Μετά την Β΄επιπέδου τι εξετάσεις χρειάζονται

τους ευτυχισμενους μελλοντες και ηδη γονιους...σημερα εκλεισα την 21 εβδομαδα και μπηκα στην 22 εβδομαδα κι ο μπομπιρας μου ειναι παρα πολυ ησυχος,θυμαται να κανει την παρουσια του αισθητη μια στο τοσο(ολη μερα τιποτα το βραδυ ετσι και ετσι...)αγχωνομαι υπερβολικα,θα ηθελα να ακουσω καποιον με παρομοια εμπειρια να ηρεμησω...επιοσης εκανα β επιπεδου ,ολα καλα ευτυχως,αλλα μετααπο αυτο τι αλλη σημαντικη εξεταση θα κανω?

Καλή σου μέρα!!!

Νομίζω οτι μετα απο τον β΄επιπέδου εκτός από τις αίματος και τη μηνιαία επίσκεψη του γιατρού δεν κάνεις κάτι άλλο, τουλάχιστον όταν είσαι κάτω από 30. Εκτός και αν δεν παιρνει ικανοποιητικό βάρος οπότε κάνεις στον 8ο κάτι για τον πλακούντα θαρρώ.

Ιοκάστη γεννάς τον Αύγουστο?

γλυκειά ιοκάστη, δεν τα θυμάμαι...γιατί εμπιστευόμουν πλήρως τον γιατρό μου και δεν προβληματιζόμουν με αυτά.

μου έμεινε όμως η καμπύλη ζαχάρου...που ήταν "εμπειρία"!! πίνεις ένα υπερβολικά γλυκό ζουμί για ένα ολόκληρο πρωινό και ενδιάμεσα σου παίρνουν αίμα!!

όμως, μην αγχώνεσαι...γιατί έτσι δεν βοηθάς καθόλου.

εγώ ξάπλωσα από τα μέσα του 6ου μήνα, καθώς είχε λεπτύνει πολύ ο τράχηλός μου και κινδύνευε να γεννηθεί...μάλιστα λίγο πρίν κλείσω τον έβδομο, αποπειράθηκε η μικρή να κάνει ¨τζά"....και ήταν μόλις 1700 γρ. που σημαίνει ότι κινδύνευε η βιοσιμότητά της!!

ο γιατρός μου ήθελε να με βάλει στο νοσοκομείο...αλλά είμαι νευρικός άνθρωπος και...μάλλον θα γεννούσα σίγουρα πρόωρα αν έμπαινα. έτσι έμεινα σπίτι και σηκωνόμουν μόνο για κατούρημα!!!

γέννησα τελικά αφού έκλεισα τις 40 εβδομάδες, μια τσούπρα 4160 γρ και 53 εκ.!!

απλά, να βασίζεσαι τα ένστικτά σου κι όχι τις φοβίες σου (αρκεί να τα ξεχωρίζεις!!) εγώ στον πέμπτο μήνα έλεγα....θα γεννήσω πρόωρα...με ρωτούσαν γιατί και απαντούσα "απλά το ξέρω". όταν το είπα στον γιατρό μου, με εξέτασε και ανακαλύψαμε τα παραπάνω!!! βέβαια ο γιατρός μου δίνει πολύ σημασία στα ένστικτα...προμηνύει η φύση βλέπεις!!

χαλάρωσε λοιπόν και να σκέφτεσαι πως όσο πιο θετική είσαι τόσο πιο καλά θα πάνε τα πράγματα και απόλαυσε την εγκυμοσύνη σου!!

Καλή σου μέρα!!!

 

Νομίζω οτι μετα απο τον β΄επιπέδου εκτός από τις αίματος και τη μηνιαία επίσκεψη του γιατρού δεν κάνεις κάτι άλλο, τουλάχιστον όταν είσαι κάτω από 30. Εκτός και αν δεν παιρνει ικανοποιητικό βάρος οπότε κάνεις στον 8ο κάτι για τον πλακούντα θαρρώ.

Ιοκάστη γεννάς τον Αύγουστο?

δηλαδη μου εχει δωσει ημερομηνια μεχρι 24 ιουλιου.ειμαι 26 χρονων και για καμπυλη δεν μου ειπε τιποτα η γιατρος μου,ειναι απαραιτητη βασει εξετασεων η ολοι την κανουν?

