Έξοδος χωρίς παιδιά

χθες βράδυ βγήκαμε με τον άντρα μου, οι δυο μας μετά από πολύ, πολύ καιρό.

και εκεί που συζητούσαμε, πιάσαμε το θέμα "έξοδος χωρίς παιδιά". παραδεχτήκαμε και οι δύο πως μας λείπει να βγαίνουμε έστω μια φορά τον μήνα μόνοι μας.

Αναρωτιέμαι ποιά είναι η μέση συχνότητα εξόδου για ένα ζευγάρι με παιδιά. θα έλεγα η δικιά μας έιναι 1 φορά στους 2 μήνες.

Την μικρή τα πρωινά την κρατάει η γιαγιά της, η οποία και δεν πολυτρελαίνεται να το κάνει και το βράδυ. Κοπέλα, απλώς για το βράδυ διστάζω...

Εσείς πως οργανώνετε την κοινωνική σας ζωή? τι περιλαμβάνει? εξόδους με παιδιά? συναντήσεις σε σπίτια?

Λιγο απ΄ολα!! και μονοι μας και με παιδια κτλ..εμεις 1 φορα την εβδομαδα καπου παμε οπωσδηποτε χωρις το παιδι.βεβαια εχω βοηθεια μου το κραταει η μαμα μου.το 1 φορα την εβδομαδα ειναι ειτε για ποτο- ειτε για φαγητο με φιλους- η κανα σινεμα.δεν υπαρχει μεσος ορος.το καθε ζευγαρι οπως βολευετεεννοειτε βεβαια οτι ειναι πολυ καλο το ζευγαρι να περναει και λιγο χρονο μονο του.ολες οι υπολοιπες μερες ειναι αφιερωμενες και δοσμενες με πολυ αγαπη στην μικρη μου

Εμείς πάλι δεν έχουμε άτομο εμπιστοσύνης να κρατήσει τα παιδιά, οπότε ακόμα και σε γάμους μαζί μας τα παίρνουμε.....αλλά προσωπικά δεν έχω καμία τέτοια ανάγκη και το ίδιο και ο σύζυγος. Συμφωνούμε δλδ. ΑΝ είναι να πάμε μια βόλτα και να γυρίσουμε να βρούμε χάος, να είμαστε μες το άγχος τι θα συμβεί και να έχουμε και τα παρελκόμενα μετά.....να μας λείπει! Αυτά τα αποφασίζει το ζευγάρι από κοινού και αναλόγως πράττει.

Όλα εξαρτώνται από το αν έχεις πρόθυμα και κυρίως ικανά άτομα να προσέχουν το παιδί.

Εμείς είμαστε από τους πολύ τυχερούς που έχουμε παππούδες - γιαγιάδες νέους, πρόθυμους και ικανότατους που αναλαμβάνουν με χαρά το babysitting. Παίζει ρόλο βέβαια και το γεγονός ότι μέσα στην εβδομάδα τον κρατάει κυρίως η νταντά μας, οπότε κι εγώ δεν αισθάνομαι ότι τους υπερφορτώνω "αναθέτοντάς" τους τον μικρό και κάποιο βράδυ. Εννοώ ότι αν είχα τις γιαγιάδες "βάρδια" όλη την εβδομάδα τα πρωινά, δύσκολα θα έβγαινα χωρίς το παιδί, άντε να το έκανα 1 φορά στους 1-2 μήνες όπως η θεματοθέτρια, θα αισθανόμουν πολύ γαϊδούρα για περισσότερο.

Υπό τις παρούσες συνθήκες (1 παιδί που είναι πολύ βολικό και κοιμάται στις 20.00 και για όλη τη νύχτα, νεότατη και ικανή γιαγιά που μένει στο διπλανό σπίτι), μπορούμε, αν θέλουμε, να βγαίνουμε και μια φορά την εβδομάδα, όχι ότι το κάνουμε βέβαια, καθώς έχουμε τη δυνατότητα για ποιοτικό μεταξύ μας προσωπικό χρόνο εντός σπιτιού, δεδομένου ότι ο γιος μου κοιμάται πολύ νωρίς.

