τα πεθερικά μου....γκρρρρρρρ

Απο εχθές δεν μπορώ να ηρεμίσω. Το στομάχι μου έχει γίνει κόμπος, με πιάνουν κάτι πονάκια στη δουλειά και είμαι θυμομένη!!! Ολα αυτά οφείλονται στον πεθερό μου και την πεθερά μου αλλά κυρίως στον πεθερό μου.

Τα πεθερικά μου έχουν φάει κόλλημα εδω και κανα μήνα πως ο μικρός μου που είναι 3 ετών δεν αναπτύσεται σωστά (δηλαδή δεν αναπτύσεται σήμφωνα με τις προσδοκίες τους). Εξηγώ τί εννοώ:

Ο μικρός είναι 3 έχει ύψος 94 εκ. και ζυγίζει 13 κιλα. Είναι μικρόσωμος εν ολίγις. Ο παιδίατρος μου είχε πει από νωρίς πως φαίνεται πως θα γίνει μετρίου αναστήματος και πως αυτός είναι ο ρυθμός ανάπτυξής του. Να υπογραμίσω πως το παιδί τρώει απ όλα και σε πολύ ικανοποιητικές ποσότητες. Επίσης δεν έχει κάποιο πρόβλημα υγείας ούτε έχει κάποιο πρόβλημα νοητικής ανάπτυξης.

Πρίν τις γιορτές λοιπόν μας ξεφούρνισαν το παραμύθι περι ανάπτυξης και πως το παιδί πρέπει να πάμε το παιδί να το δεί κάποιος γιατρός. Τους εξήγισα πως ο παιδίατρος που το παρακολουθεί δεν θεωρεί πως υπάρχει πρόβλημα αλλά βέβαια αυτό δεν τους ηρέμισε. Θέλουν να πάμε σε μεγαλογιατρό ειδικό λέει. Τέλος πάντων πέρασαν οι γιορτές και κάπως είχε ξεχαστεί το θέμα.

Πριν 3 μέρες όμως ο μικρός αρρώστησε (ένα κρυοματάκι). Τα κλασικά που ξέρετε όλες. Βήχας, μυξες, πυρετός (μέχρι 39 για 2 μέρες). Αμέσως άρχισαν να με παίρνουν τηλεφωνο αν πήγα το παιδί στο γιατρό. Τυχαίνει να έχω εξαδέρφη πνευμονολόγο την οποία πήρα τηλ, μου είπε τι να δώσω στο παιδί και αν δεν βελτιωθεί σε 3-4 μέρες να τον πάω να τον δεί. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό για τον πεθερό μου και άρχισε να μου λέει ότι αποφεύγουμε να πάμε το παιδί στο γιατρό. Του εξήγισα πως δεν το αποφεύγουμε απλά μιλήσαμε με τη γιατρό και μας εδωσε τις παραπάνω οδηγείες και πως αν χρειαστεί και βέβαια θα τον πάμε. Εκείνος άρχισε τότε πάλι την ιστορία με την ανάπτυξη του πιαδιού και πως πρέπει να τον πηγαίνιυμε τουλάχιστον 2 φορές το χρόνο στο γιατρό (άσχετα αν έχει να κάνει εμβόλιο ή είναι άρρωστος) μόνο και μόνο για να βλέπει ο γιατρός αν αναπτύσεται σωστά,γιατί αυτός λέει έτσι έκανε με τον άντρα μου. Και κάπου εκεί λοιπόν, έπεσε η γραμμή του τηλεφώνου. Πραγματικά νόμιζα πως μου το έκλεισε. Ελα όμως που απλά έπεσε η γραμμή... και βέβαια ο πεθερός μου θεώρησε ότι του το έκλεισα εγω. Ο άντρας μου ήταν δίπλα μου εκείνη την ωρα εν το μεταξύ και μίλαγε στο κινητό. Εκλεισε το κινητό και απάντησε στο τηλ που πήρε αμέσως πίσω ο πεθερός μου, οριόμενος!