Αφού δείξαν όλα καλά στην β-επιπεδου μετά δεν έχεις άλλες σημαντικές εξετάσεις για το μωρό.

Μετά έχεις τις κλασσικές εξετάσεις αίματος/ούρων 1 φορά το μήνα, και μάλλον και την καμπύλη ζαχάρου στην οποία κοιτάνε μήπως η έγκυος έχει εκδηλώσει διαβήτη της εγκυμοσύνης (δεν έχει καμοία σχέση με το ζάχαρο που σε εξετάζουν κάθε μήνα). Νομίζω ότι εαν συμβεί τέτοια περίπτωση, τότε κάνεις ειδική διατροφή για μην υπάρξει πρόβλημα, αλλά αυτό δεν πρέπει να σε απασχολεί τώρα

Επίσης, στο τέλος της εγκυμοσύνης μπορεί να κάνεις "βιοφυσικό προφίλ". Είναι επίσης μια ακριβή εξέταση (100 ευρώ στο ιασώ πριν 1,5 χρόνο περίπου) στην οποία ελέγχουν το μέγεθος του μωρού, τον πλακούντα, την ποσότητα του αμνιακού υγρού, συσπάσεις μήτρας κλπ μόνο και μόνο για να δουν ποτέ είσαι έτοιμη να γεννήσεις, ή αν πρέπει να σε πάνε με το ζόρι.

Εμένα ο μικρός δεν κατέβαινε, οπότε πρόλαβα να κάνω 2 τέτοιες εξετάσεις (1 την βδομάδα) και τελικά πήγα με ραντεβού για τεχνητούς πόνους και κατέληξα σε καισαρική.

Πάντως οι σημαντικές εξετάσεις που δείχνουν σοβαρά προβλήματα υγείας του εμβρύου είναι η αυχενική και η β-επιπέδου. Αφού πήγαν όλα καλά, τώρα χαλάρωσε όσο μπορείς, διώξε το άγχος και απλά κάνε υπομονή.

Εγώ στην πρώτη μου εγκυμοσύνη είχα τρομερή αγωνία να γεννήσω, (στο τέλος δεν άντεχα κιόλας)..Τώρα, λέω μέσα μου, 'ευτυχώς έχω καιρό ακόμη, ας το χαρώ όσο περισσότερο μπορώ'!!

γλυκειά ιοκάστη, δεν τα θυμάμαι...γιατί εμπιστευόμουν πλήρως τον γιατρό μου και δεν προβληματιζόμουν με αυτά.

μου έμεινε όμως η καμπύλη ζαχάρου...που ήταν "εμπειρία"!! πίνεις ένα υπερβολικά γλυκό ζουμί για ένα ολόκληρο πρωινό και ενδιάμεσα σου παίρνουν αίμα!!

 

όμως, μην αγχώνεσαι...γιατί έτσι δεν βοηθάς καθόλου.

εγώ ξάπλωσα από τα μέσα του 6ου μήνα, καθώς είχε λεπτύνει πολύ ο τράχηλός μου και κινδύνευε να γεννηθεί...μάλιστα λίγο πρίν κλείσω τον έβδομο, αποπειράθηκε η μικρή να κάνει ¨τζά"....και ήταν μόλις 1700 γρ. που σημαίνει ότι κινδύνευε η βιοσιμότητά της!!

ο γιατρός μου ήθελε να με βάλει στο νοσοκομείο...αλλά είμαι νευρικός άνθρωπος και...μάλλον θα γεννούσα σίγουρα πρόωρα αν έμπαινα. έτσι έμεινα σπίτι και σηκωνόμουν μόνο για κατούρημα!!!

γέννησα τελικά αφού έκλεισα τις 40 εβδομάδες, μια τσούπρα 4160 γρ και 53 εκ.!!

 

απλά, να βασίζεσαι τα ένστικτά σου κι όχι τις φοβίες σου (αρκεί να τα ξεχωρίζεις!!) εγώ στον πέμπτο μήνα έλεγα....θα γεννήσω πρόωρα...με ρωτούσαν γιατί και απαντούσα "απλά το ξέρω". όταν το είπα στον γιατρό μου, με εξέτασε και ανακαλύψαμε τα παραπάνω!!! βέβαια ο γιατρός μου δίνει πολύ σημασία στα ένστικτα...προμηνύει η φύση βλέπεις!!

