πρεπει να κανουμε ευθανασια στον σκυλο μας τι λεμε τωρα στην μικρη?

μετα απο 13 χρονια που τον εχουμε κοντα μας ο σκυλος μας απο το μεγαλο Σαββατο σταματησε να τρωει και εδω και δυο μερες τον εχουμε με ορους μενει μονο η ευθανασια. προς το παρον στα παιδια ειπαμε οτι ειναι πολυ αρρωστος και τον παμε στον γιατρο αλλα τι να πω μετα? με τους δικους μου και τον αντρα μου διαφωνουμε πιστευουν οτι δεν πρεπει να το πουμε εγω απο την αλλη ελεγα να το πω αλλα οσο περναει η ωρα βλεπω οτι δυσκολευομαι εγω να το αντεξω ποσο μαλλον η μικρη. τι λετε εσεις? εχει αντιμετωπισει καια συμφοριτισσα κατι αναλογο?

Γιατί να πεις στα παιδιά ότι πρέπει να γίνει ευθανασία ? Το θεωρώ λίγο σκληρό για να το καταλάβουν. Πες τους απλά ότι πέθανε. Μόνος του γιατί ήταν πολύ γέρος.

Πιστεύω ότι έτσι θα το δεχτούν καλύτερα. Και εγώ μικρή ήμουν δεμένη με τη σκυλίτσα μου. Πέθανε κι αυτή από γηρατειά. Στεναχωρήθηκα, αλλά το δέχτηκα πιο εύκολα, απ' ότι αν την είχε χτυπήσει αυτοκίνητο, για παράδειγμα.

δεν ειχα σκοπο να πω για την ευθανασια αλλα για το οτι πεθανε.

δεν ειχα σκοπο να πω για την ευθανασια αλλα για το οτι πεθανε.

Ναι, αυτό να το κάνεις. Πρέπει να μπουν σ' αυτή τη διαδικασία. Να τους το μεταδώσεις ως κάτι φυσιολογικό. Όπως και οι άνθρωποι, έτσι και τα σκυλιά μόλις γεράσουν πολύ, πεθαίνουν. Θα στεναχωρηθούν σίγουρα, αλλά αν τους δώσεις να καταλάβουν ότι είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό, θα το ξεπεράσουν πιο εύκολα.

Δεν είμαι ειδική αλλά θα ήθελα να καταθέσω την προσωπική μου εμπειρία. Η μαμά μας από μικρές μας προστάτευε από την έννοια του θανάτου γενικότερα. Βοήθησε και το γεγονός ότι ακόμα και τώρα ζούν και οι 4 παππούδες μου και δεν έχουμε χάσει και κανέναν συγγενή (δόξα τον θεό) αλλά ούτε και με τα κατοικίδια που είχαμε κατά καιρούς, που πέθαιναν, δεν είχαμε καμιά επαφή. Εξαφανίζονταν ως δια μαγείας. Αποτέλεσμα είναι εγώ να μην μπορώ να αντέξω τον θάνατο και να είμαι υπερευαίσθητη όταν κάποιος και άγνωστος ακόμα ακούω ότι πέθανε. Καλά θα μου πεις δεν είναι και σοβαρό αλλά πρακτικά θα ήθελα όταν μου πει κάποιος ο τάδε πέθανε να πω απλά θεός συγχωρέστον χωρίς να δακρύσω. Είναι λίγο ενοχλητικό ώρες ώρες. Αν μας είχε αφήσει από μικρές να γνωρίσουμε την έννοια του θανάτου στις απλές μορφές (κατοικίδια) ίσως τώρα να μπορούσα κι εγώ να το αντιμετωπίσω καλύτερα, αχρειάστο να είναι.

τι κριμα,εχω σκυλακι κ ξερω ποσο δυσκολο ειναι........το καημενο ειναι λογω ηλικιας ή εχει καποια αρρωστια?παντως κ εγω πιστευω οτι πρεπει να το πεις,θα πονεσει αλλα θα ξερει τι εγινε με τον φιλαρακο σας.

ειχα κ μικρη σκυλακι κ οταν το χασαμε η μαμα μου μας ειπε οτι το εσκασε απο το σπιτι,να φανταστεις το ψαχναμε κ τα τρια αδερφια για πολλες βδομαδες,θυμαμαι οτι ειχα τετοιο αγχος για το πως θα ζει μακρια απο εμας που εβλεπα εφιαλτες...κ ετσι η μητερα μου αναγκαστικε να μου το πει(ως την μεγαλυτερη).εκλαψα,φωναξα αλλα ετσω ηξερα που ειναι...

