Να μην εχει δει κανείς τίποτα?

Πριν εννεα μηνες ηρθε στη ζωή μας ο γιοκας μας. Και χασαμε τη γη κάτω από τα πόδια μας. Ατρησια οισοφαγου, ατρησια εντερου πρωκτου, δυσπλασια αυτιου. Πριν χρονισει θα εχει κανει τρια χειρουργεια. Και δεν ξεραμε τιποτα, δεν ειχε δει κανεις τιποτα, ειναι δυνατον???? Δεν θα αναφερω εδω ονοματα (μη θεωρηθει και δυσφημιση αν και εχω ολο το δικιο με το μερος μου). Και υποτιθεται οτι ειμαστε και του ευρυτερου χωρου και ψαχνομαστε και πήγαμε και στους καλυτερους. Να τις βρασω τις πιστοποιησεις τους και τα πανεπιστημια. Τοσοι υπερηχοι και κανεις δεν ειδε τίποτα. Και μετα την παπια....

Εμας την ψυχικη μας ηρεμια ποιος θα μας τη δωσει πίσω. Που τρεχουμε σε γιατρους και νοσοκομεια για να δωσουμε το καλυτερο στο παιδακι μας, που το μεγαλο μας παιδακι μας βλεπει ετσι χαλια.....

Θελω τουλαχιστον να πιστευω οτι τωρα για το μπέμπη εχουμε οντως διαλεξει τους καλυτερους.

Αχ λυπαμαι πολυ...κριμα να ταλαιπωρειται το καημενο σε τοσο τρυφερη ηλικια!!!Ευχομαι να πανε ολα καλα και να ειναι πιο τυχερο απο εδω και περα!!!

Οσο για τους γιατρους,τι να πω,δεν ειναι και θεοι,κανουν και λαθη δυστυχως.

ορισμενες φορες οσο περισσοτερα πτυχια εχει ο γιατρος τοσο λιγοτερο σημασια δινει.....και αυτο με την παπια ειναι το χειροτερο!!!!!!δυστυχως σας ετυχε εσας το λαχειο.... ευχομαι να πανε ολα καλα με τις εγχειρησεις και να ειστε δυνατοι για το αλλο σας ζουζουνι..... μην σας βλεπει ολη την ωρα στεναχωρημενους μωρε .......

αυτα που εχετε απ οτι καταλαβα ειναι ολα εγχειρισημα και θεραπευσιμα ετσι???

ευχομαι απο δω και στο εξης να ειναι πιο καλοτυχο το αντρακι σας......

Ευχαριστω βρε κοριτσια.

Ευτυχως θεραπευονται. Από αυτό παιρνουμε κι εμεις κουραγιο. Να μπορεσει να εχει μια φυσιολογικη ζωη. Οσο για τη μικρη, προσπαθουμε κι εκει να δυνουμε τον καλυτερο μας εαυτό.

Ευχομαι να είναι όλα περαστικά και να είναι καλά το αγοράκι σας όσο πιο σύντομα γίνεται. Οσο για αυτούς που δεν το είδαν τι να πώ δεν έχω λόγια . ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ

καταρχήν περαστικα σας και καλή δύναμη στον αγώνα σας. Ευχομαι να ξεπεράσετε κάθε εμποδιο και το παιδάκι σας να ειναι γερο. μια καλοπροαιρετη ερώτηση θελω να σας κάνω: τι εννοειτε δεν ειδαν τιποτα?, κατά την κύηση? οτι θα κάνατε διακοπή? ή οτι θα μπορουσε να αποφευχθεί?

Εκτός από τη δυσπλασία αυτιού, αναρωτιέμαι αν οι ατρησίες είναι δυνατόν να φανούν σε υπερήχους... Δύσκολο μου φαίνεται... Βέβαι δεν είμαι και ειδικός... ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ!

Πασχαλιτσα, για την ατρησια εντερου δεν ξερω, η ατρησια οισοφαγου φαινεται τουλαχιστον εχει φανει σε καποιους που το εχουν περασει, τι να πω????

