Παραβατική συμπεριφορά - "κακά" παιδιά

....μηπως τελικα αναγκαστικα πρεπει ενα παιδι να ειναι επιθετικο ωστε να μπορεσει να ανταπεξελθει?

Θα σταθώ σε αυτό και θα πω οτι δεν συμφωνώ με την τακτική διότι η βία ΠΑΝΤΑ φέρνει βία και έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος δράσης -αντίδρασης με κοινό παρανομαστή τη βία. Αλλά επειδή το θέμα της alcyon είναι άλλο δεν θα ήθελα να αναφερθώ παραπάνω. Σε κάποιο άλλο θέμα ευχαρίστως να συζητούσαμε επί τούτου.

Συγνώμη για το οφ τόπικ του θέματος.

elenik:D, η απάντηση στο ερώτημά σου είναι εδώ:

Parents can play an important part in a number of ways.

 

• Through reducing the risk that their children will be bullied through responsive and responsible, non-authoritarian parenting
  
• Through helping their children to acquire good interpersonal skills, especially making friends and acting assertively when necessary.
  
• In supporting their children if they do become involved in bully/victim difficulties at school and being prepared to share the problem and work collaboratively with the school to solve it.
  
• In assisting schools as much as possible in the development of enlightened policies and practices to address the problem.
  

Από το βιβλίιο "Bullying at schools and what to do about it" του Dr Ken Rigby

Μεταφράζω: Οι γονείς μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο με διάφορους τρόπους.

_ Μειώνοντας τον κίνδυνο να υποστούν bullying τα παιδιά τους, με το να τα αναθρέφουν με δεκτικό και υπεύθυνο, μη-αυταρχικό τρόπο.

_Βοηθώντας τα παιδιά τους να αποκτήσουν καλές διαπροσωπικές δεξιότητες, κυρίως να κάνουν φίλους και να αντιδρούν αποφασιστικά όταν είναι απαραίτητο.

_Στηρίζοντας τα παιδιά τους αν εμπλακούν σε δύσκολες καταστάσεις bully/θυματοποίησης στο σχολείο και όντας έτοιμοι να συνεργαστούν με το σχολείο για την επίλυσή τους.

_Συνδράμοντας το σχολείο όσο το δυνατόν στην ανάπτυξη "φωτισμένης" πολιτικής και πρακτικής προκειμένου να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα.

Αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι δεν πρέπει να ανθρέφουμε παιδιά-θύματα. Παιδιά που δεν χρησιμοποιούν τη βία ναι, αλλά όχι παιδιά που για να μην χρησιμοποιήσουν βία θα κάτσουν να τις "φάνε" !

Κι επειδή σήμερα παρακολούθησα ένα σεμινάριο με την Εκπαιδευτική Ψυχολόγο Δρα Ελ. Λιβανίου, θάθελα να μοιραστώ μαζί σας μια πληροφορία που με σόκαρε πραγματικά και είναι σχετική με το θέμα μας:

σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε στα σχολεία (Γυμνάσια-Λύκεια) της Β.Ελλάδας για το φαινόμενο του bullying και της παραβατικής συμπεριφοράς στο σχολείο γενικότερα, οι μαθητές "μετράνε" τη συχνότητα του φαινομένου στο χώρο του σχολείου με ένα 10-15% περίπου, ενώ οι καθηγητές "μακριά νυχτωμένοι" (τα λόγια της ομιλήτριας) την ορίζουν σε ένα 2% το πολύ!

Αναρωτιέμαι ακόμη πώς είναι δυνατόν να έχουν τόσο λάθος εικόνα για την τάξη και τους μαθητές τους αυτοί οι συνάδελφοι, πώς γίνεται να είναι τόσο μακριά από την πραγματικότητα, οφείλεται σε άγνοια άραγε ή σε αδιαφορία αυτή η εντύπωση;

Να σου απαντήσω.... αυτό ωωω ναι... μπορώ να το πω!!

Γιατί...

-κάποια σκουριασμένα μυαλά κλείνουν τα μάτια! Πιστεύουν πως τα παιδιά τα βγάζουν από το μυαλό τους!!

-κλείνουν τα αυτιά στις συνεχείς επισημάνσεις των συναδέλφων τους. Θεωρούν αυτά τα πράγματα εξωπραγματικά και πως τα παραφουσκώνουν.

-γιατί θεωρούν τις παρεμβάσεις ειδικών ως "κουταμάρες για ηλίθιους και χαζούς" και για να χάνουμε την ώρα μας!

-επειδή κάποιοι είναι ευθυνόφοβοι και ωχαδερφιστές

Επίσης τα παιδιά όταν υφίστανται τέτοιες συμπεριφορές μπαίνουν σε μια λογική να μην είναι "μαμόθρευτα" και "καρφιά" και δεν τα λένε αυτά που συμβαίνουν, ούτε σε καθηγητές αλλά ούτε και σε γονείς. Έτσι περνάνε όλο αυτό μόνοι τους, ενισχύοντάς το, άθελά τους με τη σιωπή τους.

Αχ... τα παιδιά..... :(

Αχ, alcyon, το φοβόμουν ότι κάπως έτσι θα είναι! Εύχομαι μόνο να έχετε γερό στομάχι και επιμονή εσύ κι οι άλλοι σαν εσένα, τί άλλο να πω!

Καληπέρα! Βρήκα το άρθρο πολύ ενδιαφέρον κι αυτή τη φορά είναι με την άποψη του γιατρού, όχι του εκπαιδευτικού:

http://www.classical-homeopathy.gr/texts/paravatiki.html

Εύστοχη τοποθέτηση!

