Πείτε μου τι να κάνω??

Καλημέρα κορίτσια! Το θέμα νύφες -πεθερές είναι πολυσυζητημένο, αλλά θα ήθελα κ εγώ τις συμβουλές σας για τη δική μου ιστορία..Οι σχέσεις μας δεν ήταν ποτέ καλές αλλά πίστεψα πως με το παιδί κάπως θα άλλαζαν τα πράγματα.

Όμως οι προσδοκίες τους όταν γεννήθηκε η κόρη μου (13 μηνών τώρα) ήταν τελείως διαφορετικές από τις δικές μας. Θέλανε να παίρνουν απο βρέφος αγκαλιά το παιδί κ να το φιλάνε,από τη στιγμή που σαράντησε απαιτούσανε να την πηγαίνουμε εκεί συνέχεια (μένουνε σε παραθαλάσσιο μέρος, περίπου 45 λεπτά απο εμάς), να μένουμε εκεί 12 άτομα στο σύνολο, να τους την αφήσουμε βρεφάκι 3 μηνών και πολλά άλλα. Πήγαμε κάποιες φορές κ φύγαμε πάντα με καυγά ,γιατί δεν καθίσαμε πολύ,όσο θα θέλανε. και με προτροπή του άντρα μου ξαναπήγαμε και πάλι τα ίδια. Έρχεται χειμώνας κ τους δηλώνουμε πως σε σπίτι χωρίς καμία θέρμανση δε θα ερχόμαστε συχνά, ωστόσο το σπίτι είναι ανοιχτό να έρχεστε όποτε θέλετε. Απο σεπτέμβριο μέχρι κ τώρα έχουν έρθει 5 φορές. Άλλες τόσες πήγαμε κ εμείς κ ας είχε απίστευτο κρύο, μπας κ τους παρακινήσουμε να έρχρονται συχνότερα,μου είπε ο σύζυγος.Παράπονα κάθε φορά,πως δε βλέπουν το παιδί, κ δεν τους αναγνωρίζει,ενώ εσένα τον μπαμπά σου τον γνωρίζει κ τον φωνάζει.

Ο σύζυγός μου λοιπόν επέλεξε τον πιο εύκολο,γι αυτόν δρόμο, όχι της αλήθειας κ άρα της σύγκρουσης αλλά της συναίνεσης κ της δικαιολογίας. Στα παράπονά τους λοιπόν απαντούσε" όχι μωρέ σας γνωρίζει, έτσι είναι σε όλους στην αρχή κτλ.

Καλοκαίριασε λοιπόν κ ξαφνικά κ ενώ έχουν να δουν το παιδί 2,5 μήνες(στα γενέθλιά της δεν ήρθανε), ζητάνε να πηγαίνουμε συνέχεια εκεί κ να καθόμαστε τα σαβατοκύριακα. Εγώ δήλωσα στον άντρα μου πως πέρα απο το οικονομικό κ απο θέμα εγωισμού δε θέλω να πάω σε ανθρώπους που σε 13 μήνες το παιδί το έχουν δει ελάχιστες φορές, κ πως θέλω να πάμε για μπάνιο κ ΄κάπου αλλού, στο μέρος αυτό πηγαίνουμε τόσα χρόνια. Συμφωνεί επιφυλακτικά κ λέει ας πάμε την πρώτη φορά κ βλέπουμε. Συμφώνησα κ πρότεινα να πάμε αυτή την εβδομάδα σάβατο να μην έχει πολύ κίνηση κ ταλαιπωρηθούμε κ να γυρίσουμε νωρίς το μεσημεράκι ,να κοιμηθεί κ η μικρή(δυστυχώς δεν κοιμάται με κανένα τρόπο μακριά απο το κρεβάτι της). Η απάντηση του ήταν αφοπλιστική: Να πάμε σάβατο,που δουλεύουνε? Ποιός τους ακούει!! Καλύτερα να μην πάμε καθόλου!!!!! Και εσύ πώς το σκέφτεσαι καλέ μου? του λέω. καμία απάντηση, η συζήτηση σταμάτησε εκεί. Έχω απίστευτη ένταση μέσα μου,γιατί θεωρώ ήδη παραχώρηση το ότι δέχτηκα να πάω αλλά κ να πάω με τους όρους ,που θέλουν εκείνοι δεν το αντέχω!!!! Μέχρι πότε βρε κορίτσια οι παραχωρήσεις?Κουράστηκα...

