Παιδί και μετακόμιση σε άλλη χώρα

Σας ευχαριστω ξανά όλες για το ενδιαφερον.

Το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι το στενό οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον. Εκεί είμαστε ήδη ενταγμένες καθώς οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν είναι γνώστες των συνθηκών και υποστηρίζουν τις αποφάσεις που έλαβα. Δεν μπορείς όμως να ζεις σε μια γυάλα και εκεί ξεκινά το πρόβλημα. Η έλλειψη διακριτικότητας σε ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο. Παραδείγματα..

α) Τηλεφωνεί φίλη της μητέρας μου που δεν έχουν στενή επαφή. Λέει τις συνήθεις ευχές και καταλήγει στο ερώτημα" τον μπαμπά του παιδιου τον ξέρετε??" Της απάντησε η μητέρα μου ότι τον ξερω εγω η ίδια και τον συναντα το παιδί και αν αυτό δεν απασχολεί την ίδια που είναι γιαγια δεν θα έπρεπε να απασχολεί καθόλου την φίλης της γιαγιάς....Δεν τηλεφωνησε ξανά αφού δεν ΄"έβγαλε" την είδηση

β) Με καλεί γειτόνισσα σε γενέθλια μωρού και προσπαθώ να αποφύγω την πρόσκληση αλλα γίνεται πιεστική και και δεν θέλω να νομίζουν ότι "κρύβω" την μικρή....Καταφθάνουμε , όλοι ασχολούνται με την μπέμπα και ξαφνικά ένας οκτάχρονος (ξάδελφος του μωρου που είχε γενέθλια) πλησιάζει την μπέμπα και αναφωνει " αυτό είναι το μωρό που γεννηθηκε με παρθενογένεση"??? ΣΙΩΠΗ.....σηκώνεται ταραγμενη η οικοδεσποινα αρχίζει να μαλώνει τον μικρό αυτός τσιρίζει " ετσι είπε ο μπαμπάς"!! Με τραβαει στην άκρη η μαμα του οκταχρονου και αδελφή της οικοδέσποινας προσπαθεί να τα μπαλώσει λεει ότι τα παιδια ρωτουσαν που είναι ο μπαμπας της μπεμπας και αν θα έρθει στα γενεθλια και ο άντρας της "ελυσε" τα ερωτήματα με την ευφανταστη δικαιολογία ότι το παιδί προέκυψε από παρθενογένεση!! Λες και είμαι υποχρεωμένη να αναλύσω σε κάθε γείτονα ή απλά γνωστό την προσωπική μου ζωή!!

Για μένα δεν με νοιάζει αλλά φανταζεστε το παιδι να φτάσει σε ηλικία που θα καταλαβαίνει και να πρέπει να αντιμετωπίσει την βλακεία και την έλλειψη στοιχειώδους διακριτικότητας?? Σε τράπεζες να μην το παίρνω μαζί?? Σε παιδικά πάρτυ?? Να φροντίζω να μην απαντα σε τηλέφωνα??

Οκ..μπορει σο εξωτερικο ανοικτά (όπως πολύ ωραία έθεσες Αimme) να μην αντιμετωπίσουμε ρατσισμό αλλά αλλά μέσα σε 6 μήνες ήρθα αντιμέτωπη με διάφορα ευτράπελα που δείχνουν ότι στην Ελλάδα θα ακροβατω μέσα σε ένα ναρκοπέδιο καθώς θα πρέπει να ελέγχω με ρανταρ την νοσηρή περιέργεια και αδιακρισία του κάθε άσχετου...

Πω πω τραγικό! Φύγε αυριο αν μπορεις!!

Κατινιές και κουτσομπολιό...

Δίκιο έχεις που εκνευρίζεσαι και στενοχωριέσαι...

Έτσι, όμως, είναι τα πράγματα εδώ. Ο κόσμος είναι πάντα πρόθυμος να κριτικάρει κακοπροαίρετα τα πάντα: από τις αλλεργίες ενός παιδιού, τις διατροφικές επιλογές του, το όποιο πρόβλημα υγείας, το επιπλέον βάρος, κάποιο αισθητικό ζήτημα, μια αναπηρία, μία μαθησιακή δυσκολία, το αν εργάζεται ή όχι η μάνα του, το διαζύγιο, τις σχέσεις με τα πεθερικά κλπ.

Δεν είμαστε comme il faut!

Αλλά αυτό ξεφουσκώνει γρήγορα, μόλις περάσει το πρώτο ξάφνιασμα και προκύψει ... νέο θέμα συζήτησης.

Εσύ πίσω από όοολο αυτό βλέπεις διάθεση ρατσισμού (=αποκλεισμού);

Γιατί καμιά φορά είναι προτιμότερες οι "κακιούλες" από μία δηλητηριώδη αδιαφορία...

Το παιδί πρέπει να μάθει να αντιμετωπίζει τη βλακεία και την αδιακρισία. Δεν μπορεί κανείς να τους ξεφύγει! Ούτε ο Αϊνστάιν δεν τα κατάφερε...

Το καλύτερο μέσο είναι το χιούμορ και το πιο αποτελεσματικό όπλο η αντεπίθεση.

Ώσπου να μεγαλώσει η μπεμπούλα, εσύ θα έχεις "φιλτράρει" τον κόσμο, θα έχεις ξεδιαλέξει τον κύκλο της και θα την έχεις θωρακίσει. Έτσι, ώστε να μην την αγγίζει η γνώμη των αγνώστων (προφανώς δεν θα έχετε σχέσεις στο μέλλον με αδιάκριτους ή ηλίθιους).

Μη νομίζεις. Και εμένα τα παιδιά σε γυάλα μεγαλώνουν, από μία άποψη. Οι παρέες τους είναι από το προστατευμένο περιβάλλον του σχολείου και από διαλεχτούς συγγενείς και φίλους.

Η όποια άποψη τρίτων και άσχετων δεν τα αγγίζει. Έτσι, τα μαθαίνω.

Όπως και τα μαθαίνω σιγά-σιγά να βάζουν "όρια" στους άλλους όταν θίγονται, να υπερασπίζονται τον εαυτό τους, να αντιδρούν...

Για τέτοιου είδους προβλήματα (δεν αναφέρομαι στα θέματα οργάνωσης και ποιότητας των δημοσίων παροχών στην Ελλάδα) δεν είναι λύση η φυγή. Γιατί πάντα κάτι απρόβλεπτο μπορεί να προκύψει, που μπορεί να "βλάπτει" τη δημόσια εικόνα μας... Και, γιατί αλίμονο αν το 2014 θεωρείται πρόβλημα το να είναι μια γυναίκα "ανύπαντρη μητέρα".

Ντροπή τους! Τώρα που πλησιάζουν Χριστούγεννα, χάρισέ τους από εμένα μια ξε-αραχνιέρα, μπας και φύγει από τα μυαλά τους η σκόνη του Μεσαίωνα!