Αυτό...

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι νόμος της φύσης το απόστημα να σπάει με οσμή και ότι η χρόνια νόσος θεραπεύεται μόνο με επαναφορά της σε οξεία φάση. Αρκεί να χειριστεί κανείς αυτήν την οξεία φάση με σύνεση, ούτε με καταστολή αλλά ούτε και με αδιαφορία. Αρκεί να μην απομονώσει τα φαινόμενα κατά πως τον εξυπηρετεί διανοητικά, αλλά να αφήσει τον εαυτό του να τα χρησιμοποιήσει σαν εφαλτήριο αφύπνισης και εξέλιξης.

οντως!κι εμενα το ιδιο σημειο μεκολλησε...τρεις σειρες πουλενε τοσα πολλα...

Με την ευκαιρια με το θεμα που θιξατε... Θα περασω στο γενικο θεμα της παραβατικοτητας, προβαλλοντας ομως ενα προσωπικο θεμα πρωτα, πιο πολυ ως παραδειγμα, γιατι τα απλως ατακτα παιδια, μπορεις να τα πειθαρχησεις...

Εχω μαθητη με σοβαροτατα οικογενειακα προβληματα, αφου πλεον δεν ασχολουνται ιδιαιτερα οι χωρισμενοι γονεις με το παιδι αλλα πιο πολυ με την προσωπικη τους ζωη, ισως γι' αυτο και δεν εχουν σχεδον καμια επιδραση πια στο παιδι.

Σε αποφαση δικη μου να βγαλω εξω απο το μαθημα και επομενως την αθλοπαιδια το παιδι γιατι δεν τηρουσε τυπικους αλλα και ουσιαστικους κανονισμους που ειναι προυποθεση για συμμετοχη στο μαθημα, αυτο το παιδι, μετα απο αγενεστατη διαμαρτυρια, οντως αν και απροθυμως, αποσυρθηκε. Αλλα αποσυρθηκε και ψυχικα. Το πλησιασα να του θεσω την εννοια πραξης-συνεπειας, απλα ανασηκωσε τους ωμους και δηλωσε οτι δεν το ενδιαφει το ζητημα. Ενοιωσα οτι υπηρξε και ψυχικη αποσυρση, το τονιζω αυτο. Γενικα αδιαφορει για ολα, δεν μπαινει σε κοπο ευκολα να δικαιολογηθει και οταν το κανει σπανια λεει την αληθεια.Το βλεπεις και στην ατιμελητη εμφανιση του, στο τεμπελικο περπατημα του, το σημερινο μαγκικο, στο κενο βλεμα του...Και υπαρχουν πολλα παιδια που δεν ειναι μονο ατακτα αλλα αντιδραστικα και παρατηρεις σε αυτα παρομοια χαρακτηριστικα.

Καταλαβαινω οτι η παραβατικοτητα (παρουσιαζει συνεχεια) που παρατηρειται σε αυτο το παιδι και σε οποιοδηποτε παρομοια περιπτωση εχει βαθιες ριζες.Αλλα εμενα θα μου χαλασει το μαθημα, θα αναγκαστω να παρω τα μετρα μου για να συνεχισω. Δε βοηθω και το καταλαβαινω. Μπορω με καποιο τροπο να πλησιασω τετοια παιδια; Να τα ενθαρρυνω; Και αυτα τα παιδια που ειναι ενταξει σε καθε υποχρεωση τους, δε θα νοιωσουν οτι αδικουνται; Γιατι αν παρουσιασουν ομοια συμπεριφορα, θα παρουν την απουσια τους και θα μεινουν εκτος μαθηματος.

Και εχω εξαντλησει καθε ανοχη, εχω προσπαθησει να τα προσεγγισω αυτα τα παραβατικα και τα αδιαφορα παιδια και δεν ειδα βελτιωση παρα το αντιθετο... Τραβανε το σχοινι και δεν παει αλλο.Τι μπορουμε να κανουμε; Τους ψυχολογους παντως δεν μπορουμε γιατι δεν εχουμε τις γνωσεις...

Αυτό ακριβώς είναι νομίζω και το πρόβλημα, ο σωστός χειρισμός από την πλευρά του καθηγητή. Τί κάνεις στην περίπτωση αυτή; Ασφαλώς και πρέπει το παιδί αυτό να αντιμετωπιστεί διαφορετικά.

Ναι, πιθανόν οι συμμαθητές να αισθανθούν αδικημένοι, λιγάκι "κορόιδα" που εκείνοι κάνουν αυτό που πρέπει, το είχα σκεφτεί κι εγώ αυτό, όμως από την άλλη, μήπως βγει ένα πολύ καλό μάθημα μέσα από αυτή την ιστορία; Ότι πρέπει να συμπαραστεκόμαστε σ'αυτούς που μας έχουν ανάγκη και συνήθως αυτοί είναι οι πιο "αδύναμοι κρίκοι".

Όπως πρέπει να δείξουμε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και προσοχή στο παιδί που δυσκολεύεται στο μάθημα, γιατί αντικειμενικά χρειάζεται περισσότερο τη βοήθειά μας από τον άριστο μαθητή, έτσι κι εδώ πρέπει να φροντίσουμε για το καλό όλων τελικά, να μην περιθωριοποιηθεί ένας άνθρωπος, γιατί δυστυχώς έτσι δημιουργείται άλλο ένα πρόβλημα στην κοινωνία, δλδ σε όλους μας.

