ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΓΥΡΩ ΜΟΥ!

Καλημερα και καλως σας βρηκα!

Θα μπω κατευθειαν στο θεμα γιατι με εχει παρει πραγματικα απο κατω.

Συζω εναμισι χρονο με τον φιλο μου και πριν λιγες μερες πηραμε την αποφαση να βαλουμε μπροστα για το μωρακι μας.

Ξεκινησαμε τις προσπαθειες λοιπον και ολα ομορφα,ουτε αγχος,ουτε φοβος,μονο ευτυχια νιωθαμε.

Ωσπου ηρθε η στιγμη που επιτελους μοιραστηκα τη χαρα μου με πολυ κοντινα προσωπα του φιλικου μου περιβαλλοντος.

Εκει επεσα απο τα συννεφα..περιμενα γελια και χαρες αλλα αντιμετωπισα αγχωτικες αντιδρασεις και συνεχεις επισυμανσεις ολων των αρνητικων της καταστασης που θα επελθει.Ουτε μια στιγμη χαρας δεν υπηρξε στην "ανακοινωση" μου.

Απο εκεινη τη στιγμη εχει αλλαξει ολη η ψυχολογια μου..εχω γεμισει αγχος,στεναχωρια,αμφιβολια,κλαματα.

Και επειδη δεν μπορω να το κρυβω απο τον ανθρωπο μου,το συζητησα μαζι του και καταλαβα για αλλη μια φορα ποσο μ'αγαπαει και με στηριζει αυτος ο ανθρωπος.

Παρ'ολα αυτα αυτη η αρνητικη ενεργεια μ'εχει επηρεασει παρα πολυ.Τι να κανω?Μηπως εχουν δικιο? :cry:

Συγνωμη για το κατεβατο...Χρειαζομαι την γνωμη σας...

Καλημερα και καλως σας βρηκα!

 

Θα μπω κατευθειαν στο θεμα γιατι με εχει παρει πραγματικα απο κατω.

Συζω εναμισι χρονο με τον φιλο μου και πριν λιγες μερες πηραμε την αποφαση να βαλουμε μπροστα για το μωρακι μας.

Ξεκινησαμε τις προσπαθειες λοιπον και ολα ομορφα,ουτε αγχος,ουτε φοβος,μονο ευτυχια νιωθαμε.

Ωσπου ηρθε η στιγμη που επιτελους μοιραστηκα τη χαρα μου με πολυ κοντινα προσωπα του φιλικου μου περιβαλλοντος.

Εκει επεσα απο τα συννεφα..περιμενα γελια και χαρες αλλα αντιμετωπισα αγχωτικες αντιδρασεις και συνεχεις επισυμανσεις ολων των αρνητικων της καταστασης που θα επελθει.Ουτε μια στιγμη χαρας δεν υπηρξε στην "ανακοινωση" μου.

Απο εκεινη τη στιγμη εχει αλλαξει ολη η ψυχολογια μου..εχω γεμισει αγχος,στεναχωρια,αμφιβολια,κλαματα.

Και επειδη δεν μπορω να το κρυβω απο τον ανθρωπο μου,το συζητησα μαζι του και καταλαβα για αλλη μια φορα ποσο μ'αγαπαει και με στηριζει αυτος ο ανθρωπος.

Παρ'ολα αυτα αυτη η αρνητικη ενεργεια μ'εχει επηρεασει παρα πολυ.Τι να κανω?Μηπως εχουν δικιο? :cry:

 

Συγνωμη για το κατεβατο...Χρειαζομαι την γνωμη σας...

Ακριβώς τα ίδια είχα αντιμετωπίσει κι εγώ όταν το είπα στα κοντινά μου πρόσωπα, και βρήκαν όλοι την ευκαιρία να βγάλουν πάνω μου τους φόβους τους δικούς τους....Έκλαψα, χτυπήθηκα, αναρωτήθηκα και κατέληξα ότι αρκεί να το θέλω εγώ και ο άντρας μου βεβαίως, ότι η ζωή δεν είναι ελληνικό σίριαλ όπου όλοι σε δοξολογούν μόλις ανακοινώσεις την πρόθεση σου για παιδάκι, ότι στη σύγχρονη κοινωνία θεωρείσαι αναχρονιστική και οπισθοδρομική αν κάνεις όνειρα για οικογένεια, ιδιαίτερα αν είσαι κάτω των 30!

Όσο πιο γρήγορα καταλάβεις στη ζωή σου ότι οι άλλοι σε στηρίζουν μόνο όταν αυτό που κάνεις συμπίπτει με αυτό που έκαναν αυτοί ή με αυτό που θα ήθελαν, θα ηρεμήσεις και δεν θα ξαναδώσεις σημασία στις βλακείες τους!