 

χαλάρωσε λοιπόν και να σκέφτεσαι πως όσο πιο θετική είσαι τόσο πιο καλά θα πάνε τα πράγματα και απόλαυσε την εγκυμοσύνη σου!!

ουαου!!!!!!!!4.160????????????να σου ζησει!εχεις απολυτο δικιο για τις φοβιες και τα αγχη ομως ειναι κατι που δεν ελεγχω μερικες φορες απτην αγωνια μου να πανε ολα καλα!ειναι η πρωτη μου φορα ειμαι σχετικα μικρη και μονη μου (εννοω μακρια απο την οικογενεια μου που θα αντλουσα πληροφοριες,σταματησα την δουλεια καθοτι κομμωτρια και ολη μερα σκεφτομαι!)οσο για το ενστικτο μου,υπερτερει το αγχος..

Αφού δείξαν όλα καλά στην β-επιπεδου μετά δεν έχεις άλλες σημαντικές εξετάσεις για το μωρό.

 

Μετά έχεις τις κλασσικές εξετάσεις αίματος/ούρων 1 φορά το μήνα, και μάλλον και την καμπύλη ζαχάρου στην οποία κοιτάνε μήπως η έγκυος έχει εκδηλώσει διαβήτη της εγκυμοσύνης (δεν έχει καμοία σχέση με το ζάχαρο που σε εξετάζουν κάθε μήνα). Νομίζω ότι εαν συμβεί τέτοια περίπτωση, τότε κάνεις ειδική διατροφή για μην υπάρξει πρόβλημα, αλλά αυτό δεν πρέπει να σε απασχολεί τώρα

 

Επίσης, στο τέλος της εγκυμοσύνης μπορεί να κάνεις "βιοφυσικό προφίλ". Είναι επίσης μια ακριβή εξέταση (100 ευρώ στο ιασώ πριν 1,5 χρόνο περίπου) στην οποία ελέγχουν το μέγεθος του μωρού, τον πλακούντα, την ποσότητα του αμνιακού υγρού, συσπάσεις μήτρας κλπ μόνο και μόνο για να δουν ποτέ είσαι έτοιμη να γεννήσεις, ή αν πρέπει να σε πάνε με το ζόρι.

 

Εμένα ο μικρός δεν κατέβαινε, οπότε πρόλαβα να κάνω 2 τέτοιες εξετάσεις (1 την βδομάδα) και τελικά πήγα με ραντεβού για τεχνητούς πόνους και κατέληξα σε καισαρική.

 

Πάντως οι σημαντικές εξετάσεις που δείχνουν σοβαρά προβλήματα υγείας του εμβρύου είναι η αυχενική και η β-επιπέδου. Αφού πήγαν όλα καλά, τώρα χαλάρωσε όσο μπορείς, διώξε το άγχος και απλά κάνε υπομονή.

 

Εγώ στην πρώτη μου εγκυμοσύνη είχα τρομερή αγωνία να γεννήσω, (στο τέλος δεν άντεχα κιόλας)..Τώρα, λέω μέσα μου, 'ευτυχώς έχω καιρό ακόμη, ας το χαρώ όσο περισσότερο μπορώ'!!

η αληθεια ειναι οτι ολα βαινουν οχι απλα καλα αλλα υπεροχα και μονιμως λεω δοξα τω θεο,ομως δεν παυει να με επηρεαζει οταν ακουω γνωστες μου στον μηνα μου να μου περιγραφουν τις κλωτσιες των μωρων τους και εγω να πρεπει να διαλογιστω σχεδον για να τον ακουσω!φοβαμαι!φοβαμαι!φοβαμαι!

Ξεκίνα το διάβασμα, περπάτα αρκετά για να φεύγει το μυαλό σου από τα αρνητικά, φτιάξε πράγματα για το δωμάτιο του και όλα θα πάνε καλά!!!!

η αληθεια ειναι οτι ολα βαινουν οχι απλα καλα αλλα υπεροχα και μονιμως λεω δοξα τω θεο,ομως δεν παυει να με επηρεαζει οταν ακουω γνωστες μου στον μηνα μου να μου περιγραφουν τις κλωτσιες των μωρων τους και εγω να πρεπει να διαλογιστω σχεδον για να τον ακουσω!φοβαμαι!φοβαμαι!φοβαμαι!

