταθώ και της εξηγώ ότι ακόμα και να πάρει τα εύσημα δεν θα έχει σημασία, γιατί δεν θα είναι δική της ζωγραφιά αν την έχω κάνει εγώ. Και σχετικά με τα άλλα παιδάκια, αν όντως τους φτιάχνει τις ζωγραφιές η μαμά τους, στην ουσία η μαμά παίρνει τα χειροκροτήματα.

Τώρα τελευταία νιώθει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για τις ζωγραφιές της και σταμάτησα την οποιαδήποτε βοήθεια, πλην ίσως να της δώσω κάποια ιδέα συμπληρωματικά σε αυτό που φτιάχνει (εάν μου το ζητήσει).

 

Εσύ πως θα το χειριζόσουν;

Τι γνώμη έχεις για τη μέθοδο της δασκάλας;

Link to comment
Share on other sites

ekavi προκειται για αισχος! Η δικη μας δεν μας ζητησε αυτα τα τετραδια αντιγραφης που ειναι μισο μισο (ευτυχως). Θεωρω απαραδεκτη τη μεθοδο η οποια περα απο το να κομπλαρει τα παιδακια δεν ωφελει σε τιποτε αλλο. Γιατι δεν παινεις τη δασκαλα να της εκφρασεις τους προβληματισμους σου?

Link to comment
Share on other sites

ekavi προκειται για αισχος! Η δικη μας δεν μας ζητησε αυτα τα τετραδια αντιγραφης που ειναι μισο μισο (ευτυχως). Θεωρω απαραδεκτη τη μεθοδο η οποια περα απο το να κομπλαρει τα παιδακια δεν ωφελει σε τιποτε αλλο. Γιατι δεν παινεις τη δασκαλα να της εκφρασεις τους προβληματισμους σου?

 

Και εμείς τα κανονικά τετράδια αντιγραφής έχουμε, αλλά ζωγραφίζουν πάνω στις γραμμές όπου έχει μείνει χώρος.

 

Να σου πω δεν ασχολήθηκα να το συζητήσω με τη δασκάλα (ίσως θα έπρεπε), αλλά προσπαθώ να θωρακίσω την κόρη μου ώστε να μην την ενδιαφέρει εάν τα άλλα παιδιά το βλέπουν ανταγωνιστικά, ούτε να την ενδιαφέρει να την επικροτήσουν. Εφόσον η ίδια η δασκάλα δεν έχει σχολιάσει αρνητικά τις ζωγραφιές της, προσπαθώ να της περάσω ότι δεν μας ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων παιδιών (τα οποία άλλωστε δεν είναι σε θέση να κρίνουν).

 

Αυτό τον καιρό νιώθει πιο πολλή αυτοπεποίθηση και την βλέπω ευχαριστημένη με αυτά που φτιάχνει, οπότε δεν θέλω να επανέλθω στο θέμα. Πάντως είμαι σίγουρη ότι θα υπάρχουν μαμάδες που κάνουν οι ίδιες τις ζωγραφιές...

Link to comment
Share on other sites

Ekavi και εμένα η μάνα μου και η αδερφή μου μου κάνανε τις ζωγραφιές (ξεφτίλα ε;) σε σημείο που η καθηγήτρια ήξερε ότι δεν ήταν δικές μου (τι να πεις και για αυτη την απαράδεκτη)

Εγω πάντως δεν βοηθηθηκα με τίποτα, με περιορισανε με καταπιεσανε και ποτέ δεν ευχάριστηθηκα τα καλλιτεχνικά

 

Συνέχισε να κανείς με την μικρη σου ότι κανείς, αστην να εκφραστεί, και να πιστεύει ότι είναι έξυπνη, δημιουργική και μοναδική!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Και εμείς τα κανονικά τετράδια αντιγραφής έχουμε, αλλά ζωγραφίζουν πάνω στις γραμμές όπου έχει μείνει χώρος.

 

Να σου πω δεν ασχολήθηκα να το συζητήσω με τη δασκάλα (ίσως θα έπρεπε), αλλά προσπαθώ να θωρακίσω την κόρη μου ώστε να μην την ενδιαφέρει εάν τα άλλα παιδιά το βλέπουν ανταγωνιστικά, ούτε να την ενδιαφέρει να την επικροτήσουν. Εφόσον η ίδια η δασκάλα δεν έχει σχολιάσει αρνητικά τις ζωγραφιές της, προσπαθώ να της περάσω ότι δεν μας ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων παιδιών (τα οποία άλλωστε δεν είναι σε θέση να κρίνουν).

