Attachment Parenting

οι βασικές του αρχές...

http://www.attachmentparenting.org/faq/

πολύ ενδιαφέρον,....

Αμαν βρε Μαρια...

Όλο λινκς στα Αγγλικα μου βαζεις...

είναι η διεθνώς πλέον αναγνωρισμένη θεωρία διαπαιδαγώγησης, που αφήνει πίσω τις πεποιθήσεις όπως "αφήστε το μωρό να κλαίει για να συνηθίσει να είναι μόνο του" και άλλους αυστηρούς κανόνες που θεωρούνταν απαραίτητοι παλαιότερα ...

Μετάφραση παρακαλώ

είναι ένας τεράστιος όγκος απο πληροφορίες και είναι δύσκολο να γίνουν με μιάς, ... ...... θα χρειαστεί πολύυυυς καιρός,...

όμως είναι κάτι σημαντικό να υπάρχει και στα Ελληνικά και είναι κρίμα που δεν το έχει κάνει κανείς.. σιγά σιγά ίσως κατι κάνουμε αλλά δεν το βλέπω να είναι άμεσα πολύ... !!

κατ αρχήν έχει 8 αρχές τις οποίες αναλύει την κάθε μια σε 10 και ερωτήσεις τις οποίες έχει σε κάθε μια απάντηση. οπότε είναι γύρω στις σίγουρα 80 σελίδες που θέλουν μετάφραση...

δοκίμασα στο babelfish( ιστοσελίδα που μεταφράζει ολόκληρο το κείμενο) αλλά δεν έβγαλε πολλά.

υπομονή και σε αυτό.

http://www.free-translator.com/

δουλευει και copy paste και παιρνει αρκετες σειρες την καθε φορα αρκετα αξιοπιστο

http://family.webshots.com/album/559774162ChIHeY?vhost=family

πολύ μου αρέσει αυτό το θεμα και δύσκολα στις μέρες μας βρίσκεις ανθρώπους να το υιοθετούν και να το πιστεύουν, μια και οι πιο πολύ προτιμούν την εύκολη λύση της "εκπαίδευσης" του μωρού.

Το Attachment parenting φιλοσοφία διαπαιδαγώγησης. Βασικός εμπνευστής του είναι ο Dr Sears. Στηρίζεται σε 7 Bʼs .

http://www.askdrsears.com/html/10/t130300.asp

Tα 7 B:

1. Επαφή της μαμάς με το μωρό τη στιγμή της γέννας (Birth bonding)

Δυστυχώς στα μαιευτήρια στην Ελλάδα αυτό δε γίνεται, η μαμά παίρνει το μωρό πολύ μετά τη γέννησή του. Ιδιαίτερα αν χρειάζεται να συνέλθει από νάρκωση μπορεί να περάσουν πολλές ώρες και να μην το έχει πάρει στην αγκαλιά της.

2. θηλασμός (Breastfeeding)Η μαμά να θηλάζει το μωρό όσο το δυνατόν περισσότερο από την στιγμή της γέννησης μέχρι όσο θέλουν και οι 2

3. να φοράς το μωρό σου σε μάρσιπο αγκαλιάς (Babywearing ) .

Το μωρό τον πρώτο καιρό της ζωής του δεν μπορεί να καταλάβει ότι είναι ανεξάρτητο άτομο. Πιστεύει ότι είναι προέκταση της μαμάς του. Για το λόγο αυτό θέλει να είναι συνέχεια στην αγκαλιά της μαμάς του. Όχι για να την εκμεταλλευτεί αλλά για να νιώσει ασφάλεια και μέσα από την ασφάλεια αυτή να αρχίσει να αντιμετωπίζει τον κόσμο και να ανακαλύψει τον εαυτό του. Ο Sears υποστηρίζει ότι είναι λίγο βάρβαρο από τη μια το μωρό να βρίσκεται για 9 μηνες στην κοιλιά της μαμάς του, να ακούει τον χτύπο της καρδιάς της, να νιώθει την κίνηση της, να ακούει τη φωνή της και μετά τη γέννηση να είναι σε ένα καρότσι χωρίς τίποτα από τα παραπάνω.

Εμένα προσωπικά το babywearing με έχει βοηθήσει πολύ και το πιστεύω πολύ

4. Ύπνος μαζί ή έστω κοντά με το μωρό (Bedding close to baby).

