Η ώρα του τοκετού πλησιάζει & πρηξίματα

Ειναι μαλλιάς ο μικρούλης μου Πήγα χτες στο γιατρό μου και είδα τον πρίγκιπά μου. Είμαι τόσο χαρούμενη που έπρεπε να σας το γράψω. Ζυγίζει ακριβώς 3 κιλά, κάνει κατακόρυφο (μτφ ειναι ανάποδα), αλλά για την ώρα δεν έχει εμπεδώσει οπότε θα τον δω από την άλλη πλευρα της κοιλιάς τέλη Ιούνη. Χαλάλι του όμως, ειναι καλό αγοράκι για την ώρα και προσπαθεί να μην ταλαιπωρεί πολύ τη μαμά του. Οσο για την εμπέδωση ρώτησα το γιατρό μήπως αν αρχίσω να πλένω τζάμια και πατζούρια θα βοηθήσει ,αλλά μου είπε ότι το μόνο που μπορέι λίγο να βοηθήσει είναι βολτούλες, οπότε λέω να αρχίσω από σήμερα να αρχίσω τη βόλτες σε όλα τα εμπορικά κέντρα της Θεσσαλονίκης

Μπράβο Ιλόνκα... πολύ χαίρομαι για σένα και τον μικρούλη σου.... (3 κιλά πάντως είναι μεγαλούτσικος εεεε;;

άντε περπάτα και λίγο για μένα... που δεν κάνει....

ilonka πήρε φόρα ο μπέμπης ε ?? Εγώ απόψε έχω ραντεβού στη γιατρό...άντε να δούμε και τη δεσποινίδα

Μεγαλούτσικός είναι αλλά είναι καλό παιδάκι γιατι έιναι μακρυπόδης και έχει σχετικά μικρό κεφαλάκι οπότε ελπίζω να μην με ζορίσει πολύ στον τοκετό. Ρώτησα τον τη γνώμη του για την επισκληρηδιο και μου είπε ότι ειναι καλύτερα να την κάνω για τους παρακάτω λόγους 1. δεν πονάς 2. χαλαρώνουν οι μυς και μπορεί να βγει το μωρό ευκολότερα 3. ανα πάσα στιγμή μπορεί να κάνει καισαρική χωρις να χρειαστώ ολική 4. ο κίνδυνος να μην πάει κάτι καλά είναι απειροελάχιστος και στη χειρότερη περίπτωση αντί για επισκληρηδιος να γίνει ραχιαία αναισθησία. Οπότε με έπεισε.

Κι εγώ είμαι υπέρ της επισκληριδίου... Είχα κάνει και την Μαρία (ευτυχώς) αν και ξεκίνησα με την προοπτική να μην κάνω...

Τώρα στο δεύτερο... το σκέφτομαι ... ίσως αν πάνε όλα καλά και αντέχω να μην κάνω... (από λόξα για να νιώσω τον πόνο της μάνας...) θα δείξει...

Και εμένα τα ίδια μου είπε... ότι αφού μπορώ να αποφύγω τον ΑΦΟΡΗΤΟ πόνο όταν τον νιώσω και να απολαύσω τον τοκετό μου γιατί να μην το κάνω? Εφόσον το χρειαστώ πάντα... Οπότε θα το κάνω

καλημέρα. Ξύπνησα σήμερα και παρατήρησα ότι εξαφανίστηκαν οι αστράγαλοί μου. Τα ποδια μου έχουν πρηστεί πολύ. Δεν ήταν τελείως ξαφνικό γιατί εδώ και κάποιο καιρό δεν χωρούν στα δαχτυλά μου κάποια δαχτυλίδια, αλλά σήμερα παρατήρησα ότι και τα πόδια είναι πρησμένα. Μέτρησα την πίεσή μου και είναι σε φυσιολογικά όρια. Μήπως κάποια από εσάς έχει παρόμοιο σήμπτωμα.? Λέτε να βοηθαει το περπατημα στη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος?

