Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

ΕΠΙΛΟΧΕΙΟΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ


Recommended Posts

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ

 

ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΑΤΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΤΗΣ ΓΕΝΝΑΣ ΟΠΩΣ ΕΓΩ....

ΑΝ ΝΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΑΤΕ ΤΙ ΚΑΝΑΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΠΑΛΙ Ο ΠΑΛΙΟΣ ΚΑΛΟΣ ΕΥΑΤΟΣ ΣΑΣ.....

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΣ.....ΓΙΑΤΙ ΕΝ ΜΕΡΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΑΝΩ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΜΟΥ ΝΑ "ΠΕΦΤΕΙ" ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ....:oops:

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Γλυκια μου δεν εχω περασει επιλοχειο καταθλιψη,αλλα εχω περασει βαριας μορφης καταθλιψης πολυ πριν μεινω εγκυος...Το ξεπερασα με συνεδριες σε ψυχιατρο και αντικαταθλιπτικα

Γλυκια μου μακαρι να πμορουσα να σου πω η να κανω κατι για να σου ανεβασω την ψυχολογια....Ξερω ποσο δυσκολο ειναι....Ευχομαι να πανε ολα καλα....Για οτι θελησεις ειμαι εδω..

DsRyp3.png
Link to comment
Share on other sites

kalimera kristiana...asta katalavaino apo katathlipsi...ego eipa oyte ston xeirotero moy extrho ayto to pragma...kai ego eixa paei se psixologo psixiatro mou edose kati xapia alla kai poy ta pira gia 2 meres imoyna xeirotera...ta stamatisa..

xriste moy ti pragma kai auto......Vzspp3.png

Link to comment
Share on other sites

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ

 

ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΑΤΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΤΗΣ ΓΕΝΝΑΣ ΟΠΩΣ ΕΓΩ....

ΑΝ ΝΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΑΤΕ ΤΙ ΚΑΝΑΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΠΑΛΙ Ο ΠΑΛΙΟΣ ΚΑΛΟΣ ΕΥΑΤΟΣ ΣΑΣ.....

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΣ.....ΓΙΑΤΙ ΕΝ ΜΕΡΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΑΝΩ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΜΟΥ ΝΑ "ΠΕΦΤΕΙ" ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ....:oops:

Την πέρασα στο πρώτο μου παιδί και έφυγε όπως ήρθε χωρίς να το καταλάβω..Στο δεύτερο δεν ήρθε ποτέ..

4599150571.png6def44b14c.png

Link to comment
Share on other sites

Επιλοχια καταθλιψη επαθα στον γιο μου.

Δεν θα πω πως ηταν γιατι πραγματικα ειναι πολυ δυσκολη περιοδος για εμενα και την οικογενεια μου και δεν θελω να την αναπολο............

Ας ειναι καλα ο αντρας μου που το καταλαβε και εψαξε και βρηκε την καταλλληλη ψυχολογο και πηγαμε,μιας που εγω αρνιομουνα οτι ειχα κατι τετοιο.

Με τις καταλληλες συνεδριες και μετα απο μια σειρα εξετασεων ορμονικων ,γιατι εκει οφειλεται σε αυτες τις περιπτωσεις η καταθλιψη,ανακαλυψαμε οτι υπηρχε ελειψη στον οργανισμο μου μιας ορμονης (δεν θυμαμαι ακριβως το ονομα της γιατι ειναι και λιγο περιεργο )που δεν μου επετρεπε να σκεφτομαι θετικα και χαρουμενα και να εχω την καταλληλη ενεργεια για να ανταπεξελθο στις καθημερινες αναγκες.

Το ξερω μπορει να ακουγετε καπως αλλα ειναι η συχνοτερη αιτια της καταθλιψης μου ειχε πει

η γιατρος μου,οι ορμονες ειναι αυτες που διαταρασονται και προκαλουνται ολα αυτα.

Ακολουθησα την φαρμακευτικη αγωγη περιπου για ενα 6μηνο με χαπια που ρυθμισαν στον οργανισμο μου την συγκεκριμενη ορμονη και οχι με αλλης μορφης χαπια(καταλαβαινετε τι λεω).

Ζοριστηκα αρκετα μεχρι να τα συνηθησω γιατι ειχα αρκετες παρενεργειες (εμμετοι,ζαλαδες ,ταχυκαρδιες)αλλα ευτυχως μετα απο μια εβδομαδα περιπου ημουν καλα.