Τι να σας πω... ότι φώναζε ότι του το έκλεισα...ότι δεν πάμε το παιδί σε ένα γιατρό να το δεί και και και... Οτι και να του έλεγε ο άντρας μου έπεφτε στο βρόντο όπως φαντάζεστε. Το αποτέλεσμα είναι πως ο άντρας μου έβαλε την πεθερά μου (που έχει άκρες στον ιατρικό χώρο στα παιδιάτρικά νοσοκομεία λόγω επαγγέλματος) να βρει έναν αναπτυξιολόγο και έναν παιδίατρο για να πάμε το παιδί.

Εγω λοιπόν είμαι εκνευρισμένη και θυμωμένη και στενοχωριμένη και δεν ξέρω και εγω τι αλλο! Γιατί πρέπει το παιδί να μπεί στη διαδικασία να τον τρέχουμε στους γιατρούς χωρίς λόγο, μόνο και μόνο για να σταματήσουν τα πεθερικά μου; Και είμαι σίγουρη πως μετά από αυτό θα βρουν κάτι άλλο για να παρέμβουν γιατί είναι παρεμβατικοί τύποι γενικά.

Συγνώμη για το μεγάλο ποστ, αλλά έχω ακόμα τα νεύρα μου

Ελα ηρεμησε...μη χαλας τον εαυτο σου.

Πηγαινε το παιδι στο γιατρο που εκλεισε ο αντρας σου...ξεκαθαρισε του οτι το κανεις μονο και μονο γιατι σου εχουν πριξει τα συκωτια και δεν τους αντεχεις αλλο.Αφου τους διαβεβαιωσει και ο "μεγαλογιατρος" οτι το μωρο ειναι μια χαρα...μετα πατας ποδι.Εξηγεις οτι εσυ εισαι η μανα....οτι ξερεις καλυτερα απο τον καθε ασχετο ποτε και αν το παιδι σου εχει κατι και οτι παρομοιες ιστοριες απο μερους τους δε θα ξαναδεχτεις.

Χωρις φωνες και υστεριες.....αλλα ορθα κοφτα.Μονο ετσι θα ξεμπλεξεις.Αλλιως θα σε πριζουν ολη την ωρα.

Καλημερα, δικαιως εχεις νευρα.. Θα σου πω τα κλασσικα, οτι απο αγαπη και ενδιαφερον για το καλο του μικρου τα λενε αλλα βαλτε ορια..

Κατα τη γνωμη μου μια δευτερη γνωμη δεν βλαπτει, καντε τις εξετασεις αλλα πες τους ευθεως οτι ειναι η τελευταια φορα που κανεις κατι στο παιδι ενω δεν συμφωνουσες απλα επειδη το ηθελαν εκεινοι.

Τονισε τους οτι το κανεις μονο και μονο για να τους φυγει το αγχος αλλα απο δω και περα δεν θα ξαναδεχτεις σχολια που δειχνουν οτι δεν νοιαζεσαι ή δεν φροντιζεις οπως πρεπει το παιδι σου.

Εκεινοι το αγαπανε αλλα εσεις το λατρευετε! Μπορουν να σας συμβουλευουν αλλα ως εκει.

ναι βρε κοπέλα μου ...πήγαινε το μια φορά να δεις τι θα σου πει και αυτός...εσένα δεν σε τρώει να ακούσεις και κάποιον άλλον?????

ε και τον λογαριασμό του γιατρού στον πεθερό!!!!!

Κατ'αρχήν ηρέμησε δεν αξίζει να χαλάς την ζαχαρένια σου για την βλακεία που κουβαλάει ο καθένας στο κεφάλι του.

Στη συνέχεια γράψτους κανονικότατα, αφού το παιδί σου δεν έχει κανένα πρόβλημα υγειας δεν έχεις λόγο να ακους ό,τι λένε.

Αν θες να σταματήσουν γιατί δεν λες οτι βρήκες εναν κ α τ α π λ η κ τ ι κ ό γιατρό που σου συνέστησαν κλπ κλπ κλπ (σάλτσες) και ότι θα πας άμεσα το παιδί (μούφα) και όταν το πας ότι το βρήκε μια χαρα ή ότι είπε να τρώει πολύ μοσχάρι για να είναι γερο (εγραψα την πρώτη μπούρδα που σκεφτηκα)

αν τέτοια σχόλια τα έκαναν οι γονείς σου, ή η αδελφή σου ή μια φίλη σου που την έχεις εμπιστοσύνη, ή αν στο πρότειναν εδώ στο parents...θα είχες τόσα νευρα? πού ειναι το πρόβλημα δηλαδή? στο οτι ανακατευονται γενικά? ή οτι βρίσκουν "προβληματικο" το παιδάκι σου ενώ δεν είναι.

