Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Κατάθεση ψυχής


Mytwinsroses

Recommended Posts

Καλησπέρα σε όλους.... Θα ηθελα να κάνω μια καταθεση ψυχής, όσην προλάβω πριν με πάρει ο ύπνος....

Είμαι 23 παντρεμένη 1 χρόνο και με το σύζυγο μου είμαστε μαζί 8 χρόνια. Γέννησα πρόωρα στις 29 εβδομάδες τις γλυκιές πανομοιότυπες διδυμούλλες μου.

Σήμερα είναι 26 μηνών. Δεν περπατάνε ακόμα. Η Μαρίνα χωρίς ευρήματα στον εγκέφαλο μπουσουλάει, πιάνει σηκώνεται όταν την κρατάμε περπατάει αλλά ακόμα έχει αστάθεια.

Η γλυκιά μου Μαρία διαγνώστηκε με περικοιλιακή λευκομαλακία. Έχει υποτονικό κορμό και υπερτονικά ισχία. Μόνο κάθεται. Δεν μπουσουλάει δεν πιάνει να σηκωστεί και οι γιατροί δεν ξέρουν ποτε θα περπατήσει κι αν θα περπατήσει φυσιολογικά....κάθε μέρα σχεδόν φυσιοθεραπείες. ο άντρας μου κάθε τρεις και λιγο είναι στους γιατρους. Εχει πάθει ψυχολογικά απο το αγχος και την στεναχωρια για τα μωρα μας. Κάθε που αρρωστούν ή που μας λεν κάτι αρνητικό οι γιατροί Τρέμει κάνει εμετούς δεν μπορεί να συγκεντρωθεί και είναι μόνο 26. Δεν το δέχετε πώς το μωρό μας έχει κάποιο προβλημα...ποιος το δέχετε άλλοστε? Αλλά τι να κάνουμε...αφού αυτόν τον Σταυρό μας έστειλε ο Θεός πρέπει να τον σηκώσουμε και να προχωρήσουμε. Με στεναχωρεί περισσότερο που είναι 2 μωρά τα ίδια και το 1 έχει πρόβλημα. Αλλιώς το φανταζόμουν. Θα πήγαιναν μαζί σχολείο, θα ήταν φίλες, θα έβγαιναν μαζί θα είχαν τα αγόρια τους κι εμεις θα τις μαλωναμε.....ίσως αυτα εξ αιτίας του προβλήματος της Μαρίας μου όμως να μην γίνουν ποτέ.

Όχι δεν θέλω να μιλάω έτσι, δεν είμαι απαισιόδοξη αλλά κάποτε δεν μπορώ...

Δεν έχω την στήριξη απο τον αντρα μου, να πουμε ότι κι αν γίνει θα το περάσουμε φτάνει να είμαστε μαζί, είμαι και άντρας και γυναίκα εγώ....τον παρηγορώ,τον αγκαλιάζω τον φιλάω, του λέω όλα θα πάνε καλά...κλαίει...εγώ όμως κλαίω μόνη μου...κλαίω και για το μωρό μου και για την κούραση που νιώθω αφού είμαι όλη μέρα σπίτι με την αδερφή μου και τις προσέχουμε αφού οι υπόλοιποι δουλεύουν μέχρι αργά, κλαίω για την σχέση μας που ήμασταν τόσο αγαπημένοι ενώ μετά τα μωράκια μας κάπου χαθήκαμε...προσπαθώ να είμαι ήρεμη. Δεν το παίζω δυνατή, είμαι. Αλλά φοβάμαι πως θα έρθει κάποια στιγμή που δεν θα αντέξω όλο αυτό. Στεναχωριέμαι πολύ, όχι τόσο για το μωρό μου γιατί τομωρό μου δεν πονάει είναι χαρούμενο και ευτυχισμένο. Λαμβάνουν άπλετη αγάπη από το περιβάλλον τους και αυτό για μένα είναι πολύ σημαντικό. Εύχομαι να καταχτήσει το πιο δυνατό που μπορει κινησιολογικά. Τα έχω τάξει και στην Παναγία της Τήνου. Παραπάνω όμως με στεναχωρεί η σχέση μου με τον άντρα μου. Όχι δεν είμαστε κλεισμένοι στο σπίτι βγαίνουμε κάθε βδομάδα και μόνοι μας και με τα μωρά μας...αλλά μου'χουν λείψει τα απλά τα πράγματα. Μια αγκαλιά ένα φιλί ένα σ'αγαπώ. Πόσο μου'χει λείψει η αγκαλιά που μ'έκανε μόλις γυρνούσε στο σπίτι.. του τα λέω ανελλιπώς τα παράπονα μου...δεν ζητάω κάτι τραγικό...να μου δείξει λίγην αγάπη ζητάω. Το ξέρω πως μαγαπάει....σήμερα κάθισα δίπλα του στον καναπέ και εγυρε το κεφάλι του στον ωμο μου..προηγουμένος κρατούσε το κινητό και έβλεπε φωτος που ημασταν μαζί....ξέχασα να πώ πως τα μωρά κοιμούνται μαζί μας στο κρεβατι εναλάξ η κάθε μία. Η μια κοιμάται στο κρεβατι μας και η αλλη ή με την μανα μου ή με την αδερφή μου γιατι δεν μας χωρά και τους 4 μαζί. Άρα χρόνος για μας σχεδον ανυπαρκτος.. .κάποτε νιώθω πως είμαστε μαζί 50 χρόνια. Κορίτσια είμαι υπερβολική? Πείτε μου. Μακάρι να αλλάξουν τα πράγματα...μακάρι να περπατησουν τα μωρα μου Θεε μου...σε εκλιπαρώ ...αλλιώς δωσ' μας την απαιτούμενη δύναμη. Την έχουμε ανάγκη. :/ :( Μανούλες με μωρα που εχουν κάποιο προβλημα πως περνατε? Εσείς με τον αντρα σας, ο άντρας σας πώς τα ζεί όλα αυτά ?