Παντως αυτο που εχω να πω ειναι να μην αφεινου τετοιες καταστασεις να περνανε απο μονες τους γιατι καμια φορα χειροτερευουν και εξελισονται σε δυσκολες περιπτωσεις.

Και να θυμαστε πως εμεις δεν ειμαστε σε θεση να καταλαβουμε το τι μας γινετε οσο το οικογενειακο μας περιβαλον.

 

Θετικες σκεψεις και ολα θα πανε καλα!!!!!!!!!!!!!!!!!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

aleca geia sou....

ego imouna stin fasi tou thanatoy..

diladi elega se olous oti tha pethano na mou prosexete to paidi den mou arese tipota ipirxan stigmes pou den ithela to paidi ....

alla poio poli pisteya oti tha pethano...

eklaiga oli tin ora ta matia mou eixan pristei apo to klama genika mia apogoiteusi.

tous mono anthropoys poy ithela dipla mou itan o andras mou i mama mou kai o ginaikologos pou eidika me ayton eniotha kala....ma para poli kala

asta argisa na to xeperaso meta apo 6 mines kai den thelo na to xanaperaso me tipota....friki.....

Link to comment
Share on other sites

Εγώ κορίτσια στην κόρη μου από την ώρα που έφυγα από την κλινική μέχρι να φτάσουμε σπίτι έκλαιγα σπαρακτικά!!!Ξαφνικά μου έδωσαν ένα μικρό και απροστάτευτο πλασματάκι και έπρεπε εγώ να το φροντίσω για να μην μου πάθει τίποτα!!!Τρελός πανικός!!!Όλα αυτά όμως σταμάτησαν με το που πάτησα το πόδι μου σπίτι.Βεβαίως είχε έρθει και η μαμά μου για κανά μήνα για να με βοηθήσει!!!

Στο γιό μου έπαθα μεγαλύτερη φρίκη!!!Όταν φύγαμε και επιστρέψαμε σπίτι ήμουν μια χαρούλα.Μόλις πάτησα το πόδι μου στο σπίτι όμως έπαθα μπλακ -άουτ!!!Ειδα τη μικρή και τον τρόπο που κοίταζε τον μικρό και εκεί αρχίσαν όλα.Αυτή αποτραβήχτηκε από εμένα εκεί που είμασταν αυτοκόλλητες!!!Και να φανταστείτε ότι δεν θήλασα καθόλου τον μικρό από τύψεις για να μην ζηλέψει η μικρή( μεγάλη χαζομάρα μου).Όλα αυτά καθώς και κάποια μικροπροβλήματα στην αρχή με τον μικρό συν ότι δεν είχα καμία μα καμία βοήθεια,άγγιξαν κάποια ευαίσθητη χορδή μου μάλλον!!!Και αρχίσαν τα καθημερινά και πολύωρα κλάματα,οι κακές σκέψεις( reakon και εγώ έλεγα ότι θα πεθάνω και να προσέχουν τα παιδάκια μου) και πολλά άλλα που ακολουθούν την επιλόχειο κατάθλιψη!!!Ευτυχώς που είχα τον άντρα μου δίπλα μου αλλίως θα είχα σαλέψει τελείως!!!Εγώ δεν πήγα σε κάποιον ειδικό απλα με πολλή υπομονή,κατανόηση και αγάπη από την μεριά του άντρα μου κάποια στιγμή μετά από κανά 2μηνο το ξεπέρασα.

Link to comment
Share on other sites

Πω πω τι τραβήξατε.... μου έλεγε και μια φίλη μου ότι στο μαιευτήριο όταν άκουγε τις ρόδες από το κουνάκι της έρχονταν εμετός και έτρεχε στην τουαλέτα!!! Εγώ στον πρώτο είχα στεναχωρηθεί απλώς που είχα παχύνει πολύ. Πήγα στην δουλειά από την 10η ημέρα και αυτό ίσως να μου έκανε καλό. Πέρασε από το μυαλό μου η ερώτησηη 'έκανα καλά που έκανα παιδί?" αλλά εμέσως το μετάνιωσα που ρώτησα έστω. Στις 40 ημέρες που είχα χάσει πολλά κιλά, μου είχε περάσει και οποιαδήποτε στεναχώρια. Ελπίζω και τώρα που θα γεννήσω να μην περάσω τέτοια κατάθλιψη. Πάντως πιστεύω ότι οι άντρες μας παίζουν πρωταρχικό ρόλο σε αυτό, στο να το ξεπαράσουν οι γυναίκες δηλαδή, τι να πω... Άβυσσος η ψυχή... να χαίρεστε τα παιδάκια σας!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Δεν θέλω να υποτιμήσω αυτό που περάσατε γιατί κατ' αρχήν έχω ζήσει με τη μαμά μου τον εφιάλτη της κατάθλιψης (σε εξαιρετικά βαριά μορφή) αλλά δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ το εξής:

Γιατί η επιλόχειος κατάθλιψη έχει γίνει τόσο πιο συχνή τα τελευταία χρόνια?