 

Και εμένα μου έριχνε απίστευτο κλωτσίδι η μικρή και εγώ ανησυχούσα ότι κάτι δεν πάει καλά εκεί μέσα

Ο καθένας έχει τα δικά του τελικά

η αληθεια ειναι οτι ολα βαινουν οχι απλα καλα αλλα υπεροχα και μονιμως λεω δοξα τω θεο,ομως δεν παυει να με επηρεαζει οταν ακουω γνωστες μου στον μηνα μου να μου περιγραφουν τις κλωτσιες των μωρων τους και εγω να πρεπει να διαλογιστω σχεδον για να τον ακουσω!φοβαμαι!φοβαμαι!φοβαμαι!

 

Και εμένα μου έριχνε απίστευτο κλωτσίδι η μικρή και εγώ ανησυχούσα ότι κάτι δεν πάει καλά εκεί μέσα

Ο καθένας έχει τα δικά του τελικά

 

ναι αλλα αν μου εριχνε κλωτσιες συνεχει θα ημουν ησυχη..

Εφόσον όλες οι εξετάσεις είναι καλές , δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι τόσο πολύ. Σκέψου ότι τους φόβους σου τους νοιώθει και δεν θα νοιώθει ούτε αυτός καλά!!!Να είσαι χαρούμενη και θα είναι και αυτός!

σύντομα θα το έχεις αγκαλιά και δεν θα το πιστεύεις ότι αυτή η φατσούλα είναι πραγματικότητα!!!

Τώρα, λέω μέσα μου, 'ευτυχώς έχω καιρό ακόμη, ας το χαρώ όσο περισσότερο μπορώ'!!

 

ισχύει τελικά μαρία ότι είσαι πιο χαλαρή στη δεύτερη εγκυμοσύνη?

Εφόσον όλες οι εξετάσεις είναι καλές , δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι τόσο πολύ. Σκέψου ότι τους φόβους σου τους νοιώθει και δεν θα νοιώθει ούτε αυτός καλά!!!Να είσαι χαρούμενη και θα είναι και αυτός!

σύντομα θα το έχεις αγκαλιά και δεν θα το πιστεύεις ότι αυτή η φατσούλα είναι πραγματικότητα!!!

και ειμαι η πιο ευτυχισμενη μαμα του κοσμου!πρεπει να χαλαρωσω και να το απολαυσω..εξαλλου φανταζομαι οτι απο εδω και περα θα αρχισει τις δυνατες (ειμαι στην μεση σχεδον του 6 μηνα,στην αρχη τις δευτερης εβδομαδας)μπιζελι σε ευχαριστω μεσα απο τα βαθη της ψυχης μου!

έχεις δίκιο από δω και πέρα θα δίνει ρεσιτάλ

να σαι καλά

έχεις δίκιο από δω και πέρα θα δίνει ρεσιτάλ

να σαι καλά

και εσυ και οι οικογενεια σου να σας εχει ο θεος καλα,ευχαριστω για ολα...

Νομίζω πως ναι!!

Καταρχήν στην πρώτη εγκυμοσύνη, κοίταγα κάθε μέτα στο Internet Να δω πως μεγαλώνει, Ήξερα κάθε βδομάδα τι βάρος έπρεπε να έχει σχετικά με τον μέσο όρο, τι μέγεθος, την κατάσταση του (πόσο έχει σχηματιστεί), έαν γεννούσα από την 20 εβδομάδα και μετά τις πιθανότητες που υπάρχουν επιζήσει εάν κάτι γίνει και γεννηθεί τόσο πρόωρα...

Ασχολιόμουν με την κοιλιά μου, είχα πάρει και ένα στηθοσκόπιο από την μητάρα μου, μηπως καταφέρω και τον ακούσω πριν αρχίσει τις κλωτσιές (εκεί όταν άρχιζε τα κουνήματα, δεν σταμάταγε με τίποτα)..

Γενικά είχα συνέχεια εκεί το μυαλό μου και είχα μια αγωνία να γεννήσω ώστε να τον κρατήσω στην αγκαλιά μου, να δώ πως είναι και να ξαλαφρώσω λίγο από το βάρος και όλα τα τις εγκυμοσύνης...