Συγνωμη για το μεγαλο ποστ. Ειναι τοσα που εχω στην ψυχη μου....και είμαι μονο 23....

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 79
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Koριτσι μου..είμαι 18 χρόνια μεγαλύτερη σου...θα μπορουσα να είμαι μανα σου...εχω μια κορη 10 μηνων σχεδόν και είμαι γιατρος...εχουν δει πολλααααααααααα τα ματια μου...ένα θα σου πω...μην απελπίζεσαι...μπορει η μικρη να πάει καλά...οι γιατροι να ξερεις παντα τα λενε "σκουρα"...φοβομαστε μην γινει το "κακο" σεναριο και εκτεθούμε...ειστε νεοι και σας ήρθαν δυσκολα αλλα εχω δει να ερχονται όλα δυσκολα στην αρχη και μετα να στρωνουν και ανθρώπους που όλα ήταν τελεια να τρωνε την "κεραμίδα"...οι άντρες δυστυχως δεν αντεχουν την αρρώστια...τρομαζουν...οι γυναικες είναι οι στυλοβάτες αμα τυχει ασθένεια.. οι άντρες λιγοψυχουν...μην χάνεις το κουραγιο και την πίστη σου...η επιστημη προχωρά...σε φιλώ και να σκέφτεσαι το θετικο σενάριο και όχι το αρνητικό....

Link to comment
Share on other sites

Με συγκινησες πολυ, πρωτα απ ολα σου ευχομαι να πανε ολα ανελπιστα καλα και με τα δυο κοριτσακια σας...μετα θελω να σου προτεινω να τον πλησιαζεις οσο μπορεις εσυ τον αντρα σου, ενα χαδι και μια αγκαλια μπορει αμεσα να αλλαξει τα συναισθηματα μας...αφου το καταλαβες πως ειναι πιο αδυναμος...δικαιολογησε τον ομως διοτι δεν ειμαστε ολοι το ιδιο ωριμοι και ετοιμοι να δεχθουμε τα στραπατσα...εχεις πιστη και ειμαι σιγουρη, οπως μας τα εγραψες, οτι θα το παλεψεις στο μεγιστο βαθμο. Δυστυχως δεν ειναι τιποτε δεδομενο και ολα αλλαζουν μεσα σε μια στιγμη...εγω θα προτεινω ακομη, να βαζεις μικρους στοχους καθε φορα και να προσπαθεις να ζεις την ευτυχια ακομη και σε αυτο το "δυσκολο πλαισιο". Το εχω δοκιμασει και "πιανει", απορουσα με τον ιδιο μου τον εαυτο πως μπορουσα να νιωθω ευτυχισμενη σε πολυ δυσκολη περιοδο...ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΓΙ ΑΥΤΟ σου προτεινω να το δοκιμασεις. Εχεις ολες τις ευχες μου, και ελπιζω σε επομενο μηνυμα σου να μας μιλησεις για την προοδο που εκαναν οι καρδουλες σας...

Link to comment
Share on other sites

Γλυκιά μου πολύ συγκινήθηκα...εύχομαι να πάνε όλα καλά για την μικρούλα σας. Ο Θεός είναι μεγάλος κ έχει κάνει κ θα κάνει πολλάαααα θαύματα. Τα είπες πολύ όμορφα. Ψυχολόγος δεν είμαι όμως διακρίνω μια ευγενική γλυκύτατη ψυχούλα. Καταλαβαίνω πώς νιώθεις για τον άντρα σου όμως από όσα διάβασα πρόκειται για έναν πολύ ευαίσθητο κ συναισθηματικό άνθρωπο που δεν ντρέπεται, όπως κάνουν οι περισσότεροι, να κλάψει κ να "λυγίσει" μπροστά στη γυναίκα του. Μη τον παρεξηγείς. Σας λατρεύει κ για αυτό πονάει έτσι. Είναι πολύ δύσκολο για σένα να κρατάς ισορροπίες όμως είμαι σίγουρη πως αν λυγίσεις κ εσυ κάποια στιγμή (ανθρώπινο άλλωστε) θα σταθεί εκείνος βράχος δίπλα σου γιατι σε αγαπάει. Κράτα τα μικρά κ δες τα από την θετική τους μεριά. Ο χρόνος που έχουμε με τον σύντροφο μας σχεδόν χάνεται όταν έρχονται τα παιδάκια μας όμως εφόσον υπάρχει η αγάπη θα τη νιώθετε να μιλάει μέσα σας ακόμα κ αν δεν υπάρχουν οι αγκαλιές οι παλιές. Το γεγονός ότι κοιτούσε παλιές φωτό σας είναι πολύ γλυκό κ είναι κ αυτό μια ένδειξη αγάπης...Καμιά φορά όσα νιώθουμε δεν μπορούμε να τα εκφράσουμε όπως θα θέλαμε κ με τις έννοιες τα μπλέκουμε ακόμα περισσότερο στο μυαλό μας. Δεν είσαι παράλογη κ μην το σκέφτεσαι. Απλώς όπως είπε κ μια κοπέλα παραπάνω βάλε μικρούς στόχους κ όλα θα γίνουν καλύτερα. Πλησίασε τον κ εσύ λίγο παραπάνω ώστε να γίνεις η κινητήριος δύναμη του. Αν νιώθεις ότι θές να κλαψεις μαζί του να το κάνεις. Αν δεις ότι τα χάνει εξήγησε του ήρεμα κ απλά πώς νιώθεις. Δεν είναι κακό..Καλή δύναμη εύχομαι κ συγχαρητήρια για την στάση σου!