Ωστόσο, συμφωνώ ότι μας λείπουν οι γνώσεις ψυχολογίας για να κινηθούμε διακριτικά και αποτελεσματικά. Θεωρώ τον ψυχολόγο απαραίτητο σε κάθε σχολείο και για τους μαθητές και για τους καθηγητές.

Το κακο με αυτου του ειδους συμπεριφορα, ειναι οτι δεν τα περιθωριοποιουμε εμεις ολοκληρωτικα.

Αν δεν τα πλησιασουμε με τον καταλληλο τροπο, οπως εγινε χτες με αυστηρη τηρηση των κανονων μονο (ενοιωσα ομως οτι ειχα εξαντλησει καθε ειδους περιθωρια), αυτα τα παιδια νοιωθω οτι τοποθετουν ενα τοιχος αναμεσα σε αυτους, εμας, τον κοσμο ολο. Δεν ηταν πεισμα, ηταν τοιχος παγου, αδιαφοριας, τουλαχιστον επιφανειακα. Αρχικα αντιδραση για την αποφαση να τηρηθουν οι κανονες και οι συνεπειες των ενεργειων του και μετα...παγος. Βαθος δε με αφησε να δω.

Το σιγουρο ειναι οτι οντως δεν μπορω να φανταστω αυτου του ειδους παιδιου να βγαινει υγιες στην κοινωνια.

Αν ειχα νομιζω και εγω αγορι σε αυτην την ηλικια ισως να με βοηθουσε να τα κατανοησω και να καταφερνα να ειχαν ενεργη και ουσιαστικη συμμετοχη στο μαθημα.

Έχεις δίκιο, δεν είναι καθόλου εύκολα τα πράγματα κι επίσης είναι πάρα πολύ δύσκολο (να μην πω αδύνατο) ο εκπαιδευτικός μόνος του να διορθώσει τα λάθητων άλλων. Όταν μια οικογένεια έχει τόσο σοβαρά προβλήματα, πώς να βοηθήσει ο καθηγητής μόνος του;

Θα έπρεπε να μπορεί ο καθηγητής να αναφέρει το πρόβλημα στις υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας κι από κει και πέρα να ξεκινά η βοήθεια προς το παιδί και την οικογένεια. Τί ωραία που ακούγεται, να ήταν κι αληθινό!!!

Κοριτσομάνα, αυτές οι συμπεριφορές που περιγράφεις είναι πιο ήπιες, από τα παιδιά που με προβλημάτισαν. Αναφέρομαι σε ξυλοδαρμούς, κλοπές, ναρκωτικά και γενικά όλο εκείνο το σκοτεινό "πακέτο" που δεν έχει τελειωμό.

Παρόλ' αυτά αισθάνομαι πως τα παιδιά που περιγράφεις βρίσκονται πολύ κοντά στα όρια... ή ίσως βρίσκονται με το ένα βήμα "στην άλλη πλευρά".

Ούτε εγώ έχω τη λύση. Και δυστυχώς, ούτε τις γνώσεις της ψυχολογίας σε τέτοιο βάθος. Αλλά ακόμα και οι ψυχολόγοι, θα πρέπει να προσεγγίσουν το παιδί ως μονάδα και όχι μέσα σε ένα σύνολο. Και να ασχοληθούν με αυτό. Να του αφιερώσουν αποκλειστικό χρόνο. Κάτι τέτοιο είναι έξω από κάθε δυνατότητα που δίνεται σε έναν εκπαιδευτικό.

Μέχρι στιγμής αυτό που πιστεύω πως μπορεί να κάνει ένας εκπαιδευτικός είναι να επισημαίνει τέτοιες συμπεριφορές και να τις παραπέμπει στον κατάλληλο ειδικό. Όμως λείπει από το εκπαιδευτικό μας σύστημα καθώς και το σύστημα προνοίας, μια τέτοια αντιμετώπιση. Δυστυχώς!

Από την άλλη, η ένταξη σε ένα πλαίσιο (βασικών) κανόνων είναι πρωταρχικής σημασίας για την ένταξη σε ένα κοινωνικό σύνολο. Άρα δε μπορούμε να "απαλλαχθούμε" από αυτούς. Γενικά είμαι υπέρμαχος της (βασικής) πειθαρχίας.

Μια απορία.... μεγάλη απορία....

 

Τα παιδιά που εμφανίζουν παραβατική συμπεριφορά, γνωρίζουν τι κάνουν;

αναλόγα στην ηλικία που είναι ....

τα πιο μικρα όχι ...τα πιο μεγαλα ναι !

Δηλαδή, ξέρουν πως αυτό που κάνουν είναι εκτός ορίων και παρόλ' αυτά το πράττουν για "μαγκιά", για τα μάτια της παρέας ή της φιλενάδας/φίλου;

Ή μήπως δεν έχουν επίγνωση καν του οτι είναι απαράδεκτη μια συμπεριφορά; Δεν έχουν δηλαδή καταρτιστεί ως προς τα κοινώς αποδεκτά όρια;

δεν ειναι τόσο απλοικό ...

τα παιδια που παρουσιαζουν στην προεφηβεία η στην εφηβεία παραβατική συμπεριφορά αυτη συνήθως ειναι συνηφασμένη με προβληματα στο σπιτι , abusive γονεις , τα ίδια κατα 90% εχουν κακοποιηθει ... και αυτός ειναι ενας τρόπος να εκφρασουν τον θυμό και την αντιθεση τους !