Τώρα που το σκέφτομαι, αν δεν κοιμόταν τόσο νωρίς μάλλον δεν θα τον άφηνα παρά σπάνια, όχι ότι θα είχαν πρόβλημα να τον προσέχουν όσο είναι ξύπνιος, αλλά εγώ θα αισθανόμουν ότι τους επιβαρύνω περισσότερο. Τώρα όμως όταν βγαίνουμε τον αφήνουμε πάντα κοιμισμένο και απλά η μαμά μου αντί να δει τηλεόραση στο δικό της σπίτι, βλέπει για 2-3 ώρες στο δικό μας.

Από Δεκέμβριο βέβαια που θα έχουμε και νεογέννητο στο σπίτι, προφανώς και τα πράγματα θα αλλάξουν...

εμάς απο το 2012 και μετά μας επισκέφθηκε η "κυρία κρίση" και έτσι μας " έσωσε" απο το πρόβλημα " που θα αφήνουμε τα παιδια μας" . Όσο για τις υποχρεώσεις κοινωνικού τύπου τα σερνουμε μαζί μας.

Στα 5 χρόνια που κοντεύουν από τη γέννηση του μεγάλου, βγήκαμε μόνο 1 φορά οι δυο μας!

Πριν πέσετε να με φάτε, να διευκρινίσω ότι η δουλειά μας απαιτούσε να λειπουμε πολλές ώρες και πολλές νύχτες από το σπίτι, οπότε δε θέλαμε ναμας στερηθεί κι άλλο το παιδί. Άλλωστε, κάναμε εξόδους όλοι μαζί και περνούσαμε πολύ καλά!

Και εμείς είμαστε από αυτούς που έχουμε να πάμε σχεδόν 4 χρόνια κάπου μόνοι μας χωρίς τα παιδιά... Δυστυχώς δεν έχουμε κάπου να τ'αφήσουμε, οπότε τα παίρνουμε μαζί μας οπουδήποτε τύχει να πάμε.

Πάντως μια φορά που αναγκαστικά έπρεπε να τ'αφήσουμε, το μυαλό μου ήταν συνέχεια πίσω να σκέφτομαι τι κάνουν τα παιδιά, αν έφαγαν, αν κοιμήθηκαν, αν κλαίνε... ψυχοφθόρο όλο αυτό, οπότε και δε πέρασα καλά!

Πάντως αν σκεφτείτε ότι σε λίγα χρόνια δε θα μας θέλουν μαζί τους, προσπαθώ να περνάω όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μαζί τους και να τα έχω κοντά μου!

Εμάς είναι γύρω στη μια φορά το δίμηνο, αν και ιδανικά θα ήταν μια φορά τη βδομάδα. Έρχεται η γιαγιά και μας τα κρατάει. Η επιλογή της babysitter υπάρχει μεν, αλλά μας βγαίνει ακριβά, δλδ να δώσεις 20 -30 ευρώ για κάποιες ώρες που έτσι κι αλλιώς θα δώσεις κάποια χρήματα, δεν μου πάει.

Στα 5 χρόνια που κοντεύουν από τη γέννηση του μεγάλου, βγήκαμε μόνο 1 φορά οι δυο μας!

 

Πριν πέσετε να με φάτε, να διευκρινίσω ότι η δουλειά μας απαιτούσε να λειπουμε πολλές ώρες και πολλές νύχτες από το σπίτι, οπότε δε θέλαμε ναμας στερηθεί κι άλλο το παιδί. Άλλωστε, κάναμε εξόδους όλοι μαζί και περνούσαμε πολύ καλά!

Εννοείται ότι παίζει και αυτό τον ρόλο του, άλλο να έχεις μια δουλειά που είσαι στάνταρ κάθε απόγευμα στο σπίτι σου και τα Σ/Κ τα έχεις για την οικογένειά σου, κι άλλο να δουλεύεις υπό συνθήκες που έτσι κι αλλιώς σε κρατάνε μακριά πολύ περισσότερο από τον μέσο εργαζόμενο γονιό.

