ΜΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΒΑΡΑΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ.........

Δύο φορές ....

Μόνο δύο φορές και ο πιτσιρίκος κλάματα και αίματα .............

Μου έρχεται να βαράω το κεφάλι μου στον τοίχο............

Τον πρόσεχε ο μπαμπάς τους, υποτίθεται.

Την πρώτη, έφαγε τούμπα με το κεφάλι σε κατηφορικό μονοπάτι με πέτρα...

Αποτέλεσμα, χτύπησε το κεφάλι του, μέσα στα αίματα, κλαυθμός και οδυρμός..........

Σήμερα, πάω να πλύνω τα πιάτα. 5 λεπτά.

Ο μικρός στο ποδηλατάκι, παίρνει τούμπα στα σκαλιά με το ποδηλατάκι -αναμενόμενο- και ....... το μουσούδι του χάλια........

Έσκισε τα χειλάκια του. Η φαρμακοποιός μου συνέστησε νοσοκομείο.

Τρέχαμε στην Μύρινα, ευτυχώς, γλύτωσε τα ράμματα, και τα δόντια ΟΚ και όχι διάσειση.

2 φορές να πάρει και τις 2 μαντάρα.

Εγώ τι να κάνω τώρα ?

Να μουρμουρίσω ???????????

παρε βαθιες ανασες ... νομιζω οτι ο μπαμπας θα πηρε πλεον το μαθημα του.

Αλλα μην ανυσηχεις ετσι ειναι τα μικρα μας εμενα προχθες ειχαμε παει σε μια βαπτιση και σκονταψε και εβαλε το χερι του να στηριχτει και ακουμπησε ενα απο τα σποτακια που βαζουν στο δαπεδο και το εκαψε το χερι του φουσκαλες κλαμα ασε....

θαυμάζω την εγκράτεια και την υπομονή σου...

στην θέση σου θα ούρλιαζα σαν τρελλή... και μετά όταν θα ηρεμούσα θα ένιωθα πραγματικά τρελλή γιατί θα συνειδητοποιούσα πως θα μπορούσε να συμβεί και σε μένα... και θα έριχνα τα μούτρα μου να ζητη΄σω και συγγνώμη...

οπότε εσύ με την υπομονή σου τα γλιτώνεις όλα αυτά...

πιστεύω κι εγώ πως το μάθημα του το πήρε ο χριστιανός, δεν θα βοηθήσει σε τίποτα η μουρμούρα... αφού κρατήθηκες ασ'το να πάει...

ο μικρούλης πως είναι τώρα? θα φοβήθηκε το καημενούλι...περαστικά!

Αχ κι εμάς όσες φορές χτύπησε , ήταν με τον μμαμπά... αλλά δεν μπορώ να πω τίποτα απολύτως , γιατί 1) το κακό δεν ξέρεις πότε θα συμβεί, μπορεί να συμβεί όποιος κι αν προσέχει το μωρό και 2) γιατί ο μπαμπάς μας περνάει τις περισσότερες ώρες με το γιό μας , γιατί εγώ λόγω εγκυμοσύνης αδυνατώ να ακολουθώ συνέχεια το πρόγραμμα του μπόμπιρα...

Οπότε δίνω θετική ψήφο στον άντρα μου αλλά πάντα και οι δύο μαζί επισημαίνουμε τους κινδύνους για το μικρό και προσπαθούμε να τον κρατάμε όσο πιο ασφαλή γίνεται....

ο Θεός να φυλάει τα παιδιά όλου του κόσμου!

Εμείς ακόμα είμαστε μικρούλιδες αλλά ήδη 2 φορές παραλίγο να την φάμε την τούμπα!!Νομίζω είναι μέσα στο πρόγραμμα.Ευτυχώς να λέμε που δεν είναι τόσο σοβαρά τα ατυχηματάκια .