Το να θέλεις παιδί στην εποχή μας έχει γίνει θέμα ταμπού πιστεύω, και αν διαβάσεις κάποια παρόμοια θέματα εδώ μέσα θα δεις ότι όλες οι κοπέλες μόνο μεταξύ μας τα λέμε, στην πραγματική ζωή δεν έχουμε υποστηρικτές στο όνειρο μας να γίνουμε μανούλες!Μην τους αφήσεις να σου χαλάσουν την ομορφότερη περίοδο της ζωής σου ως τώρα και να μπαίνεις εδώ να τα λες και να ξεσπάς γλυκιά μου!

Σου εύχομαι να τσακώσεις γρήγορα το μπεμπάκι σας και να γίνετε σούπερ ευτυχισμένοι!!!!!!!!

Ακριβώς τα ίδια είχα αντιμετωπίσει κι εγώ όταν το είπα στα κοντινά μου πρόσωπα, και βρήκαν όλοι την ευκαιρία να βγάλουν πάνω μου τους φόβους τους δικούς τους....Έκλαψα, χτυπήθηκα, αναρωτήθηκα και κατέληξα ότι αρκεί να το θέλω εγώ και ο άντρας μου βεβαίως, ότι η ζωή δεν είναι ελληνικό σίριαλ όπου όλοι σε δοξολογούν μόλις ανακοινώσεις την πρόθεση σου για παιδάκι, ότι στη σύγχρονη κοινωνία θεωρείσαι αναχρονιστική και οπισθοδρομική αν κάνεις όνειρα για οικογένεια, ιδιαίτερα αν είσαι κάτω των 30!

 

Όσο πιο γρήγορα καταλάβεις στη ζωή σου ότι οι άλλοι σε στηρίζουν μόνο όταν αυτό που κάνεις συμπίπτει με αυτό που έκαναν αυτοί ή με αυτό που θα ήθελαν, θα ηρεμήσεις και δεν θα ξαναδώσεις σημασία στις βλακείες τους!

 

Το να θέλεις παιδί στην εποχή μας έχει γίνει θέμα ταμπού πιστεύω, και αν διαβάσεις κάποια παρόμοια θέματα εδώ μέσα θα δεις ότι όλες οι κοπέλες μόνο μεταξύ μας τα λέμε, στην πραγματική ζωή δεν έχουμε υποστηρικτές στο όνειρο μας να γίνουμε μανούλες!Μην τους αφήσεις να σου χαλάσουν την ομορφότερη περίοδο της ζωής σου ως τώρα και να μπαίνεις εδώ να τα λες και να ξεσπάς γλυκιά μου!

 

Σου εύχομαι να τσακώσεις γρήγορα το μπεμπάκι σας και να γίνετε σούπερ ευτυχισμένοι!!!!!!!!

Σ'ευχαριστω τοοοοοοοοοοσο πολυ!! Δεν φανταζεσαι ποσο εχω αναγκη αυτα τα λογια σου!!!! Με πιανει το παραπονο που δεν τα ακουσα απο τα ατομα που μ'αγαπανε και με ξερουν τοσα χρονια και περιμενα να χαρουν με την χαρα μου!

Σε αυτο με την ηλικια εχεις ΑΠΟΛΥΤΟ δικιο!!Ειμαι 24 και καταλαβαινεις τι εγινε.....

Ουφ!Παλι τα εμπηξα!

Εμείς πάλι, ανακοίνωσαμε το τελεσίδικο γεγονός και όχι τις προσπάθειες. Αυτές αφορούσαν εμένα και τον άντρα μου. Κανέναν άλλο.

bukista εξαρτάται γιατί σου είπαν ότι σου είπαν

που στήριζαν αυτά που έλεγαν και σου μαύρισαν τόσο πολύ την ψυχολογία?

bukista εξαρτάται γιατί σου είπαν ότι σου είπαν

που στήριζαν αυτά που έλεγαν και σου μαύρισαν τόσο πολύ την ψυχολογία?

Αυτα ειναι καποια απο αυτα που υποθηκαν..

Μηπως βιαζομαι?Μηπως χασαμε τη σειρα και πρεπει πρωτα να παντρευτουμε?

Ειμαι σιγουρη για τη σχεση μου?Μηπως μεινω μονη μου μ'ενα παιδι αυριο-μεθαυριο?Θα ειμαι φυλακισμενη σε ενα σπιτι απο δω και περα.Δεν θα κανω τιποτα στη ζωη μου παρα μονο να προσεχω ενα παιδι.Ουτε για καφε δεν θα μπορω να πηγαινω.Οποιοδηποτε προβλημα θα εχω με τον φιλο μου θα πρεπει να κλεινω το στομα μου γιατι τωρα θα υπαρχει το παιδι.Το σπιτι ειναι μικρο, πως θα μας χωρεσει?

Και στο τελος ομοφωνα μου ομολογησαν..."ΘΑ ΦΡΙΚΑΡΕΙΣ!!!"