Σας ευχαριστω για τα καθησυχαστικά σας λόγια. Είμαι φορτισμένη και ήθελα κάπου να τα γράψω για να ξεσπάσω λίγο. Τελικά αυτό το φορουμ είναι καλή ψυχοθεραπεία ώρες ωρες.

Καταλαβαίνω πως τα πεθερικά μου ότι λένε το λένε επειδή νοιάζονται και αγαπάνε το παιδί, αλλά ως εκεί. Οπως λέτε και οι 2 πρέπει να τους ξεκαθαρίσουμε πως είναι η πρώτη και τελευταία φορά που θα τρέξουμε το παιδί μόνο και μόνο για να ηρεμίσουν. Πραγματικά όμως είμαι σίγουρη πως και πάλι κάτι θα βρούν στο μέλλον. Είναι στο αίμα τους να ανακατεύονται.

Πρέπει να πω πάντως πως στα λόγια τουλάχιστον, ποτέ δεν αμφισβήτισαν πως προσέχουμε το παιδί και ίσα ίσα παραδέχονται πως του αφιερώνουμε πολύ χρόνο κλπ. Αλλά για όλα έχουν άποψη. Απλά μέχρι τώρα δεν είχαν φτάσει σε τέτοιο σημείο τα πράγματα. Δηλαδή για το σχολείο που πηγαίνει έχουν άποψη, για το σχολείο που θα πάει έχουν άποψη, για το τι θα φάει έχουν άποψη, για ποιο θέατρο θα επιλέξουμε να τον πάμε έχουν άποψη... και ο κατάλογος συνεχίζεται...

Ως τώρα δεν τους έχει περάσει τίποτα. Είναι η πρώτη φορά που κάνουμε υποχώρηση και εν μέρη είναι και αυτός ένας παράγοντας εκνευρισμού για μένα γιατί φοβάμαι πως ίσως τελικά μετά γίνουν ακόμα πιο παρεμβατικοί.

Ομως σε αυτή τη φάση που είμαι έγκυος, και έχω και εγω τα διάφορα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα τις εγκυμοσύνης, δεν μπορώ να ακούω άλλο την γκρίνια. Ισως θα έπρεπε να μην ενδόσουμε, αλλά πόσο να αντέξει κανείς;

Δεν μπορώ να καταλάβω πως έχουν πάρει την άνεση να μπερδεύονται για ένα τέτοιο θέμα. Προσέχουν αυτοί το παιδί;

αν τέτοια σχόλια τα έκαναν οι γονείς σου, ή η αδελφή σου ή μια φίλη σου που την έχεις εμπιστοσύνη, ή αν στο πρότειναν εδώ στο parents...θα είχες τόσα νευρα? πού ειναι το πρόβλημα δηλαδή? στο οτι ανακατευονται γενικά? ή οτι βρίσκουν "προβληματικο" το παιδάκι σου ενώ δεν είναι.

Με εκνευρίζει πρώτα ότι πρέπει να ψαχνόμαστε ενω το παιδί είναι μια χαρά, μόνο και μόνο επειδή η ανάπτυξή του δεν ανταποκρίνεται στα δικά σους κριτήρια. Επίσης με εκνευρίζει ότι ανακατεύονται γενικά σε όλα και δεν είναι πως απλά σου λένε την άποψή τους, αλλά περιμένουν να την υιοθετήσεις κιόλας.

Δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα αν ανακατεύονταν με αυτό τον τρόπο οι γονείς μου, γιατί δεν το κάνουν οπότε δεν έχω συνηθίσει αυτού του είδους τον παρεμβατισμό. Γενικά δεν με ενοχλεί να μου λέει ο άλλος την άποψή του, απλά το τί θα κάνω στο τέλος είναι δική μου δουλειά. Εγω θα αποφασίσω τι θα κάνω. Δεν μπορώ να με πρίζει (ο οποιοσδήποτε) για να υιοθετήσω την άποψή του.

