Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ


Recommended Posts

Όταν άκουσε ο περίγυρος ότι θα γεννήσω με προγραμματισμένη καισαρική λόγω διαβήτη που ανέπτυξα, με ενέσεις ινσουλίνης κτλ. άρχισαν και οι αηδίες του στυλ "για τα λεφτά το κάνουν" "δεν θέλουν να παιδεύονται οι γιατροί" κ.α. τέτοια!

Κορίτσια ΓΡΑΨΤΕ τους όλους! Εγώ δεν υπήρχε περίπτωση να διακινδυνέυσω το μωρό μου και την δικη μου υγεία επειδή όλοι είναι καχύποπτοι και οι θεωρίες συνομωσίας είναι η πιπίλα τους.

Τι σχέση έχει βρε παιδιά πως βγήκε το μωρό? Εγώ προσωπικά από τη στιγμή που γεννήθηκε είμαι ΠΑΝΤΑ πλάι του, όπως και όλες σας, φροντίζω να το προσέχω όσο καλύτερα μπορώ, αγωνιώ όταν αρρωσταίνει, στενοχωριέμαι, θυμώνω, αλλά ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ όλες εκείνες που γέννησαν με φυσιολογικό τρόπο να με κατακρίνουν! Γίνανε όλες ξαφνικά γιατροί! anti1980 έχεις απόλυτο δίκιο!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 117
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Καλησπέρα και απο εμένα, αλλη μια μαμα μέσω καισαρικης, ειχαν σπασει τα νερα απο τα ξημερωματα, διαστολή μηδέν, ουτε οι τεχνητοι πόνοι έκαναν κάτι οπότε κάπως έπρεπε να βγει το αντρακι μου.

Γραφω για να σου πω χωρις ντροπή και χωρις να ασθανομαι λιγότερο μάνα οτι εκανα πάρτυ οταν ο γιατρος μου ειπε για καισαρική, γιατι ειχα φοβηθεί πολύ.

Πιστεύω οτι, ολα αυτα που νοιωθεις ειναι καθαρά απο τις ορμόνες σου μετά την γεννα. Ακομη και φυσιολογικά να ειχες γεννήσει πάλι θα σε απασχολούσε το αν εισαι καλή μάνα ή οχι. Πιστεψε με ολες το περάσαμε αυτο και τελικά εχω καταλήξει οτι όλη αυτή η αναζήτηση δεν ξέρω αν σε κάνει καλη μανα αλλά σίγουρα σε κάνει καλύτερη... εγώ ακόμη και τώρα ψάχνομαι και αναρρωτιεμαι ακόμη.

Φιλια πολλά, να χαιρεσαι το μωράκι σου και να ευχαριστηθεις αυτές τις στιγμές χωρις αδικαιολογητες ενοχές. Ειναι πολυ πολύτιμες.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Όταν άκουσε ο περίγυρος ότι θα γεννήσω με προγραμματισμένη καισαρική λόγω διαβήτη που ανέπτυξα, με ενέσεις ινσουλίνης κτλ. άρχισαν και οι αηδίες του στυλ "για τα λεφτά το κάνουν" "δεν θέλουν να παιδεύονται οι γιατροί" κ.α. τέτοια!

 

Σαν να ζω τις δικές μου στιγμές της γέννας μου... Δηλαδή αν το διακινδύνευα να γεννήσω φυσιολογικά με 190 ζάχαρο και πάθαινα κάτι εγώ ή το παιδί, τι θα γινόταν τότε?

 

Προσπαθώ πραγματικά στη ζωή μου να μην επηρεάζομαι από σχόλια κακόβουλα ή όχι, που είναι άνευ ουσίας... Και σέβομαι τις απόψεις όλων των ανθρώπων, χωρίς να τις ενστερνίζομαι απαραίτητα.

 

Τουλάχιστον ξέρω ότι προσπάθησα να "προσομοιώσω" όσο μπορούσα την εμπειρία της καισαρικής με αυτήν του "φυσιολογικού" τοκετού. Με το να μην κάνω ολική αλλά επισκληρήδιο, με το να βλέπω τη διαδικασία χωρίς παραβάν, τη στιγμή που βγήκε το παιδί από μέσα μου την ένοιωσα και την είδα μια χαρά κι ας μην έσπρωχνα, πήρα το παιδί μου αμέσως αγκαλία και τέλος πάντων ότι μπορούσα έκανα. Και ήταν υπέροχη εμπειρία... Και κανείς ότι κι αν πει δεν μπορεί να την μειώσει...

Evolve or Dissolve

 

Μάταιοι είναι οι αγώνες που δεν δόθηκαν ποτέ.

Link to comment
Share on other sites

Nομίζω ότι η επιλόχεια κατάθλιψη δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα στις μανούλες που έχουν κάνει καισαρική και σε αυτές που γέννησαν "φυσιολογικά". Ούτε προτιμάει τις πρώτες!

Δεν έχει κανένα νόημα να σκέφτεσαι τώρα το πώς γέννησες, σημασία έχει ότι είσαι καλά και γέννησες ένα γερό μωρό.

Link to comment
Share on other sites

γεια σας κοριτσια ειμαι νεο μελος κ νεα μανουλα γεννησα μολις 1,5 μηνα πριν.δυστυχως γεννησα με καισαρικη οχι λογω προβληματος αλλα λογω βλακειας δικης μου κ ελλειπης ενημερωσης του γιατρου ενω ηθελα φυσιολογικο τοκετο.πραγμα που μου στοιχισε πολυ ψυχολογικα σε σημειο να σκεφτομαι ποσο κακη μανα ειμαι(λες κ δεν φτανουν οι ορμονες κ η επιλοχειος καταθλιψη!).το μονο που με παρηγορει ειναι οτι οπως και να εχει το μωρακι μου ειναι καλα κ αυτο εχει σημασια.δεν ξερω αν καποια απο εσας εχει νιωσει κατι αντιστοιχο ειδικα μετα απο καισαρικη απλα ειχα αναγκη να το μοιραστω μαζι σας μιας κ κανεις απο τον περιγυρο μου δε φαινεται να το καταλαβαινει.

καταρχήν να σου ζήσει΄μωράκι σου.

Κατα δεύτερον οι ορμόνες σου κάνουν πάρτυ και σου το λέω εγώ που μετά και τις δύο γέννες μου πέρασα φριχτά.Στην πρώτη μου πέρασε η κατάθλιψη μετά από 3 μήνες και στην δεύτερη μετά απο 6 γιατί το πάλεψα εντελώς μόνη μου.

