φυσιολογικός τοκετος μετά από καισαρική? vaginal birth after cesarian

Yogamama μου, θα διαφωνήσω σε ΟΛΑ όσα αναφέρεις.

Είναι δικαίωμά σου να πιστέυεις ότι θέλεις...να γεννήσεις μόνη σου και σε καλύβα αν αυτό επιθυμείς, αλλά το ότι κάποιες κοπέλες όπως η Εβελίνα ή εγώ που συμφωνώ μαζί της έχουμε αντίθετη άποψη, δε σημαίνει ότι "δεν αντέχουμε την αλήθεια" όπως αναφέρεις σε κάποιο Post σου. Και εγώ θεωρώ αστείο το να επηρεάζεται η διαστολή μου από το υποσυνείδητό μου. Όπως θεωρώ ότι εν έτει 2010 ο τοκετός θα πρέπει να γίνεται αποκλειστικά και μόνο σε χώρο όπου μπορεί να παρασχεθεί ιατρική φροντίδα. Επίσης αν λίγο από το διάβασμά σου το αφιέρωνες εκτός από τον Λεμπουαγιέ και σε τρόπους καλής συμπεριφοράς θα βοηθούσες πολύ περισσότερο τη συζήτηση.

Αυτά με πολύ συμπάθεια...

Και να συμπληρώσω ότι επειδή προσπαθώ να μάθω και εγώ περισσότερα για VBAC παρωπιστικές αντιλήψεις και από τις 2 πλευρές δε με βοηθούν καθόλου

Μιλάω για τα οριακά πρόωρα...εμένα γεννήθηκε 36 εβδομάδων..

Και εγώ θεωρώ αστείο το να επηρεάζεται η διαστολή μου από το υποσυνείδητό μου.

Ασχετα με τα υπολοιπα, μη το θεωρεις καθολου αστειο.......το υποσυνειδητο μας επηρρεαζει πολλα πραγματα, ακομα και τις σωματικες μας λειτουργιες.........κι εγω αργησα πολυ να γεννησω και τις δυο φορες και οταν μου επισημανε καποιος που ασχολειται με τετοια θεματα οτι εφταιγα εγω επειδη υποσυνειδητα δεν ημουν ετοιμη, συνειδητοποιησα οτι ειχε δικιο.......ακομα κι αν νομιζουμε οτι δεν ειναι ετσι, στην πραγματικοτητα το υποσυνειδητο μας μπορει να χει διαφορετικη αποψη......χρειαζεται πολλη μεγαλη αυτογνωσια για να το συνειδητοποιησεις αυτο και πολυς κοπος για να το ξεπερασεις....

Επειδη δεν ξερω Μαριαλ κοριτσια που εχετε ασχοληθει λυστε μου την απορια.Το προωρο μπορει να βγει φυσιολογικα?Εγω απο οτι εχω καταλαβει ειναι ενδειξη καισαρικης.

vera μου θέλεις να πεις ότι εγώ την 41η εβδομάδα που μπήκα για πρόκληση επειδή είχα 0 διαστολή και καμία σύσπαση έφταιγε το υποδυνείδητό μου? Δηλαδή δεν ήθελα να γεννήσω ή δεν ήθελα να "ταπεινωθώ" όπως διάβασα εδώ?

Συμφωνώ ότι το υποδυνείδητο λειτουργεί σε πολλές περιπτώσεις αλλά για τη συγκεκριμένη επέτρεψέ μου να αμφιβάλλω

ΑΝα σου ζήσει και το μωράκι! Αλήθεια πώς γέννησες? Φυσιολογικά?

Επειδη δεν ξερω Μαριαλ κοριτσια που εχετε ασχοληθει λυστε μου την απορια.Το προωρο μπορει να βγει φυσιολογικα?Εγω απο οτι εχω καταλαβει ειναι ενδειξη καισαρικης.

Και εγώ θεωρώ αστείο το να επηρεάζεται η διαστολή μου από το υποσυνείδητό μου.

Συγνώμη αλλά αν είσαι ακόμη στη φάση που θεωρείς "αστείο" να επηρεάζεται η διαστολή και ο τοκετός γενικά από το υποσυνείδητό μας τότε έχεις πολύ διάβασμα και δρόμο μπροστά σου!

