Επιτέλους γέννησα! (φυσιολογικά μετά από καισαρική)

Τελικά μετά από πολύ ψάξιμο για να βρω γιατρό- νοσοκομείο να με αναλαμβάνει και πολλή επιμονή και υπομονή κατάφερα και γέννησα φυσιολογικά ένα υγειές όμορφο κοριτσάκι.

Είχα κάνει καισαρική στον γιο μου 17 μήνες πριν μετά απο πρόκληση στις 39 εβδομάδες (η πρόκληση δεν έγινε για κανένα εμφανή λόγο, μπορούσαμε να περιμένουμε κι άλλο.) γιατί είχε περίεργη θέση και δεν κατέβαινε. Αυτή τη φορά δεν επιτρεπόταν πρόκληση γιατί είχα καισαρική στο ιστορικό μου οπότε έπρεπε να περιμένουμε να ξεκινήσει ο τοκετός μόνος του. Πέρασε η ΠΗΤ μου και γω ακόμη περίμενα. Μια εβδομάδα μετά από την ΠΗΤ μου εγώ ακόμη περίμενα. Νόμιζα ότι θα έμενα έγκυος για πάντα.

Είχα κάθε βράδυ συσπάσεις απτην 39η εβδομάδα. 2 φορές τη νύχτα έγιναν τόσο σταθερές που νόμιζα ότι γεννούσα. Παρόλαυτά κάθε φορά με έπερνε ο ύπνος και ξυπνούσα πάλι έγκυος.

Πέμπτη βράδυ 5 μέρες μετά την πητ είχα πάει σε μια συναυλία, γυρνάω σπίτι και βλέπω υγρά και βλέννα οπότε κατάλαβα ότι ήταν θέμα ωρών να ξεκινήσει ο τοκετός. Παρόλ αυτά πάλι κοιμήθηκα και ξύπνησα και δεν είχε συμβεί τίποτα. Σάββατο βράδυ, μια εβδομάδα μετά την ΠΗΤ ήμουν πολύ χάλια ψυχολογικά γιατί ήξερα ότι την Δευτέρα έπρεπε να πάω για καισαρική (είχα ήδη περάσει την προθεσμια των 3-4 ημερών που μου έδιναν.) και δεν ήθελα με τίποτα να ξανακάνω καισαρική και να τραβήξω τα ίδια παρόλο που ήθελα πολύ να γνωρίσω το μωράκι μου. Ήμουν τόσο χάλια, νόμιζα ότι κάτι δεν πάει καλά με εμένα και το σώμα μου και δεν μπορώ να γεννάω φυσιολογικά, γι αυτό δεν ξεκινάει η γέννα (2 γιατροί μου είπαν ότι μάλλον έχω δυσαναλογία, δηλαδή πολύ στενή λεκάνη γι αυτό το 1ο μου μωρό δεν μπορούσε να κατεβεί. Εγώ επειδή είχα διαβάσει πολλά επί του θέματος ήξερα ότι η δυσαναλογία είναι κάτι πολύ πολύ σπάνιο.)

΄Εριξα ένα γερό κλάμα και είπα του άντρα μου "ότι θελει ας γίνει, πάμε Δευτέρα να κάνω καισαρική να τελειώνουμε, πόσο ακόμα να περιμένω?" Και πέσαμε για ύπνο. Εμένα ως συνήθως δεν με πήρε ο ύπνος γιατί είχα συσπασούλες πάλι. Αυτή την φορά ήταν λίγο διαφορετικές σαν πονάκια περιόδου αλλά δεν έδωσα σημασία και προσπάθησα να κοιμηθώ. Κατά τις 1 παρά νίώθω σαν να με κλωτσάει δυνατά το μωρό χαμηλά και να σπάει κάτι. Σηκώνομαι, πάω τουαλέτα και μόλις κάθομαι ακούγεται ένα φλούπ και τρέχουνε νερά. "επιτέλους" σκέφτομαι.

