ΠΕΘΑΝΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ

Χριστούγεννα σήμερα και λυπάμαι που θα σας μιλήσω για δυσάρεστα.

Αλλά είστε οι μόνες φίλες μου και με στηρίξατε στα δύσκολα με μεγάλη τρυφερότητα.Εχθές το πρωί κηδέψαμε τον πατερα μου που πέθανε προχθές το πρωί στα 72 του χρόνια από πνευμονία που προκλήθηκε από ενδοοσοκομειακή λοίμοξη. Ειχε βεβαια και άλλα προβλήματα και για αυτό μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία τους τελευταίους τρείς μήνες. Οι τελευταίες μέρες του ήταν συγκλονιστικές και οδυνηρές για όλους μας. Είχε παραλύσει όλο του το σώμα και δεν μπορούσε να καταπιει, να μιλήσει και στο τέλος να αναπνεύσει.

Μάλλον δεν έχουν σημασία οι λεπτομέρειες που λέμε και ξαναλέμε με την μαμά και την αδελφή μου.

Αυτό που με πονάει είναι ότι δεν μπορεσα να του σταθώ όσο ήθελα. Είχα το μωρό που το θηλάζω ακόμα και καθώς δεν είχα που να το αφήσω εκτός από τον άντρα μου, ούτε και να λείψω πολλές ώρες από το σπίτι τις τελευταίες αυτές μέρες βρέθηκα κοντά του μόνο λίγες ώρες. Αισθάνομαι ότι δεν πρόλαβα να τον αποχαιρετήσω γιατί μέχρι την τελευταία στιγμή δεν πίστευα ότι θα πεθάνει και έτσι όταν τον χαιρέτησα τελευταία φορά δυό μέρες πρίν καταλήξει στην εντατική, του είπα. "Αντε γειά τωρα και αύριο που θα έρθω θα είσαι καλύτερα".

Μέχρι και τώρα που τα γράφω αυτά και κλαίω δεν το πιστεύω ότι είναι αλήθεια πιστεύω ότι θα ανοίξω την πόρτα και θα έρθει να δεί τα εγγονάκια του που τα καμάρωνε και τα αγαπούσε.

Όταν ήμουν έγγυος καμάρωνε που θα έκανα τέταρτο παιδί και έλεγε ότι το αγαπούσε από την κοιλιά ακόμη. Εζησε να το χαρεί όταν γεννήθηκε αλλά δεν πρόλαβε να το ακούσει να τον λέει παππού.

Αισθάνομαι ότι βρίσκομαι σε παράνοια αφού όταν είμαι με κόσμο και με τα παιδιά μου μπορώ να ξεχνώ και να γελάω όταν όμως μένω μόνη όταν ξυπνάω το βράδυ το μυαλό μου γυρνά συνέχεια εκεί.

Ξέρω ότι θα περάσουν οι μέρες και θα απαλύνει ο πόνος, τώρα όμως είναι δύσκολα.

Ευχαριστώ όσες με διάβασαν μέχρι εδώ. Καλά Χριστούγεννα με μοναδική ευχή την υγεία για εσας και τους αγαπημένους σας.

Και περάστε όσες πιο πολλές ώρες και στιγμές μπορείτε με τους γονείς και τους ηλικιωμένους συγγενείς. Δεν ξέρετε για πόσο ακόμα θα τους έχετε κοντά σας.

Κούκλα μου γλυκιά, λυπάμαι πολύ για το χαμό του πατέρα σου...

Ζωή σ'εσάς, να ζήσετε να τον θυμάστε...

Τα΄παιδάκια σου θα σου δίνουν δύναμη και κουράγιο να ξεπεράσεις τον χαμό του αγαπημένου σου μπαμπά.

Να είστε όλοι γεροί να τον θυμάστε.

Συλληπητήρια....Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχούλα του...

Συλληπητήρια...

Αν και ξέρω ότι δεν είναι παρηγοριά... καλύτερα που "έφυγε" παρά οι τελευταίες βασανιστικές του ώρες να κρατούσαν καιρό...

evoula, τα συλλυπητήρια μου!

Έχουμε περάσει κι εμείς τέτοιες στιγμές στην οικογένεια και σε καταλαβαίνω πολύ καλά. Δυστυχώς, όταν μεγαλώνουμε και αποκτούμε τις δικές μας υποχρεώσεις δεν είναι εύκολο να είμαστε δίπλα στους δικούς μας όσο θα θέλαμε. Εύχομαι κουράγιο για τις δύσκολες αυτές μέρες.