Ο τοκετός μας επηρεάζεται σημαντικά από πολλούς ενδογενείς και εξωγενείς παράγοντες, όπως οι αντιλήψεις που έχουμε (ή μας πέρασαν στο υποσυνείδητό μας) για το σώμα μας και τον τοκετό, τις δυνάμεις μας ως γυναίκες για τη διαδικασία της γέννας, το εξωτερικό περιβάλλον κατά τη διάρκεια του τοκετού και οι παρεβρισκόμενοι στον τοκετό μας (για παράδειγμα, σύμφωνα με τον Michel Odent- που δεν είναι ένας απλός και τυχαίος μαιευτήρας αλλά τυγχάνει διεθνούς αναγνώρισης μέσω του επιστημονικού του έργου και των δημοσιεύσεων του, τονίζει ότι η παρουσία του πατέρα στη γέννα αποτελεί σημαντικό ανασταλτικό παράγοντα, γιατί άραγε; έχει να κάνει με το υποσυνείδητο μας ως γυναίκες!).

Είναι γεγονός ότι οι πιο όμορφοι τοκετοί γίνονται όταν γυναίκες αφήνονται να γεννήσουν εντελώς μόνες (undisturbed birth) ή απλά με την παρουσία μιας άλλης γυναίκας η οποία απλά υπάρχει σαν σιωπηλός παρατηρητής (doula). Ούτε με γυναικολόγο αλλά ούτε και με μαίες!

Τώρα αν όλα αυτά μας ξενίζουν και πιστεύουμε ότι δεν είμαστε σε θέση να τα κάνουμε, δεν πρέπει να κρίνουμε αυτούς που τα λένε και τα υποστηρίζουν και να τα απορρίπτουμε ως ανοησίες! Είναι επιστημονικά τεκμηριωμένες απόψεις, δεν τις λέει άλλωστε και ο καθένας.

Εγώ για παράδειγμα τα διαβάζω και τα πιστεύω φυσικά, αλλά παραδέχομαι ότι δεν έχω το ψυχικό σθένος να τα εφαρμόζω όλα (πχ να γεννήσω χωρίς βοήθεια) και γι' αυτό επιλέγω να γεννήσω σε μαιευτήριο με γυναικολόγο. Αλλά δεν γίνεται να έρχομαι και να λέω ότι όλα αυτά είναι αστεία, αστεία γίνομαι εγώ αν υποστηρίζω τέτοιο πράγμα!

Το ιδανικό θα ήταν στα μαιευτήρια να υπήρχαν ειδικά διαμορφωμένα δωμάτια, όπου θα μπορούσαν οι γυναίκες να βιώσουν τον τοκετό τους ανενόχλητες αλλά παράλληλα να υπήρχε η δυνατότητα άμεσης παρέμβασης σε περίπτωση ανάγκης.

Τι να πω βρε κορίτσια...φαίνεται εσείς διαβάζετε πάρα πολύ. Δυστυχώς εγώ δεν διαβάζω τόσο από ότι φαίνεται...γι' αυτό και δε θα μπω στη διαδικασία να απαντάω σε κάθε διαφορετική άποψη. Είμαι από τις γυναίκες που εμπιστεύονται ΑΠΟΛΥΤΑ το γιατρό τους...και ακολουθώ τις συμβουλές του. Επίσης για το αν είμαι αστεία ή όχι με τις απόψεις μου .....δε θα το σχολιάσω. Προσωπικά με αυτά που ακούω και διαβάζω εδώ κλίνω προς τη δεύτερη καισαρική παρά προς τη VBAC. Καλή επιτυχία σε όσες επιλέξουν την VBAC και φυσικά γερά παιδιά και γερές μαμάδες!!

vera μου θέλεις να πεις ότι εγώ την 41η εβδομάδα που μπήκα για πρόκληση επειδή είχα 0 διαστολή και καμία σύσπαση έφταιγε το υποδυνείδητό μου? Δηλαδή δεν ήθελα να γεννήσω ή δεν ήθελα να "ταπεινωθώ" όπως διάβασα εδώ?

Συμφωνώ ότι το υποδυνείδητο λειτουργεί σε πολλές περιπτώσεις αλλά για τη συγκεκριμένη επέτρεψέ μου να αμφιβάλλω

ΑΝα σου ζήσει και το μωράκι! Αλήθεια πώς γέννησες? Φυσιολογικά?

Σε ευχαριστω....ναι φυσιολογικα γεννησα, παλι με προκληση........και τις δυο φορες την 41 βδομαδα.

Μη κολλας στο "ταπεινωθω" αυτες ειναι λεξεις ψυχολογικου προσδιορισμου που μαλλον εχουν συγκεκριμενη σημασια.......πραγματικα οταν το συζητησα με καποιον σχετικο με ψυχολογια συνειδητοποιησα οτι και τις δυο φορες δεν ημουν καθολου ετοιμη να γεννησω οτι κι αν ελεγα.....το υποσυνειδητο ειναι μεγαλο θεμα προς διευρευνηση και στο λεει καποια που δεν τρελλαινεται για ψυχολογους και συνεδριες.......μη το απορριπτετε καθολου ως ιδεα...

