ψυχολόγος ή ψυχίατρος ??

Μικρή και απλή η απορία...

Ποια είναι η διαχωριστική γραμμή που καθορίζει σε ποιον ειδικό θα απευθυνθεί κάποιος;

Λόγω επαγγέλματος, οι συμπεριφορές με τις οποίες ερχόμαστε σε επαφή είναι πολλές. Σε ορισμένες περιπτώσεις αυτές χρείζουν ειδικού. Όμως σε ποιον ειδικό αντιστοιχούν; Ψυχολόγο ή ψυχίατρο;

Για παράδειγμα, έτυχε για το ίδιο περιστατικό να ρωτήσω φίλες/γνωστές μου ψυχολόγους (3 τον αριθμό) και να μου πουν πως είναι οκ και χρειάζονται τα άτομα αυτά συμβουλευτική, ενώ για τις ίδιες περιπτώσεις οι ψυχίατροι (2 διαφορετικοί) λένε πως είναι θέμα παθολογίας.

Όλοι οι ειδικοί είναι σίγουροι για τον εαυτό τους, την εμπειρία τους και το επάγγελμά τους.

Λοιπόν... ποιον πιστεύουμε;; :confused:

Προσωπικά θα απευθυνόμουν σε ψυχολόγο ή και σε κοινωνικό λειτουργό. Ο ψυχίατρος, εκτός κι αν είναι ψυχοθεραπευτής, θα συνταγογραφήσει φάρμακα, ενώ οι άλλοι δυο επαγγελματίες θα το δουν το θέμα πιο πρακτικά. Αν ο ψυχολόγος είναι καλός επαγγελματίας σίγουρα θα αντιληφθεί πότε η περίπτωση χρειάζεται και ψυχιατρική παρέμβαση.

Οι ψυχολόγοι λειτουργούν σε επίπεδο στρατηγικής και διαχείρισης, ενώ οι ψυχίατροι περισσότερο σε επίπεδο χημείας (χαχάααα στο στοιχείο σου) και οργανισμού. Αν χρειάζεται ο συνδυασμός των δύο είναι καλύτερος.

Επίσης γενικότερα είμαι περισσότερο φίλη των ηπιότερων προσεγγίσεων για αρχή.

για διάγνωση προβλήματος στον ψυχίατρο, απο εκεί και πέρα αν χρειαστεί παρέμβση μπορεί να βλέπει και ψυχολόγο ...

Να το θέσω διαφορετικά...

Οι ψυχίατροι λένε πως είναι οργανικό και αρχικά χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή και έπειτα ψυχοθεραπεία.

Οι ψυχολόγοι λένε πως δεν υπάρχει πρόβλημα και είναι απλά θέμα συμβουλευτικής.

Κάποια ειδικότητα κάνει λάθος... αλλά ποια;

Οι ψυχολόγοι πιστεύουν πως οι ψυχίατροι είναι υπερβολικοί και βλέπουν παθήσεις εκεί που δεν υπάρχουν.

Οι ψυχίατροι πιστεύουν πως οι ψυχολόγοι δεν έχουν την ικανότητα να διακρίνουν τις παθολογικές περιπτώσεις (ή κάποιες από αυτές).

Αλήθεια... θα παρέπεμπε ποτέ η μία ειδικότητα στην άλλη ή είναι μόνιμη η διαμάχη;

@miriki

Οι κοινωνικοί λειτουργοί θα μου επιτρέψεις να πω πως είναι ολίγον... εκτός παιχνιδιού (για τις περιπτώσεις που έχω στο νου μου). 1-2 που έτυχε να προσεγγίσω και να συζητήσω... δεν "έπιαναν" αυτά που έπρεπε... Σαφώς δεν είναι όλοι έτσι, αλλά προς το παρόν τους έβγαλα από το δίλλημα, γιατί... εκείνοι δεν βλέπουν ΚΑΝ ιδιαιτερότητα!

Ο καλός ψυχίατρος (με την έννοια του σωστός στη δουλειά του και του ευσυνείδητος) δεν θα δώσει φαρμακευτική αγωγή αμέσως, αλλά θα προβεί και σε εναλλακτικές θεραπείες (όπως η συμβουλευτική) και ας μην είναι ΚΑΙ ψυχοθεραπευτής.

Ο καλός ψυχολόγος (με την ίδια έννοια με το παραπάνω) αν δει ότι χρειάζεται επιπλέον βοήθεια θα παραπέμψει σε ψυχίατρο για φαρμακευτική αγωγή.

