Πως νιώθετε όταν το παοδί σας εκφράζει την αδυναμία του σε άλλα συγγενικά πρόσωπα?

Πως νιώθετε όταν το παοδί σας εκφράζει την αδυναμία του σε άλλα συγγενικά πρόσωπα, και μάλιστα σ' αυτά που εσείς δε θα θέλατε?;)

Πως νιώθετε όταν το παοδί σας εκφράζει την αδυναμία του σε άλλα συγγενικά πρόσωπα, και μάλιστα σ' αυτά που εσείς δε θα θέλατε?;)

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ!ΟΤΑΝ ΤΑ ΔΙΔΥΜΑΚΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΓΡΑΦΟΥΝ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΜΟΛΙΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΜΟΥ Κ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΝΟΙΩΘΩ ΚΟΥΡΕΛΙ,ΑΦΟΥ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΠΙΑΝΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΝΑ ΠΑΡΑΜΙΛΑΕΙ Κ ΝΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ....ΑΦΟΥ ΕΓΩ ΤΑ ΦΡΟΝΤΙΖΩ, ΤΑ ΤΑΙΖΩ, ΤΑ ΞΕΣΚ...ΙΖΩ,Κ ΠΑΙΖΩ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΤΟΝΤΑΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΣ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΓΡΑΦΟΥΝ ΕΤΣΙ?ΟΣΟ ΓΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΩ...ΔΕΝ ΤΑ ΑΦΗΝΩ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΕΠΑΦΕΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΟΠΟΤΕ ΕΚΕΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.....

Προς το παρόν δε δείχνει αδυναμία για κανέναν άλλο εκτός από το μπαμπά της, που φυσικά δε με ενοχλεί καθόλου...Αν συμβεί αυτό που λες, θα με πειράξει πολύ, εξαρτάται βέβαια και ποιος είναι αυτός ο "άλλος". Σκέφτομαι όμως ότι μάλλον είναι δικό μου πρόβλημα, δικιά μου έλλειψη αυτοπεποίθησης και όπως και το κάνουμε, εγώ είμαι η μαμά, ό,τι κι αν γίνει...

Σκέφτομαι όμως ότι μάλλον είναι δικό μου πρόβλημα, δικιά μου έλλειψη αυτοπεποίθησης και όπως και το κάνουμε, εγώ είμαι η μαμά, ό,τι κι αν γίνει...

Ακριβως αυτο.......Σε καποιες περιπτωσεις ειναι απολυτα λογικο μιας και το μωρο περναει ολη μερα μαζι μας....ειμαστε δεδομενο (και καλα κανουμε ετσι πρεπει) οποτε αν δει καποιον τον οποιο φυσικα 'γουσταρει' και δεν τον βλεπει καθε μερα ξετρελενεται.....προσωρινα φυσικα αφου για ολα γυρναμε στην μαμα....τωρα πως γινεται το μωρο να γουσταρει καποιον που δεν γουσταρεις εσυ περιεργο με φαινεται που λες.....γιατι? Γιατι αμα δεν γουσταρω καποιον δεν ερχομαι σε επαφη μαζι του καθολου. Τωρα αν εννοεις παππουδογιαγιαδες απο αλλη πλευρα (κοινως πεθερικα).....εκει εν εχεις επιλογες ειναι οι γονεις του αντρα σου.......υποθετικα μιλαω τωρα.....εκει το αντεχεις απλα..... Ασε που για να τους εκφραζει την αδυναμια του σημαινει οτι του φερονται πολυ καλα, οποτε μαλλον εγω προσωπικα θα δαγκωνα την γλωσσα μου και θα το αντεχα. Τωρα αν δεν ειναι παππουδογιαγιαδες και δεν τους γουσταρεις απλα μην εχεις επαφες μαζι τους......

