Χάνω το μωρό μου στις 24 εβδομάδες

Έκανα την Β' επιπέδου την Πέμπτη, 22 εβδομάδων και 1 ημέρας. Τα πάντα μέχρι τότε ήταν άψογα και αποφάσισα να χαλαρώσω επιτέλους να μην αγχώνομαι και να ευχαριστηθώ την εγκυμοσύνη μου. Νομίζαμε πραγματικά ότι θα μας έλεγαν μόνο το φύλο του παιδιού και ότι όλα είναι καλά.

Οι γιατροί άρχισαν να μιλάνε μεταξύ τους για πράγματα που δεν καταλάβαινα ακριβώς αλλά απ'την ατμόσφαιρα που άλλαξε ξαφνικά είχα καταλάβει ένα πράγμα: το μωρό μου έχει πρόβλημα.

Με ρωτάνε 'Που είναι ο άντρας σου κορίτσι μου;" Τους λέω "Κατάλαβα. Έχει πάει να μου πάρει καφέ, σε 5' λεπτά θα είναι εδώ" και άρχισα να κλαίω. Ήρθε ο άντρας μου, του εξηγήσανε και κλαίγαμε μαζί.

Το κοριτσάκι μου έχει δισχιδή ράχη, μηνιγγο-μυελοκήλη και εικόνα συνδρόμου Arnold-Chiari. Όλα αυτά σε ένα τόσο δα πλασματάκι.. Δεν κουνάει τα ποδαράκια της (κι εγώ νόμιζα ότι θα αρχίσω να την νιώθω αργότερα, ότι ήταν πολύ νωρίς για να την καταλάβω). Μου είπαν ότι το μωρό δεν είναι βιώσιμο, ότι θα έχει σοβαρό εγκεφαλικό πρόβλημα και θα είναι παράλυτο. Μου είπαν ότι θα μου κάνει τη ζωή μάυρη (πως τόλμησαν να πουν κάτι τέτοιο; ) και ότι αν γεννηθεί μπορεί να υποφέρει για κάποιες ώρες ή μέρες πριν πεθάνει. Έκανα αμνιοκέντηση την ίδια στιγμή. Δεν υπάρχει χρωμοσωμική ανωμαλία. Διάβασα ότι η δισχιδής ράχη έχει να κάνει κυρίως με την έλλειψη φυλικού οξέως το οποίο πρέπει η μητέρα να ξεκινήσει 3 μήνες πριν ξεκινήσει τις προσπάθειες για παιδί. Εγώ πήρα φυλικό οξύ πολύ αργά, στον 3ο μήνα εγκυμοσύνης αλλά μου είπαν οι γιατροί ότι δεν είναι απαραίτητο να φταίει αυτό, απλά έτυχε.

Άυριο πάμε για επαναληπτική Β' επιπέδου σε άλλο ιατρικό κέντρο. Είμαι 99,9% σίγουρη ότι οι γιατροί είδαν πολύ καλά, δεν κάναν λάθος. Τα είδαν τρεις γιατροί και μάλιστα όχι απλά ένα πρόβλημα, αλλά τρία. Δεν είμαι γιατρός και δεν ξέρω να διακρίνω εγκεφαλικά πράγματα, αλλά τις τρύπες στην σπονδυλική στήλη τις είδα.. Μου είπαν "κορίτσι μου, δεν θα σε βάζαμε σε αυτή τη διαδικασία αν δεν ήμασταν σίγουροι.." Το είδα και στο βλέμμα τους.

Παρ'όλα αυτα πάω για επαναληπτικό υπέρηχο γιατί το χρωστάω στο κοριτσάκι μου. Δεν μπορώ να την αφήσω να φύγει έτσι απλά, τόσο εύκολα.

