μετα τη Μενν θηλασατε?

ηθελα να ρωτησω οσες μανουλες προωρων εβγαζαν με θηλαστρο το γαλα στη ΜΕΝΝ αν οταν τα πηρατε σπιτι καταφερατε να τα βαλετε στο στηθος?

οι νεογνολογοι σε μας συνιστουν μετα τα 2500 να κανουμε προσπαθεια και οχι πολυ ωρα για να μην κουραστουν και χασουν βαρος.

Γνωριζω πως υπαρχει και η πιθανοτητα συγχυσης θηλων αν το μωρακι εχει παραμεινει πολυ στη ΜΕΝΝ .

Εμεις τωρα εχουμε ρινογαστρικο σωληνακι αλλα αυξησαμε τα μπιμπερο σε 4 τη μερα,Τρωει καμια φορα 60Ml αλλα το στανταρ του ειναι το 35αρι πλεον κα δεν τον κουραζουμε γιατι μου χει κανει σκαμπανευασματα στο βαρος.

Αν θελετε να μοιραζοσασταν μαζι μου την εμπειρια σας

σας φιλω

Μπορεί να μην πάρεις πολλές ενθαρρυντικές απαντήσεις, γιατί λίγες κοπέλες είναι πιθανό να είχαν πέσει στο συνδυασμό ΜΕΝΝ και σωστή υποστήριξη στο θηλασμό... Η Πατσουρου τι λέει, δεν θυμάμαι;

Αυτά ότι το μωρό κουράζεται, το θεωρώ λίγο αηδίες μεταξύ μας. Πιο πιθανό το βλέπω να έχει κάποιο ρόλο η σύγχιση θηλών, στο όλο θέμα.

Θα δεις βέβαια και θα κρίνεις, τώρα είσαι έμπειρη μαμά, αν πιστεύεις ότι έχει κάποια βάση αυτό που λένε... κάνε ό,τι καταλαβαίνεις.

Στη δική μας περίπτωση πάντως, μου τα έλεγε αυτά νοσηλεύτρια στη ΜΕΝΝ και για το δικό μου παιδί ήταν άσχετα...Μιλάω τώρα για το ένα μου παιδί, κατά 2 λεπτά πιο μεγάλο από το άλλο, αυτό που έμεινε μόλις 3 μέρες στην παρακολούθηση τελικά. Από το άγχος μου κατέληξα να το θηλάζω λίγο στην αρχή και να του δίνω συμπλήρωμα, το οποίο αμφιβάλλω τώρα αν χρειαζόταν. Κάποια στιγμή στις 35 μέρες της ζωής τους, αποφάσισαν και τα δύο τα μικρά μου ότι δεν το ήθελαν το συμπλήρωμα καθόλου. Πάντα όμως πρόσφερα σε όλα τα γεύματα πρώτα στήθος και για επιδόρπιο συμπλήρωμα. Συμπλήρωμα δεν πήραν σε μεγάλες ποσότητες, και μέχρι τις 35 μέρες έβαζαν καλό βάρος, με βρεμένες-λερωμένες πάνες κτλ, όλα όπως έπρεπε. Η μικρή από τις 35 μέρες και μετά έκανε κοιλιά στο βάρος και ξαναπηρε τα πάνω της με τις στερεές, ο μικρός συνέχισε να τα πηγαίνει καλά με το θηλασμό, γενικώς.

Το θέμα με τις ΜΕΝΝ είναι ότι ακόμα και αν το παιδί είναι ώριμο για να θηλάσει, μπερδεύεται το όλο θέμα με τα ωράρια που τηρούν και ότι είναι αδύνατον πρακτικά να γίνει αποκλειστικός θηλασμός. Οπότε σε κάποια γεύματα δίνουν μόνο μπουκάλι, αναγκαστικά.