My treasure θα καναμε αμνιο, δεν θα φαινοταν τιποτα (γιατι ο καρυοτυπος που εγινε στο παιδι οταν γεννηθηκε ηταν ενταξει) αλλα θα ψαχνομασταν. Κι επειδη πηγα προγραμματισμενα για γεννα (λογω δευτερης καισαρικης), θα μπορουσαμε να το ψαξουμε, ποιο νοσοκομειο εφημερευει ποιος γιατρος κλπ. Αν υπηρχε παιδοχειρουργικη εκει θα το χειρουργουσαν επιτοπου, ποιος ξερει ποιος. Τωρα βγηκε η παιδιατρος από το χειρουργειο το δικο μου και ειπε, ποιος ειναι ο πατερας, εμφανιζεται ο αντρας μου με την καμερα να τραβηξει το γιο και του λεει: παρε το μπουφαν σου και τρεχα!!!!! Και ετυχε να εφημερευει το Αγια Σοφια, οπου μαθαμε οτι ειναι ενας από τους καλυτερους, οποτε στη διαδρομη από το μαιευτηριο μεχρι εκει ηταν στα τηλεφωνα για να μαθουμε για γιατρους και ποιος θα χειρουργησει το παιδι. Δεν υπαρχουν λογια να περιγραψω τις πρωτες ημερες.....

βγηκε η παιδιατρος από το χειρουργειο το δικο μου και ειπε, ποιος ειναι ο πατερας, εμφανιζεται ο αντρας μου με την καμερα να τραβηξει το γιο και του λεει: παρε το μπουφαν σου και τρεχα!!!!!

μου σηκώθηκε η τρίχα.... και πάλι κουράγιο και περαστικά

Ελπιζω τωρα που γραφω να εχουν λυθει τα περισσοτερα προβληματα του γιου σου. Εχω βρεθει στη θεση σου και ξερω πως ειναι. Η δευτερη κορη μου γεννηθηκε φυσιολογικοτατα με ατρησια οισοφαγου και ατρησια πρωκτου. Στους υπερηχου δε φαινοταν τιποτα, στην εξεταση τροφοβλαση (που εκανα γιατι στο PAP-A τα αποτελεσματα ηταν επικινδυνα) τίποτα και οσο και να το εψαξα μετα κανεις δε μπορεσε να μου πει ουτε που οφειλοταν ουτε αν μπορουσε να γινει διαγνωση. Γνωρισα μητερες που ειχαν παρομοια περιστατικα αλλα στο τελος καταλαβα οτι αυτο μου κανει κακο. Καποια στιγμη σταματησα να ψαχνω και να αναρρωτιεμαι τι εκανα λαθος. Ειμασταν τυχεροι γιατι γεννησα σε ιδιωτικη κλινικη με παιδοχειρουργικο τμημα, εναν καταπληκτικο παιδοχειρουργό ο οποιος πρωτα πρωτα μας αντιμετωπιζε σαν γονεις και μετα σαν ενα ακομα περιστατικο. Απαντουσε παντα σε ολες μας τις αποριες/αγωνιες και απο το τηλεφωνο οτι ωρα και μερα. Επισης ειμασταν τυχεροι γιατι τα προβληματα τις ατρησιας αντιμετωπιστικαν αμεσα (6 μηνων εκανε το τελευταιο,3ο χειρουργειο) και ολα ειχαν παει καλα. Δε σου κρυβω οτι μεχρι να γίνει τριων η μικρη και να κοψει την πανα η αγωνια μου ηταν καθημερινη. Τωρα ειναι 3,5 και ολα ειναι μια χαρα. Ενας εφιαλτης που περασε και κραταω μονο τα μαθηματα που πηρα απο αυτον.

Μετα απο ολα αυτα εμεινα και τριτη φορα εγκυος και σε ολη τη διαρκει της εγκυμοσυνης σκεφτομουνα μηπως παλι κατι δεν παει καλα και δε φαινεται. Και εκει ειναι που αρχισα παλι να ψαχνω τι, πως και γιατι αλλα απαντησεις δεν υπαρχουν ακομα. Το βραδυ πριν γεννησω δεν εκλεισα ματι απο την αγωνια μου. Τελος καλο ολα καλα. Και οπως μου ειπε και μια συμβουλος της coloplast ομοιοπαθουσα "ουτα τα σημαδια δε θα φαινονται να σας το θυμιζουν"

Έυχομαι να πάνε καλά όλες οι επεμβάσεις και να είναι πάντα καλά το παιδάκι!

