Υπερκινητικό παιδί

Καλημέρα

Ψάχνοντας στο φόρουμ δεν βρήκα κάποιο αντίστοιχο θέμα να με βοηθήσει....

Έχω έναν γιό 3 ετών ΥΠΕΡκινητικό!!!! Δεν μπορεί να συγκεντρωθεί για πολύ ώρα σε μια δραστηριότητα, δεν περνά καθόλου χρόνο μόνος του - πάντα θέλει κάποιον να ασχολείται μαζί του, το αγαπημένο του παιχνίδι είναι να σκορπά όλα του τα παιχνίδια στο πάτωμα χωρίς να παίζει με κάποιο και να βλέπει τηλεόραη, δεν μπόρει να καθίσει σε μια καρέκλα δευτερόλεπτο αν δεν έχει κάτι να ασχοληθεί, που και πάλι δεν θα κρατήσει για πολύ....

Καταλαβαίνω ότι τα περισσότερα από αυτά είναι φυσιολογικά, αλλά είναι πολύ κουραστικό Δεν μπορούμε να πάμε κάπου χωρίς να έρθει η καταστροφή... Κι από την άλλη, βλέπω άλλα παιδάκια που είναι πιο ήρεμα από τον δικό μου. Τί συμβαίνει ακριβώς?

Βλέπω ότι όταν περνάω χρόνο μαζί του, είναι κάπως καλύτερα τα πράγματα, αλλά δεν μπορώ όλη την ώρα να ασχολούμαι μαζί του!!

Θα ήθελα να ακούσω κάποιον που να γνωρίζει, να μου πει πώς μπορώ να χειριστώ την κατάσταση με όφελος για το παιδί. Αλλά κι άλλους γονείς, που μπορεί να αντιμετωπίζουν παρόμοιο πρόβλημα (δεν μπορεί να είμαι η μόνη!!) - πώς νατον χειρστώ, πώς να του μιλήσω, τί να του πω, ποιές δραστηριότητες θα τον βοηθήσουν να εκτονώνεται και να συγκεντρώνεται....

Να σημειώσω εδώ ότι έχω κι ένα κοριτσάκι 8 μηνών καθώς επίσης και ότι δεν είμαι ηρεμος άνθρωπος - είμαι νευρική και δεν έχω πολύ υπομονή.

Ευχαριστώ

Κάπως έτσι είμαστε κι εμείς. Η κόρη μου είναι πάρα πολύ ζωηρή. Μες στο σπίτι, δεν περπατάει. Τρέχει μόνο. Δεν μπορώ να κάνω καμία δουλειά συνήθως. Ούτε την πιο απλή. Πρέπει να τρέχω από πίσω της συνεχώς γιατί κάνει ζημιές. Το μόνο που μπορεί να την κρατήσει λίγο συγκεντρωμένη, είναι η ζωγραφική. Αλλά γενικά ασχολείται λίγο με κάποιο παιχνίδι και το παρατάει. Και σίγουρα με αναζητά συνεχώς. Δεν κάθεται δλδ μόνη της στο δωμάτιο να παίξει ή στο σαλόνι. Δεν με αφήνει να μιλήσω στο τηλέφωνο και ούτε καν στον άντρα μου! Φωνάζει και θέλει την απόλυτη προσοχή μου. Οι βόλτες μας συνήθως είναι μια μικρή περιπέτεια. Βλέπω παιδάκια να περπατούν χεράκι χεράκι με τη μαμά τους και ζηλεύω. Δεν το έκανε η δικιά μου ποτέ. Εννοείται πως δεν μπορώ να βγω για ψώνια π.χ. μαζί της. Αγχώνομαι, την κυνηγάω παντού, φωνάζει... Άστα.. Ακόμα και στην παιδική χαρά αγχώνομαι και την κυνηγάω συνεχώς. Πολλές φορές δεν θέλει τα άλλα παιδάκια και τους επιτίθεται, τους αρπάζει μπάλες-παιχνίδια που έχουν φέρει μαζί και δεν τους τα ξαναδίνει πίσω... Δεν μπορώ να χαλαρώσω-ησυχάσω πουθενά. Όποτε λέμε να πάμε μια βόλτα με τον άντρα μου, πριν κάνουμε τον σταυρό μας γιατί δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε. Για να κάνω μια εξωτερική δουλειά ή λίγα ψώνια, την αφήνω στη γιαγιά. Είναι αδύνατον να την πάρω μαζί. Για επισκέψεις σε άλλα σπίτια δεν το συζητώ. Προτιμώ να μείνω σπίτι από να την κυνηγάω στο ξένο σπίτι και να μην μπορώ να πω και μια κουβέντα.. Και σκέφτομαι τι κρίμα να αναγκάζομαι να την αφήνω στις γιαγιάδες! Έχει μεγαλώσει πια! Μακάρι να ήταν λίγο πιο ήσυχη και συνεργάσιμη να την έπαιρνα μαζί! Λαχταράω μια βόλτα ήσυχη μαζί της!!! ... Όπως βλέπεις το φαινόμενο είναι πολύ συχνό. Έχω κουραστεί. Νιώθω συνεχώς ένα αγκομαχητό...

κοριτσάκια έχετε ρίξει μια ματιά εδω?

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=44

Χωρίς φυσικά να σημαίνει ότι όλες οι περιπτώσεις είναι ίδιες, νομίζω όμως ότι είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε. Η κουμπάρα μου το εντόπισε στον μικρούλη της μόλις άρχισε να περπατάει και παρόλο που και εκείνη δεν έχει υπομονή, προσπαθεί - τώρα που ξέρει- να βοηθήσει και τον μικρό και τον εαυτό της.

Υπομονή και αγάπη χρειάζεται.

είναι ηλικίες αυτές που περιγράφετε που έχουν το μάξιμουμ της ενέργειας που εχει συσσωρευτεί όλο τον προηγούμενο καιρό που ήταν πιο μικρά, και δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα.

είναι ένα στάδιο που περνούν τα περισσότερα παιδιά, τέλος πάντων το ήμισυ ας πουμε των παιδιών αν υπολογίσει κανείς ότι υπάρχουν καποια που περνουν πολύ πιο ήρεμα αυτό το διάστημα.

