Ψυχολογία νέας μαμάς (υπερευασθησία)

Από τότε που έγινα μάμα, μπορώ να πω ότι έχω γίνει υπερευαίσθητη! Συγκινούμαι με το κάθε τι! Αφού διαβάζω εδώ στο φόρουμ και τα μάτια μου βουρκώνουν…

Εσείς?

,

νομιζω οτι ειναι απολυτα φυσιολογικο...Κι εγω μια απο τα ιδια!

Μια από τα ίδια, ήμουν ευαίσθητη και πριν αλλά τώρα ακόμα χειρότερα, ιδιαίτερα σε ό, τι αφορά παιδιά.

Και εγώ μια από τα ίδια.

Εγω μετα την γέννηση του Δημήτρη νομίζω ότι ξέφυγα σ'αυτό το θέμα... λίγο έχω τώρα μόλις ισσοροπήσει.. Μιλάμε ότι πόναγα μέσα μου.. σπάραζε η καρδιά μου.. με το παραμικρό και ειδικά για ότι αφορούσε παιδιά..

Εγώ πάλι... μάλλον το αντίθετο... Σαν να σκλήρινα...

Εκτός από ότι αφορά παιδιά (συμπεριλαμβανομένου και του δικού μου), νομίζω ότι έχω γίνει πιο αναίσθητη....

Εγώ πάλι... μάλλον το αντίθετο... Σαν να σκλήρινα...

 

Εκτός από ότι αφορά παιδιά (συμπεριλαμβανομένου και του δικού μου), νομίζω ότι έχω γίνει πιο αναίσθητη....

Κι εγώ το ίδιο νομίζω, αγχώνομαι πολύ πια μόνο αν υπάρχει θέμα υγείας για την ευρύτερη οικογένειά μου, αλλιώς σκέφτομαι τα παιδάκια μου και τους δικούς μου και δε σκάω!