Πριν δυο βδομαδες, ανημερα στα γενεθλια του, καναμε το τριτο χειρουργειο, το κλεισιμο της στομιας. Ο γιατρος ειναι πολυ ικανοποιημενος από το αποτελεσμα και ο μικρος αναρρωσε πολυ γρηγορα. Βεβαια το αγχος μεχρι να βγαλει την πάνα υπάρχει, οπως λεει και η Δημητρα, αλλα η επιστημη προχωράει και ειναι με το μερος μας, αν και δεν θελω να σκεφτομαστε αρνητικα.

Δημητρα νωρις τελειωσατε με τα χειρουργεια, 6 μηνων. Μαλλον θα ειχαμε κατι διαφορετικο. Εμας εκανε απευθειας που γεννηθηκε τον οισοφαγο και εβγαλε στομια, το Σεπτεμβρη την ενωση εντερου πρωκτου και τωρα το κλεισιμο της στομιας.

Οσο για το αυτακι ευτυχως εχουμε μαλλακια και μεγαλωνουν γρηγορα (θα τον κανουμε μαλλιά για αρχη!!!!) θα γινει πλαστικη μετα τα εξι, αλλα ειναι καθαρα αισθητικο το θεμα. Εδω φοβομασταν για τη ζωη του, στην εμφανιση θα κολλησουμε. Αν και ειναι κουκλακι, οχι οτι ειναι παιδί μου!!!!!!!!

Εύχομαι ότι καλύτερο στο παιδί σας και γρήγορα να ξεχαστούν όλα ...

πολλοί άνθρωποι σε κάθε επάγγελμα δεν κάνουν καλά την δουλειά τους..

Καλη αναρρωση λοιπον, και να ξερεις οτι τα δυσκολα περασαν. Σιγουρα καθε περιπτωση ειναι ξεχωριστη. Καναμε ακριβως τα ιδια χειρουργια και εμεις σε πιο συντομα διαστηματα. Μολις γεννηθηκε τον οισοφαγο και τη στομια, 4 μηνων τη ενωση εντερου πρωκτου και 6 μηνων το κλεισιμο της στομιας. Και εγω μετα απο αυτην την ιστορια εμαθα να δινω σημασια στα σοβαρα πραγματα και να μην ασχολουμαι με μικροπραγματα. Και εμενα εχει τις ουλες απο τα χειρουργεια αλλα σκεφτομαι οτι αν δεν υπηρχαν αυτες τωρα δε θα ζουσε το παιδακι μου.Στο κατω κατω υπαρχουν και οι πλαστικοι χειρουργοι, τι κλεφτες να γινουν?

Πριν απο 7 μήνες γεννήθηκε ο μικρός μας, με ατρησία ορθού και πρωκτού. Εχει ήδη κάνει 2 χειρουργεία : κολοστομία (μόλις γεννήθηκε στο Αγία Σοφία - Παίδων, Αθήνα) και ορθοπρωκτοπλαστικής (πριν απο 2 μήνες). Το Σεπτέμβριο θα κάνει το τελευταίο χειρουργείο αισίως της τελικής αποκατάστασης. Θεωρώ ότι η ενημέρωση απο το χειρουργό σχετικά με το θέμα ήταν και εξακολουθεί να είναι ανύπαρκτη, έστω κι αν θεωρείται ο καλύτερος σε αυτού του είδους τις επεμβάσεις. Προσφατα διάβασα μία διδακτορική διατριβή κάποιου γιατρού του αντίστοιχου νοσοκομείου στη Θεσ/κη. Ομολογώ ότι απογοητευτηκα όταν σύμφωνα με τη διατριβή και τις ερευνες του ιδίου, τα ποσοστά πλήρους αποκατάστασης ατρησιών με υψηλό δείκτη είναι μικρά. Και αναρωτιέμαι: υπάρχει στην Ελλάδα κάποιος σύλλογος ή ομάδα γονέων με παιδιά που πάσχουν απο ατρησίες προκειμένου να ενημερωθώ για τον τρόπο αντιμετώπισης ?? Αλλιώς είναι να σου τα περιγράφει ένας γιατρός και αλλιώς όταν έχεις τη μαρτυρία ανθρώπων με τους ίδιους προβληματισμούς.