ΟΚ, να σου πω τωρα γιατι απαντω στο θεμα....

Εχω δυο φιλες που για διαφορετικους λογους ειναι μονογονεικες. Η μια μετα απο διαζυγιο, κι ο μπαμπας δε θελει να εχει σχεση ουτε με το παιδι, η αλλη επειδη ειχε φτασει σε προχωρημενη ηλικια, και δεν παντρευτηκε λογω καριερας.

Η πρωτη, μου ελεγε ιστοριες σαν τις δικες σου. Επισης, χρειαστηκε το παιδι ης να κανει επειγουσα επεμβαση και στο νοσοκομειο δεν την εκαναν αν δεν ερχοταν να υπογραψει ο ΠΑΤΕΡΑΣ, ο αφαντος, επειδη δεν ειχε βγει ακομα το διαζυγιο και ειχε το παιδι το επωνυμο του!!! Δεν μπορουσε να βγει απο Ελλαδα και αλλα ευτραπελα....σημερα εχει βγει το διαζυγιο αλλα εκτος απο τα διαφορα που πρεπει να ανεχεται, δεν βγαινει και οικονομικα.

Η δευτερη λοιπον, μετα απο ΠΑΡΑ πολλες τετοιες ιστοριες, και χειροτερες λογω ηλικιας (πχ μαμα παιδιου στο σχολειο: καλημερα, ειστε η ΓΙΑΓΙΑ της μικρης χ???? Ενω ΗΞΕΡΕ οτι ειναι η μαμα....) πηγε Στοκχολμη.

Αποτελεσμα: περναει τελεια, η δουλεια της της δινει ενα μισθο ικανοποιητικο, το παιδι γνωριζει 3 γλωσσες απταιστα και παει σε καταπληκτικο σχολειο, τα ωραρια τους κανουν για οικογενεια, εχει εξασφαλισει συνταξη μια και ειναι κοντα και, το λεωφορειο, ερχεται, στην ωρα του....πιστευω οτι καλα εκανε.

Εχει δικιο για ολα η Aimee αλλα καμμια φορα και η φυγη αν γινεται συνδιαστικα και γι αλλους λογους καλο κανει.

Tα περιστατικά αυτά με ενόχλησαν αλλά σίγουρα δεν με τρόμαξαν. Καταλαβαίνω ότι σε 2-3 χρόνια θα έχουν βρει άλλο θέμα συζήτησης. Σίγουρα ο στενός περίγυρος διαθέτει και την κουλτούρα και την ευγένεια που απαιτείται για να χειριστεί το θέμα του παιδιού. Η δηλητηριώδης αδιαφορία στο εξωτερικό που αναφέρει η Aimee είναι, όντως, μια διαφορετική παράμετρος...

Στην Ελλάδα του 2014 η "ανυπαντρη μαμα" ακόμη και αν είναι ευπορη, εργαζόμενη ή μορφωμένη προκαλεί αντανακλαστικά συντηρητισμού. Ισως και η κρίση να μας οδηγεί στην ανάπτυξη μιας ανάγκης να ασχολούμαστε με τους γύρω μας για να μην ασχολούμαστε με τα προβλήματά μας...

Σας ευχαριστω ξανά όλες για το ενδιαφερον.

 

Το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι το στενό οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον. Εκεί είμαστε ήδη ενταγμένες καθώς οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν είναι γνώστες των συνθηκών και υποστηρίζουν τις αποφάσεις που έλαβα. Δεν μπορείς όμως να ζεις σε μια γυάλα και εκεί ξεκινά το πρόβλημα. Η έλλειψη διακριτικότητας σε ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο. Παραδείγματα..

α) Τηλεφωνεί φίλη της μητέρας μου που δεν έχουν στενή επαφή. Λέει τις συνήθεις ευχές και καταλήγει στο ερώτημα" τον μπαμπά του παιδιου τον ξέρετε??" Της απάντησε η μητέρα μου ότι τον ξερω εγω η ίδια και τον συναντα το παιδί και αν αυτό δεν απασχολεί την ίδια που είναι γιαγια δεν θα έπρεπε να απασχολεί καθόλου την φίλης της γιαγιάς....Δεν τηλεφωνησε ξανά αφού δεν ΄"έβγαλε" την είδηση

β) Με καλεί γειτόνισσα σε γενέθλια μωρού και προσπαθώ να αποφύγω την πρόσκληση αλλα γίνεται πιεστική και και δεν θέλω να νομίζουν ότι "κρύβω" την μικρή....Καταφθάνουμε , όλοι ασχολούνται με την μπέμπα και ξαφνικά ένας οκτάχρονος (ξάδελφος του μωρου που είχε γενέθλια) πλησιάζει την μπέμπα και αναφωνει " αυτό είναι το μωρό που γεννηθηκε με παρθενογένεση"??? ΣΙΩΠΗ.....σηκώνεται ταραγμενη η οικοδεσποινα αρχίζει να μαλώνει τον μικρό αυτός τσιρίζει " ετσι είπε ο μπαμπάς"!! Με τραβαει στην άκρη η μαμα του οκταχρονου και αδελφή της οικοδέσποινας προσπαθεί να τα μπαλώσει λεει ότι τα παιδια ρωτουσαν που είναι ο μπαμπας της μπεμπας και αν θα έρθει στα γενεθλια και ο άντρας της "ελυσε" τα ερωτήματα με την ευφανταστη δικαιολογία ότι το παιδί προέκυψε από παρθενογένεση!! Λες και είμαι υποχρεωμένη να αναλύσω σε κάθε γείτονα ή απλά γνωστό την προσωπική μου ζωή!!

Για μένα δεν με νοιάζει αλλά φανταζεστε το παιδι να φτάσει σε ηλικία που θα καταλαβαίνει και να πρέπει να αντιμετωπίσει την βλακεία και την έλλειψη στοιχειώδους διακριτικότητας?? Σε τράπεζες να μην το παίρνω μαζί?? Σε παιδικά πάρτυ?? Να φροντίζω να μην απαντα σε τηλέφωνα??

Οκ..μπορει σο εξωτερικο ανοικτά (όπως πολύ ωραία έθεσες Αimme) να μην αντιμετωπίσουμε ρατσισμό αλλά αλλά μέσα σε 6 μήνες ήρθα αντιμέτωπη με διάφορα ευτράπελα που δείχνουν ότι στην Ελλάδα θα ακροβατω μέσα σε ένα ναρκοπέδιο καθώς θα πρέπει να ελέγχω με ρανταρ την νοσηρή περιέργεια και αδιακρισία του κάθε άσχετου...

Τι να πω ντρεπομαι που ακουω τετοια....λυπαμαι πραγματικα.

