Προσφορά παιδιών πολύτεκνων οικογενειών σε παιδιά πολύτεκνων

Εχει περάσει μια εξαετία, αλλά η 19χρονη Ελπίδα Ράντζου, σήμερα πρωτοετής φοιτήτρια της πληροφορικής, θυμάται καλά τους δυο γονείς της να πηγαινοέρχονται, ανάμεσα σʼ εκείνη και τα αδέλφια της για να λύσουν απορίες Mαθηματικών, Γλώσσας, Φυσικής, Aγγλικών, που έπεφταν βροχή όχι από ένα ή δύο αλλά από εννέα παιδιά.

Η Ελπίδα θυμάται τα καθημερινά απογεύματα όταν και τα έντεκα μέλη της οικογένειάς της ζούσαν τους πυρετώδεις ρυθμούς της σχολικής προετοιμασίας· τα μεγαλύτερα αδέλφια της να βοηθούν τα μικρότερα, γονείς να τρέχουν για τις εξωσχολικές τους δραστηριότητες, την καθημερινή φροντίδα. Τα παιδικά βιώματα της αλληλοκατανόησης και της αλληλοβοήθειας δεν έμειναν απλώς μια ανάμνηση. Εγιναν πράξη και στην ενηλικίωσή της.

Γιατί η Ελπίδα είναι μία από τους φοιτητές και τις φοιτήτριες που αφιερώνουν αφιλοκερδώς τον ελεύθερο χρόνο τους, προσφέροντας ενισχυτική κατʼ οίκον διδασκαλία σε παιδιά πολύτεκνων οικογενειών προκειμένου αυτά τα παιδιά να αντεπεξέρχονται στα σχολικά καθήκοντα. Η πρώτη εμπειρία της ήταν μια οκταμελής οικογένεια και από την ερχόμενη σχολική περίοδο θα σταθεί στο πλευρό μιας μητέρας που μεγαλώνει δώδεκα παιδιά!

Ανάσα από 300

Η Ελπίδα δεν είναι η μόνη ελπίδα για τις πολύτεκνες οικογένειες που αναζητούν χείρα βοηθείας. Περισσότεροι από 300 φοιτητές και φοιτήτριες σχολών ΑΕΙ, έδωσαν έως σήμερα ανάσες στα οικονομικά (και ψυχολογικά βάρη) που συνεπάγεται η εκπαίδευση των παιδιών στις πολυμελείς οικογένειες.

Είναι μια προσφορά φοιτητών αθόρυβη που είχε μείνει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας παρʼ όλο που από τον εθελοντισμό τους έχουν επωφεληθεί έως σήμερα εκατοντάδες πολύτεκνες οικογένειες στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις της Μακεδονίας.

Τους τριακόσιους φοιτητές–καλούς Σαμαρείτες «επιστράτευσε» το πιλοτικό πρόγραμμα «ΝΕΟΝΙΛΛΗ, Πρόσθετη διδακτική υποστήριξη και δημιουργική απασχόληση των παιδιών πολύτεκνων οικογενειών» που εφαρμόζει από το 2002 το Κέντρο Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης της Πολύτεκνης Μητέρας «Μητέρας Εργον» υπό την επιστημονική καθοδήγηση της επιτροπής κοινωνικής πολιτικής του ΑΠΘ. Η προσπάθεια από τη Θεσσαλονίκη, εφαρμόστηκε πριν από πέντε χρόνια στην Κοζάνη, πριν από μια διετία στη Φλώρινα, για πρώτη φορά εφέτος στη Δράμα και στόχο έχει να επεκταθεί σε όλες τις πανεπιστημιουπόλεις, αναφέρει στην «Κ» η πρόεδρος του «Μητέρας Εργον» κα Κατερίνα Σιδηροπούλου.

Η διδακτική παρέμβαση των φοιτητών προβλέπει «μαθήματα κατʼ οίκον» ή δημιουργική απασχόληση δυο ημέρες την εβδομάδα για τρεις έως πέντε μήνες, αλλά τα οφέλη, όπως εξηγεί η κ. Σιδηροπούλου είναι πολλαπλά: Γονείς και εθελοντές συναποφασίζουν για τη μέθοδο που απαιτείται κατά περίπτωση. Τα παιδιά, διʼ αυτής της μεθόδου, εξοικειώνονται με τον επιστημονικό συνεργάτη, η μητέρα αποκτά εμπιστοσύνη, ανταλλάσσουν εμπειρίες, πόσω μάλλον όταν πολλοί από τους φοιτητές έχουν την εμπειρία και γνωρίζουν τις ανάγκες μιας πολύτεκνης οικογένειας.

Πριν από τρία χρόνια ξεκίνησε την εθελοντική της διδασκαλία η τεταρτοετής φοιτήτρια Φιλολογίας Χρύσα Αλευροπούλου και, παρά το φορτωμένο πρόγραμμά της, δεν θέλει να εγκαταλείψει την οικογένεια με την οποία συνεργάστηκε από την αρχή. Η μικρή που ανέλαβε τότε ήταν στην Εʼ Δημοτικού (φέτος στην Αʼ Γυμνασίου) συμβαδίζει με το γνωστικό της αντικείμενο. «Πληροφορήθηκα το πρόγραμμα μέσω του Ιντερνετ. Μοιραστήκαμε με τη μητέρα τα δυο της παιδιά–μαθητές Δημοτικού, καθώς εκείνη ήταν επιφορτισμένη με άλλα δύο νηπιακής ηλικίας. Το καθημερινό πρόγραμμα ρυθμίζεται με τη συνεργασία μας, τα παιδιά είναι ευχαριστημένα, οι επιδόσεις τους έχουν βελτιωθεί και για μένα, πέρα από την ηθική ικανοποίηση, αποτελεί χρήσιμη εμπειρία στη διδακτική μου εξάσκηση», λέει στην «Κ» η εθελόντρια φοιτήτρια.