Ο λογος που θα πατε ειναι για να δουν το παιδι και να μην γκρινιαζουν σωστα?

Αν ναι τοτε συγνωμη αλλα συμφωνω με τον αντρα σου, αν πατε και δουλευουν δεν θα δουν το παιδι οποτε μην πατε καθολου..

Γιατι δεν πατε την Κυριακη να πατε ολοι μαζι για μπανακι να χαρουν λιγο την μικρη και να φατε μετα ολοι παρεα στο σπιτι και φευγετε μετα? Σε φρικαρω τωρα το ξερω αλλα δεν βλεπω κατι ιδιαιτερα κακο στη συμπεριφορα τους για να σου βγαινει εγωισμος και κοντρα..

Αφου δουλευουν λογικο ειναι να μην εχουν χρονο να ερχονται συχνοτερα, η γκρινια ειναι το κακο, αυτο ναι δεν ειναι ωραιο απο μερους τους. Αλλα στην τελικη αυτο που ζητανε ειναι να βλεπουν περισσοτερο το εγγονακι τους. Και αφου μενουν σε παραθαλασσιο μερος βολευει να πηγαινετε τωρα που ειναι καλοκαιρακι να κανετε το μπανιο σας και μετα μπορεις να πηγαινεις σπιτι τους να κανεις μπανακι τη μικρη και να την ταιζεις με την ησυχια σου αντι να κολλατε στην κινηση και εκεινη να ειναι με τα αλατια και να ταλαιπωρειται.

Συγνωμη αν σε φορτωνω περισσοτερο αλλα ως τριτη οπως διαβασα το προβλημα σου δεν βλεπω καποιο ιδιαιτερο λογο να θες να τους αποφυγεις..

Κοίτα η δουλειά είναι δική τους ,το σπίτι τους είναι ακριβώς δίπλα, όποτε κ να πάμε μπορούνε να τη δούνε. Επίσης κ την κυριακή δουλεύουνε απλά όχι όλοι.Λογικό να μην μπορείς να καταλάβεις αυτά,που γράφω είναι πολύ λίγα. Ωστόσο συγνώμη αλλά όταν ένα ολόκληρο χειμώνα αρκείσαι στο να δεις το πρώτο κ μοναδικό σου εγγόνι μόνο 5 φορές για μένα λέει κάτι.όλοι δουλεύουμε(οκ εγώ όχι), αυτό δεν είναι δικαιολογια. Το να μην έρθεις στα πρώτα του γενέθλια γιατι το ξέχασες κ αποφάσισες τελευταία στιγμή να πας εκδρομή επίσης.Εξάλλου 1 χιλιόμετρο μακριά απο εμάς έχουν σπίτι το οποιο πριν γεννηθεί το παιδί επισκέπτονταν πολύ συχνά. Και μιλάμε για ανθρώπους ,που θα πας σάββατο κ θα γκρινιάξουν γιατι φεύγεις,θα πας κυριακή κ θα γκρινιάξουν γιατί δεν πήγες απο το σάββατο κ αυτή τη φορά θα σου τη χαρίσουν αλλά την επόμενη απαιτούν να κανεις το σωστό, δηλαδή αυτό,που θέλουν.

Ειναι ανθρωποι που δεν θελουν να χαλασουν τη βολη τους...

στα γενεθλια της μικρης γιατι δεν ηρθαν? αυτο το θεωρω γαιδουρια παντως (συγνωμη κιολας..)

εγω καταλαβαινω απολυτα παντως γιατι θελεις να τους αποφυγεις, επειδη δεν βλεπεις καμια διαθεση απο την μερια τους και αυτο σε παγωνει απεναντι τους, σωστα?