Δεν χρειαζεται τοσο να προστατευεις το παιδι, αλλα να του εξηγησεις οταν μεγαλωσει, και να το μαθεις να μην επηρεαζεται απο τον καθε ασχετο οπως λες...

Συμφωνω ομως στο οτι σε μερικες, αλλες χωρες, δεν σου τα λενε "κατα προσωπο" οπως λες. Κι εγω το ΠΡΟΤΙΜΩ. Οταν ημουν πχ Αγγλια, πολλοι ελεγαν τους Αγγλους υποκριτες. Εμενα μου φαινοταν απο τα καλα χαρακτηριστικα τους, που δεν σχολιαζουν τα παντα σε δημοσιους χωρους, μεταφορικα μεσα, σε κοινωνικη συναναστροφη, οπως εδω που δεν γινεται να μπεις στο μετρο και να μην αρχισει καποιος, να σχολιαζει/βριζει/κρινει κλπ καποιον αλλο. Εχουν τακτ. Το τι θα πουν μεσα τους, ειναι αλλο καπελο αλλα α) σε σεβονται εκεινη τη στιγμη, που δεν σου το λενε δημοσια και β) τι σε νοιαζει?

edit τωρα ειδα το προηγουμενο μηνυμα σου, πιστευω οτι και πριν την κριση ετσι ηταν η κατασταση. Του αρεσει του κοσμου να κρινει. Και το τελειο βεβαια ειναι αυτο που κανουν μονο οι ιδιοι. Απλα σημερα δεν φιλτραρει κανεις τα νευρα του και την κακια του ουτε λιγο.

Τι να πω ντρεπομαι που ακουω τετοια....λυπαμαι πραγματικα.

 

Δεν χρειαζεται τοσο να προστατευεις το παιδι, αλλα να του εξηγησεις οταν μεγαλωσει, και να το μαθεις να μην επηρεαζεται απο τον καθε ασχετο οπως λες...

 

Συμφωνω ομως στο οτι σε μερικες, αλλες χωρες, δεν σου τα λενε "κατα προσωπο" οπως λες. Κι εγω το ΠΡΟΤΙΜΩ. Οταν ημουν πχ Αγγλια, πολλοι ελεγαν τους Αγγλους υποκριτες. Εμενα μου φαινοταν απο τα καλα χαρακτηριστικα τους, που δεν σχολιαζουν τα παντα σε δημοσιους χωρους, μεταφορικα μεσα, σε κοινωνικη συναναστροφη, οπως εδω που δεν γινεται να μπεις στο μετρο και να μην αρχισει καποιος, να σχολιαζει/βριζει/κρινει κλπ καποιον αλλο. Εχουν τακτ. Το τι θα πουν μεσα τους, ειναι αλλο καπελο αλλα α) σε σεβονται εκεινη τη στιγμη, που δεν σου το λενε δημοσια και β) τι σε νοιαζει?

 

edit τωρα ειδα το προηγουμενο μηνυμα σου, πιστευω οτι και πριν την κριση ετσι ηταν η κατασταση. Του αρεσει του κοσμου να κρινει. Και το τελειο βεβαια ειναι αυτο που κανουν μονο οι ιδιοι. Απλα σημερα δεν φιλτραρει κανεις τα νευρα του και την κακια του ουτε λιγο.

Εγώ πιστεύω ότι με την κρίση ήρθε και η φουλ έξτρα συντηρητικοποίηση της κοινωνίας μας.

Βorn on the 4th July, καλησπερα κι απο μενα! Δεν εχω ζησει στο εξωτερικο, τα κοριτσια που ξερουν βλεπω οτι σε κατατοπιζουν, απλα σκεφτηκα να σου απαντησω γιατι για καποια χρονια μεγαλωνα κι εγω μονη το παιδι μου- μετα παντρευτηκα.

Πραγματικα τα περιστατικα που περιεγραψες με σοκαραν, μια που ουτε εγω, ουτε το παιδι βιωσαμε ποτε ρατσισμο σαν μονογονεικη οικογενεια. Και να φανταστεις μενω σε επαρχια που υποτιθεται ειναι χειροτερα τα πραγματα.. Οποτε χρειαζοταν εξηγουσα την κατασταση σαν να ειναι το πιο φυσιολογικο πραγμα στον κοσμο και το ιδιο περασα και στο παιδι. Ουτε στο σχολειο αντιμετωπισαμε ποτε προβλημα, αλλωστε δεν ημασταν η μοναδικη τετοια περιπτωση. Αδιακριτες ερωτησεις εχω δεχτει κι εγω δυο-τρεις φορες, χαμογελασα, ειπα δε θα θελα να το συζητησω και μετα μου ζητησαν και συγνωμη. Δεν ξερω αν σταθηκα πολυ τυχερη, αλλα για μενα δε θα ηταν αυτος λογος για να φυγω απο τη χωρα.. Η μονογονεικη οικογενεια δεν ειναι καθολου σπανιο φαινομενο πια στην Ελλαδα.

Για τους υπολοιπους παραγοντες σ αφηνω στα χερια των κοριτσιων και σου ευχομαι να παρεις την καλυτερη αποφαση για σενα και το παιδακι σου! Παντως οπου κι αν βρισκεσαι το σημαντικο ειναι να νιωθεις καλα εσυ με τον εαυτο σου κι αυτο θα περασει και στο παιδι και σ ολους τους υπολοιπους..

Και, γιατί αλίμονο αν το 2014 θεωρείται πρόβλημα το να είναι μια γυναίκα "ανύπαντρη μητέρα".

Ντροπή τους! Τώρα που πλησιάζουν Χριστούγεννα, χάρισέ τους από εμένα μια ξε-αραχνιέρα, μπας και φύγει από τα μυαλά τους η σκόνη του Μεσαίωνα!

Αν έχω καταλάβει καλά, το πρόβλημα δεν είναι η "ανύπαντρη μητέρα". Το πρόβλημα είναι η ανύπαντρη μητέρα με τον άφαντο πατέρα, τόσο άφαντο που δεν τον γνωρίζει ούτε η οικογένεια της μητέρας. Εξ ου και η περιέργεια, οι ερωτήσεις, οι συμβουλές και τα σχόλια περί παρθενογένεσης.

Δεν ξέρω τι από αυτά θα αποφύγει η θεματοθέτρια πηγαίνοντας στην Ελβετία. Τα σχόλια ενδεχομένως ναι, αλλά αν έχεις δίκιο, Aimee, για το πόσο συντηρητικοί και ρατσιστές είναι οι Ελβετοί, το πιθανότερο είναι απλά να τους περιθωριοποιήσουν, εκτός αν βρουν μια εύπεπτη ιστορία που να δικαιολογεί την απουσία του πατέρα (αλλά αυτό μπορούν να το κάνουν και στην Ελλάδα).