 

Ο τοκετός μας επηρεάζεται σημαντικά από πολλούς ενδογενείς και εξωγενείς παράγοντες, όπως οι αντιλήψεις που έχουμε (ή μας πέρασαν στο υποσυνείδητό μας) για το σώμα μας και τον τοκετό, τις δυνάμεις μας ως γυναίκες για τη διαδικασία της γέννας, το εξωτερικό περιβάλλον κατά τη διάρκεια του τοκετού και οι παρεβρισκόμενοι στον τοκετό μας (για παράδειγμα, σύμφωνα με τον Michel Odent- που δεν είναι ένας απλός και τυχαίος μαιευτήρας αλλά τυγχάνει διεθνούς αναγνώρισης μέσω του επιστημονικού του έργου και των δημοσιεύσεων του, τονίζει ότι η παρουσία του πατέρα στη γέννα αποτελεί σημαντικό ανασταλτικό παράγοντα, γιατί άραγε; έχει να κάνει με το υποσυνείδητο μας ως γυναίκες!).

 

Είναι γεγονός ότι οι πιο όμορφοι τοκετοί γίνονται όταν γυναίκες αφήνονται να γεννήσουν εντελώς μόνες (undisturbed birth) ή απλά με την παρουσία μιας άλλης γυναίκας η οποία απλά υπάρχει σαν σιωπηλός παρατηρητής (doula). Ούτε με γυναικολόγο αλλά ούτε και με μαίες!

 

Το ποσο συμφωνω σε αυτο........κι εγω σε καμμια περιπτωση δεν θα θελα τον αντρα μου μεσα, απορω που αλλες γυναικες θελουν, μπραβο τους δλδ, εγω δεν θα αντεχα την παρουσια του....χαιρομαι που το διαβαζω απο σενα......και οντως ειναι πολυ εκνευριστικο το γεγονος οτι μπαινει στο δωματιο οποιος του καπνισει και σου βαζει χερι η σε παρακολουθει........πως στην ευχη να συγκεντρωθεις ετσι στον τοκετο?

Η για να αναφερθω στον τελευταιο τοκετο μου, ειχα δυο μαιες μεσα (ειδικευομενες) που οχι μονο φλυαρουσαν για οτι μπορεις να φανταστεις αλλα ηθελαν και να συμμετεχω στην συζητηση τους........κι εγω το μονο που ηθελα ηταν η ησυχια μου........

Σχετικα με το ¨"ταπεινωθω" δεν ξερω με ποια εννοια ακριβως το εννοει ο Λεμπουαγιε, αλλα προσωπικα αυτο ακριβως σκεφτομουν τωρα που γεννησα....ποσο ταπεινωτικη διαδικασια ειναι τελικα ο τοκετος ετσι οπως τον βιωνουμε στα νοσοκομεια.......απο το κλυσμα και το ξυρισμα με το που μπαινεις μεσα, και το καταχεριασμα απο τον οποιο αγνωστο που θελει να δει τη διαστολη σου μεχρι την διαδικασια του τοκετου και τη μεταφορα σου απο το νοσοκομο ενω εισαι γυμνη και τοσο εκτεθειμενη στη χειροτερη κατασταση που εχεις βρεθει.........

Και οντως οταν περιμενα να γεννησω σκεφτομουν πολυ αρνητικα ολη αυτη τη διαδικασια που ηξερα οτι με περιμενε.........ε που να ανοιξει ο τραχηλος μετα,........δεν θα θελα να το ξαναζησω αυτο......η μονη ομορφη στιγμη του τοκετου ειναι οταν βγαινει το μωρο και νιωθεις απεραντη ανακουφιση που ακους το κλαμματακι του και το παιρνεις στην αγκαλια σου........ολα τα αλλα θελω να τα ξεχασω.....

Η για να αναφερθω στον τελευταιο τοκετο μου, ειχα δυο μαιες μεσα (ειδικευομενες) που οχι μονο φλυαρουσαν για οτι μπορεις να φανταστεις αλλα ηθελαν και να συμμετεχω στην συζητηση τους........κι εγω το μονο που ηθελα ηταν η ησυχια μου........

Στο Μήτέρα θυμάμαι είχανε ηχεία στα δωματιάκια των οδινών με μουσική ποπ από κάποιο trendy ραδιοφωνικό σταθμό (αν θυμάμαι καλά ήτανε ο Kiss FM!)...