 

Αυτό τον καιρό νιώθει πιο πολλή αυτοπεποίθηση και την βλέπω ευχαριστημένη με αυτά που φτιάχνει, οπότε δεν θέλω να επανέλθω στο θέμα. Πάντως είμαι σίγουρη ότι θα υπάρχουν μαμάδες που κάνουν οι ίδιες τις ζωγραφιές...

 

 

 

Το όλο ζήτημα είναι στη νοοτροπία του παιδιού. Πρέπει τα παιδιά μας να αντιληφθούν ότι άλλος είναι καλός στα μαθηματικά, άλλος στη γλώσσα, άλλος στη ζωγραφική, άλλος στη μουσική, άλλος στο ποδόσφαιρο, άλλος είναι πολύ δημοφιλής, άλλος πολύ όμορφος κλπ.

Το θέμα δεν είναι να εξαλείψουμε κάθε αφορμή για ανάπτυξη ανταγωνιστικής συμπεριφοράς, γιατί κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Το θέμα είναι να αποδεχτούμε ότι δεν μπορούμε να είμαστε σε όλα καλοί και ότι κάποιος κάπου κάποτε είναι καλύτερος από εμάς σε κάτι.

 

Το τι κάνουν οι άλλες μαμάδες και οι άλλες οικογένειες είναι εσωτερικό τους θέμα. Υπάρχουν οικογένειες που δεν ασχολούνται καν με το διάβασμα των παιδιών και άλλες που κάνουν συστηματικά στο παιδί επαναλήψεις, έξτρα ασκήσεις κλπ. Αν τα παιδιά των δεύτερων είναι καλύτερα στα μαθήματα, θα πρέπει να κατηγορήσουμε τους γονείς; Επίσης, υπάρχουν γονείς που σχεδόν υπαγορεύουν τις απαντήσεις στις ασκήσεις, στα "σκέφτομαι και γράφω" κλπ. νομίζοντας ότι έτσι βοηθούν το παιδί τους... Στο παιδί μας λοιπόν πρέπει να εξηγήσουμε ποιο είναι το νόημα της "αποτελεσματικής βοήθειας". Συμφωνώ λοιπόν μαζί σου ότι δεν είναι απίθανο να υπάρχουν μαμάδες που να ζωγραφίζουν εκείνες για το βραχυπρόθεσμο (και τόσο ασήμαντο) όφελος να εισπράξει το παιδί τους επιφωνήματα θαυμασμού και ζήλιας από τους συμμαθητές του, αλλά τι να κάνουμε; Κυριακή κοντή γιορτή που λένε; Προφανώς εσύ έχεις μεγαλύτερα όνειρα για το παιδί σου και η μικρούλα σίγουρα θα το καταλάβει, παρά τη δυσφορία που είναι λογικό να νιώθει τώρα...

 

Επίσης, εύκολα διακρίνεται το αν ένα παιδί έχει "κατακτήσει" τις έννοιες των μαθηματικών, τη γραπτή έκφραση, τη ζωγραφική κλπ. Υπάρχουν άπειρες ευκαιρίες μέσα στο σχολείο που αποκαλύπτεται η πραγματικότητα.

Ούτε οι δάσκαλοι ούτε τα παιδιά είναι τόσο ανόητα για να μην μπορούν να διαχωρίσουν αν η ζωγραφιά ή η έκθεση ή η επίλυση του πολύ δύσκολου προβλήματος προήλθε από το παιδί μόνο του ή από το παιδί με δεκανίκια ή από τον γονιό του.

 

Για να πω την αλήθεια, εμένα μου φάνηκε πολύ ωραία κίνηση αυτή της δασκάλας. Για 2-3 λόγους:

1) Υπάρχουν έρευνες που λένε ότι το χρώμα είναι καλύτερο από το μαυρόασπρο. Που μιλάνε για ανταπόκριση του παιδικού μυαλού σε ποικίλα ερεθίσματα και πολλά επίπεδα. Στη Γαλλία, για παράδειγμα, ενθαρρύνουν πάντα τα παιδιά να ζωγραφίζουν ή να κατασκευάζουν κάτι, παράλληλα με το γράψιμο.