πρέπει να έχετε στο πρόγραμμα κάθε μια ώρα, να πηγαίνετε να κάνετε κατι με σωματική κίνηση. τα παιδιά αυτά έχουν πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα όπου μπορούν να είναι συγκεντρωμένα, αυτό δεν τα κάνει απαραίτητα υπερκινητικά, όμως είναι κάτι που πρέπει οι γονείς να βάζουν σε πρόγραμμα,

δηλαδή τώρα είμαστε υπερκινητικοί και κάνουμε σωματικές δραστηριότητες και μετά διαβάζουμε παραμύθι, μια τέτοια συνεχής εναλλαγή βασικά είναι απαραίτητη, έτσι ώστε να μπαίνει σε ένα ρυθμό.

Αν έχει περάσει ένα δίωρο χωρίς σωματική δραστηριότητα είναι δεδομένο ότι η φάση της υπερκινητικότητας θα είναι πιο έντονη και πιο μεγάλη.

οπότε βοηθάει το να διακόπτετε καθε τόσο για ναγίνει κάτι σωματικό.

χοροπηδητά στο κρεβάτι, βουνό απο όλα τα μαξιλάρια ακόμα και του καναπέ, σπιτάκι στο σαλόνι και τρέξιμο γύρω απο αυτό, μουσική χόρος, αεροπλανάκια, ..

ακόμα και δέκα λεπτά τέτοια κάθε 45 λεπτά, θα βοηθήσουν στις ενδιάμεσες φάσεις να μπορεί να συγκεντρωθεί σε κάτι άλλο ευχάριστο.

αυτό είναι πάντα το μεγάλο θέμα σε παιδιά που είναι πολύ δραστηρια, το να μπορούν να συγκεντρώνονται.

δεν είναι πρόβλημα δηλαδή το να τρέχουν όλη μέρα, αλλλά πρόβλημα είναι όταν αυτό δεν οριοθετείτε όχι με την έννοια της μείωσης ,αλλά με την έννοια της τμηματοποίησης και κατάταξης των ειδών της απασχόλησης και η απόλαυση όλων των ειδών της απασχόλησης όχι μόνο των κινητικών.

βοηθάει μια ρουτίνα σε αυτό, αρκετά.

ο παιδικός σταθμός είναι μια βοήθεια για μια τέτοια ρουτίνα, αλλά καλύτερα να ξεκινήσει πρώτα στο σπίτι.

Το θεμα ειναι πολυ παλιο αλλα το επαναφερω γιατι αφορα τον γιο μου,4 ετων!!Οπως λενει οι μαμαδες παραπανω ετσι ειναι και ο δικος μου,υπερκινητικος! Δεν σταματαει λεπτο! Μονο οταν βλεπει στον υπολογιστη κατι πλθντηρια που κουνιουνται καθεται ησυχος και οταν τελειωνουν παει και κουναει οτιβρει μπροστα του για να μιμειται τα πλυντηρια! Δεν αντεχω αλλο την υπερκινητικοτητα του! Εχει 3,5 ωρες που δεν εχει κατσει σε μια μερια και εχω ζαλιστει! Μου ερχονται κλαματα! Δεν θα κατσει κατω παρα μονο αν ξαναπαει στον υπολογιστη και δει κατι. μεχρι το βραδυ που θα παει για υπνο ετσι θα γυριζει μεσα στο σπιτι! Προσπαθω να ασχολουμαι μαζι του,εχω επιτραπεζια,παζλ,ζωγραφιες αλλα τιποτα δεν κανουμε πανω απο 5-10 λεπτα! Ετσι ηταν απο πολυ μικρος,εχω γραψει κι αλλα ποστ σε διαφορες ηλικιες,παντα τα ιδια εκανε!!Ποτε δεν ηξερα πως να τον διαχειριστω! Εχω προβλημα να καλεσω εναν ανθρωπο στο σπιτι,εχω γινει αντικοινωνικη εξαιτιας του. Σταματησα να τον πηγαινω σε αλλα σπιτια απο πολυ μικρο γιατι αναστατωνε τον κοσμο. Κι εγω και ο πατερας του εχουμε απελπιστει. Τα ιδια κανει και στο σχολειο γι αυτο κανενα παιδι δε θελει να παιξει μαζι του! Και παντα ετσι ειναι!Επειδη ειμαι κι εγω εκπαιδευτικος,ξερω πως συμπεριφερονται στα παιδια με ΔΕΠΥ- ειμαι σιγουρη οτι εχει,ειναι θεμα χρονου να περασουμε απο αξιολογηση! Εχω παθει καταθλιψη εξ'αιτιας του! Νιωθω βαρυ φορτιο,νιωθω υπευθυνη και ανημπορη ταυτοχρονα!! Εχω μια σβουρα που δεν καθεται πουθενα! Μου εχει απορροφησει ολη την ενεργεια που ειχα,γι αυτο και δεν εκανα και δευτερο παιδι,με κουρασε υπερβολικα!! Δεν χει ωριμασει καθολου στη συμπεριφορα του,συνεχιζει να σκαρφαλωνει,να πεταει αντικειμενα,να δρα παρορμητικα χωρις να σκεφτεται και ειμαστε ολη την ωρα μη και μη!!!

Καταλαβαινω οτι ο λογοςμου ισως σας φαινεται παραληρηματικος αλλα πραγματικα δεν αντεχω αλλο!!!Και δεν ξερω τι να κανω!!!Οποιαδηποτε βοηθεια δεκτη!!!