η μαγκεία δεν εχει τοσο να κανει .....!

Τέτοια άτομα είναι πιο πιθανό να δημιουργήσουν κλίκες, συμμορίες και να αναπτύσσουν δράση. Η περιθοριοποίηση είναι θέμα χρόνου (αργά ή γρήγορα αναλόγως των πράξεών τους). Οι φυσικές συνέπειες των πράξεών τους καθώς και οι τιμωρητικές συνέπειες επίσης είναι αναμενόμενες να συμβούν.

αυτό συμβαινει παντου ... θελω να πω

οτι ΟΛΟΙ οι ανθρωποι εχουμε την αναγκη να ανικουμε σε μια ομαδα ανθρωπων

δνε ειναι οτι συμπηπτουν οι παραβατικές συμπεριφορες και κανουν συμμορίες

κανουν ¨συμμορίες¨γιατι τους εννόνει ενας θυμός , μια αντιθεση , μια ενσταση σε κατι που συμβαινει και τυνχανει να συμπηπτει ο ΘΥΜΟΣ τους ...! με αλλων

επίσης νιωθουν την σαφαλεια της ¨αγελης¨και το κακό (εκει ειναι) οτι η παραβατική αυτη συμπεριφορα εξελήσετε ...αναθαρευειε και οδηγίται στα όρια της ... γιατι υπαρχει η ασφαλεια της ΟΜΑΔΑΣ !

Στο σχολείο αυτό μπορει να μεταφραστεί και ως αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος. Αυτό όμως ως μέτρο από μόνο του είναι ικανό να ... συνετίσει; Υπάρχει και καλώς υπάρχει (για πολλούς λόγους). Όμως.... απουσιάζει η ψυχολογική υποστήριξη. Γιατι δεν αναγκάζονται αυτά τα παιδιά να παρακολουθούν υποχρεωτικές συνεδρίες από ψυχολόγους ή ψυχοθεραπευτές (δεν ξέρω ποιος κλάδος είναι ο πιο αρμόδιος); Άντε και άλλαξε σχολείο το παιδί και "απαλλάχθηκαν" οι συμμαθητές και οι καθηγητές από αυτό.

 

Θα βρεθεί άλλο σχολείο, άλλοι συμμαθητές και άλλες κλίκες. Τι άλλαξε; Μετατέθηκε ένα πρόβλημα για αλλού..... Άρα, τι έγινε; Μια "τρύπα στο νερό";!

εχεις απολυτο δίκιο

συνήθως ατρμόδιοι ειναι οι κοινωνικοί λειτουργοι που είναι διορισμενοι στα σχολεία αυτα ...αλλα οταν οι ωρες τους ειναι εμπλουτισμενες και με ωρες διδασκαλίας μιας και θεωρούν ....οι απω πανω οτι αυτοί οι ανθρωποι καθονται ... ε τι να σου κανουν κι αυτοι ?

θελω να πω οτι υπαρχει μια απαξία στον κλαδο αυτο και σου λεει εσυ θα διδασκεις καποιο μαθημα ...αντι να τους βαλουν να ειναι κοντα στα παιδια να τα παρατηρουν κλπ κλπ και να παρεμβαινουν αναλογα !!!

Απουσιάζει δηλαδή η πλήρης ψυχική στήριξη σε θύτες και θύματα σε τέτοιες περιπτώσεις... Πότε θα μεριμνήσει το κράτος για αυτό;;;

Και πότε θα μεριμνήσουμε ως γονείς για αυτό; Γιατί δεν πηγαίνουν αυτοί οι γονείς μαζί με τα παιδιά τους σε κάποιον ειδικό;

 

Και η απορία μου μένει.... ξέρουν τι κάνουν και το παραβαίνουν ή δεν έχου καν αντιληφθεί τα όρια;

νομίζω στο τελικό σου και αρχικό σου ερωτημα απαντησα οσο μπορουσα

εν συνεχεια θα σου πω

ΝΑΙ απουσιαζει πληρως η ψυχολογική στηρηξη απο τα σχολεία

θεωρουν προφανως τα υπουργεια οτι αυτο ειναι κατι που απασχολει μονο τους γονεις και οτι τα σχολεια λες και ειναι αποκομενα απο οτιδηποτε αλλο περαν της μαθησης !!!

λυπαμαι πολυ !

οσο για τους γονεις ... σε ενα αλλο θρεντ ειχα πει οτι το πιο δυσκολο ειναινα μιλησεις στους γονεις ... αυτο για μενα ειναι το πιο δυσκολο

για να φτασει ενα παιδι στην εφηβεια να κανει αυτο το μπαμ ...σημαινει οτι εχουν προηγειθει κοντα 13 χρονια οπου καποιος ειχε μιλησει αλλα καποιος ...δεν ακουσε ...! οχι οτι ειναι αργα ! ΠΡΟΣΟΧΗ ποτε δεν ειναι αργα

απλα θελει προσοχη η προσεγγηση τους γονεα

υ.σ.

συγνωμη που απαντησα τοσο καθηστερημενα και μαλιστα στο αρχικό ποστ

ηθελα να τα γραψω αυτα ομως

ευχαριστω και συγνωμη !

