Oι επιστήμονες αμφισβητούν τις τράπεζες βλαστοκυττάρων

Από όσα έχω διαβάσει, στις ασθένειες αίματος μπορείς να κάνεις αλλογενή μεταμόσχευση ενώ σε όλες τις άλλες θεραπείες επιτρέπεται μόνο η αυτόλογη. Δεν ανέφεραν κανένα περιστατικό από αυτές τις θεραπείες δυστυχώς. Αλλά ακόμα και στις λευχαιμίες που έλεγαν, αν τα βλαστοκύτταρα μου μετά από έλεγχο δεν έχουν την προδιάθεση γιατί να μην τα χρησιμοποιήσω εγώ? Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω!!! Αν δωρίσω τα βλαστοκύτταρα του παιδιού μου, χρειαστούν για κάποιον άλλον και δεν έχουν την προδιάθεση μετά από έλεγχο, αυτά θα δοθούν. Αν νοσήσει όμως το παιδί αργότερα? Αυτά δεν είναι υγιή κύτταρα αφού δόθηκαν σε κάποιον άλλον? Δε θα μπορούσαν να τα χρησιμοποιηθούν στο ίδιο το παιδί? Όσο διάβασα τα βλαστοκύτταρα νοσούν ή όχι ανάλογα με το πότε εμφανίστηκε η προδιάθεση, πριν τη γέννα η μετά. Καταλαβαίνω κάτι λάθος? Γιατί βγαίνει ο καθένας στην τηλεόραση και υποστηρίζει τα δικά του και παρουσιάζει τα γεγονότα όπως τον βολεύει. Στην ουσία αυτό που είδα είναι κανένας έλεγχος από το ίδιο το κράτος ούτε στη δημόσια τράπεζα ούτε σε ιδιωτική εταιρεία. Άσε που διάβασα ότι η κυρία από τη Γαλλία που μιλούσε, Gluckman νομίζω την έλεγαν, που μιλούσε υπέρ της δημόσιας φύλαξης είναι πρόεδρος σε ιδιωτική εταιρεία!!!

Κι εγω την ιδια απορια με την Kim Kar.Ενταξει καταλαβαινω πως τα βλαστοκυτταρα δε μπορουν να χρησιμοποιηθουν για το ιδιο το παιδι αλλα δε θα μπορουσαν να χρησιμοποιηθουν για το αδερφακι του.Τα αδερφια συνηθως ειναι συμβατοι δοτες ,ετσι δεν ειναι?Δλδ αν εχω 2 παιδακια και εχω κρατησει τα βλαστοκυτταρα τους και το ενα παθει κατι δεν μπορω να χρησιμοποιησω τα δικα του βλαστοκυταρρα για να θεραπευτει εφοσον κι αυτα θα ειναι αρρωστα αλλα δεν μπορουν να χρησιμοποιηθουν τα βλαστοκυτταρα του αδερφου?

Θα πρέπει να γίνει έλεγχος ιστοσυμβατότητας για να χρησιμοποιηθούν τα βλαστοκύτταρα. Είναι όμως πιο εύκολο να είναι συμβατά μέσα στην οικογένεια σε σχέση με το μυελό των οστών γιατί αυτά είναι νεαρά κύτταρα και συνήθως χρησιμοποιούνται. Στις αιματολογικές ασθένειες, τα βλαστοκύτταρα αν τα έχεις φυλάξει θα πρέπει να ελεγχθούν αν νοσούν η όχι. Αυτό έχω καταλάβει. Αν δεν είναι αιματολογική ασθένεια νομίζω ότι επιβάλλεται η αυτόλογη μεταμόσχευση. Είναι οι ασθένειες που είπαν ότι είναι σε κλινικές δοκιμές, αλλά δεν τις θυμάμαι όλες τώρα.

Διαβάστε κι αυτό το μικρό άρθρο που δημοσιεύθηκε σήμερα στο Βήμα:

Δεν πρέπει να κόβεται αμέσως ο ομφάλιος λώρος

 

ΛΟΝΔΙΝΟ. Αμερικανοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η κοπή του ομφάλιου λώρου δεν πρέπει να γίνεται αμέσως μετά τον τοκετό, αλλά λίγη ώρα αργότερα, καθώς η μητέρα συνεχίζει να δίνει στο μωρό πολύτιμα βλαστικά κύτταρα. Συνήθως ο ομφάλιος λώρος αποκόπτεται σε διάστημα 30-60 δευτερολέπτων μετά τη γέννηση του μωρού.

 

Σύμφωνα με ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου της Νότιας Φλόριδας, ακόμη και μετά τη γέννηση η μητέρα συνεχίζει να τροφοδοτεί με αίμα και βλαστικά κύτταρα το μωρό, οπότε όσο περισσότερο παραμείνει ο λώρος ανέπαφος τόσο περισσότερο ενισχύεται ο οργανισμός του.

 

Οι ερευνητές αναφέρουν ότι κατά τη διάρκεια του τοκετού ο πλακούντας και ο ομφάλιος λώρος συστέλλονται και στέλνουν αίμα στο νεογέννητο.

 

Ο ομφάλιος λώρος πάλλεται όσο διαρκεί η διαδικασία μεταφοράς του αίματος και μόλις σταματήσει η ροή του αίματος σταματούν και οι παλμοί. Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι γιατροί θα πρέπει να κόβουν τον λώρο όταν έχει ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία ώστε το μωρό να έχει λάβει όλες τις διαθέσιμες ποσότητες αίματος και βλαστικών κυττάρων.

 

Οπως αναφέρουν, η πλήρης απορρόφηση του αίματος από τον πλακούντα θα αποτελέσει ασπίδα απέναντι σε διάφορες ασθένειες, όπως για παράδειγμα η αναιμία, μία από τις πιο κοινές παθήσεις του αίματος η οποία προκαλείται από έλλειψη ερυθρών αιμοσφαιρίων.

 

 

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=334209&dt=28%2F05%2F2010

 

Κι εγω την ιδια απορια με την Kim Kar.Ενταξει καταλαβαινω πως τα βλαστοκυτταρα δε μπορουν να χρησιμοποιηθουν για το ιδιο το παιδι αλλα δε θα μπορουσαν να χρησιμοποιηθουν για το αδερφακι του.Τα αδερφια συνηθως ειναι συμβατοι δοτες ,ετσι δεν ειναι?Δλδ αν εχω 2 παιδακια και εχω κρατησει τα βλαστοκυτταρα τους και το ενα παθει κατι δεν μπορω να χρησιμοποιησω τα δικα του βλαστοκυταρρα για να θεραπευτει εφοσον κι αυτα θα ειναι αρρωστα αλλα δεν μπορουν να χρησιμοποιηθουν τα βλαστοκυτταρα του αδερφου?

Mporoun an o adelfos einai sumvatos dotis pou h pithanotita einai peripou 1:4.

Mporoun an o adelfos einai sumvatos dotis pou h pithanotita einai peripou 1:4.

nomizw to 1:4 einai stin xeiroteri periptwsi gia ta blastokyttara. exei na kanei me ta xrwmoswmata poy pairnei apo tous goneis to paidi. mou to eixe exigisei enas gnwstos mou, an theleis mporw na ton rwtisw na sou to pw akrivws.

Διαβάστε κι αυτό το μικρό άρθρο που δημοσιεύθηκε σήμερα στο Βήμα:

 

 

 

Δεν μπορώ να κατάλάβω τη λογική του να κόβεται αμέσως ο ομφάλιος λώρος και να συλλέγονται τα βλαστοκύτταρα σε περίπτωση που ίσως φανούνε χρήσιμα στο μέλλον (δεδομένου ότι η συλλογή ήτανε επιτυχής!).