Σ'ευχαριστω τοοοοοοοοοοσο πολυ!! Δεν φανταζεσαι ποσο εχω αναγκη αυτα τα λογια σου!!!! Με πιανει το παραπονο που δεν τα ακουσα απο τα ατομα που μ'αγαπανε και με ξερουν τοσα χρονια και περιμενα να χαρουν με την χαρα μου!

Σε αυτο με την ηλικια εχεις ΑΠΟΛΥΤΟ δικιο!!Ειμαι 24 και καταλαβαινεις τι εγινε.....

 

Ουφ!Παλι τα εμπηξα!

Εγώ τους το είχα πει στα 23 (τώρα είμαι 26), ενώ το ήθελα από τα 21!Άκουσα κι εγώ τα άπαντα των φόβων και των αμφιβολιών!Τελικά εγώ ακόμα δεν έχω μείνει έγκυος λόγω διαφόρων καταστάσεων, αλλά σίγουρα δεν βοήθησαν η γκρίνια, η μιζέρια και η αρνητικότητα τους!Γράψτους όλους στα παλιά σου υποδήματα και νιώσε όμορφα για τον σύντροφο σου και το παιδάκι σας που έρχεται όπου να'ναι!Μην τους χαλαλίσεις ούτε ένα δάκρυ ακόμα, μ'ακούς;;;;Εμένα ακόμα και τώρα μου τη λένε ορισμένοι, οπότε γιατρειά δεν υπάρχει...Απλώς σταματάς να τους το λες!Και όταν έρθει εκείνη η μαγική στιγμή δεν το ανακοινώνεις αμέσως, περιμένεις να περάσει λίγο ο καιρός, αφού ξέρεις από τώρα πως θα αντιδράσουν. Εγώ μια φορά που υποψιαζόμουν ότι είμαι (δεν ήμουν τελικώς), το είπα στη μάνα μου και μου πρότεινε έκτρωση!!!!!!!!!!Και εκεί που νόμιζα πως θα χαιρόταν που θα γίνει γιαγιά!!!!

Εδώ μέσα πάντως θα βρεις σίγουρα υποστήριξη, και εγώ που έχω διάφορα προβλήματα από όταν μίλησα για αυτά εδώ ανακουφίστηκα, τα έβγαλα από μέσα μου και τώρα τα έχω λύσει σχεδόν όλα!

Αυτα ειναι καποια απο αυτα που υποθηκαν..

 

Μηπως βιαζομαι?Μηπως χασαμε τη σειρα και πρεπει πρωτα να παντρευτουμε?

Ειμαι σιγουρη για τη σχεση μου?Μηπως μεινω μονη μου μ'ενα παιδι αυριο-μεθαυριο?Θα ειμαι φυλακισμενη σε ενα σπιτι απο δω και περα.Δεν θα κανω τιποτα στη ζωη μου παρα μονο να προσεχω ενα παιδι.Ουτε για καφε δεν θα μπορω να πηγαινω.Οποιοδηποτε προβλημα θα εχω με τον φιλο μου θα πρεπει να κλεινω το στομα μου γιατι τωρα θα υπαρχει το παιδι.Το σπιτι ειναι μικρο, πως θα μας χωρεσει?

Και στο τελος ομοφωνα μου ομολογησαν..."ΘΑ ΦΡΙΚΑΡΕΙΣ!!!"

Ναι, αυτό το ''θα μείνεις μόνη με 3 παιδιά και να δω τι θα κάνεις, μην έρθεις σε μας για βοήθεια'' το έχω ακούσει πολλάκις!!!Ειδικά αφού τους έχω πει ότι θέλω να μείνω σπίτι να μεγαλώσω εγώ τα παιδιά μου άστα: ''θα φυλακιστείς σε ένα σπίτι, θα είσαι το κορόιδο που μεγαλώνει τα παιδιά και αυτός θα ξενοκοιμάται, θα σε παρατήσει μετά από 10 χρόνια γάμου και 3 παιδιά'', άσχετο αν ο άνθρωπος μου δεν έχει δώσει ποτέ τέτοια δείγματα!Απ'ότι φαίνεται τις εργαζόμενες δεν τις κερατώνουν...Τι να πω, αν αυτό είναι το κριτήριο!!!!!!!!

Αυτα ειναι καποια απο αυτα που υποθηκαν..

 

Μηπως βιαζομαι?Μηπως χασαμε τη σειρα και πρεπει πρωτα να παντρευτουμε?

Ειμαι σιγουρη για τη σχεση μου?Μηπως μεινω μονη μου μ'ενα παιδι αυριο-μεθαυριο?Θα ειμαι φυλακισμενη σε ενα σπιτι απο δω και περα.Δεν θα κανω τιποτα στη ζωη μου παρα μονο να προσεχω ενα παιδι.Ουτε για καφε δεν θα μπορω να πηγαινω.Οποιοδηποτε προβλημα θα εχω με τον φιλο μου θα πρεπει να κλεινω το στομα μου γιατι τωρα θα υπαρχει το παιδι.Το σπιτι ειναι μικρο, πως θα μας χωρεσει?

