Αντιμετωπιση θανατου κατοικιδίου 9χρονου κοριτσιου

Δεν ξέρω αν το γραφω στην καταλληλη κατηγορία αλλά θα ήθελα τη γνωμη σας ή την εμπειρία σας.

Η ανηψιά μου είναι 9 χρονών, Πριν 6 μήνες, πέθανε η γατούλα της. Το παιδί είχε μεγαλώσει μαζί της και την λάτρευε.. Ακόμα και μεχρι τωρα ζητούσε μια στο τόσο να πηγαίνει εκεί που τη θάψαμε για να αφήνει λουλουδια. Το παιδί ζητούσε επίμονα αλλό γατάκι και ετσι πριν 2 μήνες της πήραμε ενα μικρούλι γατάκι σχεδόν ίδιο με αυτό που έχασε και ολα κυλούσαν καλά. Δυστυχώς όμως σήμερα το γατί επεσε από το μπαλκόνι και το πάτησε αυτοκίνητο στην πυλωτή. Δεν είμασταν μπροστά στο περιστατικό αλλά δυστυχώς η μικρή ήταν αυτή που ανακάλυψε τα αίματα.. Τα ουρλιαχτα του παιδιου δεν λένε να φυγουν από το μυαλό μου..Ευτυχως που είχαν μαζέψει το γατί και δεν το είδε..Ο κυριος που το πάτησε (γείτονας) ήρθε και της μίλησε, της ζήτησε συγνωμη και όλοι μαζί προσπαθούμε από το πρωί να την ηρεμήσουμε αλλά αδικά, Κλαιει ασταμάτητα εδω και πολλές ώρες, Η καρδιά μου πάει να σπασει, Δεν ξερουμε τι να κάνουμε για να την παρηγορήσουμε... Η ερωτηση μου είναι πως πιστευετε ότι μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε και αν ενα νεο κατοικίδιο θα της έκανε καλό...Σκεφτόμουν να της πάρω ένα άλλο αλλά φοβάμαι μήπως δεν το παρει καλά ή μηπως ξαναγίνει κατι παρόμοιο και δεν θέλω το παιδί να περασει παλι τα ίδια...

Η γνώμη μου είναι να το κουβεντιάσετε με το παιδί, είναι σχετικά μεγάλο παιδάκι και υποφέρει απο μια απώλεια γιατί σ' αυτή την ηλικία μπορεί να τη συνειδητοποιήσει...Να την αφήσετε να κλάψει, να ξεσπάσει, να πενθήσει με το δικό της τρόπο...

Κι αργότερα, όταν η ίδια νοιωσει έτοιμη, μπορείτε να τη βοηθήσετε να υιοθετήσει ενα γατάκι απο τα τόσα που περιμένουν μια ζεστή αγκαλιά σαν της ανηψούλας σου...Να προτιμήσετε ενα πρώην αδεσποτάκι για να νοιώσει το κοριτσάκι ακόμα πιο όμορφα που θα σώσει ενα ζωάκι απο τη ζωή του δρόμου...

Την καταλαβαίνω πάντως...έχω περάσει πολλές φορές παρόμοιες φάσεις μικρή...Ήταν μεγάλο σοκ για εκείνη...

Η γνώμη μου είναι να το κουβεντιάσετε με το παιδί, είναι σχετικά μεγάλο παιδάκι και υποφέρει απο μια απώλεια γιατί σ' αυτή την ηλικία μπορεί να τη συνειδητοποιήσει...Να την αφήσετε να κλάψει, να ξεσπάσει, να πενθήσει με το δικό της τρόπο...

Κι αργότερα, όταν η ίδια νοιωσει έτοιμη, μπορείτε να τη βοηθήσετε να υιοθετήσει ενα γατάκι απο τα τόσα που περιμένουν μια ζεστή αγκαλιά σαν της ανηψούλας σου...Να προτιμήσετε ενα πρώην αδεσποτάκι για να νοιώσει το κοριτσάκι ακόμα πιο όμορφα που θα σώσει ενα ζωάκι απο τη ζωή του δρόμου...

Την καταλαβαίνω πάντως...έχω περάσει πολλές φορές παρόμοιες φάσεις μικρή...Ήταν μεγάλο σοκ για εκείνη...

Συμφωνώ απόλυτα με την Silmaril. Έχοντας περάσει πολλές φορές μικρή παρόμοιες εμπειρίες, η μόνη ιατρειά είναι το πέρασμα του χρόνου και η κατανόηση. Αφήστε την ξεσπάσει και να κλάψει όσο της χρειαστεί.