βαθιες ανασες και προσπαθησε να συγκρατηθεις,,αυτην τη στιγμη το χειροτερο θα ηταν να μαλωσεις και εσυ με τον αντρα σου,ξερω ειναι δυσκολο...νομιζω ομως πως και ο πατερας εχει τρομαξει τοσο πολυ και σιγουρα θα εχει και τυψεις,αρα δεν δυσκολευουμε την κατασταση στην περιπτωση αυτη...οταν ηρεμησετε μπορει να γινει μια συζητηση επι του θεματος και να γινουν καποια παραπονακια...αλλα αυτη τη στιγμη καλυτερα ηρεμια για να μπορεσετ απο κοινου να ηρεμησετε και το μικρο...ετσι κιαλλιως αυτος επαθε τη ζημια,πρεπει το παιδι να προσεξετε και τα υπολοιπα μετα και χαλαρα..

ο μπαμπάς του θέλει να τον κάνει κομάντο. δεν εξηγείται αλλιώς...

ηρεμησε οσο μπορεις

απλα οι μπαμπαδες δεν συνηδητοποιουν ευκολα τον κυνδινο,χαζευουν και λιγο παραπανω...

απλα σε ολους μας μπορει να συμβει το οτιδηποτε

Tόσες ανάσες, ούτε πανελλήνιες να έδινα, τόση οξυγόνωση εγκεφάλου .......

Ο πιτσιρίκος είναι χάλια. Δεν έχει σταματήσει να κλαίει από τις 6 το απόγευμα. Προσπαθεί να κοιμηθεί, γλαρώνει λίγο και μετά τα ίδια.

Δεν έχω κουράγιο ΣΗΜΕΡΑ να μουρμουρίσω.

Αύριο δεν ξέρω.

ΟΚ μπορεί να συνέβαινε και σε μένα.

Αλλά 2 φορές σε 2 εβδομάδες, είναι μεγάλη σύμπτωση:rolleyes:

αχ ρε κορίτσια... τελικά δεν βλέπω να το γλιτώνουμε το τόπικ "επικίνδυνοι μπαμπαδες":rolleyes::rolleyes:

T

 

Αλλά 2 φορές σε 2 εβδομάδες, είναι μεγάλη σύμπτωση:rolleyes:

Είναι ασυντόνιστος με το παιδί , άρα "επικίνδυνος" που λέει και η foubi. Γιατί δεν έχει πλήρη ευθύνη πιο συχνά; Μόνο έτσι θα συντονιστεί. Έτσι ήταν οι παππούδες μας, στην κοσμάρα τους, λες και το 2χρονο ήταν 7 ετών. Τρέξτον λίγο, καλό θα του κάνει.

ΥΓ. Ανάσες παίρνετε οι νιόπαντρες (υποθέτω); Μπράβο κορίτσια. Keep breathing. Κάτι μου θυμίζει και μένα.

Είναι ασυντόνιστος με το παιδί , άρα "επικίνδυνος" που λέει και η foubi. Γιατί δεν έχει πλήρη ευθύνη πιο συχνά; Μόνο έτσι θα συντονιστεί. Έτσι ήταν οι παππούδες μας, στην κοσμάρα τους, λες και το 2χρονο ήταν 7 ετών. Τρέξτον λίγο, καλό θα του κάνει.

 

ΥΓ. Ανάσες παίρνετε οι νιόπαντρες (υποθέτω); Μπράβο κορίτσια. Keep breathing. Κάτι μου θυμίζει και μένα.

Υπομονή! αφού αντεξες και δεν μουρμούρισες ως τώρα καλύτερα άστο!

Αν αρχίσεις τις μπηκτές θα καταλήξετε σε καβγά και θα νιώθετε ακόμα χειρότερα! Ασε που μπορεί να σου πει, δεν αναλαμβάνω ξανά το παιδί, βγάλτα πέρα μόνη σου!

Συμβαίνουν αυτά! Λίγο περισσότερο στους άντρες, αλλά συμβαίνουν σε όλους μας

Εγώ πάλι, μάλλον δεν θα φώναζα (τονίζω το μάλλον) γιατί θα ένοιωθε ήδη χάλια. Αλλά. Δεν θα τον άφηνα εύκολα με τα παιδια. Αυτό κάνω δηλαδή. Γιατί νομίζει ότι έχουμε παιδιά λυκείου.......