Link to comment
Share on other sites

Mytwinsroses, καλημέρα! Να σας ζήσουν τα υπέροχα αγγελουδάκια σας! Να μεγαλώσουν και να τα δείτε όπως πραγματικά επιθυμείτε.

Θα σου πω δυο πραγματάκια. Ξέρεις, η κοινωνία μας έχει μεγαλώσει με τέτοιο τρόπο που περιμένουμε από τους άντρες να είναι σκληροί, να είναι δυνατοί, αλλά ξεχνάμε κάτι πάρα πολύ σημαντικό: είναι κι αυτοί άνθρωποι, έχουν αδυναμίες, λυγίζουν και δε μπορούν να σηκώσουν το βάρος που τους αναθέτει η κοινωνία. Και μην ξεχνάς ότι αυτό που πρέπει να αντιμετωπίσει ο άντρας σου δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, είναι ένα "πρόβλημα" του παιδιού του. Δεν είναι λοιπόν αυτός το στήριγμά σου, αλλά είστε ο ένας για τον άλλον στήριγμα. Κι αν κάποια στιγμή λυγίζει ο ένας, γι αυτό είναι εκεί ο άλλος για να τον σηκώνει (ακόμα κι αν ο ένας "σπάει" πιο πολύ και πιο συχνά από τον άλλον).

Όσο για τη "χαμένη μαγεία" της σχέσης σας θα σου έλεγα να αφήσεις τα "παραπονάκια" και όποτε βρίσκετε χρόνο για τους δυό σας να κάνεις εσύ βήματα: να τον πάρεις αγκαλιά, να του δώσεις ένα χάδι, ένα φιλί. Να προσπαθήσεις με πράξεις και όχι με "γρίνια" να ξαναβρείτε τους παλιούς σας εαυτούς.

Να μιλάτε ανοιχτά, πολύ και ήρεμα για το θέμα του παιδού, θα σας βοηθήσει να το αντιμετωπίσετε καλύτερα, και θα σας βοηθήσει και στη μεταξύ σας σχέση.

Όσο για το μικρό σας κοριτσάκι, δυστυχώς δεν έχω ιατρικές γνώσεις, αλλά σου εύχομαι ολόψυχα τα πράγματα να πάνε καλά! Έχει την αδερφούλα της να την στηρίζει, να τη βοηθάει και να την ξεσηκώνει. Μην αντιμετωπίζετε το θέμα της ως πρόβλημα, αλλά απλώς ως μία μικρή ιδιαιτερότητα.

Πιστεύω ότι με τον καιρό θα βρείτε τις ισορροπίες σας! Είστε μία οικογένεια, πια, και η κάθε οικογένεια έχει τα δικά της θέματα να αντιμετωπίσει, αλλά γι αυτό πρέπει να είστε όλοι εκεί και ενωμένοι!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Εύχομαι να πάνε όλα καλά για τα μωράκια σας και μετά να θυμάστε με ανακούφιση αυτή τη δύσκολη περίοδο της ζωής σας.

Κάνε αυτό που σου είπε η love4. Μικρούς στόχους, μικρά βήματα και προσπαθείστε να μην σκέφτεστε το μακρυνό μέλλον και να πανικοβάλλεστε. Επίσης δείτε μήπως μπορείτε να λάβετε και εσείς ψυχολογική υποστήριξη.

Το πιστεύω ότι είσαι δυνατή αλλά να προσπαθείς να εκφράζεις τα συναισθήματά σου, τους φόβους σου κτλ. Αν κάποια στιγμή νιώθεις ότι λυγίζεις, δείξτο και ξέσπασε. Μην προσπαθείς να φαίνεσαι πιο δυνατή από όσο αισθάνεσαι.

Μια ερώτηση μόνο. Γιατί δεν κοιμούνται τα μωρά μόνα τους στο κρεββάτι τους;

Link to comment
Share on other sites

κοριτσάκι γλυκό, από την πρώτη φορά που έγραψες την ιστορία σου, είχα συγκινηθεί. κάθε φορά που έμπαινα στο φόρουμ να γράψω σε σκεφτόμουνα, και αναρωτιόμουνα πως τα πάτε.

 

Είναι πραγματικά δύσκολο αυτό που περνάτε. είστε δύο νέα παιδιά που τους ήρθαν πολλές και μεγάλες δυσκολίες. αναμενόμενο να ζορίζεστε.