Το θεμα ειναι πολυ παλιο αλλα το επαναφερω γιατι αφορα τον γιο μου,4 ετων!!Οπως λενει οι μαμαδες παραπανω ετσι ειναι και ο δικος μου,υπερκινητικος! Δεν σταματαει λεπτο! Μονο οταν βλεπει στον υπολογιστη κατι πλθντηρια που κουνιουνται καθεται ησυχος και οταν τελειωνουν παει και κουναει οτιβρει μπροστα του για να μιμειται τα πλυντηρια! Δεν αντεχω αλλο την υπερκινητικοτητα του! Εχει 3,5 ωρες που δεν εχει κατσει σε μια μερια και εχω ζαλιστει! Μου ερχονται κλαματα! Δεν θα κατσει κατω παρα μονο αν ξαναπαει στον υπολογιστη και δει κατι. μεχρι το βραδυ που θα παει για υπνο ετσι θα γυριζει μεσα στο σπιτι! Προσπαθω να ασχολουμαι μαζι του,εχω επιτραπεζια,παζλ,ζωγραφιες αλλα τιποτα δεν κανουμε πανω απο 5-10 λεπτα! Ετσι ηταν απο πολυ μικρος,εχω γραψει κι αλλα ποστ σε διαφορες ηλικιες,παντα τα ιδια εκανε!!Ποτε δεν ηξερα πως να τον διαχειριστω! Εχω προβλημα να καλεσω εναν ανθρωπο στο σπιτι,εχω γινει αντικοινωνικη εξαιτιας του. Σταματησα να τον πηγαινω σε αλλα σπιτια απο πολυ μικρο γιατι αναστατωνε τον κοσμο. Κι εγω και ο πατερας του εχουμε απελπιστει. Τα ιδια κανει και στο σχολειο γι αυτο κανενα παιδι δε θελει να παιξει μαζι του! Και παντα ετσι ειναι!Επειδη ειμαι κι εγω εκπαιδευτικος,ξερω πως συμπεριφερονται στα παιδια με ΔΕΠΥ- ειμαι σιγουρη οτι εχει,ειναι θεμα χρονου να περασουμε απο αξιολογηση! Εχω παθει καταθλιψη εξ'αιτιας του! Νιωθω βαρυ φορτιο,νιωθω υπευθυνη και ανημπορη ταυτοχρονα!! Εχω μια σβουρα που δεν καθεται πουθενα! Μου εχει απορροφησει ολη την ενεργεια που ειχα,γι αυτο και δεν εκανα και δευτερο παιδι,με κουρασε υπερβολικα!! Δεν χει ωριμασει καθολου στη συμπεριφορα του,συνεχιζει να σκαρφαλωνει,να πεταει αντικειμενα,να δρα παρορμητικα χωρις να σκεφτεται και ειμαστε ολη την ωρα μη και μη!!!

Καταλαβαινω οτι ο λογοςμου ισως σας φαινεται παραληρηματικος αλλα πραγματικα δεν αντεχω αλλο!!!Και δεν ξερω τι να κανω!!!Οποιαδηποτε βοηθεια δεκτη!!!

Καλή μου, το παιδί είναι αρκετά μεγάλο. Έχεις κλείσει ραντεβού για αξιολόγηση;

Το θεμα ειναι πολυ παλιο αλλα το επαναφερω γιατι αφορα τον γιο μου,4 ετων!!Οπως λενει οι μαμαδες παραπανω ετσι ειναι και ο δικος μου,υπερκινητικος! Δεν σταματαει λεπτο! Μονο οταν βλεπει στον υπολογιστη κατι πλθντηρια που κουνιουνται καθεται ησυχος και οταν τελειωνουν παει και κουναει οτιβρει μπροστα του για να μιμειται τα πλυντηρια! Δεν αντεχω αλλο την υπερκινητικοτητα του! Εχει 3,5 ωρες που δεν εχει κατσει σε μια μερια και εχω ζαλιστει! Μου ερχονται κλαματα! Δεν θα κατσει κατω παρα μονο αν ξαναπαει στον υπολογιστη και δει κατι. μεχρι το βραδυ που θα παει για υπνο ετσι θα γυριζει μεσα στο σπιτι! Προσπαθω να ασχολουμαι μαζι του,εχω επιτραπεζια,παζλ,ζωγραφιες αλλα τιποτα δεν κανουμε πανω απο 5-10 λεπτα! Ετσι ηταν απο πολυ μικρος,εχω γραψει κι αλλα ποστ σε διαφορες ηλικιες,παντα τα ιδια εκανε!!Ποτε δεν ηξερα πως να τον διαχειριστω! Εχω προβλημα να καλεσω εναν ανθρωπο στο σπιτι,εχω γινει αντικοινωνικη εξαιτιας του. Σταματησα να τον πηγαινω σε αλλα σπιτια απο πολυ μικρο γιατι αναστατωνε τον κοσμο. Κι εγω και ο πατερας του εχουμε απελπιστει. Τα ιδια κανει και στο σχολειο γι αυτο κανενα παιδι δε θελει να παιξει μαζι του! Και παντα ετσι ειναι!Επειδη ειμαι κι εγω εκπαιδευτικος,ξερω πως συμπεριφερονται στα παιδια με ΔΕΠΥ- ειμαι σιγουρη οτι εχει,ειναι θεμα χρονου να περασουμε απο αξιολογηση! Εχω παθει καταθλιψη εξ'αιτιας του! Νιωθω βαρυ φορτιο,νιωθω υπευθυνη και ανημπορη ταυτοχρονα!! Εχω μια σβουρα που δεν καθεται πουθενα! Μου εχει απορροφησει ολη την ενεργεια που ειχα,γι αυτο και δεν εκανα και δευτερο παιδι,με κουρασε υπερβολικα!! Δεν χει ωριμασει καθολου στη συμπεριφορα του,συνεχιζει να σκαρφαλωνει,να πεταει αντικειμενα,να δρα παρορμητικα χωρις να σκεφτεται και ειμαστε ολη την ωρα μη και μη!!!

Καταλαβαινω οτι ο λογοςμου ισως σας φαινεται παραληρηματικος αλλα πραγματικα δεν αντεχω αλλο!!!Και δεν ξερω τι να κανω!!!Οποιαδηποτε βοηθεια δεκτη!!!

Δεν έχω καθόλου πείρα, αλλά θα συμφωνήσω με την Αγγελίνα. Να περάσει το παιδί από αξιολόγηση το ταχύτερο.

Α, και κάτι άλλο που το βλέπω στις δικές μου. Όταν περνάνε πολύ ώρα στο τάμπλετ, έχουν υπερένταση και δεν μπορούν να συγκεντρωθούν σε μία δραστηριότητα!