Υπομονή! αφού αντεξες και δεν μουρμούρισες ως τώρα καλύτερα άστο!

Αν αρχίσεις τις μπηκτές θα καταλήξετε σε καβγά και θα νιώθετε ακόμα χειρότερα! Ασε που μπορεί να σου πει, δεν αναλαμβάνω ξανά το παιδί, βγάλτα πέρα μόνη σου!

 

Συμβαίνουν αυτά! Λίγο περισσότερο στους άντρες, αλλά συμβαίνουν σε όλους μας

Νατάσα μου λάθος quote έκανες. Δεν πειράζει, φταίει η ώρα. Ένα σχόλιο: Με δύο πολύ μικρά παιδιά δεν μπορεί να σου πει βγάλτα πέρα μόνη σου. Αυτά τα λέμε πριν τα παιδιά, κουβέντα να γίνεται στο ζευγάρι. Δύο παιδιά τέτοιας ηλικίας θέλουν συνέχεια κάποιον από πάνω τους. Δηλ. 2 άτομα ίσα ίσα τα φέρνουν βόλτα στο σπίτι, δεν έχει κανένας την πολυτέλεια να βγάλει την ουρά του απέξω. Δεν το λέω συγκεκριμένα για τον άντρα της chatzico, αλλά γιατί το ανέφερες ως επιλογή του άντρα. Με δύο παιδιά δεν έχεις τέτοιες επιλογές.

Εγώ πάλι, μάλλον δεν θα φώναζα (τονίζω το μάλλον) γιατί θα ένοιωθε ήδη χάλια. Αλλά. Δεν θα τον άφηνα εύκολα με τα παιδια. Αυτό κάνω δηλαδή. Γιατί νομίζει ότι έχουμε παιδιά λυκείου.......

Τώρα σας πήρα όλες με τη σειρά. Καταλαβαίνω ότι προέχει η ασφάλεια των παιδιών και μετά η εκπαίδευση του μπαμπά. Ελπίζω όμως να μην παραλείψεις την εκπαίδευσή του στο μέλλον. Εγώ βλέπω ότι όσες πιο πολλές ώρες περνάνε με τα παιδιά είναι επένδυση στη σχέση τους μακροχρόνια. Από το να μετράει η άποψή τους ως μπαμπάδες π.χ. στην εφηβεία, μέχρι να μην φεύγουν να κάνουν άλλη οικογένεια γιατί έχουν επενδύσει τόσες προσωπικές ώρες σε αυτή που έχουν.

Νατάσα μου λάθος quote έκανες. Δεν πειράζει, φταίει η ώρα. Ένα σχόλιο: Με δύο πολύ μικρά παιδιά δεν μπορεί να σου πει βγάλτα πέρα μόνη σου. Αυτά τα λέμε πριν τα παιδιά, κουβέντα να γίνεται στο ζευγάρι. Δύο παιδιά τέτοιας ηλικίας θέλουν συνέχεια κάποιον από πάνω τους. Δηλ. 2 άτομα ίσα ίσα τα φέρνουν βόλτα, δεν έχει κανένας την πολυτέλεια να βγάλει την ουρά του απέξω. Δεν το λέω συγκεκριμένα για τον άντρα της chatzico, αλλά γιατί το ανέφερες ως επιλογή του άντρα. Με δύο παιδιά δεν έχεις τέτοιες επιλογές.

ναι morchelina μου έχεις δίκαιο έκανα λάθος quote! μου άρεσε το keep breathing και μετά συνέχισα τη σκέψη μου με αυτά της chatzico.

