ΓΙΑ ΟΣΕΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΜΑΝΟΥΛΕς...ΧΡΗΣΙΜΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ...

Καλησπέρα και εύχομαι -να γεννήσεται όπως εσείς επιθυμείται΄και να πάνε όλα καλά.Θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάτι που θεωρώ ότι με 'Έσωσε" και κυριολεκτικά με βοήθησε πολύ και ελπίζω να βοηθήσω έτσι κι εσάς.

Θα ήθελα να σας συμβουλεύσω να μην μάθετε το μωράκι σας στα χέρια.Απο την αρχή.Απο την πρώτη μέρα στο μαιευτήριο.Ευτυχώς είχα ένα παράδειγμα προς...αποφυγή και είπα πως κάτι τέτοιο δεν θ'αφήσω να μου συμβεί.Η κουμπάρα μου έμαθε και τα 2 παιδιά της στα χέρια απ'όταν γεννήθηκαν για να μην...κλαίνε και η καυμένη ειδικά το 2ο παιδάκι της έχει γίνει "αξεσουάρ" πάνω της.Δεν μπορεί να πάει τουαλέτα,ούτε να ντυθεί ούτε τίποτα.Ότι κάνει είναι με το μωρό στην αγκαλιά.

Λοιπόν.εγώ γέννησα πριν 7 μήνες.Βέβαια διάβασα κάποια βιβλία για τη συμπεριφορά του νεογέννητου που με βοήθησαν πολύ.Το μωρό το τάιζα στο μαιευτήριο και το έβαζα αμέσως στο κρεββατάκι του.Ποτέ δεν έκλαψε ή γκρίνιαξε παρά μόνο όταν πεινούσε.Το ίδιο εφάρμοσα και στο σπίτι.Τάισμα και καλάθα (την καλάθα χρησιμοποιούσα όλη την ημέρα για ύπνο και το βράδυ το λίκνο).Όταν ξυπνούσε για φαγητό το επαιρνα αγκαλιά και του μιλούσα λίγο και μετά θήλαζα.Επίσης σταδιακά το έμαθα σε κάποια πράγματα που του έδειχναν ότι είναι ώρα για ύπνο.Δηλαδή πάντα πριν το βραδυνό γεύμα τον κάναμε ζεστό μπανάκι,αλλάζαμε ρουχαλάκια και με το μπουκάλι αγκαλιά πηγαίναμε στο δωμάτιό μας και με χαμηλό φως τρώγαμε.Κοιμόταν σχεδόν πάντα στην αγκαλιά μου.Έτσι καθιερώσαμε ένα πρόγραμμα ύπνου μέχρι και τώρα ,δηλαδή 8.30 (περίπου) κάνει μπανάκι,παίζει τώρα πιά και με τα παιχνιδάκια μπάνιου,καθαρά ρούχα,γάλα και ύπνο.Επίσης κάποιες φορές που τον άφηνα στο κρεββατάκι του να κοιμηθεί και έκλαιγε ανέβαινα στο δωμάτιό μας,του χάιδευα απαλά το κεφαλάκι,του σιγοτραγουδούσα,καθόμουν λίγο και έφευγα.Αν ξαναέκλαιγε ανέβαινα ξανά,έκανα την ίδια διαδικασία και έφευγα.Δε χρειάστηκε να κλάψει και 3η φορά.Κατάλαβα ότι το παιδί θέλει να ξέρει ότι η μαμά είναι εκεί,πάντα κοντά του όταν τη χρειαστεί.Νοιώθει ασφάλεια.Το κούνημα στα χέρια ίσως προκαλεί περισσότεο εκνευρισμό.Φυσικά υπήρξαν και στιγμές που ξύπνησε τρομαγμένο και το πήρα αγκαλιά να το ηρεμήσω.Φυσικά και στη διάρκεια της ημέρας το κρατούσα αγκαλιά για κουβεντούλα και παιχνιδάκια.Είναι τόσο μωρά και έχουν ανάγκη την αγκαλίτσα της μαμάς.Τώρα το παιδάκι μου έχει γίνει ένας ανεξάρτητος άνθρωπος που κάθεται στο παρκάκι του και παίζει με τα παιχνιδάκια του χωρίς να με ζητάει.Με βλέπει,το πάρκο είναι στην κουζίνα,μπορώ και κάνω τις δουλειές μου,του μιλάω,του τραγουδάω,ακόμα κι αν αλλάξω δωμάτιο του μιλάω για να ξέρει ότι είμαι πάντα εκεί.Το αφήνω πλέον στο κρεββάτι του το βράδυ για ύπνο με ένα φιλάκι και καληνύχτα και σε 10 λεπτά έχει κοιμηθεί.Ετσι έχω το χρόνο να κάτσω με τον άντρα μου να πιούμε ένα κρασί το βράδυ οι δυό μας ή να έρθουν φίλοι για παρέα.Αν το δείτε κι έτσι είναι πολύτιμος ο χρόνος που αφιερώνει το ζευγάρι ο ένας στον άλλο μετά τη γέννα.Βοηθάει πολύ.Νομίζω ότι όλα μαθαίνονται με υπομονή κ επιμονή.Απο τον ύπνο μέχρι το φαγητό.

Ελπίζω να βοηθήσω με κάποιο τρόπο.

Καλόβράδυ σε όλες τις κοιλίτσες.