Τρίτον το πώς γεννάει μια γυναίκα δεν έχει σχέση με το τί μάνα είναι.Η μάνα φαίνεται στην πορεία της ζωής ενός παιδιού και όχι στον τρόπο που το γέννησε.Κλείσε τα αυτιά σου μην ακούς κανέναν και απόλαυσε το μεγαλείο που σου χάρισε ο Θεός.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Σαν να ζω τις δικές μου στιγμές της γέννας μου... Δηλαδή αν το διακινδύνευα να γεννήσω φυσιολογικά με 190 ζάχαρο και πάθαινα κάτι εγώ ή το παιδί, τι θα γινόταν τότε?

 

Προσπαθώ πραγματικά στη ζωή μου να μην επηρεάζομαι από σχόλια κακόβουλα ή όχι, που είναι άνευ ουσίας... Και σέβομαι τις απόψεις όλων των ανθρώπων, χωρίς να τις ενστερνίζομαι απαραίτητα.

 

Τουλάχιστον ξέρω ότι προσπάθησα να "προσομοιώσω" όσο μπορούσα την εμπειρία της καισαρικής με αυτήν του "φυσιολογικού" τοκετού. Με το να μην κάνω ολική αλλά επισκληρήδιο, με το να βλέπω τη διαδικασία χωρίς παραβάν, τη στιγμή που βγήκε το παιδί από μέσα μου την ένοιωσα και την είδα μια χαρά κι ας μην έσπρωχνα, πήρα το παιδί μου αμέσως αγκαλία και τέλος πάντων ότι μπορούσα έκανα. Και ήταν υπέροχη εμπειρία... Και κανείς ότι κι αν πει δεν μπορεί να την μειώσει...

 

Εκανες αυτό που έπρεπε για να φέρεις το παιδι σου γερό στον κόσμο. Αυτο κάνει μια γυναικα μάνα... από την στιγμή που μαθαίνουμε για την εγκυμοσύνη μέχρι να πεθάνουμε φροντιζουμε να ειναι γερα και να κάνουμε αυτο που θεωρούμε καλύτερο για αυτά... ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ.

 

Πάντως για εμενα δεν εχει σημασια το πως γεννας ένα παιδί αλλά το πως μεγαλώνεις.

Αν ειναι έτσι δηλαδή οι γυναικες που υιοθετούν παιδιά δεν είναι μάνες ή πρέπει να νοιώθουν λιγότερο μάνες?? Οχι για εμένα ειναι δεκαδες φορες περισσότερο απο όλες εμάς.

 

 

Link to comment
Share on other sites

καλησπερα αφροδίτη. Εγω γεννησα στην 36η εβδομαδα ακριβως με καισαρικη διοτι η κορη μου ηταν οριακως προωρη οπως μου ειπαν. Ακομα ομως και να μην ερχονταν τα πραγματα ετσι, μπορω να σου πω και χωρις στο ελαχιστο να νιωθω ασχημα οτι ειχα επιλεξει να γεννησω με καισαρκη, αυοτ ταιριαζε στην ιδιοσυγκρασια μου γενικοτερα και τον φυσιολογικο τροπο τον ειχα παρει απο χρονια με στραβο ματι που λενε. Δεν σε κανει λιγοτερο η περισσοτερο καλη μητερα ο τροπος που θα γεννησεις, το μετα ειναι το θεμα. Οσο προετοιμασμενη και να εισαι, η ευθυνη ενος νεου ανθρωπου και η τεραστια αλλαγη που επιφερει στην ζωη σου φτανουν αρκετα για να νιωθεις αναστατωμενη τωρα, συνδυασε και το γεγονος οτι οι ορμονες σου τωρα κανουν παρτυ..νομιζω το πως γεννησες τελικα ειναι η αφορμη απλα για τα ασχημα συναισθηματα που σε κατακλυζουν τωρα..οι πραγματικες αιτιες ειναι οσα ανεφερα παραπανω..και ειναι απολυτα φυσιολογικο να υπαρχουν στιγμες να νιωθες και καταθλιψη, και νευρα και κουραση και ενα σωρο ασχημα συναισθηματα για τα οποια κανενας δεν σε προετοιμαζει αφου η εγκυμοσυνη κ η γεννα ειναι συνυφασμενες στην κοινωνια μας μονο με ευτυχια..Ολα θα περασουν, θα δεις. ..ειναι νωρις ακομα. Ισως σου φαινομαι κομματακι αυστηρη με αυτα που σου λεω ομως πιστεψε με δεν ειμαι...η δουλεια μου τα τελευταια χρονια ειναι με γονεις παιδιων με ειδικες αναγκες οποτε καταλαβαινεις και το υφος μου..αφου ολα πηγαν καλα και το παιδακι σου ειναι υγιεστατο προσπαθησε να μην σκεφτεσαι τιποτα αλλο.. οι χαρες της μητροτητας ερχονται μετα την γεννηση και καθως μεγαλωνουν τα παιδια μας...καλη δυναμη

Link to comment
Share on other sites

δυστυχως γεννησα με καισαρικη οχι λογω προβληματος αλλα λογω βλακειας δικης μου κ ελλειπης ενημερωσης του γιατρου ενω ηθελα φυσιολογικο τοκετο.πραγμα που μου στοιχισε πολυ ψυχολογικα σε σημειο να σκεφτομαι ποσο κακη μανα ειμαι(λες κ δεν φτανουν οι ορμονες κ η επιλοχειος καταθλιψη!)

και εγώ αισθανόμουν χάλια μετά την καισαρική στο δεύτερο παιδί μου

παρ' όλο που είχα γεννήσει και το πρώτο φυσιολογικά

εγώ άρχισα να ξεπερνάω το σοκ της καισαρικής, όταν άρχισα να μελετάω για το φυσιολογικό τοκετό μετά από καισαρική, μόνο όταν έπεισα τον εαυτό μου ότι θα γεννήσω (πρώτα ο θεός) φυσιολογικά το τρίτο, άρχισα να αισθάνομαι καλύτερα...

Link to comment
Share on other sites

σας ευχαριστω παρα πολυ κοριτσια για την ανταποκριση κ την κατανοηση!το εκνευριστικο ειναι αυτο που ειπε κ η titi_s που ολοι μου λενε οτι απλα διευκολυνα τον γιατρο να ξεμπερδευει πιο γρηγορα!ελεος!πρεπει να με κανουν να νιωσω χειροτερα απο οτι ηδη νιωθω??ειμαι χαζομαμα ναι το παραδεχομαι κ εκλαιγα απο τη χαρα μου οταν την πρωτοειδα κ δε θελω ολη αυτη η αντιληψη να μου χαλαει αυτο το υπεροχο συναισθημα!γιατι πρεπει να νιωθουμε τυψεις οσες καταφυγαμε στην καισαρικη για οποιοδηποτε λογο?ΕΛΕΟΣ!