Και τι σε πειράζει αν θα γκρινιάξουν? Πήγαινε όποτε σας βολευει, αφού το θέλει και ο άντρας σου, και άστους να λένε ό,τι θέλουν

Δεν μπορώ να ξέρω πως ακριβώς νιώθεις, αλλά αν θες την γνώμη μου, είναι γονείς του άντρα σου και παππούδες της κόρης σου. Όπως οι δικοί σου γονείς θέλουν να βλέπουν το παιδί, το ίδιο συμβαίνει και μ' αυτούς. Εσύ ξέρεις καλύτερα αν έχει συμβεί κάτι τόσο σοβαρό μεταξύ σας, που σε κάνει να μην θέλεις να πας.

Όμως θα πρέπει να σκεφτείς ότι έτσι πληγώνεις και τον άντρα σου, που είναι στη μέση και τον φέρνεις σε δύσκολη θέση.

Κι εγώ απ' την μεριά μου δεν το βλέπω τόσο τραγικό να πάτε και να κάνετε το μπανάκι σας, να έχετε το σπίτι για να πλυθείτε, να αλλάξετε, να ξεκουραστείτε λίγο εσείς και το παιδί.

Και πάλι σου λέω ότι αν δεν έχεις σοβαρούς λόγους, για να τους αποφύγεις, εγώ στην θέση σου θα προτιμούσα να πάω εκεί να κάνω μπάνιο και όχι να τρέχω σε άλλη παραλία και να ταλαιπωρώ και το παιδί μέσα στη ζέστη. Να ικανοποιήσω και τον άντρα μου, πως όπως και να το κάνουμε είναι γονείς του. Αυτοί τον μεγάλωσαν και δεν παρεξηγώ την λαχτάρα τους να δουν και το εγγονάκι τους.

Όμως ότι και να πούμε εμείς, εσύ ξέρεις καλύτερα για να αποφασίσεις.

Ακριβώς γι αυτό Eve, με τρελαίνει να μην έχουν κάνει μέχρι σήμερα τιποτα,που να τους ξεβολεύει, που είναι μόνοι τους κ νέοι άνθρωποι κ ξαφνικά να ζητάνε απο εμένα να ξεβολευτώ απίστευτα να μαζέψω ένα σωρό πράγματα, για να πάω να τους δει το παιδί και να μην ικανοποιηθούνε κ όλας!! Και σε όλα αυτά να μη μιλάς, γιατί σου λέει ο άντρας σου "μην εκτίθεσαι, θα το κανονίσω εγώ" κ φυσικά ποτέ να μην κανονίζει τίποτα.Στα γενέθλια δεν ήρθανε γιατίδε θυμόντουσαν ότι έχει γενέθλια κ είχαν ήδη κανονίσει να φύγουν ,για να ξεφύγουν .

Μα προφανώς για τον άντρα μου θα πάω, κ τόσα χρόνια για εκείνον πηγαίνω. Λαχτάρα για το εγγόνι δεν είναι αγαπάω το παιδί κ φέρτο μου να το δω αλλά και έρχομαι να το δω. Η πεθερά μου 1 εβδομάδα πριν τη βάφτιση της μικρής είπε στον άντρα μου οτι δε θέλει να έρχεται γιατι εδώ είναι το σπίτι μου κ δε μπορεί να κάνει ότι θέλει στο παιδί ενώ στο σπίτι της δεν έχω δικαίωμα να μιλήσω, γιατί είμαι φιλοξενούμενη κ εκεινη κάνει ότι θέλει κ ιώθει άνετα. Επίσης τον παρότρυνε να πηγαίνει κ μόνος του με το παιδί στην κερατέα,να είναι και πάλι σαν οικογένεια. Δε λέει κάτι αυτό για το πως αισθάνεται για μένα? Κ εγώ μετά πως να νιώθω?

