οταν η γλώσσα είναι πιο μεγάλη απο το μπόι?

Τι κάνεται μαμάδες όταν το παιδί σας που είναι στη εφηβέια ηλικίας 13,

σου μιλαέι και απανταει ειρωνικά ....

λες ασπρο λεει μαυρο

και όσο αφορα τα μαθήματα της λες.. κάτσε και αφιερωσε λίγο παραπάνω χρόνο στα μαθήμα τα σου και αφού η δυνατότητες σου είναι πάνω απο 17 διότι το 17 το πάρνεις με το να διαβάζης 10 λεπτά σου απαντάει εμένα μου αρέση το 17 και δεν θέλω παραπάνω

τα δικα μου νευρα τσανταλια και αυτη κουκουρούκου

ειμαι τόσο παράλογη που ζητάω να προσπαθεί παραπάνω αφου έχει της δυνατότητες .... μου απαντάει εγω δεν είμαι φύτουλας

τα παιδια δηλαδη που πέρνουν 18 και 19 είναι φύτουλες ?τις λέω

όχι μου λέει..αλλα αυτά που διαβάζουν πολλες ώρες και δεν ασχολόυντε με άλλα πραγματα είναι

στο πρώτο τρίμηνο εβγαλε 18 και με διάβασμα 10λεπτόν εγραφε 19 και 18 Ομως δεν θα έναι έτσι πάντα τα πράγματα στην πορεία δυσκολεύουν και δεν θέλει να το καταλάβει:roll:

Χα! Εγώ τί θα κάνω που η γλώσσα της είναι πάνω από το μπόι της και είναι μόνο 3 και μισό;;;;;;;;;;;!!! Φαντάζομαι τί με περιμένει στα 13!!!!!! Δεν έχω ξαναδεί στη ζωή μου παιδί που να του βγαίνει η γλώσσα τόσο πολύ και να μην την ελέγχει!!! Καταραμένα γονίδια!!! Ίδια η κουνιάδα μου! Τον άντρα μου τον σταυρώνεις για να του πάρεις κουβέντα!

Όσο για την κόρη σου νομίζω ότι ΔΕΝ πρέπει να τη ζορίσεις γιατί θα φέρεις τα αντίθετα αποτελέσματα. Το παιδί μπορεί να παρακολουθεί πάρα πολύ στο σχολείο (σχεδόν σίγουρη είμαι) και γι΄αυτό διαβάζει λίγο στο σπίτι. Μην την ψέλνεις χωρίς λόγο. Αν πέσουν οι βαθμοί της, το συζητάς! Εντωμεταξύ τί σου λένε οι καθηγητές; Ότι έχει κι άλλες δυνατότητες φαντάζομαι... Εγώ συμφωνώ, μια χαρά είναι το 17 αρκεί να ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙ ΚΕΝΑ! Αυτό να σε νοιάζει και όχι ο βαθμός αυτός καθεαυτός!

σε περιμενη δυσκολη εφηβεια χαχαχα πικρα πικρα .............

η αληθεια ειναι οτι δεν με νιαζει ο βαθμος ...τα κενα φοβαμε και την χαλαροτητα που την κυριευη ωρες και στιγμές ....όσο για τους βαθμους θα δουμε το 2 τρίμηνο αν δεν έχουν πέση τουμπεκί ψυλοκομένο θα κάνω αν όμως πέσουν θα έιναι αργά πλέων ... οι καθηγητές ειναι ευχαριστημένη αλλα μου λένε 'οτι το παιδί έχει πολές δυνατότητες και είναι αμαρτία να μην της εκμεταλευτή ....και αυτο που με ανησηχη ειναι ΄το συνδέει τον φύτουλα με τον καλό μαθητή........

Φαντάζομαι ότι είναι Α' γυμνασίου αφού είναι 13. Και μένα το 17 μια χαρά μου φαίνεται για πρώτο τρίμηνο και η Α' είναι δύσκολη τάξη γιατί είναι μεταβατική σε ένα πιο δύσκολο επίπεδο μάθησης. Μην τη ζορίσεις χωρίς λόγο. Εγώ πέρισυ στην Α' είδα μέχρι και 6 στα τεστ και 12 και 13 και την διάβασα σε μερικά μαθήματα για να μην έχει κενά. Στην αρχή της Β' την άφησα μόνη της και πάλι είχε κάποια σκαμπανεβάσματα οπότε πάλι επενέβη το ιππικό όταν γράφανε διαγωνίσματα. Αλλά ευτυχώς τώρα στο δεύτερο τρίμηνο διάβασε μόνη της και τα πήγε πάρα πολύ καλά στα γραπτά και πιστεύω ότι βρήκε επιτέλους το ρυθμό της. Για μένα το βασικότερο είναι να διαβάζει μόνη της για να έχει αυτοπεποίθηση ότι τα καταφέρνω μόνη μου και να μην έχει κενά. Νομίζω από 17 και πάνω στα γραπτά δείχνει ότι το παιδί τα έχει κατανοήσει και δεν έχει κενά.

