ΠΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΚΟ

Καλησπέρα,

Χάθηκα και εγώ για τρεις μέρες για αρκετά σημαντικούς λόγους, θα ήθελα όμως ταυτόχρονα και τις απόψεις σας μήπως τελικά από όλη την ιστορία μου βγει κάτι καλό.

Την Τρίτη το απόγευμα γυρίζω από την δουλειά.Η νταντά φεύγει και μένω μόνη μου με την Άννα.Πάω στην τουαλέτα μαζί της και ξαφνικά με πιάνει ο χειρότερος πόνος που έχω νιώσει ποτέ στην ζωή μου.Παραλύω, ασπρίζω, πέφτω στα πλακάκια με την Άννα σοκαρισμένη να κλαίει πάνω απότ ο κεφάλι μου.Δύσκολα ανέπνεα και μόνο τα κλάματα της με κρατούν για να μην λιποθυμύσω από τον πόνο.Της ψιθυρίζω να μου φέρει το τηλέφωνο και την έβλεπα που ενώ το πουλάκι μου με καταλάβαινε έκανε δυο βήματα και μετά ξαναγύριζε κοντά μου και έκλεγε.Κάταφερα να συρθώ στο τηλέφωνο και να πάρω τον άντρα μου.Του είπα μόνο δυο λέξεις,"έλα γρήγορα" και το τηλέφωνο μου έπεσε.Η άννα δίπλα μου να ουρλιάζει.Δεν λιποθύμησα, ήρθε σε λίγο η γιαγια της (την είχε ειδοποιήσει ο άντρας μου) και μετά ο ίδιος.Με πήγε στο Ιατρικό, είδαν κύστη έξω από την ωοθήκη με αίμα. Εν πάσει περιπτώση τώρα είμαι ξαπλωμένη στο κραβάτι με αντιβίωση και αντιφλεγμονώδη και περιμένω να αποροφιθεί η κύστη διαφορετικά χειρουργείο.

Το θέμα δεν είναι αυτό.έχω σοκαριστεί....Τι θα γινόταν αν λιποθυμούσα;;;Το παιδί ειναι μικρό..τι θα έκανε;;;Θυμάμαι ότι όταν ήταν ημερών δεν ήθελα να μένω μόνη μου..Τώρα δυο μέρες έχει έρθει η μαμά μου αλλά σλημερα θα φύγει.Το μεσημέρι γύριζε συνέχεια στο μυαλό μου το αυριανό απόγευμα που θα είμαι ξανά μόνη μου με το παιδί..

Τι μπορούμε τελικά να κάνουμε αν γίνει κάτι τέτοιο για να προστατευτούν πρώτα τα μωρά μας;;;Είναι από το σοκ άυτό που νιώθω;;;

Να σας πω πάντως ότι το παιδί σίγουρα φρίκαρε..Δυο μέρες τώρα δεν θέλει να φύγει από δίπλα μου, κάθεται στο κρεβάτι μου και με χαιδεύει..και μιλάμε για ένα παιδί που δεν κάθεται καθιστό σχεδόν ποτέ..

Πωπω κοπέλα μου ... περαστικά και σιδερένια ... εύχομαι όλη η ταλαιπωρία σου να τελειώσει σύντομα ....

Πραγματικά σοκαριστικό...

Το έχω σκεφτεί κι εγώ το ενδεχόμενο, και ο δικός μου μπέμπης είναι μηνών. Πριν 10 μέρες ήμουν ξαπλωμένη, τον άκουσα που ξύπνησε και όταν προσπάθησα να σηκωθώ να τον δω ένιωσα φοβερούς πόνους στο στομάχι, δεν μπορούσα με τίποτα να σηκωθώ. Το μωρό έκλαιγε κι εγώ δεν μπορούσα να πάω μέχρι το δωμάτιό του. ΄

Είσαι καλύτερα εσύ; Περαστικά να είναι, εύχομαι ολόψυχα.Θα το ξεχάσει σιγά σιγά η μπουμπού σου, δεν ήταν και λίγο το σοκ που πέρασε!