2) Ο ρόλος του σχολείου είναι να μοιράζει τα εύσημα μόνο στους καλούς, σε μαθησιακό επίπεδο, μαθητές; Ή επίσης να εκμαιεύει και να επιβραβεύει και άλλες ικανότητες-ταλέντα; Οι μαθητές που υστερούν στο γνωστικό κομμάτι δεν χρειάζονται και εκείνοι μια ευκαιρία για να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους και να ακούσουν ένα "μπράβο"; Δεν χρειάζονται και εκείνοι να αντλήσουν από κάπου αυτοπεποίθηση;

Από τα μαθητικά μου χρόνια, (...νομίζω ότι ήμουν η τελευταία ή η προτελευταία σε ό,τι είχε να κάνει με ζωγραφική...), θυμάμαι συμμαθητές μου που ήταν καλλιτεχνικές φύσεις (ζωγράφοι, μουσικοί, ηθοποιοί) να καμαρώνουν. Και αυτό είναι ωραίο συναίσθημα. Και ωραία ανάμνηση;

3) Το μήνυμα της διαφορετικότητας μπορεί να περάσει και με αυτόν τον τρόπο. Όχι;

Link to comment
Share on other sites

Aimee, συμφωνώ με αυτά που γράφεις και αυτό προσπαθώ να κάνω με την κόρη μου.

1) να καταλάβει ότι δεν υπάρχει σωστό και λάθος στη ζωγραφική

2) ότι κάποιοι μπορεί να έχουν περισσότερο ή λιγότερο ταλέντο σε κάποιον τομέα, χωρίς αυτό να σημαίνει τίποτα. Ο καθένας έχει την κλίση του.

3) δεν πρέπει να μας είναι τόσο σημαντική η γνώμη των άλλων, ειδικά εάν δεν έχουν σχέση με το αντικείμενο. Μας ενδιαφέρει μόνο η γνώμη της δασκάλας.

4) εάν κάποιος γονιός κάνει τη ζωγραφιά, δεν έχει κανένα νόημα να κάνουμε και εμείς το ίδιο απλώς και μόνο για να κερδίσουμε εκείνη τη στιγμή τον θαυμασμό των άλλων (άσε που ζωγραφίζω χάλια... Μάλλον το αντίθετο αποτέλεσμα θα είχαμε...)

 

Νομίζω τα έχω καταφέρει. Έχει ηρεμήσει με αυτό το θέμα.

 

Η ένσταση που έχω στη μέθοδο της δασκάλας είναι που δείχνει δημόσια τις ζωγραφιές στα υπόλοιπα παιδιά. Δεν ξέρω πως ακριβώς το κάνει (αν τα παροτρύνει να χειροκροτούν όλες τις ζωγραφιές ή όχι), αλλά αυτό δημιουργεί μια έξτρα πίεση στα παιδιά. Το να στολίζουν το τετράδιο το βρίσκω πολύ θετικό. Αλλά γιατί πρέπει να εκτίθεται κάθε φορά η άσκηση δημοσίως;

 

Για παράδειγμα, μια μέρα που είχε πολύ διάβασμα και ήταν πολύ κουρασμένη, είχε επιπλέον και το άγχος να στολίσει την εργασία... Της λέω, δεν πειράζει, κάνε κάτι απλό. Μου λέει, δεν γίνεται θα δείξει τα τετράδια και δεν θα αρέσει στα άλλα παιδάκια.:rolleyes:

Link to comment
Share on other sites

Aimee, συμφωνώ με αυτά που γράφεις και αυτό προσπαθώ να κάνω με την κόρη μου.

1) να καταλάβει ότι δεν υπάρχει σωστό και λάθος στη ζωγραφική

2) ότι κάποιοι μπορεί να έχουν περισσότερο ή λιγότερο ταλέντο σε κάποιον τομέα, χωρίς αυτό να σημαίνει τίποτα. Ο καθένας έχει την κλίση του.

3) δεν πρέπει να μας είναι τόσο σημαντική η γνώμη των άλλων, ειδικά εάν δεν έχουν σχέση με το αντικείμενο. Μας ενδιαφέρει μόνο η γνώμη της δασκάλας.

