ΠΡΟΩΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΛΟΧΕΙΟΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Καταρχήν να σου ζήσουν τα μωρά και να τα χαίρεσαι

Κι εγώ είμαι της γνώμης ότι θα πρέπει να το περάσεις μαζί με τον άνθρωπό σου αυτό! Και για βοήθεια ας έρθουν οι γονείς σου στο σπίτι σου!

Γεωργίτσα καλησπέρα!

Δυστυχώς έχω νιώσει κι εγώ την απόγνωση της πρόωρης γέννας, αφού γέννησα την 29η εβδομάδα και μείναμε μέσα για 56 ημέρες!!

Δεν χρειάζεται να περιγράψω τα συναισθήματα, τα ξέρεις πολύ καλά.....

Αυτό που δεν περίμενα όμως ήταν να νιώσω ακόμα χειρότερα όταν πήραμε τον μικρούλη στο σπίτι!

Χωρίς να το συνειδητοποιήσω το άγχος μου και η αγωνία είχαν χτυπήσει κόκκινο, με αποτέλεσμα μόλις έφυγε η παιδίατρος που είχα φωνάξει σπίτι και που θα τον παρακολουθούσε στο εξής, να καταρεύσω!!!

Κλάματα, χαμός έγινε... και έκτοτε είχα μόνιμη κατάθλιψη και έναν συνεχή τρόμο ότι θα πάθαινε κάτι το μωρό και θα γυρνούσαμε στην εντατική!

Έπαιρνα μέσα στην μέρα τον άντρα μου ή την μαμά μου και τους έλεγα ότι το μωρό δεν αναπνεέι καλά και ότι λεχει μελανιάσει! Έτσι το έβλεπα! Και έρχονταν και έβρισκαν το μωρό μια χαρά και εμένα να σπαρ'αζω στο κλάμα.

Μου πρότειναν πολλές φορές, ακόμα και η γυναικολόγος μου, την βοήθεια κάποιου ειδικού αλλά ήμουν πολύ αρνητική! Κακώς βέβαια γιατί ενδεχομένως να το ξεπέρναγα πιο γρήγορα!

Πάντως ο χρόνος όντως λειτουργεί λιγάκι σαν βάλσαμο και απαλύνει όλα αυτά τα φοβερά συναισθήματα που κουβαλάς λόγω της προωρότητας!!

Σόυ εύχομαι πάνω από όλα υγεία στα παιδιά σου και ψυχική ηρεμία για σένα!!!!!!

Σε ευχαριστω για τις ευχες σου.Σε ψυχοθεραπευτρια πηγαινω.Ειναι μια διαφορετικη μεθοδος ψυχοθεραπειας.Με βοηθησε περισσοτερο απο τα χαπια.Τα χαπια στην αρχη με βοηθησαν να ηρεμησω αλλα δεν εδιωξαν τη θλιψη.Να πηγαινεις μονο εκει που αισθανεσαι καλα και γαληνευει η ψυχη σου Μη πιεζεις τον εαυτο σου να κανεις πραγματα που δεν θελεις,οτι και να σου λενε οι αλλοι.Οι αλλοι δεν ξερουν.Εσυ τα περασες ολα,τα παιδια δικασου ειναι.Αλλωστε ενω περιμενες να πας στο παραδεισο μετη γεννηση των παιδιων σου βρεθηκες στην κολαση και στην εντατικη νεογνων.Αχ ποσο σε νιωθω!Ισως αν γυρνουσες σπιτι σου ενιωθες καλυτερα.Δεν ξερω εσυ ξερεις καλυτερα.Ο χρονος θα απαλυνει τον πονο.Βεβαια παντα θα νιωθεις την αδικια για την προωροτητα και ενα γιατι για την ευτυχια που δεν εζησες και τον απεραντο πονο αγωνια και απογνωση που βιωσες.Μικρα βηματα λοιπον και σιγα σιγα θα βγεις απο την ομιχλη.

Καλή μου σε ευχαριστώ κι εσένα και όλα τα κορίτσια που μου απαντάτε.

Πραγματικά πέρνω κουράγιο και με βοηθάτε πολύ.

Κορίτσα έχω 1 εβδομάδα να πάθω κρίση πανικού και χαίρομαι... Να είστε όλες καλά και να χαίρεστε τα παιδάκια σας!!!

