Τι απέγινε η Υπομονή μου;;;

Είναι ένα θέμα που θέλω καιρό να ανοίξω,διστάζω όμως....

Νιώθω πως θέλω τη βοήθεια σας,τις εμπειρίες,τις συμβουλές σας ή ίσως απλά να θέλω να ακούσω πως υπερβάλλω και δεν είμαι η μόνη...

Νιώθω πως η υπομονή μου με έχει εγκαταλείψει,τη χάνω πολύ γρήγορα...

Ο ''μεγάλος'' μου γιός (2) με βγάζει εκτός εαυτού...είναι γλυκύτατος κκκ αλλά πολύ ζωηρός,ασταμάτητος...ΟΛΗ ΜΕΡΑ...

Βέβαια εχω δει και χειρότερα,πολύ χειρότερα και αυτό με κάνει να νιώθω ακόμα πιο άσχημα...

Είναι μικρούλι,συμπεριφέρεται αναλόγως,εγώ όμως γιατί δε μπορώ να το δεχτώ;;;

Χάνω την υπομονή μου γρήγορα και ορισμένες φορές του μιλάω άσχημα και την ξυλια στον ποπο δεν την γλυτώνει.....τον παρακαλάω να σταματήσει σε σημείο που με παίρνουν τα κλάματα μερικές φορές επειδή δε θελω να του φωνάζω συνέχεια.

Εδώ και 3μήνες έχουμε σοβαρό πρόβλημα με τον από κάτω μας (γείτονα) ήρθε ένα βράδυ (στις 8.15) και άρχιζε να φωνάζει και να βρίζει γιατί κάνουμε λέει πολύ φασαρία, να σημειωθεί πως είναι αλκοολικός,

εγώ τότε μόλις είχα γεννήσει,μέχρι να βρούμε τους ρυθμούς μας μπορεί να έκανε κι ο μικρός κανα 2 φορές φασαρία το βράδυ...

έχω απευθυνθει παντού,καθώς τώρα αυτό που κάνει με τον πρώτο θόρυβο(ποτέ σε ώρες κοινής ησυχίας) είναι να φωνάζει και να βρίζει,

όλοι μου λένε να τον αγνοώ καθώς ο νόμος είναι με το μέρος μου...δεν αισθάνομαι άνετα όμως να νιώθω πως ενοχλώ και στο τέλος την πληρώνει ο γιός μου,που απλά το παιδί θέλει να παίξει...

Δε θέλω να το μαλώνω συνεχώς εξαιτίας ενός τρελού μεθυστακα....

Νιώθω πολύ κακιά μάνα ώρες ώρες...μεγάλωσα σε πολύ ήσυχο σπίτι...Εγώ πως βγήκα έτσι;;;

Πείτε μου πως χειρίζεστε εσείς τα ζωηρά παιδιά σας;;;την αλήθεια,όχι οτι έχετε διαβάσει ή θα θέλατε να κάνετε αν είσασταν η σούπερ μαμά...

μην φανταστείτε πως είμαι καμία τρελή που φωνάζει συνεχώς,ίσως να υπερβάλλω,αλλά σίγουρα δε νιώθω στα καλύτερα μου....

περιμένω....

Υ.γ σορρυ για το σεντόνι(είναι όμως καθαρό και σιδερωμενο)!

Δεν θα αναλωθώ με το να σχολιάσω τον τύπο. Ξέρεις πως είναι λάθος και ένα επιπλέον πρόβλημα που σε επιβαρύνει. Ισως και ο μεγαλύτερος λόγος που εκνευρίζεσαι με το παιδί.

Ισως να τον έβριζα για να ξεσπάσει λίγο η κατάσταση και να καταλάβει πως δεν ζει μόνος. Ενοχλείται κι ενοχλεί (κι ας μην είμαι τέτοιος άνθρωπος).

Τα παιδιά θέλουν υπομονή. Εχω αμέτρητες φορές χάσει την ψυχραιμία μου και έχω γυρίσει την πλάτη έχοντας βγει απ' το δωμάτιο. Εχω μετρήσει ως το 10, έχω επαναλάβει μέσα μου ότι είναι μωρά και προσπαθούν απεγνωσμένα να με κάνουν να τους δώσω σημασία... Μετά έχω μπει στο δωμάτιο και τα έχω καταφέρει. Πάντα μπαίνω ορμητικά και με αποφασιστικότητα, συνήθως μου βγαίνει να τα αγκαλιάσω, να τα φιλήσω και να τους πω πχ "τώρα θα παίξουμε το παιχνίδι με τους πειρατες! Εγώ θα είμαι ο Κάπταιν Χουκ κι εσείς τα χαμίνια! θα γυρίσετε όλο το σπίτι να βρείτε που έχω τον θησαυρό μου!!!!" και δουλευει......