Καλησπέρα! Όχι δεν έχει περάσει από αξιολόγηση!Είπαμε με τις νηπιαγωγους του να περάσουν τα Χριστούγεννα μήπως έχει βελτιωθεί ή συμπεριφορά του στο σχολείο τουλάχιστον αλλά δεν νομίζω! Όμως ξέρεις κάτι; Έστω ότι έχει ΔΕΠΥ. Τι θα αλλάξει στη συμπεριφορά του παιδιού; Ή μήπως θα τον αντιμετωπίσουμε διαφορετικά; Το πρόβλημα παραμένει, στο σπίτι και στο σχολείο θα είναι υπερκινητικός! Εγω ξέρω κάποια πράγματα για το πώς να τον αντιμετωπίσω και δεν είναι ότι δεν τα κανω! Το θεμα είναι ότι έχω απελπιστει! Ή ζωή μας είναι δύσκολη και ηζωη του στο σχολείο θα είναι δύσκολη! Για να είμαι ειλικρινής θεωρω ότι δεν θα του χρησιμεύσει σε κάτι ή γνωμάτευση,περαν του ότι στο σχολείο θα του "συγχωρείται" ο παρορμητισμος του! Αν οι νηπιαγωγοι θέλουν να τον δουλέψουν διαφορετικά μπορούν να το κάνουν και τώρα!

Έστω ότι έχει ΔΕΠΥ. Τι θα αλλάξει στη συμπεριφορά του παιδιού; Ή μήπως θα τον αντιμετωπίσουμε διαφορετικά; Το πρόβλημα παραμένει, στο σπίτι και στο σχολείο θα είναι υπερκινητικός! Εγω ξέρω κάποια πράγματα για το πώς να τον αντιμετωπίσω και δεν είναι ότι δεν τα κανω! Το θεμα είναι ότι έχω απελπιστει! Ή ζωή μας είναι δύσκολη και ηζωη του στο σχολείο θα είναι δύσκολη! Για να είμαι ειλικρινής θεωρω ότι δεν θα του χρησιμεύσει σε κάτι ή γνωμάτευση,περαν του ότι στο σχολείο θα του "συγχωρείται" ο παρορμητισμος του! Αν οι νηπιαγωγοι θέλουν να τον δουλέψουν διαφορετικά μπορούν να το κάνουν και τώρα!

Γιατί να τον δουλέψουν 'διαφορετικά' αν δεν υπάρχει λόγος? Επίσης γιατί να μην ξέρεις ακριβώς πώς αισθάνεται το παιδί σου, ποιες είναι οι ανάγκες του, ώστε να καταλάβεις τις ανάγκες του και να το διευκολύνεις?

Δεν σε βλέπω εξοικειωμένη με τα θέματα αυτά. Τουλάχιστον ενημερώσου. Εγώ δεν ξέρω γιατί δεν μου έχει τύχει αλλά επειδή είχα ένα ζωηρό παιδί, μου έλεγαν πάντα οι δάσκαλοι ότι .... επειδή δεν έχει ΔΕΠΥ θα κάνουν αυτό κι αυτό κι αυτό. Υποθέτω λοιπόν ότι η μεταχείριση είναι διαφορετική.

Τώρα είδα ότι είσαι εκπαιδευτικός, άρα ξέρεις πολύ καλά αυτά τα θέματα. Επέλεξα όμως να μην διορθώσω την ανάρτησή μου, γιατί αυτή την εντύπωση μου έδωσε αυτό που έγραψες, χωρίς να ξέρω την ειδικότητά σου.

Αν το παιδί σου είναι απλά ζωηρό, ξεκίνα το αθλήματα και υπομονή... θα περάσει.

Nαι, αλλά θα σας συστήσουν κάποια πράγματα. Εργοθεραπεία πχ δεν κάνουν τα υπερκινητικά παιδιά; Για να μάθουν να συγκεντρώνονται περισσότερο; Επίσης, από όσο γνωρίζω, προτείνουν την ελάττωση της ζάχαρης στη διατροφή και την αποφυγή ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Υπάρχουν και σχετικά βιβλία για γονείς με υπερκινητικά παιδιά, έχεις ρίξει καμια ματιά;

Στο σχολείο μήπως δικαιούται παράλληλη στήριξη;

Βερενικη στο σχολείο ή γνωματευση είναι δικαιολόγηση της συμπεριφοράς του παιδιού όχι αντιμετώπιση! Έχω υπερκινητικα παιιδιά στο σχολείο και αυτό που κάνω και κάνουν και άλλοι συνάδελφοι είναι απλώς να τους δίνουμε χώρο να κινούνται!! Τα αφήνουμε και βγαίνουν έξω συχνότερα κ.α. Νομίζω ότι δικαιούμαστε παράλληλη στήριξη! Δεν ξέρω, θα δω τι θα κάνω! Πάντως είναι πολύ δύσκολο να έχεις παιδί με υπερκινητικότητα! Σου ρουφαει όλη σου την ενέργεια! Δεν υπάρχει λεπτό ησυχίας! Τι δεν θα έδινα να παίξει με τα παιχνιδακια του ήσυχα, καθισμένο στο πάτωμα ,στον καναπέ χωρίς να τρέχει και να σκαρφαλώνει! Ετσι κάνει και στο σχολείο, και άλλα! Φοβάμαι ότι ποτέ δε θα γίνει αποδεκτός από τους συμμαθητές του! Και κατά τα άλλα είναι γλυκός , κοινωνικός και έξυπνος!

Αγγελίνα σκέφτομαι να τον αρχίσω εργοθεραπεία με δική μου πρωτοβουλία για να μάθει κοινωνικές δεξιότητες και συνεργασία γιατί δεν το'χουμε και πολύ σε αυτό το θέμα! Δεν έχω διαβάσει βιβλία, ότι ξέρω το ξέρω από ενημέρωση ως μέρος της δουλειάς μου και σχετικά με την τάξη!

Αυτό το ποστ ήταν μάλλον μία εξομολόγηση παρά ένα πρόβλημα που αναζητά λύση! Ως εκπαιδευτικος το προβλημα το ξέρω, απλώς ήθελα μία γνώμη και από άλλους γονείς! Ελπίζω να ακούσω ότι είναι μικρος και θα ωριμάσει αλλά δυστυχώς δεν είναι έτσι! Ευχαριστώ για την ανταπόκριση!!!