Απορώ πως κατάφερα και γέννησα τελικά σε τέτοιο περιβάλλον, παρόλο που η γιατρός μου μου είχε τα φώτα σβηστά και δεν ήμουνα δεμένη πάνω σ' ένα κρεβάτι (ούτε κλύσμα ούτε ξύρισμα μου έκαναν). Κάθε λίγο και λιγάκι μπαινοβγαίνανε μαίες του μαιευτηρίου τάχα για να δούνε γιατί καθυστερώ!

Αν δεν είχα το πρόβλημα της φλεβίτιδας σίγουρα θα έκανα τοκετό στο σπίτι αυτή τη φορά. Αλλά θα προσπαθήσω να περάσω το μεγαλύτερο μέρος του τοκετού στο σπίτι αν γίνεται.

σας παρακαλω επειδη θα ηθελα πραγματικα να βοηθησω τον εαυτο μου να προετοιμαστει για ολο αυτο το μεγαλειο, θα μπορουσατε οσως να μου πειτε με ποιο τροπο μπορω να δουλεψω το υποσυνειδητο μου-εαν αυτο ειναι επιτρεπτο απο το συνειδητο μου-και να ανοιξει λιγο το κεφαλι μου(και επειτα φυσικα με τη σειρα του και ο τραχηλος μου...εαν φυσικα παει κατα αυτο τον τροπο)...

Για ανελυσε μου τι εκανα λαθος λιγο ρε Εβελινα.Παρεθεσα βιβλιογραφια κανονικα και το μονο που τονιζω συνεχως ειναι οτι δεν ειναι Ολα για Ολες.Ξαναλεω Καθε γυναικα εχει συγκεκριμενα ορια ψυχης σθενους κ αντιληψης κ αυτα πρεπει να καθοριζουν τις αποφασεις της.

Εγω στεκομαι μονο στον τροπο που επικοινωνεις.Ψαχνεις απο δω κι απο κει κ επιτιθεσαι με εκφρασεις του στυλ "δεν ειμαστε καλα".Δεν σε αναγκασε κανενας να συμφωνησεις.Κατι σε χαλαει και δυστυχως αυτο ειναι μεσα σου.

Μισω τους τσακωμους εδω μεσα γιατι καποιες κοπελες δεν αντεχουν ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.Αν την αντεχαν δεν θα εναντιωνονταν ετσι ασχημα.Αν απλα διαφωνουσαν θα ειχαν επιχειρηματα.Χαρακτηριζουν τις αποψεις του Λεμπουαγιέ ως παρωπιδιστικες! Που ολες οι γυναικες του κοσμου χρωσταμε ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ σε αυτους τους μαιευτηρες που εβγαλαν τις παρωπιδες κ μιλησαν για πρωτη φορα για τον αγωνα και την αγωνια του μωρου στον τοκετο.

Αντι να κυνηγησουν αυτον που τους την απεκρυψε κυνηγουν αυτη που ξημεροβραδιαζεται να τα αντιγραφει με ενα μωρο στο χερι.Αλλα οπως ειπε το κουφετακι που να τρεχεις τωρα να κανεις μηνυσεις στην χωρα του Τιποτα καλυτερα να βρισεις λιγο τη yogamama ή τη Rossie...

Κατ' αρχάς, δε νομίζω να έβρισα καμία ούτε και να έκανα επίθεση. Διαφώνησα, απλά, με αυτά που γράφεις και με τον τρόπο που αντιμετωπίζεις το ολο θέμα! Τί θέλεις να σου αναλύσω; Για εσένα το σωστό είναι μετά από καισαρική να κάτσεις να γεννήσεις σπίτι σου ... Για εμένα αυτό είναι ανευθυνότητα προς το παιδί που μεγαλώνω μέσα μου και που αν χρειαστεί επιγόντως χειρουργείο εγώ δε θα είμαι σε θέση να το προλάβω! Γιατί το εκλαμβάνεις ως επίθεση δεν το καταλαβαίνω... Οσο για τον τρόπο που επικοινωνω εγώ και εσύ δε θα το σχολιάσω! Εσύ ξεκίνησες την επίθεση και τις προσβολές, όχι εγώ!

Δηλαδή όποιος εκφράζει αντίθεση ως προς αυτά που υποστηρίζεις εσύ σου επιτίθεται;; Εχω δικαίωμα να εκφράζω τη γνώμη μου και τις απόψεις μου όπως εσύ και όλες μας.

Yogamama μου, θα διαφωνήσω σε ΟΛΑ όσα αναφέρεις.