Εχοντας προσωπικη εμπειρια και απο τις 2 ειδικοτητες θεωρω οτι ενας ψυχιατρος-ψυχοθεραπευτης ειναι πιο εμπιστος!Ο πρωτος ψυχολογος που πηγα διεγνωσε καταθλιψη και με φορτωσε 1 τσαντα χαπια.Ευτυχως δεν τα πηρα και αργοτερα εμαθα οτι αυτο απαγορευεται!Να μην μακρυγορω περασα απο τα "κρεβατια"3 ψυχολογων και το μονο που ενιωθα ηταν οτι απλα κανω κουβεντα με μια φιλη.Καμια βοηθεια.Ο ψυχιατρος-ψυχοθεραπευτης που πηγα τελικα μεσα σε 4 μηνες μου ελυσε θεματα 25 χρονων μονο με κουβεντα και χωρις φαρμακα.

Τα θεματα που ειχα παντως δεν ηταν καν καταθλιψη και ουτε ηταν θεματα που δεν μπορουσε θεωριτικα να με βοηθησει ενας ψυχολογος.Γι αυτο και η αποψη μου ειναι κατευθειαν ψυχιατρος ψυχοθεραπευτης.

Alky, για το ερώτημα, τσεκ τα μηνύματά σου

!Ο πρωτος ψυχολογος που πηγα διεγνωσε καταθλιψη και με φορτωσε 1 τσαντα χαπια.Ευτυχως δεν τα πηρα και αργοτερα εμαθα οτι αυτο απαγορευεται

Εννοω οτι απαγορευεται να γραφουν φαρμακα.Το ξερω οτι δεν συνταγογραφουν,τοτε δεν το ηξερα.αυτη η κυρια ηθελε καταγγελεια εγω απλα δεν το εκανα γιατι ημουν 19 χρονων.

Εγω προσωπικα θα πηγαινα στον παθολογο, γιατι θεωρω οτι ειναι ο πιο καταλληλος να αναγνωρισει συμπτωματα και να παραπεμψει ειτε σε ψυχολογο ειτε σε ψυχιατρο.

Αν δεν κάνω λάθος κάποια κατηγορία χαπιών μπορούν να τα δώσουν (αν και δεν είμαι σίγουρη). Αλλιώς, πρέπει να συνεργάζονται με ψυχίατρο. Αλλά και πάλι αυτά τα λέω με επιφύλαξη, γιατί δεν είμαι εξοικειωμένη με τον κλάδο αυτό.

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας -είτε δημόσιες, είτε προσωπικές.

Αν δεν κάνω λάθος κάποια κατηγορία χαπιών μπορούν να τα δώσουν (αν και δεν είμαι σίγουρη). Αλλιώς, πρέπει να συνεργάζονται με ψυχίατρο. Αλλά και πάλι αυτά τα λέω με επιφύλαξη, γιατί δεν είμαι εξοικειωμένη με τον κλάδο αυτό.

 

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας -είτε δημόσιες, είτε προσωπικές.

Δεν μπορούν να δώσουν κανένα φάρμακο. Δεν έχουν καν συνατγολόγιο για να γράφουν φάρμακα.

Επίσης, τα ψυχοφάρμακα δεν μπορείς να πας με ένα απλό σημείωμα από κάποιον και να τα πάρεις από τα φαρμακείο,.

Χμμμμ ..... και ξανά χμμμμμ.....

Τελικά σε αυτή τη χώρα... χρειάζεται κανείς manual..... και ειδικό οδηγό προς αποφυγή... κακών επαγγελματιών....

Δεν μπορούν να δώσουν κανένα φάρμακο. Δεν έχουν καν συνατγολόγιο για να γράφουν φάρμακα.

Επίσης, τα ψυχοφάρμακα δεν μπορείς να πας με ένα απλό σημείωμα από κάποιον και να τα πάρεις από τα φαρμακείο,.

αυτο ακριβως. ειναι ειδικο συνταγολογιο (με κοκκινη γραμμη). συνταγογραφει μονο ο ψυχιατρος. ο παθολογος πχ μπορει να συνταγογραφησει με φειδω και μονο σαν αντιγραφη απο παραπεμπτικο ψυχιατρου, οχι απο δικη του διαγνωση.