Καλησπέρα. Εφόσον το παιδί σου περάσει αξιολόγηση από αναπτυξιολόγο και διαγνωσθεί υπερκινητικότητα, ΔΕΠΥ ή ο,τιδήποτε άλλο, ανάλογα θα σας καθοδηγήσουν. Το σίγουρο είναι πως θα χρειαστεί εργοθεραπείες σύμφωνα με όσα περιγράφεις. Οι εργοθεραπείες θα τον βοηθήσουν να μάθει να διαχειρίζεται το σώμα του, τα συναισθήματά του, τις εξάρσεις του, τις αντιδράσεις του, και θα γίνει πολύ πιο "ήπια" η καθημερινότητά σας. Επίσης θα σας δοθούν κι εσάς οδηγίες για το πώς να συμπεριφέρεστε έτσι ώστε να τον βοηθήσετε ακόμα πιο πολύ. Δεν είναι τραγικά τα πράγματα, απλά πρέπει να δρομολογηθεί το θέμα με τον αναπτυξιολόγο γρήγορα και για'μένα κακώς που δεν έχετε πάει ήδη. Όταν είναι τόσο έντονη η κατάσταση όπως περιγράφεις και στο σπίτι και στο σχολείο, τι περίμενε η δασκάλα να γίνει, το χριστουγεννιάτικο θαύμα? Μην χρονοτριβείς, προς όφελος του παιδιού σου και της οικογένειάς σου θα είναι.

Αυτό που έγραψες ότι σου ρουφάει την ενέργεια το έχω ζήσει στο πετσί μου. Αγωνιστικούς χαιρετισμούς και μη χρονοτριβείς, τρέξε σε αναπτυξιολόγο για να ξεκινήσετε άμεσα παρέμβαση.

Εγώ ομολογώ πως δεν τα ξέρω από πρώτο χέρι, ούτε καν από δεύτερο. Ό,τι έχω ακούσει λέω. Μπορεί μεγαλώνοντας να είναι πολύ καλύτερα, δεν το γνωρίζω. Αλλά λέω με το νου μου πως μάλλον δε θα υπάρξει η τεράστια διαφορά στην ηλικία των 5,6 ετών και σίγουρα όχι χωρίς βοήθεια. Οπότε συμφωνώ απόλυτα με την my_Kelly ότι άμεση προτεραιότητά σου πρέπει να είναι η αξιολόγηση του παιδιού και η καθοδήγηση από τους ειδικούς. Τη Δευτέρα κιόλας το πρωί θα έπαιρνα τηλέφωνο για ραντεβού, στη θέση σου.

Κάτι ακόμα, έχετε δοκιμάσει κάτι από αθλητικές δραστηριότητες;

Όταν είμαστε κουρασμένες και πελαγωμένες, τα βλέπουμε όλα μαύρα. Αυτό το έχω ζήσει σε άλλες καταστάσεις, που έχρηζαν ιατρικής παρέμβασης. Άμα όμως μπούμε σε μια σειρά, καλυτερεύουν τα πράγματα. Κάνε κι εσύ το πρώτο βήμα και να δεις που όλα θα πάρουν το δρόμο τους. Να μας γράψεις τι κάνατε. Καλή δύναμη.

Παρτο όμως κι εσυ λιγο διαφορετικα.Για μενα το παιδι είναι μικρο για να εχεις την απαιτηση να κατσει να φτιαξετε παζλ.παζλ κι επιτραπεζια μετα τα 5 θα κατσιε να τα κανει με ευχαριστηση.Δοκιμασε πλαστελίνες,μπογιες.

συγγνωμη αλλα τα δικα μου είναι 5 και 4 αντιστοιχα...κανενα θεμα δεν εχουν αλλα και παλι ολη μερα τρεχουν,σκαρφαλωνουν,πετανε πραγματα και πλακωνονται μεταξυ τους.

αντε και να πουμε ότι το παιδι είναι υπερκινητικο...αντε να παρεις και γνωματευση και να πουμε ότι εχει ΔΕΠΥ.Ειναι λογοι αυτοι για να μην καλεις κοσμο στο σπιτι και να μη πηγαίνεις το παιδι σε αλλα σπιτια?

αυτό είναι το παιδι...καλως η κακως καποια παιδακια ναι είναι υπερκινητικα.Τι παει να πει κοντευεις να παθεις καταθλιψη?Για τη ζωηραδα του παιδιου?δλδ αν σου τυχει κανα σοβαρο πρόβλημα τι θα κανεις?

Ελπίζω να ακούσω ότι είναι μικρος και θα ωριμάσει αλλά δυστυχώς δεν είναι έτσι!

Σιγουρα είναι κι έτσι σε μεγάλο βαθμό πάντως. Αν δεν έχει ΔΕΠΥ σίγουρα. Αλλά και αν έχει επίσης. Μην τα βλέπεις όλα τόσο δύσκολα. Και ό,τι κι αν είναι σίγουρα βελτιώνεται με το χρόνο και την ωρίμανση του παιδιού.

Συμφωνώ με τη NIKI81. Σιγά το πρόβλημα. Κι εμάς που δεν έχουν ΔΕΠΥ, δεν σημαίνει ότι ήταν άγγελοι στα ξένα σπίτια. Χαλάρωσε και αντιμετώπισέ το με τους πολλούς πλέον τρόπους που διατίθενται.

Βερενικη στο σχολείο ή γνωματευση είναι δικαιολόγηση της συμπεριφοράς του παιδιού όχι αντιμετώπιση! Έχω υπερκινητικα παιιδιά στο σχολείο και αυτό που κάνω και κάνουν και άλλοι συνάδελφοι είναι απλώς να τους δίνουμε χώρο να κινούνται!! Τα αφήνουμε και βγαίνουν έξω συχνότερα κ.α. Νομίζω ότι δικαιούμαστε παράλληλη στήριξη! Δεν ξέρω, θα δω τι θα κάνω! Πάντως είναι πολύ δύσκολο να έχεις παιδί με υπερκινητικότητα! Σου ρουφαει όλη σου την ενέργεια! Δεν υπάρχει λεπτό ησυχίας! Τι δεν θα έδινα να παίξει με τα παιχνιδακια του ήσυχα, καθισμένο στο πάτωμα ,στον καναπέ χωρίς να τρέχει και να σκαρφαλώνει! Ετσι κάνει και στο σχολείο, και άλλα! Φοβάμαι ότι ποτέ δε θα γίνει αποδεκτός από τους συμμαθητές του! Και κατά τα άλλα είναι γλυκός , κοινωνικός και έξυπνος!