Επίσης, αυτό που σκέφτομαι είναι ότι δεν είναι λύση να μην φέρνω το παιδί σε επαφή με παππουδογιαγιάδες ή κάποιον άλλο συγγενή, ο οποίος φέρεται καλά στο παιδί, απλά και μόνο επειδή φοβάμαι μην τους έχει αδυναμία. Κοινώς πιστεύω ότι όταν προσπαθείς κάτι τέτοιο, μάλλον το ανάποδο θα πετύχεις, οπότε θα με χαλάσει πολύ, εμένα προσωπικά. Έτσι προς το παρόν, και επαφές με όλους έχουμε-ε, δεν είναι και πολλοί συγγνείς κοντά, άλλη πονεμένη ιστορία αυτή!-και το μωράκι μας δε δείχνει προτίμηση σε κάποιον άλλο, εκτός από μας...

Το παιδί μου πρέπει να είναι ευτυχισμένο.Αν έχει αδυναμία σε κάποιον επειδή την παίζει, την αγαπάει και το παιδί αυτό το νοιώθει και του έχει αδυναμία, ακόμη καλύτερο για τον κάποιον.Δεν πρόκειται να νοιώσω άσχημα.Μπορούν να την αγαπούν όλοι, ακόμη κι οι εχθρόί μου;Αυτό θέλω.Ας μην ξεχνάμε αυτό που λέει η Ellemphriem:εμάς μας θεωρούν λίγο πολύ δεδομένες (ειδικά αν είσαι όλη μέρα μαζί).Ο άντρας μου έρχεται στις 19.30 ίσα ίσα για το μπάνιο της.Όταν τον βλέπει λιώνει, κουνάει πόδια χέρια, φωνάζει.Τι πρέπει να πω: εγώ σε φροντίζω όλη μέρα, μόνο για μένα θα χαίρεσαι;

Ο άνθρωπος που ήμουν πριν από την μπέμπα μπορεί να ζηλευε λίγο, τώρα ειλικρινά θελω να την βλέπω να ξεκαρδίζεται (ακόμη κι όταν πηγαίνει στα πεθερικά μου).Και όπως έχει πει το κορυφαίο (γράψει μάλλον) το fistikaki σε άλλο πόστ:όχι δεν είμαι κάτοικος του stepford.Είμαι άνθρωπος με πολλές αδυναμίες.

Ο άντρας μου έρχεται στις 19.30 ίσα ίσα για το μπάνιο της.Όταν τον βλέπει λιώνει, κουνάει πόδια χέρια, φωνάζει.Τι πρέπει να πω: εγώ σε φροντίζω όλη μέρα, μόνο για μένα θα χαίρεσαι;

Δε νομίζω ότι τίθεται τέτοιο ζήτημα, αλίμονο!Σε όλα τα άλλα που λες συμφωνώ, αλλά..αν μου συμβεί μάλλον θα με πειράξει πολύ. Και δεν είναι το θέμα οι εχθροί μου να αγαπούν το παιδί μου, αλλα το παιδί να αγαπάει και να έχει αδυναμία τους "εχθρούς μου"...Εγώ λοιπόν και αν ΔΕΝ είμαι κάτοικος του stepford!

Ακριβως αυτο.......Σε καποιες περιπτωσεις ειναι απολυτα λογικο μιας και το μωρο περναει ολη μερα μαζι μας....ειμαστε δεδομενο (και καλα κανουμε ετσι πρεπει) οποτε αν δει καποιον τον οποιο φυσικα 'γουσταρει' και δεν τον βλεπει καθε μερα ξετρελενεται.....προσωρινα φυσικα αφου για ολα γυρναμε στην μαμα....τωρα πως γινεται το μωρο να γουσταρει καποιον που δεν γουσταρεις εσυ περιεργο με φαινεται που λες.....γιατι? Γιατι αμα δεν γουσταρω καποιον δεν ερχομαι σε επαφη μαζι του καθολου. Τωρα αν εννοεις παππουδογιαγιαδες απο αλλη πλευρα (κοινως πεθερικα).....εκει εν εχεις επιλογες ειναι οι γονεις του αντρα σου.......υποθετικα μιλαω τωρα.....εκει το αντεχεις απλα..... Ασε που για να τους εκφραζει την αδυναμια του σημαινει οτι του φερονται πολυ καλα, οποτε μαλλον εγω προσωπικα θα δαγκωνα την γλωσσα μου και θα το αντεχα. Τωρα αν δεν ειναι παππουδογιαγιαδες και δεν τους γουσταρεις απλα μην εχεις επαφες μαζι τους......