Δεν παίρνεις καλυτερα το γιατρό σου να του το πεις; Μήπως έχει σχέση με τη διατροφή σου λόγου χάρη (πολύ αλάτι); Πάντως δε νομίζω να είναι σύμπτωμα αυτό. Μήπως δεν περπατάς;

Νομιζω οτι ειναι φυσιολογικο το πρηξιμο τις τελευταιες εβδομαδες κυησης, ειδικα τωρα που ξαναρχιζουν οι ζεστες.

Εμενα μια πρηζονται μια ξεπρηζονται τα ακρα μου και φοραω μονο την βερα μου γιατι δεν μου κανουν και πολυ καλα τα υπολοιπα δαχτυλιδια μου και νομιζω οτι θα με σκασουν. Επισης δεν μπορω με τιποτα να φορεσω τα περσινα πεδιλακια μου, ποσο μαλλον αυτα που δενουν στον αστραγαλο.

Αν ειναι πολυ το πρηξιμο και δεν υποσωρει με ποδολουτρα και μασαζακι παρε ενα τηλ τον γιατρο σου μηπως πρεπει να κανεις καμια εξεταση ουρων.

Αλλα μην πανικοβαλλεσαι ισως απλα να κουραστηκες λιγο παραπανω εχθες και γι' αυτο να ξυπνησες πρησμενη.

Η αλήθεια είναι ότι εδώ και μια βδομάδα που σταμάτησα να δουλεύω δεν περπατάω καθόλου. Σήμερα αποφάσισα να αρχίσω τα ποδόλουτρα και τις βόλτες και αν δεν υποχωρήσει το παίρνω τηλ από Δευτέρα.

Και έχω ένα ελαφρύ πρηξιματάκι στους αστραγάλους... αλλα ξάπλωσα και τα έβαλα σε μαξιλάρα μεγάλη και μου πέρασε ... Είναι που κοντεύουμε και όλα τώρα θα βγουν

Ετσι εινια βρε κοριτσια. Και τα πρηξιματακια μας θα τα εχουμε και τα ολα μας! Τι σοι εγκυες ειμαστε αν δεν πρηστουμε και λιγο?

Ημουν σε μια βαφτιση χθες και φοραγα κατι καινουργια χρυσα πεδιλακια πανεμορφα (και ηδη ενα νουμερο μεγαλυτερα!) με ελαχιστο τακουνακι τα οποια οταν εκατσα στο τραπεζι τα ειχα μισοβγαλει διακριτικα. Ε, σας πληροφορω οτι επαθα μια γερη κραμπα το πρωι στο δεξι μου ποδι μες στον υπνο μου και ολη μερα τωρα ειναι πρησμενο τρελλα και πολυ πιο πολυ απο το αριστερο που κι αυτο δεν ειναι και στα καλα του!

Τι να κανω κι εγω? Ποδολουτρο με παγωμενο νερακι, ψηλα στα μαξιλαρια και μασαζακι μπολικο!

Εμενα αλλο με απασχολει αν και ξερω οτι κι αυτο ψιλοδικαιολογειται.

Εκει που τρωγαμε ωραια ωραια το πρωινο μας με τον καλο μου, μου πεφτει η φρυγανια με την μαρμελαδα απο το χερι και λερωσε το καθαρο τραπεζομαντηλο. Εμπηξα τετοια κλαματα που ο γλυκος μου δεν μπορουσε να με κανει καλα με τιποτα!

Κι αυτο δεν ειναι το πρωτο περιστατικο. Κατα καιρους παθαινω πολλα τετοια ξεσπασματα για ψιλου πηδημα και μετα καθομαι και σκεφτομαι τι τρελλο χορο κανουν μεσα μου οι ορμονες! Η εχω μαζεμενα διαφορα και μου βγαινουν ετσι!!!!

Τι να πω........ Αβυσσος η ψυχη της εγκυου!

Γενικότερα πάντως με το πρήξιμο, καλό είναι να αποφεύγετε τα παπούτσια που δένους στους αστραγάλους, γιατί μπορεί να πάθετε ζημειά..