Ξερω τι ειναι να χανεις ξαφνικα εναν δικο σου ανθρωπο ειδικα τετοιες μερες γιορτινες κουραγιο για τα παιδακια σου που δεν θα θελουν να σε βλεπουν ετσι και για τη μαμα σου που θα θελει ενα στηριγμα.Για ολα τα δυσκολα που θα ερθουν να ξερεις οτι θα ειμαστε εμεις εδω για να σε ακουσουμε και να σε στηριξουμε.Συλλυπητηρια

Ξέρω evoula τι ειναι να χάνεις τον πατέρα σου και ολα αυτα τα συναισθήματα του οτι δηλαδή δεν προλαβες να του πεις και οτι δεν αφιέρωσες αρκετό χρονο κλπ μιας και τα περασα και εγώ με ένα μωρό ασαράντηστο στην αγκαλιά μου.

Τα συλληπητήρια μου και να μην τον ξεχάσεις ποτέ!!!

υπομονή.θα περάσει κι αυτό.

και χαμόγελα!πολλά χαμόγελα!

να σε βλέπουν τα παιδιά σου χαρούμενη κ δυνατη.

Καθήστε στο δέντρο,τραγουδήστε χριστουγεννιάτικα τραγουδάκια, φτιάξτε γλυκά..

σαν να έγινε κάτι καλό, ο παππούς πήγε στον Θεούλη και είναι καλά εκεί!

Κι εμείς που τον αγαπάμε, φτιάχνουμε μελομακάρονα να μυρίσει το σπίτι

να φτάσει ως τον ουρανό η μυρωδιά να τη μυρίσει κι ο παππούς μας!

Τι σου λέω τώρα ε?

Εσύ νιώθεις οτι όλα διαλύονται κι εγω λέω για μυρωδιές..

Κι όμως, είναι όλα μέσα στη ζωή κι εμείς συνεχίζουμε!

καλή δύναμη!

Συληπητηρια.

Μην νοιωθεις τυψεις που δεν ησουνα διπλα του στο τελος. Ισως και να μην ηθελε. Ισως να ηθελε να τον θυμασαι δυνατο και γελαστο.

Η υποχρεωση σου ηταν να εισαι διπλα στο παιδακι σου που δεν μπορουσε χωρις εσενα. Δεν ειχες επιλογη. Μην το σκεφτεσαι καν.

Οταν η μητερα μου ηταν εγκυος στον 1ο μου αδερφο (γεννηθηκε νεκρο) πεθανε ο πατερας της . Ηταν ετοιμογενη και δεν μπορουσε να φανταστει τον εαυτο της να λειπει απο το τελευταιο αντιο. Πηγε και... το παιδι γεννηθηκε νεκρο. Δεν ξερω αν ηταν η μεγαλη συγκινηση ή τυχαιο. Ξερω ομως πως αν το ξαναζουσε θα το εκανε αλλοιως. Εκανες το σωστο. Ησουνα διπλα στο μωρο σου που εξαρτοταν απολυτα απο εσενα. Δεν ξερεις τι επιπτωσεις θα ειχε κατι αλλο.

Ευχομαι ο πονος να γλυκανει με τον καιρο.

Ευουλα λυπαμαι πολυ γα την απωλεια σου....να εισαι γερη να τον θυμασαι κοπελα μου...

κουράγιο γλυκιά μου και να ζήσετε να τον θυμάστε.ο άνθρωπος πεθαίνει μόνο όταν τον ξεχνάμε

φέτος είναι τα 3α χριστούγεννα που η μαμά μου δεν είναι μαζί μας.παρόλο που έγινα μαμά,χτες το βράδυ έκλαιγα σαν μωρό παιδί από την απουσία και την έλλειψη.ο πόνος δεν περνάει,απλά μαλακώνει με τον καιρό...

Τα θερμά μου Συλλυπητήρια

Τα θερμά μου Συλλυπητήρια

Τα θερμά μου Συλλυπητήρια

Συλλυπητήρια

Ζωή σε εσάς...

evoula συλλυπητήρια.Εγώ έχασα τον πατέρα μου πριν 10 χρόνια το Πάσχα.Ξέρω λοιπόν και εγώ καλά πως αισθανεσε.Πολλά πράγματα περνούν από το μυαλό,θυμάσε όλες τις καλές και τις κακές στιγμές,σκέφτεσε τι θα μπορούσατε να κάνετε αν ζούσε,πόσα πράγματα θα χαιρόταν και μαζί του θα χαιρόσουν και εσύ.Νομίζω ότι σε όποια ηλικία και να είσαι όταν χάνεις ένα γονιό νιώθεις μόνος και απροστάτευτος σαν μικρό παιδί.Περνάς από διάφορα στάδια όπως οτι δεν αποδέχεσε τι έχει συμβεί,νιώθεις τύψεις,μετά θυμώνεις,μετά απογοητεύεσε και μετά απλά μαθαίνεις να ζεις με την καινούργια κατάσταση.Πιστεύω ότι ο πόνος δεν ξεπερνιέται ποτέ.Απλά γλυκαίνει.Στην αρχή όταν τον σκέφτεσε κλαις συνέχεια,όταν περάσει ο καιρός όμως όταν τον σκέφτεσε χαμογελάς.Γιατί γλυκαίνει ο πόνος και σου μένει μια τρυφερή ανάμνηση.