Περαστικά κι αγύριστα!!!

Εύχομαι γρήγορα να μπορέσεις να συνέλθεις από το σοκ τόσο εσύ όσο και η κορούλα σου

η μικρή σου από εκείνη τη στιγμή και μετά πως αντιδρά?

Περαστικά κοπέλα μου.

Δυστυχώς δεν μπορούμε να προβλέψουμε πολλά πράγματα και δεν νομίζω οτι πρέπει να ζούμε και πάντα με το φόβο γιατι τον περνάμε και στα παιδιά και ολα αυτά σιγουρα δεν μας κάνουν καλό. Θα δεις που σε λίγες μέρες θα ξεπεράσετε το σοκ και σιγα σιγά θα ξεχαστεί το συμβάν.

Κορίτσι μου το μόνο που πρέπει να σκέφτεσαι είναι ότι είσαι δυνατή , γεμάτη αποφασιστικότητα και τίποτα δεν θα σε λυγίσει. Αυτή τη στιγμή είσαι τρομαγμένη και έχεις δίκιο όμως μην το αφήσεις να σε πάρει από κάτω. Σου εύχομαι να γίνεις γρήγορα τελείως καλά και όλα αυτά να μείνουν πίσω σαν σβησμένη ανάμνηση.Φιλιά

Νανσυ , περαστικά σου ! εύχομαι να περάσουν όλα γρήγορα !

Μην σκέφτεσαι πόσο εύκολα μπορεί να συμβεί το "κακό" γιατι θα τρελαθείς ... Δυστηχώς η " υγεία " μας δεν εξαρτάται πάντα απο εμας τους ίδιους, υπάρχουν "απρόοπτα" όπως η δική σου περίπτωση που δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε!

Όσο σοκαριτσκό ήταν για εσένα το γεγονός πιστευώ πως δεν ηταν και για την μικρή σου , με την έννοια οτι τα παιδάκια μας όσο είναι μικρά έχουν την άγνοια του κινδύνου.Σίγουρα όμως φοβήθηκε πολυ η κορούλα σου!

Με τις αγκαλίτσες και τα χάδια σας ελπίζω να νοιώσει πάλι ασφάλεια οτι η μανούλα της είναι καλά!

Αυτό που λες το σκεφτομαι όλη την ωρα που ειμαι σπίτι με τη μικρη και να φανταστεις οτι δε δουλευω και ειμαι οοοοοολη την ημερα μεχρι αργα το απογευμα που ερχεται ο αντρας μου μονη μαζι της.Συνέχεια ζω με το αγχος μην μου συμβει κατι..άνθρωποι ειμαστε ....και βρεθει το παιδι μου μονο του στο σπίτι ανύμπορο Αυτο εχει σαν αποτέλεσμα το παραμικρο που παθαινω να φοβαμαι πολυ..πιο πολυ απο οτι αν ημουν μονη χωρις το μωρο. Ευχομαι περαστικα και να ξερεις οτι κι αλλοι βιωνουν τις ιδιες φοβιες με σενα..δεν εισαι μονη..φιλακια..και πάλι περαστικα.

Καταρχήν περαστικά σου!!!

Και εμένα με βασανίζει αυτή η σκέψη..Πέρασε πολλές φορές από το μυαλό μου και επειδή και μόνο που το σκεφτόμουνα, αγχωνόμουνα, απλά σταμάτησα να το σκέφτομαι...Δεν γίνεται να ζούμε συνέχεια με φοβίες τέτοιου είδους, γιατί στο τέλος θα μας στρίψει...

Δώσε χρόνο στη μικρούλα σου για να ξεχάσει το σοκ που πέρασε.

Και πάλι περαστικά!!!!