Και στο τελος ομοφωνα μου ομολογησαν..."ΘΑ ΦΡΙΚΑΡΕΙΣ!!!"

να είμαι ειλικρινής περίμενα να ακούσω πως δεν έχετε δουλειά και οι δύο και οι δικοί σας, σας το είπαν απο θέμα πρακτικής...χωρίς έσοδα πως θα καλύψεις τα έξοδα του παιδιού..εκεί θα πήγαινα πάσο αλλά αυτά που μου γράφεις δεν είναι επιχειρήματα.

Σημασία έχει να είστε καλά σαν ζευγάρι, αν αυτό ισχύει τότε μην ακούς κανέναν, μην δίνεις αναφορά και μην απολογείσαι στον καθένα γιατί κάνεις ότι κάνεις!

Ναι, αυτό το ''θα μείνεις μόνη με 3 παιδιά και να δω τι θα κάνεις, μην έρθεις σε μας για βοήθεια'' το έχω ακούσει πολλάκις!!!Ειδικά αφού τους έχω πει ότι θέλω να μείνω σπίτι να μεγαλώσω εγώ τα παιδιά μου άστα: ''θα φυλακιστείς σε ένα σπίτι, θα είσαι το κορόιδο που μεγαλώνει τα παιδιά και αυτός θα ξενοκοιμάται, θα σε παρατήσει μετά από 10 χρόνια γάμου και 3 παιδιά'', άσχετο αν ο άνθρωπος μου δεν έχει δώσει ποτέ τέτοια δείγματα!Απ'ότι φαίνεται τις εργαζόμενες δεν τις κερατώνουν...Τι να πω, αν αυτό είναι το κριτήριο!!!!!!!!

Το τραγικο της υποθεσης ειναι το φιναλε..."εμεις στα λεμε για το καλο σου!δεν σου χαιδευουμε τα αυτια,πρεπει να σε προσγειωσουμε!"

να είμαι ειλικρινής περίμενα να ακούσω πως δεν έχετε δουλειά και οι δύο και οι δικοί σας, σας το είπαν απο θέμα πρακτικής...χωρίς έσοδα πως θα καλύψεις τα έξοδα του παιδιού..εκεί θα πήγαινα πάσο αλλά αυτά που μου γράφεις δεν είναι επιχειρήματα.

Σημασία έχει να είστε καλά σαν ζευγάρι, αν αυτό ισχύει τότε μην ακούς κανέναν, μην δίνεις αναφορά και μην απολογείσαι στον καθένα γιατί κάνεις ότι κάνεις!

Οχι,δεν υπαρχει οικονομικο θεμα.Δεν ρεει το χρημα αφθονο αλλα ειμαστε ανετα.Και ηταν ενα απο τα πρωτα πραγματα που συζητησαμε με τον ανθρωπο μου.Δοξα το Θεο εχουμε και οι 2 τις δουλιτσες μας,πιο πολυ στηριζομαστε στο δικο του εισοδημα και το δικο μου ειναι βοηθητικο αλλα υπαρχουν και τα 2..

Κοπελα μου εγω θα σου πω το εξης.!!!Εχω εναν μπεμπη 4 μηνων.. και για καφε παω..(Με μπεμπη μαζι.. ε οκ οχι συνεχεια λογω οτι ειναι χειμωνας).. και κλεισμενη στους 4 τοιχους ειμαι (εργαζομαι απο τα 21 μου τωρα ειμαι 33) και δεν μου λειπει η δουλεια καθολου.Μερικες φορες βαριεμαι αλλα το ξεπερναω αμεσως.Αλλωστε και στη δουλεια βαριομουν χιιχιχ.Και απολυτη ευτυχια νιωθω!!!!Η καθε μια γυναικα οταν νοιωθει ετοιμη ... ΕΙΝΑΙ ετοιμη!!!Εγω δεν ημουν στα 24 οπως εισαι εσυ.. ουτε συζουσα.Ενιωσα ετοιμη μετα το γαμο αλλα αργησε να ερθει το μπεμπε.Με ενα μωρο δεν σταματαει η ζωη σου... ισα ισα ξεκιναει ενα συναρπαστικο ταξιδι.Δυσκολιες υπαρχουν και χωρις μωρο ουτως η αλλως!Αν εισαι καλα με τον συντροφο σου.. καντο και μην ακους κανεναν!!Στο μονο που θα συμφωνισω με καποια κοπελα που ειπε αν σου λεγαν οι δικοι σου για θεμα δουλειας.Ωστε να μην επιβαρυνετε αλλους με την αποφαση σας!!Αν ειστε αποκατεστημενοι και ετοιμοι να αναλαβετε τις ευθηνες.. προχωρα!!!