οσοσν αφορα τωρα τον απλο (που μονο απλος δεν ειναι οταν ασχολειτε σε ΤΟΣΟ βαθος με αυτα τα παιδια ) δασκαλο - καθηγητη ΕΙΝΑΙ πανω στην δικη του ευαισθησια την ψυχική του ηρεμία και τις γνωσεις του να αγγίξει

να πλησιασει

να βοηθησει

να ΕΜΠΝΕΥΣΕΙ το παιδι αυτο σαν νομαδα αλλα ΚΑΙ σαν ομαδα

γιατι και να θελει να ξεφυγει οταν ποια εχει γινει ΜΕΛΟΣ -ΜΕΡΟΣ μιας ομαδας ειναι ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ για αυτο να φυγει

ετσι απλα

εχει να κουβαλα το βαρος της προκλησης

...

και να η αγελη χασει ενα μελος της να εισαι βεβαιαη οτι ΘΑ ΨΑΞΕΙ ΝΑ ΤΟ ΒΡΕΙ

να το προκαλεσει

να το δελδεασει

και τον επαναφερει στηνομαδα γιατι ειναι αναγκαιο μελος της !

Αλκυώνη, περιέγραψα μια εικόνα παραβατικότητας ενός παιδιού, αλλά δε διευκρίνησα : τα παιδιά αυτά λόγω συνεχόμενης παραβατικής συμπεριφοράς, κοντεύουν να μείνουν στην ίδια τάξη απο αποβολές ( τυπικά κάποια έχουν ήδη μείνει).

Είναι τα πρώτα στους τσακωμούς, στις καταστροφές ξένης περιουσίας ( σε χώρο σχολείου π.χ. με διορθωτικό λερώνουν μπουφάν ), εξ αμελείας πρόκλησης κινδύνου ανθρώπινης ζωης (έβγαλαν τζάμι και το άφησαν πάνω ώστε να σπάσει δίπλα σε τυχαίο συμμαθητή), είναι μπλεγμένος ο μαθητής που αναφέρω εξακριβωμένα σε κάπνισμα χόρτου (το κουβαλούσε μαζί του ο μαθητής- οι γονείς είδηση να μην πάρουν; ) και γενικα η εικόνα που παρουσιάζουν είναι εκείνη των σκληρών παιδιών που κάνουν κουμάντο.

Φύλακας που έχει χρονια πολλα στο σχολείο, αναφέρει ότι τόσο σκληρά παιδιά που απαιτείται συνεχόμενης παρακολούθησης δεν έχουν ξαναπεράσει.

Τα υπόλοιπα γνωρίσματα τους είναι όσα έγραψα πιο πάνω.Στο μάθημά μου προκάλεσαν μόνο ότι έχω περιγράψει.

Εχω μαθητη με σοβαροτατα οικογενειακα προβληματα, αφου πλεον δεν ασχολουνται ιδιαιτερα οι χωρισμενοι γονεις με το παιδι αλλα πιο πολυ με την προσωπικη τους ζωη, ισως γι' αυτο και δεν εχουν σχεδον καμια επιδραση πια στο παιδι.

Αυτη η ταμπελα παντα με ενοχλουσε (δεν ειναι προσωπικο απλα το λεω επ ευκαιριας). Δεν εχω καταλαβει ποτε γιατι αν ενα παιδι περναει μια φαση το αποδιδουν παντα σε αυτο (χωρισμος γονεων) και σηκωνουν τα χερια ψηλα.

Σε αποφαση δικη μου να βγαλω εξω απο το μαθημα και επομενως την αθλοπαιδια το παιδι γιατι δεν τηρουσε τυπικους αλλα και ουσιαστικους κανονισμους που ειναι προυποθεση για συμμετοχη στο μαθημα, αυτο το παιδι, μετα απο αγενεστατη διαμαρτυρια, οντως αν και απροθυμως, αποσυρθηκε. Αλλα αποσυρθηκε και ψυχικα. Το πλησιασα να του θεσω την εννοια πραξης-συνεπειας, απλα ανασηκωσε τους ωμους και δηλωσε οτι δεν το ενδιαφει το ζητημα. Ενοιωσα οτι υπηρξε και ψυχικη αποσυρση, το τονιζω αυτο. Γενικα αδιαφορει για ολα, δεν μπαινει σε κοπο ευκολα να δικαιολογηθει και οταν το κανει σπανια λεει την αληθεια.Το βλεπεις και στην ατιμελητη εμφανιση του, στο τεμπελικο περπατημα του, το σημερινο μαγκικο, στο κενο βλεμα του...Και υπαρχουν πολλα παιδια που δεν ειναι μονο ατακτα αλλα αντιδραστικα και παρατηρεις σε αυτα παρομοια χαρακτηριστικα.

Ειλικρινα θα ηθελα να ημουν εκει να του δωσω μια αγκαλιτσα. Το να σκοτωσει καποιος την ψυχη ενος παιδιου ειναι απο τα μεγαλυτερα εγκληματα

Καταλαβαινω οτι η παραβατικοτητα (παρουσιαζει συνεχεια) που παρατηρειται σε αυτο το παιδι και σε οποιοδηποτε παρομοια περιπτωση εχει βαθιες ριζες.Αλλα εμενα θα μου χαλασει το μαθημα, θα αναγκαστω να παρω τα μετρα μου για να συνεχισω.