Καλησπέρα και εύχομαι -να γεννήσεται όπως εσείς επιθυμείται΄και να πάνε όλα καλά.Θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάτι που θεωρώ ότι με 'Έσωσε" και κυριολεκτικά με βοήθησε πολύ και ελπίζω να βοηθήσω έτσι κι εσάς.

Θα ήθελα να σας συμβουλεύσω να μην μάθετε το μωράκι σας στα χέρια.Απο την αρχή.Απο την πρώτη μέρα στο μαιευτήριο.Ευτυχώς είχα ένα παράδειγμα προς...αποφυγή και είπα πως κάτι τέτοιο δεν θ'αφήσω να μου συμβεί.Η κουμπάρα μου έμαθε και τα 2 παιδιά της στα χέρια απ'όταν γεννήθηκαν για να μην...κλαίνε και η καυμένη ειδικά το 2ο παιδάκι της έχει γίνει "αξεσουάρ" πάνω της.Δεν μπορεί να πάει τουαλέτα,ούτε να ντυθεί ούτε τίποτα.Ότι κάνει είναι με το μωρό στην αγκαλιά.

Λοιπόν.εγώ γέννησα πριν 7 μήνες.Βέβαια διάβασα κάποια βιβλία για τη συμπεριφορά του νεογέννητου που με βοήθησαν πολύ.Το μωρό το τάιζα στο μαιευτήριο και το έβαζα αμέσως στο κρεββατάκι του.Ποτέ δεν έκλαψε ή γκρίνιαξε παρά μόνο όταν πεινούσε.Το ίδιο εφάρμοσα και στο σπίτι.Τάισμα και καλάθα (την καλάθα χρησιμοποιούσα όλη την ημέρα για ύπνο και το βράδυ το λίκνο).Όταν ξυπνούσε για φαγητό το επαιρνα αγκαλιά και του μιλούσα λίγο και μετά θήλαζα.Επίσης σταδιακά το έμαθα σε κάποια πράγματα που του έδειχναν ότι είναι ώρα για ύπνο.Δηλαδή πάντα πριν το βραδυνό γεύμα τον κάναμε ζεστό μπανάκι,αλλάζαμε ρουχαλάκια και με το μπουκάλι αγκαλιά πηγαίναμε στο δωμάτιό μας και με χαμηλό φως τρώγαμε.Κοιμόταν σχεδόν πάντα στην αγκαλιά μου.Έτσι καθιερώσαμε ένα πρόγραμμα ύπνου μέχρι και τώρα ,δηλαδή 8.30 (περίπου) κάνει μπανάκι,παίζει τώρα πιά και με τα παιχνιδάκια μπάνιου,καθαρά ρούχα,γάλα και ύπνο.Επίσης κάποιες φορές που τον άφηνα στο κρεββατάκι του να κοιμηθεί και έκλαιγε ανέβαινα στο δωμάτιό μας,του χάιδευα απαλά το κεφαλάκι,του σιγοτραγουδούσα,καθόμουν λίγο και έφευγα.Αν ξαναέκλαιγε ανέβαινα ξανά,έκανα την ίδια διαδικασία και έφευγα.Δε χρειάστηκε να κλάψει και 3η φορά.Κατάλαβα ότι το παιδί θέλει να ξέρει ότι η μαμά είναι εκεί,πάντα κοντά του όταν τη χρειαστεί.Νοιώθει ασφάλεια.Το κούνημα στα χέρια ίσως προκαλεί περισσότεο εκνευρισμό.Φυσικά υπήρξαν και στιγμές που ξύπνησε τρομαγμένο και το πήρα αγκαλιά να το ηρεμήσω.Φυσικά και στη διάρκεια της ημέρας το κρατούσα αγκαλιά για κουβεντούλα και παιχνιδάκια.Είναι τόσο μωρά και έχουν ανάγκη την αγκαλίτσα της μαμάς.Τώρα το παιδάκι μου έχει γίνει ένας ανεξάρτητος άνθρωπος που κάθεται στο παρκάκι του και παίζει με τα παιχνιδάκια του χωρίς να με ζητάει.Με βλέπει,το πάρκο είναι στην κουζίνα,μπορώ και κάνω τις δουλειές μου,του μιλάω,του τραγουδάω,ακόμα κι αν αλλάξω δωμάτιο του μιλάω για να ξέρει ότι είμαι πάντα εκεί.Το αφήνω πλέον στο κρεββάτι του το βράδυ για ύπνο με ένα φιλάκι και καληνύχτα και σε 10 λεπτά έχει κοιμηθεί.Ετσι έχω το χρόνο να κάτσω με τον άντρα μου να πιούμε ένα κρασί το βράδυ οι δυό μας ή να έρθουν φίλοι για παρέα.Αν το δείτε κι έτσι είναι πολύτιμος ο χρόνος που αφιερώνει το ζευγάρι ο ένας στον άλλο μετά τη γέννα.Βοηθάει πολύ.Νομίζω ότι όλα μαθαίνονται με υπομονή κ επιμονή.Απο τον ύπνο μέχρι το φαγητό.

Ελπίζω να βοηθήσω με κάποιο τρόπο.