 

 

Η φύση δεν κάνει λάθη, τα βλαστοκύτταρα αυτά προορίζονται για το καινούργιο μωράκι και είναι αυτά που θα το προστατέψουν από τις ασθένειες που προσπαθούμε να θεραπεύσουμε μ΄ αυτά...

Αυτο το διαστημα βγαινουν συνεχεια σχετικα αρθρα....καθε μερα και κατι νεο........διαβασε το παρακατω, δεν κρατησα δυστυχως το λινκ, μονο το αποθηκευσα.......προσεξε ειδικα την τελευταια παραγραφο που διατεινεται οτι μπορεις και να δωσεις στο μωρο τα κυτταρα αλλα και να δωρισεις/κρατησεις.....αναφερατι σε καποια τεχνικη.....(αντε βρες τωρα στην ελλαδα γιατρο να την εφαρμοσει)

A Warning: Fetal Cord Blood Banking

Banking of a newborn baby's stem cells after birth is an increasingly popular option for parents as a sort of additional health insurance policy for their baby and other family members. The procedure involves obtaining 3-5 oz of fetal cord blood usually from a clamped umbilical cord. The blood is then shipped to a cord blood bank where the stem cells are processed and preserved at sub zero temperature for a fee.

To date, cord blood has been used to successfully treat over 70 diseases including leukemia, sickle cell anemia, non-Hodgkins lymphoma, and Hodgkins disease among others. Cord blood has a 25% chance of being a genetic match for full siblings and a 50% chance for parents. Of course, cord blood is a perfect match for the baby it came from.

Cord blood is preferred to bone marrow as it is less likely to cause life threatening rejection complications. As a result, using cord blood for a less than perfect match is more likely to work than a similar procedure using bone marrow. Cord blood is desirable, then, for extended family members as well and has a better chance than bone marrow of not being rejected. Cord blood is also a more pristine source for stem cells and is much less likely to be contaminated with viruses such as Epstein-Barr which can cause serious infections in transplant patients.

Cord Clamping Procedure

Many prospective parents do not realize that when they opt to bank their newborn baby's cord blood that the birth attendants are more likely to cut the umbilical cord early (within 30 seconds of birth) in order to ensure an adequate amount of cord blood is collected for the cord blood bank. This is not desirable, as the umbilical cord should never be cut until it has completely stopped pulsing. A recent study at the University of South Florida confirms that giving the baby all the cord blood improves outcome, even for healthy, full term infants. Allowing all the cord blood to flow into the baby may take in excess of 3 full minutes. Cutting it prior to this point can deprive the baby of much needed oxygen in those crucial minutes as the baby transitions to breathing on its own.

Some scientists have expressed concern that early clamping of the umbilical cord can lead to iron deficiency anemia, brain impairment, and even autism. David Hutchon, a consultant obstetrician at Darlington Memorial Hospital went so far as to call premature clamping of the umbilical cord "criminal" for at risk and vulnerable babies. This concern was borne out by a large scale study in 2007 of 1900 newborns where delay of cutting the umbilicus for 2 minutes reduced anemia by half and low iron levels by one third.

In babies where cord clamping is delayed, the chance of polycythemia are heightened (an increased level of circulating red blood cells), but has proven to be of no concern. In addition, the risk of excessive bleeding in the Mother does not appear to be significantly increased when there is a delay in cutting the umbilical cord. In fact, delay in cutting the cord appears to be of primary benefit to the baby and of little concern for the health of the mother. It may well prove inconvenient for hospital birthing staff, however, which is why discussion of your desire to delay the cord cutting needs to be discussed well in advance of the birth even if you don't plan to bank your baby's cord blood!

How to Get Cord Blood AND Delay Cutting the Umbilical Cord

Once you've established with your OB or midwife that you desire for the umbilical cord to be cut only once it stops pulsing with blood flow into the baby, the next question is how to get cord blood for the cord blood bank? The answer is from the placenta! Once the placenta is delivered, the birthing staff can obtain plenty of cord blood to meet this need. It will likelly take a bit more time and effort to retrieve the cord blood from the placenta versus the umbilical cord. The extra effort is well worth it given the much improved chances for health in the newborn by doing so!

Και αλλα σχετικα....

Waiting to Clamp the Umbilical Cord May Be Better for Babies

http://newsfeedresearcher.com/data/articles_m22/cord-blood-cells.html

Umbilical Cords Clamped Too Soon, Researchers Say

http://www.livescience.com/health/delay-clamping-umbilical-cord-100524.html

Από όσα έχω διαβάσει, στις ασθένειες αίματος μπορείς να κάνεις αλλογενή μεταμόσχευση ενώ σε όλες τις άλλες θεραπείες επιτρέπεται μόνο η αυτόλογη. Δεν ανέφεραν κανένα περιστατικό από αυτές τις θεραπείες δυστυχώς. Αλλά ακόμα και στις λευχαιμίες που έλεγαν, αν τα βλαστοκύτταρα μου μετά από έλεγχο δεν έχουν την προδιάθεση γιατί να μην τα χρησιμοποιήσω εγώ? Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω!!! Αν δωρίσω τα βλαστοκύτταρα του παιδιού μου, χρειαστούν για κάποιον άλλον και δεν έχουν την προδιάθεση μετά από έλεγχο, αυτά θα δοθούν. Αν νοσήσει όμως το παιδί αργότερα? Αυτά δεν είναι υγιή κύτταρα αφού δόθηκαν σε κάποιον άλλον? Δε θα μπορούσαν να τα χρησιμοποιηθούν στο ίδιο το παιδί? Όσο διάβασα τα βλαστοκύτταρα νοσούν ή όχι ανάλογα με το πότε εμφανίστηκε η προδιάθεση, πριν τη γέννα η μετά. Καταλαβαίνω κάτι λάθος? Γιατί βγαίνει ο καθένας στην τηλεόραση και υποστηρίζει τα δικά του και παρουσιάζει τα γεγονότα όπως τον βολεύει. Στην ουσία αυτό που είδα είναι κανένας έλεγχος από το ίδιο το κράτος ούτε στη δημόσια τράπεζα ούτε σε ιδιωτική εταιρεία. Άσε που διάβασα ότι η κυρία από τη Γαλλία που μιλούσε, Gluckman νομίζω την έλεγαν, που μιλούσε υπέρ της δημόσιας φύλαξης είναι πρόεδρος σε ιδιωτική εταιρεία!!!

Αν και το θεμα εδω εχει ξεφυγει λιγο γιατι αναφερεται στην κοπη του ομφαλιου λωρου θα ηθελα να πω οτι

Κατα την εμημερωση στο Παπανικολαου Θεσσαλονικης ο διευθυντης της κλινικης που την εκανε τονισε<με οσο απλα λογια γινεται> τα εξης¨ στις παθησεις του μυελου των οστων στις οποιες ανηκουν και οι αιματολογικες η μεταμοσχευση επιβαλλεται να ειναι αλλογενης γιατι πρωτον πασχει ο μυελος και δευτερον οπως συμβαινει στις λευχαιμιες υπαρχει το πλεονεκτημα της αντιλευχαιμικης δρασης.Στις υπολοιπες παθησεις που δεν αφορουν τον μυελο γινεται αυτολογη μεταμοσχευση δηλ.λαμβανονται βλαστοκυτταρα απο τον μυελο των οστων του ιδιου του ασθενη .

Την προδιαθεση πως την ελεγχουν ακριβως?

Ακομη και να μην πασχουν τα βλαστοκυτταρα του ιδιου του παιδιου θα του ειναι αχρηστα στην λευχαιμια γιατι δεν θα εχουν αντιλευχαιμικη δραση <αυτο βασικα σημαινει οτι εαν μετα απο χημειοθεραπεια κατα την οποια καταστρεφεται ο μυελος των οστων παραμεινουν καποια λευχαιμικα κυτταρα τοτε τα βλαστοκυτταρα που προερχονται απο αλλο ατομο τα καταστρεφουν >.