Καλημέρα - συμφωνώ απολύτα...

Αλλα να σας πω την αλήθεια καμμια φορά ζηλευω !!

.....προσωρινα φυσικα αφου για ολα γυρναμε στην μαμα....Οπως ειπε και η Ellemphriem.

Το βρισκω απολυτα φυσιολογικο να θελει και αλλα ατομα ειδικα οσα του δειχνουν οτι τον αγαπουν. Δεν θα ζηλεψω καθολου. Γινεται να μην θελει τη μαμα του?

Αγαπητή nekt, αν πραγματικά είναι όπως τα λες, σου βγάζω το καπέλο, είσαι υπέροχη. Τί γίνεται όμως όταν πεθερά και κουνιάδα σου τη σπάνε πραγματικά, νιώθουν οτι αυτές θα μπορούσαν να μεγαλώσουν καλύτερα το μωράκι μας, όταν ακούς συνεχώς απ' την πεθερά "και έτσι η θεία και αλλιώς η θεία και μπλα μπλα μπλα....."

Προχθές άκουσα το ανεκδιήγητο! Ήταν να πάω κάπου και άφησα τη μικρή στον πατέρα της. Και μου λέει η πεθερά: "Αχ δεν του είπαμε αν δεν κάθεται μαζί του και γκρινιάζει, να την πάει στην θεία!"

Και της λέω είναι δυνατόν να μην κάθεται με τον πατέρα της???

Αι σιχτιρ, συγχύστηκα....

Αγαπητή nekt, αν πραγματικά είναι όπως τα λες, σου βγάζω το καπέλο, είσαι υπέροχη. Τί γίνεται όμως όταν πεθερά και κουνιάδα σου τη σπάνε πραγματικά, νιώθουν οτι αυτές θα μπορούσαν να μεγαλώσουν καλύτερα το μωράκι μας, όταν ακούς συνεχώς απ' την πεθερά "και έτσι η θεία και αλλιώς η θεία και μπλα μπλα μπλα....."

Προχθές άκουσα το ανεκδιήγητο! Ήταν να πάω κάπου και άφησα τη μικρή στον πατέρα της. Και μου λέει η πεθερά: "Αχ δεν του είπαμε αν δεν κάθεται μαζί του και γκρινιάζει, να την πάει στην θεία!"

Και της λέω είναι δυνατόν να μην κάθεται με τον πατέρα της???

Αι σιχτιρ, συγχύστηκα....

Εγώ έχω μεγάλο θέμα με τη μαμά μου!

Είναι μεν μια γυναίκα που λατρεύει τα παιδιά κια δεν μπορει να τους χαλάσει κανένα χατίρι.... ΑΠό τη μία εγώ απαγορεύω, μαλώνω, συνετίζω και από την άλλη η μάνα μου να του κάνει τα χατίρια. Οπότε τι κάνει το μικρό μου? Έρωτας με τη γιαγιά!