θα μπορουσες να παρεις εναν νεο φιλαρακο λιγο αργοτερα,και αν το αποφασισεις παρε καποιο αδεσποτουλη,σωσε μια νεα ζωη.

λυπαμαι πολυ.... ναι, να πειτε απλα οτι πεθανε επειδη ηταν παρα μα παρα πολυ γερος...κ αν θελετε, να τον πατε στην εξοχη να τον θαψετε, προσφατα ειδαμε εναν τετοιο ταφο σκυλου κ ηταν πολυ συγκινητικο..αν το αφησετε να αιωρειται το θεμα, πιθανοτατα να τον περιμενει για χρονια τον σκυλακο ....κριμα ειναι.

α να προσθεσω οτι κ εμεις δεν αφησαμε αταφο κανενα ζωντανο, ψαρακια, χελωνακια, παπαγαλακια, χαμστερακια κ παει λεγοντας...ολα τους θαφτηκαν .....ειναι σημαντικο νομιζω για ενα παιδι να ξερει τι συμβαινει.

Ναι, αυτό να το κάνεις. Πρέπει να μπουν σ' αυτή τη διαδικασία. Να τους το μεταδώσεις ως κάτι φυσιολογικό. Όπως και οι άνθρωποι, έτσι και τα σκυλιά μόλις γεράσουν πολύ, πεθαίνουν. Θα στεναχωρηθούν σίγουρα, αλλά αν τους δώσεις να καταλάβουν ότι είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό, θα το ξεπεράσουν πιο εύκολα.

Αυτό ακριβώς θα σου έλεγα κι εγώ..

ο σκυλακος μας κοιμηθηκε και το απογευμα λεω να το συζητησω με την μικρη. θα της πω οτι επειδη ηταν πολυ πολυ πολυ παππους και πολυ πολυ αρρωστος το σωμα του δεν αντεχε αλλο και πεθανε και οτι τωρα εκει που ειναι ειναι πολυ καλυτερα και εχει βρει και τους παλιους του φιλους.

ο σκυλακος μας κοιμηθηκε και το απογευμα λεω να το συζητησω με την μικρη. θα της πω οτι επειδη ηταν πολυ πολυ πολυ παππους και πολυ πολυ αρρωστος το σωμα του δεν αντεχε αλλο και πεθανε και οτι τωρα εκει που ειναι ειναι πολυ καλυτερα και εχει βρει και τους παλιους του φιλους.

Λυπάμαι για τον σκύλο σας. Και μας ένα γκριφόν που έχουμε είναι 15 χρονών και σκέφτομαι συχνά ότι πλησιάζει και για μας αυτή η ώρα.

Προσπάθησε να της δώσεις με τον τόνο της φωνής σου περισσότερο, να καταλάβει ότι ήταν κάτι φυσιολογικό .

αυτο θα προσπαθησω ελπιζω να το παρει καλα. το καλο ειναι οτι σε μια βολτα του σκυλου μας πριν 6 μηνες βρηκαμε ενα αδεσποτακι ετοιμοθανατο ετσι εχουμε το κουταβι.

μας φροντισε πριν φυγει να μας βρει παρεα!

εζησα 16 χρονια της ζωης μου με σκυλο μεσα στο σπιτι..ηταν μελος της οικογενειας μας..σε καταλαβαινω απολυτα λοιπον..

πιστευω οτι το παιδι δεν πρεπει να μαθει για την ευθανασια..ουτε οτι εφυγε η το δωσαμε γιατι θα ψαχνει ..απλα κοιμηθηκε οπως συμβαινει και στους πολυ μεγαλους ανθρωπους..

αυτο θα προσπαθησω ελπιζω να το παρει καλα. το καλο ειναι οτι σε μια βολτα του σκυλου μας πριν 6 μηνες βρηκαμε ενα αδεσποτακι ετοιμοθανατο ετσι εχουμε το κουταβι.

μας φροντισε πριν φυγει να μας βρει παρεα!

Ακόμα καλύτερα αφού υπάρχει και το κουταβάκι. Θα το ξεπεράσει πιο εύκολα.

απλα να συμπληρωσω ..κρατησε τον στην αγκαλια σου μιλα του ηρεμα και η διαδικασια τελειωνει σε δευτερολεπτα..μην κλαις μην τον ταραξεις ..αστο ζωακι να φυγει γαληνια.σκεψου που θα τον θαψετε μετα και βαλε μεσα κατι αγαπημενο του..

εμεις τα χασαμε και τα καναμε κουλουβαχατα..

αυτο που στεναχωρεθηκα πολυ ηταν οτι το περιλαιμιο του το αγαπουσε πολυ και δεν αφηνε κανεναν να το παρει..

οταν εγινε η ευθανασια του το εβγαλαν και εγω τους αφησα..

