ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ & ΑΣΧΗΜΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ

Κοριτσια σας "πολεμουν" οι ορμονες σας, γιαυτο αισθανεστε ετσι. Στη συντριπτικη πλειοψηφια των γυναικων αυτα τα συναισθηματα αργουν να εξαφανιστουν, γιατι μην ξεχναμε και το διαστημα της λοχειας, εκτος της κυησης.

Θα ειστε σε θεση να κρινετε αν τελικα "ειστε καταλληλες για μητερες" και τα σχετικα, μονο εαν γεννησετε και μπει η ζωη σας ξανα σε μια ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ, που στις περισσοτερες γυναικες με τον καιρο λειτουργει ΘΕΤΙΚΑ!!!

Υπομονη, αισιοδοξια, οχι αγχος και ολα θα πανε καλα!!!

Με το καλο τα νινακια σας!!!

ΑΧ μακάρι ''κοαlακi'' μακαρι να είναι απλά οι ορμόνες,αν είμαι όμως έτσι τώρα όταν γεννήσω πως θα είμαι ????φοβάμαι μην πάθω καμιά επιλόχεια κατάθλιψη!!!!

Καλη σας ημερα! Φανταζομαι πως ειναι απολυτως φυσιολογικο ολο αυτο. Εγω θα πω για μενα, που αισθανομαι τα ακριβως αντιθετα!! Οτι μολις με το καλο γεννησω(απριλη) και 40ησω, θα εχω τον μπεμπη ολο στις βολτες και με κοσμο και παρεα και και και , χιλια δυο! Πολυ φοβαμαι ομως πως με ολα αυτα που διαβαζω θα μου ερθει ντουβρουτζας μολις ερθει το μωρο γιατι σε καμια περιπτωση δεν ειναι ολα τοσο ροδινα και ευκολα(για αρχη παντα) Νομιζω πως το παν ειναι να μην ειμαστε οι νιωθουμε μονες κατα την διαρκεια της εγκυμοσυνης και μετα εννοειται!

Μαζί γεννάμε ''mairy_lou''και εγώ Απρίλιο ...είναι πολύ ωραίο το ότι νιώθεις τόσο ωραία !!!Πραγματικά πιστεύω πως το μετά εξαρτάται πολύ και από εμάς τις ίδιες!!!Αν το πάρεις χαλαρά και είσαι και ήρεμος άνθρωπος όλα καλά θα πάνε....αν όμως είσαι στην τσίτα(εγώ), αγχώνεσαι (εγώ) για τα πάντα και είσαι και λίγο απαισιόδοξη(κάτι που δεν το είχα πρίν την εγκυμοσύνη....τώρα το απέκτησα )τότε νομίζω ...δύσκολα τα πράγματα...!Όλοι οι φόβοι μου νομίζω ότι προέρχονται από όλα αυτά που ακούω και που έχω ακούσει κατα καιρούς..κυρίως από φίλες και γνωστούς που γέννησαν πρόσφατα...όλοι είναι μεσα στην γκρίνια,στο άνχος και αν τους ρωτήσεις(εγώ τουλάχιστον το έκανα δυστυχώς)σου λένε με χαιρέκακο ύφος ''χαχα..θα τα ζήσεις και εσύ τώρα να δείς τι ωραία που είναι''και εκεί είναι που τρομάζω και λέω...''πραγματικά λές να είναι τόσο δύσκολο τελικά????'' Και το κορυφαίο που εμένα μ έριξε σε βαθιές σκέψεις ήταν την προηγούμενη εβδομάδα που είχα πάει στον γιατρό μου και ήταν η βοηθός του εκεί και πιάσαμε συζήτηση ,και απλά τις ανέφερα ότι όταν με το καλό γεννήσω θα συνεχίσω τις σπουδές μου ως γυμνάστρια για να πάρω το χαρτί μου και γυρνάει και μου λέει με γελάκι ''δε νομίζω ότι θα το καταφέρεις κάτι τέτοιο ,χρόνος δεν θα σου μένει για τίποτα ούτε για να χτενιστείς που λέει ο λόγος...'' ...και γυρνάει ο άντρας μου και της λέει''μπά έχει πείσμα ..θα τα καταφέρει''και απαντάει με το ίδιο υφάκι''καλά..καλά...αν εσένα σου μένει χρόνος..που δεν το νομίζω...τότε έλα να μου το πείς και εμένα''....να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη κοπέλα έχει γεννήσει πριν ένα χρόνο!!!!!!!!!!!Πως λοιπόν να μην πέσω εγώ σε κατάθλιψη?????