Ήσασταν ή είστε κοντά στο να βγείτε, τελικά;

Τα δικά μου έμειναν συγκριτικά ελάχιστες μέρες μακριά μου, ο μικρός 3 μέρες και η μικρή 6, μετά από τις οποίες τα έβαλα στο στήθος. Ο μικρός προσαρμόστηκε τέλεια στο στήθος, η μικρή... ακόμα δεν είμαι σίγουρη αν έπαιξε ρόλο η ΜΕΝΝ, πάντως δεν ήταν ποτέ καλόφαγο παιδί. Δεν ξέρω αν έχει την οποιαδήποτε σημασία η δική μας εμπειρία, γιατί τα δικά μου είχαν καλό βάρος, εβδομάδες και καλή εικόνα, γενικά.

Πάντως θα έπαιρνα τα λόγια των νεογνολόγων με κάποια επιφύλαξη και θα κοιτούσα και τι λένε οι πιο επίσημες πηγές περί θηλασμου... Γιατί δεν είναι οι εξαίρεση στις ΜΕΝΝ, ότι μαίες/γιατροί κλπ είναι συνήθως οι πλέον ακατάλληλοι και άσχετοι να υποστηρίξουν επί της ουσίας το θηλασμό.

Να είστε καλά πάνω από όλα και ευτυχισμένοι, όλοι μαζί.

Kατ΄αρχήν να σου ζήσουν τα ζουζούνια σου και να τα χαίρεσαι γρήγορα να ξεχάσετε την εμπειρία της ΜΕΝΝ. Εμένα η μικρή έμεινε στην ΜΕΝΝ (πέρασε και απο τις 3 αίθουσες) συνολικά 8 μέρες. Δυστυχώς είναι αλήθεια οτι δεν πολύ υποστηρίζουν τον θηλασμό και εμένα δεν μου είπε και κανένας πολλά στο να με βοηθήσει να θηλάσω την μικρή μου. Απο μόνη μου όταν το παιδί άρχισε να τρέφεται με σωληνάκι άρχισα να βγάζω γάλα και να το πηγαίνω με κάθε ευκαιρία (τώρα αν το δίνανε άλλο θέμα και σίγουρα δεν μπορώ να το επιβεβαιώσω) όταν το μωρό το πήρα σπίτι συνέχισα να του δίνω μητρικό αλλα με το μπουκάλι, όταν πλέον άρχισε να πέρνει τα πάνω του (πολύ γρήγορα) έκανα δοκιμή και την έβαζα στο στήθος, είχε όλη την καλή διάθεση η μικρούλα μου και τό πιανε το στήθος αλλα τελικά δεν τα κατάφερε η μαμά να κρατήσει γάλα οπότε αναγκαστικά πήγαμε στο μπουκάλι με ξένο....

Σιγουρα πρεπει να ψαξεις και πιο εμπεριστατωμενες αποψεις αλλα και εμας οι παιδιατροι στην εντατικη νεογνων μας λεγαν οτι αν δεν παει το παιδι τουλαχιστον 2500 δεν ειναι σε θεση να φαει απο το στηθος γιατι κουραζεται υπερβολικα. Εγω δεν θηλασα για αλλους λογους βεβαια

αλλα και αλλα προωρακια που ξερω μεχρι να δυναμωσουν δεν μπορουσαν να φανε απο το στηθος. Αν δεις προωρακι να προσπαθει να φαει τοτε μονο καταλαβαινεις ποσο δυσκολο του ειναι. Αν καταφερεις να διατηρησεις το γαλα σου και δυναμωσει ισως αργοτερα τρωει μονο απο εσενα.

Εμένα κάνει φιλότιμες προσπάθειες όσες φορές τον έχω βάλει στο στήθος αλλά εκνευρίζεται νομίζω γιατί το γάλα δεν κατεβαίνει πολύ και με σταθερή ροή όπως στο μπιμπερό. Πάντως προσπαθώ αρκετές φορές, τουλάχιστον να συνηθίσει σιγά σιγά. Το γάλα μου πλέον δεν είναι αρκετό, ίσα βγαίνει ένα γεύμα τη μέρα (νομίζω ο κύριος λόγος είναι ότι δεν προλαβαίνω να κάνω τακτικές αντλήσεις στη μέρα, παράλληλα με την ευθύνη του μωρού) αλλά προσπαθώ! Πάντως μόλις τώρα φτάσαμε τα 3170, κανονικά δεν θα είχε γεννηθεί ακόμα.. Οπότε δεν το βάζω κάτω, τίποτα δεν κρίθηκε ακόμα!