Καλόβράδυ σε όλες τις κοιλίτσες.

emmanuela

Να σου ζήσει το μωράκι σου και μπράβο που τα κατάφερες τόσο όμορφα με το κουκλάκι σου. Στα πλαίσια της ανταλλαγής απόψεων και μαμαδίστικων εμπειριών , για εμένα , δεν είναι κάτι το τραγικό ενα μωράκι να "μάθει στα χέρια" άλλωστε πόσο καιρό θα έχόυμε αυτό το μοναδικό προνόμιο να έχουμε αυτό το πλασματάκι αγκαλιά? Μεγαλώνουν τόσο γρήγορα και ύστερα σκέφτεσαι πότε μεγάλωσε κ αναπολείς αυτές τις στιγμές..Η κάθε μαμά είναι διαφορετική όπως επίσης και το κάθε μωράκι, το σημαντικό είναι να βρίσκει ο καθένας την φόρμουλα που του ταιριάζει!

Όπως κατάλαβες εμένα το μωρό μου έχει μάθει στα χέρια, θηλάζει, μέχρι πριν λίγες μέρες δεν είχαμε αποχωριστεί καθόλου αλλά είναι ήρεμος δεν κλαίει χωρίς λόγο και περνάει μια χαρά πια με ή χωρίς εμένα τώρα που δουλεύω.. Γερά να είναι όλα τα μωράκια και αυτά που έχουμε και όσα έρχονται , με το καλό!

Ακριβως τα ιδια εχουμε κανει στην κορουλα μας, με τον συζυγο μου

Τωρα ειναι 19 μηνων . Δεν εχω καποιο ιδιαιτερο προβλημα.... Εχει μαθει να κοιμαται μονη της απο τοτε που γεννηθηκε.

Μεχρι και πριν 2 μηνες κοιμοτανε μαζι μας... Μια με παλινδρομηση, μια κατι κρυωματακια... Μας ξεμεινε στο δικο μας

Τελικα πηγε στο δικο της δωματιο χωρις ιδιαιτερες φασαριες.

Ασε που εγω ειχα περισσοτερο προβλημα... Δεν μπορουσα να την αποχωριστω...

Τωρα που περιμενουμε το δευτερο αγγελουδι μας, πιστευουμε να πιασουν τα ιδια τεχνασματα που καναμε στο πρωτο

Η αληθεια ειναι οτι θελουν να τα μιλας πολυ. Να επικοινωνεις μαζι τους. Εμενα με εχει βοηθησει παρα πολυ αυτο. Κανουμε μαζι δουλειες και βοηθαει μεσα στο σπιτι.... Συμμετεχει παντου και καταλαβαινει οτι της λεω.

Δεν της απαγορευω ιδιαιτερα να κανει κατι. Της δινω πρωτοβουλιες και της εξηγω τι πρεπει να προσεχει. Συνηθως κανουμε συμφωνιες.. Οπως για παραδειγμα: Θα σε αφησω να βγεις να παιξεις στο μπαλκονι, αλλα οταν ερθει ο φιλος σου ο Νικολας θα μπεις μεσα για να παιξετε και τις εξηγω για ποιους λογους. Αλλιως δεν θα σε αφησω. Εκεινη συμφωνει και οντως το τηρει!

Βεβαια παιζει ρολο και ο χαρακτηρας του παιδιου. Μεχρι στιγμης η μικρουλα μας δειχνει να ειναι θετικη στην επικοινωνια και ευχομαι να συνεχισει... Οπως ευχομαι και το δευτερο παιδακι μας, πρωτον μα ειναι γερο και δευτερον να εχει τα ιδια θετικα χαρισματα που εχει η αδερφουλα του....

emanouela και εμεις μια απο τα ιδια με τη διαφορα οτι τους πρωτους 3 μηνες ειχε απιστευτους κολικους και αναγωγες που κοιμοταν μονο στην αγκαλια μας μπρουμυτα και μετα εφτυσα αιμα πανω απο το κεφαλι της, να τη χαιδευω, να της μιλαω για να ηρεμει χωρις να την παιρνω αγκαλια. Και οσον αφορα το προγραμμα απο μωρο (οταν αρχισανε τα πραγματα να ειναι καλυτερα με τους κολικους) το εφαρμοζαμε και ολα καλα (ευτυχως!)

Απλα νομιζω οτι ειναι και λιγο και στο παιδι απο τη μια, απο την αλλη αν εμπλεκονται πολλοι στο μεγαλωμα (γιαγιαδες, αδερφες κτλ) που απο τη χαρα τους η απο παλιες αντιληψεις να κανουν διαφορετικα εκει δυσκολευουν τα πραγματα.

Εμεις θηλασαμε για περιπου 40 μερες δυστυχως, εχω γραψει αλλου τον πονο μου, οποτε δεν ηταν και πανω μου το μωρο και νομιζω οτι και αυτο παιζει ρολο, ενα παιδι που θηλαζει ισως καλως μαθαινει στην αγκαλια και ετσι παει μεχρι καιρο

Να σε ρωτησω, εσυ θηλασες και ποσο για να σχετισω οσο γινεται το τελευταίο που είπα.

Παντως συμφωνω απολυτα ιδιαιτερα στη διαδικασια και ωρα υπνου. Μας κοροιδευουν πολλοι που το παιδι μας κοιμαται το αργοτερο 10 γιατι αυτο το θελει και οχι γιατι το πιεζουμε και να φανταστεις οτι αν ξεπερασουμε την ωρα αυτη γινεται απιστευτα γκρινιαρικο και ειναι κριμα. Μπορει να μας στερει λιγο καποιες εξοδους αλλα ετσι ειναι ηρεμο και η επομενη μερα ειναι καλυτερη.