Τωρα, τα αδελφια ειναι αληθεια οτι μπορει να εχουν μεγαλυτερη ιστοσυμβατοτητα ,μονο τα αδελφια οχι και οι γονεις ,προτιμουνται τα βλαστοκυτταρα να λαμβανονται απο τον μυελο των οστων γιατι δεν προηγειται η καταψυξη.Μετα απο αποψυξη των βλατοκυτταρων απο το ομφαλοπλακουντιακο αιμα μπορει τα περισσοτερα απο αυτα να ειναι ηδη ανενεργα .Η διαδικασια ληψης του μυελου τωρα πια ειναι ανωδυνη ,χορηγουνται αυξητικοι παραγοντες και γινεται μια απλη αιμοληψια απο μια φλεβα ,ουτε γενικες αναισθησιες ,ουτε εισαγωγη μεγαλων βελονων στα οστα της λεκανης.Γενικα παντα ψαχνεται καταληλλος δοτης πρωτα αναμεσα στους δοτες του μυελου των οστων και μετα στις τραπεζες του ομφαλοπλακουντιακου αιματος.

θΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΜΟΛΙΣ ΜΠΟΡΕΣΩ .

Διαβάστε κι αυτό το μικρό άρθρο που δημοσιεύθηκε σήμερα στο Βήμα:

 

 

 

Δεν μπορώ να κατάλάβω τη λογική του να κόβεται αμέσως ο ομφάλιος λώρος και να συλλέγονται τα βλαστοκύτταρα σε περίπτωση που ίσως φανούνε χρήσιμα στο μέλλον (δεδομένου ότι η συλλογή ήτανε επιτυχής!).

 

 

 

Η φύση δεν κάνει λάθη, τα βλαστοκύτταρα αυτά προορίζονται για το καινούργιο μωράκι και είναι αυτά που θα το προστατέψουν από τις ασθένειες που προσπαθούμε να θεραπεύσουμε μ΄ αυτά...

Στην Ελλάδα μόνο 130 παιδάκια έχουν σωθεί από αιματολογικά προβλήματα (λευχαιμια, μεσογειακή αναιμια κλπ) με τη μέθοδο των βλαστοκυττάρων που λήφθησαν από τα μικρότερα αδερφια τους!

Γι αυτό καλό θα ήταν να μην απαξοιώνουμε επιστημονικές μεθόδους που σώζουν ζωες και να μην παραπληροφορούμε τον κόσμο!

Προσωπικά όλοι οι γνωστοί μας κράτησαν βλαστοκύτταρα και κανένα παιδάκι δεν έπαθε αναιμία ή κατι άλλο!Δόξα το θεό όλα ειναι υγιεστατα!

ada9 πλεον καθε μερα ακομα και ελληνικες εφημεριδες αναφερονται στην καθυστερηση κοπης ομφαλιου λωρου και των πλεονεκτηματων για τα μωρα.......

Το δικο μου παιδακι παντως επαθε αναιμια και μαλιστα διαβαζα χθες στο παρακατω αρθρο πως ειδικα οι μητερες που πασχουν απο αναιμια (οπως εγω) πρεπει να φροντιζουν τα μωρα τους να παιρνουν ολο το ομφαλοπλακουντιο αιμα.......μακαρι να το ηξερα πριν γεννησω το πρωτο....να βρισκοταν ενας εστω ανθρωπος να με "παραπληροφορησει" οπως κατηγορεις την Rosie....θα ημουν υποχρεη.

Πολυ ενδιαφερον το αρθρο αυτο....

http://www.bellybelly.com.au/articles/birth/cord-clamping-delaying-cord-clamping

Στην Ελλάδα μόνο 130 παιδάκια έχουν σωθεί από αιματολογικά προβλήματα (λευχαιμια, μεσογειακή αναιμια κλπ) με τη μέθοδο των βλαστοκυττάρων που λήφθησαν από τα μικρότερα αδερφια τους!

Γι αυτό καλό θα ήταν να μην απαξοιώνουμε επιστημονικές μεθόδους που σώζουν ζωες και να μην παραπληροφορούμε τον κόσμο!

Προσωπικά όλοι οι γνωστοί μας κράτησαν βλαστοκύτταρα και κανένα παιδάκι δεν έπαθε αναιμία ή κατι άλλο!Δόξα το θεό όλα ειναι υγιεστατα!

Σχετικα με αυτα που γραφεις, πρεπει να καταλαβεις οτι το προβλημα δεν εγκειται στο τι κανει καποιος τα βλαστοκυτταρα ΑΦΟΥ τα παρει απο το παιδι, αν τα κραταει, αν τα δωριζει η αν αν τα κανει κορνιζα αλλα στο γεγονος καθαυτο οτι τα στερει απο το καθε μωρο......αυτο ειναι μια τακτικη που εφαρμοζεται τα τελευταια 50 χρονια χωρις κανενα σοβαρο λογο........απλα επειδη συνηθιζεται........

Και πλεον βαση σοβαρων μελετων που διεξαγονται εχουν αλλαξει οι αποψεις γι αυτο το θεμα......αν σκεφθεις οτι τα βλαστοκυτταρα αυτα περιερχουν αναμεσα στα αλλα, πολυτιμα cancer-fighting T-cells δε νομιζεις οτι ειναι κατι πολυ πιο χρησιμο για το ιδιο το μωρο που τα δικαιουται, παρα να τα βαλεις σε ενα ψυγειο μηπως και χρειαστουν στο μελλον? Αν τα παρει ως βρεφος, οπως οριζει η φυση και θωρακισει την υγεια του μπορει και να μη τα χρειαστει στο μελλον.....

Οσον αφορα δωρεες/φυλαξεις ειναι μια καλη ευκαιρια να τελειοποιησουν (και να εκπαιδευσουν ιατρους) να κανουν ληψεις με οτι αιμα παραμενει στον πλακουντα, ετσι κερδιζει και το παιδι και μπορει να γινει δωρεα, αφου θεωρειται απο καποιους μελετητες εφικτο.

Οπως και να χει ειναι ενα θεμα που πρεπει να μελετησει ο καθε γονιος μονος του και να μην επαφιεται στο τι εκαναν οι προσωπικοι γνωστοι του καθενα........

Το βρήκα και νομίζω ότι τα λέει έτσι όπως είναι... http://www.ivf-embryo.gr/vlastika-kyttara.htm

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 είναι γνωστό ότι το αίμα του πλακούντα του νεογνού, που μετά τη γέννηση απορρίπτεται, περιέχει αρχέγονα αιμοποιητικά κύτταρα και για τον λόγο αυτό μπορεί να υποκαταστήσει τα μοσχεύματα του μυελού των οστών στις αιμοποιητικές μεταμοσχεύσεις. Οι αιμοποιητικές μεταμοσχεύσεις ομφαλοπλακουντιακού αίματος μετά χιλιάδες επιτυχημένες εφαρμογές μέχρι σήμερα αποτελούν πλέον μια καθιερωμένη ιατρική πρακτική.