Η κυκλοφορία στα πόδια είδη εππηρεάζεται γιατί το μωρό μέσα από την κοιλιά πιέζει, αρτηρίες, μην τις πιέζετε και από τα κάτω άκρα

Αχου κάτι τέτοιο έπαθα και εγώ χτες... Εκεί που ήμουν καθιστή και κρατούσα το κινητό μου χωρίς καν να το καταλάβω μου έπεσε από τα χέρια και πάτησα κάτι κλάματα Και άρχισα τα μακάβρια "Έτσι θα είμαι στα γεράματα?"

Αχου κάτι τέτοιο έπαθα και εγώ χτες... Εκεί που ήμουν καθιστή και κρατούσα το κινητό μου χωρίς καν να το καταλάβω μου έπεσε από τα χέρια και πάτησα κάτι κλάματα Και άρχισα τα μακάβρια "Έτσι θα είμαι στα γεράματα?"

Θυμάμαι κι εγώ ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχα στην εγκυμοσύνη μου ήταν ότι δεν μπορούσα να κρατήσω τίποτα στα χέρια μου : όλα μου έπεφταν κάτω (γκρρρρρρρ, και δεν μπορούσα και να σκύβω εύκολα), σα να είχα μανταλάκια κι όχι δάχτυλα... Στην πρώτη μου εγκυμοσύνη έκανα το εξής αμίμητο: στους 2 τελευταίους μήνες που δεν μπορούσα με τίποτα να σκύψω, περίμενα τον άντρα μου να γυρίσει από τη δουλειά για να τα μαζέψει Ξέρετε, ερχόταν και του έλεγα: στο σαλόνι μου εχουν πέσει 3 πράγματα, στην κρεβατοκάμαρα 2 κλπκλπ. Ε, στη δεύτερη εγκυμοσύνη, επειδή δε με έπαιρνε και πολύ, τα μάζευα, τι νά 'κάνα;;;;;

Τώρα η ευσυγκινησία οφείλεται στις ορμονικές αλλαγές και θα την έχετε σε εντονότερο βαθμό και μετά τον τοκετό!

Τώρα η ευσυγκινησία οφείλεται στις ορμονικές αλλαγές και θα την έχετε σε εντονότερο βαθμό και μετά τον τοκετό!

Αυτο φοβαμαι ρε γμτ! Αν τωρα κανουμε ετσι για ψυλλου πηδημα μετα ποιος θα μας κραταει???

Αυτό με την ευσυγκινισία ήταν φοβερό! Εγώ το Πάσχα όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα δεν άντεχα θυμάμαι να βλέπω καθόλου όλα αυτά τα έργα με τον Χριστό κ.λπ, και έβλεπα συνέχεια Φιλαράκια!! (Χριστούλη μου συγχώρα με..) Μυγάκι να σκοτώνανε, κλάαααμα εγώ..

Α! Και κορίτσια, στην ενότητα "Πρησμένα πόδια" γράφω φοβερό κόλπο για να φύγει το πρήξιμο μετά τη γέννα. (Μην νομίζετε ότι φεύγει με το που γεννάτε.. )

Mimika εγώ με το που γέννησα και γύρισα σπίτι η ευσυγκινισία αντικαταστάθηκε με.. νευράκια! Αυτά τουλάχιστον όμως μπορούσα λίγο να τα ελέγξω. Ενώ την ευσυγκινησία δεν μπορείς. Φεύγει το δάκρυ..

Προσοχή στη θλίψη ή στην κατάθλιψη της λοχείας! Ενημερώστε από τώρα τον άντρα σας και τη μητέρα σας ώστε να ξέρουν τι να περιμένουν και πώς να αντιδράσουν.