Όπως μας αρέσει να τρώμε-πηγαίνουμε βόλτα-παίζουμε με τα παιδιά μας, το δέσιμο αυτό μπορεί να συνεχίζεται και τη νύχτα στο «family bed». Δεν είναι κακό να κοιμάσαι με το μωρό σου. Είναι και αυτός ένας τρόπος επικοινωνίας

Περισσότερα για το θέμα αυτό μπορείτε να διαβάσετε εδώ:

http://www.oneira.gr/main.php?p=138&more=1&page=1

5. Να δίνεις αξία στο κλάμα του μωρού, να εισαι εκεί σα γονιος και με το χαδι και την αγκαλιά να προσπαθήσεις να επικοινωνήσεις μαζί του.Να μην το αγνοείς, αφήνοντας το μόνο του να κλαίει (Belief in the language value of your baby's cry.)

6. Να προσέχεις τους "ειδικούς" που αντιμετωπίζουν το μωρό σα να είναι κατοικίδιο και να πρέπει να το εκπαιδεύσεις γιατί αυτό ήρθε στον κόσμο να σε τυρρανήσει. Συνήθως οι συμβουλές των ειδικών είναι να μην το παίρνεις αγκαλιά και να το αφήνεις και λίγο να κλαίει γιατί ανοίγουν τα πνευμόνια(Beware of baby trainers)

7. Ισορροπία στις ανάγκες του παιδιού και στις ανάγκες τις ατομικές, τα ενδιαφέροντα της μαμάς και τις ισορροπίες της οικογένειας (Balance)

Για να θεωρηθεί οτι ένας γονιός ακολουθεί τη φιλοσοφία του attachment δεν είναι απαραίτητο να ακολουθεί όλα τα παραπάνω.

Υιοθετεί ότι νιωθει ότι του ταιριαζει, ότι όχι.. το απορρίπτει

Για παράδειγμα μια μαμά που δεν έχει θηλάσει, μπορεί να είναι εξίσου attached. είναι πολύ ευελικτη θεωρία.

Το μωρό τον πρώτο καιρό της ζωής του δεν μπορεί να καταλάβει ότι είναι ανεξάρτητο άτομο.

ναι.

και όταν φτάσει στην ωριμότητα να καταλαβαίνει πλέον ότι δεν είναι κομμάτι της μαμάς αλλά ανεξάρτητο όν, τότε αρχίζει η φάση της προσκόλλησης...! για αυτό ξαφνικά εκεί που δεν είχε άγχος, έχει με το παραμικρό, και για αυτό είναι σημαντικό να υπάρχει κατανόηση για αυτό.

ευχαριστούμε eyapap για τα στοιχεία αυτά.

Πολύ χρήσιμες οι συμβουλές ...

Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι...

Η πατρότητα του attachment theory ανήκει στον Bowlby, που αφιέρωσε μεγάλο μέρος του ερευνητικού του έργου σε αυτό...

http://en.wikipedia.org/wiki/John_Bowlby

John Bowlby (February 26, 1907 - September 2, 1990) was a British psychoanalyst, notable for his interest in child development and his pioneering work in attachment theory.

Melanie Klein during his psychoanalytic training. She was his supervisor, however they had different views about the role of the mother in the treatment of a three-year-old boy. Specifically and importantly, Klein stressed the role of the child's fantasies about his mother, and Bowlby emphasized the actual history of the relationship.

The most famous and enduring work of John Bowlby was theorizing about attachment styles of infants with primary caretakers. He observed and generalized from his observations, and hence developed a scientific theory (attachment theory). In his view, attachment behavior was an evolutionary survival strategy for protecting the infant from predators, and attachment theory reflects that. Mary Ainsworth, a student of Bowlby’s, further extended and tested his ideas, and in fact played the primary role in suggesting that several attachment styles existed.

Ο Sears, αρκετά μεταγενέστερος, είναι παιδίατρος που δέχθηκε τη θεωρία αλλά δε νομίζω ότι έκανε έρευνα στην ψυχανάλυση ή τη ψυχολογία.

το attachment μεταφράζεται ως "προσκόλληση". Ο όρος στην καθομιλουμένη έχει αρνητική σημασία και είναι παρεξηγημένος πολύ.