 

εδώ τα ζευγάρια χωρίς προβλήματα και ο ερχομός ενός παιδιού, αναταρράσει ισορροπίες και φτάνουν στα άκρα. Η σχέση μου με τον άντρα μου, με ένα υγιές μωρό και χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα (οικονομικά, ή άλλα) πέρασε μεγάλη κρίση με τον ερχομό της μικρής. μετά τα 2 χρόνια βρήκαμε ρυθμούς και ισορροπίες και ξαναπλησιάσαμςε ο ένας τον άλλον. και εσείς που περνάτε τόσα αντέχετε και το διαχειρίζεστε μια χαρά για τα δεδομένα.

 

εγώ γιατρός δεν είμαι. το θέμα το παρακολουθεί ειδικότητα νευρολόγου ή ορθοπαιδικού? αν είναι η δεύτερη περίπτωση έχω εξαιρετικό γιατρό που θα μπορούσατε να ζητήσετε τη γνώμη του χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση. θα συμφωνήσω πως η επιστήμη προχωράει.πως ίσως στο εξωτερικό να έχουν κάνει βήματα, να προτείνουν άλλες θεραπείες. μόλις συνέλθετε από το σοκ θα το δείτε πιο διεξοδικά.

 

είστε ενωμένοι και κοντά σ΄αυτή την φάση για μένα. γιατί τη συγκερκιμένη περίοδο μοιράζεστε τον πόνο και την αγωνία για το μικράκι σας. όταν θα βρείτε τους ρυθμούς και ξεπεραστεί το σοκ θα δεις πως και η σχέση σας θα γίνει πιο ζεστή. είμαστε κοντά σου και ότι χρειαστείς στείλε μου προσωπικό μηνυμα.

Link to comment
Share on other sites

Καλησπέρα γλυκιά μου κοπελα. Η δικιά μου πριγκίπισσα είναι λίγο μεγαλύτερη απο τις κορουλες σου, έκλεισε τα 3 τον Οκτωβριο και έχει ταλαιπωρηθει επίσης πολύ.Χειρουργεία, νοσηλειες, εξετασεις απειρες, πρώιμη παρέμβαση, πραγματα που ουτε φανταζομασταν με τον άντρα μου όταν η μικρή ηταν ακόμα στην κοιλιτσα μου. Για να μην πολυλογω, έχουμε περάσει απο διάφορα σταδια τα τρια αυτά χρόνια, μέχρι που τελικά καταλαβαμε οτι πρεπει να εστιαζουμε στο παρόν αντί να κάνουμε αρνητικές σκέψεις για το μέλλον. Βάζουμε κοντινούς στόχους και φυσικά παψαμε να σκεφτόμαστε πως θα ηταν τα πραγματα εαν η μικρούλα μας δεν είχε περάσει όλα αυτά. Δεν τη συγκρίνουμε ποτε με τα συνομηλικα παιδάκια ουτε με τον μεγαλο αδερφό της, πολύ απλά επειδή η κόρη μας ξεκίνησε απο αλλη αφετηρία. Όσο για τη στάση του άντρα μου, είναι αρκετά δυνατός και με στηρίζει και όταν πέφτει εκείνος ψυχολογικά - όχι συχνα - γίνομαι εγώ η πιο δυνατή και βρίσκουμε τις ισορροπίες μας. Εξηγησε στον άντρα σου πως νιώθεις και οτι χρειάζεται κι εσύ στήριξη απο εκείνον. Δεν μπορείς να τα κρατας μέσα σου, θα σκασεις κάποια στιγμη και τα παιδιά σου σε χρειάζονται δυνατή. Είμαι σίγουρη οτι θα πάνε καλά τα κοριτσάκια σου γιατί το παλευεις πολύ και κυρίως γιατί τα λατρεύεις. Αν θες να μιλήσουμε και ιδιαιτέρως στείλε μου πμ. Σε χαιρετω!

Link to comment
Share on other sites

Κορίτσια μου σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις σας. Η αλήθεια με έχετε κάνει να σκεφτώ διαφορετικά.

Εύχομαι τα καλύτερα σε όλες. Ο Θεούλης είναι μεγάλος.

Το μητρικό μου ένστικτο απ'την αρχή που μας είπαν για την βλάβη στον εγκέφαλο, μου λέει πώς το μωρό μου θα περπατήσει και θα είναι μια χαρά. Νοητικά είναι φυσιολογικές και οι δύο. Πανέξυπνες. Όμως φοβούνται πολύ. Μέρα με την μέρα βελτιώνονται αλλά με αργούς ρυθμούς και είναι στη φύση τους, και τελειόμηνα να γεννιούνταν πάλι θα καθυστερούσαν στην κίνηση τους. Είναι ήπιας μορφής το πρόβλημα της, για να καταλάβεται όταν τις ξεγυμνώσω για μπάνιο δεν έχουν καμία διαφορά τα κορμάκια τους, ούτε κάνει ψαλίδι τα πόδια ούτε τεντωμένη είναι συνεχώς, χτες την παρατήρησα ότι καθότανε καλύτερα από τις προηγούμενες φορές....να ξέρετε τι χαρά πήραμε έτσι που καθότανε κι οι δυό μας.....Απλά έχει αυτό το σφύξιμο που χαλαρώνει με την φυσιοθεραπεία της κάνω κι εγώ ασκήσεις στο σπίτι και νομίζω πώς στο τέλος όλα θα είναι μια κακή ανάμνηση... Αυτό μου λέει το ένστικτο μου.