Δε βοηθω και το καταλαβαινω. Μπορω με καποιο τροπο να πλησιασω τετοια παιδια; Να τα ενθαρρυνω;

Μπραβο σου που ενδιαφερεσαι . Ειναι το 1ο βημα προς την επιτυχια και το πιο δυνατο.Ειχε πει η κα Στυλιανακη πιο πανω το καλυτερο για εμενα

Αρχικό μήνυμα απο Μαρια Στυλιανακη

τους δίνεις έναν ενεργό ρόλο στην ομάδα,

 

με τον ίδιο τρόπο πιστεύω (χωρίς να το έχω εφαρμόσει σε εφήβους)

 

δίνοντας υπευθυνότητες σημαντικές, και δίνοντας προσοχή με ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟΝ ΑΝΤΙΘΕΤΟ τρόπο με τον οποίο τα παιδιά αυτά έμαθαν ότι θα την πάρουν,

Και αυτα τα παιδια που ειναι ενταξει σε καθε υποχρεωση τους, δε θα νοιωσουν οτι αδικουνται; Γιατι αν παρουσιασουν ομοια συμπεριφορα, θα παρουν την απουσια τους και θα μεινουν εκτος μαθηματος.

Οι κανονες στα σοβαρα πιστευω θα ειναι ιδιοι για ολους. Απλα το ποσο προσπαθεις να αποτρεψεις λογικα ειναι το κουμπι. Νομιζω..

 

 

Και εχω εξαντλησει καθε ανοχη, εχω προσπαθησει να τα προσεγγισω αυτα τα παραβατικα και τα αδιαφορα παιδια και δεν ειδα βελτιωση παρα το αντιθετο... Τραβανε το σχοινι και δεν παει αλλο.Τι μπορουμε να κανουμε; Τους ψυχολογους παντως δεν μπορουμε γιατι δεν εχουμε τις γνωσεις...

Ναι το τραβανε. Αρχικα αυτο κανουν. Και οταν δουν οτι ειναι κατι σταθερο αυτο που τους προσφερεις τοτε ... απελευθερωνονται. Θελει χρονο και υπομονη. Αλλα πανω απ ολα σταθερη θετικη συμπεριφορα απο τον καθηγητη ή οποιονδηποτε προσπαθει .

αυτα τα παιδια νοιωθω οτι τοποθετουν ενα τοιχος αναμεσα σε αυτους, εμας, τον κοσμο ολο. Δεν ηταν πεισμα, ηταν τοιχος παγου, αδιαφοριας, τουλαχιστον επιφανειακα.

Αυτοπροστασια λεγεται . Ποναει λιγοτερο οταν το περιμενεις .

Δλδ περιμενεις το χειροτερο για να μην πληγωθεις οταν ερθει.

Το σιγουρο ειναι οτι οντως δεν μπορω να φανταστω αυτου του ειδους παιδιου να βγαινει υγιες στην κοινωνια. .

:evil: μην με συφιλιαζεις τωρα. Προσπαθεις κατι που δεν πιστευεις οτι θα συμβει? Μα στα ματια σου πρεπει να δει την εμπιστοσυνη οτι μπορει. Αν δεν ειναι ειλικρινης αυτη η πιστη στο ατομο του δεν γινεται δουλεια.

Αν ειχα νομιζω και εγω αγορι σε αυτην την ηλικια ισως να με βοηθουσε να τα κατανοησω και να καταφερνα να ειχαν ενεργη και ουσιαστικη συμμετοχη στο μαθημα.

Εχεις μεγαλυτερη πειρα κι απο μενα με τοσα παιδια σε μια ταξη :lol:

και να η αγελη χασει ενα μελος της να εισαι βεβαιαη οτι ΘΑ ΨΑΞΕΙ ΝΑ ΤΟ ΒΡΕΙ

να το προκαλεσει

να το δελδεασει

και τον επαναφερει στηνομαδα γιατι ειναι αναγκαιο μελος της !

αυτο μου αρεσε πολυ (ολο το ποστ αλλα αυτο μου εκανε ενα κλικ)

εξ αμελείας πρόκλησης κινδύνου ανθρώπινης ζωης (έβγαλαν τζάμι και το άφησαν πάνω ώστε να σπάσει δίπλα σε τυχαίο συμμαθητή),

:shock: εκει παμε σε αλλη ιστορια. Αλλο να βλαπτει τον εαυτο του , αντε και το χωρο αλλα αλλους.....? δεν ξερω. Θελει πολυ ειδικη μεταχειριση. Η ΕΨΥΠΕ θα ηταν ο φορεας που αρχικα θα απευθυνομουνα . Δεν ξερω αν υπαρχει και αλλος για πιο προσωπικο

:evil: μην με συφιλιαζεις τωρα. Προσπαθεις κατι που δεν πιστευεις οτι θα συμβει? Μα στα ματια σου πρεπει να δει την εμπιστοσυνη οτι μπορει. Αν δεν ειναι ειλικρινης αυτη η πιστη στο ατομο του δεν γινεται δουλεια.

 

 

Εχεις μεγαλυτερη πειρα κι απο μενα με τοσα παιδια σε μια ταξη :lol:

Νομίζω πως η Κοριτσομάνα, θέλει να πει πως αν ΔΕΝ αλλάξει αυτή η συμπεριφορά του παιδιού, ΔΕ θα είναι υγιής στο μέλλον. Ουσιαστικά δηλώνει την ανάγκη για παρέμβαση. Δηλώνει πως από μόνη της αυτή η συμπεριφορά δε μπορεί να αλλάξει παρά μόνο προς το χειρότερο. Έτσι το αντιλήφθηκα...

Όσο για την πείρα....

