2,5 χρονών και γραφει γραμματα!

Ήθελα την συμβουλή σας ή και παρόμοια εμπειρία αν έχει κάποιος. Ο Γιάννης μου είναι 2 ετών και 8 μηνών περίπου. Έχω ξαναγράψει σε κάποιο άλλο θέμα ότι έχει τρομερό κόλλημα με τα λογότυπα εταιριών. Στο δρόμο τα βλέπει και τα χαιρετάει όλα, από σουπερ μάρκετ, μέχρι εταιρίες κινητών, ηλεκτρονικών ειδών και πολλά άλλα. Από την αρχή που του κόλλησε αυτό το πράγμα μας έβαζε σε ένα πινακάκι που έχει να του τα γράφουμε όλη την ώρα. Τη μία το Lidl, την άλλη Μαρινόπουλο, Electronet, κτλ...Προσπαθούσε λοιπόν από την αρχή να τα ζωγραφίσει από πάνω. Τώρα πλέον βλέπουμε έκπληκτοι ότι παίρνει τον πίνακά του και γράφει κανονικά Lidl, Dia, και μέχρι και με lego σχημάτισε τα 3 πρώτα γράμματα της Αριάδνης (τοπικό σούπερ μάρκετ). Στο παιδικό κάθε μεσημέρι τους γράφει η δασκάλα τους σε χαρτάκια τι κάνανε όλη μέρα για τους γονείς και ο Γιάννης κάθεται από πάνω και όλη την ώρα ρωτάει "Τι γάφει εδώ?" Τώρα πλέον βλέποντας Κεφαλαία γράμματα μου λέει αυτόματα και το συμμαθητή στο παιδικό. Ι ---Ιωσήφ, Ζ-Ζαχαρίας, Ν- Νίκος κτλ. Σχεδόν όλα τα ξέρει. Και στα παραμύθια ακόμα κοιτάζει το πρώτο γράμμα της σελίδας και με ρωτάει τι γράφει. Του πήρε η γιαγιά του για τα χριστούγεννα ένα κομπιούτερ για 4 και άνω ετών και παίζει με το πρόγραμμα που μαθαίνει τα κεφαλαία γράμματα συνέχεια.

Το προβλημά μου ποιο είναι ? Να σας πω την αλήθεια έχω κομπλάρει με την κατάσταση. Μεγαλώνω τον μικρό Αινστάιν...?

Απλώς θέλω συμβουλή για το πως να συμπεριφερθώ. Να τον μαθαίνω όλο και καινόύρια πράγματα, αφού έχει τόση διψα για μάθηση, ή τελικά θα πάει σχολείο και θα του φαίνονται όλα τόσο βαρετα...?

Δεν ξέρω τι να σου πω! ίσως η Μαρία Στυλιανάκη να μπορεί.

Θα έλεγα πάντως να απευθυνόσουν σε κάποιο ειδικό. Γιατί αν το απιδί έχει χάρισμα που από ότι φαίνεται έχει οπωσδήποτε θέλει ειδική μεταχείριση.

Εγώ θα πήγαινα άμεσα αφού αισθάνεσαι οτι όσα κάνεις δεν επαρκούν και σου δημιουργούν τέτοια ανησυχία.

Να τον χαίρεσαι και να τον καμαρώσεις Μεγάλο και Τρανό!!!

 

Το προβλημά μου ποιο είναι ? Να σας πω την αλήθεια έχω κομπλάρει με την κατάσταση. Μεγαλώνω τον μικρό Αινστάιν...?

Απλώς θέλω συμβουλή για το πως να συμπεριφερθώ. Να τον μαθαίνω όλο και καινόύρια πράγματα, αφού έχει τόση διψα για μάθηση, ή τελικά θα πάει σχολείο και θα του φαίνονται όλα τόσο βαρετα...?

Κατά τη γνώμη μου φυσιολογικά, όχι σαν να'ταν το παιδί-θαύμα ας πούμε. Μπορεί όντως να είναι ένα προικισμένο - χαρισματικό παιδί. Αν διαπιστώσεις ότι πρόκειται για μια ικανότητα του μοναδική άσε μόνο του το παιδί και βλέπεις πώς θα εξελιχθεί, μην το πιέσεις τάχα για να την αναπτύξει περισσότερο και αρχίσεις να παίζεις μαζί του με λογότυπα ή ταράζοντας το σε τεστάκια. Απέφυγε την ταμπέλα "χαρισματικό" αλλά όχι την ενθάρρυνση στη χρήση του μυαλού. Ακόμα είναι μικρούλι. Οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι που απειλούν χαρισματικά παιδιά και αυριανές μεγαλοφυΐες είναι ο κοινωνικός τους περίγυρος είτε από άτομα που τα υποβιβάζουν συνεχώς, δεν τα ενθαρρύνουν όπως πρέπει είτε από άτομα που τα πιέζουν να αποδεικνύουν συνεχώς τα χαρίσματα τους και να ορμούν σε επιβραβεύσεις. Χρειάζεται μια ισορροπία.