Με τον άντρα μου που τον αγαπώ πάρα πολύ, κάνω αυτό που μου είπατε. Σταμάτησα τα παράπονα, κάνω κινήσεις χωρίς να ζητώ αντάλλαγμα, του λέω καθημερινά πόσο τον αγαπάω....και ομολογώ πώς βλέπω ανταπόκριση τώρα. Ο καημένος μου κάποτε δουλεύει 12ωρο. Περιμένω αυριο το βράδυ να πάμε το καθιερωμένο μας σινεμά να δούμε τις 50 αποχρώσεις!!!!! ;) ;) ;) ;)

Τα κοριτσάκια μου κοιμούνται μαζί μας γιατί τις έχουμε μάθει. Κακιά η ώρα που δεν τις άφηνα στα κρεβατάκια τους.... Δεν πειράζει. Ας είναι καλά ας περπατήσουν και χαλάλι όλα!!!.

Σας ευχαριστώ όλες και μια μία ξεχωριστά!!! Φιλιά Πολλά!!!

Link to comment
Share on other sites

Μπράβο, όλο και καλύτερα εύχομαι και το ένστικτο της μάνας πάντα βγαίνει αληθινό!

 

Σαν δίδυμη η ίδια πάντως θα σου πω κάτι που ίσως δεν το ξέρετε: τα διδυμάκια λατρεύουν να κοιμούνται μαζί, αγκαλίτσα το ένα με το άλλο, τους κάνει απίστευτο καλό. Ίσως λοιπόν πρέπει να το δοκιμάσετε να τις βάλετε να κοιμηθούν μαζί στο ίδιο κρεβατάκι και πιστεύω θα δείτε πολύ θετικά αποτελέσματα!Εμείς με την διδυμούλα μου κοιμόμασταν μαζί μέχρι 7-8 χρονών νομίζω, παρά τις ατελείωτες προσπάθειες των ''μεγάλων'' να μας χωρίζουν τα βράδια για να μην ''ταυτιστούμε''. Ο καλύτερος ύπνος λέμε!

 

Έχετε πολλή δύναμη μέσα σας και μπράβο γιατί δεν τα παρατάτε!Μόνο να πω ότι ίσως τα κοριτσάκια νιώθουν και τον δικό σας φόβο (τον εισπράττουν υποσυνείδητα) και αυτό τα συγκρατεί, όπως λες. Ενθάρρυνε τες χωρίς ούτε ένα αρνητικό συναίσθημα εκείνη τη στιγμή και ίσως εκπλαγείς με την πρόοδο τους.

Πολύ αργά για να είναι εγκαίρως, αλλά πολύ νωρίς για να είναι αδύνατον!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Διδυμομανουλα κουραγιο! Εχετε δικιο να αισθανεστε ολη την κατασταση βαρια, εχει δικιο και ο αντρας σου να λυγιζει. Σκεψου ομως οτι τα κοριτσια νοητικα ειναι μια χαρα, οτι υπαρχει παρεμβαση απο την πλευρα σας και σημειωνεται βελτιωση (ακομα κι αν δεν ειναι στο ρυθμο που θα θελατε). Ξερεις τι μου θυμησες? Οταν ο γιος μου ηταν περιπου τριων χρονων και δεν μιλουσε σχεδον καθολου (προωρο γεννημενο στις 29 εβδομαδες οπως οι δικες σου) ειχα δει ενα ονειρο οτι μιλουσαμε και εκεινος ανταποκρινοταν στην κουβεντα σαν ενηλικας. Οταν ξυπνησα ενιωθα περιεργα γιατι φοβομουν οτι δεν θα το ζουσα αυτο, οτι θα ειχε προβλημα λογου. Εκανε λογοθεραπεια και σε πληροφορω οτι τωρα ( 6,5 ετων, πρωτακι) τον βαριεμαι απο το πολυ μπλα μπλα του. Ειναι ισως ο καλυτερος μαθητης στο τμημα του και με πλουσιοτατο λεξιλογιο. Θελω να πω οτι το αδυνατο σημειο του ειναι τωρα το προσον του. Μην το βαζεις κατω, αυτο που σου φαινεται τωρα μακρινο ονειρο, αργοτερα θα ειναι η πραγματικοτητα σου. Να σου ζησουν και να τις χαιρεστε (κυριολεκτικα)!

Link to comment
Share on other sites

Ο Θεός ειναι τεράστιος ειδικά τέτοιες μέρες

Κανε την μεγάλη νηστεία αν μπορείς (ειναι παλούκι αλλά θα βοηθήσει εγγυημένα!)

Θα τα πας τέλεια γιατί έχεις πίστη :wink:

Link to comment
Share on other sites

Το ένστικτο της μανούλας πάντα βγαίνει αληθινό! Να δεις που όλα θα πανε καλά για το κοριτσάκι σου και στο τελός θα τα θυμάστε με τον άντρα σου μια κακή ανάμνηση.