σας ευχαριστω κοριτσια. πιο πολυ κλεινω να του δινω με μπιμπερο ετσι που τον βλεπω κ κουραζεται οιανεται η ψυχη μου στα ταισματα. κι εμενα αυτο ειναι το θεμα πως με τις αντλησεις καμια φορα πχ δεν ακουω το ξυπνητηρι το βραδυ κτλ η ο μεγαλος κατι θα κανει κ θα αργησω να βγαλω κτλ.ασε οταν μεγαλωσει λιγο τοτε μονο πριν φοβαμαι.κλεινουμε το αλλο σαββατο 1 μηναεκει τωρα αρχισε να κανει καλυτερες θηλαστικες κινησεις.εχω καλη παραγωγω οποτε θα κρατησω το θηλαστρο κ βλεπουμε. δεν ηθελα να ψαξω σε τεκμηριωμενες απο ψεις ηθελα οι μανουλες να μου πουνε που εχουν περασει τα ιδια με εμας.σας φιλω ευχαριστω πολυ

με το καλό να πάρετε το μωράκι στο σπίτι και με το καλό να θηλάσει απο το στήθος.

Σου αντιγράφω απο το βιβλίο της Πατσούρου σχετικά με το θηλασμό προώρων και τη συγχιση θηλών.

"Προσωπικά δεν συνάντησα ποτέ πρόωρο, το οποίο να είχε νοσηλευθεί που να εμφάνισε σύγχιση θηλών. Αυτά τα μωρά είναι τόσο ταλαιπωρημένα, πονεμένα και στερημένα από αγάπη και ανθρώπινη επαφή, εκτός της επαφής που ειχαν για να τα τσιμπάνε στις αιμοληψίες που έσωσαν τη ζωή τους, ωστε δέχονται το στήθος ως μάνα εξ ουρανού. Ειναι αλήθεια πως τα πράγματα ειναι πολύ πιο ευκολα αν αρχίσετε να θηλάζετε πριν βγείτε από την κλινική".

ευχομαι να κυλήσουν ολα ομαλά και σταδιακά να σταματήσεις τις αντλήσεις:)

"Προσωπικά δεν συνάντησα ποτέ πρόωρο, το οποίο να είχε νοσηλευθεί που να εμφάνισε σύγχιση θηλών. Αυτά τα μωρά είναι τόσο ταλαιπωρημένα, πονεμένα και στερημένα από αγάπη και ανθρώπινη επαφή, εκτός της επαφής που ειχαν για να τα τσιμπάνε στις αιμοληψίες που έσωσαν τη ζωή τους, ωστε δέχονται το στήθος ως μάνα εξ ουρανού. Ειναι αλήθεια πως τα πράγματα ειναι πολύ πιο ευκολα αν αρχίσετε να θηλάζετε πριν βγείτε από την κλινική".

Μ'αυτό το απόσπασμα παραλίγο να βάλω τα κλάμματα.. Θυμήθηκα ότι ακριβώς αυτό σκεφτόμουν όταν το μωρό μου ήταν στη ΜΕΝΝ, ότι δεν είχε χαδάκια κι αγκαλίτσες από τη στιγμή που γεννήθηκε. Γι'αυτό του τα δίνουμε με τόκο τώρα, δεν αφήνω να κλάψει στιγμή. Αχου τα τα πονεμένα μας!

Εγώ πάντως νομίζω πως η καλύτερη και σταθερότερη ροή είναι αυτή που προτιμούν το μπιμπερό, όχι ότι δεν θέλουν θηλή (εμένα την αναζητάει συχνά)

Καταρχήν να σου ζήσει το μωράκι σου!!!

Ο Αλεξανδρούλης μου έμεινε 55 ημέρες στην ΜΕΝΝ και κατά τους 2 αυτούς πρώτους μήνες έφαγε μόνο δικό μου γάλα που έβγαζα με θήλαστρο και πήγαινα στο Λητώ. Επειδή τις πρώτες βδομάδες τρεφόταν με ορό, το γάλα μου αποθηκεύοταν και έτσι είχαμε φτιάξει μια τράπεζα γάλακτος.