Κατευθείαν με πιάσανε οι πόνοι που έρχονταν κάθε 3-4 λεπτά και ήταν αρκετά αισθητοί αλλά υποφερτοί. Ξύπνησα τον άντρα μου ο οποίος και αυτός καταχάρηκε, είχαν σπάσει κι αυτού τα νεύρα του απτην αναμονή. Του λέω "σήκω γεννάμε σπάσανε τα νερά και με πιάσανε οι πόνοι" "είσαι σίγουρη?" "1000%" του απαντώ. Μέσα σε 20 λεπτά είχα κάνει μπάνιο, μαζέψαμε τα τελευταία πράγματα και ξεκινήσαμε. Το νοσοκομείο που γέννησα είναι σε άλλη πόλη μία ώρα μακρυά οπότε είχαμε αρκετή διαδρομή με τα αυτοκίνητο η οποία ήταν πολύ άβολη γιατί δεν μπορούσα να κουνηθω. Οι πόνοι έρχονταν κάθε 3 λεπτά και έκανα τις αναπνοές που είχα μάθει για να μπορώ να τους αντέχω.

Οταν φτάσαμε στο νοσοκομείο στις 2.30 με ελέγξανε, είχα 3 εκατοστά διαστολή και πονούσα πάρα πολύ. Η μαία βλέποντας τις συσπάσεις μου στο μηχάνημα μου λέει "οι συσπάσεις σου δεν είναι δυνατές κανονικά δεν θα έπρεπε να πονάς τόσο" ωχ, λέω, αν αυτοί είναι οι αρχικοί πόνοι και είναι τόσο δυνατοί και συχνοί πώς θα είναι οι τελευταίοι?

Δεν μπορούσα ούτε να στεκομαι, ούτε να κάθομαι, ούτε να ξαπλώνω στους πόνους. Μου βάλανε μια ένεση πεθιδίνης (δεν ξέρω αν το γραψα καλά) που υποτείθεται σε ηρεμεί. Όντως ήμουν σαν μαστουρωμένη μεταξύ των πόνων αλλά οι πόνοι εξακολουθούσαν να ήταν πολύ πολύ δυνατοί. Εννοείται ότι ξέχασα και τις αναπνοές και τα πάντα και το μόνο πού έκανα στους πόνους είναι να βογκάω και να φωνάζω και αυτό με έκανε να νιώθω καλύτερα. Ντρεπόμουνα λίγο ήθελα να είμαι πιο δυνατή αλλά γυρνάω και λέω στον άντρα μου "αν δεν βογκάω τώρα που γεννάω, πότε θα βογκάω?" Πονούσα τόσο που δεν με ένοιαζε τίποτα. Ο άντρας μου συνέχεια στο πλευρό μου να μου δίνει θάρρος, να μου λέει μη φοβάσαι θα τα καταφέρουμε, να μου τρίβει την πλάτη. Ηταν πραγματικά υπέροχος και μας έδεσε πάρα πολυ η εμπειρία άυτή. Και γω ανάμεσα σττους πόνους τον φιλούσα και του έλεγα ότι τον αγαπώ. (δεν ξέρω πως μου βγήκε τόση τρυφερότητα μια τόσο επώδυνη στιγμή).

Μετά από 2 ώρες περίπου οι πόνοι έρχονταν ο ένας πάνω στον άλλο. Έτσι φάνηκε σε μένα τουλάχιστον, η μαία μου είπε ότι είχα 2 λεπτά διάλειμμα. Επειδή πριν 2 ώρες η διαστολή μου ήταν ακόμη στο 3 ήξερα ότι είχα ώρες μπροστά μου και επειδή ήταν τόσο δυνατοί οι πόνοι άρχιζα να πιστεύω ότι δεν θα τα κατάφερνα. Δεν θα άντεχα άλλες 7-8 ώρες τέτοιους πόνους. Στις 5.30 με ελέγξανε ξανά και είχα φτάσει 10 εκατοστά διαστολή, έτοιμη να σπρώξω. Μέσα σε 3 ώρες πήγα από 3 εκατοστά σε 10. Γι αυτό ήταν τόσο δυνατοί οι πόνοι μου. Λόγω τις περίπτωσης μου (προηγούμενη καισαρική σε σύντομο διάστημα) δεν έπρεπε να πιεστώ πολύ στο σπρώξιμο για να μην ζοριστεί η τομή μου, οπότε χρησιμοποιήθηκε βεντούζα για να βγει το μωρό. Έσπρωχνα και γω λίγο, και νομίζω ότι η βεντούζα δεν ήταν απαραίτητη γιατί θα έβγαζα και μόνη μου γρήγορα το μωρό αλλά εκείνη την ώρα δεν με πείραξε καθόλου γιατί ήθελα να τελειώσει όσο το ΄δυνατόν συντομότερα. Σ εκείνη τη φάση που έβγαινε το μωρό, ούρλιαξα, άρπαξα δυνατά το χέρι του άντρα μου και κρατήθηκα να μην του το δαγκώσω. Εκείνη η στιγμή που βγήκε το μωρό και μου το βάλανε πάνω μου δεν περιγράφεται. Πρεπει να την βιώσει μια γυναίκα για να καταλάβει. Η ανακούφιση, η συγκίνηση. Χαίδεψα το μωράκι μου κλαίγοντας, συγκινημένη. Κοιταχτήκαμε με τον άντρα μου, φιληθήκαμε και βλέπαμε το μωράκι μας. "Τα καταφέραμε αγάπη μου, μου λέει" Γύρισα και κοίταξα έξω, ήταν 5.45 μόλις ξημέρωνε και φαινότανε όλη η πόλη στο πρώτο φως της μέρας. Καινούρια μέρα, καινούρια ζωή.