Σήμερα γνωρίζουμε ότι το ομφαλοπλακουντιακό αίμα περιέχει εκτός από τα αρχέγονα αιμοποιητικά κύτταρα και πολυδύναμα κύτταρα (βλαστοκύτταρα), τα οποία μπορούν να διαφοροποιηθούν προς οποιοδήποτε κύτταρο του ανθρώπινου οργανισμού. Τα κύτταρα αυτά προέρχονται από τον μυελό των οστών του νεογνού. Είναι επίσης γνωστό ότι ορισμένα κύτταρα που προέρχονται από τον μυελό των οστών των ενηλίκων μπορούν κα αυτά να διαφοροποιηθούν σε μια μεγάλη ποικιλία κυττάρων του οργανισμού. Από την άλλη πλευρά όμως, έχει αναφερθεί ότι πολυδύναμα κύτταρα, που προέρχονται από κύτταρα μελού των οστών ενος πάσχοντος και γερασμένου ενήλικα, είναι κατώτερα ποιοτικά από τα ίδια, που προέρχονται από τον μυελό των οστών ενός υγιούς νεαρού ατόμου, όπως, π.χ. ενός νεογνού.

Συνεπώς, το αίμα του νεογνού, που απορρίπτεται μαζί με τον πλακούντα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο ως αιμοποιητικό μόσχευμα, αλλά και ως πηγή υψηλής ποιότητος πολυδυνάμων κυττάρων, που θα είναι χρήσιμα σε εφαρμογές αναγεννητικής ιατρικής, όπου σήμερα χρησιμοποιούνται αυτοάλογα κύτταρα από τον μυελό των οστών. Πρόσφατα πειραματικά δεδομένα ανοίγουν τον δρόμο για πολλαπλές εφαρμογές στο μέλλον ακόμη και για δημιουργία μικρών οργάνων, όπως είναι π.χ. οι καρδιακές βαλβίδες.

Ένα πρώτο υπόδειγμα μεθόδου αναγεννητικής ιατρικής, που εφαρμόζεται σήμερα και στη χώρα μας, είναι η αναγέννηση και η επαναιμάτωση του μυοκαρδίου μετά από έμφραγμα. Όπως φαίνεται από πολλές δημοσιεύσεις ερευνητικών αποτελεσμάτων στον διεθνή επιστημονικό τύπο, τα κύτταρα που προέρχονται από το αίμα του ομφαλίου λώρου μπορεί να είναι όχι μόνο εφάμιλλα αλλά καλύτερα για τη συγκεκριμένη εφαρμογή. Δυστυχώς, όμως, οι σημερινοί ασθενείς, δεν διαθέτουν αυτόλογα μοσχεύματα από τον ομφάλιο λώρο μόνο και μόνο επειδή την εποχή της γέννησής τους ουδείς γνώριζε τις θεραπευτικές δυνατότητες, που θα μπορούσαν να προσφέρουν σήμερα τα βλαστοκύτταρα.

Παρ' όλ' αυτά κάποιοι εστιάζουν τις προσπάθειές τους στο να στερήσουν από τους μελλοντικούς ασθενείς τη δυνατότητα να έχουν πρόσβαση σε υψηλής ποιότητος αυτόλογα βλαστοκύτταρα, όταν αυτοί τα χρειασθούν. Στερώντας από τους μελλοντικούς ασθενείς τη δυνατότητα να φυλάξουν βλαστοκύτταρα από το αίμα του ομφαλίου λώρου, στερούμε από την ιατρική του μέλλοντος και τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει έστω και δοκιμαστικά μια πρώτη ύλη, που τα σημερινά επιστημονικά δεδομένα υποστηρίζουν ότι είναι πολύτιμη.

Είναι γενικά παραδεκτό ότι τα αυτόλογα μοσχεύματα είναι προτιμότερα από τα ετερόλογα για εφαρμογές αναγεννητικής ιατρικής, όπως αυτή της επούλωσης του εμφράγματος του μυοκαρδίου ή της θεραπείας της εγκεφαλικής παράλυσης. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας του κινδύνου της οξείας ή της χρόνιας αντίδρασης του μοσχεύματος εναντίον του ξενιστή, που πάντα ελλοχεύει σε μια ετερόλογη μεταμόσχευση, ακόμη και με "ισοσυμβατό" δότη.

Υπάρχουν χιλιάδες συνδυασμοί του συστήματος ιστοσυμβατότητας των αντιγόνων των λεμφοκυττάρων του ανθρώπου (ΗLA) και μοιραία η εργαστηριακή τυποποίηση των αντιγόνων αυτών είναι ακόμη ατελής. Παρ' όλο που σήμερα ελέγχονται τα κυριότερα αντιγόνα του συστήματος αυτού, ο έλεγχος κατά HLA δεν αποκλείει την αντίδραση του μοσχεύματος κατά του ξενιστή και έτσι 30% περίπου των ατόμων, που σύμφωνα με τα εργαστηριακά αποτελέσματα θεωρούνται μεταξύ τους συμβατά, είναι στην πράξη ασύμβατα. Το ποσοστό της μη ανιχνεύσιμης εργαστηριακά ασυμβατότητας είναι πολύ μικρότερο, όταν πρόκειται για μεταμόσχευση μεταξύ αδελφών, όπου η πιθανότητα γενετικής συμβατότητας είναι μία στις τέσσερις και αμελητέο σε μονοωογενείς διδύμους που ταυτίζονται γενετικά.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι ακόμη και μεταξύ εργαστηριακά ιστοσυμβατών αδελφών δεν αποκλείονται διαφορές σε ελάσσονα αντιγόνα ιστοσυμβατότητος, που όμως, προκαλούν συνήθως χρόνια και όχι οξεία νόσο. Στην περίπτωση ιστοσυμβατών αδελφών το αίμα του ομφαλίου λώρου του αδελφού φαίνεται ότι είναι το ιδανικό μόσχευμα, με αμελητέα πλέον πιθανότητα ασυμβατότητας, δεδομένου ότι τα αιμοποιητικά μοσχεύματα από τον ομφάλιο λώρο παρουσιάζουν λόγω ανωριμότητας ελαττωμένη αντιγονικότητα.

Το γεγονός αυτό δημιούργησε ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 την ανάγκη ίδρυσης οικογενειακών τραπεζών φύλαξης μοσχευμάτων από τον ομφάλιο λώρο, οι οποίες έχουν χορηγήσει μέχρι σήμερα σε αδέλφια και άλλους συγγενείς εκατοντάδες μοσχεύματα. Στις τράπεζες αυτές η φύλαξη γίνεται με έξοδα της οικογένειας, η οποία είναι και ο μοναδικός δικαιούχος του μοσχεύματος.

Παράλληλα, δημιουργήθηκαν τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στην Ευρώπη τράπεζες ετερόλογων μοσχευμάτων αίματος ομφαλίου λώρου (δημόσιες), οι οποίες, όπως προαναφέρθηκε, έχουν χορηγήσει μέχρι σήμερα χιλιάδες μοσχεύματα σε ασθενείς. Οι τράπεζες αυτές, για να καλύψουν το κόστος τους, διαθέτουν τα μοσχεύματα έναντι αμοιβής, ενώ παράλληλα επιχορηγούνται από το δημόσιο ή από κοινωφελή ιδρύματα.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν ακόμη δνε ήταν γνωστό ότι τα πολυδύναμα βλαστοκύτταρα που βρίσκονται στο ομφαλοπλακουντιακό αίμα είναι άριστη πρώτη ύλη για εφαρμογές αναγεννητικής ιατρικής, άρχισε μία αντιπαράθεση μεταξύ των υποστηρικτών της "δημόσιας" και της "οικογενειακής" φύλαξης.

Οι υποστηρικτές της "δημόσιας" φύλαξης, που τυχαίνει να είναι και οι ίδιοι που διαχειρίζονται τα αιμοποιητικά μοσχεύματα, διατείνονταν ότι:

Η πιθανότητα χρήσης ενός αιμοποιητικού αυτομοσχεύματος είναι μικρή, άρα τα δείγματα που φυλάσσονται σε οικογενειακές τράπεζες μάλλον δεν θα χρησιμοποιηθούν ποτέ.