Από εκεί και πέρα, το ποιος έκανε καλά που έφυγε στο εξωτερικό και ποιος όχι, θα κριθεί σε 30 χρόνια από τώρα και όχι σε 6 μήνες. Γιατί ακούω πολλά όπως εγγυημένες συντάξεις - τέτοιο πράγμα απλά δεν υπάρχει. Εγγυημένες είναι τώρα, αλλά θα είναι σε 20 ή 30 χρόνια? Γιατί και οι ελληνικές εγγυημένες ήταν πριν από 10....

Αν έχω καταλάβει καλά, το πρόβλημα δεν είναι η "ανύπαντρη μητέρα". Το πρόβλημα είναι η ανύπαντρη μητέρα με τον άφαντο πατέρα, τόσο άφαντο που δεν τον γνωρίζει ούτε η οικογένεια της μητέρας. Εξ ου και η περιέργεια, οι ερωτήσεις, οι συμβουλές και τα σχόλια περί παρθενογένεσης.

 

Δεν ξέρω τι από αυτά θα αποφύγει η θεματοθέτρια πηγαίνοντας στην Ελβετία. Τα σχόλια ενδεχομένως ναι, αλλά αν έχεις δίκιο, Aimee, για το πόσο συντηρητικοί και ρατσιστές είναι οι Ελβετοί, το πιθανότερο είναι απλά να τους περιθωριοποιήσουν, εκτός αν βρουν μια εύπεπτη ιστορία που να δικαιολογεί την απουσία του πατέρα (αλλά αυτό μπορούν να το κάνουν και στην Ελλάδα).

 

Από εκεί και πέρα, το ποιος έκανε καλά που έφυγε στο εξωτερικό και ποιος όχι, θα κριθεί σε 30 χρόνια από τώρα και όχι σε 6 μήνες. Γιατί ακούω πολλά όπως εγγυημένες συντάξεις - τέτοιο πράγμα απλά δεν υπάρχει. Εγγυημένες είναι τώρα, αλλά θα είναι σε 20 ή 30 χρόνια? Γιατί και οι ελληνικές εγγυημένες ήταν πριν από 10....

Ο πατέρας του παιδιου μου είναι ορατός στο ληξιαρχειο και κατά συνέπεια είναι ορατός και στην μητερα μου ασχέτως αν χειρίστηκε με τον συγκεκριμένο τρόπο μια αδιάκριτη "γνωστη"...

Το γιατι δυο άνθρωποι δεν παντρεύονται δεν αποτελεί θέμα αυτου του τόπικ και φυσικά δεν είμαι υποχρεωμένη να το εξηγησω ουτε εδώ, ουτε στον γαμπρό της γειτόνισσας τον οποίο είχα δει δυο φορες στην ζωη μου, ουτε στην άγνωστη υπάλληλο τραπέζης!!!!

Ανάμεσα στους φίλους μου και συγγενείς μου καθολου δεν αισθάνομαι άσχημα και καμμια ιστορία δεν αναγκάστηκα να "πασάρω"....τους κακεντρεχείς που συναντα κανεις στην τραπεζα, στα παιδικα παρτυ και στα φορουμ απλα φροντιζω να τους αποφευγω...

Σας ευχαριστω πολύ για τις απόψεις σας. Επειδή δεν έχω κατι "πικάντικο" να "πασάρω" μάλλον ήρθε η ώρα να εγκαταλείψω την συντροφιά σας. Επειδή οι περισσότερες (σχεδόν όλες) απαντησατε καλοπροαίρετα και χωρίς να αναζητήσετε λεπτομέρειες θέλω να σας ευχαριστησω για το επίπεδο σας. Καληνύχτα.

Το γιατι δυο άνθρωποι δεν παντρεύονται δεν αποτελεί θέμα αυτου του τόπικ και φυσικά δεν είμαι υποχρεωμένη να το εξηγησω ουτε εδώ [...]

Σας ευχαριστω πολύ για τις απόψεις σας. Επειδή δεν έχω κατι "πικάντικο" να "πασάρω" μάλλον ήρθε η ώρα να εγκαταλείψω την συντροφιά σας. Επειδή οι περισσότερες (σχεδόν όλες) απαντησατε καλοπροαίρετα και χωρίς να αναζητήσετε λεπτομέρειες θέλω να σας ευχαριστησω για το επίπεδο σας.

Μήπως μυγιάζεσαι; Δεν ξέρω αν εγώ είμαι μία από τις "σχεδόν όλες" που υποτίθεται ότι δεν απάντησαν καλοπροαίρετα και αναζήτησαν λεπτομέριες για τα πώς και τα γιατί της ζωής σου, όμως αν ξαναδιαβάσεις τη συζήτηση θα δεις ότι τις λεπτομέριες τις έδωσες όλες μόνη σου και χωρίς να σου ζητηθούν.

Προσωπικά δεν μου καίγεται καρφί για το πώς έκανες παιδί και δεν έχω και καθόλου περιέργεια να μάθω, είτε οι λεπτομέριες είναι πικάντικες είτε όχι. Εγώ απλά σχολίασα το αν είναι λογικό να περιμένεις από μια κοινωνία πιο συντηρητική από την ελληνική να μην σε περιθωριοποιήσει. Αν αυτό σου φαίνεται κακοπροαίρετο, τι να πω... μια δοκιμή θα σε πείσει. Μπορεί ο Ελβετοί να σε υποδεχτούν με ανοιχτές αγκάλες.

Εγώ ήρθα στην Ελβετία για μεταπτυχιακό, έμεινα έγκυος και έμεινα! Και μάλιστα ήμουν για αρκετό χρονικό διάστημα (περίπου 1 χρόνο) μόνη με το μωρό εδώ.

Είμαι στο Γερμανόφωνο κομμάτι της Ελβετίας, αρκετά κοντά στη Ζυρίχη.

Οικονομικά, είναι λίγο ζόρικη η περίοδος που το παιδί πηγαίνει στον *παιδικό*. Μετά όμως έχεις πρόσβαση σε ένα εξαιρετικά καλό εκπαιδευτικό σύστημα.

Σημείωση: KiTa ή Krippe λέγεται στο γερμανόφωνο κομμάτι ο βρεφονηπιακός σταθμός (για ηλικίες 4 μηνών μέχρι 4-5 ετών). Αυτοί οι σταθμοί είναι ιδιωτικοί. Δεν υπάρχουν δημόσιοι. Ανάλογα με το καντόνι, από τα 4-5 το παιδί πηγαίνει στον κανονικό παιδικό (Kindergarten, είναι υποχρεωτικό). Το KiTa είναι μεν ακριβό (2000-2500 φράγκα/μήνα), αλλά γενικά η φροντίδα είναι πολύ υψηλής ποιότητας. To Kindergarten είναι μεν κρατικό, αλλά είναι μόνο 3-4 ώρες την ημέρα, οπότε για τις υπόλοιπες ώρεες εργασίας των γονιών, πάλι πρέπει να πληρώσουν ιδιωτικά.