Θέλω να πω ότι όλο και πιο συχνά ακούω για κοπέλες που πλήττονται από κατάθλιψη που ακολουθεί τον τοκετό...και ναι , μπορώ να καταλάβω την περίπτωση της ΝΤΙΝΤΙ που ορμονολογικές εξατάσεις απέδειξαν την ορμονική διαταραχή αλλά έχω ακούσει και για πολλές περιπτώσεις που πρόκειται για καθαρά από ψυχολογικά αίτια κατάθλιψη χωρίς παθολογικό λόγο (όπως η έλλειψη ορμόνης)...

Παιλαιότερα (ας πούμε στην εποχή της μητέρας μου, που δεν είναι και τόσο μακριά χρονικά) απανιότατα αντιμετώπιζαν οι γυναίκες τέτοιου είδους διαταραχές - τουλάχιστον στο ευρύτερο οικογενειακό και φιλικό δικό μου περιβάλλον, που είναι και πολυπληθέστατο- δεν γνωρίζω καμία περίπτωση...

 

Αναρωτιέμαι λοιπόν μήπως φταίει λιγάκι και ο τρόπος ζωής που μας έχει επιβληθεί, οι τρομαχτικές πλέον απαιτήσεις του ρόλου της γυναίκας αλλά και το γεγονός ότι δεν αποτελεί ο ερχομός ενός παιδιού αυτοσκοπό στη ζωή μας αλλά συμπλήρωμα που θα φέρει ανατροπές, όχι πάντα ευχάριστες, για τις οποίες δεν είμαστε προετοιμασμένες ικανοποιητικά...

 

Ίσως γι' αυτό αναρωτιέμαι...γιατί δεν ξέρω τι θα μου ξημερώσει αν κάνω ποτέ δεύτερο παιδί... μήπως θα πρέπει να εστιάζουμε περισσότερο στα θετικά του ερχομού του παιδιού και να θυμηθούμε ότι όλα μας τα άγχη είναι φυσιολογικά και ότι η φύση μας έχει οπλίσει με το ένστικτο του να αντιμετωπίσουμε το μεγαλείο της μητρότητας με δέος μεν αλλά με αποτελεσματικότητα δε?

 

Το να είσαι μαμά είναι απλό όταν το αντιμετωπίζουμε απλά...:D

Link to comment
Share on other sites

κορίτσια το έπαθα κι εγώ αλλά ευτυχώς μόνο για 40 ημέρες...κι όπως ήρθε έτσι και έφυγε...έκλαιγα συνέχεια...η μόνη που ήθελα να παίρνει το παιδί αγκαλιά ήταν η μαμά μου...σε όλους τους άλλους αντιδρούσα ότι κάνανε με πείραζε...φρίκη. Ευτυχώς πρίν γεννήσω είχα διαβάσει αρκετά για την επιλόχειο κατάθλιψη μαζί με τον αντρούλη μου κι έτσι είμασταν και οι δυο προετοιμασμένοι ότι μπορεί και να μας τύχει κάτι τέτοιο κι ότι θα το παλέψουμε μαζί!

 

«Να αμφιβάλεις, αν τ' άστρα είναι φωτεινά. Να αμφιβάλεις, αν ο ήλιος κινείται. Να αμφιβάλεις, αν η αλήθεια είναι αλήθεια ή ψέμα. Μα ποτέ μην αμφιβάλεις για την αγάπη μου.»

Link to comment
Share on other sites

Δεν θέλω να υποτιμήσω αυτό που περάσατε γιατί κατ' αρχήν έχω ζήσει με τη μαμά μου τον εφιάλτη της κατάθλιψης (σε εξαιρετικά βαριά μορφή) αλλά δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ το εξής:

Γιατί η επιλόχειος κατάθλιψη έχει γίνει τόσο πιο συχνή τα τελευταία χρόνια?