Είναι δικαίωμά σου να πιστέυεις ότι θέλεις...να γεννήσεις μόνη σου και σε καλύβα αν αυτό επιθυμείς, αλλά το ότι κάποιες κοπέλες όπως η Εβελίνα ή εγώ που συμφωνώ μαζί της έχουμε αντίθετη άποψη, δε σημαίνει ότι "δεν αντέχουμε την αλήθεια" όπως αναφέρεις σε κάποιο Post σου. Και εγώ θεωρώ αστείο το να επηρεάζεται η διαστολή μου από το υποσυνείδητό μου. Όπως θεωρώ ότι εν έτει 2010 ο τοκετός θα πρέπει να γίνεται αποκλειστικά και μόνο σε χώρο όπου μπορεί να παρασχεθεί ιατρική φροντίδα. Επίσης αν λίγο από το διάβασμά σου το αφιέρωνες εκτός από τον Λεμπουαγιέ και σε τρόπους καλής συμπεριφοράς θα βοηθούσες πολύ περισσότερο τη συζήτηση.

Αυτά με πολύ συμπάθεια...

Και να συμπληρώσω ότι επειδή προσπαθώ να μάθω και εγώ περισσότερα για VBAC παρωπιστικές αντιλήψεις και από τις 2 πλευρές δε με βοηθούν καθόλου

Κ εγώ αυτό προσπαθώ να κάνω.. Να ενημερωθώ σωστά!!! Να μάθω τα πραγματικά υπέρ και κατα της κάθε περίπτωσης και να κρίνω! Το θέλω μου είναι ο φυσιολογικός τοκετός αλλά εφόσον αυτός μπορεί να γίνει!! Είμαι σε αυτό το θέμα για να διαβάσω εμπειρίες, γνώσεις, συμβουλές ....να ενημερωθώ από άτομα που το χουν ψάξει πολύ περισσότερο από εμένα! Να ακούσω αλλά να κρίνω εγώ τί θα κάνω για μένα και το μωρό μου! Οχι να δέχομαι κατηγορίες και προσβολές επειδή "τολμησα" να εκφράσω την αντίθεσή μου σε κάποια λεγόμενα!!

Να σας πω στην καισαρικη το λωρο αναρωτιομουν ποτε τον κοβουνε ?Αμεσως?

Νομιζω ναι....

ασχετο.......πολυ ωραιο το μπλογκ σου γιογκαμαμα.....

Να σας πω στην καισαρικη το λωρο αναρωτιομουν ποτε τον κοβουνε ?Αμεσως?

ναι

θα απαντήσω αργότερα για τα υπόλοιπα

Ο τοκετος ειναι μια υποσυνειδητη διαδικασια με μεταφυσικες πτυχες . Δε μπορεινα χωρεσει σε νουμερα.

συγχωρεσέ με γιογκαμάμα αλλά θεωρώ τον τοκετό ένα φυσιολογικό γεγονός της ζωής της γυναίκας

κάθε φυσιολογικό γεγονός μετριέται και μελετάται

Επειδη δεν ξερω Μαριαλ κοριτσια που εχετε ασχοληθει λυστε μου την απορια.Το προωρο μπορει να βγει φυσιολογικα?

διαβάστε το συγγεκριμένο άρθρο (είναι απο αξιόπιστω μαιευτικό περιοδικό)

δε μπορώ να φτιάξω το λινκ γράψτε στο google : επιλογές τοκετού στο προωρο iatriki on line

δεν θεοποιεί αλλά αναφέρει το φυσιολογικό τοκετό (σε κεφαλική προβολή), στο πρόωρο

αν κατάλαβα καλά εξαρτάται περισσότερο απο το βάρος (>1500 γραμ)

Το ιδανικό θα ήταν στα μαιευτήρια να υπήρχαν ειδικά διαμορφωμένα δωμάτια, όπου θα μπορούσαν οι γυναίκες να βιώσουν τον τοκετό τους ανενόχλητες αλλά παράλληλα να υπήρχε η δυνατότητα άμεσης παρέμβασης σε περίπτωση ανάγκης.

συμφωνώ απόλυτα με αυτήν την τοποθέτηση

Καλησπέρα!

Αυτά που λέτε με το υποσυνείδητο... θα'θελα να μάθω κι εγώ κάποια περισσότερα πραγματάκια πάνω σε αυτό. Από που ενημερώνεστε βρε κορίτσια; Τι διαβάζετε; Δώστε καμιά ιδέα να ξεστραβωθώ.