Τώρα, δεν προλαβαίνω να κάνω τίποτα από όλα αυτά γιατί διαρκώς ασχολούμαι με το πρώτο παιδί. Κάπιες φορές μάλιστα ήταν σαν να ξεχνούσα ότι είμαι έγκυος. Τώρα τελευταία βέβαια έχει αρχίσει και ο μικρός τις κλωτσιές, οπότε κάνει αισθητή την παρουσία του αρκετά συχνά

Επίσης μετά τους πόνους της καισαρικής (που ξερω ότι θα ξαναζήσω) και τα πρώτα ξενύχτια, να σου πω την αλήθεια εάν μπορούσα να τον κρατήσω περισσότερο μέσα θα το έκανα!! Πάντως εκτός από το άγχος της γέννας, πλέον δεν έχω κανένα ακόμα άγχος...

Πιστέυω ότι την πρώτη φορά έχεις το φόβο του αγνώστου, και την αγωνία να δεις το παιδί σου, ενώ την 2η φορά τα γνωρίζεις ήδη και έχεις ήδη ένα παιδί για να ασχοληθεις!

Νομίζω πως ναι!!

 

Καταρχήν στην πρώτη εγκυμοσύνη, κοίταγα κάθε μέτα στο Internet Να δω πως μεγαλώνει, Ήξερα κάθε βδομάδα τι βάρος έπρεπε να έχει σχετικά με τον μέσο όρο, τι μέγεθος, την κατάσταση του (πόσο έχει σχηματιστεί), έαν γεννούσα από την 20 εβδομάδα και μετά τις πιθανότητες που υπάρχουν επιζήσει εάν κάτι γίνει και γεννηθεί τόσο πρόωρα...

 

Ασχολιόμουν με την κοιλιά μου, είχα πάρει και ένα στηθοσκόπιο από την μητάρα μου, μηπως καταφέρω και τον ακούσω πριν αρχίσει τις κλωτσιές (εκεί όταν άρχιζε τα κουνήματα, δεν σταμάταγε με τίποτα)..

 

Γενικά είχα συνέχεια εκεί το μυαλό μου και είχα μια αγωνία να γεννήσω ώστε να τον κρατήσω στην αγκαλιά μου, να δώ πως είναι και να ξαλαφρώσω λίγο από το βάρος και όλα τα τις εγκυμοσύνης...

 

Τώρα, δεν προλαβαίνω να κάνω τίποτα από όλα αυτά γιατί διαρκώς ασχολούμαι με το πρώτο παιδί. Κάπιες φορές μάλιστα ήταν σαν να ξεχνούσα ότι είμαι έγκυος. Τώρα τελευταία βέβαια έχει αρχίσει και ο μικρός τις κλωτσιές, οπότε κάνει αισθητή την παρουσία του αρκετά συχνά

 

Επίσης μετά τους πόνους της καισαρικής (που ξερω ότι θα ξαναζήσω) και τα πρώτα ξενύχτια, να σου πω την αλήθεια εάν μπορούσα να τον κρατήσω περισσότερο μέσα θα το έκανα!! Πάντως εκτός από το άγχος της γέννας, πλέον δεν έχω κανένα ακόμα άγχος...

 

Πιστέυω ότι την πρώτη φορά έχεις το φόβο του αγνώστου, και την αγωνία να δεις το παιδί σου, ενώ την 2η φορά τα γνωρίζεις ήδη και έχεις ήδη ένα παιδί για να ασχοληθεις!

καταρχην σε ποι εβδομαδα εισαι τωρα?δευτερον ειλικρινα ειναι σαν να διαβαζω εμενα,ειμαι μονιμως στο ιντερνετ ψαχνοντας,παρακαλαω τον αντρα μου να μου παρει στηθοσκοπιο και εχω δια βασει οτι κυκλοφορει απο βιβλιο,περιοδικο,φυλλαδιο κλπ..ποτε αρχισε τα κουνηματα?????????

Λες να νοιώθουν ριγμένα τα δεύτερα παιδιά όταν το "γεύονται" αυτό από την κοιλιά???Εννοώ ότι δεν πέφτουμε με τα μούτρα όπως στο πρώτο, ακριβώς γιατί δεν υπάρχει η πολυτέλεια όταν έχεις και άλλο παιδί? Δε σου κρύβω Μαρία αν είναι κάτι που με απασχολεί πολύ σε μια δεύτερη εγκυμοσύνη είναι αν θα ανταπεξέλθω καλά και στα δύο παιδιά (και πολλά άλλα βέβαια )

Ελπίζω να μην σε επηρρεάζω και εγώ με τις φοβίες μου...