Αγγελίνα σκέφτομαι να τον αρχίσω εργοθεραπεία με δική μου πρωτοβουλία για να μάθει κοινωνικές δεξιότητες και συνεργασία γιατί δεν το'χουμε και πολύ σε αυτό το θέμα! Δεν έχω διαβάσει βιβλία, ότι ξέρω το ξέρω από ενημέρωση ως μέρος της δουλειάς μου και σχετικά με την τάξη!

Αυτό το ποστ ήταν μάλλον μία εξομολόγηση παρά ένα πρόβλημα που αναζητά λύση! Ως εκπαιδευτικος το προβλημα το ξέρω, απλώς ήθελα μία γνώμη και από άλλους γονείς! Ελπίζω να ακούσω ότι είναι μικρος και θα ωριμάσει αλλά δυστυχώς δεν είναι έτσι! Ευχαριστώ για την ανταπόκριση!!!

Νομίζω οτι όπως αναφέρθηκε , καλό είναι να περάσει απο αξιολόγηση. Όπως λες κ εσύ άλλωστε.

Δεν έχω προσωπική εμπειρία, αλλά έχει ο γιος μου στο νηπιαγωγείο ένα συμμαθητή με ΔΕΠΥ (μας το έχει πει η μητερα του, δεν είναι δικό μου συμπέρασμα) , τυχαίνει να το γνωρίζουμε απο πριν σε παιδικές χαρές κλπ....κ είναι όπως λες. Μόνο τρέχει, σκαρφαλώνει ασταμάτητα , πηδούσε απο τα κάγκελα της παιδικής χαράς....Σε θεατρική παράσταση τα Χριστούγεννα στο σχολείο , 30 παιδάκια ήταν στις θέσεις τους κ εκείνος χοροπηδούσε μπροστά τους, ξάπλωνε κάτω, κυλιόταν κ φυσικά τα υπόλοιπα γελούσαν. Κ δεν ξέρω τελικά αν είναι τα άλλα παιδιά που δεν θέλουν να παίξουν μαζί τους ή εκείνο δεν μπορεί....τα κυνηγάει , τα φτύνει...κ άλλα πολλά.

Θέλω να πω....δεν είναι απλά ένα ζωηρό παιδί..κ τι έγινε.....αν δεν κάνω λάθος η ΔΕΠΥ είναι νευρολογικό θέμα.Οι δασκάλες προσπαθούν να τον βοηθήσουν , ηρεμήσουν με διάφορους τρόπους

Αρα, αν υπάρχει κάποια υποψία, όσο νωρίτερα τόσο το καλύτερο να υπάρχει μια διάγνωση ώστε να ξεκινήσει οτι είναι απαραίτητο για να είναι πιο εύκολο για τον ίδιο , να προσαρμοστεί στο σχολείο κ γενικά να είναι αποδεκτός σε οποιαδήποτε ομάδα,χωρις να νιώθει κανείς άσχημα

Νομίζω οτι όπως αναφέρθηκε , καλό είναι να περάσει απο αξιολόγηση. Όπως λες κ εσύ άλλωστε.

Δεν έχω προσωπική εμπειρία, αλλά έχει ο γιος μου στο νηπιαγωγείο ένα συμμαθητή με ΔΕΠΥ (μας το έχει πει η μητερα του, δεν είναι δικό μου συμπέρασμα) , τυχαίνει να το γνωρίζουμε απο πριν σε παιδικές χαρές κλπ....κ είναι όπως λες. Μόνο τρέχει, σκαρφαλώνει ασταμάτητα , πηδούσε απο τα κάγκελα της παιδικής χαράς....Σε θεατρική παράσταση τα Χριστούγεννα στο σχολείο , 30 παιδάκια ήταν στις θέσεις τους κ εκείνος χοροπηδούσε μπροστά τους, ξάπλωνε κάτω, κυλιόταν κ φυσικά τα υπόλοιπα γελούσαν. Κ δεν ξέρω τελικά αν είναι τα άλλα παιδιά που δεν θέλουν να παίξουν μαζί τους ή εκείνο δεν μπορεί....τα κυνηγάει , τα φτύνει...κ άλλα πολλά.

Θέλω να πω....δεν είναι απλά ένα ζωηρό παιδί..κ τι έγινε.....αν δεν κάνω λάθος η ΔΕΠΥ είναι νευρολογικό θέμα.Οι δασκάλες προσπαθούν να τον βοηθήσουν , ηρεμήσουν με διάφορους τρόπους

 

Αρα, αν υπάρχει κάποια υποψία, όσο νωρίτερα τόσο το καλύτερο να υπάρχει μια διάγνωση ώστε να ξεκινήσει οτι είναι απαραίτητο για να είναι πιο εύκολο για τον ίδιο , να προσαρμοστεί στο σχολείο κ γενικά να είναι αποδεκτός σε οποιαδήποτε ομάδα,χωρις να νιώθει κανείς άσχημα

Η διαγνωση δλδ πως θα βοηθησει?Να οριστει παραλληλη στηριξη..οκ.Αυτο θα λυσει το πρόβλημα?Υπαρχει κατι που θαγινει με τη διαγνωση και ξαφνικα μετα το παιδι θα προσαρμοστει στο σχολειο και θα γινει αποδεκτος?

Εννοείται δε διαφωνω με τη διαγνωση αλλα μη το παρουσιάζουμε στη μαμα ότι μετα θα γινουν θαυματα από τριτους.Θα πρεπει πρωτίστως οι γονεις να κινητοποιηθουν.να δουν τι καλυτερο μπορουν να κανουν,πως να βοηθησουν το παιδι.Εν ετη 2017 υπαρχουν απειρες πληροφοριες διαθέσιμες.

Εαν οντως προκειται για δεπυ, τοτε το παιδι δικαιουται παραλληλη στηριξη. Θα βοηθηθει παρα πολυ, γιατι θα υπαρχει ενας ανθρωπος που θα το επαναφερει, που θα του υπενθυμιζει να βγαλει τα βιβλθα του, πιυ θα "σπαει" τις οδηγιες της δασκαλας σε μικροτερα κιμματια, πιυ θα του δινει διεξοδους χαλαρωσης/ηρεμιας/τρεξιματος/τσιριδας εξω απο την ταξγ, που θα το στηριξει συναισθηματικα, που θα το βοηθησει στην κοινωνικοποιηση και στην επαφη με τα αλλα παιδια, που θα το μαθει να διαχειριζεται την κατασταση.