ειλικρινά διάβασα το μήνυμα σου και έμεινα!!! το μόνο που έχω να σου πω είναι περαστικά και μακάρι να πάνε όλα καλά να αποφύγεις το χειρουργείο!όσο για την αννούλα θα συμφωνήσω με την αφροδίτη,τα παιδιά έχουν άγνοια του κινδύνου!ήδη θα έχει ηρεμήσει και θα το ξεχάσει σύντομα το κοριτσάκι σου αυτό που συνέβη!!!περαστικά και πάλι!!!!

Αμαν λε Νανσυ μου ! Δακρυσα το πιστευεις? Τι περασατε και οι δυο σας ...

Περαστικά να ειναι ολα !!!!

Η μικρούλα σιγουρα στεναχωρήθηκε που ειδε εσενα ετσι . Θα ηρεμήσει μολις νιωσει οτι εισαι καλα !

Να περασουν ολα και με ηρεμία το ξανασυζητάμε το θέμα ...σου φαινονται ολα βουνο τωρα .

Πολλα φιλια και περαστικά σου !!!!

περαστικα σου και σιδερενια

Περαστικά σου!! Πολύ τρομαχτική ιστορία!!

Να σκέφτεσαι ότι πάλι καλά η κορούλα σου ήταν σε ηλικία να καταλάβει και να σου φέρει το τηλέφωνο!! Μόλις σε δει να αναρρώνεις, θα νοιώσει και αυτή καλύτερα!!

Πω πω .... Περαστικα και σιδερενια. Ευτυχως ολα πηγανα καλα .

περαστικα,ολα μες τη ζωη ειναι και δεν μπορουμε να τα προβλεψουμε δυστυχως...να εισαι καλα.

Καταρχάς...Περαστικά ...

Καταδευτερον καλό θα ειναι να δίξεις στην Αννούλα να πατάει ενα πλήκτρο στο τηλέφωνο που θα εχεις περάσει στην μ΄νημη κάποιο τηλέφωνο πρωτης ανάγκης.

Δεν ειναι λίγες οι περιπτώσεις που παιδάκια στην ηλικία της κορούλας σου σώζουν την τελευταία στιγμή τις μαμάδες τους απο βεβαιο θάνατο[φτου φτου και μακριά...]καλόντας για βοήθεια.

Στην Μ.Βρετανία μέχρι που δεχόταν οδηγίες ,ενα πιτσιρικι, για το τι θα κάνει απο το τηλέφωνο καθώς η μητέρα του ...ξεγενούσε στο πάτωμα...

Ωχ βρε κοπέλα μου... έτσι διαβαζα οσα εγραψες... τελος καλο όλα καλά κι ευχομαι να γλιτωσεις το χειρουργειο. Η μικρή σου συντομα θα ξεπερασει το σοκ κι εσυ το ίδιο! Δε σου κρυβω πως κάπου μεσα στο μυαλό μου υπάρχουν τετοιες φοβιες... αλλά προτιμω να μην τα σκεφτομαι...

Νανσυ περαστικα..

Μην στεναχωριεσαι η κυστη θα απορροφηθει.. το εχω περασει 3 φορες.. οποτε σε καταλαβαινω. Γενικα απεφυγε το χειρουγειο (μονο στην υστατη περιπτωση ) γιατι αμα μπει μαχαιρι η οωθηκη καταστρεφεται.

Θυμαμαι συγκεκριμενα που μου ειχε πει ο γιατρος οτι αφου αντεξα αυτον τον πονο οι πονοι της γεννα θα μου φανουν παιχνιδακι (δεν ξερω αν ισχυει βεβαια)

Και μην ανησυχεις για το μωρο σου.. τα μωρα στον κινδυνο αντανακλαστικα δεν απομακρινονται απο τη μαμα τους και οι μαμαδες ενστικτωδως οταν λιποθυμανε συνερχονται (το εχω παθει και συνηλθα μονη μου παροτι ο συζυγος κοιμοταν στο διπλανο δωματιο.. δεν ηρε χαμπαρι.. ουτε το μωρο που εκλαιγε δεν ακουσε)

Περαστικά σου κορίτσι μου!!!