Κατά τα άλλα ο μικρός είναι υπέροχος και αρκετά ζωηρός (δεδομένου ότι τώρα που προσπαθεί να μπουσουλήσει αλλάζει κάθε μέρα σακουλάκι)

Ελπίζω να πάνε όλα καλά σε όλους μας..... και να είναι απλά μία δύσκολη περίοδος που θα αφήσει μόνο μία ανάμνηση.

Νατάσα και Ηλέκτρα ελπίζω τώρα που σας γράφω να είστε καλά.Ευχομαι να περάσετε όσο το δυνατόν πιο ανεμακτα όλα αυτά.Εγώ γέννησα πριν 14 χρόνια .Ο γιος μου είχε υψηλή ατρησία ορθού .¨εκανε όλα αυτά που λέτε και σεις ,αλλά είχαμε στα 4 χρόνια ακράτεια και ούρα και κόπρανα συνεχώς. Για να μην πολύλογώ εδώ στην Ελλάδα δεν υπάρχει ειδική ομάδα παχέως εντέρου και συγγενών ανωμαλιών.Κάνουν τα απαραίτητα χειρουργεία και μετά τα παιδιά τα αφηνουν χωρίς παρακολούθηση....Εχω περάσει πολλά .....τώρα πριν 6 μήνες γύρισα από το Cincinnati του Οχάιο .Ο παιδοχειρούργος Dr Pena με την ουρολογική ομάδα του χειρούργησαν επί 14 ώρες τον γιό μου .....και επιτέλους είμαστε καλά ,δόξα τω Θεο!!!! Είμαι αγανακτησμένη και λυπημένη που πέρασα τόσα χρόνια όλα αυτά.Η ποιότητα ζωής του Διογένη άλλαξε σε 180 μοίρες....Τους ευχαριστώ!!!!!

Εύχομαι σε όλες τις μαμάδες ,υπομονή και κουράγιο!!!

πολύ χαίρομαι για εσάς φίλη μαγδα μόνο χαρές τώρα πια...

Γεια σας μανούλες...Παρακολουθώ το φόρουμ εδώ και πολύ καιρό,αλλά είναι η πρώτη φορά που γράφω. Περίμενα μετά τη γέννα και τον ερχομό του μικρού μου πρίγκιπα να γράψω εδώ μέσα χαρούμενη και ευτυχισμένη που τον κρατώ στα χέρια μου. Δυστυχώς όμως έχουμε μπει και εμείς σε περιπέτειες. Ο μπέμπης μας γεννήθηκε με ατρησία πρωκτού, ενώ είχε και συρίγγιο. Τη δεύτερη μέρα από τη γέννησή του μας τον πήραν και τον πήγαν στο Νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης. Εκεί του έγινε κολοστομία από τον κύριο Σουλτανίδη, ο οποίος και τον ανέλαβε. Μας εξήγησε πως για λίγα εκατοστά το εντεράκι του δεν ενώθηκε με τον πρωκτό και πως θα ακολουθήσει και δεύτερο χειρουργείο αποκατάστασης όταν ο πιτσιρικάς μας φτάσει τα δέκα κιλά. Δε συζητώ και δε σχολιάζω την ταλαιπωρία και τη στενοχώρια μας τις μέρες που ο μπέμπης μας νοσηλευόταν στην Εντατική Μονάδα Νεογνών, τον πόνο που νιώσαμε γυρίζοντας σπίτι με άδεια αγκαλιά και το πώς έπρεπε να φανούμε δυνατοί μπροστά σε αυτό που είχαμε να αντιμετωπίσουμε. Η αλήθεια είναι πως ο χειρουργός ήταν καθόλα καθησυχαστικός, μας εξήγησε ακριβώς τη διαδικασία και μας εφησύχασε. Εγώ όμως δεν μπορώ να ηρεμήσω. Αυτό που με αγχώνει περισσότερο πια είναι το μετά. Τα σακουλάκια κι η αλλαγή τους έγιναν πια συνήθεια, αλλά αφού τελειώσουν τα χειρουργεία και με την προϋπόθεση πως όλα θα πάνε καλά, τι θα γίνει όταν έρθει η ώρα να κόψουμε την πάνα; Ξέρω πως όσες μανούλες το έχουν περάσει ή το περνάνε πονάνε και αγχώνονται το ίδιο. Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί τα μωράκια μας βασανίζονται έτσι...Το ειρωνικό της υπόθεσης είναι πως κι εγώ όταν γεννήθηκα είχα ανάλογο πρόβλημα και υποβλήθηκα σε επέμβαση, αλλά ο γιατρός μας ξεκαθάρισε πως δεν παίζει παράγοντας κληρονομικότητας. Μάλιστα τόνισε πως η μορφή της επέμβασης που εγώ υποβλήθηκα έχει πια καταργηθεί διότι πολλά παιδιά μετά είχαν προβλήματα ακράτειας, τυχερή μέσα στην ατυχία μου.Ελπίζω τα παιδάκια όσων διάβασα πως ταλαιπωρούνταν να είναι καλά πια και θα χαρώ να διαβάσω ευχάριστα νέα...