Για την δική μου περίπτωση, με επηρεάζει και το "κόλλημα" που έχω με τον ύπνο του μικρού (για όσες δεν το έχετε καταλάβει!!!!:oops:). Δεν είμαι η μαμά που θα βγει και θα έχει το παιδί να κοιμάται στο καρότσι, δεν έβγαινα ούτε βγαίνω ποτέ στις ώρες που είναι να κοιμηθεί ο μικρός. Μάλλον έτσι δημιούργησα και έναν "φαύλο" κύκλο με την έννοια ότι ο γιος μου δεν κοιμάται εύκολα οπουδήποτε αλλού από το κρεβάτι του, οπότε έξοδοι με το παιδί σε γιορτές, γάμους κ.λπ. εκ προοιμίου αποκλείονται. Αν μπορούμε να τον αφήσουμε σε κάποια γιαγιά καλώς, αν όχι είτε πάει ο ένας από τους δυο μας, είτε δεν πάμε καθόλου.

Στο τσακίρ κέφι πάμε σε μεσημεριανές βαφτίσεις, μάλιστα έχω μία τώρα το Σάββατο και από τώρα σκέφτομαι πώς θα κοιμηθεί ο μικρός στο καρότσι! Το να μην κοιμηθεί καθόλου ούτε λόγος, θα είναι ο Mr Grumpy όλη μέρα!!!!

Νομιζω οτι η απαντηση σχετιζεται με την ηλικια τον αριθμο των παιδιων αλλα και το ποσο εβγαινε το ζευγαρι πριν τα παιδια. Εμεις ας πουμε δεν εχουμε θεμα φυλλαξης η προσαρμογης μια και η μητερα μου μενει μαζι μας οποτε τα παιδια εχουν συνηθισει (ε και δεν ειναι και τοσο μικρα). Δεν βγαινουμε ομως γιατι δεν ειναι ο συζυγος του εξω. Οποτε 1-2 φορες το χρονο και πολυ ειναι. Πριν βγαιναμε πιο συχνα και καναμε πιο πολλες εκδρομες.

Εγω που ειμαι του εξω περνω τους γιους μου και βγαινω

Εμεις εχουμε καπου να αφησουμε τα παιδια ΑΛΛΑ δεν τα αφηνουμε. σιγα μην αφησω τα παιδια σπιτι κ εγω να βγαινω..αν ηθελα να βγαινω ας μην εκανα παδια.αλλιως κ τα παιδια κοντα..μπορει να μην βαζω κολο κατω να πιω τον καφε να με τρεχουν τα πιτσιρικια περα δωθε αλλα αυτο ειναι κ το ωραιο...και εννοειτε σε γαμους κ βαπισεις κοντα να ξετριβουν κιολας....... Τωρα αν ειναι να βγω μια φορα το διμινο τριμινο οκ...αλλα οχι να βγαινω συνεχεια συνεχεια χωρις τα παιδια μου..δεν μαρεσει...τα παιδια πρεπει να ειναι διπλα μου γιατι να μεινουν μεσα???????

ασε μην κρινω αυτους που αφηνουν τα παιδια και πανε διακοπες μονοι τους λες κ ειναι νιοπαντροι κ πανε ταξιδι του μελλητος. δηλαδη τι τους ενοχλουν τα παιδια κ τα αφηνουν πθσο???? μιλαω για παιδια μικρων ηλικιων..ενταξει αν το παιδι ειναι 8-9 χρωνων κ ΘΕΛΕΙ να μεινει με την γιαγια οκ αλλα κ παλι δεν συμφωνω καθολου με αυτο..ακου εκει να αφηνουν τα παιδια κ να πανε διακοπες μονοι τους..(το εκανε προσφατα γνωστο μου ζευγαρι..το δευτερο παιδι τους ηταν 6 μηνων!!!!!!!!κ το αφησαν!!!!