Σύμφωνα με τη θεωρία όλα τα παιδιά προσκολούνται σε αυτόν που κυρίως τα μεγαλώνει (συνήθως η μητέρα), υπάρχει η ασφαλής προσκόλληση (αυτή που ευχόμαστε να έχει κάθε παιδί), η ανασφαλής προσκόλληση η οποία υποδιαιρείται σε προσκόλληση με άγχος και αποφυγή και σε προσκόλληση με άγχος και αντίσταση.

Για να θεωρηθεί οτι ένας γονιός ακολουθεί τη φιλοσοφία του attachment δεν είναι απαραίτητο να ακολουθεί όλα τα παραπάνω.

Υιοθετεί ότι νιωθει ότι του ταιριαζει, ότι όχι.. το απορρίπτει

Ο Sears καταλαβαίνει ότι αν μία μητέρα δεν μπορεί να ανταποκριθεί πλήρως στo να δημιουργήσει μια ασφαλή σχέση προσκόλησης με το παιδί της, αυτό συμβαίνει γιατί και η ίδια όταν ήταν παιδί δεν της δόθηκε η ευκαιρία μιας τέτοιας σχέσης. Ξέρει ότι η μητέρα δεν ένιωσε ποτέ την αποδοχή που της άξιζε. Ο ίδιος λοιπόν υιοθετεί τη στάση της αποδοχής, αποδέχεται ο ίδιος τη μητέρα όπως είναι και μέσα από αυτό τη βοηθάει τη μητέρα να μπορέσει να προσφέρει κάτι περισσότερο στο παιδί της. Είναι σίγουρος ότι αν ο ίδιος σταθεί επικριτικός τότε σίγουρα η μητέρα θα προσφέρει λιγότερα από όσα πραγματικά μπορεί. Όλοι αποδίδουμε καλυτερα εκεί που μας αποδέχονται και χειρότερα εκεί που δεν μας αποδέχονται...

Με τη στάση τους ο Sears προσπαθεί να δημιουργήσει μια σχέση εμπιστοσύνης με τη μητέρα...

Αυτός ως ωφείλει είναι ελαστικός και καταλαβαίνει ότι όπως και ο ίδιος έτσι κι εμείς είμαστε βαθιά ατελείς. Ο καθένας μας με τις ατέλειές του μπορεί να προσφέρει το καλύτερο δυνατό για το παιδί του. Αυτό το καλύτερο δυνατό δεν είναι ίδιο για τον καθένα. Αυτό που προσπαθεί να κάνει ο Sears είναι να βγάλει από τον κάθε γονέα τον καλύτερο εαυτό του, τον ενθαρύνει να ανταποκριθεί όσο μπορεί στις ανάγκες του παιδιού του.

Όσο περισσότερο τόσο καλύτερο!

Για παράδειγμα μια μαμά που δεν έχει θηλάσει, μπορεί να είναι εξίσου attached.

 

είναι πολύ ευελικτη θεωρία.

Η ίδια η θεωρία δεν είναι ελαστική ή ανελαστική, εμείς οφείλουμε να είμαστε ελαστικοί με τους άλλους ανθρώπους και κυρίως ανοιχτοί στα παιδιά μας.

Υποστηρίζουμε τη μητέρα που δεν θηλάζει όχι γιατί μπορεί να είναι το ίδιο attached αλλά για να προσφέρει όσα περισσότερα μπορεί από τα υπόλοιπα και να αφήσει λιγότερα κενά.

Ακόμη και ορμονικά (λόγω της προλακτίνης) δεν μπορεί να είναι το ίδιο... Έχουν γίνει μελέτες, έχουν δημοσιευτεί και τις έχει υιοθετήσει και ο Π.Ο.Υ. Οι μελέτες αυτές δείχνουν ότι οι μητέρες που θηλάζουν κάνουν περισσότερες ώρες βλεμματική επαφή με τα μωρά τους, τους μιλάνε περισσότερο... κτλ που είναι ενδείξεις αυξημένης επικοινωνίας και ασφαλούς προσκόλησης.

Αγλαΐα έγραψε:

Υποστηρίζουμε τη μητέρα που δεν θηλάζει όχι γιατί μπορεί να είναι το ίδιο attached αλλά για να προσφέρει όσα περισσότερα μπορεί από τα υπόλοιπα και να αφήσει λιγότερα κενά.