4) εάν κάποιος γονιός κάνει τη ζωγραφιά, δεν έχει κανένα νόημα να κάνουμε και εμείς το ίδιο απλώς και μόνο για να κερδίσουμε εκείνη τη στιγμή τον θαυμασμό των άλλων (άσε που ζωγραφίζω χάλια... Μάλλον το αντίθετο αποτέλεσμα θα είχαμε...)

 

Νομίζω τα έχω καταφέρει. Έχει ηρεμήσει με αυτό το θέμα.

 

Τυχερή είσαι! Κι εμείς έχουμε κάνει βηματάκια αλλά ελπίζω να ηρεμήσουμε κατά τα 18 χρόνια...

 

Η ένσταση που έχω στη μέθοδο της δασκάλας είναι που δείχνει δημόσια τις ζωγραφιές στα υπόλοιπα παιδιά. Δεν ξέρω πως ακριβώς το κάνει (αν τα παροτρύνει να χειροκροτούν όλες τις ζωγραφιές ή όχι), αλλά αυτό δημιουργεί μια έξτρα πίεση στα παιδιά. Το να στολίζουν το τετράδιο το βρίσκω πολύ θετικό. Αλλά γιατί πρέπει να εκτίθεται κάθε φορά η άσκηση δημοσίως;

 

Για παράδειγμα, μια μέρα που είχε πολύ διάβασμα και ήταν πολύ κουρασμένη, είχε επιπλέον και το άγχος να στολίσει την εργασία... Της λέω, δεν πειράζει, κάνε κάτι απλό. Μου λέει, δεν γίνεται θα δείξει τα τετράδια και δεν θα αρέσει στα άλλα παιδάκια.:rolleyes:

 

Όμως μόνο δημόσια μπορεί να γίνει, έτσι δεν είναι;

Και μήπως και το παιδί πρέπει να ισχυροποιηθεί ώστε να μην καταπιέζεται σε τέτοιο βαθμό χάριν της επιδοκιμασίας των συμμαθητών του;

Για παράδειγμα, στο δικό μας σχολείο, λειτουργεί δανειστική βιβλιοθήκη. Τα παιδιά μπορούν να δανείζονται ένα βιβλίο την εβδομάδα και όταν το επιστρέφουν μπορούν να έχουν ζωγραφίσει κάτι σχετικό και να έχουν γράψει 1-2 προτάσεις για ό,τι τα εντυπωσίασε περισσότερο.

Όλα τα παραπάνω είναι προαιρετικά. Όπως και εσάς. Δεν υπάρχουν συνέπειες από τη δασκάλα αν ένα παιδί δεν γράψει, δεν ζωγραφίσει, δεν δανειστεί καν βιβλίο.

Τα περισσότερα παιδιά κάνουν και τα 3 (δανεισμός, γράψιμο, ζωγραφική) κάθε εβδομάδα. Αλλά υπάρχουν και ορισμένα που έχουν το θάρρος της άποψής τους: ζωγραφίζουν όποτε θέλουν, δεν γράφουν σχεδόν ποτέ, δανείζονται μόνο όταν είναι διαθέσιμο το συγκεκριμένο βιβλίο που επιθυμούν.

Οπότε, βλέπεις ότι από πολύ μικρή ηλικία υπάρχει το ένστικτο της προσαρμογής στα έθιμα της ομάδας. Αλλά υπάρχουν και αυτοί που διεκδικούν το δικαίωμα της ανεξαρτησίας τους.

 

Το ζήτημα είναι η ισορροπία. Ανάμεσα στους κανόνες, τα θέλω, τις ανάγκες και τις δυνατότητες.

Και επειδή είναι όλα θέμα ιδιοσυγκρασίας, μήπως η μικρή σου αυτο-περιορίζεται ακριβώς γιατί είναι πολύ υπεύθυνη; Για ορισμένα παιδιά, η απλή έκφραση από τη δασκάλα μιας ιδέας-προτροπής, εκλαμβάνεται ως κανόνας προς υπακοή.

Link to comment
Share on other sites

νομίζω δεν χρειάζεται να πούμε και κάτι άλλο σε αυτό, ενοιτε πως κάθε παιδί πρέπει να ζωγραφίζει εύχομαι να μην υπάρχουν γονείς που το βλέπουν διαφορετικά το θέμα αυτό...