Η Ζυρίχη είναι εξαιρετικά διεθνής. Αυτό είναι καλό γιατί υπάρχουν άπειρες παρέες expats, και γίνονται γρήγορα φιλίες. Θα δεις ότι οι συνάδελφοί σου θα είναι από πολλές διαφορετικές χώρες και ότι το περιβάλλουν σε αυτούς τους κύκλους είναι χαλαρό. Με άλλα λόγια, στους κύκλους που προβλέπω ότι θα κινείσαι, κανένας δε θα σχολιάσει .

Φυσικά, υπάρχουν και πολλοί Έλληνες. Από τη νεα γενιά μεταναστών (μορφωμένοι ως επί το πλείστον) θα βρεις αμέσως παρέες, να μη χάνει και το μωρό την επαφή με την ελληνική γλώσσα.

Αν θες περισσότερες (συγκεκριμένες) πληροφορίες, ευχαρίστως να συνεχίσουμε την κουβέντα.

Τι πρέπει να προσέξεις: Ξεκίνα να ψάχνεις για σπίτι! Ή τουλάχιστον να βλέπεις περιοχές. Αν μου πεις πού περίπου είναι η δουλειά, θα χαρώ να βοηθήσω (δηλαδή να σου πω ποιες περιοχές βολεύουν). Στη Ζυρίχη έχει πολλά προάστεια που βολεύουν για παιδάκια και είναι πιο οικονομικά. Καλή ιδέα είναι να ψάξεις στο http://www.homegate.ch, για να πάρεις μια ιδέα τι παίζει από τιμές. Είναι ακριβά μεν αλλά καλοσυντηρημένα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν επιλέγεις εσύ σπίτι, αλλά επιλέγουν αυτοί (δηλαδή οι ιδιοκτήτες/διαχειριστές) ενοικιαστή! Μπορεί να πας για Besichtigung και να είναι 30 υποψήφιοι ενοικιαστές. Ως μέτρο σύγκρισης, εγώ είμαι σε μια από τις καλύτερες περιοχές της Λουκέρνης, σε διαμέρισμα 70 τμ, πολύ καλοσυντηρημένο και ποιοτικό, όλο με ξύλινο παρκέ - με ενδιέφερε για το μωρό - και πληρώνω 2000/μήνα (μαζί με τα κοινόχρηστα).

Αφού μιλάς για εργασία σε μεγάλη πολυεθνική, σίγουρα το HR θα σε βοηθήσει στη διαδικασία ανεύρεσης σπιτιού. Να τους τονίσεις αυτό, είναι μεγάλη βοήθεια.

Τέλος, υπάρχει ένα φόρουμ για αγγλόφωνους expats στην Ελβετία, englishforum.ch όπου υπάρχουν πολλές πληροφορίες.

bobos1982 συγγνωμη που μπαινω σφηνα, αλλα για το θεμα του σπιτιου, τι παιζει? Ειναι πολυ παλια και ακριβα να υποθεσω? Τι να προσεξει κανεις σε γενικες γραμμες? Σορρυ ρωταω επειδη με ενδιαφερει....

bobos1982 συγγνωμη που μπαινω σφηνα, αλλα για το θεμα του σπιτιου, τι παιζει? Ειναι πολυ παλια και ακριβα να υποθεσω? Τι να προσεξει κανεις σε γενικες γραμμες? Σορρυ ρωταω επειδη με ενδιαφερει....

Συμπλήρωσα μερικές πληροφορίες στο post 37!

Επίσης μην κρίνετε τις χώρες μόνο από αυτό που φαίνεται επιφανειακά. Δεν είναι όλοι οι λαοί καλύτεροι από τους Έλληνες απλά επειδή είναι ξένοι.

 

............. αλλά γενικά πιστεύω ότι υπάρχει μια τάση ωραιοποίησης του εξωτερικού, κυρίως από ανθρώπους που δεν έχουν ζήσει ποτέ έξω.

ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ!!!!!

Μετακομίσαμε πριν ένα χρόνο περίπου στην ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ Πρώτη Χώρα του κόσμου!!!

έ όχι χάλι μαύρο είναι!!! από όπου και να πιάσεις το σύστημα απλά λερώνεσαι...

στο μόνο που είναι τυπικοί είναι σε ότι αφορά τα "προνόμια των παιδιών και των ΑμεΑ"

από κει και πέρα χάλι μαύρο.... δυστηχώς τα ωραιοποιούμε και τα κάνουμε όλα τέλεια, χωρίς λόγο και ουσία!!!

Εμείς έχουμε το λεγόμενο "χρυσό διαβατήριο" καθώς εγώ έχω γεννηθεί εδώ, παρόλα αυτά ναι μεν είμαι σαφώς σε καλύτερη θέση από αυτούς που παλεύουν για να πάρουν μια άδεια παραμονής, αλλά δεν είμαστε όπως είμασταν στην Ελλάδα έως το 2011 που ξεκίνησε η οικονομική κρίση.

Για αυτό πριν κάνετε οποιοδήποτε βήμα, εξετάστε όλους τους παράγοντες και προσοχή στους απαταιώνες και σε αυτούς που τάζουν "χρυσές" δουλειές!!!!

τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται, είναι ακόμα χειρότερα....

ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ!!!!!

 

Μετακομίσαμε πριν ένα χρόνο περίπου στην ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ Πρώτη Χώρα του κόσμου!!!

 

έ όχι χάλι μαύρο είναι!!! από όπου και να πιάσεις το σύστημα απλά λερώνεσαι...

 

στο μόνο που είναι τυπικοί είναι σε ότι αφορά τα "προνόμια των παιδιών και των ΑμεΑ"

από κει και πέρα χάλι μαύρο.... ..

Που ειςαι που ειναι τοςο χάλια;;

Συμπλήρωσα μερικές πληροφορίες στο post 37!

Ευχαριστω παρα πολυ. Τα καλυτερα ευχομαι.

Που ειςαι που ειναι τοςο χάλια;;

Η περιγραφη της με παραπεμπει στις ΗΠΑ, ισως επαρχια.

Ισχυει? Underage πες μας αν ειναι, να ξερουμε οσες σκεπτομαστε τη...μεταναστευση.

Κοιταξτε ομως, μην πεφτουμε στο γνωστο λαθος, που βλεπουμε την Ελλαδα απο τη μια και το εξωτερικο ως ενα ομοιογενες πραγμα. Επισης αλλο ΗΠΑ κι αλλο Ελβετια. Δεν μπορω να βρω ουτε ενα κοινο σημειο βασικα.