Συγνώμη αν σας κούρασα!!!

Μαζί γεννάμε ''mairy_lou''και εγώ Απρίλιο ...είναι πολύ ωραίο το ότι νιώθεις τόσο ωραία !!!Πραγματικά πιστεύω πως το μετά εξαρτάται πολύ και από εμάς τις ίδιες!!!Αν το πάρεις χαλαρά και είσαι και ήρεμος άνθρωπος όλα καλά θα πάνε....αν όμως είσαι στην τσίτα(εγώ), αγχώνεσαι (εγώ) για τα πάντα και είσαι και λίγο απαισιόδοξη(κάτι που δεν το είχα πρίν την εγκυμοσύνη....τώρα το απέκτησα )τότε νομίζω ...δύσκολα τα πράγματα...!Όλοι οι φόβοι μου νομίζω ότι προέρχονται από όλα αυτά που ακούω και που έχω ακούσει κατα καιρούς..κυρίως από φίλες και γνωστούς που γέννησαν πρόσφατα...όλοι είναι μεσα στην γκρίνια,στο άνχος και αν τους ρωτήσεις(εγώ τουλάχιστον το έκανα δυστυχώς)σου λένε με χαιρέκακο ύφος ''χαχα..θα τα ζήσεις και εσύ τώρα να δείς τι ωραία που είναι''και εκεί είναι που τρομάζω και λέω...''πραγματικά λές να είναι τόσο δύσκολο τελικά????'' Και το κορυφαίο που εμένα μ έριξε σε βαθιές σκέψεις ήταν την προηγούμενη εβδομάδα που είχα πάει στον γιατρό μου και ήταν η βοηθός του εκεί και πιάσαμε συζήτηση ,και απλά τις ανέφερα ότι όταν με το καλό γεννήσω θα συνεχίσω τις σπουδές μου ως γυμνάστρια για να πάρω το χαρτί μου και γυρνάει και μου λέει με γελάκι ''δε νομίζω ότι θα το καταφέρεις κάτι τέτοιο ,χρόνος δεν θα σου μένει για τίποτα ούτε για να χτενιστείς που λέει ο λόγος...'' ...και γυρνάει ο άντρας μου και της λέει''μπά έχει πείσμα ..θα τα καταφέρει''και απαντάει με το ίδιο υφάκι''καλά..καλά...αν εσένα σου μένει χρόνος..που δεν το νομίζω...τότε έλα να μου το πείς και εμένα''....να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη κοπέλα έχει γεννήσει πριν ένα χρόνο!!!!!!!!!!!Πως λοιπόν να μην πέσω εγώ σε κατάθλιψη?????

Συγνώμη αν σας κούρασα!!!

Νομιζω οτι δεν υπαρχει λογος να μαςτρομοκρατουν λογια τριτων και υποθετικες σκεψεις!!! Οταν ερθουν ολα με το καλο θα κυλισουν ολα μονα τους οπως και να χει !!Και οσο για το θα εχουμε χρονο να κανουμε εχει να κανει με το τι θελουμε εμεις και πως να κοντρολαρουμε τον χρονο μας! Αγχος δε θελει !!!