το ξέρω πως είναι δύσκολο εγώ εχω ένα 27 μηνών και ένα 3 μηνών και ξέρω! παράπονο από το δικό μου δεν έχω αλλά ξέρω και περιπτώσεις που τους είπαν και το βγάλτα πέρα μόνη σου! δεν είναι ολοι οι αντρες ίδιοι.. και μερικοί είναι όντως επικίνδυνοι! αλλά αυτό το βλέπεις και απο άλλα πράγματα όχι από 2 ατυχήματα που μπορεί να συμβούν και σε μας

Εγώ θέλω να τονίσω ότι οι δύο γονείς πρέπει να είναι συντονισμένοι με τα παιδιά τους. Ο μόνος τρόπος είναι η ενασχόληση και των δύο. Έχουμε την τάση ως μάνες να το παίρνουμε όλο πάνω μας γιατί προέχει π.χ. η ασφάλεια των παιδιών μας. Κι όμως πρέπει να αφήνουμε χώρο και στον άλλο. Πρώτα μέσα στο σπίτι και μετά στον έξω κόσμο. Το κάνουμε και για μας, για να μην τρελαθούμε από την ευθύνη αλλά και και για τη σχέση πατέρα-παιδιών. Δηλ. πώς χτίζεται αυτή η σχέση; Από τη φροντίδα, τις άπειρες ώρες που θα βάλεις για αυτό το παιδί. Αν περάσει τα 12 δεν θα θέλει να σε βλέπει. Οι φίλοι θα είναι πιο σημαντικοί. Τότε θα χτιστεί η σχέση του πατέρα με τα παιδιά; Αφορμή παίρνω από το ποστ της chatzico που έγραψε "μόνο 2 φορές". Γιατί όχι συνέχεια; Φαντάζομαι ότι είστε διακοπές οπότε δεν δουλεύει ο μπαμπάς.

ΥΓ Το ότι ο άντρες έχουν μία τάση προς την ευκολία τους το διαπιστώνω στις καλύτερες των περιπτώσεων. Γιαυτό κάντε την καρδιά σας πέτρα και εμπιστευτείτε του τα παιδιά του εν ανάγκη με κράνος.

Έλα αγάπη!

Όσα δεν φέρνει ο χρόνος, τα φέρνει η ώρα...

Δεν φταίει ο μπαμπάς, ούτε ο ανάδρομος Ερμής...

Φταίει η @#%%μενη τύχη που εκείνη την στιγμή βρήκε να παίξει με τα νεύρα σου...

Λοιπόν: το παιδάκι σου να το παίρνεις πολλές-πολλές αγκαλιές για να ηρεμήσει (και εσύ κυρίως)!!!

Να του φιλάς τα χειλάκια!

Να ξέρεις ότι όσες φορές έπεσε (και άααααααμα ξαναπέσει) η Παναγιά το φύλαγε (και θα το φυλάει)...

Να ξέρεις ότι είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου που κάθεται και σκάει για το βαβά του παιδιού της, ενώ κάποια άλλη ίιιιιιιιιισως να έλεγε "σιγά μωρέ, παιδί είναι, θα χτυπήσει!!".

Σε φιλώ στα μούτρα!

Μια μαμά που έχει βαρεθεί να βλέπει το μωρό της να τρώει τούμπες από αλλαξιέρες, κρεβάτια, καναπέδες, αγκαλιές και μετά να κλαίει (η μαμά) απαρηγόρητη επειδή πίστεψε ότι εκείνη η ρουφιάνα, εκείνη έφταιγε που δεν το πρόσεξε η κακούργα μάνα!!

Τώρα σας πήρα όλες με τη σειρά. Καταλαβαίνω ότι προέχει η ασφάλεια των παιδιών και μετά η εκπαίδευση του μπαμπά. Ελπίζω όμως να μην παραλείψεις την εκπαίδευσή του στο μέλλον. Εγώ βλέπω ότι όσες πιο πολλές ώρες περνάνε με τα παιδιά είναι επένδυση στη σχέση τους μακροχρόνια. Από το να μετράει η άποψή τους ως μπαμπάδες π.χ. στην εφηβεία, μέχρι να μην φεύγουν να κάνουν άλλη οικογένεια γιατί έχουν επενδύσει τόσες προσωπικές ώρες σε αυτή που έχουν.

Συμφωνώ απολύτως μαζί σου. Δεν εννοούσα ότι δεν τα αφήνω καθόλου με τον μπαμπά. Εννοείτε πως τον αφήνω με τα παιδια, άλλωστε δεν έχω και επιλογές με 2 τετράχρονα, πρέπει να κανω και καμμια δουλεια. Απλώς, προτιμώ να είμαι στα πέριξ.... Και να υπενθυμίζω. Του στυλ, που είναι η Κ? Τι κάνουν στο δωμάτιο μόνα τους? κλπ κλπ κλπ.