Οσες φορές νευρίασα, στρίγγλισα κι έκλαψα δεν κατάφερα τίποτα. Το αντίθετο θα'λεγα. Ασκήσεις αυτοελέγχου θέλεις και να καταλάβεις πως εσύ είσαι ο αρχηγός. Αποφασιστικότητα, ευρηματικότητα και όρμα στο δωμάτιο να κάνεις παιχνίδι!

έχει πολύ δίκιο η xena βέβαια εγώ δεν έχω ακόμη παιδάκι κ δε ξέρω να σε συμβουλεύσω αλλά πιστεύω πώς δε πρέπει ν'ανταλλάξεις κουβέντες με τον αλκοολικό γιατί δε ξέρεις που μπορεί να φτάσουν τα πράγματα...αν σ'ενοχλεί μπορείς να του φέρεις εσύ την αστυνομία...κ όχι αυτός,αν αυτό φοβάσαι... είναι παιδί κ τα παιδιά έτσι είναι τί να κάνουμε...

Αυτοέλεγχος...όταν είσαι έτοιμη να φωνάξεις θυμησου πόσο άσχημα νιώθεις μετα... κανε στοπ...παρε βαθεια ανασα και μιλα ηρεμα στο παιδι...αποφασιστικα αλλα ήρεμα...νομιζω ότι όσο χάνουμε την ψυχραιμια μας τόσο αυτά αποσυντονίζονται και η κατασταση επιδεινώνεται...επίσης ζητα βοηθεια αν δεν εχεις μεσα εκτόνωσης...εισαι κλεισμενη σε ένα σπιτι με δυο παιδια...γυμναστηριο πας? Μια βόλτα?? Εχεις εστω μιση ωρα την ημερα για να ηρεμησεις μονη σου ?? Μπορεις να πας πχ μονη σου για ένα μισαωρο περπάτημα??

Χena σε ευχαριστώ για την απάντηση...

όσον αφορά τον τύπο έχεις απόλυτο δίκιο,αλλά ζούμε Γερμανία,τη γλώσσα δεν τη μιλάμε πολύ καλά και αυτό με έκανε να διστάζω να τον αντιμετωπίσω ( μέχρι που διαπιστώσαμε οτι πρόκειται για αλκοολικο)

οπότε την επόμενη είπα στον άντρα μου να κατέβει και να του εξηγήσει το όνειρο...

Όσον αφορά το μικρό πιστεύω πως έχω υπερβολικές απαιτήσεις....δεν ξέρω...,μάλλον δεν έχω συνειδητοποιήσει πως είναι παιδί,πολύ μικρό παιδί...

Argini και Κατερίνα σας ευχαριστώ...εχω απευθυνθεί σε όλους τους φορείς,αστυνομία κοκ κανείς δεν μπορεί να κάνει κάτι,εκτός κι αν ο άλλος φωνάζει κάθε δέκα λεπτά,πράγμα που δεν γίνεται καθώς δεν αφήνω τον μικρό να κάνει τόση φασαρία...(γι'αυτο πιστεύω πως μόνο αν ο άντρας μου τον φοβίσει θα βρούμε λίγη ,,)...

Το οτι είμαι κλεισμένη στο σπίτι με δυο μωρά σαφώς επιβαρύνει την κατάσταση...

ξεκίνησα γυμναστήριο εδω και ένα μήνα,παω 3 φορές τη βδομάδα για 1-2 ώρες...αλλα τι να σου κάνουν;;;

hara σε καταλαβαινω απολυτα!

Αν σε παρηγορει καθολου να σου πω οτι δεν εισαι η μονη.

Κι ο δικος μου (3χρ.) οταν τον πιανει η τρελα ειναι πολυ ζωηρος σε σημειο που με κανει να ουρλιαζω σαν υστερικη. Ξερω οτι δεν προκειται να καταφερω τιποτα με το να του φωναζω για αυτο προσπαθω να τα παιρνω λιγο πιο χαλαρα, αλλα δεν πετυχαινει παντα..