Έχω την εντύπωση ότι ισχύει...είχα μια πολύ καλή εγκυμοσύνη και μου άρεσε πάρα πολύ που είχα το μωράκι μου μέσα στην κοιλιά μου, που κουνούσε και όλα τα σχετικά και δεν ήθελα να τελειώσει....ίσως και αυτό να έδινε μηνύματα στο σώμα μου και στο μωρό μου και να γαντζώθηκε και αυτό πάνω μου...δε θέλω να πω ξανά πόσο απαίσια ένιωσα όταν την έβγαλαν από μέσα μου, ειδικά επειδή ήρθε με αυτόν τον τρόπο στη ζωή...φυσικά, θεωρώ πως ήμουν τυχερή, αλλά αυτό το κενό....

Τσπ, μη ξεφεύγουμε, για πείτε κανά βιβλίο, ιστοσελίδα, ότι έχετε κατά νου!

Θέλω ένα φυσιολογικό τοκετό με δύο υγιής πρωταγωνιστές!!!

Οι άντρες μας γιατί θεωρούνται ανασταλτικός παράγοντας όταν παρευρίσκονται στον τοκετό; Νόμιζα ότι βοηθάνε ψυχολογικά τη γυναίκα...

Θα ήθελα να μοιραστώ κι εγώ την δική μου ιστορία και να με γνωρίσετε. Είμαι 28 χρονών και γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Ο άνδρας μου κάτοικος επαρχίας στην όποια ήρθα σαν φοιτήτρια και έμεινα!!!. Είμαστε μαζί από το 2003. Αποφασίσαμε να κάνουμε ένα παιδάκι τo 2006, φύγαμε για διακοπές. Γυρίσαμε πίσω κακήν κακώς διότι ο αδελφός μου έπαθε ατύχημα 2η φορά, έφυγα νύχτα όπως λέμε για Αθήνα όπου έκατσα 7 μήνες σε μια αναμονή ζωής που δεν εύχομαι σε κανέναν και ποτέ. Γύρισα πίσω τέλος Φεβρουαρίου, σε κατάσταση εκτός πραγματικότητας. Έμεινα έγκυος τον Απρίλιο, την επόμενη μέρα της σύλληψης έψαχνα για Γυναικολόγο στη Λαμία (την Αθήνα δεν την έφτανα) διότι όσο χαζό και εάν ακούγεται ήξερα ότι είμαι ΕΓΚΥΟΣ!!! Ο γιατρός που κατέληξα είναι ένας άνθρωπος με χιούμορ και γέλασε από το πρώτο μου τηλεφώνημα!!!!!!! Για φανταστείτε το λίγο!!!!!!!!! Το Μάιο επιβεβαίωσα την εγκυμοσύνη μου (17 Ιανουαρίου τελική ημερομηνία) !!! Δεν ενθουσιάστηκαν πολλοί διότι δεν ήμασταν παντρεμένοι και η κοινωνία μικρή H δική μου οικογένεια (συντετριμμένη από τα γεγονότα του ατυχήματος) και φίλοι μου μακριά ήταν οι μόνοι που με στήριξαν από αρχή μέχρι και τέλος!!!! Η πεθερά μου είχε σταματήσει ούτος η άλλως να μου μιλάει από τότε που κατάλαβε ότι ήμουν με το γιο της και στο τέλος ήμουν άχρηστη (!) που γέννησα με καισαρική (άσχετο τώρα <<εεε τα βρήκαμε>>). Δούλευα 10 με 16 ώρες την ήμερα καθώς καινούρια στη δουλειά τότε (βρήκα τη δουλειά τον Απρίλιο, καθώς όταν ¨έφυγα για Αθήνα άφησα τα πάντα…) Την εγκυμοσύνη μου την λάτρευα ο γιος μου ήταν για μένα αυτό που δεν μπορώ να σας περιγράψω!!!!!!!!! 8 Υπέροχοι μήνες (εκτός του ότι έπεσα στον 6 ½ μηνών στη δουλειά η εγκυμοσύνη μου ήταν πολύ καλή! ) Με σκληρή δουλειά και πολύ αγάπη από τον άνδρα μου και μονοί μας. Σταμάτησα τη δουλειά 4 μέρες αφού μπήκα στον 9ο. Ετοίμασα τα πράγματα μας και περίμενα το θαύμα μας. Στην 1η εβδομάδα περίπου του 9ου μήνα μέσα σε 3 μέρες η κοιλιά κόντευε να εκραγεί!!! Πολυαμνιο σπάνια περίπτωση να δημιουργηθεί εντός τόσον λίγων ημερών. Δεν σας ανέφερα ότι ήθελα όσο τίποτα άλλο να γεννήσω φυσιολογικά, Περιπάταγα κάθε μέρα 1 – 2 ώρες, πρόσεχα τη διατροφή μου έκανα μαθήματα ανώδυνου τοκετού κ.τ.λ. Στο καρδιοτοκογραφημα που κάναμε κάθε δεύτερη μέρα (50λεπτα απόσταση από το σπίτι μας) οι παλμοί του Γιάννη μου από 160 έπεφταν σταδιακά 130…90.. 30.. 20. Και το αποκορύφωμα μερική αποκόλληση πλακούντα, Καισαρική!!!! Οφείλω να πω ότι ο γιατρός μου το πάλευε μέχρι τελευταία στιγμή για φυσιολογικό τοκετό, στο τέλος ίσως για να μην λήξει άδοξα το δικό μου όνειρο και το εκτιμώ!!! Ένας υπέροχος άνθρωπος που στάθηκε σε μένα τον άνδρα μου και με κατάφερε να γεννήσω ένα υγιέστατο αγοράκι!!!!!!!!!! Γέννησα Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009 τον Γιάννη 4.020 και 54 πόντους, με καισαρική τελικά (ζυγίστηκα πριν μπω για χειρουργείο 60,120 κιλά το απόγευμα της ίδιας ημέρας ήμουν 49.050)!!! Ένα μήνα σχεδόν έκανα να κοιμηθώ , να τον ακούσω να κινείται μέσα στην κοιλία μου, να τον νιώσω, να ηρεμήσω να σταματήσω να κλαίω και να πάρω αγκαλιά τον Γιάννη μου, φοβούμενη για πολλά λόγο του απότομου πολυαμνιου (χρωμοσωμικες ανωμαλίες και άλλα όπου ούτε θέλω να τα σκέπτομαι) και του κύριου πλακούντα. Πιθανή αποκόλληση σε απότομο σπάσιμο νερών. Θα μου πείτε γιατί να τα περάσω όλα αυτά και δεν μπήκα απευθείας για καισαρική?? Δεν μπορούσα λόγο πολλής χαμηλής πίεσης και σίδηρου και κυρίως ένα θέμα αλλεργίας, που απασχολούσε τη νάρκωση να μπω εύκολα με κίνδυνο και δικής μου ζωής. Πήγα να τον χάσω 9 μηνών γιατί δεν μπορούσα να τον γεννήσω!!! Δεν μπορώ να το ξεπεράσω!!! Είναι η πρώτη φορά που μιλάω για αυτή τη περίοδο της ζωής μου, μεταφέροντας την τότε κατάσταση όσο πιο απλά και ήπια μπορώ!!!! Συγγνώμη για το μεγάλο μήνυμα (πόσα πολλά ακόμα θα μπορούσα να γράψω…) και αν σας κούρασα, μόνο εδώ όμως ένιωσα ότι μπορώ να μιλήσω και να εκφράσω την αγωνιά τον πόνο, το χάος που ένιωσα και την λύτρωση για πρώτη φορά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Υπέγραψα χαρτί καισαρικής, συγκεκριμένα ο άνδρας μου.