Επισης ο τροπος ζωης μας δεν επηρεαζεται τοσο με τους Νομους μιας χωρας, αλλα απο την τοπικη κουλτουρα και συνηθειες, την αντιληψη του κοσμου. Ακομα και μεσα στην ιδια χωρα, δεν ζεις το ιδιο παντου. Μη σας πω σε διαφορετικες περιοχες της Αττικης καμμια σχεση ποσο διαφορετικο ειναι να ζει κανεις στο Χαλανδρι, με το να ζει κεντρο, ποσο διαφορετικες και οι δυο περιοχες με το Μαραθωνα. Δεν αλλαζει μονο το τοπιο, αλλα και οι ανθρωποι, το ποσο ανοιχτομυαλοι ειναι, ποσο οργανωτικοι, τα παντα πιστεψτε με Γιατι τι σημασια εχουν οι Νομοι ενος Κρατους, αν σε μια περιοχη δεν υπαρχει κανενας σεβασμος σε αυτους?

Ως μέτρο σύγκρισης, εγώ είμαι σε μια από τις καλύτερες περιοχές της Λουκέρνης, σε διαμέρισμα 70 τμ, πολύ καλοσυντηρημένο και ποιοτικό, όλο με ξύλινο παρκέ - με ενδιέφερε για το μωρό - και πληρώνω 2000/μήνα (μαζί με τα κοινόχρηστα).

Φράγκα ή ευρώ;

Επισης ο τροπος ζωης μας δεν επηρεαζεται τοσο με τους Νομους μιας χωρας, αλλα απο την τοπικη κουλτουρα και συνηθειες, την αντιληψη του κοσμου. Ακομα και μεσα στην ιδια χωρα, δεν ζεις το ιδιο παντου.

Σαφώς. Όπως δεν είναι το ίδιο να πηγαίνεις σε μια χώρα για 2-3 χρόνια και να ζεις ξένη ανάμεσα σε ξένους με το να πηγαίνεις για μόνιμη εγκατάσταση και να πρέπει να βρεις τρόπο να ενταχτείς στην τοπική κοινωνία εφ όρου ζωής. Και να χειριστείς ενδεχομένως δύσκολες καταστάσεις όπως απόλυση από τη δουλειά, ανεργία, αρρώστεια, κακή απόδοση του παιδιού στο σχολείο, προβλήματα με τους γείτονες κλπ. Συν το γεγονός ότι το παιδί σου μεθαύριο θα μεγαλώσει και θα είναι Ελβετάκι, Αγγλάκι, Αμερικανάκι και θα έχει ασπαστεί την τοπική κουλτούρα, τις τοπικές συνήθειες και τις τοπικές αντιλήψεις είτε είναι καλές είτε κακές.

Και θα σου λέει όταν γυρνάς από τη δουλειά (όπως μου είπε ο δικός μου χθες).

- Πήρε τηλέφωνο η γιαγιά.

- Μιλήσατε;

- Ναι.

- Τι σου είπε;

- Ελληνικές λέξεις

Φράγκα ή ευρώ;

 

 

Σαφώς. Όπως δεν είναι το ίδιο να πηγαίνεις σε μια χώρα για 2-3 χρόνια και να ζεις ξένη ανάμεσα σε ξένους με το να πηγαίνεις για μόνιμη εγκατάσταση και να πρέπει να βρεις τρόπο να ενταχτείς στην τοπική κοινωνία εφ όρου ζωής. Και να χειριστείς ενδεχομένως δύσκολες καταστάσεις όπως απόλυση από τη δουλειά, ανεργία, αρρώστεια, κακή απόδοση του παιδιού στο σχολείο, προβλήματα με τους γείτονες κλπ. Συν το γεγονός ότι το παιδί σου μεθαύριο θα μεγαλώσει και θα είναι Ελβετάκι, Αγγλάκι, Αμερικανάκι και θα έχει ασπαστεί την τοπική κουλτούρα, τις τοπικές συνήθειες και τις τοπικές αντιλήψεις είτε είναι καλές είτε κακές.

 

Και θα σου λέει όταν γυρνάς από τη δουλειά (όπως μου είπε ο δικός μου χθες).

 

- Πήρε τηλέφωνο η γιαγιά.

- Μιλήσατε;

- Ναι.

- Τι σου είπε;

- Ελληνικές λέξεις

Σοβαρο το θεμα που πιανεις και ειναι απολυτα σεβαστο αν καποιος αισθανεται ετσι-τοτε ομως, να ΜΗ φυγει. Αν ηταν ετσι, δεν θα υπηρχε ποτε μετακινηση πληθυσμων, ενω ειναι, καθημερινο φαινομενο, ιδιως στις μερες μας....

Αλλα υποθετω, οτι οταν τελικα φυγει καποιος (οπως εσυ πχ) θα το εχει σκεφτει. Σε ενοχλει? Γιατι εμενα δεν θα με ενοχλουσε. Βασικα εχω πολλες φιλες και φιλους Ελληνες εξω, ισως επειδη μια ζωη ταξιδευα, ισως επειδη ειχαμε ιδια ενδιαφεροντα. Καποια απο τα παιδια τους, δεν μιλουν καν ελληνικα!

Εμενα ηδη τα μιλαει τελεια, οποτε οχι, δεν θα ειχα προβλημα, ισα ισα που θα μαθαινε αλλη μια (δυο) γλωσσα (ες) ακομη, θα ανοιγε το μυαλο της, το πνευμα της. Το αν τα Χριστουγεννα εμεις θα πηγαινουμε στην Ορθοδοξη εκκλησια και αλλοι δεν θα πηγαινουν πουθενα, δεν ειναι προβλημα, εξαλλου κι εδω, δεν ειναι ολοι θρησκοι. Κι εξαλλου θα γνωριζεις οτι Ελληνες αν θελεις υπαρχουν παντου!

Τωρα οσον αφορα στις αντιληψεις και συνηθειες, ΜΑΚΑΡΙ! Γιατι εκει που θελω να παω, ο βασικος λογος ειναι οτι τις ΠΡΟΤΙΜΩ απο αυτες που εχουμε εδω, στην Ελλαδα. Δεν θα πηγαινα ποτε σε μια χωρα, που δεν συμφωνω με τις αντιληψεις και τις συνηθειες του κοσμου-δεν εχει νοημα να ξενιτευτεις τοτε! Εχω μελετησει το θεμα διεξοδικα, αν μας κανει, αν μας ταιριαζει, ο κοσμος, οι αντιληψεις, οι συνηθειες, αν εχει εκκλησιες, αν εχει δουλεια, ολα. Γιατι ως γνωστο, αλλο το ενδιαφερον το δικο μου, αλλο το δικο σου κι ενος αλλου.

