Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Terrible twos...


tamar

Recommended Posts


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 66
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Ωχ, γιατί; τι θα γίνει στα γενέθλια;

 

Καταρχην στο σπιτι που θα γινουν τα γεννεθλια εχει σκαλοπατια, οποτε πανω κατω θα ειμαστε και αν δεν την αφησεις να το κανει για 2-3 ωρες (ναι καλα ακουσατε) θα αρχισει να τσιριζει...

Επειτα θα αρχισει να παιρνει πετρες και να τις βαζει στο στομα της, μετα θα ανεβοκατεβαινει το κρασπεδο και αλλα τετοια χαριτωμενα...

Η φουρτουνα μου ηρθε...και ξεσηκωσε τον κοσμο μου στις 27/07/2012

Link to comment
Share on other sites

Καταρχην στο σπιτι που θα γινουν τα γεννεθλια εχει σκαλοπατια, οποτε πανω κατω θα ειμαστε και αν δεν την αφησεις να το κανει για 2-3 ωρες (ναι καλα ακουσατε) θα αρχισει να τσιριζει...

Επειτα θα αρχισει να παιρνει πετρες και να τις βαζει στο στομα της, μετα θα ανεβοκατεβαινει το κρασπεδο και αλλα τετοια χαριτωμενα...

 

Αχ, σε νιώθω... Αυτό με τα σκαλιά το έχουμε κι εμείς... Ευτυχώς τις πετρούλες δεν τις τρώμε πιά... τις πετάμε... :-) Στην παραλία κάθεται με τις ώρες στην ακροθαλασσιά και πετάμε πετρούλες στη θάλασσα. Στις διακοπές, μας βλέπω με ομπρέλα εκεί που σκάει το κύμα...

Και γουστάρουμε να ανοιγοκλείνουμε πόρτες, μπαλκονόπορτες και ντουλάπες όπου κι αν πάμε...

:-P

jTosp2.png
Link to comment
Share on other sites

Α εμείς τρελαινόμαστε για χαλίκια. Τα βάζουμε στο στόμα και αρχίζουμε να τρέχουμε. Εγκεφαλικό εμείς και η καλύτερη του παιδιού που τρέχει για να τον πιασουμε!

qc40p3.png

 

Nv8Rp3.png]

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

  • 3 εβδομάδες μετά...

Πω πω κορίτσια, λίγο πολύ τελικά όλα τα δίχρονα ίδια είναι! Εμάς η Ειρήνη είναι 27 μηνών και δεν έχει στιγμή ηρεμίας. Τσιρίζει για τα πάντα. Γιατί πεινάει, γιατί διψάει, γιατί θέλει κι άλλο μπισκότο, γιατί δεν θέλει να βγει από το μπάνιο, στην πάνα, στη βόλτα, όλη την ώρα. Εμείς την αφήνουμε να κλαίει αλλά δεν σταματάει, αντιθέτως τσαντίζεται και δυναμώνει την ένταση. Αν φύγουμε από το δωμάτιο, μας ακολουθεί τσιρίζοντας. Πίνει νερό πετάει το ποτήρι της κάτω. Τρώει φρούτα τα πετάει μισομασημένα κάτω. Πετάει την πιπίλα από τα νεύρα της. Και το χειρότερο είναι ότι συνέχεια με χτυπάει... τι φωνάζω, τι θυμώνω, τι με το καλό, τίποτα. Μόνο σαν της φωνάξει ο πατέρας της μαζεύεται για λίγο. Δεν ξέρω αν είναι η ηλικία ή το ότι είμαι έγκυος στον 4ο μήνα, πάντως από βρέφος ήταν ζόρικη πολύ. Νιώθω όμως ότι χάνουμε τον έλεγχο σιγά σιγά και μας κάνει απόλυτα ό,τι θέλει...

