Δε μπορώ να φροντίσω το γιο μου λόγω της 2ης εγκυμοσύνης μου

Καλημέρα σε όλες.

Είμαι στη 12η εβδομάδα κύησης και ήδη από την 6η ταλαιπωρούμαι με αποκόλληση σάκου. Αλλωτε με μικρή και την προηγούμενη Δευτέρα με τεράστια αιμορραγία και τρομερους πόνους. Όταν συνέβη πήρα τον γιατρό μου και τον ενημέρωσα πως απέβαλλα, τόσο σίγουρη ήμουν. Όμως το μικρό φασολάκι μας ξεγέλασε και ήταν ακομα μέσα κουνώντας χεράκια και ποδαράκια... Έχει περάσει μια εβδομάδα ακινησίας και ακομα εχω αιμορραγία και κάποιους πόνους περιόδου που και που. Αυριο πάμε για αυχενική και ελπίζω να έχουμε καλά νέα.

Ψυχολογικά και συναισθηματικά όμως ειμαι χαλια κι εδώ είναι που θα ήθελα τη βοηθεια σας.

Έχω ήδη ένα αγοράκι που χρονισε πριν 9 ημέρες.

Δυστυχώς ειμαι ανίκανη να το φροντίσω και είναι σχεδόν όλη μέρα και όλη νύχτα στους γονείς μου...

Αυτο μου κοστίζει τόσο πολύ!

Φοβάμαι πως το παιδάκι μου θα με ξεχάσει και δε θα νιώθει ασφάλεια διπλα στη μαμά του. Μπορεί να νομίζει πως το έχω παρατήσει...

Σας παρακαλώ, οποια είχε κάποια ανάλογη εμπειρία ας μου πει πως το αντιμετώπισε...

Πραγματικά καμια φορά σκέφτομαι πως αν είναι να χάσω το γιο μου, δε τη θέλω την εγκυμοσύνη αυτή (ας με συγχωρέσει η Παναγία)...

Σε καταλαβαινω και είναι ένας από τους λογους που δεν θέλω να κανω 2ο παιδακι. Όμως αν το δεις μακροπρόθεσμα αυτό θα περασει, είναι παροδικό και θα αποκατασταθουν οι ισορροπιες. Απλα τωρα πρεπει να το περασεις και αυτό.

Αυτό που μπορω να σκεφτω είναι μηπως να ήσουνα και συ με τους γονεις σου που το φροντίζουν για να έχει τουλάχιστον οπτική επαφή; Και συ λιγα παιχνιδακια με τα χερια από το κρεβατι πιστευω ότι θα μπορεις να του κανεις.

Ευχομαι να πανε όλα καλα

MarianS μου σε ευχαριστώ για την απαντηση σου.

Και σε μας η εγκυμοσύνη αυτή ήρθε απρογραμμάτιστα.

Ξέρεις τι γίνεται; Εγώ πρέπει να ειμαι σε ακινησία που σημαίνει ότι δε μπορώ να πηγαινοέρχομαι απο σπίτι σε σπίτι.

Κι αν πάω στους γονείς μου να αφήσω τον άντρα μου μόνο του;

Δυστυχώς κι εκείνος κάνει μια δουλεια με περίεργα ωράρια και είμαστε αναγκασμένοι να αφήνουμε τον μικρό και βραδυ στους παππούδες.

Σήμερα ας πούμε θα τον έχουμε μαζί μας...

Δεν ξέρω, δε μπορώ να το διαχειριστω και οσο περνάει ο καιρός ειμαι και χειρότερα....

Μαρία, να μην στενοχωριεσαι!

Δεν ξεχνιεται ετσι ευκολα η μαμά

Η κατάστασή σου εχει φως στο τουνελ, θα ληξει σε λιγους μηνες, εδω αλλες μαμαδες δουλευουν από το πρωι μεχρι το βραδυ και βλεπουν τα παιδιά τους μονο για 2 ωρες μεσα στην ημερα και πάλι τα παιδάκια τους κανουν σαν τρελά όταν ειναι μαζί!

Φανταζομαι οτι ειναι δυσκολα, να εχεις και την εννοια της νεας εγκυμοσύνης και τη στενοχωρια του μεγάλου σου, αλλα θα περασει ο καιρός και θα ειστε παλι ολοι μαζι παρεούλα!