Και βέβαια με ενοχλεί! Ειδικά όταν έχω ζητήσει επανειλ΄λημένα στη μάνα μου π.χ. να μη του δίνει την τσάντα της ή το πορτοφόλι της για αν παίζει γιατί δε θέλω να μάθει να πειράζει τέτοια πράγματα και αυτή φυσικά και του τα δίνει γιατλι δνε μπορεί να του χαλάσει το χατίρι. Ή είναι ο μικρός με τη γιαγιά και παίζει με κάτι που δε θέλω (π.χ. την ενδοεπικοινωνία) και όταν λέω στη μάνα μου γιατί τον άφησες η ατάκα είναι : "εδώ που το αφήσατε, το είδε και το πήρε. Τι? Να του το πάρω εγώ και να κλαίει? Παρτου το εσύ"

Οπότε ΝΑΙ!

Με πειράζει όταν έχει αδυναμία σε κάποιον, αλλά για λάθους ΄λόγους!

Και ακόμα περισσότερο με πειράζει η συμπεριφορά του άλλου, όταν κατακτιέται η εν θέματι αδυναμία με λάθος τρόπο.............

όσο εγωιστικό και αν ακούγεται αυτό δυστυχώς μόνο με μία λέξη μπορώ να το περιγράψω...ΖΗΛΙΑ, λυπάμαι πολύ γι'αυτό αλλά δυστυχώς έτσι είναι...

και επειδή είναι το λάθος συναίσθημα, το πνίγω και αυτό το πνίξιμο είναι άστα να πάνε

Θα συμφωνήσω κι εγώ όταν η κόρη μου δείχνει αδυναμία σε κάποια άτομα δεν το δείχνω αλλά μέσα μου τρελαίνομαι... Ζηλεύω αλλά αυτό που με κρατάει είναι να προσπαθώ να γίνομαι καλύτερη στην συμπεριφορά μου μαζί της για να μου έχει κι εκείνη αδυναμία, όπως της έχω κι εγώ...

όσο εγωιστικό και αν ακούγεται αυτό δυστυχώς μόνο με μία λέξη μπορώ να το περιγράψω...ΖΗΛΙΑ, λυπάμαι πολύ γι'αυτό αλλά δυστυχώς έτσι είναι...

και επειδή είναι το λάθος συναίσθημα, το πνίγω και αυτό το πνίξιμο είναι άστα να πάνε

εγω δε ζηλεύω.... αλλά εκνευρίζομαι!

Αγαπητή nekt, αν πραγματικά είναι όπως τα λες, σου βγάζω το καπέλο, είσαι υπέροχη. Τί γίνεται όμως όταν πεθερά και κουνιάδα σου τη σπάνε πραγματικά, νιώθουν οτι αυτές θα μπορούσαν να μεγαλώσουν καλύτερα το μωράκι μας, όταν ακούς συνεχώς απ' την πεθερά "και έτσι η θεία και αλλιώς η θεία και μπλα μπλα μπλα....."

Προχθές άκουσα το ανεκδιήγητο! Ήταν να πάω κάπου και άφησα τη μικρή στον πατέρα της. Και μου λέει η πεθερά: "Αχ δεν του είπαμε αν δεν κάθεται μαζί του και γκρινιάζει, να την πάει στην θεία!"

Και της λέω είναι δυνατόν να μην κάθεται με τον πατέρα της???

Αι σιχτιρ, συγχύστηκα....