Η ανάρρωση απτον φυσιολογικό τοκετό δεν συγκρίνεται καθόλου με την καισαρική. Παρόλο που έκανα περινεοτομή και βεντούζα(που υποτείθεται σε σκίζουν λίγο παραπάνω) δεν πονάω καθόλου. Απτην πρωτη μέρα ενοιωθα τόσο καλά λες και δεν ειχα γεννήσει λίγες ώρες πριν. Εχω δυναμεις και φροντίζω τον γιο και την κόρη μου ενώ αν είχα κάνει καισαρική τώρα θα πονούσα ακόμα πολύ για να κάνω οτιδήποτε.

Θέλω να πω στις κοπέλες που έχουν ήδη μια καισαρική και θέλουν να προσπάθήσουν στο 2ο για φυσιολογικά να το παλέψουν γιατί πραγματικά αξίζει τον κόπο. Μπορεί να πονάς παραπάνω στην γέννα και εκείνη την ώρα να έχεις και δεύτερες σκέψεις αλλά η εμπειρία της φυσικής γέννας και το μετά, η ανάρρωση δηλαδή δεν μπορεί να συγκριθεί στο ελάχιστο με μια καισαρική. Επίσης νομίζω ότι το ότι η μπέμπα μου είναι τόσο ήρεμη, (τρώει και κοιμάται) οφείλεται στο ότι διάλεξε εκείνη και όχι ένας γιατρός το πότε θα έρθει στον κόσμο. Να έχετε εμπιστοσύνη στο σώμα σας και στην φύση και όλα θα πάνε καλα. Αν άκουγα τους γιατρούς και τα τρομοκρατικά τους σενάρια και δεν ψαχνόμουνα να διάβαζα έρευνες και να ρωτούσα και άλλους γιατρούς ακόμα θα κλαιγόμουνα για την 2η καισαρική μου.

Αντε επιτελους γεννησες. Να σου ζησει η μπουμπου και μπραβο για την επιμονη σου να γεννησεις φυσιολογικα μετα απο καισαρικη.

Να σου ζήσει το νέο σου μωράκι και ευχομαι να είναι πάντα γερά και τα δύο.

Μου έδωσες κουράγιο γιατί και εγώ την κόρη μου με καισαρική την έκανα και θα ήθελα αν με αξιώσει ο θεούλης να γεννήσω φυσιολογικά.

φοβερό μου φαίνεται όλο αυτό!

μακάρι να μπορούσα να γεννήσω φυσιολογικά!

έχω μπερδευτεί, κι εγώ για δεύτερη καισαρική πάω σ ένα μήνα

στην Αθήνα γέννησες;

μπράβο πάντως! να σου ζήσει και η κόρη!

Ευχαριστώ κορίτσια. Γέννησα στην Κύπρο. Και γω είχα μπερδευτεί πολύ γιατί ο κάθε γιατρός λέει τα δικά του επι του θέματος. Προτίμησα να ακούσω αυτούς που με γεννήσανε. Όταν είπα στη μαια ότι κάποιοι γιατροί μου είπαν ότι είναι επικίνδυνο μου απάντησε "μα ποιοί τα λένε αυτά?" Απ ότι μου είπαν παρόλο που αναλαμβάνουν πολλά τετοια περιστατικά τόσα χρόνια ποτέ δεν τους έτυχε ρήξη μήτρας. Ο γιατρός μου είπε ότι έτυχε γυναίκα που έμεινε έγκυος μετά από καισαρική πριν σαραντίσει και την γέννησε φυσιολογικά. Υπήρξε όμως και γιατρός στο συγκεκριμένο νοσοκομείο που μου είπε ότι καλύτερα να κάνω καισαρική γιατί είναι πρόσφατη η καισαρική μου και μπορεί να έχω δυσαναλογία. Αρνήθηκα. Υπέγραψα κιόλας ότι πάω για φυσιολογικό μετά από άρνηση μου να κάνω καισαρική. Ως και στο ίδιο νοσοκομείο ακους άλλα πράγματα από κάθε γιατρό. Πρέπει να ακούς πάνω από όλα το σώμα σου και το ένστικτό σου.