Πρέπει να πω ότι οι μαιες και οι νοσηλεύτριες στο Λητώ ήταν πολύ υπερ του μητρικού γάλακτος και με είχαν πληροφορήσει πολύ καλά με ειδικό φυλλαδιάκι για τις αντλήσεις και την μεταφορά.

Όταν τον πήραμε σπίτι, θες λίγο το άγχος, λίγο το ξένύχτι και η όχι καλή άντληση άρχισε σταδιακά να μου μειώνεται, οπότε αρχίσαμε συμπλήρωμα με ειδικό γάλα για πρόωρα.

Παντως κι εμένα μου έιχανε πει να μην τον βάζω στο στήθος πολύ ώρα γιατί θα κουραστεί και έχει να κάνει με το αναπνευστικό και το λαχάνιασμα απο την προσπάθεια να ρουφήξει.

Την κόρη μου που γεννήθηκε φυσιολογικά την θήλασα αποκλειστικά 5,5 μήνες σχεδόν παρότι δεν υπήρχε μεγάλη υποστήριξη από το περιβάλλον όμως ο παιδίατρος μου δεν ήταν αρνητικός και έτσι τα κατάφερα.

Ο γιός μου γεννήθηκε πολύ πρόωρος και έμεινε στην Μενν 53 ημέρες. έβγαζα γάλα με το θήλαστρο με παρότρυναν από την μονάδα και το έδιναν με καθετήρα γεγονός που τον βοήθησε πολύ. Όταν τον πήρα σπίτι ήταν 2.000 κιλά και παρότι μου είχαν πει να μην το βάλλω στο στήθος πριν γίνει 2.500 γρ εγώ στην αρχή το προσπάθησα αλλά γαι πολύ λίγο και δεν το συνιστώ. Το μωρό πράγματι κουραζόταν υπερβολικά δεν μπορούσε να πάρει σωστές ανάσες και κατάλαβα ότι το επιβαρύνω.Συνέχισα να του το δίνω με μπιμπερό με θηλή +4 μηνών μέχρι που έγινε 2.500 γρ ( πολύ κούραση όμως το έχω ξαναπεί , να αποστειρώνεις να βγάζεις το γάλα να ταϊζεις και πάλι από την αρχή δεν προλαβαίνεις να κάνεις τίποτα άλλο) Μόλις έγινε 2.500 γρ το έβαλα στο στήθος και αμέσως θήλασε υπήρχε πολύ μεγάλη διαφορά. Ακόμα θηλάζει αλλά δίνω και συμπλήρωμα γιατί δεν κακά τα ψέματα και εγώ με τόση κούραση και τόσο άγχος δεν έχω το ίδιο γάλα που είχα στην κόρη μου

Τα προωρακια σιγουρα χρειαζονται περισσοτερη στοργη για να ξεπερασουν την απομονωση της θερμοκοιτιδας αλλα οταν ειναι κατω απο 2500 κιλα κανουν υπερπροσπαθεια να φανε ακομα και με το μπιμπερο. Κουραζονται και εχουν ταχυκαρδια στην προσπαθεια τους να φανε οσο μπορουνε. Μετα τα 2500 κιλα ειναι πιο δυνατα και αναπνεουν καλυτερα. Οταν θα ειναι ετοιμος θα τα καταφερει και με τον θηλασμο. Μεσα στην εντατικη δεν ειδα κανενα μωρο να θηλαζει επι τοπου.

Δε διάβασα όλες τις απαντήσεις....

Καταρχήν... να πάνε όλα καλά και να ξεχάσετε γρήγορα τη ΜΕΝΝ!

Θα σου πω πως το σκεφτόμουν εγώ...

Όσο είναι στη ΜΕΝΝ κάνω ότι μου λένε. Το μόνο που είχα στην έγνοια μου ήταν να βγάζω το γάλα και να το στέλνω γιατί ένιωθα πως αυτό με ένωνε με το μωρό που δε με άφηναν να αγγίξω και να χαϊδέψω.