Ολοι οι φοιτητές μιλούν με ενθουσιασμό για τον εθελοντισμό (οι περισσότεροι αρνούνται να φωτογραφηθούν). Ηλθαν στην επικαιρότητα πρόσφατα, χάρη στην οικονομική υποστήριξη του υπουργείου Μακεδονίας - Θράκης που διέθεσε το ποσό των 30.000 ευρώ για να καλύψει τα μεταφορικά τους έξοδα. Η φιλοσοφία αυτής της ενίσχυσης είναι η θεσμοθέτηση του προγράμματος «ΝΕΟΝΙΛΛΗ», για την σταθερή εφαρμογή του τα επόμενα χρόνια, και τη σταδιακή επέκτασή του στις υπόλοιπες περιοχές της Βορείου Eλλάδος.

Η Φωτεινή Παφίλη, φοιτήτρια του ΤΕΙ Δυτικής Mακεδονίας, ήταν η πρώτη που ξεκίνησε την εθελοντική διδασκαλία σε παιδιά πολυμελούς οικογένειας στην Κοζάνη. Στον εθελοντισμό οδήγησε κι άλλους φοιτητές αναπτύσσοντας ένα «δίκτυο βοήθειας στους γονείς», την επέκταση δηλαδή του προγράμματος και σε άλλες πόλεις. «Βλέποντας τις ανάγκες μιας πολύτεκνης οικογένειας, αφιερώνω εθελοντικά περισσότερες ώρες απʼ όσες προβλέπει το πρόγραμμα. Είναι χαρά τα παιδιά, αλλά ταυτόχρονα διαπιστώνω πόσο δύσκολο είναι για τους γονείς να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις μιας μεγάλης οικογένειας».

Ο στόχος

Eπί τρία χρόνια συμμετέχει στο πρόγραμμα ο φοιτητής Γαλλικής Φιλολογίας Γιώργος Δέσκας. «Παραμένει σταθερός» στην ίδια οικογένεια, καθώς τα δυο παιδιά από τα τέσσερα παιδιά με τα οποία ξεκίνησε τα μαθήματα Γαλλικών έχουν πλέον πολύ καλές επιδόσεις. Εχει θέσει μάλιστα στόχο να ξεκινήσει εθελοντικά εντατικά μαθήματα την επόμενη χρονιά στο ένα από τα δυο παιδιά –Α΄ Γυμνασίου φέτος– για το πρώτο πτυχίο ξένης γλώσσας.

«Διαπιστώνοντας ότι τα παιδιά προοδεύουν, η ηθική μου ικανοποίηση δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με καμία οικονομική, καθώς το αντικείμενο του επαγγέλματος που έχω επιλέξει έχει ανταπόκριση. Η χαρά που παίρνω επιστρέφει. Μαζί τους βελτιώνομαι ταυτόχρονα και εγώ, ευελπιστώντας ότι μʼ αυτή την εμπειρία μετά το πτυχίο μου θα έχω αποκτήσει τη διδακτική πείρα για να ασκήσω σωστά το επάγγελμα μου», λέει στην «Κ» ο κ. Δέσκας.

Περί τις 700 πολύτεκνες οικογένειες αριθμεί η ΜΚΟ «Μητέρας Εργον» που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία πολύτεκνων εργαζόμενων μητέρων αναζητώντας πρακτικές που θα διευκολύνουν την καθημερινότητά τους.

Σωτήριο το πρόγραμμα εθελοντισμού

«Οταν είσαι εργαζόμενη κι έχεις οκτώ παιδιά –τα επτά σχολικής και το ένα προσχολικής ηλικίας– η προσφορά στην προετοιμασία για τα σχολικά τους καθήκοντα είναι παραπάνω από πολύτιμη. Ειδικά στα παιδιά του Δημοτικού που χρειάζονται καθημερινή βοήθεια για να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες του σημερινού παιδαγωγικού συστήματος», λέει στην «Κ» η κα Κυριακή Στεφανίδου μητέρα οκτώ παιδιών.

«Το χέρι βοήθειας από τους εθελοντές φοιτητές που είχα επί δυο χρόνια ήταν σωτήρια. Η οικογένεια είναι μεγάλη, τα έξοδα πολλά και οι υποχρεώσεις ατελείωτες. Δεν θα μπορούσα να έχω ένα άτομο για κάθε παιδί. Το πρόγραμμα εθελοντισμού, ωστόσο, καλύπτει τη ζωτική περίοδο της χρονιάς. Μακάρι να το δουν μεγαλόπνοα και να το εφαρμόζουν καθʼ όλη τη διάρκεια της σχολικής περιόδου».

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_31/05/2009_316585

Δεν είναι όλα μαύρα,μάλλον μαθαίνουμε κυρίως τα άσχημα.

εγω παντως χαιρομαι που υπαρχουν ατομα εδω μεσα και μας τα δειχνουν ολα αυτα τα καλα.ειστε αξιεπαινοι!

Συγχαρητήρια στα παιδιά

και κρίμα να αποσιωπούνται τέτοιες ειδήσεις

που προσφέρουν εκτός από βοήθεια και ελπίδα/...

Ελα ρε!!! μπραβο στα παιδια!!!!