Link to comment
Share on other sites

σας ευχαριστω παρα πολυ κοριτσια για την ανταποκριση κ την κατανοηση!το εκνευριστικο ειναι αυτο που ειπε κ η titi_s που ολοι μου λενε οτι απλα διευκολυνα τον γιατρο να ξεμπερδευει πιο γρηγορα!ελεος!πρεπει να με κανουν να νιωσω χειροτερα απο οτι ηδη νιωθω??ειμαι χαζομαμα ναι το παραδεχομαι κ εκλαιγα απο τη χαρα μου οταν την πρωτοειδα κ δε θελω ολη αυτη η αντιληψη να μου χαλαει αυτο το υπεροχο συναισθημα!γιατι πρεπει να νιωθουμε τυψεις οσες καταφυγαμε στην καισαρικη για οποιοδηποτε λογο?ΕΛΕΟΣ!

 

Γράψτους όλους Αφροδιτάκι!!!!!!!!!

 

Μην ασχολείσαι καθόλου με τις μ@λ@μπιπ που λενε!!!!!!

0sShp3.png

 

PGnvp2.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

σας ευχαριστω παρα πολυ κοριτσια για την ανταποκριση κ την κατανοηση!το εκνευριστικο ειναι αυτο που ειπε κ η titi_s που ολοι μου λενε οτι απλα διευκολυνα τον γιατρο να ξεμπερδευει πιο γρηγορα!ελεος!πρεπει να με κανουν να νιωσω χειροτερα απο οτι ηδη νιωθω??ειμαι χαζομαμα ναι το παραδεχομαι κ εκλαιγα απο τη χαρα μου οταν την πρωτοειδα κ δε θελω ολη αυτη η αντιληψη να μου χαλαει αυτο το υπεροχο συναισθημα!γιατι πρεπει να νιωθουμε τυψεις οσες καταφυγαμε στην καισαρικη για οποιοδηποτε λογο?ΕΛΕΟΣ!

 

Καλημέρα και σήμερα!Ξέρεις πόσες σαχλαμάρες θα ακούσεις ακόμα από τον καθένα. ¨ολοι θα έχουν άποψη για την ανατροφή του παιδιού σου. Ακόμα, θηλάζει, ακόμα αλεσμένα, ακόμα μπιμπερό, ακόμα πιπίλα, ακόμα πάνες, γιατί έτσι γιατί αλλιώς. Καλή μου ωτασπιδούλες. Γράφτους και κάνε αυτό που εσύ θεωρείς καλύτερο για το μωράκι σου. Συνταγές μαγικές δεν υπάρχουν. Να θυμάσαι ότι όλοι έχουν άποψη αλλά στα ζόρια το φίδι θα το βγάλεις εσύ και ο καλός σου από την τρύπα.

an1cCw--SeR1210MTE5ZGx6fDI1ODQ5MDgwZGF8T3VyIGFuZ2VsIGlz.gif
Link to comment
Share on other sites

afrodita εννοείται ότι συμφωνω με όσα λένε οι υπόλοιπες κοπέλες ότι δεν πρέπει να νιώθεις άσχημα και την μάνα δεν την κάνει ο τρόπος που γέννησε κτλ..

Απλά ήθελα να σου πω ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα, στο πως νιώθεις.

Εγώ ήθελα να γεννήσω φυσιολογικά και είχα κάνει και μαθήματα ανώδυνου τοκετού και μάλιστα είχα συννενοηθεί με τον γιατρό μου, ότι δεν θέλω να κάνω επισκληρίδιο, εκτός και αν δεν αντέχω, οποτε θα το βλέπαμε στην πορεία.

Δυστυχως όμως τα πράγματα δεν πήγαν καλά την ώρα του τοκετού (και για να προλάβω κάποιους, δεν ήταν παραξενιά του γιατρού, γιατί οι παλμοί του μωρού έπεσαν στο 0 και το είδαμε κι εμείς στον καρδιοτοκογράφο..),

οποτε με έβαλαν κατευθείαν για καισαρική με ΟΛΙΚΗ νάρκωση.

Απότελεσμα, αφενώς εγώ ήμουν σε μια κατάσταση nirvana και έπιασα επαφή με τον κόσμο την 3η μέρα που ήμουν στο νοσοκομείο, οποτε συνηδητοποίησα τι έγινε και έβαλα τα κλάματα και αφετέρου, είδαν όλοι οι υπόλοιπι πρωτα το γιο μου και μετα εγώ μετά από 1 ώρα!!!

Αυτό με στεναχωρησε και με στεναχωρεί ακόμη όταν το σκέφτομαι και αισθάνομαι ακόμη άσχημα που δεν είχα 100% συνείδηση την στιγμή που μου τον έφεραν και τον έβαλα στο στήθος μου για πρώτη φορά..

Αυτές τις στιγμές τις έχασα και δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι' αυτό, και αυτό με στενοχωρεί.

Σκέφτομαι βέβαια ότι τουλάχιστον σώθηκε το μωράκι μου και ότι στο επόμενο, παρόλο που θα πρεπει αν κάνω καισαρική, τουλαχιστον θα είμαι ξύπνια και δεν θα χάσω αυτές τις μαγικές πρώτες στιγμές..

Οποτε σε καταλαβαίνω, αλλά δεν έχει νόημα να το σκέφτεσαι και να στεναχωριέσαι, και να αισθάνεσαι άσχημα, ότι έγινε έγινε και δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να το αλλάξεις.

Ασ' το να περάσει και απόλαυσε το μωράκι που έχεις τώρα στην αγκαλιά σου!

y9qxp2.pngGgOLp3.png
Link to comment
Share on other sites

Απλά ήθελα να σου πω ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα, στο πως νιώθεις.

Εγώ ήθελα να γεννήσω φυσιολογικά και είχα κάνει και μαθήματα ανώδυνου τοκετού και μάλιστα είχα συννενοηθεί με τον γιατρό μου, ότι δεν θέλω να κάνω επισκληρίδιο, εκτός και αν δεν αντέχω, οποτε θα το βλέπαμε στην πορεία.

Δυστυχως όμως τα πράγματα δεν πήγαν καλά την ώρα του τοκετού (και για να προλάβω κάποιους, δεν ήταν παραξενιά του γιατρού, γιατί οι παλμοί του μωρού έπεσαν στο 0 και το είδαμε κι εμείς στον καρδιοτοκογράφο..),

οποτε με έβαλαν κατευθείαν για καισαρική με ΟΛΙΚΗ νάρκωση.

