Άλλα εγώ, άλλα ο μπαμπάς της

Με προβληματίζει το εξής σχετικά με τη διαπαιδαγώγιση της κόρης μου:

Ο μπαμπάς της κι εγώ δε συμφωνούμε σχεδόν πουθενά (εκτός από τα βασικά) και γενικά δεν ψάχνεται με το θέμα ανατροφή, με αποτέλεσμα άλλα να λέω εγώ στο παιδί και άλλα εκείνος.

Π.χ. της έχω απαγορεύσει να πιάνει κινητά, κι ο μπαμπάς της μπορεί να της ζητήσει να του το πάει ή εγώ δεν την πιέζω ποτέ να χαιρετίσει κάποιον, αν δε θέλει, ενώ ο μπαμπάς της θα επιμένει να είναι ευγενική. Εγώ δε θέλω να βλέπει πολύ τηλεόραση κι ο μπαμπάς της θα την ανοίξει πριν ακόμα βγάλει τα παπούτσια του μπαίνοντας, μπορεί να σκαρφαλώσει στον καναπέ υπό προϋποθέσεις και αν προσέχει, ο μπαμπάς της φωνάζει αν τη δει, μερικά από τα πιο απλά κλπ.κλπ. να μην σας κουράζω.

 

Έχω προσπαθήσει να εξηγήσω στον άντρα μου κάποια πράγματα, αλλά κατά πώς φαίνεται τα ξεχνάει;τα θεωρεί βλακείες; δεν ξέρω..Επίσης, μέχρι και παρατήρηση του ιδίου έχω κάνει μπροστά της (που το θεωρούσα απαράδεκτο), π.χ. "μπαμπά έχουμε πει δεν κάνει να πιάνει κινητό το παιδί"

 

Το θέμα είναι, πόσο καταστροφικό μπορεί να είναι αυτό για το παιδί και τι να κάνω;;;; Πώς να αντιμετωπίζω τις αντιφάσεις; Και καλά όταν τις παίρνω χαμπάρι, όταν όχι;;Εγώ από μόνη μου, γιατί αν περιμένω από τον πατέρα της σώθηκα. Λυπάμαι που τα λέω όλα αυτά, αλλά οι θεωρίες μου, μάλλον δεν τον συγκινούν κι είναι ένα πρόβλημα.

καλη μου goofy και γω ειμαι καπως αυστηρη σε καποια θεματα αλλα μου φαινετε οτι εισαι λιγο υπερβολικη σε καποια παραδειγματα σου...ας πουμε το κινητο.. γιτι να μην το πιανει??εννοητε οτι εχει καποια ακτινοβολια αλλα δε διαφερει αν ειναι το κινητι στο τραπεζι διπλα στον καναπε που καθετε το παιδι, με το αν τελικα το πιασει στα χερια της..και στο διπλανο δωματιο ναναι την ιδια ακτινοβολια εχει...(ταχω ψαξει αυτα,για αλλους λογους βεβαια)

και τα αλλα ξαναδες τα..

βασικο ειναι να μιλησετε σοβαρα με τον αντρα σου και να αποφασισετε απο κοινου τους κανονες που θα δωσετε στο παιδι για να μην παιρνει διαφορετικα και μπερδεμενα μηνυματα.παντως μη τρελενεσαι!ολοι το αντιμετωπιζουμε αυτο και με τον καιρο βρισκουμε κενο σημειο..

Supermama, το κινητό είναι ένα παράδειγμα. Το θέμα μου ότι το παιδί υπόκειται συχνά σε αντιφάσεις. Και εφόσον δεν μπορώ να αλλάξω τον άντρα μου, αναρωτιέμαι πόσο σοβαρό είναι και τι μπορώ να κάνω μόνη μου.

Κι αν θέλετε να το γενικεύσουμε, σίγουρα συμβαίνει κι όταν είναι π.χ. σε γιαγιάδες.

Μην ταλαιπωρειτε τον εαυτο σαςαδικα.Σιγουρα σε καποια σημαντικα θεματα θα πρεπει να συμφωνειτε ομως μην περιμενουμε οτι οι αλλοι θα κανουν οτι εμεις θελουμε.Ας κανουν αλλα πραγματα με τον καθενα.Αφηστε τα παιδια σας να κανουν σχεσεις και να συνυπαρχουν και με αλλους διαφορετικους ανθρωπους.Τα βασικα ορια να υπαρχουν αλλα τωρα αν η γιαγια ή ο μπαμπας την "χαλάσει" με καποια πραγματα,οκ δεν πειραζει.Ετσι ειναι οι σχεσεις ξεχωριστες. γιααυτο ειναι οι γονεις,για ναθετουν ξανα και ξανα τα ορια...