(ο άντρας σου τι θα παθει καλέ αν μεινει μόνος του καμιά φορά?? - μήπως εχεις 2 μεγαλα μωρά και ένα στην κοιλιά?)

Να σκεφτεσαι "μακριά", να παιρνεις κουράγιο!

Καλή συνέχεια!

Κορίτσι μου κάνε λίγη υπομονή και σε λίγους μηνες θα δεις ποσο όλα θα φτιάξουν κ θα είσαστε μια ευτυχισμένη πλήρης οικογένεια! Αυτά τα πέρασα κ εγώ... Έμεινα έγκυος όταν το πρωτο παιδάκι μου ηταν 8 μηνών! Το ήθελα όμως! Έτσι ένοιωθαν κ εγώ καποιες φορες παρόλο που ο μεγαλος μου ηταν σπίτι μας δεν πήγε στους γονεις μου! Ερχόταν η πεθερά μου εδώ και το επαιζε τα πρωινά που έλειπε ο μπαμπάς!!!

Αυτό που θα έπρεπε να κανεις κατα την γνώμη μου είναι καλύτερα το παιδι να είναι σπίτι σας ! Ασ ερθει η μαμά σου η η πεθερά σου να τον προσέχει όταν θα είσαι μονη σου χωρίς τον άντρα σου! Έτσι το παιδι δεν θα αισθάνεται τόσο την απώλεια σου..τώρα είναι σε άλλο σπίτι μακρια σου και μπορεί να αισθάνεται έτσι όπως λες! Αν όμως είναι σπιτι σας κ είναι κάποιος εκεί να σας βοηθάει θα είναι αλλιως.. Ο μικρός θα σας βλέπει.. Αν δεν μπορούν να έρθουν σπίτι σας ίσως να σκεφτείς να πάρεις καποια κοπελα η φιλη σου να τον προσέχει!!!

Με το καλό αύριο να κανεις την αυχενική και καλά αποτελεσματα! Και μην σκέφτεσαι έτσι... Οπότε και να έκανες δεύτερο το ίδιο θα αισθανοσουν... Όταν γεννήσεις όλα θα φτιάξουν!!

Σε φιλώ!

Καλημέρα σε όλες.

Είμαι στη 12η εβδομάδα κύησης και ήδη από την 6η ταλαιπωρούμαι με αποκόλληση σάκου. Αλλωτε με μικρή και την προηγούμενη Δευτέρα με τεράστια αιμορραγία και τρομερους πόνους. Όταν συνέβη πήρα τον γιατρό μου και τον ενημέρωσα πως απέβαλλα, τόσο σίγουρη ήμουν. Όμως το μικρό φασολάκι μας ξεγέλασε και ήταν ακομα μέσα κουνώντας χεράκια και ποδαράκια... Έχει περάσει μια εβδομάδα ακινησίας και ακομα εχω αιμορραγία και κάποιους πόνους περιόδου που και που. Αυριο πάμε για αυχενική και ελπίζω να έχουμε καλά νέα.

Ψυχολογικά και συναισθηματικά όμως ειμαι χαλια κι εδώ είναι που θα ήθελα τη βοηθεια σας.

Έχω ήδη ένα αγοράκι που χρονισε πριν 9 ημέρες.

Δυστυχώς ειμαι ανίκανη να το φροντίσω και είναι σχεδόν όλη μέρα και όλη νύχτα στους γονείς μου...

Αυτο μου κοστίζει τόσο πολύ!

Φοβάμαι πως το παιδάκι μου θα με ξεχάσει και δε θα νιώθει ασφάλεια διπλα στη μαμά του. Μπορεί να νομίζει πως το έχω παρατήσει...

Σας παρακαλώ, οποια είχε κάποια ανάλογη εμπειρία ας μου πει πως το αντιμετώπισε...

Πραγματικά καμια φορά σκέφτομαι πως αν είναι να χάσω το γιο μου, δε τη θέλω την εγκυμοσύνη αυτή (ας με συγχωρέσει η Παναγία)...

Γλυκειά μου σε καταλαβαίνω τόσο πολύ! Στα πρώτα γενέθλια της κόρης μας ανακοινώσαμε ότι είμαι 7 εβδομάδων έγκυος. Κι εμείς με αιμορραγία στην 11η ή 12η και κοντέψαμε να το χάσουμε. Δεν μπορούσα να πάρω αγκαλιά το αγγελούδι μου που σ'αυτή την ηλικία με χρειαζόταν τόσο πολύ...