Γιατί σε απασχολεί τόσο πολύ η συμπεριφορά των πεθερικών σου και τα όποια αισθηματά τους απέναντι σου? Από την στιγμή που έχεις ξεκαθαρίσει πως ό,τι κάνεις το κάνεις για τον άντρα σου γράψτους στα παλιά σου τα παπούτσια

ειδες πως σε καταλαβαινω....

επειδη ετσι ειναι και τα δικα μου πεθερικα, τα οποια σημειωτεον δεν εργαζονται, μενουν στα 2 οικοδομικα τετραγωνα και δεν εχουν βοηθησει ποτε μα ποτε, ολη μερα βολτες, τηλεοραση και σταυρολεξα...

εμεις δουλευουμε και οι 2 10ωρες τη μερα, με βοηθαει ο πατερας μου μαζι με μια χρυσοπληρωμενη γυναικα για τα παιδια....

φυσικα παντα θα πουνε "εεεεε αμα θελησεις κατι, πες μας ε?" και μετα φευγουν να κρυφτουν, πανε εκδρομες, εξοχικο..κλπ..( αλλα το τυπικο το ειπαν...)

εγω εχω δηλωσει στον αντρα μου (ο οποιος αισθανεται πολυ ασχημα για ολη αυτη τη σταση των γονιων του) οτι εγω αποστασιοποιουμαι απο εκεινους (σιγα μην τους παρακαλεσω να ασχοληθουν με τα εγγονια τους!) να μην τολμησει και μου κανει καμια νυξη για κανενα εξοχικο των γονιων του, διοτι του εφτιαξα βαλιτσα και εφυγε μονος του. Και εκει τελειωνει το ζητημα.

κι εσενα ηθελαν εκδρομουλα και ξεχασαν τα πρωτα γενεθλια του μοναδικου τους εγγονιου..τι να πω..πραγματικα..

Δεν θελω να κανω το συνηγορο του διαβολου αλλα να ρωτησω κατι, τους καλεσατε στα γενεθλια οταν οργανωνατε το παρτυ? Εννοειται θα επρεπε να θυμουνται τα γενεθλια του εγγονιου τους και να ρωτησουν απο μονοι τους αν θα κανετε κατι και να ερθουν, αλλα εσεις τους το υπενθυμισατε?

Ειναι εγωιστικη η σταση τους αλλα οπως ειπε η κορινα ειναι οι γονεις του αντρα σου, οχι ξενοι για να τους κρατας μουτρα και να τους αποφευγεις. Για μενα καλο θα ειναι να βρισκεις μια μεση λυση που ουτε εσενα θα ξεβολευει ουτε και αυτοι θα ζοριζονται πολυ, οσο για την γκρινια χρησιμοποιησε χιουμορ και διπλωματια και μην το παιρνεις τοσο σοβαρα και χαλιεσαι. Αν σου λενε γιατι δεν καθεστε παραπανω ή γιατι δεν ηρθατε απο χτες και τετοια γελα και πες κατι στο στυλ ''α δεν σας πιανουμε πουθενα εσας! Αν εχουμε δουλειες και δεν ερθουμε μας λετε γιατι δεν ηρθαμε αν ερθουμε λετε γιατι φευγουμε νωρις κτλ.'' λεγε αυτα που θες και γελα!

Και αν συνεχιζουν την γκρινια πετα παντα γελαστα καμια σποντα οτι ''κι εγω μητερα (ή οπως την λες) τοχω παραπονο που δεν ερχεστε συχνοτερα να βλεπετε τη μικρη αλλα δεν σας γκρινιαζω!''

Υπαρχουν τροποι, μην χαλατε τις καρδιες σας, μια οικογενεια ειστε ειναι κριμα να ψυχρανθειτε.

Έχεις δίκιο, αυτό είναι το σωστό, όμως δεν είναι πάντα εύκολο να συναναστρέφεσαι μα ανθρώπους ,που δε σε εκτιμάνε, που σε βλέπουν κ ξέρεις πως θα προτιμούσανε να μην είσαι εκεί. Είναι πολύ δύσκολο, για εμένα τουλάχιστον..

εγω παλι νομιζω οτι ζητας πολλα.... οπως ειπες ειναι νεοι καιδουλευουν... δεν θα εχουν απεριοριστο χρονο.