Just in case που λένε.

Αλλά πείτε μου γιατί ενώ οι μπαμπάδες παίζουν πολύ καλύτερα παιχνίδια με τα παιδια δεν εννοούν να καταλάβουν τα προφανη? Οτι πχ, το παιδί αν το αφήσεις να πάει στη σκάλα 99% θα πέσει?

Κατ'αρχή καλημέρα σε όλες σας και ευχαριστώ για τα μυνήματά σας.

Ο μικρός, κοιμήθηκε με διαστήματα εχθές αλλά εν τέλει κοιμήθηκε, έπιασε και πιπίλα, νομίζω πιο πολύ παράπονο τον έχει πιάσει, θα τον τσούζει βέβαια κιόλας.

Να πω 2 πράγματα παραπάνω σήμερα, που είμαι πιο ήρεμη.

Ο συζυγάτος μου λείπει τα τελευταία 3 χρόνια στην Λήμνο με μετάθεση, όπου και βρισκόμαστε τώρα για διακοπές και μετά ..... πακετάρισμα και μετακόμιση πίσω.

Δεν μπορώ να πω ότι είναι αδιάφορος στα παιδιά, ή ότι δεν τα πονάει. Ίσα ίσα.

Το θέμα νομίζω είναι γονιδιακό ... των αντρών.

3 χρόνια τώρα που μένει μόνος του, έχει άλλους ρυθμούς. Ήρεμους. ΟΚ καταλαβαίνω το θέμα με την απόσταση και ότι του λείπαμε αλλά η καθημερινότητά του αυτή καθαυτή είναι σαφώς πιο εύκολη από την δική μας.

Εμείς, στο σπίτι, περάσαμε όπως καταλαβαίνετε και καταστάσεις πανικού. Δύο μωρά στην ουσία. Εδώ και ένα χρόνο που επέστρεψα στην δουλειά και άλλαξα υπηρεσία, είναι ακόμα πιο σφιχτά τα πράγματα. Άστατα ωράρια, πρωινά-απογευματινά-βραδυνά, γιορτές-αργίες, όλα μέσα. Τέσπα, ας είναι καλά η μανούλα μου που με βοήθησε γιατί αλλιώς, πραγματικά δεν θα τα έβγαζα πέρα. Θα ήταν αδύνατο.

Το θέμα είναι ότι βλέπει τα παιδιά μεγαλωμένα και δεν έχει αίσθηση των κινδύνων. Έτσι νομίζω. Η μικρή ήταν 15 μηνών όταν έφυγε. Ερχόταν βέβαια, τουλάχιστον 1 φορά τον μήνα αλλά δεν είναι το ίδιο. Και είμασταν στο σπίτι μας. Όχι σε ένα στούντιο σε ένα παραλιακό χωριό, με τα απολύτως απαραίτητα μαζί μας, χωρίς τις βολές του σπιτιού μας. Τον βλέπω και χαλαρώνει με τα παιδιά και τσιτώνομαι. Ίσως δεν συνειδητοποιεί τι μπορεί ανά πάσα στιγμή να συμβεί. Ελπίζω τουλάχιστον το χθεσινό να μην πάει στράφι.

Για αυτά τα προφανή, φουντώνω και εγώ rkt. Δηλαδή, δεν το βλέπεις το σενάριο ? Ένα δίχρονο σε ένα ποδηλατάκι, σε μια βεράντα με 2 σκαλάκια.... Ή η μικρή, που πάει γύρω γύρω και δεν την βλέπω. Την φωνάζω συνέχεια. Ξέρω εγώ τι γίνεται ? Από το να πέσει και να χτυπήσει στο κεφάλι της μέχρι να την αρπάξει κανείς .....

Έλα αγάπη!

Όσα δεν φέρνει ο χρόνος, τα φέρνει η ώρα...

Δεν φταίει ο μπαμπάς, ούτε ο ανάδρομος Ερμής...