Πρώτο μέλημα .... να ζήσει και να είναι γερό. Άρα σβήνω προσωρινά το θέμα της σύγχησης θηλών από το μυαλό μου.

Όταν με το καλό φτάσαμε σπίτι.... μου είπαν να το ταϊζω καλά... (είχε περάσει και ίκτερο και με είχαν για επανεξέταση)... ακόμα και με συμπλήρωμα αν χρειάζεται.

Έβγαζα γάλα και το έδινα με το μπουκάλι (γιατί είχαμε φυσικά σύγχηση θηλών). Όμως αντιστρέφεται .... Στο μυαλό μου είχα πως... αφού "νίκησε" και βγήκε από τη ΜΕΝΝ, η σύγχηση είναι κάτι που απλά θα ξεπεράσουμε και θα το ξεχάσει.

Μόνο που είχα στο μυαλό μου... να την ταίζω πρώτα με το στήθος. Και αφού παραπονιόταν... μετά από κανένα δεκάλεπτο (παραπόνου και προσπάθειας στο στήθος) της έδινα μητρικό γάλα με το μπουκάλι. Ζήτημα αν της έδωσα μερικές μερίδες ξένο γάλα (εκεί φοβόμουν μήπως την επιβαρύνω περισσότερο λόγω του "ξένου").

Μέσα σε λίγες μέρες... ξέχασε και το μπουκάλι... ξέχασε τα πάντα και είχε ανακαλύψει το στήθος. Κι όλα καλά από τότε.

Στη ΜΕΝΝ έμεινε 5 μέρες.

Στο σπίτι.... για 5 μέρες τις έδινα πρώτα το στήθος και μετά το μητρικό σε μπουκάλι. Προς το τέλος της εβδομάδας... άρχισε να το βρίσκει. Στο 10ήμερο ήταν αστέρι!

Σου εύχομαι γρήγορα, περαστικά και χωρίς προβλήματα! Ο θηλασμός... γίνεται. Ακόμα κι αν δεν ξεκινήσει με τις ιδανικότερες συνθήκες.

edit: Το μωρό μου γεννήθηκε 2830 γρ. Κι έτσι δε μου είπαν τίποτα σχετικό με το όριο των 2500 γρ. Παρόλ' αυτά... επειδή φύγαμε κατά 300 γρ. λιγότεροι.... μου είπαν να μη το ζορίζω και πολύ. Σημασία έχει να τρώει. Κατά προτίμηση μητρικό γάλα (ας είναι και με μπουκάλι...). Τα άλλα διορθώνονται μέρα τη μέρα.

Και εγω ειμαι της αποψης να το προσπαθησει γιατι αξιζει τον κοπο αλλα ενα μωρο 2830 δεν εχει καμια σχεση με τις αντοχες ενος μωρου 2 κιλων. Στα δυο κιλα ειναι επιτακτικη αναγκη να παρει βαρος για να μην κινδυνευει. Βεβαια Ελινα μου εσυ θα δεις τις αντοχες του μωρου και θα πραξεις αναλογα.

σας ευχαριστω θα δουμε ας βγουμε πρωτα απο εκει και να παρει και βαρος και εχει ο Θεος. Κι εγω ειμαι της αποψης πως αλλο ενα μωρο 2 κιλα,αλλο ενα που εχει κατσει 2-3 μηνες σε ΜΕΝΝ γενικως υπαρχουν διαφορές. Πάντως κανουμε πρόοδο βγαλαμε δοκιμαστικα το ρινογαστρικο και τρωει χωρις να λαχανιαζει. Πωπω ρε κοριτσια τι αγωνα κανουν κι αυτα να φανε χτες πρωτη μερα δεν λαχανιασε πολυ και εκλαιγα απο χαρα. Πάντως με ενθαρρυνετε πολυ κοριτσια σας ευχαριστω και παλι

Κορίτσια καλημέρα σας.

Περασαμε κι εμείς από την ΜΕΝΝ 3 και 1. Η μικρή μου γεννήθηκε 2700 πρόωρη στην 34η εβδομάδα. Νομίζω πως το μωρό μου είναι στερημένο από αγκαλιές και χαδια αφου την πιάσαμε στα χέρια μας μετά από 10 μέρες. Τρεις μέρες πριν φύγουμε πήγε στην ΜΕΝΝ 1 , όπου και της πήγαινα το γαλα μου και της το δίνανε. Οποτε είχε επισκεπτήριο πήγαινα και την τάιζα το δικό μου γαλα με μπουκάλι.