Για τον γειτονα τι να πω…..μαλλον δεν ξερει απο παιδια.

Υπομονή... Στο γείτονα εννοείται μη δίνεις σημασία, μόνο πρόσεξε τις ώρες κοινής ησυχίας να βρείτε μια ήσυχη δραστηριότητα για το παιδί ώστε να μην ενοχλεί. Αν δείς οτι χάνεις την ψυχραιμία σου με το παιδί, πάρε μια βαθιά ανάσα, πήγαινε πιες λίγο νερό και προσπάθησε να το αντιμετωπίσεις με ηρεμία. Όσο πιο ήρεμη έισαι εσύ τόσο θα ηρεμεί και το παιδί. Όταν λές ζωηρός τι εννοείς; Κάνει ζημιές, γκρινιάζει ή απλά παιζει εντονα και τρέχει μέσα στο σπίτι;

Αν απλά παιζει,δε νομίζω οτι μπορείς να κάνεις και κάτι εκτός απο το να περιμένεις μερικά χρόνια να μεγαλώσει. Επίσης νομίζω οτι και οι καθημερινές βόλτες θα βοηθήσουν την κατάσταση.

Καλημερα και απο εμενα,

εγω παντα πιστευα οτι ειμαι υπομονετικος ανθρωπος, αλλα τελικα οχι οσο θα ηθελα.

Εχω 3 παιδακια και απο την περιοδο της εγκυμοσυνης αρχισαν να γινονται δυσκολα.

. Ο μεσαιος 4 ετων νομιζω οτι ωρες ωρες παιζει με την υπομονη μου ασχημα.

Η λυση για μενα ηταν να αρχισω να κανω κατι για μενα που ..................πραγματικα....................... να με γεμιζει, εστω και μια στο τοσο....

Τελευταια καταφερνω να λειψω 2 φορες την εβδομαδα για γυμναστικη.

Προγραμμα στις δουλειες. Ασκηση αυτοελεγχου

Παιχνιδι και δραστηριοτητες μαζι με τα παιδια. να περναμε ΟΛΟΙ μαζι καλα.

Επισης το κανουμε σαν παιχνιδι να λεμε ουφ μου τελειωνει η υπομονη και να δινει ο ενας στον αλλον απο την τσεπη του. Βοηθαει το χιμορ σε στιγμες εντασεης

Κορίτσια μου σας ευχαριστώ όλες...

Daisy όταν λέω ζωηρός απλά εννοώ οτι τρέχει πάνω-κάτω όλη μέρα χωρίς να κουράζεται...συν οτι την μπάλα που παίζει με το μπαμπά του για 15 περίπου λεπτά τη μέρα...

Δε ξέρω γιατί έχω γίνει έτσι,με πληγώνει αυτή η κατάσταση...

hara σε καταλαβαινω απολυτα!

Αν σε παρηγορει καθολου να σου πω οτι δεν εισαι η μονη.

Κι ο δικος μου (3χρ.) οταν τον πιανει η τρελα ειναι πολυ ζωηρος σε σημειο που με κανει να ουρλιαζω σαν υστερικη. Ξερω οτι δεν προκειται να καταφερω τιποτα με το να του φωναζω για αυτο προσπαθω να τα παιρνω λιγο πιο χαλαρα, αλλα δεν πετυχαινει παντα..

Για τον γειτονα τι να πω…..μαλλον δεν ξερει απο παιδια.

Πίστεψε με... με παρηγορεί απίστευτα!

Καλησπέρα και απο μενα! Διαβάζοντας το μήνυμα σου, σκεφτομαι τις στιγμές που και εγω νιωθω- ένιωθα το ίδιο .Μηπως σε αγχώνει και κατι αλλο και απλα δεν εχεις υπομονη! Δηλαδη δουλειες σπιτιού, σίδερο , μαγείρεμα , και ολα τα κανεις μαζι. Εγω απο τοτε που έβγαλα προγραμμα, αλλα το απόλυτο προγραμμα, ηρεμήσα. Ηξερα ποια μέρα εχω σίδερο, ποια καθάρισμα και ποια χρονο για μενα. Και άφηνα κενό το χρονο για επιτήρηση . Κοίταξε εγω εχω το δικό μου αλλα 5 με 7 κρατάω και τις θείας μου για να δουλευει. Και οι 3 μαζι ειναι ικανοί να με κάνουν να ανεβώ στο πατάρι και να κλαιω εκει για χρονια. Το πάθαινω ομως αυτο οταν παράλληλα καθαρίζω , μαγειρεύω και λοιπά. Οταν ειμαι ήρεμη και απλα τα επιτηρώ ειναι παρα πολυ ωραια και μετα μου λείπουν κιολας. Μηπως ειναι κατι τέτοιο;