πχ παει στο νοσοκομειο ο αρρωστος και ο ψυχιατρος γραφει ενα φαρμακο. ο αρρωστος ομως εινια ασφαλισμενος στο ικα. παει στον ψυχιατρο η στον παθολογο του ικα και με το χαρτι απο το νοσοκομειο και μονο μια αντε 2 φορες ο παθολογος να αντιγραψει το φαρμακο απο 1 κουτι. και ο παθολγος για την ειδικη αυτη συνταγη θα ελεγχθει.

αλκυονη, ως προς το ερωτημα σου, προσωπικα θεωρω οτι ναι εινια διαμαχη. εινια θεμα διεκδικησης πελατων.

απο εκει και περα, εξαρταται σε τι ανθρωπο θα πεσεις αφενος και αφετερου ποσο σοβαρη εινια η περιπτωση.

Δεν είναι όλα τα ψ φάρμακα με ειδική συνταγή. Νομίζω κάποια μπορεί να τα ψωνίσει κανείς όποτε θέλει! Το ξέρει κανείς σίγουρα; Έχει να κάνει πιο πολύ με τις πιθανές παρενέργειες του καθενός. Όμως αλήθεια είναι ότι μόνο γιατροί πρέπει να τα προτείνουν.

Όσο για το αρχικό ερώτημα, θυμάμαι ότι για τους ψυχολόγους, τουλάχιστον στην καθηγητική σχολή που τα διδάσκαν αυτά, για να αναγνωρίζουν οι εκπαιδευτικοί προβλήματα και να παραπέμπουν, εκεί που λέτε, έδιναν ορισμό ότι μια συμπεριφορά χρήζει αντιμετώπισης όταν είναι ενοχλητική για το ίδιο το άτομο και για τους γύρω του, ανάλογα με την έντασή της, τη διάρκειά της και τα προβλήματα που δημιουργεί. Οπότε είναι θέμα οπτικής.

Η ιατρική άποψή, τουλάχιστον μια εκδοχή της, μπορεί να είναι, ότι εφόσον υπάρχει φάρμακο για αυτό, το αντιμετωπίζουμε ως ασθένεια!

Η κλασική ιατρική όμως έχει και πολλά φάρμακα για ασθένειες που θεραπεύονται και με ένα απλό ξάπλωσε και θα σου περάσει! Νομίζω κάποιοι γιατροί ή και ψυχολόγοι ψ το εφαρμόζουν αυτό και στο χώρο της Ψ! Μοιράζουν διαγνώσεις και θεραπείες για πράγματα που μπορεί να περάσουν από μόνα τους ή που στην ουσία μπορεί να μην αποτελούν πρόβλημα.

Αυτά σε γενικές γραμμές βέβαια, γιατί από τις πληροφορίες που δίνονται στο τόπικ δεν μπορεί κανείς να πει εδώ για την περίπτωση του αρχικού ποστ ποιος έχει δίκιο. Και γιατί κάποιος πρέπει να εχει δίκιο και κάποιος άλλος άδικο; Είναι θέμα οπτικής.

Όσο για το αρχικό ερώτημα, θυμάμαι ότι για τους ψυχολόγους, τουλάχιστον στην καθηγητική σχολή που τα διδάσκαν αυτά, για να αναγνωρίζουν οι εκπαιδευτικοί προβλήματα και να παραπέμπουν, εκεί που λέτε, έδιναν ορισμό ότι μια συμπεριφορά χρήζει αντιμετώπισης όταν είναι ενοχλητική για το ίδιο το άτομο και για τους γύρω του, ανάλογα με την έντασή της, τη διάρκειά της και τα προβλήματα που δημιουργεί. Οπότε είναι θέμα οπτικής.

 

Οι εκπαιδευτικοί δεν (πρέπει να) παραπέμπουν σε παιδοψυχίατρο, ούτε σε ψυχολόγο.

(πρέπει να) Παραπέμπουν σε φορείς όπως τα ΚΕΔΔΥ που κάνουν ολική αξιολόγηση του παιδιού και προτείνουν την κατάλληλη "αντιμετώπιση" της κάθε περίπτωσης. Τα ΚΕΔΔΥ, μπορούν να προτείνουν παραπομπή σε παιδοψυχίατρο, αν κρίνουν ότι θα βοηθηθεί το παιδί ή αν δουν ότι μπορεί να υπάρχει κάτι άλλο που δεν μπορεί να διαγνωστεί σε αυτά (π.χ. ΔΕΠΥ ή αυτισμός).