Μα έχω θέμα με την πεθερά μου τεράστιο...και εμένα κάτι τέτοια μου λέει και τρελαίνομαι και αν δεν της είχαν παρουσιαστεί προβλήματα υγείας, να ...κόψει τους ρυθμούς της μπορεί και να μας είχε χωρίσει.Εμένα μένουν στο κάτω όροφο και μπορεί να κάνω και μήνα να την δω.Αποφεύγω, από εκεί να καταλάβεις.Το παιδί όμως είναι άλλο.Μόλις μπαίνει στο ασανσέρ και καταλαβαίνει που την πας (ο μπαμπάς της βεβαια στο 99,9% των περιπτώσεων) τρελαίνεται από την χαρά της.Και είμαι σίγουρη ότι αργότερα θα το ζητάει και μόνη της να πηγαίνει.Όχι δεν στεναχωριέμαι και ασ μην θέλω να τα βλέπω τα πεθερικά μου.Το ότι τους δείχνει αδυναμία σημαίνει ότι την αγαπάνε, την παίζουνε και είναι καλά.Μόνο στην διατροφή της είμαι απόλυτη (και σε πεθερικά και σε γονείς).Ξέρω ότι όλη μέρα που είμαστε μόνες μας μπορεί το μωρό να βαρεθεί.Παίζουμε μεν συνέχεια αλλά και εγώ θα κουραστώ, θα κάνω μια δουλειά. Ενώ εκεί έστω και την μισή ώρα που θα κάτσει θα της προσφέρουν ευχαρίστηση.Έτσι προσπαθώ να το δω.Και μακάρι να μπορούσαν να μου την κρατήσουν και περισσότερο, να κάνω και καμιά δουλεία και να ξέρω ότι το παιδί μου είναι σε καλά χέρια. Γενικά σαν χαρακτήρας ήμουν πάντα κτητική απέναντι σε εκείνους που αγαπούσα, στις σχέσεις μου, στις φιλίες μου, αργότερα στον άντρα μου.Το εντόπισα, το δούλεψα πολύ και τώρα πια που είμαι μαμά νομίζω ότι το έχω αποβάλλει και δεν το πέρνάω στη σχέση μου με το παιδί μου.Εξάλλου προσπαθώ από τώρα να βλέπω την κόρη μου ως αυθύπαρκτη προσωπικότητα έτσι ....για να ασκούμαι για αργότερα.Τους αγαπά εκείνη...Καλά κάνει.Ελπίζω να αλληλοαγαπιούνται πάντα και να μην την στεναχωρήσουνε ποτέ, δηλ. να ακούσει το παιδί τις χοντράδες που έχω ακούσει εγώ.Βέβαια ακόμη είναι πολύ νωρίς..Θα δείξει.Δεν ξέρω και εγώ πως θα αντδράσω σε ένα δύο χρόνια

Εγώ έχω μεγάλο θέμα με τη μαμά μου!

Είναι μεν μια γυναίκα που λατρεύει τα παιδιά κια δεν μπορει να τους χαλάσει κανένα χατίρι.... ΑΠό τη μία εγώ απαγορεύω, μαλώνω, συνετίζω και από την άλλη η μάνα μου να του κάνει τα χατίρια. Οπότε τι κάνει το μικρό μου? Έρωτας με τη γιαγιά!

Και βέβαια με ενοχλεί! Ειδικά όταν έχω ζητήσει επανειλ΄λημένα στη μάνα μου π.χ. να μη του δίνει την τσάντα της ή το πορτοφόλι της για αν παίζει γιατί δε θέλω να μάθει να πειράζει τέτοια πράγματα και αυτή φυσικά και του τα δίνει γιατλι δνε μπορεί να του χαλάσει το χατίρι. Ή είναι ο μικρός με τη γιαγιά και παίζει με κάτι που δε θέλω (π.χ. την ενδοεπικοινωνία) και όταν λέω στη μάνα μου γιατί τον άφησες η ατάκα είναι : "εδώ που το αφήσατε, το είδε και το πήρε. Τι? Να του το πάρω εγώ και να κλαίει? Παρτου το εσύ"

Οπότε ΝΑΙ!

Με πειράζει όταν έχει αδυναμία σε κάποιον, αλλά για λάθους ΄λόγους!

Και ακόμα περισσότερο με πειράζει η συμπεριφορά του άλλου, όταν κατακτιέται η εν θέματι αδυναμία με λάθος τρόπο.............