Δεν ξέρω αν έπρεπε να βάλω αυτό το μήνυμα σε αυτήν την ενότητα, απλά ο φυσιολογικός τοκετός μετά από καισαρική είναι το άπιαστο όνειρο μου και ήθελα να ρωτήσω αν ξέρετε κάτι για τη δική μου περίπτωση και τις πιθανότητες που μπορεί να έχω!!

Εύχομαι το δεύτερο παιδάκι μου να μπορέσω να το γεννήσω φυσιολογικά!!!!!!!!!!

Ευχαριστώ

Ζαχαρένια θα σου δώσω ένα απλό παράδειγμα: από τον καιρό που θυμάμαι η μαμά μου πάντα μου περιέγραφε τη γέννα ως κάτι το υπερβολικά οδυνηρό, αβάστακτο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μας είπε ότι όταν γεννηθήκαμε (δύο κοριτσάκια έχει η μαμά μου) σκέφτηκε αμέσως ότι θα πρέπει να περάσουμε κι εμείς αυτό το μαρτύριο κάποτε και στεναχωρέθηκε!

Όταν ήτανε να πάω να γεννήσω ήτανε μαζί μου (αν και δεν ήθελα, αλλά έσπασαν τα νερά και ο άντρας μου ήτανε στη δουλειά) και ακόμη και στο ταξί μου έλεγε ότι θα πονέσω πολύ! Εγώ πραγματικά προετοιμάστηκα πάρα πολύ για την πρώτη μου γέννα με γιόγκα, αυτοσυγκέντρωση και πολύ διάβασμα, αλλά όπως και να χει είμαι σίγουρη ότι στο υποσυνείδητό μου έχουνε καταγραφεί για μια ζωή τα μηνύματα που μου έδωσε η μαμά μου για τον πόνο του τοκετού και γι' αυτό πιστεύω (ανάμεσα σ' άλλους παράγοντες) έκανα 15 ώρες να γεννήσω παρόλο που το μωρό δεν θα μπορούσε να ήτανε σε καλύτερη θέση και το σώμα μου πιο έτοιμο!