Ξέρω ότι έχει συμβεί σε πάρα πολλές μητέρες και τώρα ξέρω πως δεν υπάρχει πιο εφιαλτικό πράγμα απ'το να πρέπει να πάρει η μάνα την απόφαση, να δώσει το οκ στο γιατρό για διακοπή κύησης. Αν ήταν αποβολή πιο νωρίς δεν θα ήταν το ίδιο σε καμία περίπτωση. Στις 24 εβδομάδες ολοκληρώνεται η καρδούλα του μωρού. Σε 2 μήνες θα την έπαιρνα στα χέρια μου. Τίποτα πια στη ζωή μου δεν θα είναι το ίδιο ξέροντας αυτό που έκανα, αυτό που θα υποστεί σε λίγες μέρες το κοριτσάκι μου για να μην υποφέρει αργότερα.

Η καρδιά μου έχει σπάσει. Θέλω να τελειώσουν όλα να πενθήσω το αγγελουδάκι μου με την ησυχία μου. Ποτέ καμία μητέρα δεν θα έπρεπε να περνάει κάτι τέτοιο.

δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να πεις σε τέτοιες περιπτώσεις και να απαλύνεις τον πόνο του άλλου....απλά σου εύχομαι δύναμη και κουράγιο!

Κοπελα μου κουραγιο........

στεναχωρηθηκα.......δεν υπαρχουν λογια.....

Κουράγιο κοριτσακι... Σου ευχομαι με ολη μου τη καρδια η επαναληπτικη να φερει καλυτερα αποτελεσματα και να μην αναγκαστεις να χασεις το μωρακι σου!

Σας ευχαριστώ πολύ. gogo μακάρι να γίνει ένα θάυμα. Ούτε που θα ασχοληθώ με τους προηγούμενους, ούτε που θα σκεφτώ τι μου κάνανε αν ήταν λάθος. Λάθη γίνονται. Τόσο μεγάλο λάθος λίγο δύσκολο αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Απλά να έχει ελπίδες το μωρούλι μου θέλω. Να ήταν όλη αυτή η βδομάδα ένα κακό όνειρο.

Λυπαμαι πολυ.........

Ειμαι μαμα και καταλαβαινω πώς αισθανεσαι...Φανταζομαι μονο τον πονο σου και μακαρι να ηταν ενα κακο ονειρο ολο αυτο....

Πριν 1,5 χρονο αναγκαστηκα να διακοψω την κυηση στις 18 εβδομαδες λογω σοβαρου προβληματος στη καρδια της κορης μου.μπορω να σε καταλαβω κ να σε νιωσω.ευχομαι ολο αυτο που ζεις να ειναι ενα ψεμα και στην επαναληπτικη να εχεις τα αποτελεσματα που περιμενεις.οτι κι αν γινει ομως μην παψεις να σκεφτεσαι το καλυτερο μελλον.οταν μου συνεβη αυτο το.γεγονος,δε σου κρυβω πως ακουμπησα τα ορια της τρελας ομως καταφερα να βγω απο αυτο.εκλαψα,πενθησα,τα βαλα με μενα,τον Θεο,τον κοσμο ολο.κ τα καταφερα.σημερα 1,5 χρονο μετα κρατω στην αγκαλια μου τον νεογεννητο γιο μου,υγιη πλεον.οπως κ να χει,ολα θα πανε καλα κοριτσι μου,καπου παρακατω.αυτο στο εγγυωμαι εγω.κ αν τωρα μοιαζει γολγοθας ολο αυτο,σε λιγο καιρο θα ζεις στο δικο σου παραδεισο.καλη τυχη.

June., μόλις είδα τον τίτλο σου, ειλικρινά μου κόπηκαν τα πόδια.

Δε νομίζω ότι υπάρχουν λόγια για να σου πει κανένας. Ό,τι κι αν σκεφτώ μου φαίνεται πολύ λίγο.

Έχεις τις ευχές μου να πάνε όλα καλά, και να είσαι δυνατή!

Σας ευχαριστώ πολύ. gogo μακάρι να γίνει ένα θάυμα. Ούτε που θα ασχοληθώ με τους προηγούμενους, ούτε που θα σκεφτώ τι μου κάνανε αν ήταν λάθος. Λάθη γίνονται. Τόσο μεγάλο λάθος λίγο δύσκολο αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Απλά να έχει ελπίδες το μωρούλι μου θέλω. Να ήταν όλη αυτή η βδομάδα ένα κακό όνειρο.