Εδώ και 3μήνες έχουμε σοβαρό πρόβλημα με τον από κάτω μας (γείτονα) ήρθε ένα βράδυ (στις 8.15) και άρχιζε να φωνάζει και να βρίζει γιατί κάνουμε λέει πολύ φασαρία, να σημειωθεί πως είναι αλκοολικός,

εγώ τότε μόλις είχα γεννήσει,μέχρι να βρούμε τους ρυθμούς μας μπορεί να έκανε κι ο μικρός κανα 2 φορές φασαρία το βράδυ...

έχω απευθυνθει παντού,καθώς τώρα αυτό που κάνει με τον πρώτο θόρυβο(ποτέ σε ώρες κοινής ησυχίας) είναι να φωνάζει και να βρίζει,

όλοι μου λένε να τον αγνοώ καθώς ο νόμος είναι με το μέρος μου...δεν αισθάνομαι άνετα όμως να νιώθω πως ενοχλώ και στο τέλος την πληρώνει ο γιός μου,που απλά το παιδί θέλει να παίξει...

Κοίτα να δεις, πιστεύω πως ούτε ο γιος σου φταίει που θέλει να παίξει ούτε και ο γείτονας που ακούει συνεχώς τα ντάπα ντούπα. Εμένα όταν ο γιος μου ήταν στην ηλικία σας έκανε τόσο θόρυβο που πολλές φορές είχαμε πει ευτυχώς που είμαστε στον πρώτο όροφο (και από κάτω πυλωτή) γιατί θα μας είχαν διώξει

Υποψιάζομαι πως ο εκνευρισμός σου με την συμπεριφορά του παιδιού δεν οφείλεται μόνο στον τρόπο που παίζει αλλά περισσότερο στις αντιδράσεις που προκαλεί. Θα πρότεινα κατ' αρχήν να προσπαθήσεις να περιορίσεις τη φασαρία: στρώσε χαλί στο χώρο που παίζει το παιδί (αν δεν έχεις ήδη), αν έχεις και είναι λεπτό βάλε ένα πιο παχύ για να απορροφάει τους κραδασμούς. Αν ο γείτονας έχει κάποιες ώρες που είναι στάνταρ στο σπίτι, προσπάθησε τις ώρες εκείνες να λείπετε ή να κάνετε μια ήσυχη δραστηριότητα (π.χ. παιχνίδι με νερά στο μπάνιο ή στην κουζίνα, ζωγραφική, παρακολούθηση DVD) και όχι ποδόσφαιρο. Έλεγξε ότι γνωρίζεις ποιες είναι οι ώρες κοινής ησυχίας - στην Αγγλία τα περισσότερα μικράκια πάνε για ύπνο μεταξύ 7:00-7:30 οπότε ένα δίχρονο που τρέχει ή φωνάζει στις 8 το βράδυ θα προκαλούσε αντιδράσεις - ίσως είναι το ίδιο και στη Γερμανία. Βγάλε το παιδί έξω να τρέξει, στον κήπο αν έχετε ή σε κάποιο πάρκο, για να εκτονώνεται. 15 λεπτά ποδόσφαιρο είναι πολύ λίγο. Μέσα στο σπίτι, όσο και να τρέχει, η κούραση είναι μισή σε σύγκριση με έξω.

Κάνε και αυτό που λέει η Stellakapa, προσπάθησε να ασχοληθείς περισσότερο με το παιδί γιατί όσο εσύ προσπαθείς να κάνεις δουλειές τόσο περισσότερο αφηνιάζει. Δες αν μπορείς να συνδιάσεις τις δουλειές σου με το παιχνίδι του π.χ. μπορεί όσο εσύ πλένεις τα πιάτα να του βάζεις σαπουνάδα και να παίζει στο πάτωμα κάνοντας μπάνιο τα αυτοκινητάκια του ή κάτι τέτοιο.

Και βαθειές ανάσες... είναι δύσκολη ηλικία αυτή, αλλά θα περάσει!

Με έχουν καλύψει λίγο πολύ οι προλαλήσασες.