Και παραπονιέσαι για τα νεύρα σου; Αν διάβαζες τονισμούς στα αρχαία και τις μετοχές παθητικής φωνής να δεις τι θα πάθαινες. Αφού δεν έχεις θέμα τι το θες και δημιουργείται ένταση χωρίς λόγο; Είμαι σίγουρη αν χρειαστεί θα ενεργοποιηθεί μόνη της. Αφού το παιδί το έχει.

Διπλό μήνυμα

Το 17 εννοειται ειναι πολυ καλος βαθμος...αρκει να το αξιζει και να μη το παιρνει χαριστικα.Μη μπαινεις τσο τυπακι που μπαιναν παλιοτερ οι γονεις μας που ηθελαν ντε και καλα 19 και 20.μεγαλο λαθος αυτο και στο λεω εγω που ημουνα μαθητρια του 19-20.

Χιλιες φορες εξεταζε την καποιες φορες να δεις αν οντως ειναι διαβασμενη ή μιλα με τους καθηγητες να μαθεις πως τα παει...μη στηριζεσαι μονο στους βαθμους.

Να σου και κατι αλλο?Ειναι πολυ μικρη ακομα...αστην ναεχει κι αλλες δραστηριοτητες τωρα που μπορει γιατι σε 3 χρονακια θα αρχισει το ζορι στο σχολειο και δε θα εχει χρονο.Στο λεω γιατι θυμαμαι συμμαθητες μου που διαβαζαν με τις ωρες ολα ταχρονια χωρις αλλα ενδιαφεροντα και στο λυκειο που επρεπε να στρωσουν κωλο ειχαν κουραστει και δεν ειχαν ουτε αντοχες ουτε ορεξη.

Κορίτσια εγώ την καταλαβαίνω την τον , γιατι και η κορη μου ακριβως τα ίδια ειναι , άριστη με ένα 10 λεπτο διαβασμα , δεν με πειραζει ο βαθμος 17 ή 20 που θα μπορουσε να παρει αν διαβαζε ενα μισαωρο παραπανω , είναι οτι οκ τωρα τα πιανει στον αερα αλλα σε 3-4 χρονακια θα δυσκολεψουν τα πραγματα αν δεν εχει μαθει να διαβαζει πως θα τα βγαλει περα στο λυκειο ? Αυτό ειναι το θέμα μου εμενα νομιζω το ιδιο σκεφτεται και η τον ....οσο για την γλώσσα.......αστα δεν τολμας να πεις μια λεξη 20 λεει ...υπομονη!!!

Κορίτσια και εγώ διάβαζα πολύ λίγο και έβγαζα 17 και 18... Ειδικά μαθηματικά δεν διάβαζα ποτέ και ήμουν από τους καλύτερους. Δεν είναι κριτήριο ο χρόνος που αφιερώνει κανείς στο διάβασμα. Άλλοι θυμούνται πιο εύκολα ή τα αφομοιώνουν πιο εύκολα, έτσι δεν είναι?

Είναι αλήθεια ότι μερικά παιδιά μπορούν να καταφέρουν σε δέκα λεπτά αυτό που άλλα κάνουν 1 ώρα να αφομιώσουν. Το θέμα είναι το εξής: Να ελέγχεις αν πάει "γραμμένη" στα μαθήματα. Γιατί απορώ πως ετοιμάζει εργασίες σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Όσο και να τα "πιάνεις" οι εργασίες και οι ασκήσεις είναι εργασίες και ασκήσεις και θέλουν χρόνο. Αντί να της μιλάς γενικά και αόριστα για βαθμούς και χρόνο διαβάσματος, δες αν κάνει τις εργασίες της, για να μάθει να είναι επιμελής και στο μέλλον. Δες τα τετράδια, έχουν ασκήσεις μαθηματικών λυμένες, έχουν ασκήσεις γλώσσας λυμένες κλπ. Πήγαινε σε πιο πρακτικό επίπεδο δηλαδή την κριτική σου. Και προς Θεού όχι υστερίες αν δεις τίποτα περίεργα.

Το άλλο θέμα είναι σε τι επίπεδο είναι το σχολείο και ποσο εύκολα μπαίνουν οι βαθμοί, είτε δημόσιο είτε ιδιωτικό είναι το σχολείο. Μου έχουν τύχει μαθητές (σε ιδιαίτερα) σε γυμνάσια που οι βαθμοί πέφτουν αβέρτα και όταν πάνε σε ένα νορμάλ λύκειο παθαίνουν ΣΟΚ! (Εντωμεταξύ μέχρι το λύκειο εγώ ήμουν μάλλον η τρελή απαιτητική καθηγήτρια αλλά μετά με έβλεπαν στο δρόμο και μου έλεγαν ότι είχα δίκιο).

Κορίτσια και εγώ διάβαζα πολύ λίγο και έβγαζα 17 και 18... Ειδικά μαθηματικά δεν διάβαζα ποτέ και ήμουν από τους καλύτερους. Δεν είναι κριτήριο ο χρόνος που αφιερώνει κανείς στο διάβασμα. Άλλοι θυμούνται πιο εύκολα ή τα αφομοιώνουν πιο εύκολα, έτσι δεν είναι?

Δίκιο έχεις μωρε , τωρα που το λες και η δική μου στα μαθηματικα έχει έφεση έχει μαλιστα τεραστια απορια που καποιοι διαβαζουν μαθηματικα , τα πιανει ολα απο την παραδοση .

Να μην ανησυχω λες ε ; ακουω ομως συμμαθητες της που διαβαζουν 4-5 ωρες και μου κανει εντυπωση ρε παιδι μου ,και ενταξει τα μαθηματικα αλλα μαθηματα δεν χρειαζονται διαβασμα ; ιστορια , φυσικη ,χημεια ποσα να θυμαται απο την παραδοση ; Τεσπα η αληθεια ειναι οτι δεν την πιεζω καθολου , αυτες τις σκεψεις της κραταω για τον εαυτο μου

Δίκιο έχεις μωρε , τωρα που το λες και η δική μου στα μαθηματικα έχει έφεση έχει μαλιστα τεραστια απορια που καποιοι διαβαζουν μαθηματικα , τα πιανει ολα απο την παραδοση .

Να μην ανησυχω λες ε ; ακουω ομως συμμαθητες της που διαβαζουν 4-5 ωρες και μου κανει εντυπωση ρε παιδι μου ,και ενταξει τα μαθηματικα αλλα μαθηματα δεν χρειαζονται διαβασμα ; ιστορια , φυσικη ,χημεια ποσα να θυμαται απο την παραδοση ; Τεσπα η αληθεια ειναι οτι δεν την πιεζω καθολου , αυτες τις σκεψεις της κραταω για τον εαυτο μου

Ειδικά για τα μαθηματικά το έχω συζητήσει και με φίλους...αν έχεις έφεση στα μαθηματικά δεν χρειάζεται να διαβάζεις. Τα μαθηματικά είναι απλή λογική Το ίδιο (περίπου) και η φυσική και η χημεία. Για τα άλλα τι να σου πω...εγώ την ιστορία ή τα φιλολογικά δεν τα συμπαθούσα, διάβαζα λίγο αλλά τα κατάφερνα πολύ καλά και εκεί 18άρια είχα. Φυσικά από ιστορία μετά απο καιρό δεν θυμόμουν και πολλά γιατί δεν με ενδιέφερε. Και μην με ρωτήσεις για υποκείμενο, αντικείμενο κλπ Οι 4-5 ώρες μου φαίνονται υπερβολικές, καλό είναι το παιδί να μαθαίνει το νόημα του μαθήματος και όχι την τελευταία τελεία

καλυτερα να εχεις καλη σχεση με την κορη σου ας εχει μονο 17!

Τι κάνεται μαμάδες όταν το παιδί σας που είναι στη εφηβέια ηλικίας 13,

σου μιλαέι και απανταει ειρωνικά ....

λες ασπρο λεει μαυρο

Και εγω τα ιδια με το μεγαλο γιο μου που ειναι 11!Απιστευτη κοντρα, μολις του μηλισεις αμεσως φωναζει και κανει οτιδηποτε ξερει οτι θα μου σπασει τα νευρα!!!:confused:

Διαβαζοντας σας διαπιστωσα τι μας περιμενει και εμας στην πορεια. ακομα 1 δημοτικου ειναι και οταν διαβαζουμε τα νευρα μου τσαταλια....

Νομιζω ομως βρε παιδια οτι οταν το παιδι μεγαλωνει πρεπει να του δειχνουμε εμπιστοσυνη στις επιλογες του. Δηλαδη αφου λεει οτι με τα 10 λεπτα τα καταφερνει και δεν εχει δειξει δειγματα για το αναποδο ας το αφησουμε κατι θα ξερει. Και ας προσπαθησουμε να γεμισουμε την μερα του με αλλες δραστηριοτητες. Ειδικα ο αθλητισμος βοηθαει πολυ τα παιδια στην εφηβεια γιατι τους βαζει απο πολυ νωρις σε προγραμμα και σε στοχους.

Ισως αν καθοσασταν στην αρχη της χρονιας και καθοριζατε τους στοχους για ολη την χρονια? Ισως αν βαζατε κινητρο στα παιδια σας οτι αν φτασουν στον επιθημητο στοχο θα εχουν κατι που θελουν πολυ ?? δεν ξερω λυσεις δινω...

Αλλα το πιο σημαντικο για ολα αυτα ειναι το παιδι να ξερει οτι το εμπιστευεσαι και του δινεις ελευθερια κινησεων.

Ας μην πιεζουμε τα παιδια μας η συζητηση σωζει πολλες καταστασεις.

Από πότε δηλαδή το 17 είναι λίγο ρε κορίτσια; Και άμα το παιδί δηλαδή παρακολουθεί σωστά το μάθημα για ποιο λόγο να διαβάσει ή να πιεστεί να διαβάσει; Ήμουν κι εγώ έτσι... την καταλαβαίνω Να της δώσεις αγωνιστικούς χαιρετισμούς

Νομίζω το θέμα δεν είναι το 17 ή το 19, αλλά για μένα το σημαντικό είναι το "να μην αφήσει τις δυνατότητές της ανεκμετάλλευτες". Ήμουν κι εγώ μια τέτοια περίπτωση, διάβαζα ένα τέταρτο της ώρας με το ρολόι και είχα πολύ καλούς βαθμούς. Αυτά στο γυμνάσιο. Στα μαθηματικά (άρα και φυσική και χημεία) είχα τεράστια κενά, τα οποία μέχρι ένα σημείο τα κουτσοκατάφερνα, μετά απλά τα παράτησα. Το θέμα δεν είναι αν ο βαθμός έπεσε από 19 στο 18, αλλά το ότι έμαθα σε μια νοοτροπία "θα κάνω την ελάχιστη προσπάθεια που χρειάζεται" κι αυτό επηρέασε και τις μετέπειτα επιλογές μου (γιατί λόγω άγνοιας θετικών αυτόματα απέκλεισα κάποιες δέσμες που δεν μπορούσα με την καμία να πάω), και τις σπουδές μου στο πανεπιστήμιο, και γενικότερα τη στάση μου απέναντι σε πολλά πράγματα. Μπορώ να πω ότι αυτό είναι κάτι που μου το άλλαξε κάπως πολύ πρόσφατα ο άντρας μου, που μου έδειξε ότι είναι κρίμα να αφήνουμε τις δυνατότητές μας έτσι, για να μην ζοριστούμε λίγο παραπάνω. Δεν έχω δυστυχώς πρακτικό τρόπο να σου προτείνω να το αντιμετωπίσεις, φαντάζομαι η πίεση δεν βοηθά καθόλου, αλλά μην το αμελήσεις κι εντελώς, με κάποιο τρόπο καλλιέργησέ της τη χαρά του να βάζει υψηλότερους στόχους και να τους πετυχαίνει.

κάθε παιδί είναι διαφορετικό και ως έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται.....

άλλα διαβάζουν 2 ώρες, άλλα 10 λεπτά και έχουν το ίδιο αποτέλεσμα.....

το κόλπο κατά την γνώμη μου είναι να αισθάνονται τις συνέπειες των πράξεών τους και ότι αφορούν ΜΟΝΟ αυτά και όχι εσάς και ότι είναι υπαρκτές......

επιπλέον πρέπει να αισθάνονται τους γονείς ως συμμάχους και όχι ως κριτές, να είναι ο εαυτός τους ο αυστηρότερος κριτής......

δεν θα έμπαινα στο τρυπάκι να κυνηγάω..... απλά θα του / της έλεγα σοβαρά σοβαρά "είσαι σίγουρη για τις πράξεις σου , γιατί είσαι μεγάλη πια και εσύ έχεις την ευθύνη" και θα το έλεγα κάθε φορά που πίστευα ότι κάνει λάθος......ας έρθει μετά να με ρωτήσει την γνώμη μου (γιατί σίγουρα θα το κάνει) και τότε δεν θα την θεωρεί και κύρηγμα

τα παιδιά χτίζουν αυτοπεποίθηση και εγωισμό που μπορούμε να χειριστούμε προς όφελός τους να έχουν την ψευδαίσθηση ότι είναι δικιά τους "σοφή" απόφαση ότι διαβάζουν ......

σε όλα τα θέματα πιστεύω ότι είναι αποτελεσματική αυτή η τακτική.....

Ήμουν κι εγώ μια τέτοια περίπτωση, διάβαζα ένα τέταρτο της ώρας με το ρολόι και είχα πολύ καλούς βαθμούς. Αυτά στο γυμνάσιο. Στα μαθηματικά (άρα και φυσική και χημεία) είχα τεράστια κενά, τα οποία μέχρι ένα σημείο τα κουτσοκατάφερνα, μετά απλά τα παράτησα.

Εγώ επειδή είμαι της θετικής κατεύθυνσης δεν νομίζω ότι τα θετικά μαθήματα συγχωρούν τα κενά ώστε να έχεις καλούς βαθμούς. Δηλ. αν έχεις κενά δεν μπορείς να τα μπαλώσεις στις ασκήσεις και να γράψεις π.χ. 15 όπως ίσως μπορείς να κάνεις στην Ιστορία ή στα κείμενα. Ακόμη και στα Αρχαία έχουν πολλές ασκήσεις γραμματικής και συντακτικού και ή τα ξέρεις και γράφεις ή δεν τα ξέρεις και πέφτεις πολύ εύκολα κάτω από τη βάση. Είναι μαθήματα που δεν σηκώνουν μπλα μπλα και πασαλείμματα.

Και πάντως δεν συμφωνώ να ελέγχουμε παιδιά γυμνασίου αν πάνε γραμμένα. Δηλ. πώς θα αποκτήσουν υπευθυνότητα; Αντ' αυτού ρωτάμε τους καθηγητές και βλέπουμε τα γραπτά τους και κρίνονται εκ του αποτελέσματος.

Σε μαθητές του 17 όπως αναφέρέις το μόνο που έχεις να κάνεις έιναι να πεις ένα μπράβο ( και μάλιστα να αναγνωρίσεις τη προσπάθεια της μπροστά σε άλλους, να το ακούσει) και θα έχει έτσι αρκετούς λόγους να αυξήσει τη προσπάθεια της και για να σε ευχαριστήσει για τα καλά λόγια που είπες και για να τα ξαναακούσει και για να μη σε απογοητεύσει. Πίστεψε με πιάνει..

Και πάντως δεν συμφωνώ να ελέγχουμε παιδιά γυμνασίου αν πάνε γραμμένα. Δηλ. πώς θα αποκτήσουν υπευθυνότητα; Αντ' αυτού ρωτάμε τους καθηγητές και βλέπουμε τα γραπτά τους και κρίνονται εκ του αποτελέσματος.

Δηλαδή αν κάνω έναν έλεγχο στα τετράδια του παιδιού μου να δω αν γράφει τις ασκήσεις του (προκειμένου να μου λυθεί και η απορία πως διαβάζει σε 10-20 λεπτά) του στερώ τη δυνατότητα ή μειώνω κάτι στο να αποκτήσει υπευθυνότητα;;; Εγώ δεν το βλέπω έτσι, το βλέπω ότι μάλλον συνδράμω στο να αποκτήσει υπευθυνότητα με την τυχόν καθοδήγησή μου να είναι επιμελής... (Δεν εμπιστεύομαι επίσης ότι σε μια τάξη με τόσα παιδιά ο κάθε καθηγητής έχει απόλυτη εικόνα του τι περιέχει το τετράδιο του παιδιού μου... Θυμάμαι επίσης στο γυμνάσιο πολλά παιδιά να αντιγράφουν ασκήσεις από συμμαθητές για να μη φαίνεται το τετράδιο άδειο και άλλα πολλά...)

Επίσης να πω ότι σε μερικά μαθήματα (όπως τα μαθηματικά και η γλώσσα), τα δυο πρώτα τρίμηνα είναι περίπου μια δυνατή επανάληψη των γνώσεων του δημοτικού εμπλουτισμένη με νέα στοιχεία, οπότε ίσως να νιώθει ακόμα εξοικειωμένη με αυτή την ύλη...

Τώρα για το ότι θεωρεί "φυτά" αυτούς που παίρνουν 19-20, εξήγησέ της ότι το "φυτό" δεν κρίνεται από το βαθμό αλλά από το ο αν γίνεσαι "φυτό" από το πολύ διάβασμα για να φτάσεις σε αυτό το βαθμό (όταν δηλαδή η ζωή σου δεν περιλαμβάνει τίποτε άλλο εκτός από διάβασμα)... Είχα φίλη που είχε μέσον όρο 19 και 11/12 στο λύκειο και ήταν πολύ κουλ τύπος, που δεν ξημεροβραδιαζόταν πάνω από τα βιβλία, έπαιζε απίστευτο σκάκι και ερχόταν πάντα βόλτα μαζί μας... Δεν τόλμησε ποτέ κανείς να την πει "φυτό"... Αντίθετα όλοι τη θεωρούσαμε ιδιοφυία και τη θαυμάζαμε...

Νομίζω το θέμα δεν είναι το 17 ή το 19, αλλά για μένα το σημαντικό είναι το "να μην αφήσει τις δυνατότητές της ανεκμετάλλευτες". Ήμουν κι εγώ μια τέτοια περίπτωση, διάβαζα ένα τέταρτο της ώρας με το ρολόι και είχα πολύ καλούς βαθμούς. Αυτά στο γυμνάσιο. Στα μαθηματικά (άρα και φυσική και χημεία) είχα τεράστια κενά, τα οποία μέχρι ένα σημείο τα κουτσοκατάφερνα, μετά απλά τα παράτησα. Το θέμα δεν είναι αν ο βαθμός έπεσε από 19 στο 18, αλλά το ότι έμαθα σε μια νοοτροπία "θα κάνω την ελάχιστη προσπάθεια που χρειάζεται"

Αυτό είναι το θεμα μου οτι θα διαβαση πχ στο μαθημα της ιστοριας ..εχει ερωτησεις 3 θα μαθει της 2 ...με της 2 θα παρει 17...οκ τοτε αυτο την ικανοποιη .......εγω το βλεπω παραλογο παντως....και χαζο..

 

και δεν μπορω να τη ελεγχο καθημερινα για το αν εχει διαβαση διοτι δεν θελει και δεν νομιζω οτι ειναι και σωστο ...θα πρεπει να γνωριζη οτι πραξεις της εχουν και συνεπειες...ναι θα κρινω απο τους βαθμους του δευτερου τριμηνου αλλα οταν θα τους παρει θα εχουμε χαση το παιχνιδι ....

Την παρασκευη εμαθα απο τον διευθυντη του σχολειου που ειναι και γνωστος μου οτι μια καθηγητρια την επιασε με το κινητο την ωρα του μαθηματος και την κατεβασε στο γραφειο ...κανονικα θα επρεπε να τησ παρει το κινητο αλλα λογο οτι μας ξερει ο διευθυντης μας εκανε χαρη.......η καλη μου ομως δεν μου ειπε τιποτα και οταν βεβαια το εμαθα τυχαια......εγινε χαμος και της πηρα το κινητο και θα της το κρατησω για ενα μηνα .......δεν ξερω αν εκανα καλα θα πρεπει να μπουν καποια ορια διοτι εχουμε παρει πολυ αερα ...ενημερωνω( οτι παμε σε δημοσιο σχολειο και μενουμε σε νησι)...γιαυτο και γνωριζη ο ενας τον αλλον αρκετα

Νομίζω το θέμα δεν είναι το 17 ή το 19, αλλά για μένα το σημαντικό είναι το "να μην αφήσει τις δυνατότητές της ανεκμετάλλευτες". Ήμουν κι εγώ μια τέτοια περίπτωση, διάβαζα ένα τέταρτο της ώρας με το ρολόι και είχα πολύ καλούς βαθμούς. Αυτά στο γυμνάσιο. Στα μαθηματικά (άρα και φυσική και χημεία) είχα τεράστια κενά, τα οποία μέχρι ένα σημείο τα κουτσοκατάφερνα, μετά απλά τα παράτησα. Το θέμα δεν είναι αν ο βαθμός έπεσε από 19 στο 18, αλλά το ότι έμαθα σε μια νοοτροπία "θα κάνω την ελάχιστη προσπάθεια που χρειάζεται"

Αυτό είναι το θεμα μου οτι θα διαβαση πχ στο μαθημα της ιστοριας ..εχει ερωτησεις 3 θα μαθει της 2 ...με της 2 θα παρει 17...οκ τοτε αυτο την ικανοποιη .......εγω το βλεπω παραλογο παντως....και χαζο..

 

Πολύ σωστό και αν συνηθίσει στη νοοτροπία αυτή, μετά. όταν έρχονται απότομα τα δύσκολα (λόγω κενών και άλλων παραγόντων) συνήθως τα παρατάνε (χωρίς να είναι και κανόνας αυτός). Υπάρχουν και παιδιά που αναγνωρίζουν τα κενά τους και τρέχουν να καλύψουν μετά με πολλάααααααααα φροντιστήρια ή που τσακίζονται στο διάβασμα για να τα φέρουν στα ίσια τα πράγματα... Επαναλαμβάνω ότι σε αυτούς τους μαθητές υπάρχει συνήθως πολύ απότομη πτώση βαθμολογίας στην Α λυκείου...

 

Πολύ σωστό και αν συνηθίσει στη νοοτροπία αυτή, μετά. όταν έρχονται απότομα τα δύσκολα (λόγω κενών και άλλων παραγόντων) συνήθως τα παρατάνε (χωρίς να είναι και κανόνας αυτός). Υπάρχουν και παιδιά που αναγνωρίζουν τα κενά τους και τρέχουν να καλύψουν μετά με πολλάααααααααα φροντιστήρια ή που τσακίζονται στο διάβασμα για να τα φέρουν στα ίσια τα πράγματα... Επαναλαμβάνω ότι σε αυτούς τους μαθητές υπάρχει συνήθως πολύ απότομη πτώση βαθμολογίας στην Α λυκείου...

Δυστυχώς αυτό φοβαμαι ...ειναι σαν να το βλεπω να μου ρχεται και δεν

μπορω να κανω και τιποτα και τρελαινομαι

καλό κουράγιο. Ισώς επαναλαμβάνομαι, αλλα σίγουρα χρειάζεται διπλωματία

δεν μπορεις να της επιβαλεις να διαβαζει περισσοτερο. Νομιζω οτι ναι χρειαζεται να την ελέγχεις. Μπορεις να της εξηγησεις αυτό με τα κενα στην υλη που θα τα βρει μπροστα της στα βασικά μαθηματα. Δείξε της οτι τη σεβεσαι, της εχεις εμπιστοσύνη, εκτιμας τα θετικά της. Να βαζει στόχους και να τους πετυχαίνει (οχι μονο για το σχολείο)

Δυστυχώς ξερω οτι οι βαθμοί μπαινουν πολύ ευκολα. Δηλαδη ενα 17 μπαίνει σε ενα παιδί που προσπαθει , συμμετέχει, συνεργάζεται δεν δημμμιουργεί προβληματα, αλλα οι γνωσεις του μπορεί να ειναι για 15.

Πάντως οι βαθμοί δεν είναι αυτοσκοπός. Εγω πάντα ήμουν του 19 χωρις προσπαθεια, αλλα ξερω πολύ καλά οτι δεν αξιζα τόσο. Δηλαδη εδειχνα μια αριστη εικόνα το πρωτο τρίμηνο και μετα δεν ασχολούνταν οι καθηγητες μαζί μου. Διαβαζα μόνο μαθηματικά που μου αρεσαν τρομερά Το δρόμο μου τον βρήκα.

Υπομον΄΄η και μην χαλάς τα νευρα σου πάντως

Να ρωτήσω τώρα εγώ η "μωρομάνα" ποια ανάγκη υπάρχει να έχει ένα 13χρονο παιδί κινητό τηλέφωνο και μάλιστα σε νησί; Ειλικρινής είναι η απορία μου...