Φταίει η @#%%μενη τύχη που εκείνη την στιγμή βρήκε να παίξει με τα νεύρα σου...

Λοιπόν: το παιδάκι σου να το παίρνεις πολλές-πολλές αγκαλιές για να ηρεμήσει (και εσύ κυρίως)!!!

Να του φιλάς τα χειλάκια!

Να ξέρεις ότι όσες φορές έπεσε (και άααααααμα ξαναπέσει) η Παναγιά το φύλαγε (και θα το φυλάει)...

Να ξέρεις ότι είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου που κάθεται και σκάει για το βαβά του παιδιού της, ενώ κάποια άλλη ίιιιιιιιιισως να έλεγε "σιγά μωρέ, παιδί είναι, θα χτυπήσει!!".

 

Σε φιλώ στα μούτρα!

Μια μαμά που έχει βαρεθεί να βλέπει το μωρό της να τρώει τούμπες από αλλαξιέρες, κρεβάτια, καναπέδες, αγκαλιές και μετά να κλαίει (η μαμά) απαρηγόρητη επειδή πίστεψε ότι εκείνη η ρουφιάνα, εκείνη έφταιγε που δεν το πρόσεξε η κακούργα μάνα!!

Έλα κοριτσάκι, τι κάνεις ? Που χάθηκες ? Η μικρή σου ? Εσύ ?

Τούμπες ......... αχ συνέχεια ... η μικρή όλο μελανιές και πληγές στα ποδαράκια της και ο πιτσιρίκος, μονίμως με βούτυρο στα καρούμπαλα στο μέτωπο (ούτε τσοπάνης να ήταν!!!) ... δεν με πειράζουν αυτά, περνάνε. Αλλά εχθές όταν μου είπε η φαρμακοποιός να πάμε στο νοσοκομείο, μήπως χρειάζεται ράμματα ή μήπως χαλάρωσε κανένα δόντι, η καρδιά μου έχασε ένα κτύπο......

Αγκαλιές, τραγούδια, χάδια, λογάκια, όλο τέτοια ....

Ας ξυπνήσει σήμερα, να μιλήσει κιόλας, γιατί από το ατύχημα εχθές, δεν έχει βγάλει άχνα, ελπίζω ότι είναι το σοκ .......

Κορίτσια θα συμφωνήσω ότι το ατύχημα θα μπορούσε να συμβεί και με μας αλλά έχουμε αυτή την τάση να είμαστε πάντα εκεί κοντά όταν τα προσέχουν οι μπαμπάδες τους. Και με αφορμή τέτοια μικροατυχήματα γινόμαστε πιο υπερπροστατευτικές ενώ θα έπρεπε να κάνουμε το αντίθετο. Να του δώσουμε πιο πολύ ευθύνη με τα παιδιά. Εμείς τον ξεπεράσαμε αυτό το σκόπελο με το 2ο όταν γύρισα στη δουλειά στους 16 μήνες και ανέλαβε ο μπαμπάς τη φύλαξη για 2 χρόνια. Που να καθήσουν μέσα; Αλωνίζαν όλη τη περιοχή. Τι κάναν; Που πηγαίναν; Είναι το μυστικό τους. Αρκεί που το έβρισκα σώο στο σπίτι όταν γυρνούσα. Θα εμπιστευόμουν ξένο πιο πολύ από τον πατέρα; Ούτε που μου πέρασε από το μυαλό.

Chatzico, είστε ιδιαίτερη περίπτωση. Παρόλα αυτά βάλτον στο παιχνίδι, να του φύγει λίγο η άνεση. Μην το παίρνεις πάνω σου. Και όταν επιστρέψει δώστου ευθύνες. Που θα πάει θα μάθει κι αυτός. Γλυτώνει κανείς με δύο παιδιά;