Να ξέρεις ότι όλοι περνάμε ένα σοκ, μόλις τα μικρά μας μεγαλώσουν και αρχίζουν να διεκδικούν πράγματα, να μην πειθαρχούν τόσο εύκολα, να αντιδρούν χωρίς να υπάρχει προφανής λόγος...

Σε αυτή τη φάση παίζει πολύ μεγάλο ρόλο το πως θα χειριστούμε εμείς την κατάσταση. Οι φωνές, οι ξυλιές ή τα παρακάλια, σίγουρα δεν έχουν αποτέλεσμα και επιβαρύνουν την κατάσταση. Την ώρα που το μικρό ξεφεύγει εσύ πρέπει να είσαι σταθερή και να μην διακρίνει πάνω σου αναποφασιστικότητα ή εκνευρισμό. Όταν είναι εφικτό να δοκιμάζεις και τον αντιπερισπασμό.

Τα παραπάνω δεν τα γράφω θεωρητικά. Πράγματι, όταν εγώ η ίδια είμαι εκνευρισμένη, ή δείχνω πολύ υποχωρητική ή αρχίζω τα παρακάλια ή (από την αντιθετη πλευρά) τις φωνές, τελικά η κατάσταση χειροτερεύει.

Επιπλέον κάνε αυτά που σου έγραψε η Little Monkey για να περιορίσεις τον θόρυβο.

Τώρα, αν ο γείτονας είναι μουρλός ή δεν έχετε καλή ηχομόνωση, εξήγησέ του (με το καλό ή το άγριο) ότι δεν γίνεται να εξαλειφθεί εντελώς ο θόρυβος σε ένα σπίτι με μικρό παιδί και πως είναι ο μόνος που ενοχλείται τόσο πολύ. Απείλησέ τον πως αν ξαναβρίσει-απειλήσει θα φωνάξεις την αστυνομία.

Έχεις και άλλο παιδάκι;

Αγαπητη μου ανοιξες ένα θεμα το οποιο δισταζω να ανοιξω εδώ κ καιρό.... δεν μπορώ να σου δώσω συμβουλές μιας κ είμαι στην ίδια μοίρα με εσένα. Ο μικρός μου δυόμιση κ έχω κ ένα κοριτσάκι 5 μηνών τσακωμένο με τον υπνο. Κοιμάται 2 20λεπτα την ημέρα κ αν κ το βραδυ πανηγυριζει. Επίσης δεν κάθεται ουτε 5 λεπτα κατω κ ουτε σε άλλη αγκαλια. Ουτε να μαγειρέψω

μορώ ούτε τίποτα. Κλάιω κ εγω συνέχεια, το στομάχι μου πονάει κ είμαι σίγουρη ότι εχω πια έλκος. Πληγώνομαι κ εγω που φωνάζω έτσι. Πληγώνομαι γιατι νιώθω ότι τους δημιουργω πρόβλημα. Ο δικός μου δεν κοιμαται πια μεσημερι κ εξω να βγει να τρεχει συνεχεια δεν κουράζεται. Πάει κ παιδικο. Δεν κανω τιποτα για μενα γιατι ουτε δυναμη αλλα ουτε κ διαθεση εχω κ επισης πλεον δεν μου αρκει το να ξεφύγω από την κατασταση. Θελω λύση του προβλήματος! Το να βγω κ να εχω πισω το μυαλο μου δεν με βοηθα. Θέλω τα πράγματα να φτιάξουν. Όπως βλέπεις δεν είσαι μόνη σου. Ξέρω ότι δεν σε βοηθά αυτό αλλά απλά το αναφέρω...Μου άρεσε η συμβουλή με την υπομονη που βγαίνει από την τσέπη!