Δεν μπορώ να καταλάβω πως έχουν πάρει την άνεση να μπερδεύονται για ένα τέτοιο θέμα. Προσέχουν αυτοί το παιδί;

Οχι βέβαια! Δεν μένουμε καν στην ίδια πόλη. Ο πεθερός μου βλέπει το παιδί μια φορά το μήνα περίπου, ενω η πεθερά μου έρχεται μια φορά την εβδομάδα να τον κρατήσει 3 ωρες επειδή αργώ να γυρίσω από τη δουλειά. Το παιδί πηγαίνει παιδικό το πρωι που δουλεύω και από το μεσημέρι και μετά είμαστε οι 2 μας μέχρι το απόγευμα που έρχεται και ο άντρας μου.

αν τέτοια σχόλια τα έκαναν οι γονείς σου, ή η αδελφή σου ή μια φίλη σου που την έχεις εμπιστοσύνη, ή αν στο πρότειναν εδώ στο parents...θα είχες τόσα νευρα? πού ειναι το πρόβλημα δηλαδή? στο οτι ανακατευονται γενικά? ή οτι βρίσκουν "προβληματικο" το παιδάκι σου ενώ δεν είναι.

Μη το βλεπεις ετσι...εγω οσο τρελλαινομαι με τα σχολια της πεθερας μου και τις εξυπναδες που πεταει αλλο τοσο εκνευριζομαι και με τις ατακες της μανουλας μου.Και μαλιστα η μαμα μου τα ακουει χειροτερα...μιας και εχω αλλο θαρρος μαζι της.

Μη το βλεπεις ετσι...εγω οσο τρελλαινομαι με τα σχολια της πεθερας μου και τις εξυπναδες που πεταει αλλο τοσο εκνευριζομαι και με τις ατακες της μανουλας μου.Και μαλιστα η μαμα μου τα ακουει χειροτερα...μιας και εχω αλλο θαρρος μαζι της.

και η μαμα μου μιλαει περισσότερο απο την πεθερά μου και τα ακούει αναλόγως. Αλλά καμιά φορά ένα τρίτο μάτι ίσως βλέπει πιο καθαρά κάποια πράγματα και όσο και αν μας ενοχλεί δεν ειναι κακό να το λαμβάνουμε υπόψη.

Εκεί που θέλω να καταλήξω ειναι πως ΟΛΟΙ έχουν μια γνώμη και θέλουν να τη λένε (και εδώ αυτό κανουμε), εμένα θα με ενοχλούσε περισσότερο η επιμονή οτι κάτι δεν πάει καλά με το παιδί, ενώ κατι τέτοιο δεν θα ίσχυε.

Αν κατάλαβα καλά, το πρόβλημά σου είναι, ότι επεμβαίνουν συνέχεια στη ζωή σας. Κι εμένα μου λένε διάφορα και οι δικοί μου και τα πεθερικά μου, αλλά τους κόβω τον αέρα, πριν καλά καλά μιλήσουν.

Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να το συζητήσεις με τον άντρα σου και να πάρει εκείνος θέση απέναντι τους, που είναι και παιδί τους κι όχι εσύ.

Όσο για το παιδάκι σου, δεν θα ακούς κανέναν, όπως κάνω εγώ, μόνο τον άντρα μου και τον παιδίατρο.

ΗΡΕΜΗΣΕΕΕΕ!!!!!!!!!

Δεν μπορώ να καταλάβω πως έχουν πάρει την άνεση να μπερδεύονται για ένα τέτοιο θέμα. Προσέχουν αυτοί το παιδί;

Να συνεχίσω την ερώτηση μήπως προσφέρουν και οικονομικά???

Να συνεχίσω την ερώτηση μήπως προσφέρουν και οικονομικά???

και ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΕΦΤΕΙ λογος. Αν και ειμαι σιγουρη οτι δεν τιθεται τετοιο θεμα. Εννοειται οτι το παιδακι σου ειναι μια χαρα. Απλα επειδη σε καταλαβαινω μπορει και εγω τοσο καιρο να εμπαινα στο τρυπακι να πηγαινα για μια δευτερη γνωμη χωρις ομως να το ξερουν και οταν μου το ξαναπεταγαν θα τους το βουλωνα λεγωντας ΕΧΩ ΠΑΕΙ και το παιδι ειναι μια χαρα. Τελος λοιπον αυτη η κουβεντα και θα εβαζα τον αντρα μου να τους βαλει λιγο χερι. Κακως που δεν τους το εχει κοψει εδω και καιρο.

Βρε κουκλα μου δεν ειναι ο 'οποιοσδηποτε', ειναι οι παππουδες του και θελουν να κανουν καλο για το παιδι. Κακο δεν κανει μια δευτερη γνωμη. Αστους να πληρωσουν και πηγαινε να δεις τι θα σου πει και καποιος αλλος. Που το κακο? Εκτος και αν δεν ειναι εκει το προβλημα και ειναι στο οτι φοβασαι μην βρεθει τπτ αλλο και μπειτε σε ιστοριες. Που στην προκειμενη ΑΝ γινει (που να μην γινει) παλι για καλο θα ειναι. Ναι?

Οτι και να του έλεγε ο άντρας μου έπεφτε στο βρόντο όπως φαντάζεστε. Το αποτέλεσμα είναι πως ο άντρας μου έβαλε την πεθερά μου (που έχει άκρες στον ιατρικό χώρο στα παιδιάτρικά νοσοκομεία λόγω επαγγέλματος) να βρει έναν αναπτυξιολόγο και έναν παιδίατρο για να πάμε το παιδί.

Εμένα αυτό θα με εκνεύριζε πιο πολύ από όλα....Όχι αν τα πεθερικά είπαν μια μπούρδα, όχι αν επεμβαίνουν, αλλά το ότι ο άντρας μου χωρίς να με ρωτήσει έκανε αυτό που περιγράφεις...ΜΑΖΙ εγώ και ο άντρας μου αποφασίζουμε για το παιδί, όχι ο άντρας μου και η μαμά του...Άρα με τον άντρα μου θα τα έβαζα...

μα περα απο το ενδιαφερον των παππουδων, μηπως απλα την κοπελα την εκανε εξαλλη οτι υπονοησαν οτι ΑΜΕΛΕΙ Η ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ για το παιδι της?

επειδη εγω ετσι το βλεπω..

Δεν είναι ενδιαφέρον είναι διάθεση για καπέλωμα. Το παιδί το μεγαλώνουν οι γονείς και αυτοί αποφασίζουν πότε και εάν θατο πάνε στο γιατρό και σε πιο γιατρό. Οι παππούδες έχουν άλλο ρόλο στη ζωή του παιδιού και αυτό δεν είναι σίγουρα σε ποιο γιατρό θα πάει. Οι ρόλοι πρέπει να είναι διακριτοί και να γίνονται σαφείς. ΄

όχι, να μην το πας σε κάνενα γιατρό που δεν επέλεξες εσύ και ο άντρας σου. (δεν είναι εύκολο να πεις όχι, το ξέρω το έχω πάθει)

Αν το πας, δεν θα σταματήσουν ακόμα και αν ο γιατρός πει αυτά που ξέρεις ήδη. (το ξέρω, το έχω πάθει)

Θα τσακώνεσαι με τον άντρα σου για τους γονείς του και μετά θα μετανοιώνετε γιατί ο κόσμος πρέπει να τσακώνεται για δικα΄του προβλήματα (το ξέρω, το έχω πάθει)\

Το παιδί θα το καταλάβει και θα θεωρεί είτε ότι είναι άρρωστο και δεν το φροντίζεις (η εκδοχή της γιαγιάς), είτε ότι είναι καλά και δεν το υπερασπίζεσαι (αυτό που πραγματικά συμβαίνει).

Η απάντηση είναι ότι δεν πρέπει να ανακατεύεται κανείς στην ανατροφή του δικού σου παιδιού. Είναι δύσκολο να το καταλάβουν οι παππουδογιάγιάδες αλλά στο τέλος το καταλαβαίνουν και .... λήγουν όλα καλά.