Eμεις θηλάζουμε ακομη οποτε δεν παιζει έξοδος χωρις τη μπέμπα!! Και με τη μπέμπα σπανίως βγαινουμε για να μην ταλαιπωρειται στο αυτοκινητο , οποτε δεν παιζει εξοδος γενικότερα!! Στο μέλλον ενδεχεται. Πάντως αυτό με τις διακοπες με σοκαρει και μένα. Ξερω ζευγαρι με παιδάκια 2 και 4 ετων και πηγανε διακοπές 10 μέρες μόνοι...οκ μια εξοδος, οκ ένα σκ αλλά 10 μέρες τα παιδακια παρκαρισμένα σε γιαγιάδες και παππουδες ... δεν τα λυπούνται?? Τομαρισμός....

Εμεις μονοι για καφε παμε 1-2 φορες το μηνα,βλεπετε εχω και τρια και ειναι λιγο δυσκολο να τ αφησω. Για ποτο δε μου λειπει να παω, προτιμω να ερθουν φιλοι στο σπιτι μετα τις 9 που κοιμουνται τα παιδια και να τα πουμε με την ησυχια μας. Τωρα να σας πω την αληθεια, οταν ξεπεταχτει και το μικρο μου, ενα διημερο με τον αντρουλη μονο, δε θα μου κακοφαινοταν, αλλα δεκα μερες διακοπες δε θα αντεχα. Δε θα περνουσα εγω καλα γιατι θα μου λειπανε και θα ηταν το μυαλο μου συνεχεια εκει. Θα μεγαλωσουν και θα τα παρακαλαμε μετα να μεινουν λιγο μαζι μας..

Καθε περιιπτωση νομιζω ειναι διαφορετικη. Εμεις βραδυ σπανια (2-3 φορες το χρονο) και για καφε αν τυχει (που δεν τυχαινει) 1 το διμηνο.... Ο συζηγος το ζηταει πιο συχνα. Εγω ειμαι πιο επιφυλακτικη. Μου αρεσει να βγαινουμε ολοι μαζι , αλλα καποιες φορες το εχω αναγκη ξαι το οι δυο μας. Γνωμη μου ειναι οτι χρειαζεται.

Αυτό που τολμησαμε το καλοκαιρι ηταν να παμε ενα τριημερο η δυο μας(σε μερος συμβολικο για εμας). Εχω τρια παιδακια και αυτό ειχαμε να το κανουμε 6 χρονια. Εξασφαλισα και περασαν ολοι καλα

έχει ενδιαφερον να βλέπεις τον διαφορετικό τρόπο που σντιμετωπίζει η καθεμιά μας το θέμα.

Πιστεύω, πως μια βραδινή έξοδος όταν αφήνεις το παιδί κοιμισμένο σπίτι δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα στο παιδί ή στο γονιό (π.χ ανησυχία για το τι γίνεται). Βασικά αναφερόμουνα σε βραδινές εξόδους. όχι σε απογευματινές βόλτες/καφέδες. εκεί το καταλαβαίνω να πάρεις το παιδάκι και εμείς πάντα την παίρνουμε αν και μας βγαίνει από τη μύτη (είναι 2 χρονών).

Εγω έβγαινα αρκετά πριν το παιδί. και μου έχουν λείψει βασικά ο κινηματογράφος, το θέατρο (πολύ) και φαγητάκι με φίλους. Δεν βγήκα ποτέ με κοιμισμένο το μωρό στο καρότσι (όταν ήταν μικρότερη), βράδυ. δεν ξέρω δεν μου πήγαινε, ένωθα ότι του χάλαγα τον ύπνο.

Εγώ πάλι ανήκω σε εκείνη την κατηγορία που αν κάποιος δεν μου κρατήσει την μικρή το βράδυ, δεν θα πάω και εγώ σε κάποια κοινωνική εκδήλωση (π.χ τραπέζι γάμου, φιλικο σπίτι). γιατί πιστεύω ότι κανείς μας δεν θα περάσει καλά. η μικρή θα ασφυκτιά, εγώ θ τρέχω πίσω της....πρόσφατα την πήρα στο σπίτι της θείας της, βράδυ σε έναν αρραβώνα. το μετάνιωσα. και αυτή περιοριζόταν σε ένα σπίτι που δεν θα έπρεπε να αγγίξει τίποτα και εγώ που ήμουν πάνω από το κεφάλι της.