'Εχω ακριβώς το ίδιο θεματάκι αλλά με τον πατέρα μου! Δεν του χαλάει κανένα χατήρι, του δίνει ότι ζητήσει από κουτάλες μέχρι φορτιστές κινητών και φυσικά το παιδί μόλις τον δει δεν ξεκολλάει από πάνω του! Φυσικά δεν έχω πρόβλημα που έχει αδυναμία στον πατέρα μου αλλοίμονο, απλά εκνευρίζομαι γιατί γίνεται κακομαθημένος και η αδυναμία συτή φτάνει σε σημείο εξάρτησης! Όταν ο πατέρας μου βρίσκεται στον χώρο ο μικρός δεν πηγαίνει σε ΚΑΝΕΝΑΝ άλλο, είτε σε μένα είτε στον άντρα μου και αυτό καταντάει κουραστικό και για τον πατέρα μου γιατί δεν τον αφήνει καθόλου από την αγκαλιά του αλλά και για μένα που για να τον πάρω απ τα χέρια του κλαίει υστερικά! Ακόμα και σε μία κοινωνική εκδήλωση να πάμε, πχ σε ένα γάμο, αν είναι και ο πατέρας μου μαζί ο μικρός κάθεται μόνο σ εκείνον! Αυτό με ενοχλεί λίγο αλλά νιώθω και τύψεις...

Εγω εχω εν δυναμει το ιδιο προβλημα με τα πεθερικα μου και ιδιως με τον πεθερο μου.Λεω εν δυναμει γιατι ο μικρος μου ειναι μολις 9 μηνων και δεν καταλαβαινει πολλα. Απλα ο πεθερος μου απο τωρα προσπαθει να τον παρει με το "μερος " του.Δηλαδη καθε φορα που παω μου τον αρπαζει απο τα χερια και εξαφανιζεται.Επισης παντα θελει να γυρναμε το καροτσι ετσι ωστε να βλεπει μονο αυτον,κτλ.Το αποκορυφωμα ειναι μια φορα που του ειπε "ποτε θα μεγαλωσεις και θα παιρνεις τηλ. τον παππου οταν μαλωνεις με τους γονεις για να ερχομαι να σε παιρνω?"Ακουσον,ακουσον...Και γενικα κανει διαφορα τετοια ωστε το μωρο να θελει αυτον περισσοτερο απο ολους .Με εκνευριζει σε τετοιο βαθμο που μου ερχεται να τον βρισω...αλλα δυστυχως δεν μπορω να πω τπτ. Δεν ξερω τι να κανω...μου χαλαει ολη την διαθεση.

Ουφ, το χειρότερο είναι ότι δεν καταλαβαίνουν!

Ο πεθερός μου π.χ. αν πίνει μπύρα θα του δώσει μια γουλίτσα, κρασί το ίδιο, σήμερα τρώγαμε σε μία ταβέρνα και του έδωσε ... ούζο! Μιλάμε για παιδί 26 μηνών. Εριξα μία κλωτσιά στον άντρα μου γιατί εκείνη τη στιγμή δεν κοιτούσε τις μαμακίες του πατέρα του.

'Εχω ακριβώς το ίδιο θεματάκι αλλά με τον πατέρα μου! Δεν του χαλάει κανένα χατήρι, του δίνει ότι ζητήσει από κουτάλες μέχρι φορτιστές κινητών και φυσικά το παιδί μόλις τον δει δεν ξεκολλάει από πάνω του! Φυσικά δεν έχω πρόβλημα που έχει αδυναμία στον πατέρα μου αλλοίμονο, απλά εκνευρίζομαι γιατί γίνεται κακομαθημένος και η αδυναμία συτή φτάνει σε σημείο εξάρτησης! Όταν ο πατέρας μου βρίσκεται στον χώρο ο μικρός δεν πηγαίνει σε ΚΑΝΕΝΑΝ άλλο, είτε σε μένα είτε στον άντρα μου και αυτό καταντάει κουραστικό και για τον πατέρα μου γιατί δεν τον αφήνει καθόλου από την αγκαλιά του αλλά και για μένα που για να τον πάρω απ τα χέρια του κλαίει υστερικά! Ακόμα και σε μία κοινωνική εκδήλωση να πάμε, πχ σε ένα γάμο, αν είναι και ο πατέρας μου μαζί ο μικρός κάθεται μόνο σ εκείνον! Αυτό με ενοχλεί λίγο αλλά νιώθω και τύψεις...[/QUOTE]

τυψεις γιατι?