Την πήραμε σπίτι 2650 και βγάζω το δικό μου γαλα με θήλαστρο και της το δίνω.Στην αρχή δεν επιανε καθόλου στήθος, δεν μου έδειξε και κανένας πως να τη πιάνω και να την θηλάζω.Ο γιατρος μου μου είπε να μην απογοητευτώ και αυτό εκανα. Την βάζω στο στήθος για να συνηθίσει, μετά το μπουκάλι, για να είμαι σιγουρη πόσο τρώει. Στη διάρκεια της μέρας την βάζω αποκλειστικά στο στήθος κάποια γευματα. Οσο εχω γάλα θα της δινω το δικό μου με οποιονδήποτε τροπο, γιατι βλεπω οτι το μωρό κάνει μόνο του τις κινήσεις του θηλασμου, ψάχνει να βρει το στήθος με επιμονή.

Πάντως με μένα η μικρή λαχανιάζει οταν καταπίνει με λαιμαργία,μερικές φορές ανασαινει γρήγορα, μας ειχαν πει οτι είχε ταχυπνοια που σταδιακά εκλίπει, και πνίγεται με την καταπόση. Φοβαμαι πολυ όταν την ταιζω..........

Ακομα και το δικο μου μωρακι που δεν εχει θηλασει ποτε και δεν το εχει δει ποτε καν να γινεται οταν πειναει ψαχνει το στηθος μου με μανια ακομα και του αντρα μου οταν τον κραταει αγκαλια. Απιστευτο πραγμα, ειναι στο ενστικτο τους μαλλον η συγκεκριμενη κινηση.

Το πόσο πρόωρο είναι ένα μωράκι σαφώς έχει σημασία. Δεν είναι αντικειμενικό κριτήριο το βάρος του. Γι' αυτό το λόγο παρέθεσα τα στοιχεία του δικού μου μωρού και επεσήμανα πως έμεινε 5 μέρες στη ΜΕΝΝ.

Η άποψή μου είναι πως ΔΕΝ πιέζουμε για να συνηθίσει το στήθος. Σημασία έχει πρώτα να επιβιώσει και να βγει γερό από τη δοκιμασία. Όσο το βλέπουμε πως δυναμώνει, σαφώς μπορούμε να προχωράμε στις αλλαγές που θα διευκολύνουν τη ζωή και των δύο μας.

Προσπάθησε να διατηρήσεις το θηλασμό με το θήλαστρο. Τα άλλα θα τα δεις μέρα με τη μέρα όταν με το καλό πάτε στο σπίτι. Θα γνωρίσεις καλύτερα το μωρό σου και θα το καταλαβαίνεις σε κάθε του ανάσα.

Κάθε τι που κάνει -ας φαίνεται το πιο απλό πράγμα- είναι μια νίκη... ζωής!

Σου εύχομαι γρήγορα στο σπίτι!

καλημερα κοριτσια,

καταρχην να σας ζησουν τα μωρακια σας

Γεννησα και εγώ πρόωρα στις 28 εβδομαδες, ειμαστε ηδη 36 μέρες στην εντατική 1 και θα βγούμε μάλλον μέσα Αυγούστου.

Με προβληματίζει το θέμα του θηλασμού όταν με το καλό βγούμε, βεβαια όπως λέτε το σημαντικό είναι να πάρουν την αγάπη και τη στοργή που τους έλειψε και μετά να πιάσουν στήθος. Ο Ιασωνάκος μου με το που βάζω το χέρι στη θερμοκοιτίδα και ακουμπάω το κεφαλάκι του ψάχνει να φάει. Αγόρασα το σύστημα sns της medela για να πίνει το δικό μου γάλα με το σωληνάκι συγχρόνως με το στήθος όταν με το καλό γυρίσει σπίτι για να αποφύγω τα μπουκάλια και να ξεκινίσει πιο γρήγορα να θηλάζει. έχει καμιά σας εμπειρία? Λένε οτι είναι πολύ καλο.