Μιλάω και με την γιατρό και μου λέει οταν περάσουν 2 μήνες θα είμαι καλύτερα.. γύρω σρις 9 Οκτωβρίου θα γυρίσω στην Αθήνα και μάλλον θα πηγαινωέρχεται και η μητέρα μου.

Gorgi θέλω να σε ρωτήσω για το που κάνεις συστημηκή ψυχοθεραπεία. Είχα διαβάσει στο παρελθόν για την συστημική και μου φάνηκε ενδιαφέρον. Αν θες απάντησέ μου με πμ. Θα το εκτιμούσα πολύ.

Γεωργίτσα καλησπέρα!

Δυστυχώς έχω νιώσει κι εγώ την απόγνωση της πρόωρης γέννας, αφού γέννησα την 29η εβδομάδα και μείναμε μέσα για 56 ημέρες!!

Δεν χρειάζεται να περιγράψω τα συναισθήματα, τα ξέρεις πολύ καλά.....

Αυτό που δεν περίμενα όμως ήταν να νιώσω ακόμα χειρότερα όταν πήραμε τον μικρούλη στο σπίτι!

Χωρίς να το συνειδητοποιήσω το άγχος μου και η αγωνία είχαν χτυπήσει κόκκινο, με αποτέλεσμα μόλις έφυγε η παιδίατρος που είχα φωνάξει σπίτι και που θα τον παρακολουθούσε στο εξής, να καταρεύσω!!!

Κλάματα, χαμός έγινε... και έκτοτε είχα μόνιμη κατάθλιψη και έναν συνεχή τρόμο ότι θα πάθαινε κάτι το μωρό και θα γυρνούσαμε στην εντατική!

Έπαιρνα μέσα στην μέρα τον άντρα μου ή την μαμά μου και τους έλεγα ότι το μωρό δεν αναπνεέι καλά και ότι λεχει μελανιάσει! Έτσι το έβλεπα! Και έρχονταν και έβρισκαν το μωρό μια χαρά και εμένα να σπαρ'αζω στο κλάμα.

Μου πρότειναν πολλές φορές, ακόμα και η γυναικολόγος μου, την βοήθεια κάποιου ειδικού αλλά ήμουν πολύ αρνητική! Κακώς βέβαια γιατί ενδεχομένως να το ξεπέρναγα πιο γρήγορα!

Πάντως ο χρόνος όντως λειτουργεί λιγάκι σαν βάλσαμο και απαλύνει όλα αυτά τα φοβερά συναισθήματα που κουβαλάς λόγω της προωρότητας!!

Σόυ εύχομαι πάνω από όλα υγεία στα παιδιά σου και ψυχική ηρεμία για σένα!!!!!!

Καλή μου κοπέλα!! ακριβώς το ίδιο έπαθα, μόλις πήραμε και το δεύτερο μωρό και ήρθε η παιδίατρος να τα δει!!! είναι απίστευτω πως λειτουργεί οι ανθρώπικος οργανισμός.

Πήγα και σε ενδοκρινολόγο γι ανα δω μήπως έχω θυρωειδή και δεν έχω. Μου είπε ότι όλα αυτά είναι απόλύτως φυσιολόγικά μετά από προωρότητα στην 26η εβδομάδα. όταν τη ρώτησα γιατί εμφανήστικε μετά από 4 μήνες μου είπε ότι ήταν επόμενο γιατί στην αρχή η αδρεναλίνη ήταν πολύ ψηλά!!

Να χαίρεσαι το παιδάκι σου!!

Γεωργίτσα, καλησπέρα και πάλι!

Τα συναισθήματα και οι αντιδράσεις είναι πολλές φορές κοινά για τις μανούλες που είχαν την ατυχία να γεννήσουν πρόωρα!!!

Όταν παίρνεις το μωρό στο σπίτι νιώθεις την ευθύνη και το άγχος για την φροντίδα του να σε βαραίνουν τόσο πολύ, τα νεύρα και οι αντοχές σου είναι ήδη εξαντλημένες από τους προηγούμενους μήνες.....και έτσι παθαίνεις μια ωραιότατη κατάθλιψη ή κρίση πανικού ή και τα δύο μαζί!!!

Έμενα πιο πολύ με κούρασε η καραντίνα μετά! Μας είχαν φοβίσει πολύ από την μονάδα γιατί ήταν και χειμώνας και εποχή ιώσεων...οπότε δεν έμπαινε κανείς στο σπίτι!! Να φανταστείς οι γιαγιάδες το έβλεπαν το μωρό από την τζαμαρία της μπαλκονόπορτας!!!! Εγώ ήμουν με τα αντιβακτηριδιακά στο χέρι....μια τρέλα!!! Πόσες αντοχές να έχεις πιά??