Όταν έχεις παιδιά σε αυτή την ηλικία έχεις άλλου τύπου εμπειρία. Με τα παιδιά του σχολείου έχεις ένα μέρος από την εικόνα. Δε γνωρίζεις σχεδόν ΤΙΠΟΤΑ από την υπόλοιπη ζωή του. Ενώ όταν έχεις παιδιά σε αυτή την ηλικία εντός της οικογένειας, είναι σα να κάνεις... "σκονάκι"... γιατί μπορείς να προεκτείνεις τις συμπεριφορές τις σχολικές προς το σπίτι και αντίστροφα.

Κι εμένα μου "λείπει" αυτή η εμπειρία. ...

Αλκυωνη, με καταλαβαινεις, με πιανεις!

Elenik και μονο που θετω το θεμα, δειχνει οτι με ενδιαφερουν αυτα τα παιδια και δεν αδιαφορω.

Τα παιδια χωρισμενων γονιων δεν ειναι στιγματισμενα. Αλλα εαν οι γονεις λογω προσωπικων υποθεσεων παρατησουν τα παιδια στην τυχη τους, ειναι αποντες και το χαρτζιλικι μονο συμπαραστεκεται, τοτε εξισωνεται η κατασταση με παιδια γονιων που ειναι μαζι αλλα ζουν με ενταση και αδιαφορια. Δε διαφερει η συμπεριφορα τους, απλα στα παιδια που εχω υποψιν συμβαινει το πρωτο. Ποσα παιδια χωρισμενων γονιων δεν δημιουργουν προβλημα! Τα περισσοτερα, αλλα οι γονεις ειναι κοντα τους, με ψυχολογικη στηριξη.

Τα παιδια για τα οποια γραφω ξερω την περιπτωση τους και ξερω οτι οι γονεις ηταν και ισως ειναι απορροφημενοι με τα δικα τους προβληματα, οποτε μονο εμεις οι καθηγητες φταιμε μετα για καθε παραβατικη συμπεριφορα...

Δε θα απολογηθω για τα μετρα που θα παρω, ως εκπαιδευτικος! Ειμαι γυμναστρια και οι οδηγιες μας ειναι σαφεστατες. Τα τυπικα ενος μαθητη που θελει να συμμετεχει στο μαθημα μας ειναι στανταρ. Οταν ερχονται με παντελονι τζιν που ειναι τοσο πεσμενο και χαλαρο που βλεπω το σωβρακο τους,φαντασου οταν τρεχουν και αργοτερα το καλοκαιρι ακομη πιο κατω, με τις βαρκες που οταν τρεχουν γλιστρανε ενω οταν κλωτσαν την μπαλα του φευγει το παπουτσι, μαλλον η αδιαφορια που υπαρχει στη ζωη τους γενικα, συνεχιζεται και στο μαθημα. Και 2 τριμηνα, 6 μηνες σχεδον, με αγαπη κανω τα στραβα ματια, μιλω καθε φορα και ενθαρρυνω καθε καλη ενεργεια, επιτιμω καθε κακη χωρις ποτε να καταδικαζω το ιδιο το ατομο,παραβλεποντας τοσες αρνητικες ενεργειες...αποτελεσμα δεν ειδα. Μονο παρεμποδιση μαθηματος, αντιδραση και αδιαφορια σε καθε ειδους ανοχης...

Οποτε, νομιζω οτι πρεπει να παρω μετρα που αφορα το μαθημα το συγκεκριμενο. Γιατι το παιδι πρεπει να ξερει οτι υπαρχουν και κανονες, ορια και αποδεκτες και μη αποδεκτες συμπεριφορες.

Αλλα δεν εγραψα για να πεσετε πανω μου, εγω θελω να μαθω αν μπορω να κανω το κατι παραπανω απο την αδιαφορια που εισπρατουν γυρω τους αυτα τα παιδια. Γιατι ενδιαφερομαι και με απασχολει το μελλον τους και να τα βοηθησω να αλλαξουν τον τροπο που βλεπουν τον κοσμο γυρω τους και τον τροπο που τοποθετουνται απεναντι σε αυτον...

Και οταν βλεπω οτι κατι δεν εχει πιασει τοπο, ψαχνω εναλλακτικες...

Αχ τωρα μου θυμισες τα δικα μου :lol:

το τζιν μεσα απο την φορμα για να μην παρω απουσια αλλα και να μην χαλασω και το στυλ ολη την ημερα , το σκισμενο λατρεμενο τζιν που η μαμα μου το εκανε ξεσκονοπανο για να μην το φοραω (αχ ενα σκασμο λεφτα το ειχα πληρωσει :lol:) και τοσα αλλα. Καλα εκεινη η μοδα με την Γερμανικη γαλοτσα κατακαλοκαιρο με ειχε πεθανει. Μουρλα τρελλη κουβαλαγαμε

Ολοι δεν τα καναμε αυτα?

Δεν πεσαμε πανω σου. Νομιζω τουλαχιστον εκτος και αν κατι δεν εγραψα καλα. Το μην με συφιλιαζεις ειναι εκφραση που θα με δεις συχνα να την χρησιμοποιω οχι με κακια. Και απο την αρχη τονισα ποσο σωστο ειναι που ενδιαφερεσαι.

Απλα μην ξεχναμε οτι πολλα καναμε σαν παιδια και εμεις. Εχουν κι εκεινα το δικαιωμα να περασουν την φαση . ε?