Μα προφανώς για τον άντρα μου θα πάω, κ τόσα χρόνια για εκείνον πηγαίνω. Λαχτάρα για το εγγόνι δεν είναι αγαπάω το παιδί κ φέρτο μου να το δω αλλά και έρχομαι να το δω. Η πεθερά μου 1 εβδομάδα πριν τη βάφτιση της μικρής είπε στον άντρα μου οτι δε θέλει να έρχεται γιατι εδώ είναι το σπίτι μου κ δε μπορεί να κάνει ότι θέλει στο παιδί ενώ στο σπίτι της δεν έχω δικαίωμα να μιλήσω, γιατί είμαι φιλοξενούμενη κ εκεινη κάνει ότι θέλει κ ιώθει άνετα. Επίσης τον παρότρυνε να πηγαίνει κ μόνος του με το παιδί στην κερατέα,να είναι και πάλι σαν οικογένεια. Δε λέει κάτι αυτό για το πως αισθάνεται για μένα? Κ εγώ μετά πως να νιώθω?

έχω νευριάσει τόοοοοοοοοοοοοοοοσο πολύ με αυτά που γράφεις!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! που θέλω να τους δείρω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

σε καταλαβαίνω απόλυτα!!!! έλεος δλδ.

1ον το παιδί είναι δικό σου! και όχι δικό της.

κακώς τους αφήσατε να έρχονται τόσο συχνά και ενώ ήταν τόσο μωρό το έπαιρναν αγκαλιά και το φιλούσαν και το ζουμπούσαν.

εγώ τα είχα ξεκόψει αυτά γιατί ήξερα οτι αν αφήσεις περιθώρια στην αρχή μετά χάνεται η μπάλα. αγκαλιά το έπαιρναν μόνο με την πάνα για να μην ακουμπήσει επάνω τους (πείτε με υστερική δεν με νοιάζει) και τα φιλιά ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΤΑΝ!!!!!!!!!!! επειδή όμως άργησαν να καταλάβουν οτι ΔΕΝ φιλάμε το βρεφάκι στα χέρια, μόλις του έδιναν ένα φιλί...εγώ πήγαινα επιδεικτικά με το πανάκι και σκούπιζα το χεράκι του!!!!!

αχ....φούντωσα τώρα που τα σκέφτομαι.

ίσως να πρέπει να σε ηρεμήσουμε και όχι να σε κάνουμε χειρότερα, αλλά ας αναλάβουν οι υπόλοιπες στο θέμα ηρεμία!

εγώ είμαι της άποψης ότι για το κάθε παιδί έχει δικαίωμα να αποφασίζει μόνο το ζευγάρι. καμία γιαγιά και κανένας παππούς!

συζήτησε με τον άντρα σου και βρείτε μια λύση που αυτούς να βολέψετε και εσείς να μην σκάτε. στο κάτω κάτω....πάντα θα έχουν κάτι να πούν. οπότε κάνε αυτό που θέλεις για να μην σκάς κιόλας!!!!!!!!!!

Έχεις δίκιο, αυτό είναι το σωστό, όμως δεν είναι πάντα εύκολο να συναναστρέφεσαι μα ανθρώπους ,που δε σε εκτιμάνε, που σε βλέπουν κ ξέρεις πως θα προτιμούσανε να μην είσαι εκεί. Είναι πολύ δύσκολο, για εμένα τουλάχιστον..

Μήπως όμως Μελίτα μου κι αυτοί νομίζουν το ίδιο ? Μήπως νομίζουν ότι εσύ δεν τους θέλεις ? Σου έγραψα και προηγουμένως ότι εμείς δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς έχει συμβεί μεταξύ σας ή κάποιες λεπτομέρειες τελοσπάντων που σε έχουν πειράξει και δεν τους θέλεις.

Πάντως αν δεν είναι κάτι τόσο σοβαρό, θα σου πρότεινα να κάνεις υπομονή για να μην πληγώνεις τον άντρα σου.