Να πιστεύεις και να προσεύχεσαι και αν μπορείς κάνε μια νηστεία όπως σου είπε η babycute και μίλησε και με τον πνευματικό σου, αν έχεις.

Σου στέλνω μία μεγάλη αγκαλιά!

Link to comment
Share on other sites

Να δεις κοριτσαρα μου πως όλα θα πάνε καλά... Θα τα δείτε τα κοριτσάκια σας όπως εσείς έχετε ονειρευτεί... Μην το βάζεις κάτω..κ θα δεις όλα θα πάνε καλά..... Και όλα αυτά θα είναι μια κακή ανάμνηση καποτε...... Μέσα απο την καρδιά μου κάθε καλό εύχομαι!!!!

Link to comment
Share on other sites

Θα σου μιλήσω πρακτικά, γιατί είχα διδυμάκια και το ένα ήταν κάπως πίσω κινητικά, όχι πολύ και το άλλο αρκετά μπροστά, σε σχέση με άλλα μωράκια τελειόμηνα της ηλικίας τους. Τα δικά μου γεννήθηκαν 36 εβδ. Γενικά με απασχολούσαν αυτά τα θέματα τότε. Τώρα πάνε σχολείο και τα δύο είναι καλά στα μαθήματα, το ένα, εκείνο που ήταν αργό στο κινητικό είναι και το πιο αργό και αδέξιο στη γυμναστική, σε σχέση με όλη την τάξη αλλά έχει σημασία αλήθεια;

 

Λοιπόν, εμείς δεν χρειαστήκαμε φυσικοθεραπείες, γιατί ήμασταν στα φυσιολογικά όρια, λίγο αργό το ένα παιδάκι στην κινητική ανάπτυξη, αλλά ΟΚ. Επειδή όμως μας είχε κρούσει το καμπανάκι η κανονική μας παιδίατρος, όταν ήμασταν οριακά στο να κάτσουμε αυτόνομα (8 μηνών) από εκεί και πέρα διάβαζα τότε και παρατηρούσα τα παιδιά πολύ προσεκτικά.

 

Αυτό που έχω να πω και δεν ξέρω αν το έθιξαν οι ειδικοί που σας κάνουν φυσιοθεραπείες, είναι να μην θεωρείτε ότι η φυσιοθεραπεία είναι οι όποιες ώρες περνάτε εκεί. Σημασία έχουν και όσα κάνετε στο σπίτι, το υπόλοιπο 24ωρο. Επειδή έχοντας δίδυμα είναι βολικό να έχεις ένα παιδάκι που δεν ενδιαφέρεται και πολύ να σηκωθεί, κάπου βολεύεσαι και ασχολείσαι με το άλλο, ή και με κανένα επειδή ως διδυμομαμά χρειάζεσαι ξεκούραση!

 

Στην πράξη εγώ είχα ασχοληθεί εντατικά με το παιδάκι που περπάτησε πρώτο και με τον τρόπο μου μάθαινα στο άλλο να κάθεται και να περιμένει... Στην πράξη όταν βγαίναμε για βόλτες, πάρκαρα το ένα παιδάκι στην κούνια και πρόσεχα το άλλο που τριγυρνούσε μην χτυπήσει. Και τι να έκανα; Όποιες έχουν μωρό που ξεκινάει να περπατάει, καταλαβαίνουν ότι χρειάζεται για ένα διάστημα το λεγόμενο "κυνήγι" και αν έχεις δύο, δεν γίνεται...

 

Με λίγα λόγια, εγώ έμαθα στο ένα παιδί να αράζει καθιστό, να καθυστερήσει στο να περπατήσει, γιατί από χαρακτήρα ήταν καλόβολο και δεν απαιτούσε. Εγώ το καθυστέρησα, σε κάποιο βαθμό.

 

Με λίγα λόγια θέλω να πω τι ρόλο παίζει και το περιβάλλον σε όλο αυτό και στο κάτω κάτω οι φυσιοθεραπείες τονίζουν το ρόλο που παίζει το περιβάλλον.

 

Αφού έχεις και βοήθεια, θα έλεγα να δώσετε μια ήρεμη ενθάρρυνση και στα δύο παιδάκια σας. Αυτό που είναι πιο μπροστά όταν περπατήσει αυτόνομα θα τραβήξει ίσως και το άλλο, αλλα και το άλλο δεν μπορεί απλά να περιμένει, θέλει ενασχοληση και ενθάρρυνση καθημερινά.

 

Α και δεν ξέρω τι σας είπαν στις φυσιοθεραπείες, αλλά το παιδί είναι κοντά στο να περπατήσει αυτόνομα, αν στρατίζει κρατώντας τους μεγάλους από το ένα χέρι, γιατί τότε έχει κατακτήσει σωστή ισορροπία δική του. Τα δικά μου από τη στιγμή που το έκαναν αυτό, περπατησαν μόνα τους ένα μήνα μετά.

 

Εύχομαι τα καλύτερα. :-D

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

  • 1 month later...