Link to comment
Share on other sites

Τυχερή είσαι! Κι εμείς έχουμε κάνει βηματάκια αλλά ελπίζω να ηρεμήσουμε κατά τα 18 χρόνια...

 

 

Όμως μόνο δημόσια μπορεί να γίνει, έτσι δεν είναι;

Και μήπως και το παιδί πρέπει να ισχυροποιηθεί ώστε να μην καταπιέζεται σε τέτοιο βαθμό χάριν της επιδοκιμασίας των συμμαθητών του;

 

Το ζήτημα είναι η ισορροπία. Ανάμεσα στους κανόνες, τα θέλω, τις ανάγκες και τις δυνατότητες.

Και επειδή είναι όλα θέμα ιδιοσυγκρασίας, μήπως η μικρή σου αυτο-περιορίζεται ακριβώς γιατί είναι πολύ υπεύθυνη; Για ορισμένα παιδιά, η απλή έκφραση από τη δασκάλα μιας ιδέας-προτροπής, εκλαμβάνεται ως κανόνας προς υπακοή.

 

Ναι, αυτό το έχω σκεφθεί... Ως ένα βαθμό πιστεύω ότι είναι έτσι. Αυτο περιορίζεται...

 

Πάντως θα μπορούσε να μην γίνει δημόσια. Να ζωγραφίζει κάθε παιδί ώστε να κάνει με μεγαλύτερη όρεξη την εργασία του, να τα βλέπει η δασκάλα και ως εκεί. Γιατί πρέπει να εκθέτονται; Τις ασκήσεις των μαθηματικών τις δείχνει δημόσια; Γιατί να δείχνει καθημερινά τις ζωγραφιές;

 

Χθες τι μου είπε (μετά από ψάρεμα δικό μου). Η δασκάλα χαρακτηρίζει τις ζωγραφιές κάποιου παιδιού "αριστούργημα", ενώ στην ίδια είπε "μπράβο"...:rolleyes: Γιατί να τα διαχωρίζει ετσι, εφόσον δεν πρόκειται και για μάθημα ζωγραφικής και εφόσον δεν είναι και κάτι που έκαναν μέσα στην τάξη; (για να μην παρεξηγηθώ, το ίδιο θα έλεγα αν το "αριστούργημα" ήταν της κόρης μου)

Link to comment
Share on other sites

 

Πάντως θα μπορούσε να μην γίνει δημόσια. Να ζωγραφίζει κάθε παιδί ώστε να κάνει με μεγαλύτερη όρεξη την εργασία του, να τα βλέπει η δασκάλα και ως εκεί. Γιατί πρέπει να εκθέτονται; Τις ασκήσεις των μαθηματικών τις δείχνει δημόσια; Γιατί να δείχνει καθημερινά τις ζωγραφιές;

 

Χθες τι μου είπε (μετά από ψάρεμα δικό μου). Η δασκάλα χαρακτηρίζει τις ζωγραφιές κάποιου παιδιού "αριστούργημα", ενώ στην ίδια είπε "μπράβο"...:rolleyes: Γιατί να τα διαχωρίζει ετσι, εφόσον δεν πρόκειται και για μάθημα ζωγραφικής και εφόσον δεν είναι και κάτι που έκαναν μέσα στην τάξη; (για να μην παρεξηγηθώ, το ίδιο θα έλεγα αν το "αριστούργημα" ήταν της κόρης μου)

 

Έχεις μιλήσει με τη δασκάλα για τους προβληματισμούς σου;

Ξέρεις, πάιζει να μην έχει σκεφτεί (καλώς ή κακώς, δεν είναι για ανάλυση τώρα) ότι αυτό που κάνει μπορεί να "φαίνεται" κάπως σε κάποια παιδιά και να τα κάνει να μην νιώθουν και τόσο καλά.

Οι εκπαιδευτικοί δεν είμαστε αλάνθαστοι, δεν είμαστε θεοί, να τα προβλέπουμε όλα. Επίσης, αρεσκόμαστε (οι περισσότεροι) να μιλάμε με τους γονείς....

Κλέισε, λοιπόν, ένα ραντεβού με τη δασκάλα και κάντε μία κουβέντα.Να δεις, αν μη τι άλλο, τα επιχειρήματα της.