Συγγνωμη για τα πολλα

ngeo23 καλημέρα!Θήλασα το μικρό Κωστάκη (τώρα είναι 7 μηνών) μόνο 3 μήνες παρόλο που ήθελα πολύ περισσότερο.Δυστυχώς δεν είχα αρκετό γάλα και έδινα και συμπλήρωμα.Σταδιακά ο μικρός άρχισε να μη θέλει το στήθος και γιατί έβρισκε την ευκολία στο μπουκάλι και γιατί το γάλα μου ήταν τόσο λίγο προς το τέλος που εκνευριζόταν αφού ΄πιπίλιζε και δεν έτρωγε....

Καλή σου μέρα και πάλι....

Δεν θεωρώ κακό να μάθει στα χέρια ένα βρέφος, το αντίθετο μάλιστα. Με την αγκαλιά καλύπτουμε τις συναισθηματικές και ψυχικές του ανάγκες και το κάνουμε να νιώσει σταθερότητα και ασφάλεια. Εφόσον αποφασίσαμε να γίνουμε μανούλες, για λίγους μήνες (ευτυχώς μόνο για λίγους μόνο)θα χρειαστεί εμείς να ακολουθούμε το πρόγραμμα του μωρού και όχι το αντίθετο. Καλό είναι η κάθε μητέρα σε αυτά τα θέματα να ακολουθεί το ενστικτό της μόνο

Μαλλον το ποιός θα με εκπαιδεύσει εμένα να μην παίρνω συνέχεια το μωρό αγκαλιά είναι το θέμα, παρά το ανάποδο....

Το μωρό ΠΡΕΠΕΙ να μάθει στα χέρια και σε αγκαλίτσες, για να μην γίνει ανασφαλές και για να νιώθει αγάπη και προστασία. Μπορεί κάποιες φορές να μας βολεύει να μην το κρατάμε αγκαλιά, όμως δεν πρέπει να σκεφτούμε τη δική μας βολή, αλλά τη δική του συναισθηματική και ψυχική ηρεμία. Πιστεύω ότι είναι τραγικό λάθος να μη προσφέρεις στο παιδί την τρυφερότητα και το άγγιγμα που έχει ανάγκη. Μπορεί να γίνει μια χαρά ανεξάρτητο και με αγκαλιές. Μην σου πω ότι περισσότερο εξαρτημένο γίνεται όταν δεν του προσφέρεις αγκαλιές... ΑΛΛΑ, από ό,τι διαβάζω εσύ (emanouela) του προσφέρεις αγκαλιές, οπότε μάλλον κάτι άλλο θες να πεις. Μήπως, εννοείς για τον τρόπο που αποκοιμιέται και όχι για τις αγκαλιές γενικότερα;

Όσο για τη σταθερότητα στο πρόγραμμα, έχεις δίκιο. Το βοηθάει να προσαρμοστεί.

βρε κορίτσια τι χρειάζονται αυτά τα μωρουλίνια μέχρι το πρώτο έτος της ηλικίας του; Αγάπιτσες και αγκαλίτσες. Εγώ πάντως του τα χαρίζω απλόχερα και ας τον κάνω κακομαθημένο . Δε με ενδιαφέρει καθόλου μα καθόλοοοοοοοοοοοοοοου!

Κορίτσια, αν και τώρα θα αποκτήσω δική μου εμπειρία όταν με το καλό γεννηθεί ο μπεμπούλης μου, από διάφορες συμπεριφορές που έχω δει γύρω μου (φίλες κ.λ.π.)΄έχω προβληματιστεί αρκετα.

Πάντως σε συζητήσεις που έχω κάνει, μου έχουν αναφέρει ότι το μεγαλύτερο λάθος είναι να μάθει το μωρό στην αγκαλιά. Μάλιστα μία φίλη μου έχει φτάσει το κοριτσάκι της 3,5 χρονών και ακόμη ζητάει αγκαλιά και κούνημα για να κοιμηθεί.Στην αρχή μπορεί να φαίνεται χαριτωμένο και απολαυστικό στην πορεία όμως από ότι έχω καταλάβει καταντάει ιδιαίτερα κουραστικό για τους γονείς. Τώρα τι να πω?? Ότι θα αντισταθώ στις αγκαλίτσες?? Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω, αλλα θα προσπαθήσω να κρατήσω τις ισορροπίες τουλάχιστον.

πιστευω οτι εννοει το πως κοιμάται, τη διαδικασία ύπνου. (αυτο παντως εννοω εγω)

Παντως και αυτο που λετε οτι ΠΡΕΠΕΙ να μαθει στα χερια και στις αγκαλιες ειναι ακραιο! ρωτηστε και κανενα γιατρό, τα παιδια καταλαβαίνουν και ειναι σαν σφουγγαρια και πιστεψτε με το γραφουν και μετα κλαινε μεχρι να το παρουν αυτο που θελουν. Γιατι μπορει στην αρχη να μην εχεις τρομερο προβλημα με ενα παιδι ολη μερα αγκαλια αλλα μετα που θα μεγαλωσει λιγακι (θα εχει και τα κιλακια του) τι θα κανεις;;;;τα ίδια ή απο θαυμα θα θελεις να καθεται χωρις εσενα;;;

μηπως εννοεις οτι οταν κλαιει το παιρνεις αγκαλια;γιατι να φοβουνται η να ειναι ανασφαλη αν δεν τα εχουμε ολη μερα αγκαλια και δεν κανουμε αυτο το ΠΡΕΠΕΙ που λες;;;εσενα η μαμα σου, που λογικα ειχε 100 πραγματα να κανει, σε ειχε ολη μερα αγκαλια;;εμενα οχι. Εγινες ανασφαλης ή υπηρξες σε καποια περιοδο της ζωης σου;

Ωραιες οι αγκαλιες και τα χερια, και εγω θελω και μου αρεσει και να κοιμομαστε αγκαλια αλλα πρεπει (δεν το τονιζω γιατι ειναι η αποψη μου) να δινεις και χωρο στο παιδι, να καθισει μονο του να παιξει, να κινηθεί.