Παραλληλα, οι γονεις θα παρετε οδηγιες για το πως να αντιμρΒ΄ωπιζετε καποια πραγματα ωστε να διαταρασσεται οσο το δυνατον λιγοτερο η ζωη ολης της οικογενειας. Θα μαθετε τι μπιρειτε να κανετε και δεν θα μαντευετε, δεν θα απελπιζεστε.

Αν ειναι πντως δεπυ και παραμεινει αδιαγνωστη, τοτε ενα εξυπνο παιδι μπορει να οδηγηθει στο σημειο των μαθησιακων δυσκολιων, της παραιτησης απο τα μαθηματα και σε ο,τι αλλο μπορει να οδηγησει αυτο. Και αυτο συμβαινεη γιατι μεχρι ενος σημειου το μταλο του μπιρει να το βοηθα να ανταπεξερχεται στις απαιτησεις το σχολειου. Απο ενα σημειο και μετα ομως χρειαζεται συστηματικη δουλεια, διαβασμα και προσοχη. Αν δεν τα εχει αυτα, θα μεινει Β΄ισω μαθησιακα και, τελικα, θα παραιτηθει. Το εχω δει να συνβαινει πολλες φορες και μετα τρεχουμε (γονεις και εκπαιδευτικοι της γενικης και της ειδικης αγωγης) και δενφτανιτμρ.

Αυριο κιολας τηλεφωνο στο κεδδυ της περιοχης σας να δειτε αν υπαρχει παιδοψυχιατρος (αυτος κανει τη διαγνωση). Αν δεν υπαρχει κλεινετε ραντεβου σε καποιο δημοσιο νοσοκομειο ή ιατροπαιδαγωγικο κεντρο και μολις παρετε τη γνωματευση κλεινετε ραντεβου στο κεδδυ για να σας δουν στο τελος της χρονιας για να προλαβετε τις αιτησεις για τις παραλληλες.

Το θεμα ειναι πολυ παλιο αλλα το επαναφερω γιατι αφορα τον γιο μου,4 ετων!!Οπως λενει οι μαμαδες παραπανω ετσι ειναι και ο δικος μου,υπερκινητικος! Δεν σταματαει λεπτο! Μονο οταν βλεπει στον υπολογιστη κατι πλθντηρια που κουνιουνται καθεται ησυχος και οταν τελειωνουν παει και κουναει οτιβρει μπροστα του για να μιμειται τα πλυντηρια! Δεν αντεχω αλλο την υπερκινητικοτητα του! Εχει 3,5 ωρες που δεν εχει κατσει σε μια μερια και εχω ζαλιστει! Μου ερχονται κλαματα! Δεν θα κατσει κατω παρα μονο αν ξαναπαει στον υπολογιστη και δει κατι. μεχρι το βραδυ που θα παει για υπνο ετσι θα γυριζει μεσα στο σπιτι! Προσπαθω να ασχολουμαι μαζι του,εχω επιτραπεζια,παζλ,ζωγραφιες αλλα τιποτα δεν κανουμε πανω απο 5-10 λεπτα! Ετσι ηταν απο πολυ μικρος,εχω γραψει κι αλλα ποστ σε διαφορες ηλικιες,παντα τα ιδια εκανε!!Ποτε δεν ηξερα πως να τον διαχειριστω! Εχω προβλημα να καλεσω εναν ανθρωπο στο σπιτι,εχω γινει αντικοινωνικη εξαιτιας του. Σταματησα να τον πηγαινω σε αλλα σπιτια απο πολυ μικρο γιατι αναστατωνε τον κοσμο. Κι εγω και ο πατερας του εχουμε απελπιστει. Τα ιδια κανει και στο σχολειο γι αυτο κανενα παιδι δε θελει να παιξει μαζι του! Και παντα ετσι ειναι!Επειδη ειμαι κι εγω εκπαιδευτικος,ξερω πως συμπεριφερονται στα παιδια με ΔΕΠΥ- ειμαι σιγουρη οτι εχει,ειναι θεμα χρονου να περασουμε απο αξιολογηση! Εχω παθει καταθλιψη εξ'αιτιας του! Νιωθω βαρυ φορτιο,νιωθω υπευθυνη και ανημπορη ταυτοχρονα!! Εχω μια σβουρα που δεν καθεται πουθενα! Μου εχει απορροφησει ολη την ενεργεια που ειχα,γι αυτο και δεν εκανα και δευτερο παιδι,με κουρασε υπερβολικα!! Δεν χει ωριμασει καθολου στη συμπεριφορα του,συνεχιζει να σκαρφαλωνει,να πεταει αντικειμενα,να δρα παρορμητικα χωρις να σκεφτεται και ειμαστε ολη την ωρα μη και μη!!!

Καταλαβαινω οτι ο λογοςμου ισως σας φαινεται παραληρηματικος αλλα πραγματικα δεν αντεχω αλλο!!!Και δεν ξερω τι να κανω!!!Οποιαδηποτε βοηθεια δεκτη!!!

Οτι είπαν τα κοριτςια για αξιολογηση και παράλληλη στήριξη αλλα και τεραστια προσοχή στο τι τρωει... Ειναι 100% χωρις ζάχαρη η οποια θα διογκώσει τεραστια το προβλημα σε παιδι που εχει ηδη προβλημα προσοχής και υπερκινητικότητας ;;

Ενα μέλος έδω η Diminna ειχε παρόμοιο προβλημα, στείλε της ενα πμ να δεις τι εκανε για το παιδι της ....

Το κεδδυ είναι για τετράχρονα?Περσι που πηρα και ζητησα αξιολογηση για λογοθεραπεια για το μικρο μου γιο μου ειπαν ότι είναι υπεύθυνοι μονο για τα παιδια σχολικης ηλικιας.

Η διαγνωση δλδ πως θα βοηθησει?Να οριστει παραλληλη στηριξη..οκ.Αυτο θα λυσει το πρόβλημα?Υπαρχει κατι που θαγινει με τη διαγνωση και ξαφνικα μετα το παιδι θα προσαρμοστει στο σχολειο και θα γινει αποδεκτος?