 

Ακόμη και ορμονικά (λόγω της προλακτίνης) δεν μπορεί να είναι το ίδιο... Έχουν γίνει μελέτες, έχουν δημοσιευτεί και τις έχει υιοθετήσει και ο Π.Ο.Υ. Οι μελέτες αυτές δείχνουν ότι οι μητέρες που θηλάζουν κάνουν περισσότερες ώρες βλεμματική επαφή με τα μωρά τους, τους μιλάνε περισσότερο... κτλ που είναι ενδείξεις αυξημένης επικοινωνίας και ασφαλούς προσκόλησης.

'Εχει δίκιο η Αγλαΐα. Θήλασα το 1ο και το 3ο παιδί μου 7 μήνες με συμπλήρωμα, ενό το 2ο 9 μήνες τους 6 πρώτους αποκλειστικά. Τα 2 παιδιά στα οποία έδινα συμπλήρωμα, τα άφηνα με μεγάλη άνεση στη γιαγιά από νωρίς, ενώ βαρυγκομούσα σχετικά πιο εύκολα όταν η φροντίδα τους γινόταν δύσκολη και απαιτητική (κολικοί ή άλλες δύσκολες φάσεις). Αντίθετα σ' αυτό που είχα θηλάσει αποκλειστικά δεν μπορούσα-δεν ήθελα να το αφήσω ακόμη και πολύ καιρό μετά τον αποθηλασμό και γενικά ήμουν πολύ πιο υπομονετική στη φροντίδα του. Είναι βέβαια η προσωπική μου εμπειρία, αλλά η ένταση των συναισθημάτων μου και οι αντοχές μου ήταν πολύ διαφορετικές, το ίδιο και η ικανοποίηση που έπαιρνα από το μεγάλωμα των παιδιών μου, ήταν μεγαλύτερη σ' αυτό που θήλαζα αποκλειστικά.

Βρήκα αυτό το blog τυχαία και είπα να σας το δώσω. Έχει και μετάφραση από τον Dr. Sears...

http://mamalydia.wordpress.com/tag/attachment-parenting/

...

http://www.attachmentparenting.org/faq/

...

το λινκ δε δουλευει. μηπως εχει αλλαξει κατι? μου εμφανιζει HTPP 404 - δεν βρεθηκε..

edit admin αυτό ειναι το σωστό λινκ

http://www.attachmentparenting.org/faq/

αν και τώρα ανακάλυψα το συγκεκριμένο τόπικ είμαι πολύ χαρούμενη γιατί πολλά από αυτά τα κάνουμε (ο καλός μου κι εγώ) από ένστικτο και μου κάνει εντύπωση που η Κάτια έχει σχεδόν όλα τα χαρακτηριστικά που γράφοντε

στο "Η Ανταμοιβή: Οι 6 παρατηρήσεις μας για το πώς “βγαίνουν” τα παιδιά που ανατράφηκαν με τη μέθοδο Attachment Parenting"

που διάβασα στο http://mamalydia.wordpress.com/tag/attachment-parenting/

ευχαριστώ πολύ γιατί και από τα άλλα λίνκ θα πάρω πολλές χρήσιμες πληροφορίες ...

Καλή η προσκόλληση, αλλά πότε έρχεται η ώρα της ανεξαρτητοποίησης και με ποιον τρόπο;

Και πώς διαχωρίζουμε την καλή από την κακή προσκόλληση;

Το παιδί όταν αρχίσει να κοινωνικοποιείται, να έρχεται σε επαφή με άλλα παιδιά και άλλους ενηλικές, παύει να είναι τόσο προσκολλημένο με τη μάνα. Για την ακρίβεια μετατοπίζεται η προσκόλληση του σιγά σιγά από τη μάνα στη νηπιαγωγό. Η καλή προσκόλληση είναι όταν το παιδί αναζητά τη βλεμματική επαφή, κλαίει όταν ο δεσμός του φεύγει από το χώρο. Η κακή προσκόλληση είναι όταν το παιδί δεν αναζητά βλεμματική επαφή, όταν ο δεσμός του το παίρνει αγκαλιά εξακολουθεί να κλαίει.

an endiaferei tous admin na iparxei kai i elliniki metafrasi tis selidas sto forum, peite mou, mporo na voithiso, eimai mtfstria

ATTACHMENT PARENTING κι εμεις φανατικα!