Θέλω να πω ότι όλο και πιο συχνά ακούω για κοπέλες που πλήττονται από κατάθλιψη που ακολουθεί τον τοκετό...και ναι , μπορώ να καταλάβω την περίπτωση της ΝΤΙΝΤΙ που ορμονολογικές εξατάσεις απέδειξαν την ορμονική διαταραχή αλλά έχω ακούσει και για πολλές περιπτώσεις που πρόκειται για καθαρά από ψυχολογικά αίτια κατάθλιψη χωρίς παθολογικό λόγο (όπως η έλλειψη ορμόνης)...

Παιλαιότερα (ας πούμε στην εποχή της μητέρας μου, που δεν είναι και τόσο μακριά χρονικά) απανιότατα αντιμετώπιζαν οι γυναίκες τέτοιου είδους διαταραχές - τουλάχιστον στο ευρύτερο οικογενειακό και φιλικό δικό μου περιβάλλον, που είναι και πολυπληθέστατο- δεν γνωρίζω καμία περίπτωση...

 

Αναρωτιέμαι λοιπόν μήπως φταίει λιγάκι και ο τρόπος ζωής που μας έχει επιβληθεί, οι τρομαχτικές πλέον απαιτήσεις του ρόλου της γυναίκας αλλά και το γεγονός ότι δεν αποτελεί ο ερχομός ενός παιδιού αυτοσκοπό στη ζωή μας αλλά συμπλήρωμα που θα φέρει ανατροπές, όχι πάντα ευχάριστες, για τις οποίες δεν είμαστε προετοιμασμένες ικανοποιητικά...

 

Ίσως γι' αυτό αναρωτιέμαι...γιατί δεν ξέρω τι θα μου ξημερώσει αν κάνω ποτέ δεύτερο παιδί... μήπως θα πρέπει να εστιάζουμε περισσότερο στα θετικά του ερχομού του παιδιού και να θυμηθούμε ότι όλα μας τα άγχη είναι φυσιολογικά και ότι η φύση μας έχει οπλίσει με το ένστικτο του να αντιμετωπίσουμε το μεγαλείο της μητρότητας με δέος μεν αλλά με αποτελεσματικότητα δε?

 

Το να είσαι μαμά είναι απλό όταν το αντιμετωπίζουμε απλά...:D

kalispera fili mou ola kala ayta pou les kai simfono ..apla tha sou po gia mena oti xekinisa na klaio tin 2 mera ths gennas mesa sto nosokomeio etsi xafnika pou leei kai o remos....ekei pou gelaga kai imoyn xaroumeni tsoup eklega kai ola mou fainontan mayra..

ti na po re paidi mou .....axxxxxxxxxxxx

Link to comment
Share on other sites

kalispera fili mou ola kala ayta pou les kai simfono ..apla tha sou po gia mena oti xekinisa na klaio tin 2 mera ths gennas mesa sto nosokomeio etsi xafnika pou leei kai o remos....ekei pou gelaga kai imoyn xaroumeni tsoup eklega kai ola mou fainontan mayra..

ti na po re paidi mou .....axxxxxxxxxxxx

 

Καλημέρα, καλή μου!

Το καταλαβαίνω αυτό που μου λες, απόλυτα όμως!!!

Κι εγώ ήμουν πολύ κοντά στο να κυλήσω...ειδικά όταν εμφανίστηκε η κοινωνική λειτουργός για "συμπαράσταση" και με κατέκλυσαν αισθήματα και αναμνήσεις που προσπαθούσαν να μπλοκάρω σ' όλη την εγκυμοσύνη μου... ειδικά όταν κρατούσαν τη μικρή μου στην αίθουσα παρακολούθησης χωρίς να μου λένε το λόγο (ή μάλλον ο ένας μου έλεγε το Α μισόλογο και ο άλλος το Β μισόλογο) και ξενυχτούσα από το κλάμα του μωρού της διπλανής μου...κατά έναν μαγικό τρόπο όμως η ευτυχία που ένιωθα υπερίσχυσε...

Πραγματικά για μένα ήταν μαγικό... είμαι από τις περιπτώσεις που (χωρίς πάντα να υπάρχουν παθολογικά αίτια-έντονη ορμονική διαταραχή, όπως σοβαρή έλλειψη ορμονων) θα έπρεπε να ήμουν αυτή τη στιγμή... μ'αυτό το κομψό λευκό φορεματάκι, ξέρετε αυτό που δένει πίσω...