ευτυχως τα εχουμε κανονισει θα τον θαψουμε στο σπιτι στο χωριο στο χωραφι διπλα μας και λεω να φυτεψουμε και ενα δεντρο, να ειναι παντα εκει να μας τον θυμιζει...

τους λες ότι πήγε στον παράδεισο των σκύλων εκεί όπου πανε ολα τα σκύλάκια οταν μεγάλωνουν και κοιμουνται για πάντα ....

και ότι ειναι ευτυχυσμένος και χαρούμενος και παίζει στα λιβάδια και έχει και παρέα .

κάτι τέτοιο θα έλεγα εγώ ...ναι μεν θα έλεγα για τον θάνατο αλλα θα τους το συνέχιζα ετσι ώστε να τους μείνει κάτι το όμορφο μεσα τους και ότι κατι το παγερό .....

φυσικά και θα τον θυμάστε όλοι για παντα ....και γω ακομα θυμάμαι την σκυλίτσα μου (ενα τεράστιο γομαράκι ) και ήμουν και μεγάλη οταν ....έφυγε για τον παράδεισο τον σκύλων ....:rolleyes:

ευτυχως τα εχουμε κανονισει θα τον θαψουμε στο σπιτι στο χωριο στο χωραφι διπλα μας και λεω να φυτεψουμε και ενα δεντρο, να ειναι παντα εκει να μας τον θυμιζει...

αχ μωρε η καρδουλα μου..και εμεις κατω απο ενα δεντρο τον θαψαμε για να εχει σκια!!!

σου χαριζουν τοσο πολυ αγαπη οταν ζουνε αλλα αυτες οι στιγμες ειναι πολυ δυσκολες..

εμενα το μονο που με παρηγορουσε ηταν οτι οσο ζουσε πιστευω οτι περασε ομορφα..

παντου μαζι μας..ταξιδια ,βολτες ,εκδρομες,θαλασσα..παντου μαζι .

καλη δυναμη κοπελα μου..

ασε φιλεναδα το πρωτο μας ''παιδι'' με τον αντρα μου μονο που τωρα τελευταια τον ειχα παραμελησει κατι με τα παιδια με την δουλεια με το σπιτι αλλα δεν ειναι εκει για παντα δεν μπορεις να αναπληρωσεις τον χρονο.

ασε φιλεναδα το πρωτο μας ''παιδι'' με τον αντρα μου μονο που τωρα τελευταια τον ειχα παραμελησει κατι με τα παιδια με την δουλεια με το σπιτι αλλα δεν ειναι εκει για παντα δεν μπορεις να αναπληρωσεις τον χρονο.

Μαρία, ζούμε ακριβώς την ίδια κατάσταση ταυτόχρονα. Η σκυλίτσα μου, το "τριχωτό" μου παιδί όπως τη λέω, είναι 15 χρονών με καρκίνο και καρδιακή ανεπάρκεια και "μετράει" μέρες, αν όχι ώρες. Προς το παρόν έχει όρεξη για φαγητό αλλά κάθε μέρα χειροτερεύει. Σήμερα είδα τον παιδοψυχολόγο στο σχολείο της κόρης μου για να μου δώσει μερικές συμβουλές. Μου είπε λοιπόν ότι η μικρή δεν πρέπει να με δει να θρηνώ αλλά να καταλάβει ότι η απώλεια είναι κάτι φυσιολογικό, μέρος της ζωής. ΑΝ θέλω να ξεσπάσω, πρέπει να το κάνω μόνη μου. Το μόνο που πρέπει να πω στην κόρη μου είναι ότι η ψυχή της σκυλίτσας μας έφυγε, βρίσκεται στον ουρανό και τώρα έχει γίνει ένα αστεράκι που την κοιτάζει και τη φυλάει από ψηλά. Να μη δώσω έκταση π.χ. αν δω κάποιο σκυλάκι να μην αρχίσω να λέω "αχ, το δικό μας σκυλάκι έφυγε" κ.λ.π. Ούτε και να πω ότι η σκυλίτσα μας πάει να βρει τη μαμά της γιατί αυτό μπορεί να της δημιουργήσει φόβο ότι ίσως χάσει κι εκείνη τη δική της μαμά. Και να μην ξανασυζητήσουμε το θέμα. Μια φορά μόνο και τέρμα. ΜΟυ είπε επίσης να την αφήσω να ξεσπάσει, να κλάψει αν θέλει ή τέλος πάντων να την αφήσω να βιώσει την απώλεια όπως εκείνη θέλει. Το δικό μου πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρω αν πρέπει να πάω το σκυλί για ευθανασία ή να το αφήσω να "φύγει" μόνο του με το ρίσκο να ζήσει η κόρη μου το τέλος της σκυλίτσας μας. Προς το παρόν δεν νομίζω ότι το σκυλί πονάει αλλά σίγουρα νιώθει δυσανεξία, δυσφορία και πανικό γιατί δεν καταλαβαίνει τι του συμβαίνει.