Έχεις δίκιο, αυτό είναι το σωστό, όμως δεν είναι πάντα εύκολο να συναναστρέφεσαι μα ανθρώπους ,που δε σε εκτιμάνε, που σε βλέπουν κ ξέρεις πως θα προτιμούσανε να μην είσαι εκεί. Είναι πολύ δύσκολο, για εμένα τουλάχιστον..

Δυστυχώς δεν μπορουμε να έχουμε ένα απόλυτα ελεγχόμενο περιβάλλον, δηλ να μας αγαπάνε και να μας εκτιμάνε όλοι οι άνθρωποι που συναναστρεφόμαστε. Πολύ συχνα αναγκαζόμαστε να συναναστραφούμε και ανθρώπους με τους οποίους δεν ταιριάζουμε και που θα προτιμούσαμε να μην συναντούσαμε αν δεν μας ανάγκαζαν οι συνθήκες. Το θέμα είναι να προσαρμοστούμε σε αυτές τις καταστάσεις, ώστε να γίνονται όσο το δυνατόν λιγότερο δυσάρεστες. Το να υποχωρούμε πού και πού δεν το θεωρώ κακό, κάτι άλλο κερδίζουμε (την ηρεμία στο ανδρόγυνο πχ) Αν πάλι είναι τόσο δύσκολο, ξεκόβουμε, με το αντίστοιχο τίμημα πάντα (στην περίπτωσή σου αυτό ίσως να ήταν να θυμώσουν τα πεθερικά, πιθανόν και ο άντρας σου κλπ)

Kαταρχήν στα γενέθλια της μικρής, επειδή ήταν μια εβδομάδα ακριβώς μετα το πάσχα κ είμασταν εκεί, βεβαίως κ είπαμε πως θα κάνουμε το πρώτο μας πάρτυ κ πως το περιμένω πως κ πως. Μάλιστα ο σύζυγος τους είπε να έρθουν την ώρα,που είχαμε πει κ στους υπόλοιπους κ δε μας είπαν τίποτα. Παραμονή των γενεθλίων του είπαν πως θα φύγουν κ όταν τους είπε δε θα έρθετε? είπαν ώχ το ξεχάσαμε κτλ.

Τώρα για το αν ζητάω πολλά, εγώ δε ζητάω τίποτα. Απλά δεν αντέχω να μου ζητάνε κ να με πιέζουν άνθρωποι,που δεν έχουν μάθει να δίνουν.

Προφανώς και θα αισθάνονται οτι δεν τους θέλω τώρα πια, αυτό είναι αλήθεια, δεν μπορώ να σας το κρύψω, γράφοντας μόνο τη δική μου πλευρά. Η διαφορά όμως είναι πως όταν με γνωρίσανε ήμουνα 18 χρονών κοριτσάκι ,που έχει χάσει απο μικρή τη μητέρα της, μπορείτε σαν γυναίκες να καταλάβετε πόσο θα ήθελα να γίνω δεκτή και να έχω στήριξη απο μια γυναικεία παρουσία,που μου έλειπε. Μετά απο 11 χρόνια απόρριψης, ναι πλέον δεν τους θέλω, κ τους δείχνω ό,τι καλύτερο μπορώ, δηλαδή τυπικότητα κ τίποτα παραπάνω.Όταν έμεινα έγκυος κ σε μια στιγμή αδυναμίας εκμηστηρεύτηκα στην πεθερά μου πόσο φοβάμαι μην αρρωστήσω σαν τη μητέρα μου, μου απάντησε πως αν μου συμβεί ότι κ σε εκεινη (τη μητέρα μου) θα μου μεγαλώσει αυτή το παιδι.