συμφωνώ απόλυτα με την Athena.Πρακτικά αυτό συμβαίνει και στο σπίτι μας.

Καλησπέρα! Είμαι καινούρια στο site και ενώ μπήκα για άλλο πράγμα (απέβαλα μόλις προχθές στην πρώτη μου εγκυμοσύνη και έκανα απόξεση χθες), σκέφτηκα να βοηθήσω αν μπορώ, καθώς είμαι νηπιαγωγός.

Αυτό που λέμε εμείς οι εκπαιδευτικοί στους γονείς είναι να συμφωνούν. Ούτε ο μπαμπάς να φαίνεται καλός και η μαμά η κακιά ή το αντίθετο. Το θέμα με τις γιαγιάδες και τους παππούδες είναι άλλο. Θέτουν οι γονείς τα όρια στα πιο βασικά, αλλά, αν σκεφτείτε και τον εαυτό σας όταν ήσασταν μικρες, δεν θυμάστε τη γιαγια και τον παππού σας που σας έκαναν τα χατίρια; Αυτός είναι ο ρόλος τους. Βέβαια, αν το μικρό σας περνάει πολλές ώρες καθημερινά μαζί τους, τότε τα πράγματα πρέπει να είναι λίγο πιο αυστηρά.

Ένα καλό βιβλίο, το οποίο είχαμε και στη σχολή μας στο Πανεπιστήμιο, είναι το: Παιδιά και Γονείς στο ξεκίνημα μιας σχέσης, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αναστασία Χουντουμάδη. Μπορεί να σας βοηθήσει

Μαριάνθη λυπάμαι για ό,τι έγινε, το έπαθα κι εγώ πρόσφατα και σε νιώθω!

 

Ευτυχώς ή δυστυχώς περνάει ελάχιστες, τις απολύτως απαραίτητες ώρες μόνη με τους παππούδες, αλλά συμβαίνει να διαφωνούν και μπροστά μου. Τελοσπάντων, αυτό δε με ανησυχεί τόσο προς το παρόν, γιατί θεωρώ ότι δεν την επηρεάζουν σε βάθος χρόνου, μάλλον ξεχνιούνται γρήγορα.

Το θέμα είναι τι γίνεται όταν διαφωνεί ο μπαμπάς και η μαμά;;

Συμβαίνει και σε μια φίλη μου, σε ακόμα πιο ακραίο σημείο, όπου εκείνη είναι φυσιολογική και ο μπαμπάς υπερβολικά, μα υπερβολικά μαλακός.

Πώς θα βγάλει άκρη το παιδάκι;

 

Θα κοιτάξω για το βιβλίο που λες. Αφορά τις ηλικίες μας ή είναι για τον πρώτο καιρό με το μωρό;

Το βιβλίο ξεκινά από τα μωρά και φτάνει μέχρι 6 περίπου χρονών. Μερικά ενδεικτικά κεφάλαια είναι:

- Ενα ζευγάρι γίνονται γονείς

- Μητέρα και μητρότητα

- Πατέρας και πατρότητα (ο πατρικός ρόλος, η συμμετοχή του πατέρα στη φροντίδα του παιδιού)

- Η γλώσσα και το παιδί

- Παιχνίδι

- Εξωοικογενειακές επιδράσεις

- Διαπαιδαγώγηση (οι απαιτήσεις, οι απαγορεύσεις, σημεία πιθανών προστριβών)

- ημερήσια φροντίδα έξω απο την οικογένεια

 

Ελπίζω να πήρες μια ιδέα

Συμβαίνει και σε μια φίλη μου, σε ακόμα πιο ακραίο σημείο, όπου εκείνη είναι φυσιολογική και ο μπαμπάς υπερβολικά, μα υπερβολικά μαλακός.