Απλα καλό είναι να δίνουμε την αποψη μας περα απο "πρεπει" τα οποια αν τα ψαξεις και καλυτερα μπορει να μην ειναι ετσι!

και το ξαναλεω αυτη ειναι η αποψη μου και μεχρι τωρα εμας μας εχει βγαλει ΟΚ με το παιδι γιατι παει σε γιαγια, παπου, αλλη γιαγια και ειμαστε ενταξει και αυτο αλλαζει και περιβαλλον και δεν ειναι κολλημενο με τη μαμα οπως αλλα παιδια που παρατηρω. Αλλα παλι μπορει να ειναι και στο παιδι.Σε πηγαινει και αυτο

γίνεται να μην παίρνεις αγκαλιά το μωράκι σου? εγώ αυτή τη στιγμή περιμένω!

κατά τη γνώμη μου καλό είναι να μάθουμε στα μωράκια ένα πρόγραμμα, αλλά τον πρώτο καιρό μάλλον εμείς πρέπει να μπούμε στο πρόγραμμά τους.

Εγώ πιστέυω ότι πάντα πρέπει να έχουμε ένα μέτρο στην ζωή μας !!

Πάντως πιστέυω ότι από την πολύ αγάπη δεν έπαθε κάποιος κάτι ενώ αντίθετα από την έλλειψη αγάπης πάθανε αρκετοί πολλά !!

γίνεται να μην παίρνεις αγκαλιά το μωράκι σου? εγώ αυτή τη στιγμή περιμένω!

κατά τη γνώμη μου καλό είναι να μάθουμε στα μωράκια ένα πρόγραμμα, αλλά τον πρώτο καιρό μάλλον εμείς πρέπει να μπούμε στο πρόγραμμά τους.

δε νομιζω οτι κανενας εδω ή πουθενα αλλου γονιος (κανονικός) να μην παιρνει αγκαλια το μωρο του. Και δεν ξερω αν χαθηκε η μπαλα πουθενα αλλα δε νομιζω κανενας σε αυτη τη συζητηση να ειπε η να εννοουσε κατι τετοιο (παρακαλω διορθωστε με αν κανω λαθος)

απλα νομιζω λεμε ολοι να προσπαθουμε να μην εχουμε οοοολη μερα το μωρο αγκαλια και να το κοιμίζουμε ετσι. Εννοειται αμα κλαιει για καποιο λογο θα το παρεις αγκαλια, θα το χαιδεψεις, θα το φιλησεις και πολλα αλλα

Δειτε τι εγινε σε εμας.Η μικρη απο τοτε που κοιμοταν ανετα (μετα τους κολικους) τη βαζαμε για υπνο, μεσημερι,απογευμα, οταν ηθελε και το βραδι, μονη της, με την πιπιλιτσα της, καθοταν,νανουριζοταν και την επαιρνε ο υπνος. Αν δεν ηθελε να κοιμηθει ετσι, την παιρναμε, παιζαμε μεχρι να θελησει μονη της να κοιμηθεί. Να μη σας τα πολυλογω, την ειχαμε αφησει στα πεθερικα του για 1-2 μερες, δεν θυμαμαι. Μετα δεν κοιμοταν παρα στα χερια μας και να τη χαιδευουμε. Ρωτησα αν εγινε κατι και μου απαντουσαν οχι, οτι κοιμαται μια χαρα και πολλες φορες (κατι που δεν εκανε σπιτι). Μετα απο 1 εβδομαδα, παλι την αφησαμε για 1 μερα και μετα παλι τα ιδια. Μου φανηκε απιστευτο. Να επιμενω και να ρωταω και μετα απο πολλες ερωτησεις μου ειπανε οτι την παιρνανε αγκαλια κανενα 10λεπτο και την κουνουσαν να κοιμηθει λεγοντας μου οτι ε, θελει αγκαλια και κουνημα για να κοιμηθει ενα παιδι. Εγινα εξαλλη, μια χαρα κοιμοταν και την τρελανανε και τους λεω, εσεις τη βλεπετε μια φορα, και εαν, την εβδομαδα, εγω καθε μερα, τι θα κανω;;;(ποναει και η μεση μου). Ευτυχως και ο αντρας μου καθετος και απο τοτε ηρεμησαμε.

Συγγνωμη για τα πολλα παλι αλλα τα γραφω επειδη μαλλον ολοι λεμε για τον υπνο και οχι για τα χαδια (συμφωνείτε;;;

εγω μαλλον ανηκω στην κατηγορια των "οχι στις πολλες αγκαλιες". δεν εννοω φυσικα τις αγκαλιτσες και τα χαδακια και ολες τις πραξεις αγαπης, τρυφεροτητας και ενδιαφεροντως αλλα το οτι πρεπει να το κοιμησω αγκαλια, να το εχω ολη μερα αγκαλια, να τρεχω αμεσως να το σηκωσω μολις κλαψει κτλ...