Εγω πιστευω στα θαυματα..!

Σας ευχαριστώ πολύ. gogo μακάρι να γίνει ένα θάυμα. Ούτε που θα ασχοληθώ με τους προηγούμενους, ούτε που θα σκεφτώ τι μου κάνανε αν ήταν λάθος. Λάθη γίνονται. Τόσο μεγάλο λάθος λίγο δύσκολο αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Απλά να έχει ελπίδες το μωρούλι μου θέλω. Να ήταν όλη αυτή η βδομάδα ένα κακό όνειρο.

λυπαμαι ευχομαι να κανουν λαθος. ο γιατρος που σου εκανε αυχενικη δεν το ειδε?μεχρι τις 22 εβδομαδες στο γιατρο που σε παρακολουθουσε δεν ειδε κατι? τοσο ασχετος με τον υπερηχο? δεν μπορει να φανηκε στην 22 εβδομαδα φαινοταν και νωριτερα απλα δεν το ειδε.και γιατι σε εβαλε να κανεις β επιπεδου 22 εβδομαδες?ειναι ελεγχος 20-22 εβδομαδων.δεν το αφηνεις 22

Λυπάμαι πάρα πολυ, κουράγιο.. κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να το περνάει αυτό..

λυπαμαι ευχομαι να κανουν λαθος. ο γιατρος που σου εκανε αυχενικη δεν το ειδε?μεχρι τις 22 εβδομαδες στο γιατρο που σε παρακολουθουσε δεν ειδε κατι? τοσο ασχετος με τον υπερηχο? δεν μπορει να φανηκε στην 22 εβδομαδα φαινοταν και νωριτερα απλα δεν το ειδε.και γιατι σε εβαλε να κανεις β επιπεδου 22 εβδομαδες?ειναι ελεγχος 20-22 εβδομαδων.δεν το αφηνεις 22

Η β επιπέδου είναι έλεγχος 20-24 εβδομάδων, πας όποτε σου πει ο γιατρός σου. Η δισχιδής ράχη, αν και εμφανίζεται από τις πρώτες εβδομάδες του εμβρύου δεν μπορεί να διαγνωστεί στην αυχενική αλλά αρκετά αργότερα.

Λυπαμαι πολυ για σενα και το κοριτσακι σου... ειναι τοσο αδικο. Μακαρι να είναι τα πραγματα αλλιως μακαρι να δειξει κατι καλυτερο η νεα εξεταση... αλλα οπως ειπες τρεις γιατροι ειδαν και ειπαν. Μερικες φορες οι γιατροι αφηνουν εγκυμοσυνες να εξελιχθουν παροτι εχουν μια μικρη υποψια οτι κατι δεν παει καλα, ο γιατρος σου επρεπε να σε ειχε προετοιμασει για κατι, εστω και για την πιθανοτητα να ειδε στην αυχενικη κατι στραβο... τοτε τα πραγματα θα ηταν αλλιως. Εγω θα προτεινα να αλλαξεις γιατρο... Απο την αλλη ενα μωρο με τοσα προβληματα (αν ειναι οντως ετσι) δεν θα τα καταφερει... ακομη και αν γεννηθει θα ζησει μια συντομη ζωη με πολλα προβληματα. Δεν ξερω αν εχεις αλλα παιδια, αλλα και αν δεν εχεις θα πρεπει να μαζεψεις τα κομματια σου αφου πενθησεις και να σηκωθεις να προσπαθησεις ξανα. Ειμαι σιγουρη πως δεν φταιει οτι δεν επερνες φυλικο οξυ, απλα ετυχε... Ειναι δυσκολο να χανεις ενα μωρο ειτε εισαι στον 3ο μηνα ειτε στον 6ο... η απωλεια παντα ποναει. Ολες οσες το περασαμε, πενθησαμε, πονεσαμε, κλαψαμε... και μετα σηκωσαμε το κεφαλι και ειπαμε παμε ξανα! Σου ευχομαι οτι καλυτερο, μεσα απο την καρδια μου, να βρεις δυναμη και κουραγιο να συνεχισεις...