 

Κι όμως πιστεύω ότι το ότι ήμουν τόσο καλά προετοιμασμένη και αποφασιμένη για τον ερχομό του παιδιού, γνωρίζοντας εκ των προτέρων απόλυτα τις ανατροπές που θα έφερνε στη ζωή μου και αποδεχόμενη ακόμη και το χειρότερο σενάριο, σε συνδυασμό με την ηλικία μου (αλλιώς αποδέχεται μία γυναίκα στα 35 την "κλεισούρα" κι αλλιώς μια 20άρα- και αναφέρω αυτήν την ηλικία γιατί η αδερφή μου π[ου γέννησε το πρώτο της παιδί στα 20 έπαθε επιλόχιο κατάθλιψη η οποία ούτε που την άγγιξε στα επόμενα δύο παιδιά της που ακολούθησαν στα 25 και στα 28), οδήγησαν στο να την "σκαπουλάρω...

 

Αυτό που πιστεύω απλά είναι ότι είναι και λίγο θέμα του πως προετοιμαζόμαστε και τι περιθώρια δίνουμε στον εαυτό μας να κυλήσει...

Γιατί όπως λέει κι η γιαγιά μου "εμείς, απιδί μου ούτε σεξουαλικά προβλήματα είχαμε, γιατί τα πράγματα ήταν απλά, ούτε πολυτέλεια για μαυρίλες μετά τη γέννα, γιατί όλοι από τα δικά μας χέρια περίμεναν..."

Τι να πω κι εγώ...

Link to comment
Share on other sites

singlemum συμφωνώ κατά βάση μαζί σου, ίσως τελικά φταίει η ηλικία μας!!!! Ο γυναικολόγος όταν ήρθε να με χαιρετήσει στο μαιευτήριο και να μου δώσει τελευταίες οδηγίες μου λέει: Για κατάθλιψη δεν θα σου πω γιατί όπως είχε πει και ο (δεν θυμάμαι!) η μάνα μου δεν προλάβαινε να πάθει κατ'αθλιψη γιατί είχε έξι παιδιά. Όχι ότι έχω έξι παιδιά, για το δεύτερο πάω. Αλλά είναι τόσα πολλά αυτά που έχω στο μυαλό μου και που πρέπει να κάνω, που πραγματικά δε μπρώ να 'αφεθώ'. Κάτι παρόμοιο δηλαδή και με αυτό που είπε η γιαγιά σου. Επίσης όσο αρνητικά και αν σκεφτόμουν, η χαρά και η αγάπη υπερίσχυε και σε εμένα. Από την άλλη όμως με όλα αυτά που διαβάζω από κοπέλες που είμαι σίγουρη ότι λατρεύουν και περιποιούνται τα παιδιά τους, δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Προφανώς θα υπάρχει και παθολογικό αίτιο και δεν θα είναι απλά ένα 'ψυχολογικό καπρίτσιο'. Για αυτό λεω... αβυσσος. να μη μας τύχει είναι γιατί εγώ αμα σαλτάρω δε επανέρχομαι και τελείως!!!!!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

καλημερα και απο μενα. Γεννησα στις 27/7 ενα πανεμορφο αλλα μικρουλη μπεμπακι...Ηταν προωρο, 7 μηνων. Λογω χαμηλου αμνιακου υγρου επρεπε να βγει αμεσα η μπουμπου μου. Στην αρχη ελεγα οτι δε με νοιαζει που δε θα την εχω διπλα μου (πηγε στο νοσοκομειο σε θερμοκοιτιδα αμεσως μολις γεννηθηκε). Ομως τελικα δεν το αντιμετωπισα τοσο καλα. Κλαμα συνεχως ολη μερα, μαυρες σκεψεις, απογοητευση. Ο ενδοκρινολογος με ειχε προειδοποιησει για επιλοχειο καταθλιψη γιατι καποιες ορμονες του θυροειδη ηταν πολυ αυξημενες και ηταν προμηνυματα τετοιας καταθλιψης. Μετα απο τρεις μερες μαυριλας και λογικης (οσο γινεται) σκεψης το ξεπερασα. Σκεφτηκα πως το μωρακι μου με χρειαζεται δυνατη και διπλα του, ειναι τοσο μικρουλη και απροστατευτο που θελει τη μαμα του για να ορθοποδησει. Οσο αγωνα εδινε αυτο στη θερμοκοιτιδα για να ζησει και να μας κανει ευτυχισμενους, αλλο τοσο αγωνα επρεπε να κανω και γω μεσα μου για να κρατηθω και να μην καταρρευσω...Τωρα ειμαι καλα, πηγαινω καθημερινα και τη βλεπω, την ταϊζω, την αλλαζω, την κραταω αγκαλια και περιμενω πως και πως την ωρα που θα την παρω σπιτι μας....Ειναι το μικρο μας θαυμα...