Έχεις ένα μεγάλο πλεονέκτημα κοπέλα μου,την οικογένειά σου.Αυτή θα σε στηρίξει,αυτή θα σε αγκαλιάσει και θα σε βοηθήσει να συνέλθεις.Κρατήσου λοιπόν από αυτήν και με τον καιρό όλα θα στρώσουν.

Να είσαι καλά , να έχεις δύναμη και να τον θυμάσε πάντα με χαμόγελο.Έτσι πιστεύω άλλωστε πως θα το ήθελε και ο ίδιος.

Να ζησετε να τον θυμαστε , καλη μου

Θερμα συλλυπητηρια

Κούκλα μου γλυκιά, λυπάμαι πολύ για το χαμό του πατέρα σου...

Ζωή σ'εσάς, να ζήσετε να τον θυμάστε...

Τα συλληπητήριά μου...

Δυστυχώς ξέρω πως είναι να χάνεις κάποιον πολύ δικό σου άνθρωπο, και μπορώ να σε καταλάβω όταν λες πως δεν σου είχε περάσει απο το μυαλό οτι όντως μπορεί να φύγει. Να είσαι σίγουρη πως απο κει που είναι ο μπαμπάς σου τώρα σε βλέπει και ξέρει τι αισθάνεσαι για το χαμό του και αν τον αγαπούσες ή οχι. Και δεν χρειαζόντουσαν αυτές οι τελευταίες μέρες για να του αποδείξεις το οτιδήποτε.Εξάλλου, απο προσωπική πάλι εμπειρία, σου λέω πως ότι και να έκανες τις μέρες που ήταν στο νοσοκομείο πάλι θα αισθανόσουν ένα κενό, οτι δηλαδή θα μπορούσες να είχες κάνει καί άλλα και δεν πρόλαβες... Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι υπομόνη και συλληπητήρια. Από εδώ και πέρα θα ξέρεις οτι εσύ και τα παιδιά σου έχετε έναν φύλακα άγγελο...

ΤΑ ΣΥΛΛΗΠΗΤΗΡΙΑ ΜΟΥ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ...... ΣΟΥ ΓΡΑΦΩ ΚΑΙ ΚΛΑΙΩ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ.... ΕΧΑΣΑ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2007, ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΟΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΠΗ. ΕΙΧΕ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗ ΥΠΕΡΤΑΣΗ ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΠΑΘΗΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ 6 ΜΗΝΕΣ ΤΟΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥΣΕ ΚΑΙ ΜΠΑΙΝΟΒΓΑΙΝΕ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ. ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΔΙΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΤΙΚΗ. ΠΆΝΤΡΕΥΟΜΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΑΝ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ Η ΟΧΙ.. ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙ ΤΟΥ ΕΙΠΑ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΤΙΚΗ ΟΤΙ ΘΑ ΣΕ ΔΩ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΜΑΡΙΩ ΜΟΥ........ ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΟΤΙ ΗΜΟΥΝ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΟΥ ΜΙΛΗΣΕ. ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΟΥΤΕ ΣΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΜΟΥ. 40 ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΧΑΜΟ ΤΟΥ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ... ΕΙΔΕ ΔΥΟ ΕΓΓΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΜΟΥ 2 ΑΓΟΡΙΑ, ΑΛΛΑ ΗΘΕΛΕ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΓΓΟΝΗ. ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ ΕΦΕΡΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΝ ΕΓΓΟΝΗ ΤΟΥ. ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΟΤΙ ΕΚΑΝΑ ΤΕΣΤ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΩ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΔΙΟΤΙ ΤΟΝ ΕΙΔΑ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΥ. ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΙΠΑ ΣΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ ΤΟΝ ΕΙΔΕ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΗΣ ΝΑ ΤΗΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΞΕΡΕΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ΚΟΡΙΤΣΙ...ΑΥΤΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΚΛΑΙΩ.....Ο ΠΟΝΟΣ ΘΑ ΜΑΛΑΚΩΣΕΙ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ΑΥΤΟ. ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ , ΜΕΣΑ ΣΟΥ, ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ.....

καλη μου,συλληλητηρια...ο πατερας σου ηταν τυχερος,γιατι εζσε και ειδε την ευτυχισμενη σου οικογενεια.να ξερεις πως σε καταλαβαινω απολυτα.εχασα τον πατερα μου το 1998,το Μεγαλο Σαββατο-ακομα ποναω...βλεπεις δεν εχω αδερφια και επρεπε να στηριξω τη μητερα μου και εκεινη εμενα.. να ζησετε να τον θυμαστε...