Melina μην τρελαίνεσαι.Εμένα τα δικά μου πεθερικά μένουν 10 λεπτά με το αυτοκίνητο από το σπίτι μας και η τελευταία φορά που ήρθαν να δουν το παιδί ήταν τα Χριστούγεννα.Όταν τους τον πήγαμε εμείς για να τον δουν το μωρό επειδή τους είχε ξεχάσει έκλαιγε και διαμαρτυρήθηκαν.Χαμογελαστή και εγώ τους απάντησα ότι "το μωρό δεν σας έχει μάθει επειδή έχει πααααρα πολύ καιρό να σας δει ,τι να κάνουμε;""Να ερχόσαστε να το βλέπεται όποτε θέλετε το σπίτι είναι πάντα ανοιχτό".Δεν έρχονται ,το πάμε εμείς αλλά όχι συχνά. Μια φορά το μήνα περίπου.Αααα όλα κι όλα όποιος θέλει να δει το εγγόνι του και το λαχταράει να έρχεται να το βλέπει.

Eγω ουτε ζωγραφιστα δεν θελω να τα βλεπω τα πεθερικα μου και πολλες φορες εχουμε αρπαχτει.....παρολα αυτα τους πηγαινω καθε Σαββατο την μικρη να την δουνε γιατι λεω παππουδες ειναι και αυτοι.Χανω ολη την ημερα μου και αναγκαζομαι και κανω δουλειες και την Κυριακη για να τους την παω Σαββατο.Την προηγουμε εβδομαδα ειπα δεν θα την φερω γιατι θελω να κανω ντουλαπες και χαλια ........ περιτο να σας πω τι εγινε.Α, αυτοι δεν ερχονται γιατι δεν θελουν να χασουν την βολη τους.Σημιωστε οτι το παιδι ειναι ολες τις καθημερινες τα πρωινα που δουλευω ενα τετραγωνο πιο κατω απο το σπιτι τους , στην μητερα μου , και δεν πατανε ποτε να το δουν.Η μητερα μου τους εχει πει εκατο φορες οτι μπορουν να πηγαινουν οποτε θελουν.Ενω λοιπον εγω κανω την χαζη και ανεχομαι χιλιες δυο μα.....κιες την πηγαινω εκει (που μ'αυτα που μου εχουν κανει ουτε καλημερα δεν επρεπε να λεω) και λεω αντε ντεφι να γινει γιαγια ειναι κι αυτη, εγγονι της ειναι κλπ.........αυτοι για να μου σπασουν τα νευρα δεν ερχονται ποτε , γιατι απο την κακια της θελει να με ξεβολευει καθε Σαββατο, να γινεται το δικο της και να λεει και ενα σωρο λογια στον γιοκα της απο πισω....Ε....καμια ωρα θα με πιασουν τα διαολια μου και θα κανουν να την δουν ......................

Προφανώς και θα αισθάνονται οτι δεν τους θέλω τώρα πια, αυτό είναι αλήθεια, δεν μπορώ να σας το κρύψω, γράφοντας μόνο τη δική μου πλευρά. Η διαφορά όμως είναι πως όταν με γνωρίσανε ήμουνα 18 χρονών κοριτσάκι ,που έχει χάσει απο μικρή τη μητέρα της, μπορείτε σαν γυναίκες να καταλάβετε πόσο θα ήθελα να γίνω δεκτή και να έχω στήριξη απο μια γυναικεία παρουσία,που μου έλειπε. Μετά απο 11 χρόνια απόρριψης, ναι πλέον δεν τους θέλω, κ τους δείχνω ό,τι καλύτερο μπορώ, δηλαδή τυπικότητα κ τίποτα παραπάνω.Όταν έμεινα έγκυος κ σε μια στιγμή αδυναμίας εκμηστηρεύτηκα στην πεθερά μου πόσο φοβάμαι μην αρρωστήσω σαν τη μητέρα μου, μου απάντησε πως αν μου συμβεί ότι κ σε εκεινη (τη μητέρα μου) θα μου μεγαλώσει αυτή το παιδι.

Εντάξει τι να πω. Απλά είναι απαράδεκτη γι' αυτό που είπε. Με την πεθερά μου έχουμε πολύ καλές σχέσεις και παρόλο που είναι μεγάλη σε ηλικία, με αγκάλιασε αμέσως μόλις με γνώρισε. Ίσως να οφειλόταν στο ότι ο άντρας μου ήταν παντρεμένος ξανά και πέρασαν όλοι πολύ άσχημα με την προηγούμενη νύφη.