Η αλήθεια είναι ότι 6 μήνες προσπάθειες από την πλευρά της καθηγήτριας δεν δείχνουν ότι έχει ξεχάσει ότι κι εμείς είμασταν κάποτε παιδιά,έτσι δεν είναι elenik; Θέλω να πω, είναι άλλο πράγμα η συνηθισμένη συμπεριφορά των εφήβων, που φυσιολογικά κάνουν την "επανάστασή" τους, κι άλλο η πλήρης αδιαφορία (γιατί εγώ έτσι το εισέπραξα ή κάνω λάθος, κοριτσομάνα?) για τις συνέπειες που έχει η συμπεριφορά τους στο μάθημα. Αν τα προβλήματά τους είναι τόσο σοβαρά, ασφαλώς και δεν τα νοιάζει το σχολείο, αυτό είναι όλο. Γι αυτό και όση συμπαράσταση να έχουν από τον καθηγητή, δεν θα αλλάξει τίποτα, το πρόβλημα είναι αλλού. Αυτό κατάλαβα εγώ από αυτά που μας είπε η κοριτσομάνα, αλλά πάλι μπορεί να είναι η δική μου ερμηνεία.

Οταν ειχα πρωτοδιοτιστει, ανεχομουνα το χαμηλοκαβαλο παντελονι και κυριως τη φορμα. Εβλεπα εγω και οι αλλοι συμμαθητες ομως τα...οπισθια τους κυριολεκτικα! Καλε δεν ηξερα που να γυρισω τα ματια μου!!!

Φετος αποφασισαμε οι γυμναστες να μην το επιτρεψουμε αυτο, γιατι το θεωρησαμε ελλειψη σεβασμου προς τον εαυτο τους, προς εμας και τα παιδια συν οτι η εμπειρια να βλεπω σχεδον ξεβρακωτα παιδια ηταν...αστο! Δεν εχουμε καμια διαθεση να βλεπουμε αυτην την εικονα και το χειροτερο; μη δουμε και αλλες, αφου τρεχοντας στη διαρκεια του παιχνιδιου κατεβαινει και το παντελονι,κινδυνευει να φτασει ως τα γονατα, η ζωνη ειναι για στολιδι!

Εστρωσαν τα παιδια, μας ερχονται κανονικα και τα κοριτσακια με κορμακι απο κατω, τερμα οι πονηρες ματιες απο αγορακια! Μαμαδες ηρθαν και μας εδωσαν συγχαρητηρια γιατι τα παιδια ακολουθουν το υπολοιπο πληθος και προσεχουν την εμφανιση τους και μαλιστα χωρις γκρινια.

Στη βολτα, ας φορεσουν οτι θελουν, αλλα στη γυμναστικη...πηδανε, τρεχουν, ειναι διαφορετικα.

Και κατι ευχαριστο! Το παιδι που ειπα, σημερα ηρθε με τη φορμα του και καμαρωνε! Συμμετειχε και στο μαθημα (καλα, δε μιλαμε και για την τελεια πειθαρχια, αλλα ουτε τη χρειαζομαι σε αυτο το παιδακι, αρκει να κανω το μαθημα μου)αντε να δουμε στην πορεια...

mariazil οντως ετσι καταλαβαινω τα πραγματα!

Παντως Helenik προφανως η αμυνομενη σταση μου ηταν περιττη. Αυτα που εγραψες τα σκεφτηκα και προβληματιστηκα σε μερικα. Ουτως ή αλλως, δε μου αρεσει να αναλυω καθε λεξη και ουτε να μπαινουμε σε διαδικασιες του στυλ ''ειπα'', ''ειπες''. Εχετε καταλαβει τι γραφω γενικα και γιατι το γραφω. Το θεμα ειναι να αντιμετωπιζουμε επιτυχως παραβατικες ενεργειες και να προχωραμε μπροστα. Καθε επικοδομητικη συζητηση και καλοπροαιρετος λογος και ενημερωση, ειναι ευπροσδεκτα!

Αυτό που δεν μπορώ να κατανοήσω είναι το εξής....

Αν με κάποιο τέτοιο παιδί.... συγκρουστείς (όχι να φτάσεις στα άκρα)... και πέσει καμιά "ποινή".... Μετά... είναι με το "σεις και με το σας". Κι όλο χαμόγελα κι όλα καλά λες και ... ήρθες πιο κοντά τους!!

Δηλαδή θα με τρελάνουν!! "Σφαλιάρες" θέλουν;;;!! Και το απολαμβάνουν;;;;!!!!!

Όσο τα πας με την κατανόηση.. αυτά "χορεύουν". Μόλις πέσει ... φααααααπππππ.... γίνονται άλλοι άνθρωποι!

Μου θυμίζει ένα ακατανόητο παραμύθι στο οποίο συμβούλευε ένας γέρος τον ήρωα του παραμυθιού να ακολουθήσει ένα δρόμο. Σ' αυτό το δρόμο θα συναντούσε τρεις καβαλάρηδες. ΠΡΙΝ τους μιλήσει έπρεπε να πλησιάσει και πρώτος να τους δώσει ένα χαστούκι στο μάγουλο. Όντως έτσι έκανε ο ήρωας... και μετά το χαστούκι οι καβαλάρηδες του λέγανε.. "καλώς όρισες αδερφέ!" και γίνονταν αχώριστοι! (και συνεχίζει η ιστορία με τις περιπέτειές της)....

Δεν το καταλαβαίνω αυτό το παραμύθι. Ποτέ μου δεν το κατάλαβα. Κι όμως... αυτό το παραμύθι κι αυτό που βιώνω.... έχουν κάποια σχέση... Ποια αραγε;;;

Σας μπέρδεψα πολύ??