Τα δείγματα που συλλέγονται σε οικογενειακές τράπεζες δεν είναι κατάλληλα για αυτόλογη χρήση σε περίπτωση λευχαιμίας επειδή μεταφέρουν την προδιάθεση για λευχαιμία.

Τα αυτόλογα μοσχεύματα είναι έτσι κι αλλιώς ακατάλληλα για τη θεραπεία της λευχαιμίας, για την καταπολέμηση της οποίας απαιτείται ετερόλογη μεταμόσχευση.

Οι οικογενειακές τράπεζες αποσύρουν μοσχεύματα από την παγκόσμια δεξαμενή.

Πολλά από τα δείγματα που συλλέγονται στις οικογενειακές τράπεζες θα απορρίπτονταν από τις "δημόσιες".

Ο τρόπος φύλαξης στις "δημόσιες" τράπεζες ακολουθεί ασφαλέστερες προδιαγραφές από ό,τι στις οικογενειακές.

Όμως τα τελευταία επιστημονικά δεδομένα δεν υποστηρίζουν πλέον τα πιο πάνω επιχειρήμτα.

Η ετήσια συχνότητα εμφάνισης καρκίνου σε παιδιά υπολογίζεται 130 στο εκατομμύριο, άρα η πιθανότητα να αναπτύξει ένα παιδί καρκίνο ή λευχαιμία μέχρι την ηλικία των 16 ετών είναι 1 στα 500 και περίπου για ένα από τα τέσσερα παιδιά με καρκίνο απαιτείται για τη θεραπεία τους αιμοποιητική μεταμόσχευση. Άρα η πιθανότητα να χρειασθεί το ίδιο το παιδί το αιμοποιητικό μόσχευμα μέχρι την ηλικία των 16 ετών είναι 1 στις 2.000. Δηλαδή επί 110.000 περίπου ετησίων γεννήσεων στη χώρα μας (http://www.statistics.gr) περίπου 55 παιδιά από 0-16 ετών χρειάζονται κάθε έτος αιμοποιητική μεταμόσχευση. Η πιθανότητα χρήσης του μοσχεύματος διπλασιάζεται, αν υπολογίσει κανείς και τους εξ αίματος συγγενείς που μπορεί να κάνουν χρήση του μοσχεύματος. Αν υπολογίσει κανείς την ίδια πιθανότητα μέχρι και την ηλικία των εβδομήντα ετών, αυτή φθάνει στο 1/20042. Πρέπει να σημειωθεί ότι η πιθανότητα αυτή περιλαμβάνει μόνο την περίπτωση του αιμοποιητικού μοσχεύματος και όχι τις εφαρμογές που τα σημερινά επιστημονικά δεδομένα δείχνουν ότι θα αποτελούν ρουτίνα στο μέλλον, όπως π.χ. το έμφραγμα του μυοκαρδίου, το εγκεφαλικό επεισόδιο ή ο σακχαρώδης διαβήτης. Αν συνυπολογίσει κανείς και τέτοιου είδους εφαρμογές, η χρησιμοποίηση των βλαστοκυττάρων από τον ομφάλιο λώρο σε κάποια στιγμή της ζωής του παιδιού πρέπει να θεωρείται σχεδόν βέβαια.

Η συχνότητα εμφάνισης προλευχαιμικών κλώνων στην κυκλοφορία του αίματος είναι 100 φορές μεγαλύτερη από αυτή της παιδικής λευχαιμίας. Αυτό σημαίνει ότι μόνο 1% των παιδιών με προλευχαιμικό κλώνο θα αναπτύξουν λευχαιμία. Επίσης, είναι άγνωστο αν όλα τα παιδιά με λευχαιμία είχαν τον προλευχαιμικό κλώνο στο αίμα του ομφαλίου λώρου. Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι τα ετερόλογα μοσχεύματα δεν ελέγχονται για την πιθανότητα ύπαρξης γενετικής προδιάθεσης για λευχαιμία, ως θα όφειλε να γίνεται, εάν η πιθανότητα του 1% ήταν σημαντική. Πρόσφατα δημοσιεύθηκε επιτυχημένη αυτόλογη μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων του ομφαλίου λώρου σε παιδί με λευχαιμία, ενώ επιτυχημένη αυτόλογη μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων του ομφαλίου λώρου έχει γίνει και στο παρελθόν για τη θεραπεία του ρετινοβλαστώματος, που είναι καρκίνος με σαφή γενετική προδιάθεση.

Η αυτομεταμόσχευση μυελού των οστών αποτελεί σήμερα θεραπεία επιλογής σε αιματολογικά νοσήματα, όπως τα λεμφώματα και το πολλαπλούν μυέλωμα, ιδιαίτερα όταν δεν έχει καταληφθεί από τη νόσο ο μυελός των οστών. Επιπλέον η αυτόλογη μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων χρησιμοποιείται και σε νοσήματα, όπως η κατά πλάκας σκλήρυνση. Αξίζει να αναφερθεί επίσης ότι η αυτόλογη μεταμόσχευση μυελού των οστών αποτελεί σήμερα συχνή θεραπεία και στις λευχαιμίες, όπου η αυτομεταμόσχευση γίνεται μετά από χημειοθεραπεία, που σκοπό έχει να απομακρύνει τα λευχαιμικά κύτταρα από τον μυελό των οστών. Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην περίπτωση της λευχαιμίας είναι η αναζωπύρωση της νόσου, που μπορεί να αποδοθεί σε υπολειπόμενα λευχαιμικά κύτταρα στο αυτομόσχευμα, ενώ το μεγαλύτερο πρόβλημα στα ετερόλογα μοσχεύματα είναι η οξεία και η χρόνια αντίδραση του μοσχεύματος κατά του ξενιστή. Έτση η συνολική επιβίωση μεταξύ αυτό- και ετερομεταμοσχευθέντων στη λευχαιμία δεν διαφέρει σημαντικά. Ποιο λοιπόν, πρόβλημα δημιουργείται εάν ο ασθενής διαθέτει το δικό του αυτομόσχευμα ή έστω ένα ετερομόσχευμα από HLA συμβατό αδελφό, επειδή οι γονείς τους είχαν προνοήσει να φυλάξουν το αίμα του ομφαλίου λώρου; Γιατί αυτό το αυτομόσχευμα είναι ακατάλληλο και τα άλλα όχι; Η πιθανότητα της πειραματικής θεραπείας με μη συμβατά αλλομοσχεύματα που επικαλούνται ορισμένοι δεν δικαιολογεί την άρνηση χορήγησης αυτομοσχεύματος, όταν αυτό υπάρχει. Ο γιατρός πρέπει πάντα να αποφασίζει προς όφελος του ασθενούς κατά περίπτωση και με βάση τα επιστημονικά δεδομένα.