Ξερω οτι τωρα σου φαινεται διαστημικο εως και εκνευριστικο,αλλα οταν θα κανεις αλλο παιδι, μετα ολα αυτα θα σου φαινονται πολυ μακρινα και δεν θα σε επηρρεαζουν καθολου.

Χτυπα ξυλο,οι δυσκολες πληγες ειναι οταν το παιδι εχει γεννηθει και εχουμε ζησει μαζι του...

Συγκινηθηκα πολυ...να εισαι δυνατη και καλα κανεις και πηγαινεις και αλλου να σου πουνε μια γνωμη...σκεψου θετικα...πριν 18 χρονια ειχαν πει σε μια θεια μου οτι το παιδι της ειχε συνδρομο down.Πηγανε στην εκκλησια προσευχηθηκαν πηγαν σε αλλο γιατρο και τωρα ειναι ενας υγιεστατος κοριτσαρος!Προσευχησου στην Παναγια κοριτσι μου...κουραγιο και δυναμη.

Αχ κοριτσάκι μου πόσο σε καταλαβαίνω... έχω χάσει και γω τα διδυμάκια μου πολύ νωρίτερα βέβαια από σένα αλλά ένα ξέρω εγώ όποτε και να χάσεις ένα παιδί είτε στην 15η εβδομάδα είτε στην 30η το ίδιο πονάει. Σίγουρα είναι αλλιώς όταν το παιδί το έχεις γεννήσει και το έχεις γνωρίσει ο πόνος είναι πολύ πιο μεγάλος αλλά όπως και να το κάνεις είναι πόνος. Δεν έχω να σου πω κάτι εγώ γιατί δεν θα απαλύνει τον πόνο σου.... κουράγιο και υπομονή και εύχομαι γρήγορα να μείνεις έγκυος στο επόμενο παιδάκι που αυτό θα απαλύνει σίγουρα τον πόνο σου....

Το σημαντικό είναι το παιδάκι σου να είναι καλά, αν οι γιατροί έχουν δίκιο σκέψου το καλά τι θα κάνεις γιατί θα είναι για μια ζωή....

Τι να πω μακάρι να βγουν ψεύτες οι γιατροί και κάτι να μην είδαν καλά....

Βγήκα χτες απ'το νοσοκομείο. Ζήτησα να μου δείξουν το μωρό μου και μου το δείξαν για πολύ λίγο, ίσως για να μην πάθω τίποτα. Ήταν μια κούκλα πανέμορφη.

Πέρασα μεγάλη ψυχική ταλαιπωρία με κάποιους γιατρούς στο Έλενα και ευτυχώς με αναλάβανε και με φροντίσανε πάρα πολύ στο Αλεξάνδρα. Θα τα εξιστορήσω κάποια άλλη στιγμή, τώρα μπορώ να καταρρεύσω με την ησυχία μου και να κλάψω για την κορούλα μου.

Σας ευχαριστώ όλες για την συμπαράσταση, με βοηθάει πολύ να ξέρω ότι υπάρχουν κι άλλες γυναίκες που έχουν περάσει τον ίδιο πόνο. Να χαίρεστε τα μωράκια σας και να είστε όλες καλά. Όποια κοπέλα γνωρίζει να μου συστήσει κάποιον ψυχοθεραπευτή ή κάποιο κέντρο ψυχικής υγείας που να έχουν ασχοληθεί με τέτοιες περιπτώσεις ας μου στείλει ένα pm γιατί μάλλον θα χρειαστώ βοήθεια.

June,ειναι απιστευτο αυτο που μας λες.....και ομως δυστυχως αληθινο.....κουραγιο...τιποτα αλλο δεν μπορεις να πεις σε κατι τετοιες περιπτωσεις....καλη μου, θα κανεις αλλο μωρακι και θα δεις πως ειναι υγιεστατο...μην ξεπεφτεις στους ψυχοθεραπευτη...ο καλυτερος γιατρος ειναι ο εαυτος σου....συζητησε μαζι του...κλαψε μαζι του...μιλησε με τον ανθρωπο σου...επειτα με τον γυναικολογο σου και ξεκινα για αλλο μωρακι...δυσκολο πολυ...μην το βαζεις κατω!σκεψου πως ολα γινονται για καποιο λογο κοπελα μου...