τον γιο μου τον εμαθα ετσι. δηλ. στο κρεβατακι του υπνος, στο ρηλαξ του ή το παρκακι ο περισσοτερος χρονος του μετα, το παιχνιδι του και αναλογως το κλαμα και την αναγκη του τον επαιρνα αγκαλια... το κλαμα ειναι οτι εχουν για να δειξουν τα συναισθηματα τους οσο δεν μπορουν να μιλησουν. αν σε καθε ουα πεταγομαστε και αγκαλια, τοτε στο τελος το "εκμεταλλευονται" και αργοτερα δυσκολευουν τα πραγματα... ποτε ομως μεσα σε ολα αυτα δεν ελειψαν οι αγκαλιτσες και οι γλυκες μεταξυ μας...

χμμ!πολυτιμη η συμβουλη σου αλλα μηπως θα πρεπε να την δωσεις αλλου?

πχ πεθερα μου?

δεν με πειραζει που την εχω αγκαλια αλλα ,ε πειραζει που την εμαθε με το ετσι θελω η πεθερα μου κι οταν της ελεγα οχι με εγραφε κανονικα!

χμμ!πολυτιμη η συμβουλη σου αλλα μηπως θα πρεπε να την δωσεις αλλου?

πχ πεθερα μου?

 

δεν με πειραζει που την εχω αγκαλια αλλα ,ε πειραζει που την εμαθε με το ετσι θελω η πεθερα μου κι οταν της ελεγα οχι με εγραφε κανονικα!

αχ αχ αχ!!!!

τι να τους κανεις ομως τους εχουμε αναγκη, μη νομιζεις και η δικια μου ετσι κανει και μουτρωνει πιο πολύ απο την πεθερα!!!

xristina1 μου να ξερες μονο ποσο συμφωνω μαζι σου.............

Εγω πειραζει που δεν συμφωνω?? ΕΜΕΝΑ Μ'ΑΡΕΣΕΙ ΤΡΕΛΑ ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΩ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑΑΑΑΑΑΑ.....

ΛΟΙΠΟΝ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΕΞΗΓΗΘΩ(ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΛΙΓΟ ΕΓΙΝΕ) ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΕΝΝΟΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ,ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΝΟΥΜΕ ΑΓΚΑΛΙΕΣ ΣΤΑ ΜΩΡΑ ΜΑΣ.ΤΗ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ,ΕΙΝΑΙ ΠΗΓΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΓΑΛΗΝΗΣ ΓΙ'ΑΥΤΑ.ΕΝΝΟΟΥΣΑ ΝΑ ΜΗ ΜΑΘΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΠΟΥ ΘΑ ΚΛΑΨΕΙ Η ΝΑ ΤΟ ΚΡΑΤΑΜΕ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΗ ΠΟΥ ΛΕΕΙ "Μ'ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΑΩ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΑΓΚΑΛΙΑ,ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΧΩΡΙΣΤΩ ΚΛΠ ΚΛΠ...".ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΝΙΚΟΣ ΜΑΤΣΑΝΙΩΤΗΣ,ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ ("ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ " ΓΙΑ ΟΣΕΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ):Τους πρώτους μήνες της ζωής το πιό συνηθσιμένο σφάλμα είναι το σήκωμα και κράτημα του παιδιού στα χέρια αμέσως μόλις κλάψει.Δεν είναι σπάνια η εικόνα της γιαγιάς ή ακόμα και της μάνας που κουνάει συνέχεια το παιδί στην αγκαλιά της και αδιάκοπα το νανουρίζει μ'ενα εκνευριστικό μακρόσυρτο α,α,ααα...Μόλις σταματήσει το κούνημα το παιδί ξαναρχίζει το κλάμα και η οικογενειακή χαρά...συνεχίζεται.Και θα συνεχίζεται για μήνες πηγαίνοντας ολοένα χειρότερα.Τίποτα δεν εκνευρίζει περισσότερο το μωρό απο το αδιάκοπο κούνημα που στην πραγματικότητα δεν το αφήνει να κοιμηθεί.Στην περίπτωση που το μωρό κλαίει υπερβολικά η αιτία της ανησυχίας του πρέπει να αναζητηθεί και θα βρεθεί βέβαια,με τη βοήθεια του παιδιάτρου.Ασφαλώς δεν αποτελεί θεραπεία το υπερβολικό συνεχές κράτημα στα χέρια και το αδιάκοπο κούνημα που εκνευρίζουν το μωρό,το κάνουν ευερέθιστο,κλαψιάρικο και διαιωνίζουν μία κατάσταση για πολύ καιρό μετά την εξαφάνιση της αιτίας-εκείνης δηλαδή που προκάλεσε την αρχική ανησυχία"

ΑΥΤΟ ΕΝΝΟΩ ΚΟΡΙΤΣΙ,ΤΟ ΕΦΑΡΜΟΣΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ.ΚΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΩ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΑΝ ΚΛΑΙΕΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΩς ΜΩΡΟ ΤΑΙΣΜΕΝΟ,ΑΛΛΑΓΜΕΝΟ,ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΟΝΑΕΙ,ΔΕΝ ΚΡΥΩΝΕΙ ΚΑΙ ΔΕ ΖΕΤΣΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΑΝ ΚΛΑΙΕΙ.ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑΖΑΚΙΑ ΚΑΙ ΞΕΝΙΝΙΑΣΜΑΤΑ ΗΔΙΚΑ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΠΟΥ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΜΟΥ (7 ΜΗΝΩΝ) ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΝ.