Ο γιατρός μου είχε επιστήσει την προσοχή στον άντρα μου την πρώτη φορά, αλλά καλύτερα να τους τυπώσετε να διαβάσουν κανένα άρθρο σχετικά!

http://www.e-psychology.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=151&Itemid=99999999

http://www.iator.gr/xatzidimitriou/katathlipsi%20gena.htm

Φανταστείτε ότι τη μέρα που έβγαινα από την κλινική έκλαιγα μπροστά στο γιατρό μου, επειδή λέει "όλα πήγαν καλάαααααααα"

Ρένα ήσουν μέρες έτσι? Αρκετές φορές σκέφτομαι αν με πιάσει η επιλόχεια κατάθλιψη τι θα κάνω

Καλε δε μιλησα ακομα!!!Το μυριστηκες οτι θα μπω στο τοπικ??

Κι εμενα με ειχε πιασει μια καταθλιψη στην κλινικη!Βασικα ειχα μεταπτωσεις!Εκει που το πρωι ημουν μια χαρα,το απογευμα δε με χωρουσε ο τοπος και εκλαιγα με το παραμικρο!Το αποκορυφωμα ηταν την τριτη μερα που δεν μπορουσα να συγκρατηθω και εψαχνα μια αφορμη για να βαλω τα κλαματα!

Η μαμα μου και η πεθερα μου που ηταν στο δωματιο τα'παιξαν οι καημενες!Τι δεν εκαναν μετα για να με κανουν να νιωθω καλα!!

Μετα στο σπιτι δεν ημουν ετσι...Που και που με επιανε το κατιτις μου,αλλα δε ξερω αν ειχε να κανει μονο με ορμονες ή αν ηταν απο τις αλλαγες στη ζωη μου...Οση και να ειναι η χαρα που νιωθεις, οι καινουριες ευθυνες,το αγχος,η κουραση σε ριχνουν ωρες-ωρες...Κι οταν συμβαινει αυτο "πεφτεις" ακομα πιο πολυ απο τις τυψεις!!!

Μετα στο σπιτι δεν ημουν ετσι...

Συμφωνώ! Στο σπίτι είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα: βλέπεις τα πραγματάκια του μωρού, ανοίγεις τα πακέτα με τα δώρα που σου φέρνουν, δεν ασχολείσαι με δουλειές γιατί όλο και κάποιος υπάρχει για να σε βοηθήσει, ξεκουράζεσαι ... Και το μωρό συνήθως κοιμάται πολύ τις πρώτες ημέρες, οπότε βρίσκεις και χρόνο για τον εαυτό σου. Οι πρώτες μέρες μπορεί να έχουν σκαμπανεβάσματα, αλλά είναι γεμάτες από στιγμές ευτυχίας: αρκεί να το βλέπεις που κοιμάται ή ξαφνικά στο άσχετο να θυμάσαι ότι υπάρχει, ότι γεννήθηκε και είναι καλά (αχ, συγκινήθηκα τώρα )

Εμένα πάντως δεν με είχε πιάσει τίποτα απ' όλα αυτά... ούτε κλάματα, ούτε ψυχολογικές μεταπτώσεις... Ήμουν όπως και πριν .... απλά πιο κουρασμένη...

Οπότε όλα σχετικά είναι!!!

Μμμμμμμμμμμμμμμ διαφερει απο γυναικα σε γυναικα.

Εμενα παντως με ειχε πιασει μια μελαγχολια κοντα στον 3ο-4ο και δεν ηθελα τιποτα. Μετα που αρχισα να φουσκωνω μου περασε και σκεφτομουν το μωρακι μου.

Τι να πω ειναι θεμα ορμονων.....!!!!!!!

Κορίτσια εγώ στο πρώτο τρίμηνο τα είχα παίξει εντελώς...είχα νεύρα και μια μελαγχολία άλλο πράγμα.

Το δεύτερο τρίμηνο ήταν τέλειο.

Τώρα, κλαίω με το παραμικρό, παθαίνω συνέχεια κράμπες το βράδυ, μου πέφτουν πράγματα και ευτυχώς που έχω τον άντρα μου και τα μαζεύει αλλιώς...