Εγω παλι συγγνωμη αλλα 24 ετων να κανεις ενα παιδι εκτος γαμου...ε δε το θεωρω και το πιο εξυπνο πραγμα του κοσμου.

Με τον άντρα μου ήμασταν μαζί 8 χρόνια και συζούσαμε τα τελευταία 2. Όταν έμαθα ότι είμαι έγκυος ΟΛΟΙ μα ΟΛΟΙ έπεσαν να με φάνε!!!!!! Ο λόγος; Ο άντρας μου πάσχει από μία πάθηση στα μάτια η οποία είναι εξαιρετικά σπάνια και ανακαλύφθηκε μόλις το 1992. Ακόμα δεν έχουν γίνει αρκετες έρευνες για να διαπιστωθεί αν είναι κληρονομική η όχι. Πάμε στην Αθήνα σε ένα μεγάλο γενετιστή, πολύ γνωστό, του σκάμε 200 ευρώ και μας λέει ότι είναι 50% να το κληρονομήσει το παιδί. Χάνουμε τη γη κάτω από τα πόδια μας. Τα πρόσωπα που μας "αγαπάνε" να μας λένε να διακόψουμε την κύηση. Εγώ όμως ένιωθα κάτι άλλο.... κι ο Θεός στέλνει πάντα το μήνυμά του. Η μητέρα μου είχε εκείνη τη περίοδο ένα καφενείο σε τουριστικό σημείο. Κάποια μέρα κάθησε ένα ζευγάρι τουρίστες να πιει καφέ. Έτυχε να είμαι εκεί και να τους πιάσω τη κουβέντα και τι μου λένε; Είναι και οι δύο γενετιστές στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανία στην Αμερική στον τομέα που ειδικεύεται στις κληρονομικές παθήσεις των προβλημάτων όρασης!!!!!!!!! Τους λέμε το θέμα μας και μας λένε πολύ απλά ότι η συγκεκριμένη πάθηση δεν κληρονομείται αν δεν πάσχουν και οι δύο γονείς!!!!!!

Το μωρό μου είναι υγιέστατο και βλέπει σαν αετός!!!!!!

Άκου την καρδιά σου και τον Θεό που σου μιλάει μέσα από αυτήν. Κανέναν άλλο.

Με τον άντρα μου ήμασταν μαζί 8 χρόνια και συζούσαμε τα τελευταία 2. Όταν έμαθα ότι είμαι έγκυος ΟΛΟΙ μα ΟΛΟΙ έπεσαν να με φάνε!!!!!! Ο λόγος; Ο άντρας μου πάσχει από μία πάθηση στα μάτια η οποία είναι εξαιρετικά σπάνια και ανακαλύφθηκε μόλις το 1992. Ακόμα δεν έχουν γίνει αρκετες έρευνες για να διαπιστωθεί αν είναι κληρονομική η όχι. Πάμε στην Αθήνα σε ένα μεγάλο γενετιστή, πολύ γνωστό, του σκάμε 200 ευρώ και μας λέει ότι είναι 50% να το κληρονομήσει το παιδί. Χάνουμε τη γη κάτω από τα πόδια μας. Τα πρόσωπα που μας "αγαπάνε" να μας λένε να διακόψουμε την κύηση.

Κι όμως ο Θεός στέλνει πάντα το μήνυμά του. Η μητέρα μου είχε εκείνη τη περίοδο ένα καφενείο σε τουριστικό σημείο. Κάποια μέρα κάθησε ένα ζευγάρι τουρίστες να πιει καφέ. Έτυχε να είμαι εκεί και να τους πιάσω τη κουβέντα και τι μου λένε; Είναι και οι δύο γενετιστές στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανία στην Αμερική στον τομέα που ειδικεύεται στις κληρονομικές παθήσεις των προβλημάτων όρασης!!!!!!!!! Τους λέμε το θέμα μας και μας λένε πολύ απλά ότι η συγκεκριμένη πάθηση δεν κληρονομείται αν δεν πάσχουν και οι δύο γονείς!!!!!!

Το μωρό μου είναι υγιέστατο και βλέπει σαν αετός!!!!!!

Άκου την καρδιά σου και τον Θεό που σου μιλάει μέσα από αυτήν. Κανέναν άλλο.

Ανατρίχιασα!Να είστε όλοι καλά!!!!!