Εμείς δεν έχουμε κανέναν να μας κρατάει το παιδί. Άντε κανένα βράδυ η αδερφή μου (αν δε βγει - είναι μικρή κι ελεύθερη). Βγαίνουμε 2 - 3 φορές το χρόνο μόνοι μας, όταν θα έχουν έρθει τίποτα παπούδες στην Αθήνα και αυτό έχοντας κοιμίσει πρώτα τη μικρή. Αλλά δεν το πολυευχαριστιόμαστε, γιατί μετά έχουμε την έννοια πάμε σπίτι, γιατί 7πμ έχουμε εγερτήριο έτσι κι αλλιώς.

Με τη μικρή να κοιμάται σε καρότσι τώρα που μεγάλωσε δεν υπάρχει περίπτωση (για βράδυ μιλάμε, το μεσημέρι μια χαρά κοιμάται). Κι εμάς 8 το αργότερο το βράδυ έχει κοιμηθεί, διαφορετικά σηκώνει τον κόσμο ανάποδα (εμάς είναι το αντίθετο σε σχέση με μια κοπέλα, είναι η κόρη μου ψυχωτική με τον ύπνο της, είναι ιερός...).

Σε κοινωνικές υποχρεώσεις πάμε όλοι μαζί αν είναι μεσημέρι και απόγευμα και στο τραπέζι πάει συνήθως ο ένας από τους δυο (συνήθως ο άντρας μου γιατί εγώ νυστάζω....). Αυτά.

εμεις τα περνουμε κοντα σε γαμους κλπ κ κοιμουνται στο καρορσθ αν νυσταξουν αν δεν θελουν με ορεξη στο σπιτι...να μαθαινουν κιολας. Ουτε συζητηση κ απο εμενα κ απο τον αντρα μου να παει καπου καποιος μονος του..πχ του ειπα σαββατο ειχαμε γαμο πηγαινε μονος σου στο τραπεζι να μεινω με τα παιδια γιατι ειχαν λιγο μπουκωμα κ μου λεει εισαι καλα που θα παω μονος μου εγω εχω οικογενεια τι ειμαι να παω μονος μου..θα βλεπω ολους τους αλκους εκει μαζι και εγω θα ειμαι τι???η μαζι η δεν παμε καθολου!!! κ ηταν ξ η πρωτη φορα που βγηκαμε νυχτα χωρις τα παιδια μετα απο 2 χρονια κ αυτο γιατι ηταν ψιλο αρρωστα κ δεν ηθελα να τα παρω κοντα!! αλλιως σε 3 γαμους πηγαμε το καλοκαιρι κ τα πηρα κοντα...κ ο νεγαλος μου ειναι 20 μηνων κ ο μικρος 3 μηνων!!!!

Θα το πω κι ας ρίξει ο Θεός κεραυνό να με κάψει!!! :D:D:D

Έχω αφήσει τον γιο μου και για μέρες στους παππουδογιαγιάδες!!! Δεν το σκέφτηκα ποτέ ως κάτι το παράλογο, γενικώς η σκέψη "Έκανα παιδιά, οπότε από εδώ και πέρα δεν τα αφήνω ποτέ" καπου μου κλοτσάει, δεν μπορώ να το προσδιορίσω ακριβώς, ούτε κατακρίνω όποιον σκέφτεται έτσι, απλά στο δικό μου το κεφάλι δεν χωράει ως απαράβατος κανόνας!

Επαναλαμβάνω βέβαια ότι έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στους ανθρώπους μου που τον προσέχουν, οι οποίοι είναι έτσι κι αλλιώς ενεργά μέσα στη ζωή του παιδιού οπότε και ο ίδιος κάθεται με χαρά μαζί τους!

Βεβαίως δεν έχω σκοπό να ξεζουμίσω τα κουράγια των παππούδων - γιαγιάδων, ξέρω ότι επί του παρόντος το απολαμβάνουν να μένουν λίγες μέρες με τον μικρό, όταν τα παιδιά είναι 2 ή και περισσότερα οι αντοχές δεν θα είναι οι ίδιες οπότε τα πράγματα θα είναι διαφορετικά!