ΟΜΩΣ, όσο κι αν παιδευτήκαμε και στην εγκυμοσύνη αλλά και τους πρώτους μήνες, νομίζω άξιζε τον κόπο τα παιδιά να μην έχουν μεγάλη διαφορά. Τα βλέπεις που είναι αχώριστα τώρα πια και έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα σχεδόν ηλικιακά.

Θα πρέπει να αφιερώσεις πολύ χρόνο σε ΑΓΚΑΛΙΕΣ, χάδια, παιχνίδια και πάλι ΑΓΚΑΛΙΕΣ (του καναπέ εννοώ, δηλαδή καθιστή) για να δείξεις στο μικρό σου ότι η μαμά το λατρεύει! Τα δύσκολα όπως μπάνιο, αλλαγές και "κυνήγι" λόγω πρωτων βημάτων, καλό είναι να σε βοηθήσει κάποιος, αν όχι τότε θα βρεις τρόπους και για αυτά: Εγώ έπλενα κι έκανα μπάνιο την μικρή μου τότε καθιστή σε ένα γιογιό, ώστε και το παιδί καθόταν με ασφάλεια αλλά και έπλενα σωστά την περιοχή της πάνας. Καθιστή εγώ σε σκαμνί. Επίσης παίζαμε πολύ οι δυο μας καθισμένοι σε χαλί στο πάτωμα. Ετσι αναπληρώθηκε αυτό το κενό... Βασικά περισσότερο εγώ δεν είχα τόσες τύψεις.

Με το καλό εύχομαι! μετά τον 4ο - 5ο, τα πράγματα θα είναι σκάλες καλύτερα! ως τον 8ο που θα βαρύνεις λίγο. Αλλά εκεί το μικρό σου δεν θα σε έχει τόση πολύ ανάγκη ως προς τις αγκαλιές! Υπομονή λοιπόν και θα δεις πως αξίζει τον κόπο!!!!

Οι γονείς σου μένουν μακρυά; Αν όχι, δεν καταλαβαίνω γιατί το παιδί είναι όλη μέρα και όλη νύχτα εκεί... Ο άντρας σου βοηθάει καθόλου στη φροντίδα του παιδιού; Εσύ δεν θα μπορείς να αναλάβεις τη φροντίδα του για κάποιους μήνες. Θα έπρεπε λοιπόν να την αναλάβει ο άντρας σου με τη βοήθεια των γονιών σου.

Λυπάμαι αν ακούγομαι κάπως, αλλά βλέπω έχει πάρει εντελώς πάνω σου την υποχρέωση της φροντίδας του παιδιού. Δεν είσαι μόνη σου. Έχει και τον μπαμπά του.

Όλο αυτό που ζεις πάντως αυτή τη στιγμή είναι παροδικό και αξίζει τον κόπο. Αυτό να σκέφτεσαι!

ΥΓ. Επίσης αυτό που σου λέει η Xena. Αγκαλίτσες με το γιο σου, παιχνιδάκια κτλ.

Αχ βρε κορίτσια σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις σας. Τις διαβάζω κλαίγοντας.

Ίσως να ζητήσω από τη μαμά μου να μου τον φέρνει από δω αντί να τον κρατάει όλη μέρα εκει.

Κάνει κι εκείνη τις δουλειές της, καταλαβαίνετε...

Αλλα εχω κι εγώ ανάγκη το παιδί μου...

Σας ευχαριστώ!!!

Αχ βρε κορίτσια σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις σας. Τις διαβάζω κλαίγοντας.

Ίσως να ζητήσω από τη μαμά μου να μου τον φέρνει από δω αντί να τον κρατάει όλη μέρα εκει.

Κάνει κι εκείνη τις δουλειές της, καταλαβαίνετε...

Αλλα εχω κι εγώ ανάγκη το παιδί μου...

Σας ευχαριστώ!!!

Τουλάχιστον εναλλάξ. Κάποιες μέρες εδώ, κάποιες μέρες εκεί...

Μην ανησυχείς. Τώρα νιώθεις άρρωστη και αβοήθητη (τα έχω περάσει). Σκέψου ότι δεν είσαι άρρωστη. Είσαι έγκυος, όλα αυτά θα περάσουν και θα έχεις στα χέρια σου ένα μωράκι ακόμα (ο γιος σου θα αποκτήσει αδελφάκι! )

Οι γονείς σου μένουν μακρυά; Αν όχι, δεν καταλαβαίνω γιατί το παιδί είναι όλη μέρα και όλη νύχτα εκεί... Ο άντρας σου βοηθάει καθόλου στη φροντίδα του παιδιού; Εσύ δεν θα μπορείς να αναλάβεις τη φροντίδα του για κάποιους μήνες. Θα έπρεπε λοιπόν να την αναλάβει ο άντρας σου με τη βοήθεια των γονιών σου.