Κοπελα μου εγω θα σου πω το εξης.!!!Εχω εναν μπεμπη 4 μηνων.. και για καφε παω..(Με μπεμπη μαζι.. ε οκ οχι συνεχεια λογω οτι ειναι χειμωνας).. και κλεισμενη στους 4 τοιχους ειμαι (εργαζομαι απο τα 21 μου τωρα ειμαι 33) και δεν μου λειπει η δουλεια καθολου.Μερικες φορες βαριεμαι αλλα το ξεπερναω αμεσως.Αλλωστε και στη δουλεια βαριομουν χιιχιχ.Και απολυτη ευτυχια νιωθω!!!!Η καθε μια γυναικα οταν νοιωθει ετοιμη ... ΕΙΝΑΙ ετοιμη!!!Εγω δεν ημουν στα 24 οπως εισαι εσυ.. ουτε συζουσα.Ενιωσα ετοιμη μετα το γαμο αλλα αργησε να ερθει το μπεμπε.Με ενα μωρο δεν σταματαει η ζωη σου... ισα ισα ξεκιναει ενα συναρπαστικο ταξιδι.Δυσκολιες υπαρχουν και χωρις μωρο ουτως η αλλως!Αν εισαι καλα με τον συντροφο σου.. καντο και μην ακους κανεναν!!Στο μονο που θα συμφωνισω με καποια κοπελα που ειπε αν σου λεγαν οι δικοι σου για θεμα δουλειας.Ωστε να μην επιβαρυνετε αλλους με την αποφαση σας!!Αν ειστε αποκατεστημενοι και ετοιμοι να αναλαβετε τις ευθηνες.. προχωρα!!!

Σοφή κουβέντα, όταν είσαι έτοιμη λίγη σημασία έχουν τα υπόλοιπα!!!!!!

Το τραγικο της υποθεσης ειναι το φιναλε..."εμεις στα λεμε για το καλο σου!δεν σου χαιδευουμε τα αυτια,πρεπει να σε προσγειωσουμε!"

Ναι, κι επειδή στους ίδιους κάποια πράγματα πήγαν στραβά, άρα θα πάνε και σε σένα...Εσύ τι είσαι καλύτερη από τους άλλους για να σου πάνε καλά τα πράγματα;;;(όπως το βλέπουν αυτοί, διαστρεβλωμένα εντελώς)Μα ποια νομίζεις ότι είσαι τελοσπάντων που θα σε κάνει ένα παιδί ευτυχισμένη ενώ όλους εμάς μας έκανε δυστυχισμένους;;;;

Από τέτοια έχω ακούσει...Αφού μια φορά, ήμασταν και σε δημόσιο χώρο, τα παίρνω στο κρανίο και τους φωνάζω: ''Και γιατί δηλαδή πρέπει οπωσδήποτε να πάνε στραβά τα πράγματα, γιατί δεν μπορούν να πάνε καλά, μόνο μία οδός υπάρχει;;;'' και σηκώθηκα κι έφυγα....Δεν ξέρω γιατί πρέπει πάντα να σου τονίζουν την πιθανή αρνητική έκβαση αλλά ποτέ τη θετική....Και καμαρώνουν κιόλας που σε έβγαλαν από την πλάνη σου!

Και το καλύτερο: ''αυτός σε κάνει ό,τι θέλει, σου βάζει ιδέες στο μυαλό'' και μετά σου λένε αυτοί τι να κάνεις, γιατί εσύ είσαι πρόβατο, δεν έχεις δική σου άποψη, πρέπει οπωσδήποτε να κάνεις ό,τι σου πει κάποιος άλλος, και είναι διαγωνισμός, ποιος θα κερδίσει, ο άντρας σου ή όλοι οι άλλοι.....στο μυαλό τους πάντα!

Κοπελα μου εγω θα σου πω το εξης.!!!Εχω εναν μπεμπη 4 μηνων.. και για καφε παω..(Με μπεμπη μαζι.. ε οκ οχι συνεχεια λογω οτι ειναι χειμωνας).. και κλεισμενη στους 4 τοιχους ειμαι (εργαζομαι απο τα 21 μου τωρα ειμαι 33) και δεν μου λειπει η δουλεια καθολου.Μερικες φορες βαριεμαι αλλα το ξεπερναω αμεσως.Αλλωστε και στη δουλεια βαριομουν χιιχιχ.Και απολυτη ευτυχια νιωθω!!!!Η καθε μια γυναικα οταν νοιωθει ετοιμη ... ΕΙΝΑΙ ετοιμη!!!Εγω δεν ημουν στα 24 οπως εισαι εσυ.. ουτε συζουσα.Ενιωσα ετοιμη μετα το γαμο αλλα αργησε να ερθει το μπεμπε.Με ενα μωρο δεν σταματαει η ζωη σου... ισα ισα ξεκιναει ενα συναρπαστικο ταξιδι.Δυσκολιες υπαρχουν και χωρις μωρο ουτως η αλλως!Αν εισαι καλα με τον συντροφο σου.. καντο και μην ακους κανεναν!!Στο μονο που θα συμφωνισω με καποια κοπελα που ειπε αν σου λεγαν οι δικοι σου για θεμα δουλειας.Ωστε να μην επιβαρυνετε αλλους με την αποφαση σας!!Αν ειστε αποκατεστημενοι και ετοιμοι να αναλαβετε τις ευθηνες.. προχωρα!!!