Μαλλον το σωστο ειναι καπου στη μεση.Εγω το σκεφτομαι ως εξης..σκεφτομαι πως παντα η υπερβολη κανει κακο!Ειναι ενας κανονας που εχει επαληθευτει απειρες φορες στη ζωη μου.Οποτε γιατι να εχουμε το μωρο συνεχεια αγκαλια???πχ.ο δικος μου οταν εχει λοξυγγα προτιμαει να ειναι ξαπλωμενος και μονος,ηαγκαλια και κατα συνεπεια το ταρακουνημα την ωρα του λοξυγγα ,τον ενοχλει.Κι εγω ειχα συνεχεια το μωρο αγκαλια ,ειδικα τις 2 πρωτες εβδομαδες και λογο αποκλειστικου θηλασμου βεβαια,αλλα τωρα προσπαθω να τον αφηνω και λιγακι ....πχ.οταν ξεκινουσε το κλαμα κατευθειαν τον επαιρνα αγκαλια !τωρα ,περιμενω λιγακι και πολλες φορες σταματαει μονος του και ξανακοιμαται για ενα δυωρακι ακομα......δεν ειπαμε να το αφηνουμε να σκουζει απο το κλαμα ,αλλα οχι με το 1ο αααα,να πεταγομαστε...

Καλο ειναι επισης να σκεφτομαστε εμας τι θα μας αρεσε και να το εφαρμοζουμε και στο παιδι μας....Ηπολυ αγκαλια μακια φορα μπορει να το κουραζει ....το εχετε σκεφτει αυτο ποτε?ολο του αλλαζουμε θεση για να μην πιανομαστε και στο τελος που θα γινει 10 κιλα ,δεν θα αντεχουμε πανω απο 5 λεπτα.....πιστευω πως η Εμμανουελα εχει δικιο,αλλα στο μονο που διαφωνω ειναι πως το αν θα γινει το παιδι ανεξαρτητο ή οχι ,δεν εχει να κανει τοσο με την αγκαλια οσο με την διαπαιδαγωγηση γενικοτερα ,και απο τους δυο γονεις.Παιζουν πολλα ρολο........

εμανουελα μια χαρα καταλαβαμε.μην απολογεισαι κιολα αυτα που λες ειναι παρα μα παρα πολυ σωστα κ συμφωνω κι εγω.

εννοειτε οτι θα το παρουμε αγκαλιτσα το παιδακι μας προς θεου αλλα οχι να το ταλαιπωρουμε!θεωρω οτι αυτο ειναι εγωιστικη αγαπη!

ετσι εκανε η πεθερα μου!ενω εγω ελεγα να μην το παιρνει συν στα χερια κ ειδικα να μην το κοιμιζει στα χερια με εγραφε κανονικα κι εκανε του κεφαλιου της με αποτελεσμα το μωρο μου να μην κοιμαται μεχρι κ τωρα μονο του.θελει στα χερια!δεν με κουραζει απλα νομιζω οτι αυτη κουραζεται .θεωρω οπως λεει κ η μαμα μου οτι τα μωρα πρεπει να μενουν ξαπλα ειδικα τα νεογεννητα.κουραζονται,πιανονται πως να το πω.

να σημειωσω οτι το μωρο μου δεν ηταν καθολου γκρινιαρα,κλαψαρια κ δεν εκανε σχεδον καθολου κολικους.αρα δεν υπηρχε λογος να το πηγαινοφερνει με τις ωρες στα χερια της.

ασε εμανουελα η ιστορια μου ειναι πικρη...

Να συμπληρώσω και εγώ κάτι (με τόσα βιβλία που έχω διαβασει κάτι έμαθα )... όσον αφορά το κούνημα έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι μπορεί να προκαλέσει νευρολογικά προβλήματα και προβλήματα στην ανάπτυξη του εγκεφάλου. Γι αυτό άλλωστε και οι γιατροί δεν το συνιστούν. Πάντως το καλύτερο είναι το μέτρο και ας ελπίσω να εφαρμοστεί από όλους στην οικογένεια (μαμάδες, πεθερές κ.λ.π.) και να μη μπλέξουμε με διαφωνίες..

Επιτρεψτε μου να διαφωνησω στο οχι πολλες αγκαλιες και το οτι τα νεογεννητα κακομαθαινουνε.

Το μωρο οταν γεννιεται, το μονο που γνωριζει ειναι την ασφαλεια που ειχε μεσα στην κοιλια και την φωνη της μητερας του. Το βρισκω αρκετα περιεργο να περιμενουμε απο ενα πλασμα που ειχαμε στην ασφαλεια της κοιλιας μας για 9 μηνες, να μπορει ξαφνικα μονο του να τα βγαζει περα. Καθαρα επιστημονικα αμα θελετε, ειναι πλεον τεκμηριωμενο πως τα βρεφη μεχρι τους 6 μηνες, δεν καταλαβαινουν οτι οι πραξεις τους εχουν και αποτελεσμα., Δηλαδη κλαιω και ετσι αναγκαζω την μαμα να με παρει αγκαλια.