Βέβαια είναι μεγάλοι άνθρωποι, έχουν τις παραξενιές τους, αλλά δεν μου έχουν πει ποτέ κάτι άσχημο και δεν έχουν αφήσει ποτέ κανένα υπονοούμενο. Ειδικά η πεθερά μου είναι πολύ ευθύς άνθρωπος, ότι έχει να πει θα το πει μπροστά σου και όχι πίσω από την πλάτη σου.

Αυτό το εκτιμώ πολύ.

Η δικιά σου πεθερά μάλλον είναι πονηρή. Αυτό το είδος ανθρώπου θέλει προσοχή και ειδική μεταχείριση.

Έχεις δίκιο κ η αλήθεια είναι το χειμώνα δε με νοιάζει δεν έρχονται δεν πάμε οκ. Με ενοχλεί που τώρα το καλοκαίρι ξαφνικά περιμένουν να πηγαίνουμε καθε σκ κ μάλιστα μας παραχωρούν κ δωμάτιο λεει!!!! Εννοείτε πως η μικρή δεν τους γνωρίζει κ μάλιστα τον πεθερό μου δεν τον θέλει κ όλας. Το να έρχονται πιο συχνά τους το έχω πει αλλα εμένα μου λένε πως για εμάς είναι πιο εύκολο να έρθουνε.

Καλα τωρα που μας ειπες περισσοτερες λεπτομερειες θυμωσα κι εγω με την πεθερα σου!

Τι απαραδεκτα ειναι ολα αυτα που λεει καλε? Ελεος!

Ενταξει εχεις τα δικια σου.. κανε υπομονη και απλα εκμεταλευσου το γεγονος οτι εχουν παραθαλασσιο σπιτι, κανε τα μπανακια σου, μην τους παιρνεις στα σοβαρα και θα πηγαινετε οποτε σας βολευει! Αυτοι αν δεν θελουν να ερχονται καλυτερα!

Απλα κρατα αυτη την τυπικη συμπεριφορα και κανε κανενα χατηρι που και που ετσι για να μην λενε.

Δυστυχώς τους συγγενείς δεν τους διαλέγουμε.

Και δεν μπορείς να τους ξεκόψεις από το εγγονάκι τους...

Με βαριά καρδιά στο γράφω αλλά έτσι είναι.. και μένα η πεθερά μου αδιάφορη. Ήρθε στο μαιευτήριο 2 φορές και από την μέρα που ηρθαμε στο σπίτι μέχρι να σαραντήσει το μωρό δεν πήρε ένα τηλέφωνο να ρωτήσει τι κάνει (άσε με εμένα..). Ούτε ένα μήνυμα, τίποτα. Άφαντη.

Και δεν μπορώ να το ξεχάσω, αλλά κρατάω τα προσχήματα..

Προσπάθησε στις συναντήσεις σας να μην "ακούς" αυτά που σε ενοχλούν.

Εγώ εξασκούμαι ακόμα, αλλά που θα πάει, θα το πετύχω κάποια στιγμή!!

Έχεις δίκιο κ η αλήθεια είναι το χειμώνα δε με νοιάζει δεν έρχονται δεν πάμε οκ. Με ενοχλεί που τώρα το καλοκαίρι ξαφνικά περιμένουν να πηγαίνουμε καθε σκ κ μάλιστα μας παραχωρούν κ δωμάτιο λεει!!!! Εννοείτε πως η μικρή δεν τους γνωρίζει κ μάλιστα τον πεθερό μου δεν τον θέλει κ όλας. Το να έρχονται πιο συχνά τους το έχω πει αλλα εμένα μου λένε πως για εμάς είναι πιο εύκολο να έρθουνε.

Ας να έχουν ότι απαίτηση θέλουν εσείς να πηγαίνετε όποτε θέλετε και μπορείτε.Αν τους καίει τόσο πολύ το εγγόνι ας έρχονται να το δουν...