 

Έτσι.. έτσι… και μετά σου έρχεται μια καισαρική και πέφτεις από τα σύννεφα απότομα… Αυτό λέγαμε και στα προηγούμενα ποστ. Ότι στα μαθήματα ανώδυνου τοκετού, μας πώρωσαν για φυσιολογικό τοκετό και χωρίς επισκληρίδιο και κανένας δε μας προετοίμασε και για το ενδεχόμενο της καισαρικής… και άντε μετά να το ξεπεράσεις… Καλώς ο φυσιολογικός τοκετός, καλή και μοναδική η όλη εμπειρία και μάλιστα χωρίς ίχνος επισκληριδίου, αλλά αυτά σε υγιείς περιπτώσεις και για εκεί που δε τίθεται θέμα ρίσκου.

 

Έτσι και σε εμένα έπεφταν οι παλμοί του μωρού μου… και μόλις άκουσα από τη γιατρό που μιλούσε με τις μαίες και είπε «δε θα αντέξει η καρδούλα του» τη φώναξα και της είπα: «Τρελή είμαι και το παραδέχομαι και σίγουρα και εγώ και εσύ θέλαμε να γεννήσω τελείως μα τελείως φυσιολογικά αλλά δε πρόκειται να βάλω σε καμία περίπτωση τη δικιά μου εμπειρία πάνω από τη ζωή του παιδιού μου και φεύγουμε τώρα για καισαρική».

 

Και μη νομίζεις ότι δεν αποτελεί εμπειρία η καισαρική… εγχείριση είναι και από τις ποιο αγχωτικές, γιατί έχει να κάνει με παραπάνω από μια ζωή. Είδα όλη την καισαρική μου, ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ. Είδα το παιδί μου κολλημένο μέσα στη πύελο και τυλιγμένο 2 φορές από το λαιμό με τον ομφάλιο λώρο. Είδα και ένιωσα 2 να τραβάνε με δύναμη από κάτω και 2 να σπρώχνουν με δύναμη από πάνω για να ξεκολλήσει. Είδα το παιδί μου να βγαίνει με το ζόρι και το αίμα μου να πλημυρίζει όλο το χειρουργείο. Είδα τη γιατρό μου να έχει χάσει το χρώμα της και όπως μου είπε και αργότερα και 10 χρόνια από τη ζωή της. Και φυσικά είδα το παιδί μου όταν το βγάλανε και άκουσα το κλάμα του. Μετά από μια ώρα το είχα στην αγκαλιά μου και το θήλαζα και οοοοολα αυτά αποτελούσαν παρελθόν. ΣΥΓΝΩΜΗ για τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες αλλά δεν είναι αυτό εμπειρία????

0sShp3.png

 

PGnvp2.png

Link to comment
Share on other sites

Ναι και εγώ λοιπόν γέννησα με καισαρική μετά από 11ώρη προσπάθεια να γεννήσω φυσιολογικά γιατί αυτό ήθελα, αλλά δυστυχώς δεν είχα διαστολή. Έπαθα κατάθλιψη, θήλασα τελικά 4 μήνες, αλλά έδινα και 2 μπιμπερό συμπλήρωμα και ένιωθα άχρηστη και απαίσια γιατί δεν κατάφερα να γεννήσω φυσιολογικά και να θηλάσω αποκειστικά. Ο θηλασμός για μένα είναι πάρα πάρα πολύ σημαντικό θέμα και απιστεύω πως αν δεν τα είχα καταφέρει καθόλου θα είχα κατάθλιψη μέχρι τώρα που ο γιος μου είναι 19 μηνών! Νομίζω πως μεγάλο ποσοστό των γυναικών υποφέρουν από κατάθλιψη αλλά δεν το συνηδειτοποιούν για να το παραδεχτούν ή ντρέπονται για αυτό. Κοίτα το μωρό σου και πάρε δύναμη. Τίποτα μα τίποτα στον κόσμο δεν είναι πιο σημαντικό απο αυτό το πλάσμα. Σιγα σιγά θα περάσει, αν δεις ότι επιμένει ζήτα βοήθεια.Είναι απολύτως φυσιολογικό! Σου εύχομαι από καρδιάς τα καλύτερα και να ξέρεις ότι είμαστε πάρα πολλές σαν και σένα!

Link to comment
Share on other sites

Κι εγω καπως ετσι αισθανομουν.. Ηθελα πολυ να γεννησω φυσιολογικα αλλα η μητρα μου δεν μας εκανε τη τιμη να κανει συσπασεις κι ετσι καταφυγαμε στην καισαρικη. Αισθανομουν καλα, ημουν ευτυχισμενη που εφερα στον κοσμο ενα μωρο, το δικο μου μωρο.

Μετα την καισαρικη, ηρθε το θεμα του θηλασμου.. Δεν καταφερα να θηλασω γιατι δεν ηξερα το πως,το στηθος μου ειναι πολυ μεγαλο και κατα συνεπεια βαρυ, δεν ηξερα πως να το κραταω και πως να κραταω ταυτοχρονα ενα τοσο δα πλασματακι το οποιο δεν ηθελε να θηλασει μιας και το 1ο 24ωρο της ζωης του τραφηκε αποκλειστικα με ξενο γαλα (ηταν στα προωρα κι εγω λογω καισαρικης ημουν καθηλωμενη στο κρεββατι και δεν μπορεσα να τη θηλασω). Κατεφυγα στο ξενο λοιπον και δεν με ενοιαξε γιατι ηξερα πως κανω ο,τι περνα απο τις δυναμεις μου για να εχει ηρεμια το μωρο.

Επνιξα λοιπον και τις δυο επιθυμιες μου: τη μια για φυσιολογικο τοκετο και την αλλη για θηλασμο. Γυρισα σπιτι, το μωρο φαινοταν καλα κι εγω αρχισα να προσαρμοζομαι στους νεους μας ρυθμους.. Κι επειτα αρχισα να ακουω λογια απο τριτους..: Γιατι καισαρικη? Δεν ξερεις πως με την καισαρικη το παιδι βγηκε με τον πιο βιαιο τροπο απο μεσα σου? -μου ελεγαν. Ή Δεν θηλαζεις?!?! Το παιδι δεν θα εχει υψηλη νοημοσυνη μιας και ο φυσιολογικος τοκετος σε συναρτηση με το θηλασμο δινουν τα πιο ευφυεστατα παιδια (πραγμα που σε καμμια περιπτωση δεν αμφισβητω αλλα αυτο ειναι μονο μια τελεια αρχη, υπαρχουν κι αλλα πραγματα στη συνεχεια που μπορουν να κανουν ενα παιδι ευφυες -κατ'εμε παντα!-).. Και σκεφτομουν μερα και νυχτα πως για να δεχομαι εναν τετοιο βομβαρδισμο απο σποντες μαλλον δεν κανω ο,τι καλυτερο μπορω για το μωρο μου..