Link to comment
Share on other sites

καλημερα και απο μενα. Γεννησα στις 27/7 ενα πανεμορφο αλλα μικρουλη μπεμπακι...Ηταν προωρο, 7 μηνων. Λογω χαμηλου αμνιακου υγρου επρεπε να βγει αμεσα η μπουμπου μου. Στην αρχη ελεγα οτι δε με νοιαζει που δε θα την εχω διπλα μου (πηγε στο νοσοκομειο σε θερμοκοιτιδα αμεσως μολις γεννηθηκε). Ομως τελικα δεν το αντιμετωπισα τοσο καλα. Κλαμα συνεχως ολη μερα, μαυρες σκεψεις, απογοητευση. Ο ενδοκρινολογος με ειχε προειδοποιησει για επιλοχειο καταθλιψη γιατι καποιες ορμονες του θυροειδη ηταν πολυ αυξημενες και ηταν προμηνυματα τετοιας καταθλιψης. Μετα απο τρεις μερες μαυριλας και λογικης (οσο γινεται) σκεψης το ξεπερασα. Σκεφτηκα πως το μωρακι μου με χρειαζεται δυνατη και διπλα του, ειναι τοσο μικρουλη και απροστατευτο που θελει τη μαμα του για να ορθοποδησει. Οσο αγωνα εδινε αυτο στη θερμοκοιτιδα για να ζησει και να μας κανει ευτυχισμενους, αλλο τοσο αγωνα επρεπε να κανω και γω μεσα μου για να κρατηθω και να μην καταρρευσω...Τωρα ειμαι καλα, πηγαινω καθημερινα και τη βλεπω, την ταϊζω, την αλλαζω, την κραταω αγκαλια και περιμενω πως και πως την ωρα που θα την παρω σπιτι μας....Ειναι το μικρο μας θαυμα...

na sou zisei glikeia mou to moraki sou

to idio mou eixe pei kai emena o endokrinologos alla oute pou to thimomounaaaaaaaaaaa...xairomai pou to xeperases grigora kai eisia kala...ante kai me to kalo na to pareis spiti sou to paidaki sou...

Link to comment
Share on other sites

Γεια σας κ από μένα είμαι καινούρια εδω έχω ένα αγοράκι 3,5χ και ένα κοριτσάκι 23μ κ μόλις ανακάλυψα ότι πάω για το 3ο.ειχα κ εγώ αγχώδης κατάθλιψη όταν χρόνισε η μικρή με αϋπνίες κ κλάματα δεν δούλευα κ ήμουν κλεισμένοι μέσα στο σπίτι με τα παιδιά πήγα σε ψυχίατρο κ με θεραπεία για να ανέβει η σεροτονινη η ορμόνη που ευθύνεται είμαι καλά ώμος τώρα που θα έρθει το τρίτο φοβάμαι ότι θα το ξανα πάθω

γιατι ιδι εχω άγχος πολύ πως θα τα καταφέρω . δυστυχώς μετά τα παιδιά το αχνός μεγαλώνει κ δεν νομίζω ότι φταίει η ηλικία αλλά το πόσο ανεστιτη είσαι μακάρι να ήμουν κ εγώ λίγο θα μπορούσα να ευχαριστηθώ τα παιδιά μου πιο πολύ