Ιοκάστη, μην δώσετε τσάμπα λεφτά για στηθοσκόπιο..Εγώ το είχα και προσπάθησα να το χρησιμοποιήσω, αλλά μόνο ένα γκλου γκλού άκουγα τον πρώτο καιρό..

Όταν μεγάλωσε το μωρό, μου έδινε αρκετά χτυπήματα που ομολογώ ότι μου φταναν και δεν ξαναδοκίμασα. Νομίζω ότι το 1ο παιδί το κατάλαβα γύρω στις 20 εβδομάδες. Τώρα νομ'ιζω ότι ένιωσα και νωρίτερα χτυπήματα. Πάντως μην αγχώνεσαι, από την στιγμή που θ νιώσεις το πρώτο χτύπημα μετά από λίγο καιρό, όχι μόνο θα νιώθεις, αλλά θα βλέπεις και την κοιλιά σου να κουνιέται και να αλλάζει σχήμα (αυτό έχει πολύ πλάκα)!

Bizeli, όταν κατάλαβα ότι είμαι έγυος στο 2ο παιδί, το πρώτο πράγμα που ένιωσα ήταν άγχος, γιατί να σου πω την αλήθεια αν και το λέγαμε, το υπολογίζαμε λίγο αργότερα..

Έπειτα τους πρώτους μήνες ένιωθα σαν να έχω προδώσει το πρώτο μου παιδί γιατί ήξερα ότι θα χάσει την αποκλειστικότητα. ταυτόχρονα ένιωθα και ότι παραμελώ το 2ο και αισθανόμουν πολύ χάλια.

Έπειτα κάθησα και σκέφτηκα, ότι όταν το πάρω στα χέρια μου αποκλείεται να μην αγαπήσω το καινούριο πλασματάκι λιγότερο από το πρώτο παιδί.

Επίσης σκέφτηκα ότι εκτός από μένα και τον μπαμπά του, θα έχει και το μεγάλο του αδερφάκι που θα το αγαπάει. Φυσικά και ο μεγάλος μου ο γιός θα έχει παρέα και ένα μικρό αδερφάκι που θα τον αγαπάει.

Έτσι πλέον νιωθω πολύ ευτυχισμένη που θα έρθει το 2ο παιδί. Επίσης το μεγάλο μου άγχος είναι το τι θα γίνει μετά την γέννα και πως θα τα βγάλω πέρα. Επειδή όμως δεν μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό, απλά κάνω υπομόνή και περιμένω τα πράγματα να έρθουν μόνα τους. Μετά βλέπουμε και ακολουθούμε...Σίγουρα τον πρώτο καιρό θα ζοριστούμε, αλλά θα τα καταφέρουμε.

Προσωπικά πάντα έλεγα ότι εαν κάνω παιδία ποτέ, θέλω να κάνω 2 (τουλάχιστον) γιατί είναι ότι καλύτερο μπορώ να κάνω γι αυτά. Πάντα υπάρχει τρόπος να ανταπεξέλθεις, αρκεί να είσαι υγειής, και να αγαπάς τα παιδιά σου. Τότε και να δουλέψεις μπορείς, και να τους δώσεις τα απαραίτητα και ας μην έχουν πολυτέλειες...Τα παιδιά γίνονται ευτυχισμένα με τα πιο απλά και αγαθά πράγματα. Εάν θέλεις να κάνεις και 2ο παιδί, πάντως η γνώμη μου είναι να μην το αναβάλεις μόνο και μόνο για τις φοβίες σου. Είμαστε φτιαγμένοι από πολύ ανθεκτικό υλικό και αντέχουμε πάραπάνω από ότι νομίζουμε.

Αυτό που σκέφτομαι εγώ για το παιδί μου είναι ότι ακόμα και το καλύτερο παιχνίδι να του πάρω, κάποια στιγμη θα το πετάξει και θα το βαρεθεί. Έχοντας όμως ένα αδερφάκι θα παίζει μαζί μου για χρόνια, και θα έχει ένα επιπλέον στήριγμα. Εμείς όσο και να αγαπάμε τα παιδιά μας, θα είμαστε πάντα "οι μεγάλοι" γι αυτά. Μεταξύ τους έχουν άλλο δέσιμο, και φυσικά αγάπη!