Και ξαφνικα το παιδι μπαινει στο νοσοκομειο γιατι επαθε μηνιγγιτιδα (τα εχω γραψει κι αλλου, δεν θελω να τα ξαναγραψω, δεν θελω καν να τα θυμαμαι) κι εκει βεβαιωνομαι πως σιγουρα δεν κανω ο,τι καλυτερο μπορω.. Ετσι νομιζα τοτε.. Κι αρχιζω και απομακρυνομαι απο το μωρο μου πιστευοντας πως ετσι θα γινει καλα.. Θυμαι περνουσαμε ελαχιστες ωρες μαζι, στο νοσοκομειο τα βραδυα εμενε ο αντρας μου - εγω εφευγα και παρ'ολ'αυτα δεν την αγκαλιαζα, δεν της μιλουσα γλυκα, της φωναζα και ενα σωρο αλλα τα οποια λιαν επιεικως θα χαρακτηριζα ανεπιτρεπτα.. Περασε καιρος μεχρι να συνελθω.. Χρειαστηκα συνεδριες, πολλη κουβεντα, πολλη στοργη απο τον αντρα μου που δεν ηξερε ποια απο τις δυο μας να κοιταξει: εμενα ή το μωρο μας?

Μπορω να πω πως πια ειμαι σε καλο δρομο.. Κι οταν ακουω ξανα τετοιες σαχλαμαρες απαντω και αναλογως.. Κουμαντο στη ζωη μας κανουμε εμεις κι οχι ο περιγυρος!

Κι οπως ειπε και η Ouma Therman στην ταινια της "μαμα σε κριση": δεν υπαρχει προσπαθω... Υπαρχει κανω ή δεν κανω!

Και πλεον κανω ο,τι καλυτερο περνα απο το χερι μου -με βαση τα δικα μου δεδομενα- για το παιδι μου. ΟΧΙ, δεν ειμαι λιγοτερο μανα επειδη γεννησα με καισαρικη ή επειδη δεν θηλασα. Παρε εναν καθρεφτη και επανελαβε το μεχρι να το χωνεψεις!

Να σου ζησει το μικρο και το μονο που μπορω να σου πω ειναι να χαρεις οσο μπορεις τις μερες αυτες που το μωρο σου μεγαλωνει αποστευτα γρηγορα γιατι δεν γυρνανε πισω.!

 

Υ.Γ.: Σε καμμια περιπτωση δεν ηθελα να υποβιβασω τις μανουλες που γεννησαν με φυσιολογικο τοκετο και που θηλασαν. Ισα - ισα που θεωρω πως εκαναν ο,τι καλυτερο μπορουσαν για το μωρο τους οπως... κι εγω και χιλιαδες αλλες μανουλες που γεννησαν με καισαρικη! ;)[/quote

 

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ. ΦΑΙΗ ΜΕ ΣΥΚΓΙΝΗΣΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΜΠΟΣΕΡΣΕΣ ΠΑΛΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΙΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΣΟΥ!!!!ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΥ ΔΥΜΑΝΗ!!

ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΚΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΤΡΙΠΑΚΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΥΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥΣ. ΚΙ ΕΓΩ ΜΕ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΓΕΝΝΗΣΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΘΗΚΑ. ΔΕΝ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΜΗΤΕΡΑ.

ΑΠΛΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΩ ΚΑΙ ΞΑΝΑΛΕΩ ΕΙΝΑΙ ΠΟΣΟ ΤΥΧΕΡΗ ΝΙΩΘΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΕΥΛΟΓΗΣΕ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΕΓΙΝΑ ΜΗΤΕΡΑ.

PQ4ip3.png

 

KpVyp3.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

afrodita μου

σε καταλαβαινω ΑΠΟΛΥΤΑ...κι εγω μετα απο καισαρικη με ειχε πιασει καταθλιψη....

 

κατα'αρχην η καισαρικη ειναι πολυ επιβαρυντικη για την μανα κι οχι για το παιδι...αυτο το διευκολυνουμε αφου δεν ζοριζεται καθολου...εμεις τραβαμε ολα τα μετεγχειριτικα προβληματα,οποτε το οτι εκανες καισαρικη απο βλακεια σου οπως λες μαλλον σε κανει ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΑΝΑ αφου προτιμησες να φας το μαχαιρι για να εισαι σιγουρη πως το μωρο σου θα βγει μια χαρα!!!

 

κατα τ'αλλα κι εμενα με ειχε πιασει καταθλιψη κι ενιωθα οτι κανεις δεν με καταλαβαινει...κι επειδη δεν μπορουσα να κρατησω την μικρη μου αγκαλια οσο θα ηθελα (λογω πονου) ενιωθα οτι δεν ειμαι καλη μαμα...κι αυτο βεβαια ενισχυοταν απο τη μαμα μου που γυρισε και μου ειπε ''πως κανεις ετσι;;ενα παιδι σου εδωσε ο θεος κι εσυ....''

 

τελος παντων το θεμα ειναι οτι ολα αυτα τα νιωθεις λογω ορμονων....εχω ριξει πολυ κλαμα.....ομως τελικα μετα απο αρκετο καιρο συνηλθα και ειδα τα πραγματα τελειως διαφορετικα....

 

θα δεις κι εσυ μολις το μωρο σου ,σε κοιταξει στα ματια και σου γελασει με φωνη θα τα ξεχασεις ολα!!!

ΥΠΟΜΟΝΗ και μη βασανιζεις το μυαλο σου με χαζες σκεψεις....ααα και προπαντως μη δινεις σημασια τι λενε οι γυρω σου....

 

σε λιγο καιρο θα τα θυμασαι και θα λες..''τι χαζη που ημουν!!''