Αχ, βρε κορίτσι μου! Καλή δύναμη

Εγω συμφωνω στην λυση του ψυχοθεραπευτη κοπελα μου. Να βρεις εναν ανθρωπο που θα σου εμπνευσει εμπιστοσυνη να του ανοιξεις την καρδια σου. Εμενα με βοηθησε πολυ στα δυσκολα. Και παλι κουραγιο... περνας μια πολυ δυσκολη δοκιμασια απο την οποια ομως θα βγεις πιο δυνατη αργοτερα!

June, τα διαβάζω και κλαίω μαζι σου..!!Πραγματικα ανειπωτος ο πόνος - μια μανούλα να χάνει το αγγελουδι της..Κλαψε, πενθησε, ξεσπασε κοριτσάκι μου όπως νιώθεις καλύτερα εσυ..Στο τέλος μονο ο χρονος θα απαλύνει τις πληγές σου..

Μια μεγάλη αγκαλιά και απο μένα! Δυναμη και κουράγιο, και εύχομαι σύντομα η Παναγίτσα να στείλει άλλο αγγελουδι στην αγκαλιτσα σου!!!

June λυπάμαι πολύ για την απώλειά σου. Επικοινώνησε με το Κέντρο Φαιναρέτη στη Ν. Σμύρνη, που είναι δωρεάν. Θα έχεις όλη την υποστήριξη που χρειάζεσαι εκεί.

πραγματικα λυπαμαι για οσα περασες μολις διαβασα το post σου μου κοπηκαν τα ποδια καμια κοπελα δεν πρεπει να το βιωνει αυτο το πραγμα ελπιζω να το ξεπερασεις οσο πιο συντομα μπορεις..ηθελα να σε ρωτησω την εξεταση test A την ειχες κανει?εγω ειναι να το κανω σε λιγο καιρο την κανεις μεταξυ 15-18 εβδομαδας σε αυτην την εξεταση σου παιρνουν λιγο αιμα και σου μετρανε την α-εμβρυικη πρωτεινη..σε αυτην τη εξεταση μπορεις να μαθεις αν το παιδακι σου πασχει απο καποιο συνδρομο η απο δισχιδης ραχη οπως επισης και το triple test.και παλι λυπαμαι για οσα περασες ελπιζω απο δω και περα να σου πανε ολα με το δεξι.

α επίπεδα της α-εμβρυϊκής πρωτεΐνης στο αίμα σας. Αυτή η πρωτεΐνη δημιουργείται από το μωρό σας και περνάει στο σώμα σας κατά την εγκυμοσύνη. Τα υψηλά επίπεδα αυτής της πρωτεΐνης - See more at: http://www.woman.com.gr/category/%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CF%85%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B7/3%CE%BF%CF%83-4%CE%BF%CF%83-%CE%BC%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CF%83/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%83-3%CE%BF%CF%85-4%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B7%CE%BD%CE%B1.htm#sthash.xsXoEl5n.dpuf