Τα μωράκια επίσης συνήθως μένουνε ψηλά στη μήτρα μιας γυναίκας γιατί για κάποιο λόγο φοβούνται, νιώθουνε ανασφάλεια κτλ και γι' αυτό θέλουνε να είναι κοντά στην καρδιά της μανούλας τους για να ακούνε τους κτύπους της και να παρηγοριούνται.

Στην πρώτη μου εγκυμοσύνη ο γιος μου ήτανε από την αρχή πολύ χαμηλά, θυμάμαι είχα πάει στον 7ο μήνα και η κοιλιά μου δεν είχε φουσκώσει πάνω από τον ομφαλό μου! Αντίθετα στην εγκυμοσύνη αυτή η κόρη μου κάθησε απ' την αρχή πολύ ψηλά και με δυσκόλευε πολύ στις κινήσεις μου. Πιστεύω ότι ο βασικός λόγος ήτανε γιατί απ' την αρχή έλεγα ότι ήθελα αγοράκι και όταν μάθαμε με τον άντρα μου ότι είχαμε κοριτσάκι στεναχωρηθήκαμε, έτσι το μωρό ένιωσε μεγάλη ανασφάλεια. Αντιμετώπισα λίγο το θέμα με τη δασκάλα της γιόγκα μου και το μωράκι τις τελευταίες δύο βδομάδες κατέβηκε πολύ και γύρισε! Γνωρίζω βέβαια ότι έχω αρκετό δρόμο μπροστά μου γιατί ακόμη δεν είμαι 100% χαρούμενη με την προοπτική ενός κοριτσιού, οπότε είναι άγνωστο τι άλλα προβλήματα μπορεί να προκύψουν...

Η παρουσία του συζύγου (και οποιουδήποτε άλλου άντρα γενικά) αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για μια γυναίκα στον τοκετό γιατί δεν αισθάνεται ελεύθερη να θέσει σε λειτουργία τα πρωτόγονα ένστικτά της τα οποία θα την βοηθήσουν να γεννήσει εύκολα και γρήγορα, ακόμη και να φθάσει σε οργασμό (orgasmic birth).

Αν σκεφτείς όλα τα ζώα στη φύση γεννούνε μόνα τους, απομονωμένα, συνήθως το βράδυ. Γιατί μια γυναίκα να είναι διαφορετική και να πρέπει να γεννάει σ' ένα κρύο μαιευτήριο με φωταγώγηση στο φουλ και με τον κάθε άσχετο να μπαινοβγαίνει στο δωματιάκι των οδινών και να λέει τα χαζά του; Κάτω απ' αυτές τις προϋποθέσεις θεωρώ ότι είναι αξιοθαύμαστο που καταφέρνουμε να γεννάμε φυσιολογικά τελικά. Ο πόνος δεν αντέχεται και ζητάμε επισκληρίδιο γιατί μ' όλο αυτό το σκηνικό και τις παρεμβάσεις το σώμα μας δεν αφήνεται ελεύθερο να εκκρίνει τις απαραίτητες ορμόνες που θα καταλαγιάσουν τους πόνους και θα συντομεύσουν τον τοκετό.

Το γνωρίζεις ότι μελέτες έδειξαν ότι όταν γίνει επισκληρίδιο στα ζώα (ή οποιαδήποτε άλλη παρέμβαση για την ανακούφιση από τον πόνο, πχ με αιθέρα) αυτά αγνοούνε και εγκαταλείπουνε τα μικρά τους μετά τη γέννα; Φυσικά στον άνθρωπο δεν συμβαίνει αυτό γιατί πέρα από το ένστικτο έχουμε και λογική, οπότε γνωρίζουμε ότι αυτό είναι το αβοήθητο μωρό μας και πρέπει να το φροντίσουμε. Απλά αναφέρω το γεγονός με τα ζώα για να τονίσω πόσο ζημιογόνες είναι οι παρεμβάσεις στον τοκετό!

Έχω να προτείνω εξαιρετικά βιβλία που ασχολούνται με τα θέματα που συζητάμε (με επιστημονικά τεκμηριωμένες απόψεις και όχι λόγια του αέρα) αλλά είναι όλα στα αγγλικά. Η yogamama πρότεινε μερικά πολύ καλά βιβλία στα ελληνικά.