κοπελα μου ακριβως αυτο με τη μανα μου! ακριβως ακριβως!!!! και φωναζω θα το κανει κακομαθημενο στα @@@@ της! σημερα ημασταν σπιτι της και τον παρακαλαγα 1/2 ωρα να με αγκαλιασει και μου γυρναγε τη πλατη και την αγκαλιαζε. η αντιδραση μου=

δεν κανω πλακα τα εμπηξα για τα καλα και μετα δεν ξεκολλαγε απο πανω μου και με φιλαγε! θα του κανω ολα τα χατιρια να θελει μονο εμενα!

ναι εχω ψυχωση!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

καλα ρε συ μαριαευα και συ που το ειδες τι εκανες? εγω θα του χωνα φαπα απευθιας!

Εγώ έχω μεγάλο θέμα με τη μαμά μου!

Είναι μεν μια γυναίκα που λατρεύει τα παιδιά κια δεν μπορει να τους χαλάσει κανένα χατίρι.... ΑΠό τη μία εγώ απαγορεύω, μαλώνω, συνετίζω και από την άλλη η μάνα μου να του κάνει τα χατίρια. Οπότε τι κάνει το μικρό μου? Έρωτας με τη γιαγιά!

Και βέβαια με ενοχλεί! Ειδικά όταν έχω ζητήσει επανειλ΄λημένα στη μάνα μου π.χ. να μη του δίνει την τσάντα της ή το πορτοφόλι της για αν παίζει γιατί δε θέλω να μάθει να πειράζει τέτοια πράγματα και αυτή φυσικά και του τα δίνει γιατλι δνε μπορεί να του χαλάσει το χατίρι. Ή είναι ο μικρός με τη γιαγιά και παίζει με κάτι που δε θέλω (π.χ. την ενδοεπικοινωνία) και όταν λέω στη μάνα μου γιατί τον άφησες η ατάκα είναι : "εδώ που το αφήσατε, το είδε και το πήρε. Τι? Να του το πάρω εγώ και να κλαίει? Παρτου το εσύ"

Οπότε ΝΑΙ!

Με πειράζει όταν έχει αδυναμία σε κάποιον, αλλά για λάθους ΄λόγους!

Και ακόμα περισσότερο με πειράζει η συμπεριφορά του άλλου, όταν κατακτιέται η εν θέματι αδυναμία με λάθος τρόπο.............

Σαν να βλέπω την μάνα μου. Το λέει κιόλας και το κάνει. Το μωρό μου είναι βέβαια μικρό αλλά ήδη δεν ξεκολλάει από πάνω του. Παράδειγμα: Είχε έρθει επίσκεψη μερικές μέρες και περίμενα κόσμο. Της ζήτησα να με βοηθήσει να καθαρίσω το σπίτι και αφού είχα κάνει τα πάντα της έδωσα να σφουγγαρίσει. Άνοιξε τάφρο γύρω από το παιδί. Σφουγγάριζε σε ακτίνα 50 εκατοστών από την κουνίτσα του. Αφού θέλει να με βλέπει έλεγε, να του χαλάσω χατίρι; Έχει πει και τα θεϊκά. Εσύ θα αναλάβεις διαβάσματα και ταΐσματα. Σε μένα τα παιδιά θα κάνουν ότι θέλουν. Εγώ γάνιασα να σας μεγαλώσω εσάς 3 παιδιά, τα εγγόνια μου θα τα μεγαλώσετε εσείς κι εγώ θα τα ευχαριστιέμαι... Σκέψου τι αδυναμία θα της έχουν τα παιδιά μου. Αλλά δεν με πειράζει καθόλου. Σίγουρα θα γίνει πολύ καλή γιαγιάκα αν και θα είναι 1000 χιλιόμετρα μακριά.