 

φιλακια

Link to comment
Share on other sites

Σαν να ακούω κι εγώ τον εαυτό μου. Έχουν περάσει σχεδόν έξι μήνες από τότε που γέννησα και ακόμα βασανίζομαι από σκέψεις για την γέννα μου. Έκανα καισσαρική επειδή οι παλμοί του μωρού μου επιβραδύνονταν για αρκετή ώρα ώσπου εντέλει έπεσαν στο 0 και με έβαλαν ευθεία για καισσαρική. Ήμουν τόσο σίγουρη ότι θα τα καταφέρω φυσιολογικά που μόλις συνειδητοποίησα τι γινόταν έπαθα κρίση πανικού και δεν μπορούσα να πάρω ανάσα. Μετά την γέννα ήρθαν τα κλάματα και οι ενοχές. Δεν μπορούσα να ρίξω το φταίξιμο στον γιατρό γιατί εκείνη την ώρα δεν γινόταν κάτι διαφορετικό, έτσι τα έριξα σε μένα. Εγώ έφταιγα που βιάστικα να πάω στο νοσοκομείο, που ήμουν ανυπόμονη, που μου έσπασαν εκεί τα νερά και άλλα χίλια δύο. Ένοιωθα ότι απέτυχα σαν γυναικά, απέτυχα στον ρόλο μου. Και να τα κλάμματα και να τα δάκρυα. Ευτυχώς ο άντρας μου που ήταν και παρών όταν έγινε το σκηνικό μετά από πολλές κουβέντες με συνέφερε κάπως. Δεν είμαι όπως ήμουν, αλλά το ομολογώ ακόμα σκέφτομαι τον τρόπο που γέννησα και ώρες ώρες νοιώθω μια πικρία, ίσως επειδή έγιναν όλα τόσο γρήγορα που δεν πρόλαβα να αντιδράσω. Έφτασα διαστολή 9, τρέβηξα όλους τους πόνους και λίγο πριν την τελική ευθεία μπήκα στο χειρουργείο. Πιστεύω πως μεγάλο ρόλο έπαιξαν και τα λόγια των διαφόρων γύρω μου "το μεγαλείο του φ.τ., οι γιατροί θέλουν την βόλεψή τους, να τα πάρουν" και άλλα διάφορα που σίγουρα θα έχετε ακούσει κι εσείς. Όλες αυτές οι γνώμες μόνο κακό κάνουν, γιατί νομίζω πως όποια μάνα κινδύνεψε να χάσει το μωράκι της την ώρα του τοκετού καταλαβαίνει πώς όλα αυτά είναι αερολογίες και το μόνο που είναι σημαντικό είναι μια υγιής μάνα και παιδί. Θα ήθελα πολύ να γεννήσω φυσιολογικά αλλά αρκετά πια με την δικτατορία του φ.τ. Ας θυμηθούμε και αυτά που έλεγαν οι παλιές ότι η γυναίκα που γεννάει είναι με το ένα πόδι στον τάφο, γιατί ποτέ κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα έρθουν τα πράγματα, και ας ευχαριστούμε που υπάρχει και η καισσαρική γιατί χωρίς αυτή, κακά τα ψέμματα, πολλές θα ήταν οι μανούλες ή τα παιδάκια που θα χάνονταν. Συγγνώμη για το μεγάλο πόστ, αλλά είναι σκέψεις που είχα μέσα μου εδώ και πολύ καιρό και σας ευχαριστώ που είστε εδώ για να με ακούσετε και ίσως να με καταλάβετε.

hmzPp2.png 

Link to comment
Share on other sites

Δεν καταλαβαινω γιατι αυτος ο αφορισμος για την καισαρικη....αυτα που λεγονται ειναι καταλοιπα μιας νοοτροπιας που επικρατουσε λιγα χρονια πριν και αρκετες γυναικες επελεγαν την καισαρικη χωρις να υπαρχει λογος ,απλα για να μην πονεσουν....κι ετσι φτασαμε στο αλλο ακρο να θεωρουμε κακο να κανουμε καισαρικη ακομη κι οταν επιβαλλεται.....η καισαρικη ειναι μια σπουδαια ανακαλυψη της ιατρικης που εχει σωσει πολλες πολλες ζωες.......και το οτι επιλεγουμε να μας εγχειρισουν ,με οτι αυτο συνεπαγεται, προκειμενου να μην θεσουμε ουτε στο ελαχιστο σε κινδυνο το παιδι σιγουρα μονο κακες μανες δεν μας κανει!!!εμενα η μητερα μου με γεννησε με καισαρικη και οχι μονο δεν την θεωρω κακη μανα αλλα αναγνωριζω και τι περασε για να με κανει...

 

και για την ιστορια να ξερετε πως η πρωτη γυναικα που εκανε καισαρικη ηταν η Κλεοπατρα της Αιγυπτου κι επειδη επροκειτω να φερει στη ζωη το παιδι του Καισαρα,ονομαστηκε Καισαρικη....!!!!

Link to comment
Share on other sites

να σας πω λοιπον και τα δικα μου.......ειμαι μανουλα και γω της καισαρικης και μαλιστα πριν απο 20 μερες εφερα τη δευτερη κορη μου στον κοσμο.οντως την καταθλιψη της καισαρικης την περασα και γω γιατι προσπαθησα 14 ωρες και τελικα εφαγα νυστερι.μπηκα πολυ θυμωμενη στο χειρουργειο για την εξελιξη και δεν ηθελα να δω ουτε το μωρο μου(βεβαια οταν το ειδα αρχισα να καλιω γιατι ενιωσα τυψεις που το ειδα μαυρο και αφυδατωμενο και το αγαπησα απο εκεινη την στιγμη και καθε μερα αδω και 2 χρονια της ζηταω συγνωμη που σκεφτηκα ετσι).η αληθεια ειναι οτι σκεφτομουνα τι θα πουν οι αλλοι που με περιμεναν εξω.και οντως η αγαπημενη μου πεθερουλα με το που με ειδε μετα ειπε το θεικο:εσυ ζητησες καισαρικη?

δεν εφτανε η ταλαιπωρια μου και η εννοια μου να μαθω αν το παιδι ηταν καλα ειχα και το σχολιο αυτο που με καταρακωσε.ευτυχως ηταν η μανουλα μου εκει που εχει κανει και αυτη 3 καισαρικες και μαλιστα με καθετη τομη και μονο το αγγιγμα συμπονιας που με εδωσε τα ελεγε ολα και ηρεμησα.

οι επομενες 40 ημερες με εκαναν να νιωθω αχρηστη,ανικανη και ολα τα κακα της μοιρα ςμου ,μονο η αγκαλιτσα της κορουλας μου με απαλυνε........επερνα το γιατρο και εκλαιγα και μου ελεγε κοιτας το παιδακι σου και κλεισε τα αυτια σου.νομιζα οτι θα με καμαρωναν ολοι επειδη θα γεννουσα φυσιολογικα οποτε τωρα θα με κοιτουσαν σαν την ευκολη λυση.δεν κποιλοπονουσαν ομως αυτοι,ουτε μπορουν να ξερουν τι συναιβει.ο αντρας μου που ηταν μεσα ηταν ο ιδιος που ανακουφιστηκε οταν ειπαμε καισαρικη γιατι αρχισε να με λυπατε.τεσπα τωρα χαιρομαι την κορουλα μου την μεγαλη και εδω και 20 μερες την μικρουλα μου που ουτε καν σκεφτηκα πως θα την γεννησω.ηθελα απλα να την δω και να την αγκαλιασω.μην ανησυχεις λοιπον και παλεψε το γιατι αυτα τα μικρα ζουζουνακια πουΦΕΡΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙς ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΜΕΙς ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΞΙΖΟΥΝ ΟΟΟΟΟΟΟΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ........