Για το πρωτο που αναλυεις δε θα αναφερθω διεξοδικα, δε νομιζω οτι ειναι αλλο να μεινεις 2 χρονια καπου, με το να μεινεις μονιμα. Και θα αρρωστησεις και θα πας νοσοκομειο, και ασφαλιση θα εχεις, και σε υπηρεσιες θα μπαινοβγαινεις, και στο σχολειο θα πηγαινει το παιδι σου κλπ κλπ. Συνηθως σε ενα 6μηνο εχεις σχηματισει εικονα, εκτος αν εισαι απο εκεινους που πανε σε ξενη χωρα και περνουν μεγαλο μερος του χρονου τους διαβαζοντας το ΒΗΜΑ στο ιντερνετ και ψαχνοντας καφετερια με φραπε. Οταν εζησα εξω συναντησα πολλους ελληνες με τετοιες συνηθειες και δεν προσαρμοστηκαν πραγματικα, ποτε.

Χαρά Μαρία, ήξερα ότι ψάχνεσαι για μετακόμιση, δεν είχα καταλάβει ότι πήρες τόση φόρα

Για πες...

Κι εμένα με ενδιαφέρει, τον άντρα μου δηλαδή, εγώ τον μπλοκάρω γιατί περνάω φάση ανασφαλή.

Για Αγγλία θέλει. Τον σηκώνει το κλίμα.

Χαρά Μαρία, ήξερα ότι ψάχνεσαι για μετακόμιση, δεν είχα καταλάβει ότι πήρες τόση φόρα

Για πες...

Κι εμένα με ενδιαφέρει, τον άντρα μου δηλαδή, εγώ τον μπλοκάρω γιατί περνάω φάση ανασφαλή.

Για Αγγλία θέλει. Τον σηκώνει το κλίμα.

Αννα μου ο,τι πληροφοριες θελεις, εδω ειμαστε!

Ψαχνω απ ολα γιατι η ζωη εδω δεν παει προς το καλυτερο. Εμεις ειμαστε το αντιστροφο, εγω θελω εδω και χρονια, ο αντρας μου μεχρι προσφατα, δεν ηθελε καθολου. Πριν λιγες μερες λοιπον, εκει που μιλουσαμε για κατι ασχετο, μου λεει "δεν φευγουμε εντελως απο Ελλαδα που ηθελες? Τι ανατολικη αττικη τι νοτια αθηνα"....Δικιο εχει...

Στο θεμα μας τωρα. Το να φυγει κανεις, πρεπει να το θελει στην ψυχη του. Αν εισαι ριζωμενος εδω, δεν φευγεις. Ειμαστε λαος δεμενος με τον τοπο μας και τις συνηθειες μας. Δεν ειναι ολοι οι λαοι ετσι. Αν φυγεις, ξερεις οτι αφηνεις πισω εναν ολοκληρο τροπο ζωης, για εναν αλλο. Δε θα γυριζει το παιδι 28η Οκτωβριου να σου τραγουδαει το Ντουτσε, θα σου μιλαει για την "ημερα των Ηνωμενων Εθνων" στο Νηπιαγωγειο και τις σημαιες απ ολο τον κοσμο που εφτιαξε. Δεν θα βλεπεις ολους γυρω σου, να εχουν τα ηθη κι εθιμα με τα οποια μεγαλωσες. Δε θα βλεπεις ομως κι ολα αυτα που μας γερνανε (μερικους απο εμας) καθημερινα, την ανοργανωσια, τα νευρα, τους κακους τροπους, την ατιμια, την αναβλητικοτητα, την αδιαφορια, το να περιμενεις το λεωφορειο και να μην περναει ποτε καμμια φορα. Δυσκολη αποφαση ....

Αν τελικα το αποφασισει κανεις, πρεπει σιγουρα να επιλεξει τη σωστη χωρα γι αυτον. Οχι αυτη που ειναι της μοδας ή που ακουει οτι "ειναι καλα". Εκει κανουν λαθος οι περισσοτεροι και την πατανε (συνηθως με ΗΠΑ, Γερμανια και Αυστραλια)...

Αγγλια που αναφερεις εχω ζησει. Εχει ζησει εκει?

Τα θετικα ειναι η πραγματικη ανοχη των ανθρωπων στο διαφορετικο (δεν εχω δει σε αλλη χωρα τοση ανοχη και αποδοχη), η ηρεμια τους, η μεθοδικοτητα, η οργανωση, οι συγκοινωνιες, τα θεατρα, τα μαγαζια και η τιμιοτητα (πχ αφηναν σε Πανεπιστημια και σε Επιχειρησεις σε αδειους χωρους τσαι, γαλα και ζαχαρη και ενα σημειωμα "αφηστε 50p" και ολοι, αφηναν...). βεβαια αλλο να ζεις στο Μαντσεστερ (μεγαλη εγκληματικοτητα) αλλο στο Κολτσεστερ (μηδεν εγκληματικοτητα) οποτε εχει σημασια το που θελει να ζησετε ακριβως. Η επαρχια τους μας ειναι και λιγο εως πολυ βαρετη εμας. Το Λονδινο ειναι διαφορετικο σε καθε περιοχη, οπως θα ξερεις, πολυβουη πολη, με ευκαιριες, αλλα κουραστικη.

Τα αρνητικα ηταν η παντελης απουσια αξιων που για εμενα, ειναι σημαντικες. Οταν εχεις γινει πλεον φιλος με καποιους και μπειτε σε πιο σοβαρες συζητησεις, ανακαλυπτεις οτι ειναι λιγο ρηχοι, χωρις πιστη, θρησκεια, ελπιδες, αγαπη για απολαυσεις της ζωης πνευματικες και υλικες. Σε τετοιες συζητησεις, οι Αγγλοι καταληγουν με ειρωνια και τακτ να αμφισβητουν την υπαρξη Θεου, την υπαρξη εθνων, το οτι ολοι εχουμε ριζες, το αν η οικογενεια ειναι σημαντικη κλπ. Ισοπεδωση. Συγγνωμη αν ειμαι λιγο ωμη αλλα ειναι ο λογος που γυρισα πισω απο τη συγκεκριμενη χωρα. Ελληνες βεβαια υπαρχουν χιλιαδες.

Για το παιδι θα ειναι καλα γιατι θα πηγαινει σε σουπερ σχολειο, δεν θα εχει τα προβληματα που θα ειχε σε Γερμανια και αλλες χωρες, με το φανατισμο μερικων, και πολλες πολλες ευκαιριες για το μελλον της.

Πριν κάνουμε το παιδί (και προ κρίσης) προσπαθούσα εγώ να τον πείσω να φύγουμε, έστω για κάποιο διάστημα, για την εμπειρία.

Εκείνος άλλαξε μετά την κρίση, θέλει να φύγουμε για το μέλλον του παιδιού. Εγώ αντιθέτως...βάρυνα. Μάλλον είναι που είμαι κουρασμένη. Λυπάμαι και τους δικούς μας.