2jRPp3.png
Link to comment
Share on other sites

κοριτσια γεια σας και εγω εχω ενα γιο 2 χρονων και τον οκτωβρη με το καλο θα γεννησω και το δευτερο,2 μηνες αφου γέννησα αρχισαν να με πιανουν κάτι φοβίες και πάθαινα κρισεις πανικου,μουδιαζα ολοκληρη,ένιωθα δύσπνοια και 2 φορεσ με ειχαν παει και στο νοσοκομειο και εκει μου ειπαν οτι ολα αυτα ειναι ψυχολογικα.εκανα 6 μήνες να συνέλθω τελείως και μπορώ να πω πως με είχε δυσκολέψει πολύ αφού δεν έμενα μόνη μου σπίτι,δεν έπαιρνα ταμάξι να πάω κάπου και γενικά όταν απομακρθνόμουν από το σπίτι μου με παραμόνευε μαι κρίση αγχους,πήγα σε ψυχολόγο αλλά σταμάτησα κάποια στιγμή γιατι δεν ένιωθα ότι μου πρόσφερε κάτι και περνόνας ο καιρός ένιωθα σιγά σιγά καλύτερα.Να σκεφτείτε είχα πάθει τόσο ψυχολογικό που πέρναγα από το μητερα που γέννησα και ένιωθα πλάκωμα και βάρος..ελπίζω να μην το πάθω και τώρα στο δεύτερο γιοατί ειίναι πραγματικά δύσκολο.υπομονή σε όλες

Link to comment
Share on other sites

  • 5 months later...

Καλησπέρα κι από μένα. Ακόμα δεν έχω γεννήσει για να έχω επιλόχειο κατάθλιψη, όμως η αλήθεια είναι πως εδώ και αρκετό καιρό πάσχω από "εγκυμονούσα" κατάθλιψη. Η γιατρός μου επέβαλε να σταματήσω την δουλειά αρκετά νωρίς και έτσι εδώ και 4 μήνες είμαι σπίτι. (Να σημειώσω εδώ πως γεννάω μέσα Μαΐου, δηλ. σε 3 μήνες.) Ο άντρας μου εργάζεται μέχρι αργά και μόνη μου παρηγοριά όλη μέρα είναι η τηλεόραση, η γάτα μου και καμιά φίλη που έρχεται πότε πότε (κι αυτό σπάνια επειδή δε μπορούν να καπνίσουν εδώ). Το μόνο που ελπίζω είναι μετά τη γέννα να είμαι αρκετά καλύτερα. Τότε τουλάχιστον θα έχω να ασχολούμαι και με το παιδί. Ως τότε, βλέπουμε...

Link to comment
Share on other sites

Ωχ και γω τα ιδια, δεν εχω γεννησει ακομα, γενναω τον Απριλιο, δεν δουλευω, ειμαι ολη την ημερα σπιτι με την τηλεπραση και βαριεμαι απιστευτα!!

Μου φαινεται οτι περναει πολυ αργα ο καιρος..

Εχω κλειστει μεσα , δεν βγαινω τα βραδια γιατι που να πας, σε μπαρ? Δεν εχει νοημα αν δεν μπορεις να πιεισ ενα ποτο, ασε που ολοι καπνιζουν και δεν αντεχεται!!

Αντε περιμενω πως και πως να ερθει το μωρακι μου και να αρχισω τις βολτες, μαζι του εννοειται!! Θα ειναι και ανοιξη οτι πρεπει!! Δεν θα αφησω καμμια επιλοχειο καταθλιψη να με καταβαλλει:lol:

:rolleyes:

 

9oO7p3.png?Slkbe76M

Link to comment
Share on other sites

  • 2 εβδομάδες μετά...

Εγω π'ερασα κατάθλιψη μετά τη γέννα που κράτησε 40 μέρες!!!! Δούλευα μέχρι που μπήκα στον 9 μηνα και έτσι δεν προλαβα να βαρεθώ!!! Η κούραση που ήρθε μετά όμως δεν περιγράφεται!! Γιαυτό προσπάθησε να απολάυσεις το γεγονός οτι είσαι μόνη σου ακόμη.... κανε κατι για τον εαυτό σου περιποιησου το πρόσωπό σου(μετά ουτε χρόνο να ρίξεις λίγο νερο δε θαχεις, όσο για κρέμα ενυδάτωσης βράστα και άστα!!!!)και σκέψου οτι είσαι σε αυτην την κατάσταση για ένα σκοπό !!!!!!!!!! Πρέπει να υποδεχθεις το ομορφότερο πλασματάκι που υπάρχει για σένα!!!! Τώρα που ο μπέμπης μου είναι 7 μηνών μου έκανε ο άντρας μου εκπληξη ένα Σαββατοκύριακο σε spa!!!! Του δωσα και κατάλαβε!!!!!!!!!:P

Link to comment
Share on other sites

Ωχ και γω τα ιδια, δεν εχω γεννησει ακομα, γενναω τον Απριλιο, δεν δουλευω, ειμαι ολη την ημερα σπιτι με την τηλεπραση και βαριεμαι απιστευτα!!

