Τι να κανω;

Καλησπερα σε ολους.Θα ηθελα τη βοηθεια σας γιατι κανεις δεν με καταλαβαινει,ουτε ο αντρας μου.Σε ενα μηνα σχεδον πρεπει να επιστρεψω στη δουλεια μου μετα απο την 6μηνη και την καλοκαιρινη μου αδεια.Εχω το γιο μου,ο οποιος ειναι 9 μηνων,ζωη να'χει,και δεν μπορω να τον στειλω στον παιδικο σταθμο γιατι εχει περασει βροχιολιτιδα και οταν γεννηθηκε ειχε προβλημα στο αναπνευστικο του.Ειναι αρκετα δεμενος μαζι μου.Η παιδιατρος μου ειπε πως επειδη εχει περασει πολλα με την υγεια του να τον κρατησω σπιτι και με τη γριπη που υπαρχει ισως κανω χειροτερα τα πραγματα.Ο αντρας μου δεν θελει κοπελα να τον κρατησει στο σπιτι και ειναι ανυποχωρητος σρο θεμα αυτο.Υπαρχει η μαμα του,η οποια θελει να τον κρατησει αλλα να κρατησει και τη δουλεια της σε φροντηστηριο ξενων γλωσσων,το οποιο καθαριζει τρεις φορες την εδομαδα 4 ωρες και καθε σαββατο κανει γενικο.Να αναφερω οτι ειναι σχολαστικη με τη καθαριοτητα και επισης εχει πολυ πιεση 20 και παιρνει χαπια και οτι εχει την μεση της και οποτε κουραζεται την πιανει για τα καλα.Ο μικρος απο την αλλη ειναι δυσκολο παιδι.Θελει συναιχεια αγκαλια,να εχει τα ποδαρακια του στο πατωμα και να κανει βηματακια ενω του κρατας τα χερια του κ.τ.λ.Ειπα στο αντρα μου οτι φοβαμαι να της αμπιστευτω το μωρο μου.Και πες οτι γυρναω στη δουλεια και αυτη μενει με τη μεση της εγω τι θα κανω;τι με συμβουλευετε;

πόσο χρονών είναι η πεθερά σου???? και κάθε ποτε θα πηγαίνει για δουλειά? Απογεύματα? Γιατί αν είναι πρωινά δε μπορεί να τα κάνει και τα δύο... Εγώ τον γιο μου τον άφησα νεογέννητο σχεδόν στη μαμά μου που είχε τη μέση της, 55 χρονών και πίεση σχετική. Τον λάτρευε και τον λατρεύει το μικρό αλλά κουράστηκε πάρα πολύ. Το δεύτερο θα το αφήσω σε γυναίκα από Νοέμβρη που θα γεννήσω. Και στις δύο περιπτώσεις έχω το ίδιο άγχος!!!!! Η μαμά μου το αγαπάει περισσότερο σίγουρα αλλά κάνει και πολύ του κεφαλιού της. Η γυναίκα το κοιτάει πιο πολύ σαν δουλειά αλλά θα το αγαπήσει με το καιρό και αυτή. Εξ΄ άλλου δεν θέλω να το αγαπάει τρελά αλλά τόσο όσο να το προσέχει. Στις αποφάσεις μου αυτές δεν δέχτηκα τη γνώμη κανενός, ούτε καν του άντρα μου. Τώρα θα μου πεις ότι αυτό είναι άδικο γιατί αφενός είναι και δικό του παιδί αφετέρου σαν χαρακτήρας μπορεί ο άλλος να μην δέχεται να μην ακούγεται η άποψή του. Ίσως να είναι και έτσι αλλά εγώ δεν σήκωνα κουβέντα. Εξήγησα σε όλους ότι εφ΄ όσον το είχα 9 μήνες στην κοιλιά μου, και ήμουν μαζί του αποκλιεστικά τον πρωτο καιρό και ξέρω ακριβώς τις ανάγκες του, θα ακολουθήσω το ένστικτό μου και θα κάνω αυτό που θεωρώ σωστό. Ευτυχώς ο άντρας μου το δέχτηκε αλλιώς θα είχαμε φασαρίες.