Το επιχείρημα ότι οι οικογενειακές τράπεζες αποσύρουν μοσχεύματα από την παγκόσμια δεξαμενή, έχει αποδειχθεί έωλο, δεδομένου ότι το ποσοστό των γονέων, που αποφασίζουν να φυλάξουν τα βλαστοκύτταρα του παιδιού τους σε οικογενειακές τράπεζες, με τους πιο αισιόδοξους υπολογισμούς μόλις και ξεπερνά σήμερα το 10%. Οι "δημόσιες" τράπεζες θα μπορούσαν, αν ήθελαν, να συλλέγουν το υπόλοιπο 90%. Το ερώτημα είναι: γιατί δεν το κάνουν; Από την άλλη πλευρά όμως, ορισμένες οικογενειακές τράπεζες διεθνώς προσφέρουν σήμερα και δημόσια φύλαξη, ενώ άλλες ορίζονται εξ αρχής ως υβριδικές, δηλαδή δίνουν τη δυνατότητα επιλογής μεταξύ δημόσιας και οικογενειακής χρήσης, εάν προκύψει ανάγκη να χρησιμοποιηθεί ένα συγκεκριμένο δείγμα. Με τον τρόπο αυτό η οικογενειακή φύλαξη όχι μόνο δεν μειώνει, αλλά πολλαπλασιάζει σημαντικά τα διαθέσιμα δημόσια δείγματα. Στην Αγγλία γνωστός επιχειρηματίας, ιδιοκτήτης αεροπορικής εταιρείας, πρόσφατα ανακοίνωσε τη λειτουργία της πρώτης "υβριδικής τράπεζας ομφαλίου λώρου" και στην Ευρώπη. Στη Γαλλία ήδη συζητείται να επιτραπεί η δημιουργία ιδιωτικών τραπεζών μαι που αρκετοί Γάλλοι γονείς καταφεύγουν στο εξωτερικό, προκειμένου να επωφεληθούν από την ιδιωτική φύλαξη, ενώ η απαγόρευση ουδόλως ωφέλησε τη δημόσια φύλαξη. Αντίθετα, η Γαλλία από πρωτοπόρος στον τομέα των βλαστοκυττάρων από το αίμα του ομφαλίου λώρου κατά τη δεκαετία του 1980 σήμερα είναι ουραγός. Στην Κύπρο, στην Αγγλία, τον Καναδά, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Γερμανία, Ελβετία, Αυστρία, Ηνωμένες Πολιτείες, στο Ισραήλ, την Τουρκία, στις αναπτυσσόμενες χώρες της μέσης και άπω ανατολής, στην κεντρική και νότια Αμερική, τη νότια Αφρική, εταιρείες βιοτεχνολογίας φυλάσσουν βλαστοκύτταρα. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να το διαπιστώσει ερευνώντας το διαδίκτυο. Στην Ιταλία πρόσφατα επετράπη εκ νέου η ιδιωτική φύλαξη βλαστοκυττάρων από τον ομφάλιο λώρο.

Το μέσο διεθνώς αποδεκτό ποσοστό απόρριψης σε δημόσιες τράπεζες είναι περίπου 20% αν και κάποιες από αυτές ομολογούν ότι το ποσοστό απόρριψής τους μπορεί να φθάνει και το 70% (Καθημερινή της Κυριακής, 27-5-2007). Οι οικογενειακές τράπεζες πληροφορούν τους γονείς για τα αποτελέσματα του ποιοτικού ελέγχου του δείγματος που έχουν συλλέξει. Ορισμένες μεγάλες οικογενειακές τράπεζες έχουν καθιερώσει τη δωρεάν φύλαξη σε περίπτωση "μικρού δείγματος" ή δείγματος με βακτηριολογικό φορτίο. Πρέπει ακόμη να σημειωθεί ότι η έννοια του "μικρού δείγματος" σε λίγα χρόνια θα είναι ξεπερασμένη, δεδομένου ότι ήδη δοκιμάζονται κλινικά πρωτόκολλα εξωσωματικού πολλαπλασιασμού των βλαστοκυττάρων, ενώ μοσχεύματα με βακτηριολογικό φορτίο μπορεί να χρησιμοποιηθούν μετά από κατεργασία με αντιβιοτικά. Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε ότι με τη μέθοδο της έκπλυσης των αγγείων του πλακούντα δίνεται η δυνατότητα συλλογής ποσότητας βλαστοκυττάρων ικάνής να καλύψει ακόμη και υπέρβαρα ενήλικα άτομα.

Είναι γεγονός ότι τα βλαστοκύτταρα μπορούν να διατηρηθούν για πολλά χρόνια κάτω από την επιφάνεια του υγρού αζώτου. Αν και μακροχρόνια κρυοσυντήρηση έχει αναφερθεί μόνο για φύλαξη σε κρυοσωληνάρια, είναι γενικά αποδεκτό ότι το σχήμα του δοχείου συντήρησης (ασκός ή σωληνάριο) δεν επηρεάζει τη βιωσιμότητα των κυττάρων. Η χρήση ασκών κρυοσυντήρησης είναι προτιμητέα στις δημόσιες και ορισμένες ιδιωτικές τράπεζες λόγω του ευκολότερου χειρισμού και της δυνατότητας αυτοματοποίησης, που προσφέρει εξοικονόμηση σε χρόνο εργασίας και σε έμπειρο προσωπικό. Από την άλλη πλευρά, όμως, είναι γνωστό ότι οι ακοί συλλογής γίνονται εύθραυστοι σε χαμηλές θερμοκρασίες και μπορεί όχι μόνο να χάσουν το περιεχόμενό τους αλλα και να μολύνουν τους γύρω ασκούς, που κι αυτοί μπορεί να παρουσιάζουν μικρές ρωγμές. Η λύση στο πρόβλημα αυτό είναι η συντήρηση των ασκών σε ατμούς υγρού αζώτου τουλάχιστον μέχρι την ολοκλήρωση του ιολογικού και μικροβιολογικού ελέγχου. Όμως η θερμοκρασία των ατμών του υγρού αζώτου μπορεί να ποικίλει, μειώνοντας έτσι τη βιωσιμότητα των κυττάρων. Έτσι, οι δημόσιες τράπεζες που φυλάγουν τα βλαστοκύτταρα σε ασκούς έχουν να να διαλέξουν ανάμεσα στην πιθανότητα μολυνσης και την ελαττωμένη βιωσιμότητα. Η ελαττωμένη βιωσιμότητα αντιμετωπίζεται με την αποδοχή μόνο δειγμάτων με πολύ υψηλή συγκέντρωση βλαστοκυττάρων. Από την άλλη πλευρά δεν έχει αναφερθεί μόλυνση σε δείγματα, που φυλάσσονται σε κρυοσωληνάρια κάτω από το υγρό άζωτο και μάλιστα η μόλυνση αποκλείεται, εάν αυτά είναι καλυμμένα με το ειδικό πλαστικό κάλυπτρο Cryosheath.

Επειδή, λοιπόν, τα επιστημονικού τύπου επιχειρήματα εναντίον των οικογενειακών τραπεζών φύλαξης βλαστικών κυττάρων καταρρίπτονταν ένα-ένα, τα τελευταία χρόνια οι θιασώτες και διαχειριστές της "δημόσιας" φύλαξης έθεσαν θέμα "ηθικής φύσεως", αν δηλαδή είναι ηθικό να μην διαθέτουμε αλτρουιστικά προς την κοινωνία τα βλαστοκύτταρα των παιδιών μας, αλλά να τα διαφυλάττουμε ως "εγωιστική επένδυση" για τη μελλοντική τους υγεία.

Το ερώτημα "σε ποιον ανήκει το αίμα του ομφαλίου λώρου;" απαντήθηκε με ελαφριά καρδιά "στην κοινωνία". Η "κοινωνιστική" αυτή άποψη υιοθετήθηκε από την ευρωπαϊκή επιτροπή βιοηθικής και από κυβερνήσεις ευρωπαϊκών κρατών, με αποτέλεσμα να απαγορευθεί η οικογενειακή φύλαξη βλαστοκυττάρων στην Ιταλία και τη Γαλλία, ενώ στην Ισπανία να υποχρεωθούν οι οικογενειακές τράπεζες να διαθέτουν τα δείγματά τους και για δημόσια χρήση.