Στη δική σου περίπτωση είναι θετικό το ότι υπάρχει ένα άλλο σκυλάκι με το οποίο η κόρη σου ίσως δεθεί ακόμα περισσότερο.

αχ φιλεναδα υπομονη και εσυ ειναι πολυ δυσκολο.....

ευχαριστω πολυ που μοιραστηκες τις συμβουλες της ψυχολογου και εγω δεν το ειπα ακομα νομιζουν οτι ειναι ξαπλωμενος κατω στο δωματιο, θα αφησω να περασει μια μερα για να ηρεμησουμε εμεις και να μην βουρκονουμε για να τους το πουμε.

οσο για την ευθανασια αν δεν ποναει και μπορει να κινηται και να τρωει δεν νομιζω οτι χρειαζεται να την σκεφτεσαι, εμας ηταν με ορους τρεις μερες και χωρις φαγητο 4 και χθες δεν μπορουσε ουτε το κεφαλι του να σηκωσει μονο λιγο μας κοιταγε με τα ματια του, ηταν λυτρωση γι αυτον.

Σε καταλαβαίνω απολύτως. Εγώ βουρκώνω στην ιδέα και μόνο ότι θα τη χάσω σε λίγο καιρό. Έχεις δίκιο για το θέμα της ευθανασίας. Κι εγώ είμαι αυτής της άποψης απλώς οι γύρω μου (συμπεριλαμβανομένου και του κτηνιάτρου) με πιέζουν ότι μπορεί να είναι επώδυνο το τέλος και για το σκυλί και για εμάς. Προς το παρόν, όσο τρώει και αυτοεξυπηρετείται, δεν θα το κάνω απλώς βλέπω ότι η επιδείνωση είναι ραγδαία. Νομίζω ότι θα το πάρω απόφαση τελευταία στιγμή, όταν θα έχουν εξαντληθεί όλα τα περιθώρια.

Πάντως, έκανες καλά που δεν το είπες ακόμα. Πρώτα πρέπει να ξεσπάσεις εσύ και μετά να το μοιραστείς με τα παιδιά σου. Κουράγιο για αύριο και να σκέφτεσαι ότι τα σκυλάκια μας πήραν πολλή αγάπη και στοργή ακόμα και όταν ο νους μας ήταν στα παιδιά. Είμαι σίγουρη ότι το καταλάβαιναν.

αυτο θα προσπαθησω ελπιζω να το παρει καλα. το καλο ειναι οτι σε μια βολτα του σκυλου μας πριν 6 μηνες βρηκαμε ενα αδεσποτακι ετοιμοθανατο ετσι εχουμε το κουταβι.

μας φροντισε πριν φυγει να μας βρει παρεα!

απιστευτο........παντα πιστευα οτι τα ζωα μας υιοθετουν κ οχι εμεις εκεινα!!!!!!!:(:(

Σήμερα "κοιμήσαμε" και η δική μας σκυλίτσα. Είναι πολύ δύσκολο, μετά από 15 χρόνια, να συνηθίσω να ζω χωρίς την παρουσία της. Στη μικρή είπα μόνο ότι είναι γριούλα και άρρωστη και ότι έπρεπε να την πάμε στο νοσοκομείο των σκύλων. Αύριο θα της πω ότι "έφυγε" γιατί σήμερα δεν άντεχα...

Σήμερα "κοιμήσαμε" και η δική μας σκυλίτσα. Είναι πολύ δύσκολο, μετά από 15 χρόνια, να συνηθίσω να ζω χωρίς την παρουσία της. Στη μικρή είπα μόνο ότι είναι γριούλα και άρρωστη και ότι έπρεπε να την πάμε στο νοσοκομείο των σκύλων. Αύριο θα της πω ότι "έφυγε" γιατί σήμερα δεν άντεχα...

Καλο ταξιδι στην σκυλιτσα σου κ καλη δυναμη σε σας...εχω σκυλακι κ ξερω ποσο δυσκολο ειναιιι....

Καλο ταξιδι στην σκυλιτσα σου κ καλη δυναμη σε σας...εχω σκυλακι κ ξερω ποσο δυσκολο ειναιιι....

Σ' ευχαριστώ πολύ. Φοβάμαι την αυριανή ημέρα γιατί δεν ξέρω πώς μπορεί να αντιληφθεί τον "χαμό" ένα παιδικό μυαλουδάκι.