Πακετο με θηλασμο, co-sleeping, sling και αγκαλια.

Δεν ξερουμε τι θα πει μπιμπερο, παρκο και ριλαξ!

Κι ολα τα εμαθα εδω!

Σας ευχαριστω πολυ- πολυ!

Παραθετω κι εδω το μηνυμα που εχω γραψει και αλλου γιατι το βρισκω πολυ ενδιαφερον και σχετικο, και πρεπει να το διαβασουν οσο περισσοτερες μανουλες γινεται.

ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΞΕΛΙΞΗ: Η ανάπτυξη του εγκεφάλου και το τίμημα της όρθιας στάσης.

ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΑΠΟ: http://politikokafeneio.com/epistimi/afieroma080205.htm

«Και μπορεί η όρθια στάση μας να ήταν η αιτία που καταφέραμε κι αναπτύξαμε ένα μεγάλο και ευφυή εγκέφαλο, όμως ο εγκέφαλος αυτός σπάνια σκέφτεται τι μπορεί να πήγε λάθος σ' όλη την εξελικτική διαδικασία.

Το πιο σοβαρό πρόβλημα που δημιουργήθηκε στον άνθρωπο λόγω της υιοθέτησης της όρθιας στάσης είναι ο τοκετός. Μόνο στους ανθρώπους η διαδικασία αυτή είναι τόσο δύσκολη. Τα άλλα ζώα μπορεί να έχουν κάποιες επιπλοκές, στη συνέχεια όμως τα περισσότερα θηλυκά των άλλων θηλαστικών ειδών ούτε ακινητοποιούνται ούτε τραυματίζονται, όπως οι ατυχείς ανθρώπινοι συγγενείς τους. Οι δυσκολίες στη γέννα είναι αποτέλεσμα της διεύρυνσης του εγκεφάλου μας κατά τη διάρκεια της εξέλιξης.

Εάν λοιπόν είναι καλό να έχουμε μεγάλο εγκέφαλο, κι από ό,τι φαίνεται είναι, τότε έπρεπε να βρεθεί μια λύση με τη γέννα. Μια λύση θα μπορούσε να ήταν να μεγαλώσει και ν' ανοίξει η λεκάνη της γυναίκας. Όμως κάτι τέτοιο θα μας έκανε να χάναμε αυτό που κερδίσαμε ύστερα από τόσα εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης, δηλαδή την όρθια στάση μας.

Κι αυτό γιατί μια μεγάλη λεκάνη θα μας υποχρέωνε να αλλάξουμε το βάδισμά μας και να περπατάμε με αυτό τον ανισόρροπο τρόπο που περπατούν μερικά ζώα, όταν τύχει και πατήσουν λίγο στα δυο πόδια τους. Αλλά αυτό δεν αποτελεί λύση.

Στην εξέλιξη του ανθρώπου το πρόβλημα λύθηκε μερικώς με τον περιορισμό της περιόδου εγκυμοσύνης στους 9 μήνες (βλέπε Δάιμοντ). Έτσι τα μωρά γεννιούνται πριν ο εγκέφαλός τους μεγαλώσει τόσο, ώστε να υπάρξει πρόβλημα. Επιπλέον το κρανίο του μωρού είναι εφοδιασμένο με ευέλικτα, μαλακά, από χόνδρους, μέρη, που μπορούν να προσαρμοστούν τη στιγμή της γέννας στο ιδιαίτερα μικρό άνοιγμα της μήτρας. Εξ ου και το ιδιαίτερο, σαν κώνος, σχήμα του κεφαλιού του νεογέννητου.

Όμως οι 9 μήνες εγκυμοσύνης είναι μια μικρή χρονική περίοδος σχετικά με το χρόνο που απαιτείται για την πλήρη ανάπτυξη του εγκεφάλου ενός παιδιού (ΣΗΜ. mlne: ΠΕΡΙΠΟΥ ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΚΟΜΑ). Το να γεννηθεί λοιπόν πριν αναπτυχθεί πλήρως ο εγκέφαλός του έχει ως μειονέκτημα μια πολύ μεγάλη περίοδο εξάρτησης του μωρού από τους γονείς.