Προς το παρόν άσε το παιδί να μεγαλώσει φυσιολογικά. Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο.

Η Δανάη μου είναι τριών και κάνει τη δασκάλα στο μπαλκόνι, βάζει την Έλλη κάτω και της κάνει μάθημα, της αρέσει να της δείχνουν γράμματα, να ασχολείται με βιβλία, αλλά δεν είναι χαρισματικό παιδί, είναι απλά καλή μίμος.

 

Το προβλημά μου ποιο είναι ? Να σας πω την αλήθεια έχω κομπλάρει με την κατάσταση. Μεγαλώνω τον μικρό Αινστάιν...?

Απλώς θέλω συμβουλή για το πως να συμπεριφερθώ. Να τον μαθαίνω όλο και καινόύρια πράγματα, αφού έχει τόση διψα για μάθηση, ή τελικά θα πάει σχολείο και θα του φαίνονται όλα τόσο βαρετα...?

 

 

Κατά τη γνώμη μου φυσιολογικά, όχι σαν να'ταν το παιδί-θαύμα ας πούμε. Μπορεί όντως να είναι ένα προικισμένο - χαρισματικό παιδί. Αν διαπιστώσεις ότι πρόκειται για μια ικανότητα του μοναδική άσε μόνο του το παιδί και βλέπεις πώς θα εξελιχθεί, μην το πιέσεις τάχα για να την αναπτύξει περισσότερο και αρχίσεις να παίζεις μαζί του με λογότυπα ή ταράζοντας το σε τεστάκια. Απέφυγε την ταμπέλα "χαρισματικό" αλλά όχι την ενθάρρυνση στη χρήση του μυαλού. Ακόμα είναι μικρούλι. Οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι που απειλούν χαρισματικά παιδιά και αυριανές μεγαλοφυΐες είναι ο κοινωνικός τους περίγυρος είτε από άτομα που τα υποβιβάζουν συνεχώς, δεν τα ενθαρρύνουν όπως πρέπει είτε από άτομα που τα πιέζουν να αποδεικνύουν συνεχώς τα χαρίσματα τους και να ορμούν σε επιβραβεύσεις. Χρειάζεται μια ισορροπία.

 

Προς το παρόν άσε το παιδί να μεγαλώσει φυσιολογικά.

 

 

Το ίδιο δήλημα αντιμετώπισα με την κόρη μου, αποφάσισα να επιλέξω να την άφήσω να είναι παιδάκι. Όταν πήγε προνήπιο η δασκάλα της τότε μου πρότεινε να τη φρενάρω λίγο γιατί ήτανε πολύ μπροστά γιά την ηλικία της (ήξερε να διαβάζει λεξούλες ,να μετράει εκατοντάδες, τους πλανητες και διάφορα ...) Μου πρότεινε να την παροτρύνω περισσότερο να πάιζει με κούκλες κλπ. Την άκουσα και μετριάσαμε λίγο το ρυθμό της αλλά εξακολουθεί να είναι μπροστά απο την τάξη της και τώρα και να βαριέται μόνο με τα μαθήματα του σχολέιου.Αυτό το καλύπτουμε στο σπίτι με δικές μας εργασίες στο δικό της επίπεδο και πολλές δραστηριότητες για να ικανοποιεί την ανάγκη της να μαθαίνει.Ελπίζω να βρείς τον τρόπο χωρίς να πιεστεί το παιδί σου όυτε εσύ

Κοριτσακια χωρις υπερβολη θα σας πω οτι εμενα μου εχουν πει, οχι μονο οι γονεις, αλλα ολοι οι φιλοι και συγγενεις κλπ οτι διαβαζα απο πολυ πολυ μικρη (νομιζω 2 και κατι) και απο μονη μου... Στα 3 διαβαζα εφημεριδες και υποτιτλους σε ταινιες.... Μαλλον ημουν ειδικη περιπτωση... αλλα κανεις δεν εδωσε ιδιαιτερη σημασια...

Η γνωμη μου να συμβουλευτεις εναν ειδικο, αλλα με τιποτα να μην χασει το παιδι την καθε φαση της ηλικιας ΤΟΥ !!!

Εγω θα ελεγα να μην κανεις κατι ιδιαιτερο. Δωσε του ερεθισματα και αφου βλεπεις οτι θελει προχωρα μαζι του απλα. Οχι υπερβολες και οχι ειδικη μεταχειριση.