Τέστ Α

Αχ καλη μου June, να ξερες ποσο πολύ σε καταλαβαίνω... Κι εγώ έχασα το αγγελούδι μου στις 34 εβδομάδες... Εγώ δεν το είδα, δεν είχα την ψυχική δύναμη. Βέβαια το είδε ο άντρας μου και από τις περιγραφές του (συνέχεια τον ρωτώ γιατί θέλω να ξέρω πως έμοιαζε) τελικά είναι σαν να το είδα... Ξέρω ακριβώς πως νιώθεις. Έχουν περάσει δυομιση μήνες, οι πιο βασανιστικοί μήνες της ζωής μου. Σίγουρα δεν είμαι καλά, είμαι όμως κάπως καλύτερα. Εμένα με βοήθησε πάρα πολύ το γεγονός ότι δεν έμεινα καθόλου μόνη μου. Επιδιωκα να είμαι συνέχεια με ανθρώπους που ξέρω ότι με νοιάζονται αληθινά και ότι πόνεσαν και αυτοί με την απώλεια μου. Σίγουρα κανείς δεν μπορεί να σε καταλάβει απολυτα, μόνο καποιος που το έζησε, γι αυτό με βοήθησε και πολύ το φόρουμ.. Εδώ μέσα θα δεις ότι δεν είσαι η μόνη που το έζησε, αλλά δυστυχώ είμαστε πάρα πολλες.. Επίσης αυτό που με κρατά όρθια είναι η λαχτάρα μου για παιδί.. Νιώθω ότι αν αφήσω τον εαυτό μου να καταρρεύσει τότε δεν θα τα καταφέρω ποτε...

Δυστυχώς σε αυτή τη ζωή είμαστε όλοι υποψήφιοι για όλα. Κι εγώ νόμιζα ότι όλα "τα κακα" συμβαίνουν στους άλλους και ότι αποκλείεται να συμβεί κάτι τέτοιο σε μένα. Ζούσα μέσα σε ένα ροζ συνεφακι μεχρι που όλος ο κόσμος μου γκρεμίστηκε.. Πλέον υπάρχουν 2 δρόμοι, ή τα παρατάμε ή συνεχιζουμε.. Εγώ προσωπικά προσπαθώ σκληρά για το δεύτερο. Είναι πάρα πολύ δύσκολο, και το ξέρω πολύ καλα..

Κλάψε όποτε νιώθεις την ανάγκη, εγώ ακόμα κλαίω συχνά. Δεν θα σου πω να μην στεναχωριέσαι, θα σου πω όμως να μην απελπίζεσαι!

Καλό αγώνα!!!

Έκανα την Β' επιπέδου την Πέμπτη, 22 εβδομάδων και 1 ημέρας. Τα πάντα μέχρι τότε ήταν άψογα και αποφάσισα να χαλαρώσω επιτέλους να μην αγχώνομαι και να ευχαριστηθώ την εγκυμοσύνη μου. Νομίζαμε πραγματικά ότι θα μας έλεγαν μόνο το φύλο του παιδιού και ότι όλα είναι καλά.

Οι γιατροί άρχισαν να μιλάνε μεταξύ τους για πράγματα που δεν καταλάβαινα ακριβώς αλλά απ'την ατμόσφαιρα που άλλαξε ξαφνικά είχα καταλάβει ένα πράγμα: το μωρό μου έχει πρόβλημα.

Με ρωτάνε 'Που είναι ο άντρας σου κορίτσι μου;" Τους λέω "Κατάλαβα. Έχει πάει να μου πάρει καφέ, σε 5' λεπτά θα είναι εδώ" και άρχισα να κλαίω. Ήρθε ο άντρας μου, του εξηγήσανε και κλαίγαμε μαζί.

Το κοριτσάκι μου έχει δισχιδή ράχη, μηνιγγο-μυελοκήλη και εικόνα συνδρόμου Arnold-Chiari. Όλα αυτά σε ένα τόσο δα πλασματάκι.. Δεν κουνάει τα ποδαράκια της (κι εγώ νόμιζα ότι θα αρχίσω να την νιώθω αργότερα, ότι ήταν πολύ νωρίς για να την καταλάβω). Μου είπαν ότι το μωρό δεν είναι βιώσιμο, ότι θα έχει σοβαρό εγκεφαλικό πρόβλημα και θα είναι παράλυτο. Μου είπαν ότι θα μου κάνει τη ζωή μάυρη (πως τόλμησαν να πουν κάτι τέτοιο; ) και ότι αν γεννηθεί μπορεί να υποφέρει για κάποιες ώρες ή μέρες πριν πεθάνει. Έκανα αμνιοκέντηση την ίδια στιγμή. Δεν υπάρχει χρωμοσωμική ανωμαλία. Διάβασα ότι η δισχιδής ράχη έχει να κάνει κυρίως με την έλλειψη φυλικού οξέως το οποίο πρέπει η μητέρα να ξεκινήσει 3 μήνες πριν ξεκινήσει τις προσπάθειες για παιδί. Εγώ πήρα φυλικό οξύ πολύ αργά, στον 3ο μήνα εγκυμοσύνης αλλά μου είπαν οι γιατροί ότι δεν είναι απαραίτητο να φταίει αυτό, απλά έτυχε.