Πολύ γενικά και μπακαλίστικα, μια συμπεριφορά χρήζει αντιμετώπισης όταν παρεμποδίζει το άτομο στην καθημερινότητα του, στις σχέσεις με τον εαυτό του και με τους άλλους, στη σχολική επίδοση κλπ κλπ

Ναι, δεν είπα σε ποιον να παραπέμπουν. Υπάρχουν διαδικασίες για αυτό. Ήθελα να τονίσω πώς τα ξέρω (από σπουδές) και ότι είμαι σχετικά ημιμαθής, να το πω έτσι, αλλά ήταν από πανεπιστημιακή εκπαίδευση.

Αν δεν κάνω λάθος κάποια κατηγορία χαπιών μπορούν να τα δώσουν (αν και δεν είμαι σίγουρη). Αλλιώς, πρέπει να συνεργάζονται με ψυχίατρο. Αλλά και πάλι αυτά τα λέω με επιφύλαξη, γιατί δεν είμαι εξοικειωμένη με τον κλάδο αυτό.

 

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας -είτε δημόσιες, είτε προσωπικές.

θα σου απαντήσω ως εν' ενεργεία ψυχολόγος: 1) Δεν συνταγογραφούμε ποτέ....αν κρίνουμε ότι χρειάζεται το άτομο φαρμακευτική αγωγή παραπέμπουμε. Επίσης κανένα "ψ" φάρμακο δεν δίνεται χωρίς συνταγή.

Το ερώτημά σου δεν μπορώ να το απαντήσω χωρίς να γνωρίζω το θέμα....

Να διευκρινίσω πως δε μιλάω με την επαγγελματική μου ιδιότητα. Απλά σχολιάζω πως στο χώρο εργασίας παρατηρώ συμπεριφορές οι οποίες με κάνουν να αναρωτιέμαι και να προβληματίζομαι (... ως εκεί).

@AthinaP...

γιατί πρέπει να έχει κάποιος δίκιο και κάποιος άδικο;; ... Γιατί ακόμα κι εγώ που είμαι άσχετη... βλέπω κάποια πράγματα με κάνουν να υποψιάζομαι κατι-τις περισσότερο... και αναρωτιέμαι γιατί οι ψυχολόγοι κλείνουν τα μάτια και βλέπουν όσα θέλουν να δουν; Άντε 1... πες έτυχε, 2... άντε πάλι έτυχε. Αλλά 3;;;!!

Και εγώ τι πρέπει να κάνω...;; Να ξεκινήσω συνεντεύξεις πρόσληψης εργασίας;; Δώστε μου κύριε ειδικέ το βιογραφικό σας για να δω τελικά αν θα τα βρούμε;;

Σκέφτομαι πως η αναζήτηση που κάνω ουσιαστικά βοηθά έναν άνθρωπο να μην τραβιέται και να μην εξαντλείται ψυχικά από τον έναν ειδικό στον άλλο.

Να δω πού θα συμφωνήσουν; Ποιος είναι ο παράγοντας ποιότητας που πρέπει να προσέξω για να κατευθύνω σωστά το ψάξιμό μου;

Για το μάτι πάω σε οφθαλμίατρο, για τα αφτιά σε ΩΡΛ, ... για αυτό;; ΠΟΥ;

Και τι να κάνω; Να πάω και σε τρίτο ψυχίατρο και να το παίξω... στατιστικό δείγμα με πειραματική καμπύλη και θεωρία σφαλμάτων για να βγάλω συμπέρασμα;;

(μου την έχει δώσει λίγο όλο αυτό...)

Τόνια, σε ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου! Δε θέλω να θίξω κανέναν ειδικό κανενός κλάδου. Απλά οι διαφορετικές ερμηνείες που δίνει ο κάθε κλάδος φαίνεται να έχουν ως αιτία τη διαφορετική εκπαίδευση και τη διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων.

Άρα, θα βγει κάτι; Και αν ναι από ποια ειδικότητα;

Επίσης, δεν έχει νόημα να αναφερθώ στο συγκεκριμένο περιστατικό (εδώ). Αρκεί να γνωρίζω πότε προτιμάμε τη μία ειδικότητα και πότε την άλλη. Από εκεί και πέρα μπορώ να κρίνω πού θα στοχεύσω.

Τόνια, σε ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου! Δε θέλω να θίξω κανέναν ειδικό κανενός κλάδου. Απλά οι διαφορετικές ερμηνείες που δίνει ο κάθε κλάδος φαίνεται να έχουν ως αιτία τη διαφορετική εκπαίδευση και τη διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων.