Οχι βέβαια! Δεν μένουμε καν στην ίδια πόλη. Ο πεθερός μου βλέπει το παιδί μια φορά το μήνα περίπου, ενω η πεθερά μου έρχεται μια φορά την εβδομάδα να τον κρατήσει 3 ωρες επειδή αργώ να γυρίσω από τη δουλειά. Το παιδί πηγαίνει παιδικό το πρωι που δουλεύω και από το μεσημέρι και μετά είμαστε οι 2 μας μέχρι το απόγευμα που έρχεται και ο άντρας μου.

Βρε κοριτσάκι μου αφού μένουν και μακριά τι καθεσαι και χολοσκάς; Σε πρηζουν από το τηλέφωνο; Ασε τους να μιλανε κι εσύ βάλε το ακουστικό στον αέρα και λέγε καθε τόσο ναι και ναι. Ε συγνώμη κιόλας.....σιγά μην κάθεσαι καθε μέρα και να φθείρεσαι για χαρη τους...βλέπω ότι έισαι και έγκυος, δεν λεει κοπέλα μου να συγχύζεσαι, σκέψου τον εαυτό σου και το μωρό σου! Νομίζω όμως ότι και εσείς τους δίνετε το δικαίωμα να παρεμβαίνουν και ίσως περισσότερο ο άντρας σου που δεν τους έκοψε το βήχα από την αρχή, με ωραίο τρόπο και αν δεν καταλαβαίνουν με πιο "δυναμικό".

Αυτοί δεν προκειται ποτέ να σταματήσουν, όλο κατι θα βρίσκουν να σε τρελαίνουν και να τρελαίνονται και οι ίδιοι, είναι το στυλ τους έτσι. Το καλύτερο θα ήταν να τους βάλει στη θέση τους ο άντρας σου με όποιον τρόπο νομίζει εκείνος ότι θα φέρει αποτέλεσμα. Βεβαια, το πρόβλημα είναι ότι σου κρατάει το παιδί λίγες ώρες η πεθερά αλλά στην τελική βρες και βάλε μια γυναίκα έμπιστη να έχεις και το κεφάλι σου ήσυχο! Καλή τύχη και ηρεμία!!!

Να συνεχίσω την ερώτηση μήπως προσφέρουν και οικονομικά???

Οχι δεν συνεισφέρουν οικονομικά εκτώς αν θεωρηθεί οικονομική συνεισφορά το γεγονός πως όταν μας κάνουν κάποιο δώρο (λόγω γιορτών πχ) αυτό θα είναι σε μετρητά. Οπως και να έχει δεν νομίζω πως έναδώρο ή 3 ώρες την εβδομάδα που με βοηθάει η πεθερά μου, τους δείνει το δικαίωμα να ανακατεύονται με αυτό τον τρόπο.

Βρε κουκλα μου δεν ειναι ο 'οποιοσδηποτε', ειναι οι παππουδες του και θελουν να κανουν καλο για το παιδι. Κακο δεν κανει μια δευτερη γνωμη. Αστους να πληρωσουν και πηγαινε να δεις τι θα σου πει και καποιος αλλος. Που το κακο? Εκτος και αν δεν ειναι εκει το προβλημα και ειναι στο οτι φοβασαι μην βρεθει τπτ αλλο και μπειτε σε ιστοριες. Που στην προκειμενη ΑΝ γινει (που να μην γινει) παλι για καλο θα ειναι. Ναι?

Οταν έγραψα το ότι "δεν μπορώ να με πρήζει ο οποιοσδήποτε..." το έγραψα εννοώντας πως δεν μπορώ να με πρήζει κανένας για κανέναν λόγο με σκοπό να ασπαστώ την άποψή του. Και βέβαια δεν με φοβίζει το αν θα έχει το παιδί κάτι πρώτον γιατί είμαι σίγουρη πως δεν έχει κάτι και δεύτερον γιατί αν είχα την παραμικρή υποψία πως κάτι έχει εγω θα τον είχα πάει πρώτη στο γιατρό. Το πρόβλημαμου είναι πως δεν δέχομαι να θέλουν να μας επιβάλουν αυτό που θεωρούν αυτοί σωστό, μόνο και μόνο επειδή θεωρούν τους εαυτούς τους αυθεντίες (χωρίς να είναι προφανως).