Link to comment
Share on other sites

Πάντως δεν είναι μόνο τα κατάλοιπα της νοοτροπίας που λες rrrr, ούτε και τα λόγια του κόσμου. πχ εμένα δεν μου ειπε ποτε κανεις βλακίες τέτοιου τύπου για να υποβαθμίσει την διαδικασία του τοκετού μου- αφενώς δεν τον επαιρνε με βάση αυτό που έπαθα, αφετέρου αν μου ελεγαν τέτοιες βλακίες θα τους έβριζα..ήμουν που ήμουν χάλια λόγω και σωματικής και ψυχολογικής κατάστασης, δεν θα κρατιόμουν.

Είναι η ουσία του πράγματος, όπως περιέγραψα παραπάνω, που χάνεις

-εννοείται ότι στις περιπτώσεις της απλής καισαρικής αυτό δεν ισχύει-

τις πρώτες στιγμές του μωρού σου και πολλά άλλα.

Μην σας κουράζω με τα ίδια- δείτε παραπάνω-, αλλά επίσης έχω την εντύπωση ότι μετά την ολική ναρκωση είσαι γενικά χειρότερα. Θυμάμαι στην αίθουσα ανανηψης ήμουν η μόνη που εκλαιγα και σφάδαζα από τους πόνους και έβλεπα τις υπόλοιπες από την καισαρικη χωρίς ολικη νάρκωση, κυριλε να μην παραπονιούνται για πόνο. Τουλάχιστον όχι ανυπόφορο..Μην παρεξηγηθώ εννοείται όλες οι καισαρικές πονανε αλλα εγω πόναγα τόσο που δεν άντεχα και τις παρακαλούσα να μου δώσουν φάρμακο! Τι να πω..να ήταν τυχαίο?

Πάντως αυτό δεν αποτέλεσε ανασταλτικο παράγοντα για τον θηλασμό. Παρόλο που δεν πολυθυμάμαι και δεν είχα ακριβώς τις αισθήσεις μου τότε, το μωρό το θηλασα σε 1 ώρα και αποκλειστικά (σε αυτό με βοήθησε η ενημερωση που ειχα από πριν για τον θηλασμό απο τα μαθηματα του ανώδυνου)

Πραγματικά δεν ξέρω πως άντεχα να το κρατάω τα βράδια που μου το έφερναν και δεν είχα και κανέναν δικό μου να με βοηθήσει να στηριχτώ! ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ που λενε η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ, δεν μπορούσα να κάτσω, αλλά τότε το έκανα! Ακόμη και τώρα δεν ξέρω πως..

y9qxp2.pngGgOLp3.png
Link to comment
Share on other sites

Nα'μαι κι εγώ....Κι εγώ είχα τα ίδια πάνω - κάτω συναισθήματα μετά την 1η καισαρική, να μην τα ξαναλέμε. Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Πλέον δεν το έχω ξεπεράσει απόλυτα, αλλά εχω συμφιλιωθεί με το γεγονός.

 

Θα ήθελα όμως να σταθώ στο εξής: θεωρώ ότι εγώ ένιωθα έτσι γιατί αισθανόμουν ότι δεν είχα κανέναν έλεγχο στην όλη απόφαση και διαδικασία, και εν ολίγοις αισθανόμουν ότι αδίκως μπήκα στο χειρουργείο. Τελοσπάντως, έκανα πολύωρες συζητήσεις με το γιατρό μου σχετικά με αυτό, και αυτός με διαβεβαιώνει ότι ήταν δικαιολογημένη η κ.τ. Οκ, με έχει πείσει - σχεδόν. Δυστυχώς, δεν θα μάθω ποτέ τι θα συνέβαινε εάν αυτό και εάν το άλλο.

Πιστεύω λοιπόν ότι οι κοπέλες που νιώθουν ότι η καισαρική τους υπήρξε ιατρικώς επιβεβλημένη αισθάνονται πολύ καλύτερα από εμένα που νιώθω ότι θα μπορούσα με άλλο γιατρό και καλύτερη ενημέρωση να είχα γεννήσει φυσιολογικά. Κι ο περίγυρος , δεν ξέρω, ώρες ώρες νιώθω ότι έχει δίκιο... (για τη δική μου περίπτωση).

 

Αυτό βέβαια, δεν έχει καμία σχέση με την ικανότητά σου ως μητέρα! Αύτό θα κριθεί από εντελώς άλλα πράγματα και συνήθως κατόπιν εορτής :lol:

 

Αλλά δεν δέχομαι ότι η κ.τ. είναι ακίνδυνη για το μωρό, γιατί το έζησα από πρώτο χέρι με την κόρη μου (ταχύπνοια λόγω προγραμματισμένης κ.τ.). Απλώς πρέπει να ζυγίζονται τα υπέρ και τα κατά.

 

Ξαναδιαβάζοντας τα ποστ, να πω ότι συμφωνώ απόλυτα με τη G.Geo.

 

Να χαίρεστε όλες τα νινάκια σας!

Link to comment
Share on other sites

Ειλικρινά στενοχωριέμαι πολύ όταν διαβάζω μαμάδες να έχουν τόσες ενοχές επειδή έκαναν καισαρική. Ακόμα και αν δεν είστε πεπεισμένες ότι ήταν απόλυτη ανάγκη να γίνει, ακόμα και αν πιστεύετε ότι ο γιατρός σας μπορεί να "εκμεταλλεύτηκε" την άγνοια σας και να σας έβαλε στο χειρουργείο για ένα και μόνο λόγο θα έπρεπε να είστε ικανοποιημένες, ότι με τον τρόπο αυτό είστε καταρχήν εσείς γερές και φυσικά και το μωρό σας.

Προσωπικά ποτέ δεν μπήκα στη διαδικασία να προβληματιστώ αν έπρεπε ή όχι να γίνει η καισαρική. Αυτό μου είπε ο γατρός κατά τη διαδικασία της πρόκλησης αυτό και έκανα χωρίς ενδιασμούς. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα μπορούσα (ενώ έδινε εντολή για χειρουργείο) να πω "όχι, εγώ θέλω να καθήσω εδώ και να προσπαθώ για μέρες". Φυσικά εννοείται ότι το γιατρό τον έχουμε επιλέξει εδώ και καιρό και του έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη.