Π.χ. εγώ κάθετι που κάνω το κάνω με κάποιον σκοπό, έχοντας ένα στόχο στο μυαλό μου. Αν έρθει ένας γονιός και με ρωτήσει θα του εξηγήσω. Αν εκφράσει προβληματισμούς, επίσης θα του εξηγήσω και θα ακούσω και τους προβληματισμούς του και τα επιχειρήματα του ενάντια σε αυτό που κάνω.... (Πάντα σε μορφή συζήτησης, και όχι σε μορφή "δεν ξέρεις τη δουλειά σου, αυτό που κάνεις είναι λάθος, εγώ ξέρω πώς και τι πρέπει να διδάσκεις". Τέτοια στάση....Λυπάμαι!

Link to comment
Share on other sites

Έχεις μιλήσει με τη δασκάλα για τους προβληματισμούς σου;

Ξέρεις, πάιζει να μην έχει σκεφτεί (καλώς ή κακώς, δεν είναι για ανάλυση τώρα) ότι αυτό που κάνει μπορεί να "φαίνεται" κάπως σε κάποια παιδιά και να τα κάνει να μην νιώθουν και τόσο καλά.

Οι εκπαιδευτικοί δεν είμαστε αλάνθαστοι, δεν είμαστε θεοί, να τα προβλέπουμε όλα. Επίσης, αρεσκόμαστε (οι περισσότεροι) να μιλάμε με τους γονείς....

Κλέισε, λοιπόν, ένα ραντεβού με τη δασκάλα και κάντε μία κουβέντα.Να δεις, αν μη τι άλλο, τα επιχειρήματα της.

Π.χ. εγώ κάθετι που κάνω το κάνω με κάποιον σκοπό, έχοντας ένα στόχο στο μυαλό μου. Αν έρθει ένας γονιός και με ρωτήσει θα του εξηγήσω. Αν εκφράσει προβληματισμούς, επίσης θα του εξηγήσω και θα ακούσω και τους προβληματισμούς του και τα επιχειρήματα του ενάντια σε αυτό που κάνω.... (Πάντα σε μορφή συζήτησης, και όχι σε μορφή "δεν ξέρεις τη δουλειά σου, αυτό που κάνεις είναι λάθος, εγώ ξέρω πώς και τι πρέπει να διδάσκεις". Τέτοια στάση....Λυπάμαι!

 

Όχι δεν της έχω πει κάτι... Ίσως το κάνω αν βρω την ευκαιρία, αλλά όπως λες σε μορφή συζήτησης. Δεν θα ήθελα να κλείσω ραντεβού ειδικά για αυτό, αφού δεν έχω κάποιο άλλο θέμα. Ίσως στα πλαίσια της καθιερωμένης ενημέρωσης (δεν ξέρω πότε θα είναι η επόμενη).

Από την άλλη, θέλω και η κόρη μου να μην νιώθει ανταγωνιστικά σε σχέση με τους συμμαθητές της και σε αυτό και σε άλλα θέματα. Δηλαδή ακόμα και να πει η κυρία ότι κάποια άλλη ζωγραφιά ή εργασία είναι αριστούργημα, αυτό δεν θα πρέπει να μας κομπλεξάρει. Αν είναι όντως αριστούργημα να πει και εκείνη μπράβο. Αν της έχει φτιάξει άλλος τη ζωγραφιά, απλώς δεν έχει νόημα οπότε δεν ασχολούμαστε. Ή δεν πρέπει να είμαστε τόσο υπεράνω; δεν ξέρω...

Link to comment
Share on other sites

Εκάβη, νομίζω έχεις δίκιο στον τρόπο που το χειρίζεσαι, συμφωνώ και με όσα σου έγραψε η Aimme.

Χρήσιμη ή άχρηστη πληροφορία, στις καλλιτεχνικές σπουδές αυτή είναι μια πρακτική που συνηθίζεται, δεν το σκέφτηκε δηλ. η δασκάλα μόνη της. Το αν είναι κατάλληλη ή όχι για δημοτικό, δεν έχω ιδέα να σου πω την αλήθεια.