Ιοκάστη, μην δώσετε τσάμπα λεφτά για στηθοσκόπιο..Εγώ το είχα και προσπάθησα να το χρησιμοποιήσω, αλλά μόνο ένα γκλου γκλού άκουγα τον πρώτο καιρό..

Όταν μεγάλωσε το μωρό, μου έδινε αρκετά χτυπήματα που ομολογώ ότι μου φταναν και δεν ξαναδοκίμασα. Νομίζω ότι το 1ο παιδί το κατάλαβα γύρω στις 20 εβδομάδες. Τώρα νομ'ιζω ότι ένιωσα και νωρίτερα χτυπήματα. Πάντως μην αγχώνεσαι, από την στιγμή που θ νιώσεις το πρώτο χτύπημα μετά από λίγο καιρό, όχι μόνο θα νιώθεις, αλλά θα βλέπεις και την κοιλιά σου να κουνιέται και να αλλάζει σχήμα (αυτό έχει πολύ πλάκα)!

 

Bizeli, όταν κατάλαβα ότι είμαι έγυος στο 2ο παιδί, το πρώτο πράγμα που ένιωσα ήταν άγχος, γιατί να σου πω την αλήθεια αν και το λέγαμε, το υπολογίζαμε λίγο αργότερα..

Έπειτα τους πρώτους μήνες ένιωθα σαν να έχω προδώσει το πρώτο μου παιδί γιατί ήξερα ότι θα χάσει την αποκλειστικότητα. ταυτόχρονα ένιωθα και ότι παραμελώ το 2ο και αισθανόμουν πολύ χάλια.

 

Έπειτα κάθησα και σκέφτηκα, ότι όταν το πάρω στα χέρια μου αποκλείεται να μην αγαπήσω το καινούριο πλασματάκι λιγότερο από το πρώτο παιδί.

Επίσης σκέφτηκα ότι εκτός από μένα και τον μπαμπά του, θα έχει και το μεγάλο του αδερφάκι που θα το αγαπάει. Φυσικά και ο μεγάλος μου ο γιός θα έχει παρέα και ένα μικρό αδερφάκι που θα τον αγαπάει.

 

Έτσι πλέον νιωθω πολύ ευτυχισμένη που θα έρθει το 2ο παιδί. Επίσης το μεγάλο μου άγχος είναι το τι θα γίνει μετά την γέννα και πως θα τα βγάλω πέρα. Επειδή όμως δεν μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό, απλά κάνω υπομόνή και περιμένω τα πράγματα να έρθουν μόνα τους. Μετά βλέπουμε και ακολουθούμε...Σίγουρα τον πρώτο καιρό θα ζοριστούμε, αλλά θα τα καταφέρουμε.

 

Προσωπικά πάντα έλεγα ότι εαν κάνω παιδία ποτέ, θέλω να κάνω 2 (τουλάχιστον) γιατί είναι ότι καλύτερο μπορώ να κάνω γι αυτά. Πάντα υπάρχει τρόπος να ανταπεξέλθεις, αρκεί να είσαι υγειής, και να αγαπάς τα παιδιά σου. Τότε και να δουλέψεις μπορείς, και να τους δώσεις τα απαραίτητα και ας μην έχουν πολυτέλειες...Τα παιδιά γίνονται ευτυχισμένα με τα πιο απλά και αγαθά πράγματα. Εάν θέλεις να κάνεις και 2ο παιδί, πάντως η γνώμη μου είναι να μην το αναβάλεις μόνο και μόνο για τις φοβίες σου. Είμαστε φτιαγμένοι από πολύ ανθεκτικό υλικό και αντέχουμε πάραπάνω από ότι νομίζουμε.

Αυτό που σκέφτομαι εγώ για το παιδί μου είναι ότι ακόμα και το καλύτερο παιχνίδι να του πάρω, κάποια στιγμη θα το πετάξει και θα το βαρεθεί. Έχοντας όμως ένα αδερφάκι θα παίζει μαζί μου για χρόνια, και θα έχει ένα επιπλέον στήριγμα. Εμείς όσο και να αγαπάμε τα παιδιά μας, θα είμαστε πάντα "οι μεγάλοι" γι αυτά. Μεταξύ τους έχουν άλλο δέσιμο, και φυσικά αγάπη![/quote

 

 

αλλαζει σχηματα φανταζομαι μετα τον 6 στον εβδομο?να τα χαιρεσαι τα ζουζουνακι σου,τα παιδια ειναι η μεγαλυτερη ευλογια,ειναι το αυριο,το μελλον,τα παντα..ευχομαι να εχεις παντα την δυναμη να τους προσφερεις και να τα δεις οπως επιθυμεις..