Eμείς μένουμε μακρυά από παππούδες και γιαγιάδες ,οπότε όλο τον χρόνο ούτε κουβέντα να βγούμε μόνοι μας με τον σύζυγο..Σε κοινωνικές εκδηλώσεις βραδινές δίνουμε το παρόν οικογενειακώς..Το καλοκαίρι όμως τα αφήνω δέκα ημέρες στο εξοχικό των γονιών μου και πηγαίνω με τον άντρα μου διακοπές.Δεν θεωρώ ότι κάνω κάτι παράλογο,νομίζω ότι ένα ζευγάρι με τρία παιδιά που αναλώνεται σε μια ρουτίνα καθημερινότητας,χρειάζεται τον χρόνο του..Και τα μικρά μια χαρά περνάνε,κάνουν τα μπανάκια τους και οι παππούδες τα χαίρονται και εμείς φορτίζουμε τις μπαταρίες μας..

Από δύο χρονών περίπου τα αφήναμε πότε πότε για ένα βράδυ στους γονείς μας, και όσο μεγαλώνουν, τόσο μεγαλώνει και η διάρκεια. Από 4 χρονών π.χ. για μια εβδομάδα ως δέκα μέρες. Από το νηπιαγωγείο άρχισαν να ζητούν να κοιμούνται και σε φίλους τους, ή να καλούμε εμείς φίλους τους να κοιμηθούν σε μας. Το διασκεδάουν πολύ. Σε πιο μικρές ηλικίες, μόνο όταν έρχονται οι γονείς μου ή όταν πηγαίνουμε εμείς σ΄αυτούς διακοπές, αφήνουμε τα παιδιά για λίγες ώρες μαζί τους και επιστρέφουμε ξανά τη νύχτα.

Για τις γιαγιάδες και τους παππούδες να προσθέσω ότι ναι μεν γερνούνε κι αυτοί, αλλά και τα παιδιά όσο μεγαλώνουν, τόσο περισσότερο αυτοεξυπηρετούνται και είναι πιο εύκολο να τα προσέχεις.

Εμεις εχουμε καπου να αφησουμε τα παιδια ΑΛΛΑ δεν τα αφηνουμε. σιγα μην αφησω τα παιδια σπιτι κ εγω να βγαινω..αν ηθελα να βγαινω ας μην εκανα παδια.

..ακου εκει να αφηνουν τα παιδια κ να πανε διακοπες μονοι τους..(το εκανε προσφατα γνωστο μου ζευγαρι..το δευτερο παιδι τους ηταν 6 μηνων!!!!!!!!κ το αφησαν!!!!

Μου αρέσουν πάντα αυτοί οι αφορισμοί, ότι άπαξ και έγινες μάνα δεν νοείται να έχεις προσωπική και κοινωνική ζωή!! Ακου εκεί!!

Πάντως αυτό με τις διακοπες με σοκαρει και μένα. Ξερω ζευγαρι με παιδάκια 2 και 4 ετων και πηγανε διακοπές 10 μέρες μόνοι...οκ μια εξοδος, οκ ένα σκ αλλά 10 μέρες τα παιδακια παρκαρισμένα σε γιαγιάδες και παππουδες ... δεν τα λυπούνται?? Τομαρισμός....

Ακόμα περισσότερο μου αρέσουν οι χαρακτηρισμοί!! Ναι, δεν τα λυπούνται βρε κοπέλα μου, ευτυχώς που τα λυπάσαι εσύ για λογαριασμό τους!

Εξάλλου το πιθανότερο είναι ότι οι γιαγιάδες και οι παππούδες δεν τα αγαπούν καθόλου και τα βασανίζουν όλη μέρα, οπότε είναι άξια λύπησης τα παιδάκια!

Σοβαρά τώρα, κορίτσια, σεβαστή η άποψή σας ότι κάτι τέτοιο δεν είναι σωστό ή εν πάσει περιπτώσει εσάς δεν σας εκφράζει, αλλά χαλαρώστε λιγάκι με το λάβαρο της μητροφροσύνης!