Terrible tows...Είναι πολύ δύσκολη ηλικία. Εγώ έχω τον μικρό μου διαβολάκι κάπου εκεί και εναν μεγάλο με έντονα σημάδια ζήλιας. Εγώ αυτό που λες ότι ενοχλείτε ο από κάτω όροφος, τους το λέω συνέχεια....ενοχλείτε το κοριτσάκι από κάτω τους λέω και μας φοβάται! Κάνουν ζημιές, τρέχουν, φωνάζουν και ώρες ώρες με φέρνουν στα όρια μου. Εκεί φωνάζω σαν τρελή, αλλά κάπου κι αυτά εχουν δίκιο. Είναι Χειμώνας, ειναι κλεισμένα μέσα σε ένα διαμέρισμα (εκτος τις ώρες του σχολείου), είναι αγόρια, μέσα στην ενέργεια...ε, κάποιες φορές ξεσπάνε κι αυτά. Μέχρι τώρα έλεγα από μέσα μου "Υπομονη΄", από σήμερα θα αρχίσω να τους την ζητάω από την τσέπη..ωραίο κόλπο.Δεν είναι προφανώς πάντα έτσι, κάθε μέρα και όλη μέρα...αλλά αρκεί μια μέρα για να σου σπάσει τα νεύρα. Εμένα προχθές ο μικρός με έφερε στο όριο μου, μέχρι που τον έστειλα στο δωμάτιο του να κάτσει. Δεν ήθελα ούτε να τον δείρω, ούτε να τον χτυπήσω. Ηταν το πιο ανώδυνο που μπορούσα να κάνω. Μόνος του εκεί, χωρίς εμένα και τον αδερφό του.....Κουράγιο μάνες!!!!!!!!!!

Ekavi. έχω ακόμη ένα γιο 3 μηνών...

είμαι μαζί τους 24/7,δεν παει και παιδικό....οπότε καταλαβαίνετε.

Little monkey εννοείται πως με πειράζει που το παιδί μου ενοχλεί,ακόμα και στις ώρες που μπορεί να κάνει φασαρία,δεν τον αφήνω να βγαίνει εκτός ελέγχου...

πήρα δεύτερο χαλί και έστρωσα,άλλαξα θέση στην τραπεζαρία για να του κόβει την φορά,μέχρι και δωμάτια αλλάξαμε,τους μετακόμισα στην κρεβατοκάμαρα που είναι τεράστια και απο κάτω δεν μένει κανείς...δε νομιζω πως μπορώ να κάνω κάτι άλλο...

Ασχολούμαι συνεχώς μαζί τους,παίζουμε,χορεύουμε κοκ ακόμα κι όταν κάνω τις δουλειές μου...

Είναι μικρός, δε θέλω να του λέω μη και όχι όλη την ώρα...Όπως έγραψα εχθές έχω δει και πολύ χειρότερα,τουλάχιστον ο δικός μου είναι μόνο υπερδραστήριος...

το πρόβλημα μου όμως είναι οτι χάνω εγώ τον έλεγχο,κουράζομαι που δεν κουράζεται και στο τέλος γίνομαι κακιά.

Σας ευχαριστώ όλες...νιώθω λιγότερο κακιά όταν βλέπω πως δεν είμαι μονη...

G.Geo και μόνο που σκέφτομαι ώρες ώρες πως θα μεγαλώσει το μωρό και θα είναι δύο.......άστο καλύτερα...

Τσέκαρε και το ενδεχόμενο να προσπαθεί να σου αποσπάσει την προσοχή από το μωρό.

Κι εγώ έχω υπάρξει μία μαμά άϋπνη με νεύρα σμπαράλια που είχε τα ίδια προβλήματα με εσάς και δεν είχε χρόνο ούτε να ανοίξει το ίντερνετ.

Κορίτσια πολλές τραβάμε τα ίδια, θυμάμαι τον εαυτό μου να έχω το μεγάλο 1,5 έτους να ξυπνά 3-4 φορές τα βράδια και εμένα λεχώνα να θηλάζω όλη νύχτα... την ημέρα με το θήλαστρο γιατί έτσι κι η μεγάλη έβλεπε το μικρό στο στήθος το χτυπούσε αλύπητα, ο άντρας μου στο νοσοκομείο τις περισσότερες ημέρες διότι η μητέρα του πέθαινε από καρκίνο και εγώ επέστρεψα στη δουλειά χωρίς το εξάμηνο, με ένα θήλαστρο αγκαλιά και αποστειρωμένα μπουκάλια σε ισοθερμικά τσαντάκια. Θυμάμαι επίσης να κυκλοφορώ στο σπίτι με το μάρσιπο γιατί αλλιώς δεν την πάλευα, να μαγειρεύω, να πηγαίνω τουαλέτα με το μωρό αγκαλιά και την μεγαλύτερη να μου κρατάει τα πόδια.

Τώρα η μικρή είναι 20 μηνών κι η μεγάλη κοντεύει 3,5. Ζηλεύουν τρελά και η μικρή είναι διαόλου κάλτσα. Δεν στέκεται λεπτό, δεν έχει επίγνωση κινδύνου.