μπραβο κοπελαρα μου να σου ζησει..............εγω παω για τριτο μαχαιρι και φοβαμαι πολυ.............

Φοβερή εμπειρία,ε;;Να σου ζήσει!!!!!!!!!!

μπραβο νενα!συγχαρητηρια!πραγματικα σε θαυμαζω!με συγκινησες παρα πολυ για την επιμονη κ υπομονη σου.

να χαιρεσαι την ομορφη μπεμπουλα σου κ φυσικα κ το αλλο παιδακι σου.να σου ζησουνε!

Αχ κοπελα μου να σου ζησει το ομορφο μπουμπουκακι σου , αχ μωρε τελεια , και εγω προσπαθησα πολυ για φυσιολογικο αλλα εφαγα μαχαιρι αλλα να σου πω αν κανω 2 δεν ξερω αν θα μπορεσω να τα καταθερω φυσιολογικα. Μπραβο στο κουραγιο σου.

Να σου ζήσει το μιικρό σου και μπράβο σου που τα κατάφερες. Κι εγώ έχω ήδη μια καισαρική στο ενεργητικό μου και ενώ έψαχνα γιατρό να γεννήσω φυσιολογικά, τα παράτησα και πήγα σε κάποιον που μου σύστησαν και με τον οποίο μιλήσαμε εξαρχής για καισαρική. Πριν από κανένα μήνα όμως, επειδή το μωρό είχε γυρίσει και ήταν χαμηλά, μου μίλησε μόνος του για φυσικό τοκετό, χωρίς όμως να επιμένει, ως πιθανότητα. Κι εκεί που είχαμε σχεδόν κλείσει καισαρική για τις 3 του Ιούλη, τώρα αποφασίσαμε να περιμένουμε τη συμπλήρωση των 40 εβδομάδων και αν όλα είναι καλά μου είπε το πολύ 3-4 μέρες παραπάνω, διαφορετικά θα με πάνε πάλι για καισαρική. Από τότε που το επιβεβαιώσαμε δεν μπορώ να κοιμηθώ καλά και όλο ονειρεύομαι ότι κάτι παθαίνουμε ή εγώ ή το μωρό. Το πρόβλημα είναι ότι το όλο κλίμα στο ιατρείο (ο ίδιος ο γιατρός δεν φαίνεται να παίρνει θέση, αν και έχω την εντύπωση ότι και αυτός προτιμά την καισαρική) είναι υπέρ της καισαρικής. Ρώτησα τη μαία του και δεν της έχει ξανατύχει τέτοια περίπτωση. Η ίδια μου λέει "πώς θα τα βγάλεις πέρα χωρίς επισκληρίδιο;". Τον ίδιο τον γιατρό δεν τον ρώτησα αν το έχει ξανακάνει. Βέβαια για να το προτείνει, ενώ τουλάχιστον 5-6 άλλοι γυναικολόγοι (και στο Έλενα) μου το είχαν αποκλείσει, μάλλον ξέρει τι κάνει, αλλά έχω ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΘΕΙ. Γι' αυτό είναι παρήγορο ότι εσύ το κατάφερες, ανυπομονούσα τόσες μέρες να δω τί είχε γίνει. Πώς σε παρακολουθούν για να δουν αν κινδυνεύεις να πάθεις ρήξη; Ή αυτό το διαπιστώνουν κατόπιν εορτής; Και για τις ωθήσεις δεν μου έχουν αναφέρει κάτι (ότι δεν πρέπει να σπρώχνουμε πολύ), ούτε για βεντούζα, είναι υποχρεωτική; Και αυτό με τρομάζει. Τι πρέπει να έχει κανείς υπόψιν του; Φαντάζομαι δεν έχεις και πολύ χρόνο τώρα με το μωράκι σου, αλλά είναι παρήγορο ότι εσύ τα κατάφερες.

Να σου ζήσει το μωράκι σου! Χιλιόχρονο και καλότυχο!