Ενα γειτονακι μου διαβαζει απο τα 3 και γενικα δειχνει να θελει και να μπορει να μαθει και οι γονεις του απλα προχωρανε οσο παει σιγα σιγα χωρις υπερβολες. Θα μπορουσες να παρεις καποιο βιβλιο για νηπια και να ασχοληθεις αφου του αρεσει. Το εχουν κανει πολλοι γονεις

Νομίζω και γω ότι έχω καταλήξει στο συμπέρασμα της Κατερίνας. Είναι καλός μίμος. Όλοι οι άλλοι ενθουσιάζονται και τους φαίνεται περίεργο (εννοώ φίλους, θείους κτλ.) ,αλλά και γω δε θέλω να βιαστώ να τον ονομάσω κάπως όπως χαρισματικό. Είναι λίγο βαρύ για ένα παιδάκι ούτε τριών. Δεν τον πιέζω καθόλου, αυτός με πιέζει να του δείχνω και αυτό κάνω. Απλώς θα αρχίσω να του μαθαίνω και άλλα πράγματα ίσως και θα τον παροτρύνω για αλλες δραστηριότητες. Αν είμασταν σε άλλη χώρα ίσως ειδικοί να μπορούσαν να αξιοποιήσουν αλλιώς την κατάσταση και να τον ζόριζαν..(βλέπε 12 χρονών σε πανεπιστήμια), αν ήταν όντως καποια ξεχωριστή περίπτωση, αλλά στην Ελλάδα καλύτερα να ακολουθείς τους ρυθμούς όλων, γιατί δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από ένα παιδί που βαριέται το σχολείο επειδή τα ξέρει ήδη όλα!!

Δες εδω μηπως σε βοηθησει

http://www.in.gr/Reviews/placeholder.asp?lngReviewID=38464&lngChapterID=49810&lngItemID=57590

η δική μου περίπτωση είναι λίγο διαφορετική από τη rosalita

Ο Βασιλάκης βλέπει τακτικά κάποιες ταινίες παιδικές από dvd. Τα dvd είναι αντιγραφές.Αυτό σημαίνει ότι έχουν όλα την ίδια εμφανισή χωρίς σχέδια και χρώματα, απλά έχουν γραμμένο τον τίτλο της ταινίας. Παρόλα αυτά μπορεί και ξεχωρίζει και διαλέγει την ταινία που θέλει να δει.

Δεν πιστεύω οτι μπορεί να διαβάσει τον τίτλο αλλά πιστέυω οτι ο τίτλος της κάθε ταινίας του έχει εντυπωθεί σαν εικόνα και αυτήν την εικόνα αναγνωρίζει και διαλέγει

Πραγματικα δεν νομιζω οτι θα επρεπε να σε απασχολει τοσο πολυ απλα καθε παιδι εχει τους δικους του ρυθμους για ολα τα πραγματα.

δηλ.εμενα ενω περπατησε πολυ αργα 16 μηνων μιλησε σχεδον ταυτοχρονα.τωρα 23 μηνων κανει ολοκληρες φρασεις δηλ.μανουλα αυτο θελω μονο..μανουλα μαζεψε τα ποδια σου κτλ.απο τις πρωτες λεξεις ηταν σε παρακαλω,συγνωμη ,δεν θα το επαναλαβω..τα χριστουγεννα τραγουδουσε χιονια στο καμπαναριο πεντακαθαρα...

ο κολλητος του ειναι 6 μηνες μεγαλυτερος και λεει μαμα νε(νερο δηλ) η μαμα πο (ποδηλατο δηλ)και πεταγετε και ο δικος μου και λεει μα καλα γιατι δεν μιλαει ο θανος ?

δεν νομιζω οτι ειναι τιποτα ξεχωριστο απλα μιλησε σχετικα γρηγορα και ο θανος ο φιλος του καποια στιγμη θα τον προλαβει οταν νιωσει ετοιμος.

μην σε προβληματιζει αλλα ευχομαι να μην ειναι το παιδι genius γιατι εκει υπαρχουν αλλα προβληματα και πολλα μαλιστα,απλα να ειναι ενα παρα μα παρα πολυ εξυπνο παιδι .

ειχα καποτε εναν τετοιο μαθητη και πιστεψε με ειναι τραγικα δυσκολα τα πραγματα.οταν εγινε 8 εφυγε μ εολα τα εξοδα πληρωμενα και για τους γονεις στην αμερικη και απο τοτε δεν εχω νεα του.

Μια φορα ηρθε η μητερα του στην ελλαδα με συνοδεια παρακαλω και δεν της επιτραπηκε να μας πει τιποτα για το παιδι εκτος του οτι ειναι καλα και ειναι εσωκλειστο σε μια σχολη..........

Καλημέρα και χρόνια πολλά σε όλους και όλες! Αυτή η περίπτωση μου θυμίζει την ανηψιά μου, τη Νεφέλη η οποία 2,5 χρονών μου είχε γράψει παραμύθι με τίτλο "Το γκρίζο αρκουδάκι"!!!!!! Απίστευτο αλλά το έχω ακόμη και το θέμα αυτό μου θύμισε τη δική της περίπτωση....

Συγκεκριμένα η αδερφή μου είχε ασχοληθεί ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ με το παιδί όπου όταν πήγε στο σχολείο ήξερε να διαβάζει και να γράφει πάρα πολύ καλά και ήξερε και βασική αριθμητική... το πρόβλημα ήταν ότι σχεδόν το μισό χρόνο της πρώτης η ανηψιά μου ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΕ ΚΑΘΟΛΟΥ γιατί έλεγε "Τα ξέρω βρε μαμά" με αποτέλεσμα η αδερφή μου να μην μπορεί να "την στρώσει να διαβάσει"

Πιστεύω,και νομίζω θα συμφωνήσουν και οι εκπαιδευτικοί της παρέας, ότι το διάβασμα είναι συνήθεια και αν τα παιδιά δεν βάλουν καλές βάσεις από την αρχή το έχεις χάσει το παιχνίδι.....