Ποια μητέρα δεν τα έχει περάσει; Κλάμματα, υστερίες, να θες να ουρλιάξεις. Και η υπομονή ξέρεις πως έρχεται; Οταν τα κοιτάξεις και σκεφτείς πως είναι υγιή κι ευτυχισμένα. Οταν συνειδητοποιήσεις ότι για εσένα τα κάνουν όλα. Γιατί θέλουν να κερδίσουν κάθε σου προσοχή. Και δεν κοιμούνται γιατί έχουν να κάνουν τόσα πολλά... δεν προλαβαίνουν! Και εσύ μαμά είσαι η σούπερ σταρ της ζωής τους. Θα σε διεκδικήσουν με κάθε τρόπο. Και είναι μωράκια, δεν ξέρουν πως σε κουράζουν. Οταν σε κάποια τυχαία στιγμή έχεις αποθέματα χιούμορ ή αντοχής δοκίμασε να αλλάξεις τακτική. Χωρίς φωνές αλλά με κανόνες. Να δεις ότι πιάνει.

ΥΓ Κι εγώ ΠΑΝΤΑ έχω το μυαλό μου πίσω όταν βγαίνω απ' το σπίτι. Παντα θα πρέπει να έχω ετοιμάσει τα πάντα για να το κάνω αυτό. Και να έχω δώσει οδηγίες. Και να έχω το νου μου 100% στο τηλέφωνο μήν τυχόν... Και ασφαλώς πολλές φορές λέω... "άστο καλύτερα" και κάθομαι σπίτι.

Βρε hara τι περνάς βρε φιλενάδα;

Τα ίδια και εμείς, αν και ο μεγάλος παει παιδικό μερικές ώρες την ημέρα, αλλά οταν είμαστε μαζι γίνεται πανικός!

Εμένα ειναι και κολλητός πανω μου, δηλαδή δεν θα πήγαινε να παίξει ποδόσφαιρο στον κήπο μόνος του με τίποτα!

Οπότε αυτο που κάνω ειναι είτε να παίζουμε όλοι μαζι (βιβλίο παζλ παιχνίδια) η αφήνω το μωρο και πάω και παίζω μπάλα με τον μεγάλο (η τεσπα ασχολούμαι μαζι του)

Αν σε ενοχλεί πολύ ο γείτονας απο κάτω μπορείς να βάλεις ειδική ηχομόνωση, το κάναμε στο τοίχο του δωμάτιου του μεγάλου

Κατα τα αλλά θελει υπομονή και αν γίνεται προσπαθήσε να μην του φωνάζεις η να μην το χτυπάς το μικρακι - δεν φταίει μωρε ειναι 2 το πουλάκι μου

Άσκησε εξουσία με αυταρχικό τόνο φωνής, με επιμονή και επανάληψη σε αυτο που λες και στον τροπο που το λες και προσπάθησε να κανεις κατι και με τα δυο ταυτόχρονα !

Υπομονή μπόρα ειναι θα περάσει και οταν γίνεται ο πολύ χαμός βάλε τηλεόραση!

Ειμαι η μονη που λυπαται το γειτονα???? Και τι που δεν ειναι ωρα κοινης ησυχιας, εδω εσυ η ιδια η μανουλα λες οτι εχεις χασει την υπομονη σου, τι πληρωνει ο αλλος (ο καθε αλλος, μιλαω για ολες τις μανουλες τωρα) να ακουει ποδοβολητα πανω απο το κεφαλι του? Σορρυ παιδια εδω διαφωνουμε, εγω τη μαλωνω τη δικια μου....αν θελει να τρεχει πανω-κατω, την παω στο παρκο και την αφηνω να τρεξει οσο θελει.

Στο θεμα μας τωρα....

1. τα παιδια κανουν φασαρια, οταν βαριουνται. Βγειτε εξω, καντε δραστηριοτητες, να τρεξει, να κουραστει, να ξεδωσει. Ειναι πια καλος και ο καιρος, ολο και κατι θα εχεις κοντα σου δεν ειναι αναγκη και να ξοδευτεις.

2. Καλο θα σου κανει, να κανεις μια-δυο φορες την εβδομαδα κατι δικο σου, χωρις τα παιδια. Με φιλες η μονη σου, ο,τι σου αρεσει. Γυμναστικη, εξοδους για καφε, ποδηλατο, εσυ θα διαλεξεις. Θα γυριζεις με γεματες μπαταριες.