αχ...τι συμπαράσταση βρήκα στα μηνύματά σας; είμαι κι εγώ στα μαύρα πανιά...τη μέρα που έμαθα ότι είμαι έγκυος; μου ερχόταν να τους βρίσω όλους...ενώ είμαστε παντρεμένοι 3 χρόνια (το καλοκαίρι τα κλείνουμε) και όλο λέγαμε να κάνουμε ένα παιδάκι κι όλο αναβαλόταν (1ο-2ος χρόνος ανεργία, 3ος ένα θέμα δικό μου με ινομύωμα που τακτοποιήθηκε) και τα έπαιρνα με τις αναβολές....τώρα...δεν πετάω στα σύννεφα. το θέμα μου είναι λίγο πολύπλοκο...ο άντρας μου έχει ένα θέμα με τα νεφρά που ψάχνουμε να βρούμε που οφείλεται...έχω αναφερθεί σε αυτό και σε άλλα θέματα. και το ότι πάμε με αυτό το θέμα στα τυφλά και ψάχνοντας με γεμίζει ανασφάλεια. ακούσαμε και τώρα τελευταία που πήραμε για κάποιο λόγο δεύτερη γνώμη για κακοήθεια και τρελάθηκα. το θέμα με εμένα είναι ότι μένω πάντα στην πιο αρνητική προοπτική και όχι σε αυτό που λέει ο γιατρός που τον βλέπει 2 χρόνια και υποθέτω ξέρει καλύτερα ή στο γεγονός ότι 2 χρόνια η κατάστασή του βελτιώθηκε και σταθεροποιήθηκε....και ξεκινώντας από εκεί κάνω σκέψεις όπως....αν συμβεί κάτι στον άντρα μου θα τα καταφέρω μόνη μου με το παιδί; κι αν είναι κάτι κληρονομικό και το πάρει και το παιδί; και μήπως αφού αγχώνομαι τόσο υπερβολικά και όλοι μου λένε ότι είμαι παράλογη γιατί ακούω και με φοβίζει ο γιατρός που μου μίλησε για κακοήθεια εμφανώς για να μου πάρει τα λεφτά κι όχι αυτός που τον παρακολουθεί 2 χρόνια χωρίς να παίρνει επίσκεψη, οπότε δε λέει τίποτα από συμφέρον, δε γίνω καλή μάνα και κάνω το παιδάκι μου ψυχωτικό;

όλα αυτά σκέφτομαι κι εγώ...και περνάω μαύρες μέρες. και ξέρω ότι είμαι αχάριστη!! γιατί είμαι στην 7η εβδομάδα, δεν έχω κανένα σύμπτωμα εκτός από την καθυστέρηση και το κυριότερο....το μωρό ήρθε τον πρώτο μήνα που προσπαθήσαμε και θα γεννηθεί την καταλληλότερη εποχή για τη δουλειά μου ( έχω φροντιστήριο και με βολεύει ο ιούλιος γιατί δε θα χρειαστεί να το κλείσω. θα πάρω μια κοπέλα για βοηθεια τους τελευταίους μήνες και θα μπορώ πιστεύω να πηγαίνω να ελέγχω τα πράγματα). και μόνο από αυτό θα έπρεπε να σκέφτομαι ότι αφού ο Θεός με βοηθάει τόσο....είναι σημάδι ότι όλα θα πάνε καλά....

στην περίπτωσή μου πιστεύω ότι είχα τη φοβία για τον άντρα μου από πριν κι ήρθαν οι ορμόνες και την εκτόξευσαν....ελπίζω να περάσει σύντομα!!!!!!!!!!!!!

αχ...τι συμπαράσταση βρήκα στα μηνύματά σας; είμαι κι εγώ στα μαύρα πανιά...τη μέρα που έμαθα ότι είμαι έγκυος; μου ερχόταν να τους βρίσω όλους...ενώ είμαστε παντρεμένοι 3 χρόνια (το καλοκαίρι τα κλείνουμε) και όλο λέγαμε να κάνουμε ένα παιδάκι κι όλο αναβαλόταν (1ο-2ος χρόνος ανεργία, 3ος ένα θέμα δικό μου με ινομύωμα που τακτοποιήθηκε) και τα έπαιρνα με τις αναβολές....τώρα...δεν πετάω στα σύννεφα. το θέμα μου είναι λίγο πολύπλοκο...ο άντρας μου έχει ένα θέμα με τα νεφρά που ψάχνουμε να βρούμε που οφείλεται...έχω αναφερθεί σε αυτό και σε άλλα θέματα. και το ότι πάμε με αυτό το θέμα στα τυφλά και ψάχνοντας με γεμίζει ανασφάλεια. ακούσαμε και τώρα τελευταία που πήραμε για κάποιο λόγο δεύτερη γνώμη για κακοήθεια και τρελάθηκα. το θέμα με εμένα είναι ότι μένω πάντα στην πιο αρνητική προοπτική και όχι σε αυτό που λέει ο γιατρός που τον βλέπει 2 χρόνια και υποθέτω ξέρει καλύτερα ή στο γεγονός ότι 2 χρόνια η κατάστασή του βελτιώθηκε και σταθεροποιήθηκε....και ξεκινώντας από εκεί κάνω σκέψεις όπως....αν συμβεί κάτι στον άντρα μου θα τα καταφέρω μόνη μου με το παιδί; κι αν είναι κάτι κληρονομικό και το πάρει και το παιδί; και μήπως αφού αγχώνομαι τόσο υπερβολικά και όλοι μου λένε ότι είμαι παράλογη γιατί ακούω και με φοβίζει ο γιατρός που μου μίλησε για κακοήθεια εμφανώς για να μου πάρει τα λεφτά κι όχι αυτός που τον παρακολουθεί 2 χρόνια χωρίς να παίρνει επίσκεψη, οπότε δε λέει τίποτα από συμφέρον, δε γίνω καλή μάνα και κάνω το παιδάκι μου ψυχωτικό;