Κορίτσια μου καλημέρα!! Πραγματικά είμαι πολύ χαρούμενη και ήθελα να σας το πω!! Η Μαρίνα κάνει τα πρώτα της βήματα yoohooo και η Μαρία (που έχει την εγκεφαλική βλάβη) ζηλεύει και μας λέει συνέχεια ότι θέλει να περπατήσει κι αυτή σαν την Μαρίνα και πέρνει τα χέρια μας να την στρατεύουμε! Το λεξιλόγιο της έχει πολλαπλασιαστεί μέχρι και τραγουδάκια λέει. Απίστευτο (για μας). Τώρα προσπαθεί να μπουσουλήσει όταν ξεφοβηθεί θα τα καταφέρει γιατί μπορεί να το κάνει. Έχει βελτιωθεί το σφύξιμο στα πόδια, η μεσούλα έστησε. Είναι 27 μηνών τώρα. Πήραμε μέτρα για νάρθηκες στα πόδια της λόγω της υπερέκτασης γονάτων και του σφυκτού τένοντα μετά από οδηγίες της νευρολόγου μας αλλά σε 1μιση με 2 μήνες θα είναι έτοιμοι. Όμως μάλλον δεν θα τους χρειαστούμε μας είπε η φυσιοκοθεραπεύτρια μας μέχρι να μας τους φτιάξουν γιατί βελτιώνεται σημαντικά καθημερινά..... Να ξέρετε πόση χαρά νιώθουμε. Άλλοι γονείς θεωρούν δεδομένο το μπουσούλισμα, το περπάτημα στην ηλικία του 1ος αλλά για εμάς που μοχθούμε για να το αποκτήσουμε το παραμικρό που θα κάνουν μας φαίνεται τεράστιο!! Απίστευτο το ότι εχθές μου έκανε 20 βήματα μόνη της. Ας μην είναι όνειρο να ξυπνήσω....συχνά βλέπω όνειρο πως περπατάνε και οι 2. Μετά ξυπνώ. Όνειρο ήτανε λέω..αλήθεια κορίτσια κουράστηκα που δεν περπατάνε γιατί τις μετακινώ πάνω μου και είναι βαρετά μωρά, κάποτε δεν προλαβαίνω ούτε να φάω την βγάζω με δημητριακά έμεινα η μισή, όση ήμουν στα 16 μου, όμως δόξα το Θεό υπάρχουν πολύ χειρότερα γύρω μας, ο Θεός να δίνει υπομονή, ας μην είμαστε αχάριστοι...Η Μαρία μου μπορούσε να ήταν πολύ χειρότερα όλοι οι γιατροί το αποδείδουν σε θαύμα την τώρα κατάσταση της...δεν αξίζω το θαύμα εγώ. Όμως για να το κανε ο Θεός κάποιο λόγο θα είχε....Θεέ μου όσο ζώ θα σε δοξάζω..

Link to comment
Share on other sites

...στα μωρα σου που παλευουν δυνατα και δειχνουν να τα καταφερνουν τοσο καλα, αλλα κυριως σε σενα που εισαι τοσο μικρη αλλα ταυτοχρονα τοσο ωριμη. Που εισαι γυναικα και αντρας μαζι και παλευεις για τα παιδια σου αλλα και τον αντρα σου μαζι που ειναι κι εκεινος τοσο νεαρος και βουτηξατε μαζι κατευθειαν στα δυσκολα. Ισως ομως γι αυτο και τα καταφερνετε καλυτερα. Σημερα ηταν μια πολυ στεναχωρη μερα για μενα και πραγματικα το δυναμικο μηνυμα σου με "ανεβασε" ψυχολογικα. Να αγαπιεστε και να σαστε παντα μαζι. Καλα κυνηγητα σου ευχομαι.

Link to comment
Share on other sites

Κορίτσια μ σας ευχαριστώ πάρα πολύ, ειλικρινά έχει αλλάξει η διάθεση μας με την προσπάθεια που κι αυτά καταβάλλουν! Προσπαθούν! Κατά την νευρολογική εξέταση της Μαρίνας που δεν είχε ευρήματα στον εγκέφαλο, βρήκε η γιατρός ένα σύμπτωμα εγκεφαλικής βλάβης. Κάνει τρόμο (τρεμει δηλαδή) στα πόδια. Αυτό είναι ένδειξη βλάβης. Μας είπε να κάνουμε MRI αλλά επειδή το μωρό είναι στα πρόθυρα της ανεξάρτητης βάδισης και γενικά είναι καλά, μας είπε δεν χρειάζεται να βάλουμε το μωρό σε αυτή την διαδικασία της ύπνωσης κλπ απλά και μόνο για διαγνωστικούς λόγους. Όμως το πιο πιθανό να υπέστησαν και τα 2 μου μωρά εγκεφαλική βλάβη. Αλλά ΔΟΞΑ ΤΟ ΘΕΟ και όλους τους Αγίους που τα μωρά μου είναι καλά στην υγεία, μα και την γλυκύτατη μου Παναγιά που χατήρι δεν μου χάλασε ποτέ....