Εμείς όταν είχαμε μόνο το γιο μας, βγαίναμε περίπου 2 φορές το μήνα, συνήθως τη μία διανυκτέρευε στη γιαγιά και την άλλη απλά ερχόταν η γιαγιά στο σπίτι αφού τον κοιμίζαμε...Μια χαρά περνάγαμε όλοι, και αυτός έκανε πράγματα με γιαγιά-παππού που του αρέσουν αλλά δεν τα κάνουμε μαζί, κι εμείς γεμίζαμε μπαταρίες...Συνολικά είχαμε φύγει και 2-3 φορές τριήμερο...Χαρούμενο τον αφήναμε, χαρούμενο τον ακούγαμε στο τηλ., χαρούμενο τον βρίσκαμε, οπότε όλα καλά!

Τώρα με τη μπέμπα δεν έχουμε βγεί ακόμη, αλλά έχουμε ένα γάμο σε 2 μήνες (θα είναι 8,5 μηνών) και λέμε μήπως πάμε μόνοι μας για πρώτη φορά...αν και εφόσον δείχνουν οι συνθήκες ώριμες!

Για 10 μέρες στους παππούδες θα τα άφηνα σε περίπτωση πχ. καλοκαίρι που εμείς δουλεύουμε, και αυτοί είναι στο χωριό, γιατί όχι; Καλύτερα θα περάσουν τα παιδιά σε εξοχή παρά στην Αθήνα!

Εν ολίγοις, πιστεύω ότι αν οι γονείς νιώθουν την ανάγκη και έχουν τη δυνατότητα, και εφόσον και τα ίδια τα παιδιά δείχνουν να το απολαμβάνουν, είναι πολύ ωραίο μια στο τόσο να έχουν και λίγο χρόνο μόνοι τους. Φυσικά καταλαβαίνω και αυτούς που το να αφήσουν τα παιδιά τους αγχώνει υπερβολικά ή δεν τους εκφράζει.

Τομαρισμός....

:!:

σοκ και δεος. τομαρια αν θελουμε να παμε καπου χωρις τα παιδια???

αν ηθελα να βγαινω ας μην εκανα παδια

:shock:

να μεινουν ατεκνοι οσοι θελουν να βγαινουν???

έχει ενδιαφερον να βλέπεις τον διαφορετικό τρόπο που σντιμετωπίζει η καθεμιά μας το θέμα.

Πιστεύω, πως μια βραδινή έξοδος όταν αφήνεις το παιδί κοιμισμένο σπίτι δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα στο παιδί ή στο γονιό (π.χ ανησυχία για το τι γίνεται). Βασικά αναφερόμουνα σε βραδινές εξόδους. όχι σε απογευματινές βόλτες/καφέδες. εκεί το καταλαβαίνω να πάρεις το παιδάκι και εμείς πάντα την παίρνουμε αν και μας βγαίνει από τη μύτη (είναι 2 χρονών).

Εγω έβγαινα αρκετά πριν το παιδί. και μου έχουν λείψει βασικά ο κινηματογράφος, το θέατρο (πολύ) και φαγητάκι με φίλους. Δεν βγήκα ποτέ με κοιμισμένο το μωρό στο καρότσι (όταν ήταν μικρότερη), βράδυ. δεν ξέρω δεν μου πήγαινε, ένωθα ότι του χάλαγα τον ύπνο.

Εγώ πάλι ανήκω σε εκείνη την κατηγορία που αν κάποιος δεν μου κρατήσει την μικρή το βράδυ, δεν θα πάω και εγώ σε κάποια κοινωνική εκδήλωση (π.χ τραπέζι γάμου, φιλικο σπίτι). γιατί πιστεύω ότι κανείς μας δεν θα περάσει καλά. η μικρή θα ασφυκτιά, εγώ θ τρέχω πίσω της....πρόσφατα την πήρα στο σπίτι της θείας της, βράδυ σε έναν αρραβώνα. το μετάνιωσα. και αυτή περιοριζόταν σε ένα σπίτι που δεν θα έπρεπε να αγγίξει τίποτα και εγώ που ήμουν πάνω από το κεφάλι της.