Όσον αφορά στον περίγυρο, ναι κατά μεγάλο ποσοστό παίζει ρόλο στην ψυχολογία μας ίσως και γιατί μας έχουν περάσει και υποσυνέιδητα το μήνυμα ότι οι "γυναίκες καλό είναι να γεννούν φυσιολογικά" αντί για το "στόχος είναι να γεννούν χωρίς κίνδυνο για αυτές και τα μωρά". Και φυσικά όλα αυτά ενισχύονται και από μαθήματα ανώδυνου τοκετού, συζητήσεις με φίλες που γέννησαν φυσιολογικά κτλ.

Πάντως ξεναλέω για να επανέλθω στο αρχικό θέμα νομίζω ότι η κατάσταση της φίλης μας μάλλον δεν έχει να κάνει με την καισαρική αλλά με τη γέννα αυτή καθεαυτή (με την επιλόχειο κατάθλιψη δηλαδή). Ελπίζω ήδη τώρα που μιλάμε να αισθάνεται κάπως καλύτερα, αλλιώς δεν είναι κακό να ζητήσει ιατρική βοήθεια.

Link to comment
Share on other sites

Πάντως ξεναλέω για να επανέλθω στο αρχικό θέμα νομίζω ότι η κατάσταση της φίλης μας μάλλον δεν έχει να κάνει με την καισαρική αλλά με τη γέννα αυτή καθεαυτή (με την επιλόχειο κατάθλιψη δηλαδή). Ελπίζω ήδη τώρα που μιλάμε να αισθάνεται κάπως καλύτερα, αλλιώς δεν είναι κακό να ζητήσει ιατρική βοήθεια

Συμφωνώ απολύτως...απλώς η επιλόχειος κατάθλιψη αναζητά και κάποιους λόγους για να κάνει την εμφάνισή της...Εγώ για παράδειγμα έκλαιγα για πολύ καιρό μετά όχι για την καισαρική, αλλά γιατί απαγορευόταν να θηλάσω επειδή έπαιρνα φάρμακα λόγω θρόμβωσης..Και είχα και την πεθερά μου να μου περιγράφει με λεπτομέρειες πως και για πόσα χρόνια θήλασε τα παιδιά της που δεν χρειάστηκαν ποτέ πιπίλα γιατί είχαν το στήθος της....

4iqfp2.png?nAtPrUav
Link to comment
Share on other sites

ειλικρινα κοριτσια δεν μπορω να καταλαβω...εγω την κορη μου την γεννησα με καισαρικη μετα απο 3 ημερες με συσπασεις... κοντεψαμε να πεθανουμε και οι δυο γιατι η μικρη ειχε αλυθη κομπο (ενα κομπο στον ομφαλιο λωρο ο οποιος γινεται μεχρι τον 4 μηνα περιπου και μετα δεν φαινεται Ο,ΤΙ και να κανεις!) και οταν μου εβαλαν τις ωδινες δεν ειχε αρκετο ομφαλιο για να φτασει να βγει εξω... τον μικρο τον γεννησα επισης με καισαρικη 15 μηνες μετα.Δεν νοιωθω λιγοτερο μανα επειδη δεν ειχα φυσιολογικους τοκετους,δεν με σταματησε η καισαρικη απο το να κανω καπακι δευτερο παιδι, να θηλασω αποκλειστικα απο το πρωτο λεπτο-με το που πηρα αγκαλια τα μωρα μου-, δεν επαθα επιλοχειο καταθλιψη και σηκωθηκα απο το κρεβατι και στις δυο γεννες 5 ωρες μετα.... Χρειαστηκα, ζητησα και ελαβα ομως ψυχολογικη υποστηριξη μετα την πρωτη γεννα μου διοτι ενιωθα τρομερες ενοχες που κοντεψε το μωρο μου να πεθανει απο το πεισμα μου να γεννησω φυσιολογικα (λες και υπαρχει ακριβης ορισμος του φυσιολογικου σε εναν τοκετο) και δεν μπορουσα να διωξω την εικονα της την ωρα που την εβγαλαν και ηταν το κεφαλακι της μπλε απο το ζορι...Ζητησα και ελαβα ψυχολογικη υποστηριξη για μικρο μεν αλλα ικανο διαστημα γιατι πηγαινα ολοταχως στην καταθλιψη απο τις τυψεις μου που εξαιτιας μου- οπως χαζα νομιζα--μια ομαλοτατη/ηρεμοτατη/ευκολοτατη εγκυμοσυνη κατεληξε σε εναν αγωνα επιβιωσης και για τις δυο μας...

Afrodita, απολασε την υπεροχη μητροτητα, ρουφα καθε στιγμη απο την νεα σου ζωη και το υπεροχο πλασματακι που κρατας στην αγκαλια σου και αν νιωθεις οτι σε ζοριζει η κατασταση ΖΗΤΑ βοηθεια....

Μην ξεχνας οτι τωρα που γεννησες ξεκινησαν το παρτυ οι ορμονες, τοσο καιρο ετοιμαζονταν για την μεγαλη φιεστα χεχεχεχε!

Ακομα και αυτο που γινεται εδω στο forum μας τωρα για σενα/με εσενα ,ψυχολογικη υποστηριξη λεγεται και δεν βλεπω κατι το επιληψιμο σε αυτο.. αν σε βοηθαει και σε κανει να νιωθεις λιγοτερο αβολα απ'οτι θα ενιωθες με εναν επαγγελματια κανε το αλλα αν δεις οτι δεν μπορεις να το χειριστεις οπως θα ηθελες ,ενεργοποιησου αμεσα!

 

φυσικα ολα τα παραπανω ειναι απλα οι σκεψεις μου....φιλια!

zCgOp2.png

 

...Η επανάσταση είναι σαν το ποδήλατο. Αν σταματήσουμε να κάνουμε πεντάλ, θα πέσουμε...

Link to comment
Share on other sites

Kαλα το ποσο εξοργιζομαι με αυτα που διαβαζω για τα σχολια που κανει ο περιγυρος σε γυναικες που ειναι σε ευαιστητη φαση λοχειας δεν λεγεται.

 

Σταματηστε να ασχοληστε με το κοντο και το μακρυ του καθενος. Αγνοηστε τους ολους και αφοσιωθειτε στο παιδι σας, μονο αυτο εχει σημασια και τιποτα αλλο. Το μονο που μετραει ειναι οτι εχετε τα βλασταρια σας στην αγκαλια σας, ολα τα αλλα δεν αφορουν κανενα. Τετοιου ειδους σχολια μονο κακοπροαιρετα μπορει να ειναι και σε αυτη την φαση τουλαχιστον κρατηστε τους μακρυα οσους τα κανουν η τουλαχιστον απαντηστε τους οπως τους αρμοζει.

 

Ο τροπος που γεννας δεν σε καταξιωνει ως μανα αλλα ειναι τα σημαντικα που καθοριζουν την μητροτητα.

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...