Άυριο πάμε για επαναληπτική Β' επιπέδου σε άλλο ιατρικό κέντρο. Είμαι 99,9% σίγουρη ότι οι γιατροί είδαν πολύ καλά, δεν κάναν λάθος. Τα είδαν τρεις γιατροί και μάλιστα όχι απλά ένα πρόβλημα, αλλά τρία. Δεν είμαι γιατρός και δεν ξέρω να διακρίνω εγκεφαλικά πράγματα, αλλά τις τρύπες στην σπονδυλική στήλη τις είδα.. Μου είπαν "κορίτσι μου, δεν θα σε βάζαμε σε αυτή τη διαδικασία αν δεν ήμασταν σίγουροι.." Το είδα και στο βλέμμα τους.

Παρ'όλα αυτα πάω για επαναληπτικό υπέρηχο γιατί το χρωστάω στο κοριτσάκι μου. Δεν μπορώ να την αφήσω να φύγει έτσι απλά, τόσο εύκολα.

 

Ξέρω ότι έχει συμβεί σε πάρα πολλές μητέρες και τώρα ξέρω πως δεν υπάρχει πιο εφιαλτικό πράγμα απ'το να πρέπει να πάρει η μάνα την απόφαση, να δώσει το οκ στο γιατρό για διακοπή κύησης. Αν ήταν αποβολή πιο νωρίς δεν θα ήταν το ίδιο σε καμία περίπτωση. Στις 24 εβδομάδες ολοκληρώνεται η καρδούλα του μωρού. Σε 2 μήνες θα την έπαιρνα στα χέρια μου. Τίποτα πια στη ζωή μου δεν θα είναι το ίδιο ξέροντας αυτό που έκανα, αυτό που θα υποστεί σε λίγες μέρες το κοριτσάκι μου για να μην υποφέρει αργότερα.

Η καρδιά μου έχει σπάσει. Θέλω να τελειώσουν όλα να πενθήσω το αγγελουδάκι μου με την ησυχία μου. Ποτέ καμία μητέρα δεν θα έπρεπε να περνάει κάτι τέτοιο.

κοριτσακι μου κουραγιο.το διαβασα κ δακρυσα..να ξερεις οτι το κοριτσακι σου θα σε αγαπαει παντα κ θα σε βλεπει απο κει ψηλα.κανεις το σωστο για σενα κ γι εκεινο.

ηταν θελημα θεου...ευχομαι ο.τι καλυτερο.

Κοριτσσακι, δεν χρειαζεσαι κανεναν ψυχοθεραοευτη. Αησε τον αντρα σου να σταθει κοντα σου κι αυτο το δυσαρεστο να σας ενωσει κι οχι να σας απομακρυνει. Εχεις μεσα σου πολυ μεγαλυτερη δυναμη απ οτι νομιζεις. Στην 17η εβδομαδα διαγνωστηκε και το δικο μου μωρο με δισχιδη ραχη ενω στην αυχενικη ηταν ολα τελεια. Πονεσα παρα πολυ, εκλαψα αλλα δεν το εβαλα κατω. Μολις συνηλθα σωματικα αρχισαμε τις προσπαθειες και 5 μηνες ημουν παλι εγκυος. Σημερα εχω δυο παιδακια. Οπως μου ειπε και η γιατρος μου "τραβηξα λαθος λαχνο". Κοιτα μπροστα, οσο μπορεις βεβαια με τα δακρυα στα ματια. Δεν εισαι η πρωτη αλλα δυστυχως ουτε και η τελευταια.