 

Εννοείται δε διαφωνω με τη διαγνωση αλλα μη το παρουσιάζουμε στη μαμα ότι μετα θα γινουν θαυματα από τριτους.Θα πρεπει πρωτίστως οι γονεις να κινητοποιηθουν.να δουν τι καλυτερο μπορουν να κανουν,πως να βοηθησουν το παιδι.Εν ετη 2017 υπαρχουν απειρες πληροφοριες διαθέσιμες.

Εχεις δικιο πολλοί πιστεύουν οτι εχεις διαγνωση άρα εχεις και τελεια υποστήριξη απο κράτος κλπ, όντως δεν ειναι καθολου ετσι, το ειδα και εγω εδω και απο μενα και απο άλλους γονεις

Αλλα τουλαχιςτον θα βοηθηςει την μητέρα να καταλάβει το προβλημα του παιδιού και θα μπορούσε να ψάξει για ειδικούς γιατρούς, διατροφολόγους, πληροφορίες στο Ίντερνετ απο συμπασχουσες μανάδες που ειναι σε καλύτερη κατάσταση μετα απο θεραπείες η ακομα και απο ιατρικά δημοσιευμένα άρθρα

Βοήθεια υπαρχει πολυ εκεί εξω αρκεί να ειναι αποφασισμένη η μανα να βοηθηςει το παιδι.... Εξου και η διαγνωση ξυπνάει και κινητοποιεί την μανα!

Εχεις δικιο πολλοί πιστεύουν οτι εχεις διαγνωση άρα εχεις και τελεια υποστήριξη απο κράτος κλπ, όντως δεν ειναι καθολου ετσι, το ειδα και εγω εδω και απο μενα και απο άλλους γονεις

Αλλα τουλαχιςτον θα βοηθηςει την μητέρα να καταλάβει το προβλημα του παιδιού και θα μπορούσε να ψάξει για ειδικούς γιατρούς, διατροφολόγους, πληροφορίες στο Ίντερνετ απο συμπασχουσες μανάδες που ειναι σε καλύτερη κατάσταση μετα απο θεραπείες η ακομα και απο ιατρικά δημοσιευμένα άρθρα

Βοήθεια υπαρχει πολυ εκεί εξω αρκεί να ειναι αποφασισμένη η μανα να βοηθηςει το παιδι.... Εξου και η διαγνωση ξυπνάει και κινητοποιεί την μανα!

Αυτό που θελω να πω είναι ότι ειτε με διαγνωση ειτε χωρις διαγνωση η μαμα πρεπει να ψαξει να βρει τροπους να βοηθησει το παιδι.Το βαζω το κεφαλι κατω και κλεινομαι στο σπιτι γιατι το παιδι δε συμπεριφέρεται όπως θα ηθελα δεν είναι λυση.

Το παιδι είναι μικρο και υπαρχει πολυς χρονος μεχρι να παει δημοτικο για να γινουν πραγματα.Δε μπορει όμως η μαμα να μενει μονο στο τι προτινει η κάθε νηπειαγωγος...γιατι όπως φαινεται το πρόβλημα δεν είναι μονο στο σχολειο.Ειναι πρωτίστως η καθημερινοτητα που εχει κουρασει τη μαμα.Αρα ότι και να της πει η νηπειαγωγος απαξ και η μαμα βλεπει ότι η κατασταση τους εχει αναστατωσει οικογενειακως κατι πρεπει να κανει.Υπαρχουν και ιδιωτες γιατροι και ειδικοι οι οποιοι μπορουν να βοηθησουν.Οι δημόσιοι φορεις δυστυχως αργουν.

Αυτό που θελω να πω είναι ότι ειτε με διαγνωση ειτε χωρις διαγνωση η μαμα πρεπει να ψαξει να βρει τροπους να βοηθησει το παιδι.Το βαζω το κεφαλι κατω και κλεινομαι στο σπιτι γιατι το παιδι δε συμπεριφέρεται όπως θα ηθελα δεν είναι λυση.

 

Το παιδι είναι μικρο και υπαρχει πολυς χρονος μεχρι να παει δημοτικο για να γινουν πραγματα.Δε μπορει όμως η μαμα να μενει μονο στο τι προτινει η κάθε νηπειαγωγος...γιατι όπως φαινεται το πρόβλημα δεν είναι μονο στο σχολειο.Ειναι πρωτίστως η καθημερινοτητα που εχει κουρασει τη μαμα.Αρα ότι και να της πει η νηπειαγωγος απαξ και η μαμα βλεπει ότι η κατασταση τους εχει αναστατωσει οικογενειακως κατι πρεπει να κανει.Υπαρχουν και ιδιωτες γιατροι και ειδικοι οι οποιοι μπορουν να βοηθησουν.Οι δημόσιοι φορεις δυστυχως αργουν.

Ναι συμφωνω , παιδαγωγοί γενικά εχουν κάποια γνώση αλλα οχι σε σημειο να καλυτερεύσει το παιδι , υπάρχουν πολλοί ιδιώτες που όντως εχουν πολυ εμπειρια...και μην ξεχνάμε μέχρι τα 6-7 με βοήθεια ενα παιδι με νευρολογικά ζητήματα μπορει να δει απίστευτες αλλαγές

Το κεδδυ είναι για τετράχρονα?Περσι που πηρα και ζητησα αξιολογηση για λογοθεραπεια για το μικρο μου γιο μου ειπαν ότι είναι υπεύθυνοι μονο για τα παιδια σχολικης ηλικιας.

Τα κρδδυ ειναι για παιδια που βρισκονται σε σχολικο πλαισιο, αρα και 4χροβα πιυ φοιτουν ή προκειται να φοιτησουν στο νηπιαγωγειο (προνηπια). Ο νομος λεει οτι ειναι υπευθυνα απο 4ετων μεχρι και οσο παει, αρκει (οι μεγαλοι) να εχουν αξιολογηθει πσλιοτερα απο υο κεδδυ. Δηλαδη, ενας φοιτητης εμπιπτει στην αρμοδιοτητα μας, αν τον ειχαμε δει ως μαθητη. Ενας συμφοιτητης του που αποφασισε στα 20 να ψαξει αν εχει μαθησιακη δυσκολθα, δεν εμπιπτει