Οταν γεννιουνται και για αρκετο χρονο στην ζωη τους ο μονος τροπος επικοινωνιας τους ειναι το κλαμα. Αμα νιωθουν ανασφαλεια, φοβουνται, πεινανε ή πονανε, τοτε κλαινε. Και πιστευω ειναι δικη μας δουλεια να του δειξουμε πως ειμαστε εκει για οτι χρειαστει.

Πλεον η επικρατεστερη αποψη - αντιθετα με αυτο που λεγανε μαμαδες και γιαγιαδες μας - ειναι οτι πρεπει να ανταποκρινομαστε στο κλαμα τους, με οτι χρειαστει..αγκαλιες, ταισμα, νανουρισμα. Ετσι τους εμπνεουμε ασφαλεια και τουε εξοπλιζουμε με την γνωση οτι ειναι ασφαλες στον κοσμο αυτο και ετσι μεγαλωνοντας εχουν την αυτοπεποιθεση να ειναι πιο ανεξαρτητα.

Εν αντιθεσει, ενα μωρο που κλαιει και το αφηνουμε να κλαψει πχ για να κοιμηθει μαθαινει να τα βγαζει περα μονο του μεν, δηλαδη να κοιμαται, αλλα πεφτει για υπνο ανοικανοποιητο. Νιωθει δηλαδη οτι ο μονος τροπος επικοινωνιας που εχει δεν υφισταται αρα παυει και να τον χρησιμοποιει.

Ας παρουμε παραδειγμα απο τον εαυτο μας γιατι και αυτα ανθρωποι ειναι. Αν γυρισουμε απο την δουλεια κλαιγοντας και ο αντρας μας δεν μας δωσει καμια σημασια, μπορει να παμε στο δωματιο και να συνεχισουμε να κλαιμε. Παλι, χωρις κανεις να μας δωσει σημασια, μπορει να πεσουμε για υπνο, εξαντλημενοι απο το κλαμα αλλα χωρις να εχει ικανοποιηθει η αναγκη μας για επαφη και επικοινωνια. Θα εχουμε κοιμηθει μεν αλλα πως?

Συμφωνω οτι απο καποια στιγμη πρεπει το μωρο να μην εξαρταται απο κουνιματα και αγκαλιες για να πεσει για υπνο. Αν ειναι ομως ετσι, τοτε γιατι του δινουμε και την πιπιλα? Δεν μπορω να ακουω την λογικη "Κανω το μωρο μου ανεξαρτητο και το αφηνω να κλαιει μεχρι να μαθει να κοιμηθει" αλλα απο την αλλη να χωνουμε και μια πιπιλα για να σταματησει να κλαει, για να τον παρει ο υπνος, για να μηνν γκρινιαζει κοκ. Ειναι εντελως αντιφατικα.

Σαν νεα μαμα αυτο πιστευω. Ο μικρος μου απο νωρις δεν ηθελε ουτε αγκαλιες πολλες , ουτε πιπιλα. Δεν ξερω γιατι. Ισως γιατι παντα ετρεχα σε καθε κιχ και νιωθει ασφαλεια ? Μπορει και οχι. Για τον βραδινο υπνο σαφεστατα προτιμω να μην μαυει στην αγκαλια. Αλλα δεν μπορω να τον αφησω να τον παρει ο υπνος κλαιγοντας και ας σημαινει αυτο οτι σε 3 βραδια θα εχω την ησυχια μο και θα κοιμαται οσο θελει.

Οσο για το παραδειγμα με τα παιδια που μεγαλωσαν και θελουν μονο αγκαλια, μπορει τα παιδια να ηταν high need. Μπορει να επαιξαν αλλοι παραγοντες. Μπορει οντως μεγαλωνοντας να μαθανε τον υπνο μονο με αγκαλια. Αλλα δεν νομιζω οτι εκανε κατι κακο αυτη η μαμα με το να τα εχει γενικα αγκαλια.

Ο καιρος περναει, αυτα θα μεγαλωνουν και θα μπαινουν σε καινουργιες φασεις. Βλεπεις παιδια που μεγαλωσαν με το αυστηρο προγραμμα - μοδα της Gina Ford ξαφνικα στα 2 τους να ζητανε συνεχεια αγκαλιες και υπνο στο κρεββατι με τους γονεις. Παιδια ειναι. Ας ειμαστε εκει να τα παρηγορουμε γιατι καποιοα μερα θα γινουν ανεξαρτητοι εφηβοι ( ελπιζω ) που θα μας λενα "Ασε μας ρε μανα!"

Να συμπληρώσω και εγώ κάτι (με τόσα βιβλία που έχω διαβασει κάτι έμαθα )... όσον αφορά το κούνημα έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι μπορεί να προκαλέσει νευρολογικά προβλήματα και προβλήματα στην ανάπτυξη του εγκεφάλου. Γι αυτό άλλωστε και οι γιατροί δεν το συνιστούν. Πάντως το καλύτερο είναι το μέτρο και ας ελπίσω να εφαρμοστεί από όλους στην οικογένεια (μαμάδες, πεθερές κ.λ.π.) και να μη μπλέξουμε με διαφωνίες..

Αυτο πρωτη φορα το ακουω Μηπως αναφερεσαι στο βιαιο ή αποτομα κουνημα (πχ. σηκωμα στον αερα ) που μπορει να προκαλλεσει βλαβη στον εγκεφαλο ? Το νανουρισμα - κουνημα πως προκαλλει βλαβη ????