εμενα καθε σ/κ απο μωρο την επαιρνε η μανα μου την δικια μου.μονο ετσι βγαιναμε.καποια κοπελα ειπε οτι παιζει ρολο πως εβγαινε το ζευγαρι προ μωρου...εμεις βγαιναμε συνεχεια.ειναι δυσκολο ξαφνικα να το κοψεις και δεν ειναι του χαρακτηρα μου να μενω μεσα.θελω να χαλαρωνω εστω και για ενα σ/κ και η μικρη τρελενεται που ειναι στη γιαγια.και εγω την εχω αφησει για να παω ενα 3μερο με τον αντρα μου.δεν ειναι κατι κακο και την ευγνομωνω που την εχω και με βοηθαει.κανει καλο σε μενα-στο παιδι-στη σχεση μου με τον αντρα μου.εγω επισης αν τυχαινε να παμε καπου μεσοβδομαδα την επαιρνα μαζι οοοοοπου και αν ηταν να παω.εχει συνηθισει απο μωρο.. ετσι μαθαμεκαι στο καροτσι εχει κοιμηθει στην παραλια και σε ταβερνα και παντου βεβαια ειμαι και ανθρωπος που γενικως δεν αγχωνετε που-πως-γιατι?:o

:!:

 

σοκ και δεος. τομαρια αν θελουμε να παμε καπου χωρις τα παιδια???

 

 

 

:shock:

 

να μεινουν ατεκνοι οσοι θελουν να βγαινουν???

ετσι ακριβως ......συμφωνω eirinako;) απλα και εγω θελω να γραφω πιο διακριτικα!

Εν ολίγοις, πιστεύω ότι αν οι γονείς νιώθουν την ανάγκη και έχουν τη δυνατότητα, και εφόσον και τα ίδια τα παιδιά δείχνουν να το απολαμβάνουν, είναι πολύ ωραίο μια στο τόσο να έχουν και λίγο χρόνο μόνοι τους. Φυσικά καταλαβαίνω και αυτούς που το να αφήσουν τα παιδιά τους αγχώνει υπερβολικά ή δεν τους εκφράζει.

Εγω εμπιπτω σε αυτην την κατηγορια. Ξερω οτι και θα ειμαι αγχωμενη και δεν θα περασω καλα, και θα μου λειπει. Ευτυχως η δυστυχως εκανα παιδι σχετικα αργα, και εκει θα διαφωνησω δεν εχει σημασια αν εβγαινες πριν ωστε να θελεις να βγαινεις και μετα, εμενα λειτουργησε αναποδα-δηλ ειχα βγει τοσο, μα τοσο πολυ και ειχα ταξιδεψει τοσο μα τοσο πολυ, που δεν μου λειπει να το κανω μονη. Αυτο που ζητω ειναι να μοιραστω εξοδους και ταξιδια με το παιδι, αλλα που χρημα!!! Μηδεν.... Οποτε αδικα το μελεταμε το θεματακι, και μαζι και μονος, ιδιος ειναι ο πονος: αδεια τσεπη....

Πονεμενη ιστορια....

Επισης αυτο που λες "τα παιδια να το απολαμβανουν" με αγχωνει παρα πολυ, μια και οταν ημουν εγω παιδι και με αφηναν στους παππουδες, τους το κραταγα τοσο πολυ και πιεζομουν τοσο πολυ, που αρρωσταινα απο τη στεναχωρια καμμια φορα. Μου ελειπαν οι γονεις μου, κι επισης ηθελα να παω κ εγω φυσικα ταξιδι, αντι να μεινω με τη γιαγια να βαριεμαι! Οποτε δεν θελω να μου το κρατησει κ το παιδι....προτεινω οσες το κανετε να επιβεβαιωνετε, αν παρναει καλα το παιδι...σημαντικο για εμενα. Οπως λενε μερικες επανω, που πχ τα παιδια προφανως ειναι σε θερετρο και κανουν μπανια με τη γιαγια, δεν ειναι κλεισμενα σπιτι να βλεπουν TV. Ολοι να ειναι ευχαριστημενοι.