Αυτή τη στιγμή η ανηψιά μου πάει έκτη και είναι μια καλή μαθήτρια ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΜΙΣΗ ΤΑΞΗ και τίποτα παραπάνω ή παρακάτω

Και εμείς σκεφτόμασταν να μάθουμε στον γιο μου να γράφει και διαβάζει και όντως μαθαίνει μεν σιγά σιγά αλλά πάντα με τον δικό του ρυθμό, γιατί ειλικρινά δεν θα ήθελα να πάει στην πρώτη και να τα ξέρει ήδη..

εξάλλου και αυτό το πιστεύω ακράδαντα, η γραφή και η ανάγνωση είναι καθαρά δουλειά του εκπαιδευτικού και όχι δική μου ...

Πλέον τα παιδιά γεννιούνται πολύ έξυπνα και έχουν τρομερά ερεθίσματα (θα σας πω ότι ο γιος μου άρχισε να λέει πρώτες λέξεις 6 μηνών, χωρίς καμμιά υπερβολή, και η παιδίατρος είχε μείνει να τον κοιτά σα χαμένη)

Σε ηλικία 1 έτους μίλαγε κανονικότατα με ολοκληρωμένες προτάσεις

Παρόλλα αυτά ποτέ δεν τον πίεσα για τίποτα παραπάνω από αυτό που ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΗΤΑΝ ΤΟ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ

Και να σας πω και κάτι, μια ζωή θα πηγαίνουν σχολείο και θα διαβάζουν και θα γράφουν, τώρα ας τα αφήσουμε ελεύθερα να εκφραστούν όπως αυτά θέλουν και σύμφωνα με τα δικά τους θέλω και με σεβασμό στην προσωπικότητα και τον χαρακτήρα τους

η δική μου περίπτωση είναι λίγο διαφορετική από τη rosalita

Ο Βασιλάκης βλέπει τακτικά κάποιες ταινίες παιδικές από dvd. Τα dvd είναι αντιγραφές.Αυτό σημαίνει ότι έχουν όλα την ίδια εμφανισή χωρίς σχέδια και χρώματα, απλά έχουν γραμμένο τον τίτλο της ταινίας. Παρόλα αυτά μπορεί και ξεχωρίζει και διαλέγει την ταινία που θέλει να δει.

Δεν πιστεύω οτι μπορεί να διαβάσει τον τίτλο αλλά πιστέυω οτι ο τίτλος της κάθε ταινίας του έχει εντυπωθεί σαν εικόνα και αυτήν την εικόνα αναγνωρίζει και διαλέγει

Και μένα τα ίδια κάνει. Φωτογραφική μνήμη!

Τέλος πάντων, το πρόβλημα είναι ότι όλο αυτό μου ζητάει να κάνουμε. Μια με τα Lego να γράφουμε γράμματα, μια στο κομπιούτερ του,...έχει φάει κόλλημα! Θα δω μέχρι που θα το τραβήξει.

το συμπέρασμα που βγάζω για ακόμη μία φορά είναι οτι κάθε παιδί έχει τους δικούς του ρυθμούς σε κάθε τομέα. Ο δικός μου κάνει όλα αυτά που κάνει, λέει απίστευτα πράγματα, τραγουδάει πολύ ωραία αλλά δεν πάει στην τουαλέτα. Γι' αυτό αποφάσισα να έχω σαν μοτο το "ότι θέλει και όποτε θέλει χωρίς πίεση" ( σε θέματα ανάπτυξης και μόνο γιατί αλλίώς καήκαμε)

Εγώ προτιμώ πάντως ένα φυσιολογικό παιδί...μερικές φορές το να είναι χαρισματικό παιδί κάποιο, είναι περισσότερο πρόβλημα παρά προτέρημα...ιδιαίτερα στην Ελλάδα.

Οτιδήποτε είναι, είτε πάνω από το φυσιολογικό όριο είτε κάτω, στην Ελλάδα θα αντιμετωπιστεί σαν διαφορετικό, σαν μειωνότητα, σαν εξωγήινο και αυτό είναι πολύ κακό για την ψυχολογία του παιδιού και της οικογένειας!!!

Να σας πω την αλήθεια έχω κομπλάρει με την κατάσταση. Μεγαλώνω τον μικρό Αινστάιν...?

Απλώς θέλω συμβουλή για το πως να συμπεριφερθώ. Να τον μαθαίνω όλο και καινόύρια πράγματα, αφού έχει τόση διψα για μάθηση, ή τελικά θα πάει σχολείο και θα του φαίνονται όλα τόσο βαρετα...?