Καλησπερα μαμαδες.Εγω το βγαζα με το θηλαστρο της μεντελα και τον διναμε με μπουκαλι γαλα μεχρι να γινει περιπου 2700,τον πηρα σπιτι 2 κιλα.Μετα σταδιακα αρχικα να τον βαζω για λιγο στο στηθος κανενα 5 λεπτο απο το καθενα και καπακι απο πισω ειχα ετοιμο το μπουκαλι του με γαλα που ειχα φυλαγμενο στο ψυγειο και το ζεστανα λιγο για να δω περιπου ποσο ακομα θα φαει.Μετά απο λιγο καιρο φτασαμε στο σημειο να χορταινει τελειως απο το στηθος και δεν ηθελε να πιει αλλο απο το μπουκαλι.Ε τοτε και εγω το κοψα το μπουκαλι τελειως και τον εδινα μονο στηθος.Το μυστικο ειναι πως θα του σερβιρεις το στηθος!Διαβαστε οδηγιες και μπειτε και στο youtube.com να δειτε πως γινεται ο θηλασμος ο σωστος.

κι εμεις 2 κιλα ηρθαμε ειμαστε 2300 τον βαζω λιγο αλλα δεν πιανει κι αν πιασει μετα κουραζεται οποτε θα περιμενω λιγο ναμεγαλωσει και θα κανω το κολπο που ειπες.Μου τη βιδωνει το θηλαστρο δεν το γουσταρω

Νομίζω πως καμία μας δε το θέλει.... Αλλά ας όψεται η ανάγκη!

Καλή δύναμη για τη συνέχεια! :)

ελα ντε!!!! αλλα παλι καλα που χουν βγει αυτα τα μηχανηματα.

Οταν γεννηθηκε ο αντρας μου επειδη ηταν μικρο μωρακι 2500 και εχασε και μετα γιατρος ειχε πει στην πεθερα μου να δινει μπιμπερο για να βλεπει ποσο πινει κτλ. Ε τοτε δεν υπηρχε θηλαστρο τυπου Symphony οποτε δε θηλασε,καλα δεν ηθελε κιολας αλλα γενικως αυτο σκεφτομαι πως τωρα εχουμε καποιες ανεσεις τυπου φακελακια αποστειρωμενα,αποστειρωτες κτλ

Να σαι καλα κοπελα μου περιεργως και στον 1ο τοκετο ειμαι σε ψυχικη ευφορια νομιζω οι ορμονες του θηλασμου το κανουν, οποτε εχω ενεργεια λιγο το βραδυ κουτουλαω αλλα οκ!

Τελικά κορίτσια νομίζω ότι τα πράγματα λίγο εξαρτώνται και από το ίδιο το μωρό, αλλά και το πείσμα της μητέρας. Πήρα την κόρη μου, που γεννήθηκε 1.270γρ, μετά από 1,5 μήνα στη ΜΕΝΝ, με βάρος 2.000. Ήταν ένα μωρό που ακόμα και με το μπιμπερό έκανε άπνοιες και έπρεπε να την επαναφέρω. Από τη ΜΕΝΝ μου είπαν ότι ήταν ανώριμη ακόμα να θηλάσει και ότι εάν έχανε βάρος έπρεπε να ξαναεισαχθεί.

Η παιδίατρος μου είπε να εμπιστευτώ τη φύση! Και πράγματι, πολύ προσεκτικά, με συνεχή ζυγίσματα τη θήλασα. Δυσκολευτήκαμε πολύ στην αρχή, αλλά είχε δίκιο. Θήλασα 6-7 μήνες μέχρι που αναγκάστηκα να δώσω συμπλήρωμα και μετά η τεμπελίτσα μου έφτυνε το στήθος.