Το οποίο βέβαια σήμερα δεν αποτελεί τεράστιο πρόβλημα. Όμως φανταστείτε στο πολύ μακρινό παρελθόν τι πρόβλημα ήταν για τους προγόνους ένα μωρό, όταν θα έπρεπε να κυνηγήσουν για να εξασφαλίσουν την τροφή τους. Κι σε άλλα ζώα υπάρχει εξάρτηση των μωρών από τους γονείς, αλλά όχι για τόσο μεγάλη χρονική περίοδο όπως σε εμάς.

Και οι άνθρωποι δεν είμαστε το ίδιο εφοδιασμένοι με τα ζώα όσον αφορά την επιβίωση και τη μεταφορά των μωρών. Δεν έχουμε ουρά από όπου θα μπορούσε να πιαστεί το παιδί. Όταν το παιδί αρχίζει να μπουσουλάει, η μητέρα πρέπει να το βαστήξει στα χέρια της. Ο πρόωρος χαμός της ουράς κατά τη διάρκεια της εξέλιξης (ούτε οι πίθηκοι ούτε ο αυστραλοπίθηκος είχαν ουρά) μπορεί μεν να στέρησε τα αρπαχτικά ζώα από μια εύκολη λεία (τα μωρά), αλλά είχε αποτέλεσμα οι γονείς να χάσουν ένα είδος φυσικού λουριού με τα παιδιά τους.»

Τα μωρά μας γεννιούνται ανώριμα και πλήρως εξαρτημένα από εμάς. Αφήνουν πρόωρα το φιλόξενο περιβάλλον της μήτρας, ενώ θα άπρεπε να παραμείνουν εκεί για τουλάχιστον έναν χρόνο ακόμα, μέχρι να αναπτυχθεί πλήρως ο εγκέφαλος τους. Και υπάρχουν κάποιοι που μας συμβουλεύουν για «ανεξαρτητοποίηση»??? του ανώριμου βρέφους, όταν αυτό είναι πλήρως εξαρτημένο από εμάς.

Η θέση των μωρών είναι στην αγκαλιά της μάνας τους, είτε είναι ξύπνια, είτε κοιμούνται.

κορυφαίο!!!!!!!!!!!!!

Εχετε αναρωτηθει ποτε πως ανετρεφαν τα παιδια τους οι ανθρωποι προτου εκπολιτιστουν;

Ποια ηταν η συνηθης διαρκεια του θηλασμου και ποσο δεμενες ηταν οι μητερες με τα παιδια τους;

Διαβαστε αυτο το πολυ ενδιαφερον αρθρο:

"Η αγνότητα των πρωτόγονων"

http://gr.contrainfo.espiv.net/2011/03/25/h-agnothta-twn-prwtogonwn/

Ευτυχως, που εκπολιτιστηκαμε και κανουμε ερευνες επι ερευνων, για να ξαναανακαλυψουμε τις σωστες πρακτικες.

Εχετε αναρωτηθει ποτε πως ανετρεφαν τα παιδια τους οι ανθρωποι προτου εκπολιτιστουν;

Ποια ηταν η συνηθης διαρκεια του θηλασμου και ποσο δεμενες ηταν οι μητερες με τα παιδια τους;

 

Διαβαστε αυτο το πολυ ενδιαφερον αρθρο:

 

"Η αγνότητα των πρωτόγονων"

 

http://gr.contrainfo.espiv.net/2011/...wn-prwtogonwn/

 

Ευτυχως, που εκπολιτιστηκαμε και κανουμε ερευνες επι ερευνων, για να ξαναανακαλυψουμε τις σωστες πρακτικες.

Μα, έχεις δίκιο. Εγώ δυστυχώς θήλασα λίγο, αλλά κοιμόμαστε ακόμα μαζί! Και κοιμόμαστε καλά...

Το link, δεν ανοίγει.

Μα, έχεις δίκιο. Εγώ δυστυχώς θήλασα λίγο, αλλά κοιμόμαστε ακόμα μαζί! Και κοιμόμαστε καλά...

 

Το link, δεν ανοίγει.

Το διορθωσα, ξαναδοκιμασε

Θα ήθελα πληροφορίες για τη συγκεκριμένη μέθοδο, στα ελληνικά!! Δεν βρίσκω κάτι συγκεκριμένο στο φόρουμ..όποια το έχει ψάξει ας με ..φωτίσει! Ευχαριστώ!