Πάντως η ζωγραφική, όπως όλες οι τέχνες έχουν ως βασικό συστατικό τους την έκθεση. Δημιουργείς, εκτίθεσαι, τρως τα μούτρα σου και συνεχίζεις. Θα μπορούσε να τους έχει πιο στα μαλακά σε αυτή την ηλικία, αλλά δεν ξέρω αν τα βλάπτει αυτή η διαδικασία, δε νομίζω.

Όσο για τη ζωγραφική από τους γονείς έχω τις επιφυλάξεις μου...κατά πόσο η μέση μαμά είναι σε θέση να φτιάξει κάτι που θα θεωρηθεί "αριστούργημα" από μια εικαστικό όπως η δασκάλα? Άλλωστε η δασκάλα κανονικά πρέπει να καταλαβαίνει από χιλιόμετρο αν είναι παιδική η ζωγραφιά.

Γενικώς, μην ανησυχείς και συνέχισε όπως πας. Νομίζω ότι η μικρή μπορεί να το χειριστεί.

Insanity is doing the same thing over and over again and expecting different results.

Albert Einstein

Link to comment
Share on other sites

Εκάβη δεν είναι "υπεράνω" είναι η ουσία της κοινωνικής ζωής. Κάποιος κάνει αριστούργημα, κάποιος (εγώ συνήθως) κάνει μουτζούρα. Το τι κάνει ο άλλος δεν σχετίζεται με τα δικά μου επιτεύγματα, ούτε με τη δική μου σχέση με τη δασκάλα. Το τι κάνει ο άλλος σχετίζεται με εκείνον και μόνο και αν είναι κάτι καλό οφείλω να αποδώσω τα εύσημα γιατί έτσι κάνουν οι φίλοι.

 

Όσο για το μπράβο και το αριστούργημα, θα σε στεναχωρήσω, αλλά αν η δασκάλα πρέπει να μετράει τις κουβέντες και τις αναπνοές να είναι ακριβοδίκαιη σε τέτοιο βαθμό λεπτομέρειας, δε θα θέλει καν να έρθει στο σχολείο. Όχι να κάνει και δουλειά.

 

Τις μετράμε τις κουβέντες μας, ώστε να μην προσβάλλουμε κανέναν, να μην απογοητεύσουμε κανέναν κλπ, αλλά αν πρέπει να μπούμε σε τέτοια λεπτομέρεια δεν έχει νόημα.

 

Ίσως το παιδάκι με το αριστούργημα να μην έχει να αντλήσει από αλλού ικανοποίηση, γιατί δεν τα πάει καλά αλλού και πρέπει η δασκάλα να τονώσει την αυτοπεποίθησή του για να ανταποκριθεί και στα υπόλοιπα. Γιατί να συγκρίνω το δικό μου παιδί με κάποιο άλλο;

 

Έχεις ευκαιρία να μιλήσεις για τη ζήλεια, να μιλήσεις για τη διαφορετικότητα, να μιλήσεις για την απάτη, για την αυτοεκτίμηση. Κράτα αυτά και δούλεψε αυτά για το όφελος του παιδιού σου και άσε τα άλλα κατά μέρος. Μπορεί η μικρούλα σου απλά να ζήλεψε γιατί θέλει να την επαινεί κι εκείνη η δασκάλα. Δεν είναι κακό δεν είναι ντροπή, αλλά δε θα σκας κιόλας. Στρέψε την στο περιεχόμενο του μαθήματος και ώθησέ τη να πάρει από εκεί κύρος ή μιλήστε για την τέχνη και σχοληθείτε με αυ΄το για να "βελτιωθεί" αν το νιώθει ανάγκη.

 

Και συμφωνώ και με την εμμάκι. Τους προβληματισμούς σου να τους μεταφέρεις όμορφα και στη δασκάλα να σε καθοδηγήσει, μιας κι εκείνη ξέρει το παιδί σου (σε σχέση με εμένα που μπορεί να σου λέω βλακείες εννοώ).

Επεξεργάστηκαν by miriki
συμπλήρωμα- διευκρίνιση
FLcUp3.png0BQfp3.png
Link to comment
Share on other sites

ΑΝΝΑ δεν είναι εικαστικός. Είναι η βασική δασκάλα που στο μάθημα της γλώσσας τα βάζει (εάν θέλουν) να ζωγραφίσουν στα τετράδια (ορθογραφίας, ασκήσεων κτλ) και μετα δείχνει τα τετράδια στα υπόλοιπα.

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...