32 εβδομαδων και 1620 κιλά. εμεινε η κυρία στην εντατική για ενάμιση μήνα όπου δεν με άφηναν να τη θηλάσω γιατί πάντα όταν πήγαινα είχε κάνει εμετό πρίν. Οι περισότεροι γιατροί είναι αντίθετοι στον θηλασμό πρώτον γιατί τα παίρνουν χοντρά απο τις εταιρείες που υποστηρίζουν και δευτερον γιατί με το ξένο γάλα παίρνει βάρος το μωρό γρήγορα. Μια και μόνο νεογνολογος απο την μονάδα που ο Θεός να την έχει καλά μου έλεγε καμιά καλή κουβέντα για το τί γίνεται εκει μέσα και με παρότρυνε να συνεχίσω την προσπάθεια. Εβγαζα το γάλα όλο τον καιρό μου έμεινε στην εντατική κάθε τρείς ώρες και απο τα δυο στήθη και το έβαζα στην κατάψυξη. Κάποια στιγμή μου είπανε απο το νοσοκομείο ότι είχα λεει σταφυλόκκοκο στο γάλα και τρόμαξα πέταξα όλα τα γάλατα που είχα φυλάξει και έκλαιγα. Η γιατρός που αναφέρω μου είπε να συνεχίσω να βγάζω το γάλα και να μην ακούω αυτές τις αηδίες ΄γιατί ήμουν υγιέστατη και το γάλα είναι στείρο. Απο το πείσμα μου μέχρι να βγεί η μικρή απο το νοσοκομείο γέμισα την κατάψυξη με γάλατα και αντικατέστηκα και εκείνα που είχα πετάξει. Οταν η μικρη βγήκε απο την εντατική και πήγε στα ελαφρά έβλεπα ότι σχεδόν όλα τα παιδάκια παρουσίαζασ αναιμία και λέω εγώ με το φτωχό μου το μυαλό γιατί δεν τα τάιζαν όλα όσο θα έπρεπε λόγω ελλείψεως προσωπικού [γέννησα σε δημόσιο νοσοκομείο]. Ευτυχώς η δική μου δεν είχε κανένα πρόβλημα αναπνευστικό η τίποτα άλλο και απλά περιμέναμε να πάρει τα κιλα της. Ομως δεν τα έπερναι και φοβήθηκα ότι δεν θα την γλίτωνε την μετάγγιση. ετσι υπέγραψα και την πήρα αφου μίλησα με την νεογνολόγο πριν συμπληρώσει τα 2200 και μέσα σε μια εβδομάδα στο σπίτι , με δεν ξέρω και εγώ πόσα ταίσματα, ειχα καταντήσει αγελάδα, πήρε 500 γραμμάρια μόνο με μητρικο γάλα. Εγώ έβγαζα γάλα αφού είχει τελειώσει η μικρή το φαγητό της μέχρι να μην έχει καθόλου σταγόνα το στήθος και το φυλούσα στη καταψυξη και μεγαλώνοντας που ήθελε πιο πολύ γάλα πάντα είχε δικό μου. Σημείωση, πήγα στη δουλειά κανονικά μετα τους τρείς μήνες, και ειχα το θήλαστρο μαζί μου, και ένα θερμός ό΄που έβαζα μικρά μπουκαλάκια μέσα και το έβαζα στην κατάψυξη της δουλειάς μου και μετά έτρεχα στο σπίτι να το βάλω στην συντήρηση για να πιεί η κυρία. αυτό κράτησε 9 μήνες γιατι μετά η κυρία μεγάλωσε και δεν ήθελε στήθος άλλο και μόλις έκλεισε τους εννεα μήνες σιγά σιγά μου κόπηκε το γάλα. Η φύση πάντα ξέρει.....

Οταν την πήγαινα για εξέταση ανάπτυξης στο νοσοκομείο μετά απο καιρό οι ίδιοι οι γιατροί δεν το πίστευαν για την πρόοδό της και με ρωτούσαν αν ήμουν η ίδια γιατρος, τόσο καλά είχε εξελιχθεί, και εγώ πιστεύω ότι το μητρικό έχει παίξει μεγάλο ρόλο παιδιά.

Τώρα είναι 2 ετών [15 8 2007] και τρώει μακαρόνια ογκρατεν και κοψίδια!!!! αλλά για να το κανει αυτό δυσκολεύτηκα στο φαί της γιατί της αρέσει πιο πολύ να πίνει γάλα.