Πάντως γεγονός είναι ότι είναι δύσκολο να αφήσεις το μωράκι σου για να γυρίσεις στην δουλειά, όποια και αν είναι η γυναίκα που το κρατάει. Το να μην δουλέψεις για 2-3 χρόνια υπάρχει σαν ενδεχόμενο????

Η πεθερα μου κοντευει 60 και στο φροντιστηριο παει τις καθημερινες μερες ξυριως πρωινα και οταν θα αναλαβει το μωρο θα πηγαινει τα βραδια.Ο αντρας μου ειπε να σταματησω τη δουλεια μου γιατι λεει οτι αν τελικα το κρατησει η μαμα του θα βρισκω παντα λογους οτι δεν προσεχει καλα το παιδι μου και οτι θα γκρινιαζω και οτι θα περασουμε μαυρο χειμωνα.Αυτο ειχε ως αποτελεσμα να μη μηλαμε.Επισης τα οικονομικα μας ειναι πολυ δυσκολα και το σκεφτομαι να μη κατσω.Ειμαι σε απογνωση.Εχουμε σπιτι με ενοικιο και ειναι δυσκολα.Και ξερω οτι θα εχει περισοτερη γκρινια εκεινος για τα χρημματα μετα.

Αν ερχόταν, έστω για κάποιες ώρες κάποια κοπέλα να το κρατάει μαζί με τη πεθερά σου, ώστε τουλάχιστον να την απαλλάσσει από τις πολλές αγκαλιές και τια αλλαγές πάνας?

Για γυναίκα θα σου έλεγα κι εγώ, αλλά αν γίνεται κάτσε στο σπίτι αφού στο λέει κ ο άντρας σου.

Εξήγησέ του όμως ότι η μαμά του είναι πάρα πολύ μεγάλη σε ηλικία για να κρατάει σε καθημερινή βάση ένα μωρό, όση καλή πρόθεση για βοήθεια και να έχει. Θα καταλάβει ότι δεν σκέφτεσαι απλά που θα αφήσεις το μωρό σου, αλλά ότι σκέφτεσαι και την μαμά του πιστεύω.

Σας ευχαριστω κοριτσια.Ισως τον παω σε βρεφικο σταθμο τελικα.

έχε κατά νου πάντως ότι τα πρώτα δύο χρόνια στον παιδικό κυλάνε με ένα παιδάκι κάθε δέκα μέρες να φέρνει και νέα ίωση στο σπίτι. Πέρα δηλαδή από το φόβο της νέας γρίπης σίγουρα θα υπάρχουν μεγάλα διαστήματα που το παιδάκι ούτως ή άλλως επειδή θα είναι άρρωστο θα μένει σπίτι. Σε αυτή την περίπτωση που θα το αφήνεις?

έχε κατά νου πάντως ότι τα πρώτα δύο χρόνια στον παιδικό κυλάνε με ένα παιδάκι κάθε δέκα μέρες να φέρνει και νέα ίωση στο σπίτι. Πέρα δηλαδή από το φόβο της νέας γρίπης σίγουρα θα υπάρχουν μεγάλα διαστήματα που το παιδάκι ούτως ή άλλως επειδή θα είναι άρρωστο θα μένει σπίτι. Σε αυτή την περίπτωση που θα το αφήνεις?

Μπορει τις μερες εκεινες να βοηθαει η πεθερα της αλλα να μην ειναι κατι σταθερο.Μονο οταν αρωσταινει.

Εμεις αναγκαστικα βρεφικο θα τον παμε. Οταν (που ευχομαι να μην) θα τον κραταει η μαμα μου αλλα ειναι περιστασιακο και θα αντεξει ενω το καθε μερα δυσκολο στην κατασταση που ειναι η υγεια της.

Παλι καλα παντως που ειναι εστω σαν εναλλακτικη διαθεσιμες για τις ιωσεις.

εγώ δεν έχω ούτε αυτή την εναλλακτική, δυστυχώς. Και με δύο παιδιά το ένα σε σχολείο και το άλλο σε παιδικό φαντάζομαι τι θα τραβήξω... Θα πέσουν οι αναρρωτικές σύννεφο γιατί το να τα στέλνω άρρωστα στο σχολείο ούτε να το σκεφτώ δεν θέλω.