Συγχαρητήρια και για την απόφασή σου - ο 2ος τοκετός σου μου θύμισε πολύ τον πρώτο μου. Μακάρι και άλλες κοπέλες να ακολουθήσουν το παράδειγμά σου.

Να σου ζησει το μωρακι σου και μπραβο κοριτσακι, για να δουμε εμεις θα τα καταφερουμε να παμε για φυσιολογικλο ...

Ευχαριστώ πολύ κοπέλες για τις ευχές σας και τα λόγια σας.

Γι αυτό ήθελα να γράψω την εμπειρία μου γιατί ξέρω ότι πολλές σκέφτονται ή περνάνε ότι περνούσα κι εγώ θέλοντας να γεννήσω φυσιολογικά.

Agtog καταλαβαίνω τίς ανησυχίες σου, και μένα μου περνουσανε κατι σκεψεις απτο μυαλο, μηπως παθει κατι το μωρο ή εγώ στη γέννα αλλα κάτι τετοιο ειναι πολύ απίθανο να συμβει. Κι αυτό το έμαθα διαβάζοντας πολλές έρευνες και αρθρα βλεποντας ότι οι πιθανότητες είναι απειροελάχιστες για να με ανησυχούν και απτην άλλη την ώρα του τοκετού οι μαίες και οι γιατροί δεν φοβήθηκαν στο ελάχιστο μήπως πάθω κάτι. Με αντιμετώπιζαν σαν μια φυσιολογική γέννα, και επειδή είχαν τεράστια εμπειρία με περιστατικά σαν τα δικά μου αυτό με έκανε να νοιώθω ότι είμαι ασφαλής. Μου έβαζαν συχνά καρδιοτοκογράφο, για να βλέπουν τους παλμούς του μωρού γιατί αυτή είναι η κύρια ένδειξη ρήξη της μήτρας. Όσο οι παλμοί είναι εντάξει δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Επίσης αν μη κακό συνέβαινε κάτι είχαν τη δυνατότητα για επείγουσα καισαρική.

Αυτό με τη βεντούζα δεν είναι απόλυτο, μπορεί ο γιατρός σου να μην έχει την ίδια τακτική αλλά και πάλι δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι. Εμένα δεν με πείραξε καθόλου, έσπρωχνα κι εγώ απλά με βοηθήσανε λίγο παραπάνω. Ούτε το μωρό έχει κάτι που να φαίνεται ότι βγήκε με βεντούζα, ούτε εγώ πονάω παράπάνω ή κάτι. Δεν είναι τόσο τρομακτική όσο ακούγεται.

Όσο για τη μαία που σου είπε πώς θα τα βγαλεις πέρα χωρίς επισκληρίδιο νομίζω θα επρεπε να ακολουθησει άλλο επάγγελμα. Δουλεια της είναι να βοηθάει τη γυναίκα εκείνη την ώρα ετσι ωστε να μην χρειαζεται επισκληρίδιο.

Να σου ζήσει η κόρη και να είναι πάντοτε χαρούμενη και ευτυχισμένη!!!

Κι εγώ πάω για δεύτερη καισαρική και μέχρι πρόσφατα το θεωρούσα αναπόφευκτο, αλλά από αυτά που διαβάζω εδώ βλέπω ότι δεν είναι μονόδρομος. Δεν έχω καταλάβει όμως το εξής: όταν 'εχει προηγηθεί καισαρική δεν μπορείς να κάνεις επισκληρήδιο? Σωστά το κατάλαβα? Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο?

Ακουσα διαφορα και γω γι αυτό το θέμα. Αν σου συμβει ρήξη μήτρας πρεπει να νοιωθεις όλο το σώμα σου για να καταλάβεις τον πόνο της τομής σου. Με την επισκληρίδιο δεν θα μπορείς να νοίωθεις την περιοχή της τομής σου. Επίσης ανεβάζει γενικά τις πιθανότητες καισαρικής γιατί ο τοκετός γίνεται πιο αργός και δεν έχεις τον έλεγχο του σώματος σου. Στην περίπτωση προηγούμενης καισαρικής θέλουν να έχεις ένα σχετικά γρήγορο τοκετό γιατί ένας πολύωρος τοκετός (άνω των 7-8 ωρών) με δυνατές συσπάσεις θα εξαντλήσει τη μήτρα σου.