Είναι άραγε ηθικό να στερεί ή να δημεύει κανείς από ένα νεογέννητο παιδί, που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του, ένα υλικό πολύτιμο για το μέλλον του; Τι θα πούμε σε αυτά τα παιδιά; Ότι θεωρήσαμε ότι η υγεία τους άξιζε λιγότερο από τα χρήματα που έπρεπε να διαθέσουμε; Ότι έπρεπε πρώτα να αξιολογήσουμε όλες τις πιθανές εφαρμογές ενός υλικού, που για να αξιολογηθεί θα έπρεπε πρώτα να είχε φυλαχθεί; Ότι τα ετερομοσχεύματα είναι καλύτερα από τα αυτομοσχεύματα; Ότι η ιδιωτική φύλαξη ήταν μόνο για πριγκίπισσες;

Μήπως τα παιδιά αυτά, όταν ενηλικιωθούν, θα μηνύσουν κάθε υπεύθυνο γι' αυτή την παράληψη, όπως αναφέρει η J. Gunning, καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Cardiff; Μήπως είναι ανήθικο να αποκρύπτουμε από τις μέλλουσες μητέρες ότι το παιδί τους έρχεται μαζί με ένα δώρο από τη φύση, "μια ασφάλεια ζωής", όπως ανέφερε ο καθηγητής R. Short στο ετήσιο συνέδριο της Ακαδημίας επιστημών της Αυστραλίας το 2005;

Η αντιπαράθεση αυτή τείνει σήμερα να καταλήξει στις εξής κοινές παραδοχές:

Τα βλαστικά κύτταρα από το αίμα του ομφαλίου λώρου είναι πολύτιμο βιολογικό υλικό, που δεν πρέπει να καταλήγει στα σκουπίδια.

Οι γονείς πρέπει, αφού, πληροφορηθούν για τις δυνατότητες που έχουν, να επιλέξουν ελεύθερα τον τρόπο φύλαξης των βλαστοκυττάρων που επιθυμούν.

Οι οικογενειακές τράπεζες βλαστικών κυττάρων είναι καλό να παρέχουν στους υποψήφιους γονείς και τη δυνατότητα της δημόσιας φύλαξης ή τη δυνατότητα να δωρίσουν το δείγμα, εάν αυτό χρειασθεί.

Όλες οι τράπεζες βλαστοκυττάρων, δημόσιες και οικογενειακές, πρέπει να ακολουθούν τις υψηλότερες προδιαγραφές ποιότητος, να ελέγχονται και να αδειοδοτούνται.

Οι παραδοχές αυτές οδήγησαν στην άρση της απαγόρευσης της οικογενειακής φύλαξης στην Ιταλία, στην έναρξη προγραμμάτων δημόσιας φύλαξης ή μεικτής φύλαξης από οικογενειακές τράπεζες βλαστοκυττάρων στην Αμερική και την Ευρώπη και την αναγγελία της ίδρυσης της πρώτης ευρωπαϊκής "υβριδικής" τράπεζας βλαστοκυττάρων.

Η οικογενειακή φύλαξη βλαστοκυττάρων στη χώρα μας ξεκίνησε μόλις το 2005, ενώ μέχρι τότε οι Έλληνες γονείς, που αποφάσιζαν να φυλάξουν τα βλαστοκύτταρα του παιδιού τους, εξυπηρετούνταν από τους εμπορικούς αντιπροσώπους δεκάδων ξένων εταιρειών, οι οποίες από το 2000 δραστηριοποιούνταν ανεμπόδιστα στην ελληνική αγορά. Η εμφάνιση των ελληνικών εταιρειών φαίνεται ότι για κάποιο λόγο ενόχλησε τόσο τους εμπορικούς αυτόυς μεσάζοντες, όσο και κάποιους από τους διαχειριστές των αιμοποιητικών μοσχευμάτων, οι οποίοι και συμπαραστάθηκαν εναντίων των ελληνικών εταιρειών βιοτεχνολογίας, επαναλαμβάνοντας όψιμα μια συζήτηση που στον διεθνή χώρο φαίνεται ότι βαίνει προς τη λήξη της.

Βρηκα αυτα τα πολυ ενδιαφεροντα λινκ.........το εξοργιστικο που αναφερουν (και τα δυο) ειναι πως οι γιατροι και οι ιδιωτικες κλινικες πουλανε κρυφα το ομφαλιοπλακουντικο αιμα σε εταιριες......

http://www.givingbirthnaturally.com/restricted-umbilical-cord-problems.html

Restricted Umbilical Cord Problems

The most common source of restricted umbilical cord problems in childbirth is completely preventable and due to a procedure documented as harmful to the baby - early cord clamping. (see references at conclusion of article for further information)

What is Early Cord Clamping?

Early cord clamping (ECC) is defined as any method by which the cord is manipulated to stop the flow of blood to the baby while it is still pulsating. This includes clamping, cutting, hand squeezing, tying or holding the baby too high or too low.

In a natural vaginal birth with no medications, the cord pulsates on average for 7 minutes. In a medicated birth, including c-sections or babies with a compressed cord, the cord will pulsate for as long as 20 minutes. Good practice is to leave the cord alone for 12 minutes or until it turns white/silver in color.

Serious Risks Associated with Early Cord Clamping

Whenever a pulsating umbilical cord is clamped, 20-60% of the baby's total blood volume is trapped inside the placenta. A 9 pound baby manufactures only 10 ounces of blood during gestation. It will take over 6 months for the baby to replenish the volume of blood lost by early cord clamping.

In essence, newborns become involuntary blood donors. HALF their blood volume is lost when their cords are early clamped.

This decrease in necessary blood volume causes the babies to become anemic. In most cases, the anemia is not diagnosed and the infant is sent home in a weakened state, more susceptible to a host of complications, including SIDS.

Restricted umbilical cord problems associated with anemia are Autism, heart perforations, thyroid disorders, brain tumors, leukemia, hormonal imbalances and liver/kidney disease.

Male infants will suffer more than females. They have higher metabolisms that require 10% more blood. This trend is also seen in that males represent a greater proportion of children receiving special education services in schools and higher incidences of disabilities such as ADD, behavioral issues, and Autism.

Currently, 1 in 16 babies are revived after birth. For how many is this due to low blood volume, an inflicted condition? In effect, medical personnel must undo the wrong they're created. Another critical correlation is the fact that the United States ranks 29th for infant mortality in the world and practices early cord clamping as a routine procedure.

Any baby whose cord has been early clamped is weakened. Weaker babies become more susceptible to infection, especially at the site of the cut cord. There are 25 known infectious strains resistant to all antibiotics and they are primarily found in hospitals. This mix is just asking for trouble.

Another of the restricted umbilical cord problems is engorged placenta, a direct threat to the mother and future pregnancies. When the blood flow is restricted by clamping, the blood can pool in the placenta, causing it to rupture or backflow the baby's blood into the mother's. This cause lead to serious side effects, such as maternal hemorrhage and can even prohibit future pregnancies due to the blood mixing.

Why are Cords Early Clamped?

Restricted umbilical cord problems caused by early cord clamping occur for many reasons, none of them acceptable or in the best interest of the child. The first is ignorance. Many doctors are unaware of the risks of early cord clamping. This is in part due to poor training. Some commonly used medical texts still detail the use of early cord clamping. However, this represents a serious concern in that ACOG guidelines now refute the use of early cord clamping. Early cord clamping was first documented as harmful in 1801 and again in 1957. It wasn't until after 1923 that it began to be mainstreamed.

The second is convenience and time management. Doctors want to be in and out of the birthing room. Waiting an extra 20 minutes for the cord pulsation to stop naturally and the placenta to detach on its own may not fit into their agenda. They put your child at risk of developing restricted umbilical cord problems for their own convenience. Someone should remind them of that oath they took to do no harm.