Πάντως πραγματικά στο λέω πως ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός!! Μπορεί να είναι λιγάκι τετριμένο αλλά ισχύει!!!

Αλλιώς ούτε που θα το σκεφτόμουν για 2ο μπεμπέ!

Καλή μου σε ευχαριστώ κι εσένα και όλα τα κορίτσια που μου απαντάτε.

Πραγματικά πέρνω κουράγιο και με βοηθάτε πολύ.

Κορίτσα έχω 1 εβδομάδα να πάθω κρίση πανικού και χαίρομαι... Να είστε όλες καλά και να χαίρεστε τα παιδάκια σας!!!

Μιλάω και με την γιατρό και μου λέει οταν περάσουν 2 μήνες θα είμαι καλύτερα.. γύρω σρις 9 Οκτωβρίου θα γυρίσω στην Αθήνα και μάλλον θα πηγαινωέρχεται και η μητέρα μου.

Gorgi θέλω να σε ρωτήσω για το που κάνεις συστημηκή ψυχοθεραπεία. Είχα διαβάσει στο παρελθόν για την συστημική και μου φάνηκε ενδιαφέρον. Αν θες απάντησέ μου με πμ. Θα το εκτιμούσα πολύ.

Γεωργιτσα σου εστειλα πμ.Οτι αλλο θες με μεγαλη μου χαρα.Οντως ως μεθοδος διαφερει και εμβαθυνει πολυ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ.

Γεωργιτσα (ειμαστε και συνονοματες!)διαβασα το πμ και σου απαντησα.Τα λεμε!

Γεωργίτσα, καλησπέρα και πάλι!

Τα συναισθήματα και οι αντιδράσεις είναι πολλές φορές κοινά για τις μανούλες που είχαν την ατυχία να γεννήσουν πρόωρα!!!

Όταν παίρνεις το μωρό στο σπίτι νιώθεις την ευθύνη και το άγχος για την φροντίδα του να σε βαραίνουν τόσο πολύ, τα νεύρα και οι αντοχές σου είναι ήδη εξαντλημένες από τους προηγούμενους μήνες.....και έτσι παθαίνεις μια ωραιότατη κατάθλιψη ή κρίση πανικού ή και τα δύο μαζί!!!

 

Έμενα πιο πολύ με κούρασε η καραντίνα μετά! Μας είχαν φοβίσει πολύ από την μονάδα γιατί ήταν και χειμώνας και εποχή ιώσεων...οπότε δεν έμπαινε κανείς στο σπίτι!! Να φανταστείς οι γιαγιάδες το έβλεπαν το μωρό από την τζαμαρία της μπαλκονόπορτας!!!! Εγώ ήμουν με τα αντιβακτηριδιακά στο χέρι....μια τρέλα!!! Πόσες αντοχές να έχεις πιά??

 

Πάντως πραγματικά στο λέω πως ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός!! Μπορεί να είναι λιγάκι τετριμένο αλλά ισχύει!!!

Αλλιώς ούτε που θα το σκεφτόμουν για 2ο μπεμπέ!

Το έχετε και το δεύτερο ή τώρα πρόσπαθείτε? Με το καλό σας 'ευχομαι...

Σήμερα είναι η πρώτη μέρα που ξύπνησα το πρωί και δεν είχα τη θλίψη στο μυαλό μου και στο κορμί μου... όλες αυτές τις ημέρες με το που άνοιγα τα μάτια μου ένιωθα το ίδιο βάρος όπως όταν ήταν στο νοσοκομείο... ακόμα κοιμήθηκα και 1 ώρα το μεσημέρι , αυτό μέχρι τώρα ήταν αδύνατο ..ένιωθα σαν να είμουν σε καμίνι και να καίγομαι!!! Ελπίζω να συνεχίσω έτσι.

Κορίτσα σας ευχαριστώ όλες για την υποστίριξή σας είναι πιλύ σηαντική για μένα!!

Έγινε μια πολύ ωραία αρχή Καλή συνέχεια λοιπόν και σύντομα στην αγκαλιά του καλού σου ;D

ΓΕΩΡΓΙΤΣΑ σου εστειλα πμ με τα στοιχεια της.