θα του κανω ολα τα χατιρια να θελει μονο εμενα!

:lol::lol::lol:

Είστε τρελές! Με την καλή έννοια αλλά θεότρελες! :lol:

Εσύ θα αναλάβεις διαβάσματα και ταΐσματα. Σε μένα τα παιδιά θα κάνουν ότι θέλουν.

Ενας παππούς στην εκπομπή του Θεοδωράκη που αφορούσε στις υιοθεσίες είχε πει το εξής:

"Οι γονείς είναι για να τους μαθαίνουν τα σωστά και οι παππούδες για να τους μαθαίνουν τα λάθος.. Είναι θέμα ισορροπίας.."

Οχι πως συμφωνώ, κι εγώ ανάποδες θα έπαιρνα, αλλά είναι ωραία ειπωμένο..

Το ότι τους δείχνει αδυναμία σημαίνει ότι την αγαπάνε, την παίζουνε και είναι καλά.Μόνο στην διατροφή της είμαι απόλυτη (και σε πεθερικά και σε γονείς).Ξέρω ότι όλη μέρα που είμαστε μόνες μας μπορεί το μωρό να βαρεθεί.Παίζουμε μεν συνέχεια αλλά και εγώ θα κουραστώ, θα κάνω μια δουλειά. Ενώ εκεί έστω και την μισή ώρα που θα κάτσει θα της προσφέρουν ευχαρίστηση.Έτσι προσπαθώ να το δω.Και μακάρι να μπορούσαν να μου την κρατήσουν και περισσότερο, να κάνω και καμιά δουλεία και να ξέρω ότι το παιδί μου είναι σε καλά χέρια. Γενικά σαν χαρακτήρας ήμουν πάντα κτητική απέναντι σε εκείνους που αγαπούσα, στις σχέσεις μου, στις φιλίες μου, αργότερα στον άντρα μου.Το εντόπισα, το δούλεψα πολύ και τώρα πια που είμαι μαμά νομίζω ότι το έχω αποβάλλει και δεν το πέρνάω στη σχέση μου με το παιδί μου.Εξάλλου προσπαθώ από τώρα να βλέπω την κόρη μου ως αυθύπαρκτη προσωπικότητα έτσι ....για να ασκούμαι για αργότερα.Τους αγαπά εκείνη...Καλά κάνει.Ελπίζω να αλληλοαγαπιούνται πάντα και να μην την στεναχωρήσουνε ποτέ,

Εγώ δεν έχω θέμα με πεθερικά αλλά ακόμα και αν είχα όπως αναφέρει η Νεκτ και συμφωνώ απόλυτα. Πραγματικά δεν ζηλεύω όταν δείξει κάποια στιγμή αδυναμία σε κάποιο άτομο (όχι σε κανένα περίεργο άτομο βέβαια). Πιστεύω ότι ως μητέρα κάνω αυτό που μπορώ όσο πιο καλά μπορώ, καταλαμβαίνει και το μωρό ότι η μαμά είναι πάντα δίπλα της και αν δείξει προς στιγμή αδυναμία σε κάποιον τι έγινε? Νάνι, φαγητό, κλάμα και χαρά είναι πάντα στην αγκαλιά μου. Ακόμα και όταν χαίρεται με άλλους γυρνάει να με δει αν είμαι κάπου εκεί κοντά και χαίρομαι μαζί της.

εχει αδυναμια στην προγιαγια του και στον προπαππου του,γιατι τον παιζουν πολυ.

δεν με πειραζει καθολου γιατι μπορω να ηρεμω και εγω λιγο )

ταραζεται το νευρικο μου συστημα ...φρικτα ομως....