 

όλα αυτά σκέφτομαι κι εγώ...και περνάω μαύρες μέρες. και ξέρω ότι είμαι αχάριστη!! γιατί είμαι στην 7η εβδομάδα, δεν έχω κανένα σύμπτωμα εκτός από την καθυστέρηση και το κυριότερο....το μωρό ήρθε τον πρώτο μήνα που προσπαθήσαμε και θα γεννηθεί την καταλληλότερη εποχή για τη δουλειά μου ( έχω φροντιστήριο και με βολεύει ο ιούλιος γιατί δε θα χρειαστεί να το κλείσω. θα πάρω μια κοπέλα για βοηθεια τους τελευταίους μήνες και θα μπορώ πιστεύω να πηγαίνω να ελέγχω τα πράγματα). και μόνο από αυτό θα έπρεπε να σκέφτομαι ότι αφού ο Θεός με βοηθάει τόσο....είναι σημάδι ότι όλα θα πάνε καλά....

 

στην περίπτωσή μου πιστεύω ότι είχα τη φοβία για τον άντρα μου από πριν κι ήρθαν οι ορμόνες και την εκτόξευσαν....ελπίζω να περάσει σύντομα!!!!!!!!!!!!!

Καταρχας κοριτσι μου σου ευχομαι να εχεις μια ομορφη εγκυμοσυνη !! Με το καλο το νινακι σου !! Και ευχομαι να ειναι ολα καλα με τον αντρα σου .Οτι και να ειναι , να ναι παροδικο!!

Θα τα καταφερεις ολα οταν ερθει το μικρο σου ολα θα ερθουν μονα τους! Και στο λεει μια μελλοντικη μανουλα , και οχι μια εμπειρη. Απλα εχω αισιοδοξια! Αυτο να κανεις και συ !!!

Γειά σας κορίτσια όλο αυτό το διάστημα είμαι πολύ χάλια κοντεύω 7 μηνών και δεν χαίρομαι καθόλου την εγκυμοσύνη μου όλα μου φταίνε κάτι μου λείπει το σώμα μου έχει αλλάξει εντελώς κλαίω συνέχεια με τον άντρα μου οι τσακωμοι είναι πλέον συχνοι νιώθω ότι δεν με καταλαβαίνει.Και συνέχεια σκέφτομαι να σηκωθώ να φύγω να μην με βρίσκει κανένας τι να πω εύχομαι και θέλω όταν με το καλό γεννήσω το αγοράκι μου αυτά να είναι παρελθόν.

Καλησπερα... Ασχημη διαθεση?? Νευρα?? Τι ειναι αυτο?? Ειμαι εγκυος στο πρωτο παιδακι...και δεν νιωθω πως η εγκυμοσυνη ειναι η πιο ευτυχισμενη περιοδος στη ζωη μου.. Εκτος απο στιγμες που χαιδευω την καπως φουσκωμενη κοιλιτσα μου και χαμογελαω.. Σαν να ανυπομονω..υπεφερα απο αγχωδη διαταραχη τα τελευταια 11 χρονια... Με φαρμακευτικη αγωγη τα 2 τελευταια.   Εννοειται πως επελεξα να σταματησω καθε βοηθημα..αυτο με αναγκασε να σταματησω και τη δουλεια μου...κ γενικοτερα να κλειστω καπως στον εαυτο μου.. Μηδαμινη ορεξη για δραστηριοτητες...κλαμματα και πανικος...συχνα!ευχομαι να περασει γρηγορα κ να καταφερω να σφιξω στην αγκαλια μου ηρεμη το μικρουλι μαε...σας κουρασα... Καλη χρονια για ολους μας

πρίν από 47 λεπτά , Ραφαηλια91 είπε:

 