3. Μιλα γι αυτο. Εδω στο φορουμ, με αλλες μανουλες, με το συζυγο. Βρειτε τροπους να τον απασχολειτε. Εμεις πηραμε κατι παιχνιδια που της αρεσαν, παιζει με τις ωρες ησυχη. Μην αισθανεσαι τυψεις αν βαλεις μια φορα κι ενα DVD!!

4. Μην υποχωρεις, για κανενα λογο, οταν πρεπει. Εισαι η αρχηγος.

δεν εισαι η μονη, και περναει συντομα αυτη η περιοδος.

Ε, όχι και να λυπηθούμε το γείτονα που βρίζει και φωνάζει (στις 8:15 το απόγευμα) επειδή ένα 2χρονο κάνει φασαρία... Πόση ποια φασαρία κάνει για να τον φθάσει σε τέτοιο σημείο;;

Ειμαι η μονη που λυπαται το γειτονα???? Και τι που δεν ειναι ωρα κοινης ησυχιας, εδω εσυ η ιδια η μανουλα λες οτι εχεις χασει την υπομονη σου, τι πληρωνει ο αλλος (ο καθε αλλος, μιλαω για ολες τις μανουλες τωρα) να ακουει ποδοβολητα πανω απο το κεφαλι του? Σορρυ παιδια εδω διαφωνουμε, εγω τη μαλωνω τη δικια μου....αν θελει να τρεχει πανω-κατω, την παω στο παρκο και την αφηνω να τρεξει οσο θελει.

 

Στο θεμα μας τωρα....

 

1. τα παιδια κανουν φασαρια, οταν βαριουνται. Βγειτε εξω, καντε δραστηριοτητες, να τρεξει, να κουραστει, να ξεδωσει. Ειναι πια καλος και ο καιρος, ολο και κατι θα εχεις κοντα σου δεν ειναι αναγκη και να ξοδευτεις.

 

2. Καλο θα σου κανει, να κανεις μια-δυο φορες την εβδομαδα κατι δικο σου, χωρις τα παιδια. Με φιλες η μονη σου, ο,τι σου αρεσει. Γυμναστικη, εξοδους για καφε, ποδηλατο, εσυ θα διαλεξεις. Θα γυριζεις με γεματες μπαταριες.

 

3. Μιλα γι αυτο. Εδω στο φορουμ, με αλλες μανουλες, με το συζυγο. Βρειτε τροπους να τον απασχολειτε. Εμεις πηραμε κατι παιχνιδια που της αρεσαν, παιζει με τις ωρες ησυχη. Μην αισθανεσαι τυψεις αν βαλεις μια φορα κι ενα DVD!!

 

4. Μην υποχωρεις, για κανενα λογο, οταν πρεπει. Εισαι η αρχηγος.

 

δεν εισαι η μονη, και περναει συντομα αυτη η περιοδος.

Και εγω τον λυπάμαι αλλά ειναι σε διαμέρισμα μένει τι περιμένει;

Ε, όχι και να λυπηθούμε το γείτονα που βρίζει και φωνάζει (στις 8:15 το απόγευμα) επειδή ένα 2χρονο κάνει φασαρία... Πόση ποια φασαρία κάνει για να τον φθάσει σε τέτοιο σημείο;;

Κακως επεκτεινομαστε στο θεμα μια και το βασικο ειναι η ψυχολογια της κοπελας, αλλα επειδη κι εγω ενω ειμαι μαμα, εχω απο πανω γειτονες με δυο παιδια που κανουν τρομερη φασαρια, τοση που το ΔΙΚΟ μου το παιδι μια μερα ειπε "οι απο πανω κανουν πολλη φασαρια, να καλεσουμε την αστυνομια", ναι ειναι φριχτο.

Ειναι απανθρωπο θα ελεγα, να με συγχωρεσετε για την εκφραση, να εισαι στο σπιτι ΣΟΥ, και να ακους απο πανω ποδοβολητα, να παιζουν μπαλα, πατινι, να ουρλιαζουν και να κοπανανε στο πατωμα ο,τι βρουν, ολο το 24ωρο. Μπορει ο απο κατω να ειναι αρρωστος, με πονοκεφαλο, καρκινοπαθης, απλα κουρασμενος βρε αδερφε. Ειναι σπιτακι του, και θελει την ησυχια του. Ο,τι προβλημα και να εχεις, οφειλεις να το λυσεις και να σεβαστεις τον πλησιον σου.