Δεν ξέρω πως να τα ζυγίσω. Εδώ δεν πάνε καλά τα πράγματα, και αν η φορολογία δεν αλλάξει, οι συνθήκες είναι μη βιώσιμες για τη δουλειά. Από την άλλη, έχουμε μια κάποια υποδομή και τους δικούς μας ανθρώπους.

Είμαι εκ φύσεως περιπετειώδης, και ίσως και γι αυτό βάζω φρένο, γιατί φοβάμαι μήπως πάρω παρορμητική απόφαση.

Η Αγγλία, δε με ξετρελλαίνει. Μικρή εμπειρία έχω, από το μεταπτυχιακό της αδερφής μου και από ένα σύντομο επαγγελματικό διάβημα που είχαμε κάνει το 2012, που δεν είχαμε την ψυχική και οικονομική αντοχή να συνεχίσουμε.

Μου αρέσει η αίσθηση ελευθερίας που σου δίνει, τα αμήχανα-χαριτωμένα χαμόγελα των Βρετανών όταν διασταυρώνονται τα βλέμματά σας, η αίσθηση ότι υπάρχει ένα κράτος πίσω από τις καθημερινές κινήσεις...

Κατά βάθος όμως μου βγάζει και μια μιζέρια. Αυτό για τις αξίες που λες δεν το ήξερα.

Εσύ για το 5χρονο πως το σκέφτεσαι? Για γλώσσα, σχολεία, προσαρμογή κλτ?

Πριν κάνουμε το παιδί (και προ κρίσης) προσπαθούσα εγώ να τον πείσω να φύγουμε, έστω για κάποιο διάστημα, για την εμπειρία.

Εκείνος άλλαξε μετά την κρίση, θέλει να φύγουμε για το μέλλον του παιδιού. Εγώ αντιθέτως...βάρυνα. Μάλλον είναι που είμαι κουρασμένη. Λυπάμαι και τους δικούς μας.

Δεν ξέρω πως να τα ζυγίσω. Εδώ δεν πάνε καλά τα πράγματα, και αν η φορολογία δεν αλλάξει, οι συνθήκες είναι μη βιώσιμες για τη δουλειά. Από την άλλη, έχουμε μια κάποια υποδομή και τους δικούς μας ανθρώπους.

Είμαι εκ φύσεως περιπετειώδης, και ίσως και γι αυτό βάζω φρένο, γιατί φοβάμαι μήπως πάρω παρορμητική απόφαση.

 

Η Αγγλία, δε με ξετρελλαίνει. Μικρή εμπειρία έχω, από το μεταπτυχιακό της αδερφής μου και από ένα σύντομο επαγγελματικό διάβημα που είχαμε κάνει το 2012, που δεν είχαμε την ψυχική και οικονομική αντοχή να συνεχίσουμε.

Μου αρέσει η αίσθηση ελευθερίας που σου δίνει, τα αμήχανα-χαριτωμένα χαμόγελα των Βρετανών όταν διασταυρώνονται τα βλέμματά σας, η αίσθηση ότι υπάρχει ένα κράτος πίσω από τις καθημερινές κινήσεις...

 

Κατά βάθος όμως μου βγάζει και μια μιζέρια. Αυτό για τις αξίες που λες δεν το ήξερα.

 

Εσύ για το 5χρονο πως το σκέφτεσαι? Για γλώσσα, σχολεία, προσαρμογή κλτ?

Καταρχας η αποψη που εχεις σχηματισει για τη χωρα, ειναι περα για περα σωστη.

Για το παιδι το σκεφτηκα παρα πολυ. Ομως κατεληξα στο οτι εκεινη θα επωφεληθει πιο πολυ απο εμας.

Οσον αφορα στη γλωσσα, θα δυσκολευτει στην αρχη. Ομως ειναι τοσο εξυπνα τα σημερινα παιδια. Ειμαι σιγουρη, οτι συντομα θα προσαρμοστει. Ειναι τελεια ηλικια, τα 4-6. Γιατι εχετε περασει τη βρεφικη ηλικια (που φοβασαι να εμπιστευτεις, χωρις βασιμο λογο, ενα παιδικο σταθμο ή μια νταντα), το παιδι μιλαει πια απταιστα ελληνικα και θα τα μιλαει σε ολη του τη ζωη, αλλα δεν εχει ακομα φτασει σε ηλικια, που να μην μπορει να ξεκινησει σχολειο σε μια ξενη χωρα.

Τα σχολεια στις χωρες που σκεφτομαι εχουν καλοδουλεμενο προγραμμα, καλες εγκαταστασεις, ισορροπια μαθηματος-δραστηριοτητων, με σπορ κλπ. Εδω αν μεινουμε, εχουμε να παμε του χρονου Δημοτικο σε κοντεινερ.....

Η προσαρμογη γενικα με απασχολει, κυριως ποσο αποδεκτη θα γινει απο τα αλλα παιδια. Γιατι το διαφορετικο σε αυτες τις ηλικιες, κανει μπαμ περισσοτερο απ ο,τι σε μεγαλυτερες. Ομως αν σε λιγο καιρο μιλαει απταιστα τη γλωσσα δεν πιστευω να εχει θεμα.

Οσο δυσκολο και να ειναι στην αρχη, μακροπροθεσμα πιστευω οτι τα οφελη ειναι πολλα. Το παιδι θα εχει μεγαλωσει σε μια οργανωμενη χωρα με καλη εκπαιδευση, ευκαιριες απασχολησης, καλα Πανεπιστημια και ερευνα, και παντα βεβαια θα εχει την ευκαιρια να γυρισει Ελλαδα αν το επιθυμει. Μεχρι και να μπει και ευκολοτερα σε Ελληνικο Πανεπιστημιο απο εναν μονιμο κατοικο στη χωρα μας. Αλλιως, θα ειναι ευκολοτερο γι αυτην να επιλεξει μια αλλη χωρα για σπουδες, απ ο,τι θα ηταν αν εμενε στην Ελλαδα.

Το βασικο ομως ειναι οτι τις αξιες τις ελληνικες θα τις εχει απο εμας. Οπως θα τις ειχε κι εδω. Αυτο δεν αλλαζει οπου και να σαι.

Παντως υπαρχουν και χωρες με εντονη ελληνικη κοινοτητα. Πχ εδω και τον Ντουτσε τραγουδησαν και εκκλησιες εχει...

Τωρα αν ειναι καλυτερα ή χειροτερα εξαρταται τι αφηνεις και τι περνεις μαζι. Εγω που πειρα και την μαμα μου το μονο που μου λοιπει ειναι οι φιλες μου ή μηπως η ζωη πριν τα παιδια???

εμεις θεωρουμε οτι ειμαστε εδω προσωρινα γιαυτο προσπαθουμε να δωσουμε στα παιδια στοιχεια και απο τις δυο χωρες.