Είχα διαβάσει ένα σχετικό θέμα σε περιοδικό. Μίλαγε για περιπτώσεις σαν και τη δική σου... και τί πρέπει να κάνουν οι γονείς.

Εκεί είχαν δώσει και μια σχετική διεύθυνση: σύλλογος γονέων και κηδεμόνων χαρισματικών και ταλαντούχων παιδιών http://www.giftedchildren.gr. (παραθέτουν ένα ερωτηματολόγιο προς αξιολόγηση του παιδιου...)

Τελικά βγάζω το συμπέρασμα ότι ο Γιάννης δεν είναι χαρισματικό παιδί, απλώς τραβάει τρελά κολλήματα...σαν το πατέρα του...Απαξ και του καρφωθεί κάτι δεν κάνει τίποτα άλλο, παρά μόνο αυτό. Φανταστείτε ότι πίνει γάλα με το μπουκάλι πριν κοιμηθεί, πτώμα από την κουρασή και με το δαχτυλάκι του ζωγραφίζει στον αέρα γράμματα που βλέπει σε διαφημίσεις,σε τσάντες ,οπουδήποτε στο σπίτι.

Και παρεπιπτόντως συμφωνώ απόλυτα με την Τόνια!

μπορεί Rosalita να μην είναι χαρισματικό παιδί αλλά μπορεί και να είναι..μπορεί πάλι να έχει να κάνει με το τι θα κάνει αργότερα στη ζωή του..είχα διαβάσει ένα άρθρο για επιστήμονες,διανοούμενους κλπ που στο μεγαλύτερο ποσοστό έδειχναν την κλίση τους μ΄ένα"κόλλημα"τους ,ας το πούμε έτσι ,από πολύ μικρά..καλό είναι να ενημερωθείς για το σύλλογο χαρισματικών παιδιών (η ιστοσελίδα τωνgiftedchildren) που υπα'ρχει στην Ελλάδα γιατί θέλουν και ιδιαίτερη μεταχείριση κι όχι απαραίτητα απομάκρυνση από τη φυσιολογική τους ζωή..δεν είναι καλό να μην παίζουν σαν παιδιά αλλά πάλι δεν είναι καλό και δίκαιο να θάφτεί κάποιο χάρισμά τους,νομίζω τουλάχιστον...γιατί θα ωφελήσουν και τους υπόλοιπους γύρω τους..αλλά βασικά τον εαυτό τους..για σκέψου ένα παιδί που το ύψος του έιναι μεγαλύτερο απ΄τα υπόλοιπα της ηλικίας του ν΄αναγκαζόταν να πηγαίνει σε σχολείο με ταβάνι που θα έφτανε μέχρι το ύψος των άλλων συνομιλήκων του..δε θ΄αναγκαζόταν να σκύβει και στο τέλος να καμπουριάσει?δεν θα έκανε ο κάθε γονιός κάτι για ν΄αλλάξει αυτό?έτσι πιστεύω ...το ίδιο νομίζω συμβαίνει και σ΄αυτές τις περιπτώσεις των παιδιών..

για σκέψου ένα παιδί που το ύψος του έιναι μεγαλύτερο απ΄τα υπόλοιπα της ηλικίας του ν΄αναγκαζόταν να πηγαίνει σε σχολείο με ταβάνι που θα έφτανε μέχρι το ύψος των άλλων συνομιλήκων του..δε θ΄αναγκαζόταν να σκύβει και στο τέλος να καμπουριάσει? δεν θα έκανε ο κάθε γονιός κάτι για ν΄αλλάξει αυτό?έτσι πιστεύω ...το ίδιο νομίζω συμβαίνει και σ΄αυτές τις περιπτώσεις των παιδιών..

Συμφωνώ απολύτως και βρίσκω πολύ ευρυματικό τον τρόπο που περιέγραψες το θέμα Iliana.

Θα σας πω λοιπόν και τη δική μας περίπτωση. Ετοιμαζόμουν μάλιστα ν'ανοίξω topic αλλά καλύπτομαι από αυτό μια που οι προβληματισμοί μου είναι παρόμοιοι με τους δικούς σου Rosalita:

Να σας πω την αλήθεια έχω κομπλάρει με την κατάσταση. Μεγαλώνω τον μικρό Αινστάιν...?

Απλώς θέλω συμβουλή για το πως να συμπεριφερθώ. Να τον μαθαίνω όλο και καινόύρια πράγματα, αφού έχει τόση διψα για μάθηση, ή τελικά θα πάει σχολείο και θα του φαίνονται όλα τόσο βαρετα...?