Λυπάμαι αν ακούγομαι κάπως, αλλά βλέπω έχει πάρει εντελώς πάνω σου την υποχρέωση της φροντίδας του παιδιού. Δεν είσαι μόνη σου. Έχει και τον μπαμπά του.

Όλο αυτό που ζεις πάντως αυτή τη στιγμή είναι παροδικό και αξίζει τον κόπο. Αυτό να σκέφτεσαι!

 

ΥΓ. Επίσης αυτό που σου λέει η Xena. Αγκαλίτσες με το γιο σου, παιχνιδάκια κτλ.

Ο άντρας μου βοηθάει πολύ όμως οι ώρες δουλειάς του κάποιες φορές μας αναγκάζει να αφήνουμε το μωρο για ύπνο από εκεί.

Να, σήμερα ας πούμε θα τον έχουμε εδώ.

Οι γονείς μου ναι, μένουν πολύ κοντά απλά η αλήθεια είναι ότι μέσα σε όλα αυτά πέρασα και μια άσχημη ίωση και έκανα να δω το μωρο μου 5 μέρες...

Ας κάνουμε αυριο και την αυχενική να δούμε και θα οργανωθούμε αλλιώς...

Υπάρχει περίπτωση να επιστρέψω και στη δουλειά αν ειμαι καλύτερα.

Πάντως ναι, ξέρω πως αξίζει τον κόπο!!!

Απλά μου λείπει το παιδάκι μου!

Ο άντρας μου βοηθάει πολύ όμως οι ώρες δουλειάς του κάποιες φορές μας αναγκάζει να αφήνουμε το μωρο για ύπνο από εκεί.

Να, σήμερα ας πούμε θα τον έχουμε εδώ.

Οι γονείς μου ναι, μένουν πολύ κοντά απλά η αλήθεια είναι ότι μέσα σε όλα αυτά πέρασα και μια άσχημη ίωση και έκανα να δω το μωρο μου 5 μέρες...

Ας κάνουμε αυριο και την αυχενική να δούμε και θα οργανωθούμε αλλιώς...

Υπάρχει περίπτωση να επιστρέψω και στη δουλειά αν ειμαι καλύτερα.

Πάντως ναι, ξέρω πως αξίζει τον κόπο!!!

Απλά μου λείπει το παιδάκι μου!

Άρα όλο αυτό θα περάσει πιο γρήγορα από ότι νόμιζα. Νιώθεις έτσι γιατί έκανες τόσες μέρες να δεις το παιδί. Αφού και ο άντρας σου βοηθάει και οι γονείς σου βοηθάνε, μην ανησυχείς.

Άρα όλο αυτό θα περάσει πιο γρήγορα από ότι νόμιζα. Νιώθεις έτσι γιατί έκανες τόσες μέρες να δεις το παιδί. Αφού και ο άντρας σου βοηθάει και οι γονείς σου βοηθάνε, μην ανησυχείς.

Σε ευχαριστώ Ekavi_ μου!!!

Όλα τα κορίτσια... Μου δώσατε πολύ θάρρος!!!!

Να σας ενημερώσω πως σήμερα κάναμε την αυχενική αλλα δυστυχώς το εμβρυακι μας δε τα κατάφερε και η καρδούλα του είχε σταματήσει...

Η αιμορραγία ήταν πολύ μεγάλη και δεν κρατήθηκε

Την Πέμπτη πάω για αποξυση...

Σας ευχαριστώ όλες για την στήριξη...

Θα αφοσιωθω λοιπόν στο αγοράκι μου μέχρι να μας ευλογήσει η Παναγία με ένα νέο φασολάκι στην κοιλίτσα.

Σας φιλώ...

Αχ, λυπάμαι πάρα πολύ... Τι να πω...

Ξεκουράσου, πέρνα χρόνο μαζί με το παιδάκι σου τώρα και εύχομαι να έρθει το νέο φασολάκι που λες και να είναι γερό.

Ευχαριστώ πολύ πολύ ekavi μου...