If those two reasons weren't enough, the third will blow your mind. It represents an unforgivable injustice. Many doctors early cord clamp so the placenta and its cord blood can then be sold to the highest bidder. Yes, that's correct. When you sign papers allowing the hospital to "dispose" of the placenta and other remnants of birthing, when you think they are being burned or safely disposed, they're actually selling them to medical research for as much as $30,000 each! This figure was reported by the Children's Hospital in Randwick, Australia. This was confirmed in the 10th edition of the Principles of Anatomy and Physiology, 2003 page 1076. They're placing the baby at risk of these restricted umbilical cord problems to make money.

For each mother who allowed the hospital to dispose of her placenta (the vast majority), medical testing could currently be performed on your baby's stem cells, including cloning. This misuse of the placental blood represents a violation of informed consent. You did not consent to medical experimentation, only to disposal.

False Reasons for Clamping

Short cord, maternal hemorrhage, c-section, respiratory distress are just a few of the worthless reasons to clamp a cord. Even a baby in distress can be revived with the cord intact. It also allows better access to the umbilical vein as it remains uninjured. All of the restricted umbilical cord problems are usually the result of drugs given during labor, including oxytocin, pitocin, iv fluids, and pain medications, not a result of leaving the cord intact.

The cold truth is that hospital operate under the assumption that something will go wrong. This subconscious message is transmitted to every mother birthing in a hospital - from the sterile, cold environment to the brisk pace of the nurses. What they don't want you to know is that the interventions cause the complications. 93-95% of all births proceed normally with no complications whatsoever. If this information became widespread, they'd be out of business, fast.

When Should a Cord be Early Clamped?

The only situations in which a cord should be early clamped is when the cord has torn or with a placenta previa. Babies born via c-section can be delivered with their cord and placenta intact. Multiples can also be delivered without risk of restricted umbilical cord problems.

Prevention of Restricted Umbilical Cord Problems

* Birth in a warm room or warm water - cold temperatures cause blood flow to slow

* Wrap the baby immediately head to toe in warm blankets or allow skin-to-skin contact with the mother with blankets covering both.

* Do not manipulate the baby to breathe. While the cord is pulsating, the baby is receiving oxygenated blood, thus not triggering the need to take an additional breath. As the blood travels into the baby's expanding lungs, once they become filled, the baby will feel its own signal to breathe and will do so with fully expanded lungs.

* If the cord is wrapped around the baby's neck, have the birth attendant insert a finger between the neck and the cord, allowing the birth to proceed normally.

* If you choose a hospital birth, request your placenta. Take it home and plant it under a new tree that will grow as your baby does.

To stop the atrocity of restricted umbilical cord problems due to early cord clamping, sign this petition http://www.thepetitionsite.com/takeaction/102580814 to protect the health and welfare of babies and mothers.

For more information on early cord clamping, see article Leaving well alone: A natural approach to the third stage of labour by Dr. Sarah J. Buckley, physician and natural birther.

References

Rabe H, Reynolds G, Diaz-Rosello J. Early versus delayed umbilical cord clamping in pre-term infants. Cochrane Database Syst Rev, 2004 Oct 18;(4):CD003248.

Wadrop CA, Holland BM. The roles and vital importance of placental blood to the newborn infant. J Perinat Med, 1995;23(1-2):139-43.

Simon N, Morley GM. Brainstem lesions in autism: birth asphyxia and ischemia as causative factors. International Meeting for Autism Research. November 1, 2004, Available online at http://www.cordclamping.com/IMFAR/IMFARpaper.htm

Gunther M. The transfer of blood between baby and placenta in the minutes after birth. Lancet, 1957 Jun 22;272(6982):1277-80.

Peltonen T. Placental transfusion: advantage and disadvantage. Eur J Pediatrics 1981 Oct;137(2):141-6.

Και αυτο ειναι το δευτερο για οποιον θελει να το διαβασει.....

http://healthwyze.org/index.php/cutting-the-umbilical-cord-too-soon.html

Eγω εχω μια απορια σχετικα με το οτι δεν πρεπει να κοβεται αμεσως ο λωρος:εννια μηνες το μωρο μεσα στη μητρα παιρνει αιμα και ουσιες απο το λωρο-την ωρα του τοκετου τι αλλαζει σε αυτες τις ουσιες και πρεπει οπωσδηποτε να τις παρει;Εννια μηνες δεν ηταν αρκετοι;Απλη απορια για εμενα που ειμαι και ξανθια...

Γιατρος δεν ειμαι για να σου κανω μια επιστημονικη εξηγηση....απλα θα υποθεσω με το μικρο μου ξανθο (επισης) μυαλο οτι ο πλακουντας παρεχει αιμα για οσο διαστημα ειναι το μωρο στην κοιλια .........η φυση εχει προνοησει μετα τη γεννα ολο αυτο αιμα να παει στο μωρο (γιατι πλεον θα λειτουργει μονο χωρις βοηθεια πλακουντα)...μαζι με το αιμα πανε στο μωρο και τα βλαστοκυτταρα........προφανως η θεση τους ειναι στον πλακουντα οσο ακομα ειναι στη μητρα το μωρο και συντηρειται απο αυτον .......αυτη η διαδικασια αποκαλειται ως η πρωτη μεταμοσχευση που γινεται στο μωρο απο την μανα του.("nature's first stem cell transplant")

Αυτο οσο αφορα το αιμα...υπαρχουν πολλοι αλλοι παραγοντες που καθιστουν αυτη τη διαδικασια απαραιτητη......

Κανε ενα κοπο και διαβασε το αρθρο που παρεθεσα, εχει πολυ ενδιαφερον και εξηγει ωραια πολλα πραγματα.......οσο περναει ο καιρος θα διαβαζουμε γι αυτο το θεμα περισσοτερα πραγματα κι απο τα ελληνικα μεσα,ηδη εχουν ξεκινησει (οπως παντα στην Ελλαδα ερχονται ολα με καθυστερηση)

Just Sign This Form

Parents usually have no clue that the blood of their child is being taken for research, and this is not accidental. Parents usually sign the fine print allowing their hospital to "dispose" of the cord blood and placenta, which is actually saved, and then sold to the highest bidder. Late cord clamping does not go well with the profit agenda. Ironically, the aim of the research is often to find cures for disorders which are caused by this early cord clamping. In other words, should we hurt John to help Luke? We can be sure that early cord clamping is, in some cases, creating future life-long 'customers' of the medical establishment, but this seems to be the normal pattern with allopathic medicine.

Since the cord blood can contain one quarter of the total blood volume of an infant, the loss is a huge blow to his immune system.

Το αιμα αυτο αποτελει το ενα τεταρτο του συνολικου ογκου αιματος του βρεφους....

Κι οπως λεει το ιδιο αρθρο (το δευτερο λινκ που παραθεσα) το αιμα των προορων βρεφων ειναι πολυτιμο γιατι εχει πολυ μεγαλυτερη περιεκτικοτητα σε βλαστοκυτταρα και ειδικα το προωρα δεν θα πρεπε να το στερουνται, αλλα ειναι αυτο που κυνηγουν περισσοτερο οι εταιρειες......

Ενα γκρουπ με πολλες πληροφοριες για το θεμα....

http://www.facebook.com/delayedcordclamping

Κι αλλο ενα λινκ

http://health.usnews.com/health-news/family-health/womens-health/articles/2010/05/26/waiting-to-clamp-the-umbilical-cord-may-be-better-for-babies.html

Βγαινει καθημερινα νεο υλικο για το θεμα.......σχεδον καθε μερα λαμβανω τετοια αρθρα....

Ενα ενδιαφερον αρθρο

Why do Obstetricians Still Rush to Clamp the Cord?

http://articles.mercola.com/sites/articles/archive/2010/12/02/obstetricians-immediate-cord-clamping-routine.aspx?aid=CD945

Επισης τι λεει ο Παγκοσμιος Οργανισμος Υγειας για το θεμα

http://amro.who.int/English/AD/FCH/CA/Delivery_care_practices.pdf