Μην έχεις τον φόβο για το τί θα συμβεί. Αυτό θα σε κάνει να είσαι συνέχεια στην τσίτα.

Όσο για τη μικρούλα, σίγουρα σύντομα θα το έχει ξεχάσει. Φρόντιζε να έχεις κοντά σου ένα ασύρματο τηλέφωνο, τουλάχιστον μέχρι να σιγουρευτείς ότι έχεις αναρρώσει. Έτσι για να νοιώθεις σιγουριά!

Περαστικά σου!!!

Πωπω σοκαριστηκα και εγω τωρα που το διαβασα!

Ευχομαι περαστικα σου!!

Kαλημέρα

Ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά λόγια σας και τις ευχές σας.Είμαι καλύτερα σήμερα αν και με πειράζουν μάλλον τα πολλά αντιφλεγμωνώδη και έχω ζαλάδες και τάσεις για εμετό.Η dora έχει δίκιο, ο πόνος ήταν τετραπλάσιος από τον πόνο της γέννας (χωρίς επισκληρίδιο και με πλήρη διαστολή-έχω σύγκριση!!!).

Αυτό που είπε η Aggeloudia νομίζω μου φαίνεται καλή ιδέα, αν μπορούν τα μωρά βέβαια σε αυτήτην ηλικία να μάθουν τα πλήκτρα στο τηλέφωνο, τουλάχιστον θα το προσπαθήσω.

Η άννα δεν το έχει ξεχάσει.Δεν θέλει να με χάνει από το βλέμμα της αυτές τις μέρες και όταν με βλέπει να πηγαίνω στο μπάνιο κλαίει

Όταν είναι δίπλα μου γυρίζει και με χαιδεύει στο άσχετο..

Τέλος πάντων, δεν ξέρω, ίσως είναι που η ψυχολογία μου είναι πολύ πεσμένη και τα σκέφτομαι μαύρα..Ήταν να φύγουμε σκ, ήταν να πάμε την άννουλα να πάρει παπούτσια..και τώρα εγώ κάθομαι ξάπλα..Τι να πω..δεν μου έχει ξανασυμβεί να νιώθω τόσο ανήμπορη..

Ευχαριστώ ξανά για τις ευχές μας..με συγκινήσατε πρωινιάτικα

Νάνσυ μου

περαστικά σου και γρήγορα ν γίνεις καλά.

Από το μυαλό όλων των μαμάδων περνάνε πολλές ιδέες για το τι χειρότερο μπορεί να συμβεί.

αν και είχες ήδη μία άσχημη εμπειρία, καλύτερα να μην αγχώνεσαι τόσο πολύ και γιατί για κάτι τέτοια δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα και για να μην μεταδίδεις το άγχος σου στη μικρή που πέρασε ήδη ένα πολύ μεγάλο σοκ και δεν χρειάζεται επιπλέον άγχος.

Get well soon!!!!!

μονιμη σκεψη στο μυαλο.. αν αυτο και αν εκεινο και αν.. αν.. αν..

προσπαθησε να μην ζεις με μονιμο φοβο το κακο.. ευχομα τα καλυτερα

περαστικα σου γλυκια μου και ολα να πανε καλα!!

Νάνσυ μου λυπάμαι για ότι πέρασες και σου εύχομαι γρήγορα περαστικά!Πράγματι σοκαριστικό και τρομακτικό να βρίσκεσαι στο σπίτι σου ανήμπορος με ένα μικρό παιδάκι αλλα δυστυχώς ή ευτυχώς όλα εδώ θα τα ζήσουμε.Το παιδάκι σου θα το ξεπεράσει,εσύ κοίταξε να αναρρώσεις σύντομα και να κάνεις ότι καλύτερο για την υγεία σου.