Καλησπερα... Ασχημη διαθεση?? Νευρα?? Τι ειναι αυτο?? Ειμαι εγκυος στο πρωτο παιδακι...και δεν νιωθω πως η εγκυμοσυνη ειναι η πιο ευτυχισμενη περιοδος στη ζωη μου.. Εκτος απο στιγμες που χαιδευω την καπως φουσκωμενη κοιλιτσα μου και χαμογελαω.. Σαν να ανυπομονω..υπεφερα απο αγχωδη διαταραχη τα τελευταια 11 χρονια... Με φαρμακευτικη αγωγη τα 2 τελευταια.   Εννοειται πως επελεξα να σταματησω καθε βοηθημα..αυτο με αναγκασε να σταματησω και τη δουλεια μου...κ γενικοτερα να κλειστω καπως στον εαυτο μου.. Μηδαμινη ορεξη για δραστηριοτητες...κλαμματα και πανικος...συχνα!ευχομαι να περασει γρηγορα κ να καταφερω να σφιξω στην αγκαλια μου ηρεμη το μικρουλι μαε...σας κουρασα... Καλη χρονια για ολους μας

Οι αλλαγές που βιώνεις αυτή τη στιγμή και σωματικά και ψυχικά είναι τεράστιες. Δεν γνωρίζω πόσο σε επηρεάζει το θέμα άγχους που έχεις, όμως όλες μας τα νιώσαμε όλα αυτά κατά την εγκυμοσύνη. Είναι φυσιολογικό στο βαθμό που δν επηρεάζουν τόσο αρνητικά τη ζωή σου. Η εγκυμοσύνη είναι πάντα η ευκαιρία για να κλειστείς στον εαυτό σου... δεν είναι κακό, ετοιμάζεις κάτι σπουδαίο και είναι η άμυνα σου. Όμως να είσαι αισιόδοξη και να προκαλείς λίγο την τύχη σου. Μπορείς να φτιάξεις μόνη σου τη διάθεση σου. Μπορείς να κλειστείς στον εαυτό σου κάνοντας βόλτα μια ηλιόλουστη μέρα...

ευγνωμοσύνη είναι μια απ τις αγαπημένες μου λέξεις κ έννοιες... με βοηθάει το να σκέφτομαι όλα αυτά που μου μ έφερε η ζωή με όλους τους δυνατούς τρόπους και με κάναν πιο καλή κ δυνατή κ "πλούσια".

Με το καλό το νινί σου... 

Καλή χρονιά!

Καλησπερα και Καλη Χρονια!!!

Συμφωνω με τη @Vasilo πως ολες τα περασαμε λιγο η πολυ.Εγω επειδη σαν κ εσενα ημουν και ειμαι ακομη δηλαδη ανθρωπος υπερβολικα αγχωδης με κρισεις πανικου κτλ μπορω να πω οτι περασα μια εγκυμοσυνη σχετικα ηρεμη αλλα και με μελαγχολια,κλαμματα χωρις καποιο λογο και γενικα περιεργη διαθεση και ξεσπασματα.Σου συνιστω να εισαι με παρεα,να ψαχνεις τροπους να περνας ομορφα την ωρα σου,να βρισκεσαι αν ειναι δυνατον με αλλες εγκυμονουσες η μητερες.Για μενα ηταν παρηγορια να ξερω οτι αυτο που βιωνω και μου φαινεται βουνο το βιωσαν και αλλες γυναικες.Να δεις πως ολα θα πανε καλα ...η εγκυμοσυνη ειναι πολυ ομορφη περιοδος αλλα και πολυ παραξενη λογω των ορμονων μας.Δεν ειναι τιποτα..γεμισε το χρονο σου οσο το δυνατον περισσοτερο.Με το καλο το μωρο σου.

Καμια φορα ο πανικος περνα σε αλλο επιπεδο...και το αγχος σκεπαζει τα ομορφα συναισθηματα...σας ευχαριστω πολυ ολους...καλη χρονια με υγεια

On 1/2/2018 at 1:57 ΜΜ, Ραφαηλια91 είπε:

Καμια φορα ο πανικος περνα σε αλλο επιπεδο...και το αγχος σκεπαζει τα ομορφα συναισθηματα...σας ευχαριστω πολυ ολους...καλη χρονια με υγεια

Να ξερες μονο ποσο σε καταλαβαινω.....σιυ εχω στειλει μνμ.αν θελεις απαντησε μου.ευχαριστω....