Γεια σας μανούλες...Παρακολουθώ το φόρουμ εδώ και πολύ καιρό,αλλά είναι η πρώτη φορά που γράφω. Περίμενα μετά τη γέννα και τον ερχομό του μικρού μου πρίγκιπα να γράψω εδώ μέσα χαρούμενη και ευτυχισμένη που τον κρατώ στα χέρια μου. Δυστυχώς όμως έχουμε μπει και εμείς σε περιπέτειες. Ο μπέμπης μας γεννήθηκε με ατρησία πρωκτού, ενώ είχε και συρίγγιο. Τη δεύτερη μέρα από τη γέννησή του μας τον πήραν και τον πήγαν στο Νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης. Εκεί του έγινε κολοστομία από τον κύριο Σουλτανίδη, ο οποίος και τον ανέλαβε. Μας εξήγησε πως για λίγα εκατοστά το εντεράκι του δεν ενώθηκε με τον πρωκτό και πως θα ακολουθήσει και δεύτερο χειρουργείο αποκατάστασης όταν ο πιτσιρικάς μας φτάσει τα δέκα κιλά. Δε συζητώ και δε σχολιάζω την ταλαιπωρία και τη στενοχώρια μας τις μέρες που ο μπέμπης μας νοσηλευόταν στην Εντατική Μονάδα Νεογνών, τον πόνο που νιώσαμε γυρίζοντας σπίτι με άδεια αγκαλιά και το πώς έπρεπε να φανούμε δυνατοί μπροστά σε αυτό που είχαμε να αντιμετωπίσουμε. Η αλήθεια είναι πως ο χειρουργός ήταν καθόλα καθησυχαστικός, μας εξήγησε ακριβώς τη διαδικασία και μας εφησύχασε. Εγώ όμως δεν μπορώ να ηρεμήσω. Αυτό που με αγχώνει περισσότερο πια είναι το μετά. Τα σακουλάκια κι η αλλαγή τους έγιναν πια συνήθεια, αλλά αφού τελειώσουν τα χειρουργεία και με την προϋπόθεση πως όλα θα πάνε καλά, τι θα γίνει όταν έρθει η ώρα να κόψουμε την πάνα; Ξέρω πως όσες μανούλες το έχουν περάσει ή το περνάνε πονάνε και αγχώνονται το ίδιο. Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί τα μωράκια μας βασανίζονται έτσι...Το ειρωνικό της υπόθεσης είναι πως κι εγώ όταν γεννήθηκα είχα ανάλογο πρόβλημα και υποβλήθηκα σε επέμβαση, αλλά ο γιατρός μας ξεκαθάρισε πως δεν παίζει παράγοντας κληρονομικότητας. Μάλιστα τόνισε πως η μορφή της επέμβασης που εγώ υποβλήθηκα έχει πια καταργηθεί διότι πολλά παιδιά μετά είχαν προβλήματα ακράτειας, τυχερή μέσα στην ατυχία μου.Ελπίζω τα παιδάκια όσων διάβασα πως ταλαιπωρούνταν να είναι καλά πια και θα χαρώ να διαβάσω ευχάριστα νέα...

ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ.ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΛΑΠΑΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ.ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΑΝ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΕΥΤΕΙΤΕ.ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

ανατε καπια ενχειρηση με τον γιατρο που αναφερετε κ ειστε ευχαριστημενη? σας ρωταω για καπιο προβλημα που εχει η ανιψια μου κ μας μοιληαΝ ΓΙΑ τον ιδιο γιατρο?

evmorfia σε ευχαριστώ για τις ευχές. Η αλήθεια είναι πως δεν προλάβαμε να πάρουμε και δεύτερη γνώμη μιας και ο μικρός ακόμη δεν έχει σαραντίσει και μας είναι τραγικά δύσκολο να μετακινηθούμε. Ωστόσο μια βόλτα μέχρι τη Θεσσαλονίκη δε θα είναι κόπος για εμάς και θα το πράξουμε.

----

xristinag Μέχρι στιγμής ο κύριος Σουλτανίδης μας έκανε μόνο την κολοστομία. Ωστόσο από αυτή την επαφή που είχαμε μας ενέπνευσε εμπιστοσύνη γιατί μας φάνηκε πρώτα από όλα άνθρωπος, σημαντικό για την ψυχολογία και τη δική μας φυσικά. Επίσης η γιατρός που με ξεγέννησε στην Κομοτηνή μου είπε τα καλύτερα για την παιδοχειρουργική της Αλεξανδρούπολης, μιας και η ίδια πέρασε κι από εκεί για κάποιο χρονικό διάστημα.

Εύχομαι να πάνε όλα καλά και στην ανιψούλα σου.

ανατε καπια ενχειρηση με τον γιατρο που αναφερετε κ ειστε ευχαριστημενη? σας ρωταω για καπιο προβλημα που εχει η ανιψια μου κ μας μοιληαΝ ΓΙΑ τον ιδιο γιατρο?

Ψάχνοντας λίγο το θέμα με τους παιδοχειρουργούς στην Αλεξανδρούπολη άκουσα τα καλύτερα για τον κύριο Λίτα και τον κύριο Σουλτανίδη. Γενικότερα το τμήμα έχει πολύ καλή φήμη και οι πληροφορίες μου προέρχονται από άτομα που έχουν κάνει ειδικότητα μέσα στο Νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης. Ελπίζω να βοήθησα!

Καλησπερα! ευχομαι ολα να ειναι καλα με το μπεμπουλη σας τωρα και να τον εχετε στην αγκαλιτσα σας.Η κορη μου γεννηθηκε χθες με τα ιδια ακριβως προβληματα. ατρησιες οισοφαγου και πρωκτου. Θα ηθελα παρα πολυ να με βοηθησετε να επιλεξω παιδοχειρουργο και να μου πειτε τις εμπειριες σας. ειμαι καταβεβλημενη απο τη στεναχωρια και οποιαδηποτε βοηθεια θα ηταν παρα πολυ χρησιμη σε αυτη τη φαση μας.

Καλησπερα! ευχομαι ολα να πηγαινουν καλα με τα παιδακια σου και να ειναι γερα και χαρουμενα. χθες γεννηθηκε η κορουλα μου με ατρησια οισοφαγου και εντερου και οποιαδηποτε πληροφορια για παιδοχειρουργους θα ηταν τεραστια βοηθεια. ευχαριστως να σας στειλω και το τηλ μου η το μεηλ μου για ποιο αμεση επικοινωνια αν ειναι πιο ευκολο. Εχω χασει τη γη κατω απο τα ποδια μου και δε ξερω απο που να αρχισω. ειμαι καταβεβλημενη και στεναχωρημενη και χρειαζομαι ανθρωπους που να εχουν αντιμετωπισει αντιστοιχα πραγματα για να με βοηθησουν.

Παρακαλούμε δείτε εδώ ανάλογες πληροφορίες και θέματα που έχουν συζητηθεί στο φόρουμ της ΕΕΕΓ:

Ορθοπρωκτικες ανωμαλίες (anorectal malformations & cloaca )

ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ!!(Παπανδρεου Ευάγγελος)

Οισοαφαγική ατρησία

Ένα φόρουμ για τον Νικόλα

Ατρησία οισοφάγου the first complication for Nickolas

Η αποκατάσταση του μικρού Νικόλα

αυτό πρέπει να το διαβάσετε