Ο Θανούλης μας είναι τώρα 4,5 ετών. Η ανάπτυξή του σε σχεδόν όλους τους τομείς ήταν από από την αρχή εντυπωσιακή. 4 μηνών στεκόταν όρθιος, 9 μηνών περπάτησε κανονικά, μίλησε πολύ γρήγορα και πολύ καθαρά για την ηλικία του, 14-15 μηνών μας έλεγε "κατά πάσα πιθανότητα οι κούνιες θα είναι ανοιχτές". Ήξερε παροιμίες, παραμύθια, μύθους κτλ. Μήνες πριν κλείσει τα δύο παρακολουθούσε παραστάσεις -θεατρικές, καραγκιόζη, κουκλοθέατρο- και μπορούσε να μας τις διηγηθεί επακριβώς. Ρωτούσε ασταμάτητα για τα πάντα, δεν άφηνε άγνωστη λέξη ή έννοια να πέσει κάτω και ήξερε όλα του τα βιβλία απ'έξω κι ανακατωτά. Μιλάμε για πάνω από 100 βιβλία -τότε-, τα περισσότερα για πολύ μεγαλύτερες ηλικίες, εγκυκλοπαίδειες, ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Δεν τα αποστήθιζε μηχανικά, δεν σταματούσε να ρωτάει αν δεν καταλάβαινε έστω και μισή αράδα και μετά μπορούσε να χρησιμοποιεί όποια πληροφορία είχε πάρει ή όποια έννοια είχε μάθει από τα βιβλία στην κατάλληλη περίσταση.

Ότσν πια πήγε παιδικό σταθμό (στα 2,5) δεν πιανόταν με τίποτα.

Στην αρχή λέγαμε ότι είμαστε ψώνια χαζογονείς εγώ και ο μπαμπάς του αλλά οι δασκάλες του ήταν αυτές που μας είπαν αμέσως ότι είναι πολύ μπροστά από την ηλικία του, ότι η "ύλη' που έκαναν στην τάξη δεν τον ικανοποιούσε αλλά ζητούσε συνέχεια καινούρια πράγματα, πιο "ενδιαφέρουσες" ασκήσεις, και ότι έσπευδε να απαντήσει σε όποια ερώτηση γινόταν στην τάξη εκθέτοντας πλήθος σχετικών πληροφοριών και γνώσεων που και μείς δεν ξέραμε ότι κατείχε.

Συμφωνήσαμε να του δίνουν κάτι παραπάνω όποτε μπορούν για να μη βαριέται -με ό,τι συνεπάγεται αυτό- χωρίς να διαφοροποιείται έντονα το πρόγραμμά του από αυτό των άλλων παιδιών. Μας συνέστησαν να του δίνουμε κι εμείς άλλα ερεθίσματα εφόσον μας το ζητάει τόσο επίμονα και αυτό κάναμε. Παρακολουθεί από 3 ετών μια φορά την εβδομάδα ένα πρόγραμμα εμπλουτισμένης εκπαίδευσης το οποίο λατρεύει και δηλώνει ότι είναι ότι καλύτερο κάνει.

Από την ίδια ηλικία κάνει κολύμβηση -με τεράστια πρόοδο μέχρι τώρα-, τένις και αγγλικά στον παιδικό σταθμό (εντός πρωινού ωραρίου, έτσι κι αλλιώς έπιστρέφει στο σπίτι στις 2 το μεσημέρι) και άπό 4 ετών taek wo do όπου έχει ήδη πάρει δύο ζώνες. Φοβόμαστε μήπως τον επιβαρύνουμε πολύ αλλά ο ίδιος δεν δέχεται τίποτα λιγότερο και βλέπουμε ότι όλα τα απολαμβάνει πραγματικά. Άλλωστε το καλύτερό του όπως λέει είναι να μαθαίνει καινούρια πράγματα.

Ξέχασα να σας πω ότι πέρα από τα γράμματα, τα πάει πολύ καλά με τους αριθμούς ενώ "βγάζει" και δική του μουσική με τα όργανα-παιχνίδια που έχει. Αντιλαμβάνεται πλήρως δύσκολες και αφηρημένες έννοιες, μπορεί να κάνει σοβαρή συζήτηση πάνω στα θέματα ενός δελτίου ειδήσεων.

Η ζωγραφική όπου νομίζαμε ότι δεν τον ενδιαφέρει γιατί αρνείτο μέχρι πρότινος ν' ασχοληθεί, πλέον έχει γίνει η αγαπημένη του ενασχόληση μαζί με τα βiβλία, τα dvd με ντοκυμαντέρ, μυθολογία και άλλα τέτοια και μερικά εκπαιδευτικά παιχνίδια στον υπολογιστή που τον χειρίζεται θαυμάσια χωρίς να ξέρει να διαβάζει (λέξεις γράφει και αναγνωρίζει). Όταν έχει προγραφικές και προμαθηματικές ασκήσεις (από το σχολείο) τελειώνει σε χρόνο ρεκόρ εφόσον βέβαια τον καταφέρω να διακόψει ό,τι άλλο κάνει. Δεν υπάρχει λαβύρινθος που να μην έχει λύσει. Η μνήμη του είναι εξαιρετική. Κάποιες φορές είνσι στον κόσμο του, εντελώς αφηρημένος και δε συγκεντρώνεται σε αυτό που κάνει, ή τουλάχιστον έτσι μας φαίνεται. Αποδεικνύεται ότι έχει παρακολουθήσει μέχρι τελείας ό,τι γίνεται ή λέγεται γύρω του συνεχίζοντας τη δραστηριότητά του. Όταν συγκεντρώνεται, δεν ξεκολάει. Η δημιουργικότητά του φοβερή, στη ζωγραφική, στη γλυπτική με πλαστελίνη, στη δημιουργία δικών του παραστάσεων και ιστοριών. Η λεκτική του ικανότητα πολλαπλάσια της ηλικίας του. Συνομιλεί με έκδηλη ευχαρίστηση με ενηλίκους και συνήθως τους αποστομώνει. Και να ήθελα να το "φρενάρω" κάπως το παιδί πώς θα μπορούσα;