Κι εγω αυτης της αποψης ειμαι. Ετσι κι αλλιως δεν ειμαι κανενα παρτυ ανιμαλ. Και οι 2 ειμαστε σπιτογατοι.

Αλλα ακομα κι αυτα που κανουμε δεν ειναι κατι που δεν μπορουμε να κανουμε και με το παιδακι μας.

Δεν θα σταματησει η ζωη μας,απλα θα αλλαξει η καθημερινοτητα μας και οι προτεραιοτητες μας.Και οχι επειδη πρεπει αλλα επειδη το θελουμε.

Εμείς πάλι, ανακοίνωσαμε το τελεσίδικο γεγονός και όχι τις προσπάθειες. Αυτές αφορούσαν εμένα και τον άντρα μου. Κανέναν άλλο.

Συμφωνώ μαζί σου. Κι εμείς το ίδιο κάναμε.

Μπουκίτσα δεν αφορά κανέναν αυτό κοπέλα μου.

Ναι συμφωνώ, οι άνθρωποι που σε αγαπάνε πρέπει να σου πουν και την ωμή αλήθεια. Οτι δηλαδή ένα παιδί δεν είναι μόνο αγκαλιές και νανουρίσματα, είναι και πολλά πολλά άλλα που χρειάζονται υπομονή, γερά νεύρα και γερό στομάχι. Αλλά οι συμβουλές σταματάνε εκεί. Απο εκεί και πέρα εσύ αποφασίζεις αν μπορείς να τα καταφέρεις.

Για την ηλικία να μην τους ακούς. Όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Άλλοι το θέλουν νωρίτερα και άλλοι αργότερα. Εγώ ας πούμε στα 24 δεν ήμουνα ετοιμη, αλλά ήμουνα στα 27 που έμεινα έγκυος. Εσύ όμως είσαι.

Επίσης για το εκτός γάμου..κι εμείς με τον τότε σύντροφό μου (και τώρα άντρα μου) είχαμε πει να ξεκινήσουμε προσπάθειες για παιδί και αν έρθει παντρευόμαστε. Όπως και έγινε.

Α και κάτι τελευταίο και κάπως άσχετο. Κι εμείς σε πολύ μικρό σπίτι μένουμε, αλλά παίρνει λίγη ώρα στο καθάρισμα και ασχολούμαι περισσότερο με το παιδί..χαχαχα

Σου εύχομαι όλα να σου πάνε καλά και να έρθει γρήγορα το σποράκι σου!!!!!

Εγω παλι συγγνωμη αλλα 24 ετων να κανεις ενα παιδι εκτος γαμου...ε δε το θεωρω και το πιο εξυπνο πραγμα του κοσμου.

Διοτι?

Συμφωνώ μαζί σου. Κι εμείς το ίδιο κάναμε.

 

Μπουκίτσα δεν αφορά κανέναν αυτό κοπέλα μου.

Ναι συμφωνώ, οι άνθρωποι που σε αγαπάνε πρέπει να σου πουν και την ωμή αλήθεια. Οτι δηλαδή ένα παιδί δεν είναι μόνο αγκαλιές και νανουρίσματα, είναι και πολλά πολλά άλλα που χρειάζονται υπομονή, γερά νεύρα και γερό στομάχι. Αλλά οι συμβουλές σταματάνε εκεί. Απο εκεί και πέρα εσύ αποφασίζεις αν μπορείς να τα καταφέρεις.

 

Για την ηλικία να μην τους ακούς. Όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Άλλοι το θέλουν νωρίτερα και άλλοι αργότερα. Εγώ ας πούμε στα 24 δεν ήμουνα ετοιμη, αλλά ήμουνα στα 27 που έμεινα έγκυος. Εσύ όμως είσαι.

 

Επίσης για το εκτός γάμου..κι εμείς με τον τότε σύντροφό μου (και τώρα άντρα μου) είχαμε πει να ξεκινήσουμε προσπάθειες για παιδί και αν έρθει παντρευόμαστε. Όπως και έγινε.

 

Α και κάτι τελευταίο και κάπως άσχετο. Κι εμείς σε πολύ μικρό σπίτι μένουμε, αλλά παίρνει λίγη ώρα στο καθάρισμα και ασχολούμαι περισσότερο με το παιδί..χαχαχα

 

Σου εύχομαι όλα να σου πάνε καλά και να έρθει γρήγορα το σποράκι σου!!!!!

Κι εμείς έτσι έχουμε πει για τον γάμο!

Επίσης, ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, άλλοι αντέχουν να φροντίζουν ένα μωρό και δεν τους φάινεται βάρος και άλλοι το βλέπουν ως δυσβάσταχτο φορτίο που τους στερεί πράγματα από τη ζωή τους!Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι!