 

Άρα, θα βγει κάτι; Και αν ναι από ποια ειδικότητα;

 

Επίσης, δεν έχει νόημα να αναφερθώ στο συγκεκριμένο περιστατικό (εδώ). Αρκεί να γνωρίζω πότε προτιμάμε τη μία ειδικότητα και πότε την άλλη. Από εκεί και πέρα μπορώ να κρίνω πού θα στοχεύσω.

ακριβώς αλλά και στους 2 κλάδους υπάρχουν διαφορετικές κατευθύνσεις και διαφορετικές προσεγγίσεις...αλλιώς θα προσεγγίσει την κατάσταση ένας ψυχίατρος - ψυχαναλυτής αλλιώς ένας "συμπεριφορικός" ψυχίατρος, κι αλλιώς ένας 'πελατοκεντρικός' ψυχίατρος ...ακριβώς το ίδιο ισχύει και για τους ψυχολόγους...

Η κάθε περίπτωση εξετάζεται εξατομικευμένα και ανάλογα με το 'θέμα' επιλέγεται και η αντιμετώπιση οπότε ουσιαστικά η ερώτηση σου δεν μπορεί να απαντηθεί. Αυτό που σίγουρα μπορώ, χωρίς άλλες πληροφορίες, να σου πω είναι ότι αν κρίνεις ότι συντρέχει φόβος για τη σωματική ακεραιότητα του ατόμου ή του περίγυρου του τότε θα απευθυνθείς σε ψυχίατρο απευθείας.

Ο καλός ψυχίατρος (με την έννοια του σωστός στη δουλειά του και του ευσυνείδητος) δεν θα δώσει φαρμακευτική αγωγή αμέσως, αλλά θα προβεί και σε εναλλακτικές θεραπείες (όπως η συμβουλευτική) και ας μην είναι ΚΑΙ ψυχοθεραπευτής.

Ο καλός ψυχολόγος (με την ίδια έννοια με το παραπάνω) αν δει ότι χρειάζεται επιπλέον βοήθεια θα παραπέμψει σε ψυχίατρο για φαρμακευτική αγωγή.

Αν ο ψυχίατρος δεν είναι ΚΑΙ ψυχοθεραπευτής (με την κατάλληλη εκπαίδευση) και κρίνει οτι δεν χρειάζονται φάρμακα καλά θα κάνει να παραπέμψει το περιστατικό σε κάποιον με γνώσεις ψυχοθεραπείας και να μην επιχειρήσει μόνος του τίποτα....

Και πώς ξέρουμε τι εξειδίκευση έχει ο κάθε ειδικός; Ή ό,τι δηλώσει ο καθένας είναι;

Και πώς ξέρουμε τι εξειδίκευση έχει ο κάθε ειδικός; Ή ό,τι δηλώσει ο καθένας είναι;

οταν θελεις να δεις καποιον εχεις καθε δικαιωμα να ρωτησεις για την εξειδικευση του. Αν δηλαδη αποφασισεις να συνεργαστεις με κλινικο ψυχολογο ή με παιδοψυχολογο μπορεις ευγενικα να ρωτησεις που εχουν κανει το διδακτορικο τους. Με εξαιρεση τους συμβουλευτικους οι οποιοι εχουν λαβει την απαραιτητη εκπαιδευση με απλες μεταπτυχιακες σπουδες (εννοω επιπεδου μαστερ).

Οι ψυχαναλυτες (αν αποφασισεις να ακολουθησεις αυτη την οδο, η οποια να ξερεις οτι μπορει να ειναι ΑΝΤΙΘΕΤΗ με την ψυχολογια, αυτο χρειαζεται προσωπικη ερευνα) πρεπει να ειναι μελη της ψυχαναλυτικης εταιριας. Αυτο πιστοποιει οτι εχουν κανει την αναλογη εκπαιδευση και εχουν υποβληθει και οι ιδιοι σε ψυχαναλυση με σκοπο την αυτογνωσια και εκμαθηση ελεγχουν των συναισθηματων τους ουτως ωστε να ειναι σε θεση να βοηθησουν απομονωνοντας τις προσωπικες τους εμπειριες/φορτιση κλπ.

Θα σου προτεινα να κοιταξεις τη σελιδα του British Psychological Society οπου εξηγει το καθε ειδους ψυχολογου, τι πιστοποιησεις οφειλουν να εχουν και με τι ακριβως ασχολουνται.