Εάν θέλεις να κάνεις και 2ο παιδί, πάντως η γνώμη μου είναι να μην το αναβάλεις μόνο και μόνο για τις φοβίες σου. Είμαστε φτιαγμένοι από πολύ ανθεκτικό υλικό και αντέχουμε πάραπάνω από ότι νομίζουμε.

Αυτό που σκέφτομαι εγώ για το παιδί μου είναι ότι ακόμα και το καλύτερο παιχνίδι να του πάρω, κάποια στιγμη θα το πετάξει και θα το βαρεθεί. Έχοντας όμως ένα αδερφάκι θα παίζει μαζί μου για χρόνια, και θα έχει ένα επιπλέον στήριγμα. Εμείς όσο και να αγαπάμε τα παιδιά μας, θα είμαστε πάντα "οι μεγάλοι" γι αυτά. Μεταξύ τους έχουν άλλο δέσιμο, και φυσικά αγάπη!

έχεις δίκιο...Και ξέρεις ποιό είναι το περίεργο?Δεν φοβάμαι μην τα "φτύσω" από κούραση γιατί δόξα το θεό ο άντρας μου έχει ενεργό συμμετοχή 100% και στο σπίτι και στο παιδί, μάλλον φοβάμαι αν θα δώσω αυτά που πρέπει και στα 2.

αλλαζει σχηματα φανταζομαι μετα τον 6 στον εβδομο?να τα χαιρεσαι τα ζουζουνακι σου,τα παιδια ειναι η μεγαλυτερη ευλογια,ειναι το αυριο,το μελλον,τα παντα..ευχομαι να εχεις παντα την δυναμη να τους προσφερεις και να τα δεις οπως επιθυμεις..

Ναι, αλλάζει σχήμα..Δηλαδή το παιδί μπορεί να ωρίσκεται από την μια πλευρά και η μύτη της κοιλιάς να είναι προς την μια πλευρά, και όταν μετακινηθεί ή αλλάξει πλευρό, τότε μετακινήται και η κοιλιά από την άλλη πλευρά. Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου. Και εσύ να χαίρεσαι το παιδάκι σου όταν έρθει με το καλό. Απλά να ξέρεις ότι δεν χρειάζεται άγχος.

μάλλον φοβάμαι αν θα δώσω αυτά που πρέπει και στα 2

Πιστεύω ότι δεν τίθεται τέτοιο ερώτημα. Σίγουρα θα τα αγαπάς και τα δυο, όπότε θα τους δώσεις τις ίδιες ευκαιρίες...Κατά πάσα πιθανότητα το κάθε παιδί θα έχει το δικό του χαρακτήρα και τις δικιές του απαιτήσεις, οπότε δεν θα δίνεις τα ίδια πράγματα. Όμως θα τα αγαπάς και τα 2 και θα προσπαθείς να καλύψεις τις ανάγκες τους. Εφόσον έχεις και βοήθεια από τον άντρα σου και το θες γιατί να μην το κάνεις. Και να έχεις υπόψη σου ότι κάποια στιγμή (αυτό νομίζω ότι είναι 100% σίγουρο) η μικρή θα στο ζητήσει το αδερφάκι...

Σίγουρα θα το ζητήσει...εδώ τώρα βλέπει το ξάδερφό της και τρελένεται!!!

Thanks maria για την ενασχόλησή σου με τους φόβους μου. Ελπίζω μεγαλώνοντας λίγο η μικρή Αριάδνη να υπερπηδήσω κάποια πράγματα και να το κάνω το βήμα...το μετέωρο του πελαργού

Κάθε αρχή και δύσκολη αλλά μετά τη βρίσκουμε την άκρη!

Δεν κάνει τίποτα, γι αυτό είμαστε όλοι εδώ στο forum.

Διώξε τους φόβους σου, χαλάρωσε, και όταν είναι θα έρθει και το 2ο. Τότε όλα θα πάρουν τον δρόμο τους από μόνα τους. Εξάλλου δεν είναι ανάγκη να το κάνεις και αμέσως!