Εμένα αυτό θα με εκνεύριζε πιο πολύ από όλα....Όχι αν τα πεθερικά είπαν μια μπούρδα, όχι αν επεμβαίνουν, αλλά το ότι ο άντρας μου χωρίς να με ρωτήσει έκανε αυτό που περιγράφεις...ΜΑΖΙ εγώ και ο άντρας μου αποφασίζουμε για το παιδί, όχι ο άντρας μου και η μαμά του...Άρα με τον άντρα μου θα τα έβαζα...

Να διευκρινίσω πως το συζητήσαμε με τον άντρα μου και καταλήξαμε στη λύση του να πάρει την μάνα του τηλέφωνο. Σε καμία περίπτωση δεν θα το έκανε μόνος του!

Ο άντρας μου γενικά προσπαθεί να διατηρήσει τις ισορροπίες. Πιστέψτε με είναι πολύ δύσκολο! Τους τα έχει πει και από την καλή και απ την ανάποδη πολλές φορές, αλλά δεν καταλαβαίνουν. Τα πεθερικά μου είνι χωρισμένοι εδω και 35 χρόνια (οταν ήταν 5 ο άντρας μου). Θέλουν να παρεμβουν γιατί θέωρούν πως μπορούν να έχουν μια δεύτερη ευκαιρία με τον εγγονό τους. Εννοώ πως όσο δεν ασχολήθηκαν με τον γιό τους, θέλουν να ασχοληθούν με τον εγγονό τους, καθ ότι ο άντρας μου μεγάλωσε με μια γιαγιά ουσιαστικά.

Επίσης όταν γνωρισα τον άντρα μου νόμιζα για καιρό πως δεν είχε μανα γιατί πολύ απλά ποτέ δεν μίλαγε γι αυτή. Για την ακρίβια, μιλάγανε 2-3 φορές το χρόνο εκ των οποίων τη μια βλέπονταν. Με τον πατέρα του πάντα είχαν συγκρουσιακή σχέση. Ο πεθερός μου είναι πολύ επίμονος και αυτό που εμένα με ενοχλεί πάρα πολύ (και τον άντρα μου βέβαια) είναι ότι όταν δεν κάνεις αυτό που θέλει, ξεκινάει ότι είδους εκβιασμό μπορείτε να φανταστείτε. Είμαι σίγουρη πως δεν εννοεί ότι θα πραγματοποιήσει ποτέ οποιονδήποτε ενβιασμό, αλλά το πρήξημο και μόνο είναι ψυχοφθόρο.

Ο άντρας μου είχε φτάσει στο σημείο να θέλει να τους αποκλείσει απο τη ζωή μας. Να μην τους βλέπουμε καθόλου. Εγω όμως δεν θα το ήθελα αυτό με τίποτα. Του είπα πως δεν είναι σωστό ούτε για το παιδί να στερηθεί τους παπούδες του, ούτε για εκείνους που οκ με όποια ελαττωματα έχουν, δεν παύουν να είναι οι γονείς του.

Το τι έχουν πεί κατα καιρούς, είναι απίθανο! Για τον εγγονό που τόσο σκίζεται ο πεθερός μου δε....

Οταν είχα κάνει β επιπέδου, είχαν βρεί ένα προβληματάκι στα πόδια μωρού και η άποψη του πεθερού μου τότε ήταν πως πρέπει να κάνω διακοπή κύησης....

aaaaaaa, δε μας είπες οτι υπάρχει προιστορία!!!!!!!! Δεν πρόκειται να αλλάξουν αυτοι. Εσύ πρέπει να μη δίνεις σημασια σε όσα λένε ή αν θες τρέλλανέ τους λιγο...

ΟΚ, υπάρχει όντως μια πρϊοστορία, είναι λίγο μπερδεμένα τα πράγματα...Και αφού το διευκρίνισες, ΟΚ, αν το αποφασίσατε από κοινού, δε νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα...