ΟΞΥΣ ΤΟΚΕΤΟΣ???

Ήταν Σάββατο πρωί 13 Φεβρουαρίου 2010, έκλεινα τη 40στή εβδομάδα και η μικρούλα μου δεν έδινε σημεία ότι ήθελε να βγει. Ήμουν σίγουρη ότι την επόμενη της Καθαράς Δευτέρας, 16/02, θα πήγαινα στο Αλεξάνδρα για να με δει ο γιατρός μου και να προγραμματίσουμε τον τοκετό μιας και λίγες μέρες πριν που με είχε δει είπε οτι δεν είχα καθόλου συσπάσεις. Αποφασίσαμε εκείνη τη μέρα να πάμε με τη μητέρα μου και την αδερφή μου που είχαν έρθει από Κρήτη μια βόλτα στο Golden Hall μιας και ο σύζυγος δούλευε εκεί κοντά και αν χρειαζόμασταν κάτι θα ερχόταν αμέσως. Από το πρωί έως το απόγευμα στις 7 που τέλειωσε ο σύζυγος κάναμε βόλτες στα μαγαζιά, ήρθε και μας μάζεψε για να επιστρέψουμε στα νότια προάστια που μέναμε. Ήμασταν λυσσασμένοι όλοι στη πείνα και περιμέναμε πως και πως να πάμε σπίτι να φάμε, κάναμε μπαρμπεκιου και φάγαμε όλοι τον αγλέορα, τι παϊδάκια κοτόπουλο, τι τυροκαυτερή, ψωμί ψημένο...ενώ όλες τις άλλες μέρες πρόσεχα την διατροφή μου και τις ποσότητες με τη παρέα του δώσα και κατάλαβε!

Ενώ είχαν μαζέψει τα πιάτα οι υπόλοιποι πλησίασα λίγο το νεροχύτη της κουζίνας και διπλώνω από ένα οξύ πόνο.Έντρομη κοιτάω το ρολόϊ της κουζίνας 22:15, πάω στο σαλόνι και τους λέω γεννάω! Η αδερφή μου με κοιτάει και λέει "πλάκα κάνεις". Απαντάω όχι,τρέχω να κάνω μπάνιο, μυριζα καπνίλα και είχα διανύσει και μερικά χιλιόμετρα,στο μεταξύ 7 λεπτά αργότερα να σου και ο 2ος πόνος,με ακολουθει ο σύζυξ και του λέω κράτα χρόνο,λούζομαι...σιγά μη ξυριζόμουν...οι πόνοι 3λεπτοι, πάρε το γιατρό να του μιλήσω!να σου στη γραμμή και ο γιατρός μετά από 2 φορές που τον είχα καλέσει,γιατρέ οι πόνοι είναι 3λεπτοι..."και καλά όλη μέρα γιατί δεν με έχεις πάρει τηλέφωνο", μα δεν πονούσα..."αποκλείεται να μη πονούσες... γεννάς το καταλαβαίνεις",μα δεν έσπασαν τα νερά..."κάτσε και γέννα σπίτι τότε" ήταν εκτός Αθηνών και μου λέει ξεκινάω και έρχομαι εν περιλήψη.

Στις 23:15 κάνω εισαγωγή στο Αλεξάνδρα με πόνους που δαγκωνόμουν είχα κάνει και τα μαθήματα ανώδυνου και έπρεπε να 'μαι κυρία.Η διαστολή ίσως 4,δε ξέρω δεν μου έλεγαν κοιτιόντουσαν μεταξύ τους,προσπαθούσα να κάνω αναπνοές αλλά που να τα καταφέρω με τόσο που είχα φάει...η μαία μου να λείπει τριήμερο, ο γιατρός στο δρόμο και εγώ άρχιζα να ικετεύω για επισκληρίδιο! Να μου λένε τι μια ότι περιμένουν τις εξετάσεις μου αλλά ποιες εξετάσεις αφού δεν μου είχαν πάρει αίμα, την άλλη να μου λένε ότι δεν έχει έρθει ο γιατρός μου, όπου δεν αντέχω κάποια στιγμή από τους πόνους και τους φωνάζω κάντε μου ένεση τώρα!φέρτε μου άλλο γιατρό δε με νοιάζει!λίγα λεπτά μετά να τους λέω δεν μπορώ άλλο το παιδί έρχεται (πρώτο μου παιδί ήταν αλλά ένιωθα ότι ήθελα να σπρώξω) και να σου ο γιατρός που είχε βάρδια να συζητάει με τους άλλους από πάνω μου χαμηλόφωνα...εκείνη την ώρα πατάω ένα ουρλιαχτό χωρίς προηγούμενο και πλακώνουν από πάνω μου με μάσκα οξυγόνου, και να σου και ο γιατρός μου(επιτέλους) να του φοράνε τη ποδιά να τους λέει γιατί μου βάζουν οξυγόνο,να βλέπει το καρδιοτοκογράφο και να τους λέει καλά κάνετε... μου βγάζουν το οξυγόνο και δωστου ξανά ουρλιαχτό και ο γιατρός μου από πάνω να μου κλείνει το στόμα λέγοντας μου ότι κάνω κακό στο παιδί και να μη σπρώχνω. Επι τόπου το φορείο και χειρουργείο, έλα σπρώξε τώρα μου λέει ο γιατρός, μου φωνάζει όχι έτσι...επανήλθε η μνήμη μου από τα μαθήματα του ανώδυνου και με τη 2η εξώθηση έξω το κεφάλι, μπράβο μου λέει ο γιατρός κάνω άλλη μια και να σου η θυγατέρα μου!Στις 00:45 14 Φεβρουαρίου 2010 ο κόσμος μου όλος!

Ο Γιατρός μου λέει λίγο ακόμα και δε θα σε προλάβαινα ήταν οξύς τοκετός, το κατάλαβα του απαντάω αυτοκίνητο να με πατούσε λιγότερο θα

πόναγα. Ούτε κλίσμα, ούτε ξύρισμα, ούτε επισκληρίδιο δεν πρόλαβαν να μου κάνουν,το καλό της υπόθεσης...

ακριβως ΜΑ ΑΚΡΙΒΩΣ οι γεννες μου!αχ ποσο σε καταλαβαινω!!!κ ενιωθα πως δε με καταλαβαινει κανεις τωρα που εχω παθει σοκ για την 3η γεννα!φοβαμαι απιστευτα!περασα απαισια τι να σου πω αφου το εζησες!μα στα καλα καθουμενα να μου ερχονται πονοι ανα 1-2λεπτα?????:confused:

Παναγία μου.... Χριστέ μου κάνε να μην μου συμβεί και έχω να διανύσω και μια ώρα μέχρι την Αθήνα.... Θα πεθάνω..... Πάλι καλά που ήσουν κοντά.....και που ο γιατρός σου πρόλαβε....

εγω στο 2ο παραλιγο στο ταξι θα το εβγαζα.7 το πρωι με επιασε ο πρωτος πονος.1 λεπτο αργοτερα να κ ο επομενος.με τα χιλια καλουμε ταξι.σε 5 λεπτα ειχε ερθει.το νοσοκομειο 3 λεπτα με το ταξι που φανηκαν αιωνες.μολις μπηκα στο νοσοκομειο με πηγαν στο δωματιο οδυνων μου βαζουν χερι κ μου λεει η μαια ''σπρωξε'' 1-2 την τριτη βγηκε το μωρο.ωρα 7.16 το πρωι

Άν ήταν καθημερινή θα είχαμε θέμα, διότι θα έπρεπε να έρθει ο σύζυγος απο τη δουλειά του στο Μαρούσι πίσω στην Γλυφάδα να με πάρει και να πάμε στο Αλεξάνδρα, αν ήταν και πρωί και είχε κίνηση το 3ωρο το χρειάζεσαι!Για ταξί δεν το συζητάω διότι στα μαθήματα ανώδυνου μας έλεγαν ότι αυτά που μεταφέρουν έγκυες και βαράνε κόρνες είναι μύθος, διότι υπάρχει αρκετός χρόνος και ήμουν σίγουρη ότι θα είχα χρόνο μπροστά μου.Τον Γιατρό μου τον περίμενε ένας άλλος γιατρός στην είσοδο της Αθήνας με μηχανή και τον έφερε, διότι επικοινωνούσε με το νοσοκομείο να δει πως πάω,είναι και μεγάλος άνθρωπος μπράβο του που ανέβηκε σε μηχανή.

Πάντως η μητέρα μου 3 γέννες τις έκανε έτσι με το που πήγαινε γεννούσε αλλά ποτέ δεν είχα δώσει βάση και ποτέ δεν μου είχε πει για το πόνο αυτό.Είμαι και άνθρωπος που δεν μου αρέσει να εξωτερικεύω το πόνο, θέλω να το παίζω σκληρή και την έπαθα, τέτοιο ουρλιαχτό που έριξα...αφού την επόμενη ήμουν οκλαδόν στο κρεβάτι,αλλά πονούσαν οι φωνητικές μου χορδές!

αφού την επόμενη ήμουν οκλαδόν στο κρεβάτι,αλλά πονούσαν οι φωνητικές μου χορδές!

:lol:

Καταχήν να σου ζήσει η μπεμπούλα! Η περιγραφή σου ήταν φοβερή!

Τώρα αν πω ότι ζηλεύω πειράζει;;;;

Εγώ έκανα κ.τ. και ελπίζω (πόσο δε φαντάζεσαι!) το επόμενο να έρθει με φ.τ.

Και πάντα όταν το σκέφτομαι λέω μακάρι να γίνει γρήγορα που να μην προλάβουν καν να σκεφτούν το ενδεχόμενο μιας 2ης κ.τ.!

Δήμητρα με το καλό στο 3ο σου και αφού το θες με πιο αργούς ρυθμούς!

μακαρι να γεννησω τοσο γρηγορα κιας ειναι και στο δρομο!!!!!

σωστη!!!!!!με το καλο να δεχτεις το χριστουγεννιατικο δωρακι σου

Ο Χριστος κι Η Παναγια!!!!

εγω εκανα 13 ωρες να γεννησω.....

ευτυχως ειχε τηλεοραση στην αιθουσα οδυνων, κι εβλεπα σταρ!

Ο Χριστος κι Η Παναγια!!!!

 

 

εγω εκανα 13 ωρες να γεννησω.....

 

ευτυχως ειχε τηλεοραση στην αιθουσα οδυνων, κι εβλεπα σταρ!

χαχαχαχα, δεν παίζεσαι....μου φτιάχνεις την διάθεση κάθε φορά που διαβάζω μια απάντησή σου. :lol:

Ο Χριστος κι Η Παναγια!!!!

 

 

εγω εκανα 13 ωρες να γεννησω.....

 

ευτυχως ειχε τηλεοραση στην αιθουσα οδυνων, κι εβλεπα σταρ!

Χαχαχαχα

ΚΙ ΕΓΩ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΑΚΙ ΕΖΗΣΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΟΞΥ ΤΟΚΕΤΟ.ΠΗΤ 1/07/2007. ΚΑΜΙΑ ΕΝΔΕΙΞΗ ΑΠΟ ΠΟΝΑΚΙΑ, ΑΠΟ ΣΥΣΠΑΣΕΙΣ...ΤΟ ΜΩΡΟ ΕΙΧΕ ΠΑΡΕΙ ΘΕΣΗ ΑΠΟ ΤΗ 32Η ΒΔΟΜΑΔΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΕΜΠΕΔΩΘΕΙ. ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΝΑΜΕ ΚΑΙ ΥΠΕΡΗΧΟ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΛΑΚΟΥΝΤΑ, ΤΟ ΑΜΝΙΑΚΟ ΥΓΡΟ, ΟΛΑ ΚΑΛΑ...ΣΧΕΔΟΝ ΕΙΧΑ ΑΠΕΛΠΙΣΤΕΙ, ΔΙΑΒΑΖΑ ΓΙΑ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΕΣ ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΝΕ 42 ΒΔΟΜΑΔΕΣ, ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΑΙΔΙ...ΠΑΩ ΣΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΣΤΙΣ 28/6, ΜΕ ΕΞΕΤΑΖΕΙ, ΤΑ ΙΔΙΑ... "ΑΣ ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΛΛΟ. ΘΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΙΣ 30/6 ΜΕ ΤΕΧΝΗΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ". ΑΛΛΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ. ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΑ ΑΛΛΟ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΘΑ ΓΕΝΝΟΥΣΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ Η΄ΟΧΙ ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΟΙΑΖΕ. ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑ ΒΕΒΑΙΑ ΤΟ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΤΟΚΕΤΟ ΑΛΛΑ ΕΙΧΑ ΜΙΑ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΟΤΙ ΑΦΟΥ ΘΑ ΠΟΝΑΩ ΚΑΝΕΝΑ 20ΩΡΟ ΘΑ ΚΑΤΑΛΗΞΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ...

ΣΤΙΣ 29/6 ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΞΥΠΝΑΩ ΒΛΕΠΩ ΛΙΓΟ ΑΙΜΑΤΑΚΙ ΣΤΟ ΣΚΟΥΠΙΣΜΑ. ΠΕΡΝΩ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ, ΑΝΟΙΓΕΙ Ο ΤΡΑΧΗΛΟΣ ΜΟΥ ΛΕΕΙ. ΣΥΣΠΑΣΕΙΣ? ΤΙΠΟΤΑ. ΠΛΕΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΑΙ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ, ΜΑΓΕΙΡΕΥΩ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΙΣ 1:30 ΜΜ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΟΙ ΣΥΣΠΑΣΕΙΣ, ΑΛΛΑ ΠΟΛΥ ΣΥΧΝΕΣ. ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ 2 ΜΗΠΩΣ ΑΡΑΙΩΣΟΥΝ, ΤΙΠΟΤΑ. ΠΑΙΡΝΩ ΠΑΛΙ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΤΗΛ, ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕ ΟΤΙ ΘΑ ΓΕΝΝΟΥΣΑ. ΕΠΕΜΕΝΑ ΠΟΛΥ, ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΟ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΛΥ-ΠΟΛΥ ΝΑ ΣΕ ΔΙΩΞΟΥΝ. ΤΡΕΙΣ ΠΑΡΑ ΗΜΟΥΝ ΣΤΟ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟ, ΜΕ ΕΞΕΤΑΖΟΥΝ, 2 ΔΙΑΣΤΟΛΗ. ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΗΛ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΝΑ ΕΡΘΕΙ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΕΝΕΡΓΟ ΤΟΚΕΤΟ. ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ 4 Η ΔΙΑΣΤΟΛΗ. ΚΑΤΑ ΤΙΣ 6 ΜΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ, 7 ΔΙΑΣΤΟΛΗ. ΛΕΩ ΣΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ "ΔΕΝ ΠΑΤΕ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΑΠΕΞΩ?" ΦΕΥΓΕΙ, Η ΜΑΙΑ ΜΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΩΣ ΝΑ ΣΠΡΩΧΝΩ. ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΟΠΟΤΕ Η ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΗΤΑΝ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΚΥΡΗ. "ΟΧΙ ΕΤΣΙ" ΜΟΥ ΛΕΕΙ."ΕΑΝ ΕΙΣΑΙ ΔΥΣΚΟΙΛΙΑ, ΣΑΝ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΑΦΟΔΕΥΣΕΙΣ". ΤΟΤΕ ΜΠΗΚΑ ΣΤΟ ΝΟΗΜΑ....ΣΠΡΩΧΝΩ 3 ΦΟΡΕΣ, ΒΛΕΠΩ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΓΥΡΙΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕ ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ. "ΜΗΝ ΞΑΝΑΣΠΡΩΞΕΙΣ. ΤΟ ΜΩΡΟ ΒΓΑΙΝΕΙ". ΜΕ ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟΥ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΙΣΑ ΠΟΥ ΠΡΟΛΑΒΕ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΤΗΝ ΠΟΔΙΑ ΚΑΙ ΓΑΝΤΙΑ...6:35 Μ.Μ. ΕΙΧΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΚΙ ΜΟΥ...

ΤΩΡΑ ΕΓΚΥΟΣ ΞΑΝΑ, ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΠΑΜΕ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΤΟΚΕΤΟ ΑΝ ΚΑΙ ΑΝΗΣΥΧΩ ΛΙΓΑΚΙ ΓΙΑΤΙ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΩΡΟ ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ...ΕΛΠΙΖΩ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, ΝΑ ΕΧΩ ΦΤΑΣΕΙ ΩΣ ΤΟ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟ...

Ομοιοπαθούσα και εγώ. Σε 1 ώρα και 23 λεπτά γέννησα από την ώρα που μου έσπασαν τα νερά στο σπίτι. Έχουμε και λέμε...

38η εβδομάδα και ενώ είχα κάθε διάθεση να περιμένω να γεννήσω φυσιολογικά και φυσικά χωρίς τεχνητούς πόνους, παρουσίασα έκζεμα εγκυμοσύνης και παρακαλούσα ακόμη και για καισαρική. Πέμπτη 13 Αυγούστου ορίζουμε τοκετό με τεχνητούς πόνους.

Στις 12 Αυγούστου, στις 19:00 σπάνε τα νερά στο σπίτι, καλώ τον γιατρό του λέω 'νομίζω πως έσπασαν τα νερά τι κάνω' λέει 'έλα επιτόπου στο ιατρείο μου με την βαλίτσα σου'. Τον ρωτάω 'να κάνω ένα μπανάκι??' όχι μου λέεει θα έχεις χρόνο μετά (αμ δε).

Οι πόνοί ήταν 1 λεπτού ωστόσο αλλά από την ταραχή μου δεν κρατούσα ρολόι. Μου φαινόταν απλά ό,τι πονούσα συνεχώς. Στο αμάξι για το ιατρείο σφιγγόμουν από τους πόνους. Με εξετάζει ο γιατρός 'οκ μου λέει. Μέχρι τις 2-3 τα ξημερώματα θα γεννήσεις. Έχεις 2 διαστολή. Φύγετε για μαιευτήριο και κατά τις 12 θα έρθω'.

Στον δρόμο για το μαιευτήριο πονούσα αφόρητα (φημίζομαι για την αναισθησία μου γενικώς και την αντοχή μου στους πόνους αλλά τούτο ήταν από τ'άγραφα). Πριν μπούμε στο Μητέρα Κρήτης ζητάω από τον σύζυγο να βάλει την βαλίτσα στο πεζοδρόμια να καθίσω γιατί δεν μπορούσα να κουνήσω ρούπι.

Ανεβαίνουμε στο χειρουργείο, με εξετάζει η μαία 5 η διαστολή (από 2 είχε πάει 5 μέσα σε 10 λεπτά). Ούτε ξύρισμα, ούτε κλίσμα φυσικά.

Στις 19:50 μπαίνω στην αίθουσα, ξαπλώνω διπλωμένη από τον πόνο. Ο μικρός έχανε παλμούς, κατέβαινε με φόρα. Σε 1 λεπτό ένιωσα την κοιλιά μου να έχει αδειάσει τελείως και ο μικρός να έχει κατέβει πολύ χαμηλά. Μου βάλανε οξυγόνο και φεύγει η μαία. Την ακούω να φωνάζει στο τηλ 'έλα αμέσως γεννάει! Δεν την προλαβαίνεις'. Τρομάζω αλλά από τους πόνους δεν είχα μυαλό να σκεφτώ τίποτα, μόνο πότε θα τελιώσει το μαρτύριο.

Έρχεται ο γιατρός μου, με εξετάζει η διαστολή είχε φτάσει στο 8. Ζητάει να μου κάνουν επισκληρίδιο και τότε ζήτησα να πάρω μια ανάσα. δεν άντεχα καν να σηκωθώ να καθίσω για την επισκληρίδιο. Μου κάνει ο αναισθησιολόγος την επισκληρίδιο και με γυρίζει στο πλάι να πάρω οξυγόνο γιατί έχανε πάλι παλμούς ο μικρός. Το αποτέλεσμα???Η επισκληρίδιος με έπιασε μόνο από την αριστερή μεριά και μόνο μετά από 10 λεπτά. Τι να το κάνω? Στο επόμενο 5λεπτο γέννησα με 3-4 εξωθήσεις. Το μωρό το πήραν αμέσως για εξέταση, δεν μου το έβαλαν πάνω μου (κάτι που μου έχει στοιχίσει πολύ). Στις 20:23 γεννήθηκε ο άγγελός μου!!!! Ο Σουμάχερ όπως τονα ποκαλούσα ο γιατρός μου

Όταν πήγα στο μαιευτήριο ζητησα ένα ποτήρι νερό το οποίο το ήπια 3 ώρες μετά. Κανείς δεν προλάβαινε να μου βάλει νερό!

Η επισκληρίδιος με έπιασε μόνο στο ράψιμο και μόνο αριστερά οπότε από δεξιά ένιωθα κατά 80%.

Υπήρξε μεγάλος κίνδυνος να μου σκίσει μήτρα, κόλπο και τράχηλο το παιδί καθότι και μεγαλωπό (3600γρ.) αλλά με την χάρη του Θεού την γλίτωσα με μερικά ράματα στον τράχηλο.

Όσες είστε έγκυες μην παρακαλάτε για έναν τέτοιο τοκετό γιατί ο γιατρός μου είπε ό,τι ήταν άκρως επικίνδυνος. Όταν το παιδί κατεβαίνει με τόση φόρα μπορεί να παρασύρει πολλά στο πέρασμά του και να δημιουργήσει μεγάλη ζημιά.

Επίσης ο αντρούλης μου δεν πρόλαβε να μπει μέσα! Με άφησε στο χειρουργείο, κατέβηκε να φτιάξει τα χαρτιά και όταν γύρισε του είπαν 'να σας ζήσει ο γιος'

Ο μαιευτήρας ακόμη του λέει χαριτολογώντας 'Στέφανε, σου χρωστά έναν τοκετό':)

Επίσης δεν ήθελα με τίποτα να γεννήσω 13 του μήνα. Παρακαλούσα τον γιατρό να με βάλει 14 αλλά δεν ήθελε. Παραμονή της Παναγίας όλα υπολειτουργούν.

Ο μικρός μου άγγελος μου έκανε την χάρη. Τους εξέπληξε όλους και αποφάσισε να έρθει στον κόσμο στις 12 Αυγούστου 2009!!!

εγω παλι αν ειναι ναγεννησω σε 15 λεπτα οπως το δευτερο μακαρι να εχω τετοιο τοκετο παλι αλλα πανω απο μιση ωρα δε θα αντεξω τετοιο πονο:p

Αχαχαχα πάλι μπροστά μου εσύ??? Όταν βλέπω το τικεράκι σου θαυμάζω την κορούλα σου. Τι νάζι και κακό είναι τούτο καλέ??? Και ο γιόκας μια γλύκα. Το επόμενο τι είναι??

Πάντως την επόμενη φορά μου είπε ο μαιευτήρας ό,τι ίσως θα χρειαστεί να κλείσω μήνα οτυ μέλιτος στο Μητέρα

χαχαχα ειδες τι χαρη εχουμε?:p:p:p

μπεμπα περιμενουμε τωρα!εγω φοβαμαι μη μου βγει το μωρο στο δρομο αυτη τη φορα.ειπαμε να γεννησω γρηγορα αλλα οκ να προλαβω να μπω στο νοσοκομειο κ ας το βγαλω κ στο φορειο:p:p

Με το καλό να δεχτείτε την μπεμπούλα και τι να ευχηθώ τώρα 'με έναν πόνο???"Αχαχαχα!

χαχαχα!με καθολου γινεται? πολλα θες πες μου

σε ευχαριστω κ εσυ να χαιρεσαι τον μικρουλη σου!

Σου εύχομαι να ζήσεις έναν τοκετό σε μια απέραντη παραλία με γαλαζοπράσινη θαλασσίτσα συντροφιά, ένα παγωμένο φρέντο στο χέρι και έναν αράπη να σου κάνει αέρα:):)

Παρόμοιο περιστατικό με μένα. Αρχισαν οι πόνοι στη 01:00 και γέννησα 03:55 και ταξίδεψα από Σέρρες για Θεσσαλονίκη. Εφτασα με τέλεια διαστολή.

Κορίτσια περπατούσατε? Εγώ πιστεύω ό,τι βοήθησε το περπάτημα. Περπατούσα από την 35η-36η εβδομάδα 3 χιλιόμετρα καθημερινά και από την 36η-38η έκανα 5-6 χιλιόμετρα.

Σου εύχομαι να ζήσεις έναν τοκετό σε μια απέραντη παραλία με γαλαζοπράσινη θαλασσίτσα συντροφιά, ένα παγωμένο φρέντο στο χέρι και έναν αράπη να σου κάνει αέρα:):)

ωραιο το σκινηκο!γινεται να βγαλουμε τον αραπη κ να βαλουμε τον παντερας? αλλα οχι να με δει ο παντερας σε τετοιο χαλι? γινεται καποια εμπειρη μαια παρακαλω???κ τον παντερας αστον για 6 μηνες μετα που θα εχω σουλουπωθει

Κορίτσια περπατούσατε? Εγώ πιστεύω ό,τι βοήθησε το περπάτημα. Περπατούσα από την 35η-36η εβδομάδα 3 χιλιόμετρα καθημερινά και από την 36η-38η έκανα 5-6 χιλιόμετρα.

εγω περπατουσα κ περπαταω!κ τις 2 προηγουμενες φορες κ τωρα.απο την 12η εβδ κ μετα καθε μερα 6 χμ στανταρ.εκτος απο κυριακες.σαββατο παιρνω κ τα 2 παιδια μαζι κ μας τρωνε οι δρομοι.καθημερινες ειχα μονο τον μικρο στο καροτσι αλλα τωρα αρχισε παιδικο κ αυτος οποτε δευτερα ως παρασκευη βολταρω ανενοχλητη!

Εσύ ψυχή μου στο Deutchland έχεις μέρη να πας και να περπατήσεις, εμείς που να πάμε???Στον διάδρομο έκανα τα περισσότερα χιλιόμετρα.

Badera θες, Badera θα χεις!

http://www.starpulse.com/Actors/Banderas,_Antonio/gallery/LRS-008013/

κρατατον πακετο σε κανα εξαμηνο!χαχαχαα

ναι οντως εχει πολλα μερη να περπατησω.αλλα εχω κ διαδρομο ο οποιος εχει το ρολο της κρεμαστρας σε φορεμενα ρουχα στην κρεβατοκαμαρα