Τώρα πηγαίνει προνήπιο. Είναι πολύ ζωηρός, πεισματάρης, ισχυρογνώμων, τελειομανής και ευαίσθητος. Η συναισθηματική του ανάπτυξη φαίνεται να είναι ανάλογη της ηλικίας του και όχι σαν μεγαλύτερου παιδιού όπως τα υπόλοιπα και είναι μόνιμη προσπάθειά μας να μην τον αντιμετωπίζουμε ως μεγαλύτερο.

Είναι τρομερά δραστήριος και ενεργητικός -και άτακτος ενίοτε-που δεν τον προλαβαίνουμε. Η ωριμότητα της σκέψης του και η κριτική του ικανότητα έχει αφήσει άναυδους και εμάς και όλους τους δασκάλους του.

Έχει κολλητούς φίλους, είναι κοινωνικός, εξωστρεφής, τα πάει καλά με άλλα παιδιά εντός και εκτός σχολείου και καθόλου απομονωμένος ή διαφορετικός δε νιώθει. Εκτός σχολείου πάντως συνήθως κάνει παρέα με μεγαλύτερα παιδιά,

Δεν είναι όμως όλα ρόδινα. Το παιδί διαχειρίζεται δύσκολα την αποτυχία παρόλου που ουδέποτε τον πιέσαμε ή του ζητήσαμε με λόγια ή αλλιώς να είναι αλάνθαστος. Ούτε του έχουμε βάλει κάποια ταμπέλα Ο ίδιος όμως έχει πολύ υψηλές απαιτήσεις από τον εαυτό του, βάζει πάντα υψηλούς ατόχους και, αν και εκνευρίζεται έυκολα όταν του παρουσιαστούν δυσκολίες ή απογοητεύεται από μια αποτυχία και λέει ότι θα τα παρατήσει, δεν το κάνει. Αντιδρά στην όποια προσφορά για βοήθεια εκτός εάν είναι αναγκασμένος να τη δεχθεί. Ειναι εξαιρετικά πεισματάρης και για να κάνει ή να μην κάνει κάτι πρέπει να πειστεί με πλήθος επιχειρημάτων οπότε τα διαδικαστικά της καθημερινότητας είναι πολύ δύσκολα. Η ανησυχία και ο προβληματισμός μας για το μέλλον μεγάλος.

Το αν είναι χαρισματικό παιδί ή όχι δεν έχουμε τις απαραίτητες γνώσεις για να το κρίνουμε εμείς. Κάθε άλλη πιο επίσημη αξιολόγησή αφορά παιδιά του νηπιαγωγείου και κυρίως του δημοτικού. Τα ενεπίσημα ερωτηματολόγια όπως αυτό που αναφέρθηκε στο topic τοποθετούν το Θάνο σε αυτή την κατηγορία αλλά αυτά αποτελούν ενδείξεις και όχι απόδειξη-διάγνωση.σε αυτή την ηλικία. Οπότε δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο παρά να περιμένουμε και να δούμε. (Ταυτόχρονα έχουμε και τις πριγκίπισσές μας που είναι όμοια δίδυμα με ό,τι προβληματισμούς, προβλήματα και απορίες δημιουργεί αυτό).

Ελπίζουμε να καταφέρουμε να κάνουμε το σωστό για το παιδί μας, για τα παιδιά μας, αλλά δεν είμαστε σίγουροι ότι το κάνουμε Βασιζόμαστε στο ένστικτό μας και στα μηνύματα που μας στέλνει ο Θανούλης. Μακάρι να είχαμε μια καθοδήγηση, κάποιες συμβουλές από ειδικούς ή από γονείς που βρίσκονται ή βρέθηκαν στην ίδια κατάσταση...

Συγνώμη για το πολύ μεγάλο ποστ, μπορεί να έγραφα κι άλλα αν δε με σταματούσα.

Η κορη μου απο πολυ μικρη ειχε μαθει να ξεχωριζει τα λογοτυπα των τραπεζων και διαφορων μαγαζιων. Νομιζω πριν καν κλεισει τα 2. Εμαθε να διαβαζει στις αρχες του νηπιαγωγειου. Το καταλαβα οταν με ρωτησε τι δωρο ειχαν οι πανες που φορουσα στο μωρο. Τρελαθηκα. Οντως πανω στο κουτι εγραφε δωρο τοσες πανες!!! Τα γραμματα τα ηξερε ηδη. Δυο μερες μονο συλλαβισαμε και αυτο ηταν ολο. Να φανταστειτε οτι ειναι και προωρη κατα δυο μηνες.