Πώς θα βγάλει άκρη το παιδάκι;

 

Το παιδακι θα βγαλει ακρη ... η φυσιολογικη μαμα με τον μαλακο μπαμπα βγαζει ομως; Αυτες οι συγκρισεις και τα παραπονα τετοιου τυπου φερνουν προβληματα στις σχεσεις.Ας αποδεχτει η μητερα τον τροπο που αλλοι θελουν να φροντισουν το παιδι τους και ας ειναι "μαλακος" για τα δικα τους μετρα.Δεν παθαινει τιποτα ενα παιδι που του κανει τα χατιρια ο μπαμπας του και δεν νομιζω οτι ενας πατερας θελει να βλαψει το παιδι του.Ενταξει γεννησαμε ενα παιδι και τι;ξερουμε ξαφνικα ποιο ειναι το σωστο και ποιο το λαθος για το παιδι μας;και ολοι οι αλλοι οχι;μηπως δυσκολευομαστε να βλεπουμε το παιδι μας να κανει σχεσεις και με αλλους; μεηπως θελουμε να εχουμε παντου τον ελεγχο;;

Αν ρωτήσεις εμένα προσωπικά, ναι, θέλω να έχω παντού τον έλεγχο και ναι προσπαθώ να το αποβάλω ως ένα σημείο, ιδίως επειδή θ'αρχίσει και παιδικό και θα τρελαθώ αν συνεχίσω έτσι.

Φυσικά και θέλω να έχει σχέση και με άλλους, το ενθαρρύνω αυτό, αλλά και πάλι με ορισμένους κανόνες.

Σίγουρα ο μπαμπάς δε θέλει να βλάψει το παιδί του, ίσως όμως να μην γνωρίζει/αναλογίζεται τις συνέπειες των πράξεών του, γιατί μόλις έχει γυρίσει από τη δουλειά και δεν έχει πολύ όρεξη, γιατί του λείπει και θέλει να το "χαϊδέψει" κ.ά.. Και μπορεί να στεναχωριέται, όταν βλέπει το παιδί του να ουρλιάζει και χτυπιέται, γιατί δε θέλει να κάτσει στο καρεκλάκι του αυτοκινήτου και να το "χαϊδεύει", αλλά θα του κάνει καλό να το αφήσει "χύμα" στο αυτοκίνητο;

Και τέλος ναι, γέννησα ένα παιδί και συνεχώς αναρωτιέμαι ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος και προσπαθώ συνεχώς να ενημερώνομαι, βελτιώνομαι, παρατηρώ το παιδί μου, τις ανάγκες του, τα θέλω του κλπ. κλπ. Ωστόσο, τα σωστά και λάθος είναι σίγουρα σχετικά, ανάλογα πάντα και με τα βιώματα και τις αρχές του καθενός. Και σίγουρα το παιδί μου, μεγαλώνει και θέλω να μεγαλώνει με τα δικά μας σωστά και λάθος.

Πάντως, σε καμία περίπτωση δε θα αποδεχόμουν απλά τον τρόπο, που θέλουν άλλοι να φροντίσουν (και μέσω αυτού διαπαιδαγωγήσουν) το δικό μου παιδί. Μου φαίνεται αδιανόητο και δε ντρέπομαι να το παραδεχθώ. Μήπως ήθελε να πεις κάτι άλλο ή εγώ δεν κατάλαβα καλά;

Ηθελα να πω αυτο ακριβως...οτι δεν μπορουμε και δεν χρειαζεται να εχουμε τον ελεγχο παντου.θα ζεις μες στο αγχος ετσι.Σιγουρα ο μπαμπας μπορει να καταλαβει οτι πρεπει να χρησιμοποιει τη ζωνη στο παιδι-τωρα αν και εκεινος δεν το κανει που ειναι το πιο πιθανον θα πρεπει να το μαθει.Οπως λες και εσυ ξερεις πως γινονται καποια πραγματα.Και οι μπαμπαδες προσπαθουν αρκετα και εχουν πολυ λιγο χρονο στη διαθεση τους να το κανουν.κατανοηση χρειαζονται κι αυτοι και οχι κριτικη συνεχεια

Απ΄αυτά που έχω διαβάσει και από την πείρα μου αν μπορώ να το πω έτσι μιας και έχω γιο 14 χρονών,είμαι της γνώμης οτι η μαμά και ο μπαμπάς πρέπει να συμφωνούν στο τρόπο διαπεδαγώγησης ,διαφορετικά τα παιδιά μπερδεύονται,κλείνουν προς τον γονιό που είναι πιο μαλακός και υπάρχει περίπτωση να μην υπολογίζουν εως να φέρονται άσχημα στον άλλον.