Μου φαινεται οτι περναει πολυ αργα ο καιρος..

Εχω κλειστει μεσα , δεν βγαινω τα βραδια γιατι που να πας, σε μπαρ? Δεν εχει νοημα αν δεν μπορεις να πιεισ ενα ποτο, ασε που ολοι καπνιζουν και δεν αντεχεται!!

Αντε περιμενω πως και πως να ερθει το μωρακι μου και να αρχισω τις βολτες, μαζι του εννοειται!! Θα ειναι και ανοιξη οτι πρεπει!! Δεν θα αφησω καμμια επιλοχειο καταθλιψη να με καταβαλλει:lol:

 

αχ και εγώ τα ίδια, γεννάω πρώτα ο Θεός τον Ιούνιο, δεν δουλεύω και βαριέμαι απίστευτα!!!

μερικές φορές λέω στον ευτό μου ¨σταμάτα πια να διαβάζεις αυτά τα πράγματα για την επιλόχεια κατάθλιψη¨ και από την άλλη όσα πιο πολλά ξέρεις τόσο καλύτερα νομίζω το αντιμετωπίζεις.

πάντως η μαμά μου με 3 παιδιά όταν την ρώτησα για την επιλόχεια κατάθλιψη γύρισε και μου είπε, παιδί μου εγώ είχα πάθει επιλόχειο πυρετό και νόμιζα πως είναι καλοκαιρινή ίωση!!! τι να πείς........

Q3V6p3.png

 

Nhh7p3.png

Link to comment
Share on other sites

Καλησπέρα κι από μένα. Ακόμα δεν έχω γεννήσει για να έχω επιλόχειο κατάθλιψη, όμως η αλήθεια είναι πως εδώ και αρκετό καιρό πάσχω από "εγκυμονούσα" κατάθλιψη. Η γιατρός μου επέβαλε να σταματήσω την δουλειά αρκετά νωρίς και έτσι εδώ και 4 μήνες είμαι σπίτι. (Να σημειώσω εδώ πως γεννάω μέσα Μαΐου, δηλ. σε 3 μήνες.) Ο άντρας μου εργάζεται μέχρι αργά και μόνη μου παρηγοριά όλη μέρα είναι η τηλεόραση, η γάτα μου και καμιά φίλη που έρχεται πότε πότε (κι αυτό σπάνια επειδή δε μπορούν να καπνίσουν εδώ). Το μόνο που ελπίζω είναι μετά τη γέννα να είμαι αρκετά καλύτερα. Τότε τουλάχιστον θα έχω να ασχολούμαι και με το παιδί. Ως τότε, βλέπουμε...

Πολύ με άγγιξε η εικόνα σου,κοπέλα μου.

Κι εγώ μια από τα ίδια..χωρίς όμως (ακόμα)την εγκυμοσύνη κι ο άντρας να δουλεύει σε άλλη πόλη και να ρχεται μόνο ΣΚ ή να πηγαίνω εγώ.

Φαντάσου,προσπαθούμε με εξωσωματικές,μόλις αποτύχαμε στην τελευταία,ο κύκλος στην πόλη που ζούμε είναι χειρότερος κι από χωριό,

κι η μοναξιά έχει αρχίσει να μου δίνει στα νεύρα.

Και εργάζομαι κιόλας,βγαίνω λίγο...

Επειδή θέλω να μην με βάζουν οι καταστάσεις από κάτω,το παλεύω διαβάζοντας βιβλία που δανείζομαι από μια βιβλιοθήκη,άλλα τα αγοράζω απο το ίντερνετ,τελευταία υπέκυψα και στην τηλεόραση,ποια,εγώ που την έχω απαξιώσει εδώ και χρόνια.Καλά να πάθω.

Μέχρι και ραπτική άρχισα...κοιτάζω και κάποια παλιά κεντήματα (κοιτάζω,είπα,ε;)

Έτσι,Μικ,έχουν τα πράγματα.

Έχεις 3 μήνες μπροστά σου να κάνεις κάποια πράγματα που μετά,όταν θα κρατάς το μωράκι σου με το καλό και τη βοήθεια του Θεού,ίσως μόνο να αναπολείς!

Καλή δύναμη και δώσε και μερικά χαδάκια στη γατούλα σου,τώρα που σου περισσεύουν,η δικιά μου ροχαλίζει....

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...