Πηγε αγγλικα οταν πηγαινε νηπιαγωγειο. Δεν ξερω αν μεγαλωνω τον μικρο Αινσταιν και ουτε θελω να σκεφτω κατι τετοιο. Τωρα που ειναι σχεδον 9 ετων βλεπω οτι ειναι ενα πολυ εξυπνο κοριτσακι και αρκετα ωριμοτερο απο την ηλικια της...

http://www.anaptyksi.gr/contents/news.php?nid=45&kind_of=3

ΥΨΗΛΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ: ΧΑΡΙΣΜΑ Ή ΠΡΟΒΛΗΜΑ; (03-07-2006)

Ενα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για το θέμα που μας αποασχολεί.

Sun κάπως έτσι ένοιωθα και εγώ,αυτό που με προβληματίζει είναι αυτή η "τελειομανία" του,αν θεωρήσει οτι κάτι δεν μπορεί να το κάνει τέλεια απογοητεύεται και δεν θέλει να το κάνει καθόλου...

manina έγραψε: αυτό που με προβληματίζει είναι αυτή η "τελειομανία" του,αν θεωρήσει οτι κάτι δεν μπορεί να το κάνει τέλεια απογοητεύεται και δεν θέλει να το κάνει καθόλου.

Manina και μένα τα ίδια κάνει μερικές φορές και μάλιστα αρνείται πεισματικά να δεχθεί και οδηγίες ή εξηγήσεις, ή να πειστεί ότι δεν πειράζει, δεν χρειάζεται να τα κάνει όλα τέλεια, και ότι πολλές γνώσεις και δεξιότητες απαιτούν χρόνο,προσπάθεια, επιμονή και υπομονή για να κατακτηθούν. Όποτε συμβαίνει αυτό δεν τον πιέζω, του λέω όμως ότι συχνά η βοήθεια είναι απαραίτητη για όλους και ότι "καμία κορυφή δεν κατακτήθηκε μέσα σε μια μέρα". Επίσης του λέω ότι δεν είναι δυνατόν να είναι όλοι καλοί σε όλα και ότι κάθε άνθρωπος έχει τα προσόντα και τις αδυναμίες του. Αυτά μάλλον τον ξεαγχώνουν και μετά από λίγη ώρα

-χωρίς δική μου προτροπή- ξαναδοκιμάζει ό,τι πριν είχε παρατήσει με άλλη διάθεση και πολλές φορές τα καταφέρνει ακόμα κιαν έχει θέσει πολύ υψηλούς στόχους.

Νομίζω πάντως πως αυτοί οι πολύ υψηλοί στόχοι που ενδεχομένως θέτει το παιδί, και γιατί θεωρεί ότι αυτό περιμένουν όλοι οι άλλοι απ' αυτό, άλλες φορές του δίνουν ώθηση προς τα μπρος και άλλες τον απογοητεύουν και τον αποθαρρύνουν, ειδικά σ΄ αυτή την ηλικία.

Κατά τη γνώμη μου το θέμα είναι να βρεθεί η ισορροπία και να δοθεί χρόνος στο παιδί να ωριμάσει συναισθηματικά και να μπορεί να διαχειρίζεται την αποτυχία εξίσσου καλά με την επιτυχία.

Θε ήθελα πολύ μερικές συμβουλές ή απόψεις πάνω σ'αυτό το θέμα...

η εξυπνάδα είναι χάρισμα. Όχι μόνο όσον αφορά το κομμάτι των γραμματικών γνώσεων μα περισσότερο αργότερα στο πως αντιμετωπίζεις την ζωή σου και τους ανθρώπους, σου ανοίγει πόρτες στη ζωή και στο μυαλό. Να χαίρεσαι να συμβουλευτείς εναν ειδικό για το πως θα πρεπει να του συμπεριφέρεσαι γιατι ίσως καταλαβαίνει πολύ περισσότερα απο αυτά που εσύ νομίζεις και ίσως θα πρέπει να του εξηγείς πολύ περισσότερα απο οτι σε ενα αλλο παιδί. Να τον χαρείς και να τον καμαρώσεις σπουδαίο και ευτυχισμένο!

Ο γιος μου ειναι 2 χρονων.Ξερει τα γραμματα απο ενα κομπιουτερ που του εφεραν δωρο και διαβαζει τους αριθμους εως το 9.Της ξαδερφης μου ο γιος(στην ιδια ηλικια ) μιλαει καλυτερα απο το δικο μου αλλα δεν αναγνωριζει τα γραμματα και τους αριθμους. Διαφερουν στον τροπο που μεγαλωνουν και στα ερεθισματα που δεχεται το καθε παιδι.

Νομιζω οτι ειναι στο παιδι.Μερικα θελουν περισσοτερο χρονο ανεμελιας κι αλλα μπαινουν απευθειας στα δυσκολα.