Ευχαριστώ πολύ Νένα και καλή κουράγιο στη συνέχεια. Την προηγούμενη φορά με την επισκληρίδιο σχεδόν δεν μπορούσα να περπατήσω (δεν μπορούσα να κινήσω το αριστερό πόδι από τον πόνο) και πονούσα για πάνω από έξι μήνες. Μακάρι να τα καταφέρω κι εγώ και να μπορέσω να φροντίζω κι εγώ τα παιδάκια μου καλά από την αρχή. Ευχαριστώ πολύ πολύ.

Νένα μου σε θαυμάζω! δεν νομίζω να τα κατάφερνα έτσι εγώ!

και γω δυστυχώς στην πρώτη γέννησα με καισαρική γιατί μου προκάλεσε πόνους ο γιατρός 10 μέρες πριν την ΠΗΤ επειδή δεν έπαιρνε βάρος το μωρό...τι να πω!

Καλημερα κοριτσια!!!Ειμαι νεο μελος και θα ηθελα να μοιραζομαι μαζι σας,ολες τις σκεψεις μου και τις εμπειριες μου!!!!!!

Nena, συγχαρητήρια! Να σου ζήσει!

Παρακολουθούσα την προσπάθειά σου για φυσιολογικό τοκετό, και χαίρομαι πάρα πολύ που τα κατάφερες και σε θαυμάζω!

Εσύ κι οι άλλες που έχετε γεννήσει με vbac είστε έμπνευση για τις υπόλοιπες που το σκεφτόμαστε!

Να στε καλά βρε κοπέλες. Με συγκινείτε. Να θυμάστε ότι αφού τα κατάφερα εγώ να γεννήσω φυσιολογικά, που μου λέγανε ότι έχω πολύ στενή λεκάνη για να τα καταφέρω και με τόσο σύντομη καισαρική και 8 μέρες μετά την ημερομηνία μου βάσει υπερήχων (18 μέρες μετά την ημερομηνία βάσει τελευταίας περιόδου) τότε σίγουρα μπορείτε και εσείς.

αχ, μπράβο!!! Να σου ζήσει και να ΄ναι πάντα τυχερή!

και αναρωτιόμουν τι είχες γίνει!

Έκτός του ότι αναρρώνεις πολύ πιο γρήγορα από το φυσιολογικό τοκετο, δεν έχεις και ενα τρομερό συναίσθημα ότι τα κατάφερες; Εγω πάντως ήμουν σε άλλη διάσταση!

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

ΜΕΡΙΚΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΝΑΤΕΣ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΟΥ ΕΡΘΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΟΛΑ ΚΑΛΑ

Ναι katpend έχεις δίκαιο. Ειδικά τις πρώτες 2-3 μέρες ήμουν στον 7ο ουρανό. Δεν έσβηνες το χαμόγελο απτα χείλη μου. Ισως να είναι και το ότι όλα κυλάνε φυσιολογικά και οι ορμόνες σε κάνουνε να νοίωθεις καλά και φυσικά έχεις και ένα όμορφο μωράκι.

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ και απο εμενα.

Να σας ζησει, παντα καλα να ειναι και ειλικρινα χαρηκα που πηγαν ολα τελεια

οπως θυμασαι και εγω ψαχνω το θεμα και ελπιζω κατι να βρεθει και για εμας στην Ελλαδα...

και παλι να σας ζησει

να σου ζησει το μωρακι σου!και ενα μεγαλο μπραβο που καταφερες να γεννησεις φυσιολογικα μετα απο καισαρικη.και εγω ηθελα παρα πολυ να γεννησω φυσιολογικα και ο γιατρος μου επισης ομως πηγα με προγραμματισμενο ραντεβου μια βδομαδα πριν την πητ γιατι ειχε γερασει ο πλακουντας και το μωρο ηταν τυλιγμενο με το λωρο και παρα πολυ ψηλα,προσπαθησαμε με τεχνιτους πονους και με σπασιμο των νερων να γεννησω φυσιολογικα αλλα δεν εκανα καθολου διαστολη,η μικρουλα μου δεν κατεβαινε καθολου και τυλιγοταν περισσοτερο με το λωρο ωσπου απαφασισαμε να παμε για καισαρικη.θελω πολυ ομως στην επομενη εγκυμοσυνη να γεννησω φυσιολογικα αλλα ο γιατρος μου ειναι διστακτικος γιατι φοβαται να πιεστω και γιατι και εχω και δικερο μητρα..θα ηθελα πολυ ομως να ζησω την εμπειρια του φυσιολογικου τοκετου και εγω..