Με τον άντρα μου ήμασταν μαζί 8 χρόνια και συζούσαμε τα τελευταία 2. Όταν έμαθα ότι είμαι έγκυος ΟΛΟΙ μα ΟΛΟΙ έπεσαν να με φάνε!!!!!! Ο λόγος; Ο άντρας μου πάσχει από μία πάθηση στα μάτια η οποία είναι εξαιρετικά σπάνια και ανακαλύφθηκε μόλις το 1992. Ακόμα δεν έχουν γίνει αρκετες έρευνες για να διαπιστωθεί αν είναι κληρονομική η όχι. Πάμε στην Αθήνα σε ένα μεγάλο γενετιστή, πολύ γνωστό, του σκάμε 200 ευρώ και μας λέει ότι είναι 50% να το κληρονομήσει το παιδί. Χάνουμε τη γη κάτω από τα πόδια μας. Τα πρόσωπα που μας "αγαπάνε" να μας λένε να διακόψουμε την κύηση. Εγώ όμως ένιωθα κάτι άλλο.... κι ο Θεός στέλνει πάντα το μήνυμά του. Η μητέρα μου είχε εκείνη τη περίοδο ένα καφενείο σε τουριστικό σημείο. Κάποια μέρα κάθησε ένα ζευγάρι τουρίστες να πιει καφέ. Έτυχε να είμαι εκεί και να τους πιάσω τη κουβέντα και τι μου λένε; Είναι και οι δύο γενετιστές στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανία στην Αμερική στον τομέα που ειδικεύεται στις κληρονομικές παθήσεις των προβλημάτων όρασης!!!!!!!!! Τους λέμε το θέμα μας και μας λένε πολύ απλά ότι η συγκεκριμένη πάθηση δεν κληρονομείται αν δεν πάσχουν και οι δύο γονείς!!!!!!

Το μωρό μου είναι υγιέστατο και βλέπει σαν αετός!!!!!!

Άκου την καρδιά σου και τον Θεό που σου μιλάει μέσα από αυτήν. Κανέναν άλλο.

Να σου ζησει το μπεμπακι σου που εβαλε σε ολους τα γυαλια!!!!!

Εχω περιεργια ομως με τι καρδια παιρνουν αγκαλια το νινακι τωρα τα ατομα που σου ελεγαν να μην το κρατησεις! Ειρωνια...

Επίσης, ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, άλλοι αντέχουν να φροντίζουν ένα μωρό και δεν τους φάινεται βάρος και άλλοι το βλέπουν ως δυσβάσταχτο φορτίο που τους στερεί πράγματα από τη ζωή τους!Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι!

Πολύ σωστά.

Περί ορέξεως....... κι' εμείς παντρευτήκαμε στα 24 δεν θέλαμε αμέσως παιδί και όταν το αποφασίσαμε δεν μας ήρθε και έυκολα! Πάντα κάτι χάνεις κάτι κερδίζεις, με ένα μωρό θα χάσεις την ανεμελιά σου σίγουρα, αλλά θα έχεις άλλα κουράγια να το μεγαλώσεις.Πιο μεγάλη θα αντιμετωπίζεις διαφορετικά το μωρό σου αλλά δεν θα έχεις τις ίδιες αντοχές.

Συμφωνώ πάντως ότι ένα παιδί δεν είναι μόνο αγκαλίτσες και χαρές, φαίρνει και πολλές δυσκολίες που πρέπει να είσαι απολύτα συνειδητοποιημένος για να τις αντιμετωπίσεις!

Εγώ προσωπικά και συμφωνώ και διαφωνώ με τους δικούς σας!

Αντικειμενικά είναι δύσκολο να μεγαλώσεις ένα παιδί, αλλά από κει και πέρα τα πάντα στη ζωή είναι θέμα διάθεσης!Για παράδειγμα, κάποιοι πάνε ταξίδι μία φορά στα 5 χρόνια και άλλοι φεύγουν κάθε ΣΚ, ανάλογα με το τι ευχαριστεί τον καθένα...Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί πάντα οι άλλοι πιστεύουν ότι ξέρουν τι είναι καλύτερο για σένα και θέλουν να βάλουν πρόγραμμα στη μήτρα σου, πότε θα μείνεις έγκυος, πώς θα μεγαλώσεις το παιδί μετά, οι νουθεσίες δεν σταματάνε ποτέ!Μια φορά να τους αφήσεις να σε επηρεάσουν στην απόφαση σου, αυτό ήταν, έδωσες θάρρος στο χωριάτη, άντε να μην σου ανέβει στο κρεβάτι μετά...Και το χειρότερο αν κάνεις ό,τι σου λένε και κάτι πάει στραβά μετά, η απάντηση είναι το θεϊκό: ''και καλά εσύ δική σου γνώμη δεν έχεις;δηλαδή αν εγώ σου έλεγα να πας να πνιγείς θα πήγαινες;εγώ μια συμβουλή έδωσα, αν εσύ την ακολούθησες είναι δικό σου θέμα!''

Βρε ουστ!Ό,τι θέλω εγώ θα κάνω, δεν θα τους ρωτήσω κιόλας!