Κορίτσια θα συμφωνήσω ότι το ατύχημα θα μπορούσε να συμβεί και με μας αλλά έχουμε αυτή την τάση να είμαστε πάντα εκεί κοντά όταν τα προσέχουν οι μπαμπάδες τους. Και με αφορμή τέτοια μικροατυχήματα γινόμαστε πιο υπερπροστατευτικές ενώ θα έπρεπε να κάνουμε το αντίθετο. Να του δώσουμε πιο πολύ ευθύνη με τα παιδιά. Εμείς τον ξεπεράσαμε αυτό το σκόπελο με το 2ο όταν γύρισα στη δουλειά στους 16 μήνες και ανέλαβε ο μπαμπάς τη φύλαξη για 2 χρόνια. Που να καθήσουν μέσα; Αλωνίζαν όλη τη περιοχή. Τι κάναν; Που πηγαίναν; Είναι το μυστικό τους. Αρκεί που το έβρισκα σώο στο σπίτι όταν γυρνούσα. Θα εμπιστευόμουν ξένο πιο πολύ από τον πατέρα; Ούτε που μου πέρασε από το μυαλό.

Κοίτα, με στατιστικές πιθανότητες το παλεύω στην δουλειά μου, δεν εφαρμόζω την ίδια μέθοδο και στα παιδιά :rolleyes:

Δεν θεωρώ ότι είμαι υπερπροστατευτική μαμά. Όταν πέφτουν κάτω -για απλά πεσίματα- ούτε τρέχω με το παραμικρό, ούτε φωνάζω. Συνήθως τα κοιτάω να δω τι έγινε και αν δεν βλέπω θέμα, τους αποσπώ την προσοχή για το το ξεχάσουν ή λέω 'είδες που δεν πρόσεχες ? να προσέχεις' κάτι τέτοιο τεσπά, γιατί δεν θέλω να γίνουν μυγιάγγιχτα και εξαρτημένα και να τρέχουν σε εμένα με το παραμικρό.

Εννοείται ότι κανείς ξένος δεν θα προσέξει καλύτερα το παιδί σου από τον δικό σου άνθρωπο. Γι' αυτόν τον λόγο, δεν ακολούθησα τον άντρα μου στο νησί. Μετά προέκυψε και η εγκυμοσύνη του πιτσιρίκου, οπότε όποια σκέψη και να υπήρχε μπήκε στην άκρη.

Ευθύνη και χρόνο με τα παιδιά του δίνω. Αρκετές φορές, όταν ερχόταν, τον άφηνα με τα παιδιά και έφευγα (π.χ. ψώνια ή για καφέ με φίλη). Για να έχουν και τον δικό τους χρόνο και να μαθαίνονται καλύτερα μεταξύ τους.

Απλά το θέμα είναι ότι ο άντρας μου έχει μάθει στην ησυχία του 3 χρόνια τώρα και καθώς επιστρέφει, θα βρεθεί στην .... ανησυχία ... και τον βλέπω να μπλοκάρει. Άσε που ότι σειρά είχε πάρει με τις δουλειές στο σπίτι, την έχει χάσει τώρα. Τέσπα, πιστεύω ότι θα βρούμε τους ρυθμούς μας.

chatzico πρωτα από όλα περαστικά στο αγοράκι σου.. από μόνη σου το ξέρεις γιατί έγινε αυτό και το δικαιολόγησες απολύτως..δεν έχει μάθει ο σύζυγος σου τη καθημερινότητα των παιδιών και δεν έχει τόσο την αίσθηση του κινδύνου..επομένως η μουρμούρα δεν έχει νόημα..σας εύχομαι σύντομα να ενώσετε πάλι την οικογένειά σας και να είστε όλοι μαζί..περαστικά και πάλι!

Τώρα το παρατήρησα!ο Ερμής σου και η φροσούλα μου είναι ίσα στην ηλικία! να μας ζήσουν!

θα βρεθεί στην .... ανησυχία ... και τον βλέπω να μπλοκάρει.

No mercy:lol:....

Δυστυχώς με τα ατυχήματα πολλά μπορούμε να προλάβουμε αλλά δεν μπορούμε να τα αποτρέψουμε όλα. Και όσο μεγαλώνουν και κυκλοφορούν και έξω πιο πολλά μπορούν να συμβούν. Είναι καλύτερα όταν και οι δύο έχουν την ευθύνη, ίσως μπορούν να αποφευχθούν και πιο πολλά.