Την δουλειά σου μην την αφήσεις. Όταν θα θέλεις εσύ μετά να δουλέψεις δεν θα σε παίρνουν επειδή έχεις μικρό παιδί. Εκτός και αν δεν έχεις τέτοιο πρόβλημα και βρίσκεις εύκολα δουλειά.

Οι ψυχολόγοι λένε πως είναι καλύτερα τα παιδιά να πηγαίνουν παιδικό μετά τα 2. Τουλάχιστον εμένα έτσι με συμβούλεψε εκείνη που είχα ρωτήσει πέρσι επειδή η κόρη μου έκλαιγε πολύ στον παιδικό. Εκείνη λοιπόν μου συστήσετε να την κρατήσω σπίτι με γυναίκα και όχι να την πάω σε παιδικό. Επειδή εγώ όμως γυναίκα εμπιστοσύνης δεν είχα την πήγα παιδικό. Όντως τον πρώτο καιρό αρρώσταινε πολύ συχνά (και η δικια μου είχε περάσει βροχιολίτιδα απο 2 μηνων - 3 φορές μάλιστα σε διάστημα 3 μηνών , όταν την είχα ακόμα σπίτι-) αλλά από την άνοιξη και μετά στρώσανε τα πράγματα. Τώρα κοντεύει 2 χρονών και πάει μια χαρά στον παιδικό.

Εγώ πάντως αν ήμουν στην θέση σου θα επέλεγα την λύση της πεθεράς. Αν όντως έχει τόσα προβλήματα που λες θα κουραστεί εκείνη πρώτα και θα ζητήσει να βρείτε άλλη λύση. Και να μην τα λες εσύ στον άντρα σου με τρόπο που να δείχνει ότι δεν την εμπιστεύεσαι αλλά με τρόπο που να δείχνει ότι νοιάζεσαι για τα προβλήματά της. ( Μπορεί η μαμά σου να σκύβει για να τρέχει τον μικρό όλη την ώρα? Δεν θα μπορεί να σταθεί όρθια μετά από την μέση της! Δεν την σκέφτεσαι καθόλου?).

Όπως και να έχει πάντως ετοιμαστείτε για "ζόρικο" χειμώνα!

Mπράβο στην πεθερά σου που δέχτηκε να σας βοηθήσει (δεν το κάνουν πολλές!) . Για να το προτείνει η γυναίκα σημαίνει πιστευει ότι θα αντέξει. Δεν είναι μεγάλη σε ηλικία και τα ψιλοπροβλήματα που ανέφερες όλες οι συνομίληκες της τα έχουν.

Η γνώμη μου τώρα. Καταρχήν τη δουλειά σου δε τη σταματάς. Δέχεσαι τη βοήθεια της πεθεράς και αν χρειαστεί θα πάρεις βοηθό στη πεθερά σου. Όποια και αν προσλάβεις καλό θα ήταν να την επιβλέπει η πεθερά. Κάνε 2 χρονάκια υπομονή έτσι (θα περάσουν) και μετά παιδικό σταθμό.

Αλήθεια ξεκίνησες δουλειά; Τι έκανες τελικά;

κι εγω πιστευω οτι θα επελεγα τη λύση της πεθεράς, αν όντως είναι απαγορευτικός ο παιδικός σταθμός.

στο κάτω κάτω δοκιμαστικά να δειτε πώς θα κυλήσουν τα πράγματα.

αν δει κι αυτή ότι κουράζεται και δεν αντέχει, μπορείτε να επανεξετάσετε την κατάσταση.

κι εγώ δε συμφωνώ στο να αφήσεις τη δουλειά σου, εκτός αν βρίσκεις εύκολα.

εγώ πάντως γυρνάω Μάϊο και σκέφτομαι για παιδικό, αν όχι από Μάϊο, σίγουρα από Σεπτέμβρη. έχω και τις δυο γιαγιάδες, βοηθάνε πολύ, αλλά καμία δε νομίζω ότι μπορεί για συνέχεια. Ας σπρώξω τους 4 μήνες μέχρι το Σεπτέμβρη και να τις έχω και καβάντζα για τις ιώσεις και πάλι καλά!