Link to comment
Share on other sites

Κορίτσια μ σας ευχαριστώ πάρα πολύ, ειλικρινά έχει αλλάξει η διάθεση μας με την προσπάθεια που κι αυτά καταβάλλουν! Προσπαθούν! Κατά την νευρολογική εξέταση της Μαρίνας που δεν είχε ευρήματα στον εγκέφαλο, βρήκε η γιατρός ένα σύμπτωμα εγκεφαλικής βλάβης. Κάνει τρόμο (τρεμει δηλαδή) στα πόδια. Αυτό είναι ένδειξη βλάβης. Μας είπε να κάνουμε MRI αλλά επειδή το μωρό είναι στα πρόθυρα της ανεξάρτητης βάδισης και γενικά είναι καλά, μας είπε δεν χρειάζεται να βάλουμε το μωρό σε αυτή την διαδικασία της ύπνωσης κλπ απλά και μόνο για διαγνωστικούς λόγους. Όμως το πιο πιθανό να υπέστησαν και τα 2 μου μωρά εγκεφαλική βλάβη. Αλλά ΔΟΞΑ ΤΟ ΘΕΟ και όλους τους Αγίους που τα μωρά μου είναι καλά στην υγεία, μα και την γλυκύτατη μου Παναγιά που χατήρι δεν μου χάλασε ποτέ....

 

Αχ, κοριτσι μου εισαι μια ηρωιδα κι εσυ κι ο αντρας σου!! Τα κοριτσακια σου γεννηθηκαν μαχητριες γι αυτο νικανε μια-μια τις μαχες!!! Στο τελος θα νικησουν και τον πολεμο!!!😉😉. Να ειστε παντα υγιεις,ευτυχισμενοι και καλοτυχοι! Ολα τα καλα του κοσμου να σας βρουν απο δω και στο εξης...στο ευχομαι με ολη μου την καρδια!!😊

Link to comment
Share on other sites

Σας ευχαριστώ κορίτσια μου για τις ευχές σας. Να'στε καλά, να χαίρεστε τις οικογένειες σας. Τελικά κρύβει πολλή δύναμη μέσα του ο άνθρωπος... 2 μήνες πριν μείνω έγκυος ήμουν στο 3ο έτος της νοσηλευτικής και κάναμε πρακτική στην εντατική νεογνών. Έβλεπα κάτι μικροσκοπικά μωράκια, γονείς να πηγαινοέρχονται, μερικούς να κλαίνε, μηχανήματα μα κτυπάνε σαν τρελλά.....έλεγα Θεέ μου πώς αντέχουν να μην έχουν τα μωρά τους μαζί τους, να τα βλέπουν τόσο αδύναμα κι ανήμπορα...να μην ξέρουν αν η επόμενη μέρα θα τα βρεί με καλά νέα ή με μια άσχημη είδηση? Και μετά απο λίγο καιρό βρέθηκα εγώ σε αυτή τη θέση, στο ίδιο νοσοκομείο, στο ίδιο τμήμα..... Και στάθηκα βράχος ακλόνητος για τα μωρά μου και για τον άντρα μου και σήμερα είμαι πολύ μα πολύ περήφανη που δεν λύγισα και να έμεινα λυγισμένη γιατί αλοίμονο να μην έκλαψα αμέτρητες φορές, αλλά σκούπισα τα δάκρυα μου και ζήτησα απ'το Θεό να μας δώσει υπομονή να ξεπεράσουμε όλες τις δοκιμασίες που μας στέλνει για να σωθεί η ψυχή μας....είμαι πολύ περήφανη που μου λένε ότι τα μωρά μου φαίνονται πως είναι χαρούμενα κι ευτυχισμένα...φαίνονται οτι είναι πανέξυπνα γιατί τους έχω μάθει να μετράνε, να τραγουδάνε, να κάνουν προτασούλες, να λένε συγνώμη-ευχαριστώ, να ξεχωρίζουν τα χρώματα, να μου λένε σαγαπώ, μα παραπάνω είμαι περήφανη για το ΜΑΝΟΥΛΛΑ που μου λένε!! Ψυχές μου....θα'μαι δίπλα σας το χέρι να σας κρατάω να μάθετε να περπατάτε..κι ας με πεθαίνει η πλάτη μου απ'τον πόνο απτην σκολίωση.

Καλημέρα σας, καλή Μεγάλη Εβδομάδα κορίτσια, με υπομονή, και να θυμάστε ότι ο Θεός στέλνει τις πιο δύσκολες αποστολές του, στους πιο δυνατούς στρατιώτες του!!!

Link to comment
Share on other sites

Κορίτσι μου πολύ ευχάριστα τα νέα σου.Να δεις πως απο εδω και πέρα τα πράγματα θα πηγαινουν όλο και καλύτερα γιατι το αξίζεις κ εσύ και οι μικρες σου κ όλα τα παιδάκια κ οι γονεις που ταλαιπωρούνται χωρις να φταινε.Καταλαβαινω καθε σου λέξη,πως περιμενεις να της δεις να περπατησουν ,να μπουσουλησουν,να τρέξουν,πως δε θεωρεις τιποτα δεδομενο κ για όλα κανεις υπομονή,πως βαζεις τα παιδια σου πανω απο τον εαυτο σου,πως χαιρεσαι,πως λαχταρας,πως πανω απο όλα ευχαριστεις το Θεο κ την Παναγια που τις εχεις κ ειναι γερες κ σου δινουν δύναμη.Τα εχουμε πει εμεις,εχω περάσει ακριβως τα ίδια με τις ιδιες ακριβώς σκεψεις-αγωνιες όπως νομιζω όλες οι μανουλες των προωρων παιδιών κ απο τοτε προσευχομαι καθε μέραα να τους δινει η Παναγια δυναμη κ υγεια.

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...