Απ΄αυτά που έχω διαβάσει και από την πείρα μου αν μπορώ να το πω έτσι μιας και έχω γιο 14 χρονών,είμαι της γνώμης οτι η μαμά και ο μπαμπάς πρέπει να συμφωνούν στο τρόπο διαπεδαγώγησης ,διαφορετικά τα παιδιά μπερδεύονται,κλείνουν προς τον γονιό που είναι πιο μαλακός και υπάρχει περίπτωση να μην υπολογίζουν εως να φέρονται άσχημα στον άλλον.

εννοειτε.αλλα αλλο οι ωρες χαλαρωσης και αλλο η διαπαιδαγωγηση.Καλο ειναι να μην ακυρωνεται ο ενας γονιος απο τον αλλον.

Αυτο ακριβώς,να μην ακυρώνετε ο ένας γονιός από τον άλλο.

Αυτό ακριβώς προσπαθώ εκτός ελαχίστον εξαιρέσεων να κάνω, να μην ακυρώνω τον μπαμπά της, όπως επίσης το έχω επισημάνει και στα πεθερικά μου, τα οποία μπορεί να του την πουν, όταν π.χ. τη μαλώνει. Και συμφωνώ με την Helen18 στο τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον.

Αυτό με τη ζώνη, το έκανε ο υπερβολικά μαλακός μπαμπάς, που σας έλεγα και αναφέρθηκε για να αντικρούσει το ότι δεν παθαίνουν τίποτα τα παιδιά όταν τους κάνει τα χατήρια που έγραψε η athena. Ακραίο μεν, αλλά πιστεύω πιάσαμε το νόημα.

Αθηνά ποιες είναι οι ώρες χαλάρωσης και ποιες διαπαιδαγώγησης? Δεν μπορώ ειλικρινά να διακρίνω τη διαφορά. Ιδίως σ'ένα παιδάκι 2,5 ετών. Και η καλύτερη διαπαιδαγώγηση δε γίνεται ακριβώς τις ώρες αυτές;

Με προβληματίζει το εξής σχετικά με τη διαπαιδαγώγιση της κόρης μου:

Ο μπαμπάς της κι εγώ δε συμφωνούμε σχεδόν πουθενά (εκτός από τα βασικά) και γενικά δεν ψάχνεται με το θέμα ανατροφή, με αποτέλεσμα άλλα να λέω εγώ στο παιδί και άλλα εκείνος.

ΟΚ.Ας τα παρουμε απο την αρχη(δεν με ενδιαφερει ο τυπος με την ζωνη γιατι οπως σου ειπα αποκλειεται να γνωριζει την χρησιμοτητα της...)Τι εννοεις δεν συμφωνειτε πουθενα;

Αυτό ακριβώς προσπαθώ εκτός ελαχίστον εξαιρέσεων να κάνω, να μην ακυρώνω τον μπαμπά της, όπως επίσης το έχω επισημάνει και στα πεθερικά μου, τα οποία μπορεί να του την πουν, όταν π.χ. τη μαλώνει.

 

Το ίδιο πρέπει να κάνει κι αυτός,να μην σε ακυρώνει.Αν δεν συμφωνείται σε κάτι να το συζητάτε όταν δεν είναι το παιδί μπροστά.

όσο για το να χαιρετάει και να είναι ευγενική,

 

εκτύπωσε επειγόντος αυτό,

και δώσε του το να το διαβάσει.

 

http://parents.org.gr/psych/a201

 

επίσης διάβασε και αυτό

 

για να είσαι συναισθηματικα έτοιμη να υπερασπίσεις αυτά τα επιχειρήματα

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=10356

εκτύπωσε το και αυτό και δώσε τού το.

 

 

αν του δώσεις επιχειρήματα, θα αναγκαστεί να αλλάξει στάση σε κάποια πράγματα για τα οποία μπορεί να κάνει λάθος.

 

 

πρέπει να πάρετε ένα ένα,

τα πράγματα τα οποια διαφωνείτε, να βρείτε επιχειρήματα ο καθένας, για να τα λύσετε μια και καλή.

 

 

ένα παιδί του οποίου οι γονείς συνέχεια διαφωνούν ακόμα και χωρίς ένταση,

νιώθει τύψεις γιατί αν ευχαριστήσει τον έναν θα δυσαρεστήσει τον άλλο

 

του προκαλεί σύγχυση, και αισθάνεται συνέχεια σαν ένα μπαλλάκι που πηγαίνει απο την μια πλευρά και απο την άλλη, ..

πως να χαλαρώσει και να διαμορφώσει τα δικά του ενδιαφέροντα εάν πρέπει να ανησυχεί και να αναρωτιέται ποιος απο τους δυο θα αρνηθεί /δεχτεί?

 

αν δε βρίσκεις άκρη,

πάρε σε ανοιχτή ακρόαση το 801 801 1177 και να ακούει και αυτός, την άποψη κάποιου ειδικού, για θέμα το οποίο θεωρεί σημαντικό.

(ειναι μια γραμμή με αστική χρέωση απαντάνε ειδικοί, έχει βοηθήσει πολλούς γονείς)

Δε θέλω να μπερδεύω, αγχώνω ή στεναχωρώ το παιδί μου, γι'αυτό και ανησυχώ με το θέμα αντιφάσεις.

Καλή ιδέα να τον βάλω ν'ακούει κι εκείνο τι θα μου πουν!Σ'ευχαριστώ Μαρία.

πρόσεξε, το θέμα αυτό - να μην την αναγκάζετε να ειναι ευγενική απέναντι σε όλους ή σε άτομα που δε θελει η ίδια είναι

ΠΟΛΥ σημαντικό δε μπροείς να φανταστείς πόσο... βαλε το προτεραιότητα να το καταλαβει ο άντρας σου...

Ναι Μαρία, το γνωρίζω και σ'ευχαριστώ για την επισήμανση, έχω ήδη διαβάσει και το σχετικό άρθρο. Το καταλαβαίνει και ο άντρας μου, αλλά φαίνεται να το ξεχνάει, όταν πρέπει....

ξεχνάει τι, ? το πως ένας ανώμαλος θα προσεγγίσει το παιδί που θα είναι ευγενικό και δεν λέει όχι και ντρέπεται να πει όχι????

σορρυ αλλα αυτό δε ξεχνιέται μαλλον δε θα κατάλαβε κάτι καλά.

θα χρειαστεί μαλλον να του εξηγήσεις καλυτερα..!..

βρείτε ένα νοημα που θα του κανεις για να του το υπενθυμιζεις,

αν και δε μπορώ να το φανταστώ αυτό το πράγμα να το διαβάσει καποιος και μετά να το ξεχάσει. !

Και οι δύο γονείς πρέπει να κάνουν υποχωρήσεις. Όμως στο παιδί δεν πρέπει να φαίνεται αυτό. Πρέπει να θεωρεί ότι συμφωνούν σε όλα. Επίσης έχε υπόψη σου, ότι σε καμία οικογένεια οι γονείς δεν συμφωνούν εντελώς. Κυρίως η μαμά είναι αυτή που είναι πιο αυστηρή. Κάντε μία συζήτηση και βρείτε μία άκρη στα βαστικά. Φαγητό, ύπνος, θέματα υγείας, καθαριότητας, τηλεόραση κλπ. είνα τα σημαντικά. Όσο για τα άλλα, δεν πειράζει αν την πιέζει να χαιρετήσει. Εσύ μην την πιέζεις. Σε αυτό δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσετε, νομίζω. όσο για τις γιαγιάδες, μόνο για λόγους υγείας να είσαι αυστηρή. Κατά τα άλλα, αυτός είναι ο ρόλος τους, να κακομαθαίνουν τα παιδιά μας .

Και οι δύο γονείς πρέπει να κάνουν υποχωρήσεις. .

Υποχωρησεις σε καμμια περιπτωση συμφωνιες ναι.

Με τον άντρα μου δεν συμφωνούμε σε όλα όσον αφορά το παιδί. Απλά εγώ σαν μαμά που περνάω πιο πολύ χρόνο με το μικρό, ξέρω τις συνήθειές του, τις παραξενιές του. Πολλές φορές ο άντρας μου με αναιρεί, δεν ακούει και αφήνει το παιδί να κάνει κάτι που δεν πρέπει. Ένα έχω να πώ, ότι το παιδί καταλαβαίνει τη διαφορετική συμπεριφορά των γονιών του και το εκμεταλλεύεται. Πάντως στα λόγια όλα είναι εύκολα, αλλά στην πράξη τί γίνεται;