[SIGPIC][/SIGPIC]
Link to comment
Share on other sites

Αχ κοριτσακια υπομονη.. αυτη η ηλικια δυο με τριων ειναι πολυ ζορικη.. δεν ειναι ουτεωρα αλλα ουτε κ παιδακια.. συννενοουνται και δε συνενοουνται.. σε ακουνε κ δε σε ακουνε.. κοιμουνται και δε κοιμουνται.. αλλα μετα τα τρια λες κ παθαινουν μεταλλαξη γινονται αλλα παιδακια! Κ αν ξεκινησουν κ παιδικο γινονται αλλα παιδακια.. γερα να ναι κ ας μας παιδευουν! Φαση ειναι κ περναει..

Link to comment
Share on other sites

Πω πω κορίτσια, λίγο πολύ τελικά όλα τα δίχρονα ίδια είναι! Εμάς η Ειρήνη είναι 27 μηνών και δεν έχει στιγμή ηρεμίας. Τσιρίζει για τα πάντα. Γιατί πεινάει, γιατί διψάει, γιατί θέλει κι άλλο μπισκότο, γιατί δεν θέλει να βγει από το μπάνιο, στην πάνα, στη βόλτα, όλη την ώρα. Εμείς την αφήνουμε να κλαίει αλλά δεν σταματάει, αντιθέτως τσαντίζεται και δυναμώνει την ένταση. Αν φύγουμε από το δωμάτιο, μας ακολουθεί τσιρίζοντας. Πίνει νερό πετάει το ποτήρι της κάτω. Τρώει φρούτα τα πετάει μισομασημένα κάτω. Πετάει την πιπίλα από τα νεύρα της. Και το χειρότερο είναι ότι συνέχεια με χτυπάει... τι φωνάζω, τι θυμώνω, τι με το καλό, τίποτα. Μόνο σαν της φωνάξει ο πατέρας της μαζεύεται για λίγο. Δεν ξέρω αν είναι η ηλικία ή το ότι είμαι έγκυος στον 4ο μήνα, πάντως από βρέφος ήταν ζόρικη πολύ. Νιώθω όμως ότι χάνουμε τον έλεγχο σιγά σιγά και μας κάνει απόλυτα ό,τι θέλει...

 

 

Πόσο σε νιώθω...Νομίζω οτι θα καταρρεύσω. Οτι πρόκειται περί μάχης και ηττημένη είμαι εγώ, η ζωή μου. Κάτι τέτοιες μέρες σαν την σημερινή νιώθω οτι έχω χάσει τον έλεγχο της ζωής μου. Οτι ποτέ ξανά δεν θα κάτσω ήρεμη στον καναπέ να χαλαρώσω σαν άνθρωπος. Μαζεύω και σε δευτερόλεπτα το τοπίο είναι βομβαρδισμενο. Εκεί που λέμε "δόξα τω Θεώ, το παιδί μας ηρέμησε, είναι καλό παιδί τελικά" δεν παιρνάει μια ώρα και λέμε "βόηθα Παναγιά να τα μεγαλώσουμε!". Και το χειρότερο είναι πως με αυτα που κάνει φοβάμαι μην μου πάθει τίποτα. Ήδη έχουμε ένα ράμμα στο φρύδι....Πώς θα αντεξω Θεέ μου; Πώς θα επιβιώσω; Κι όταν επιβιώσω από τον μεγάλο μας ποιος ξέρει τί μας περιμένει από την μικρή μας...Όπως αντιλαμβάνεστε είμαι στα πολύ down μου!...:(

qc40p3.png

 

Nv8Rp3.png]

Link to comment
Share on other sites

  • 6 months later...

αχ κοριτσια απο τη μια παρηγοριεμαι που το περναμε ολες τελικα, απο την αλλη φοβαμαι οτι αυτο δεν θα περασει ποτε!! η δικια μου -και δεν ειμαι υπερβολικη- γεννηθηκε ετσι!! αντιδραστικη, αναρχικη, εντονη, με αποψη.. ουτε ημερων δεν μπορουσαμε να την ντυσουμε και να την αλλαξουμε, νομιζαμε οτι ειμαστε οι χειροτεροι γονεις στον κοσμο!!! Οσο μεγαλωνε ανακουφιζομουν γιατι η κατασταση βελτιωνοταν.. τωρα ομως εδω και πολυ καιρο (μολις κλεισαμε τα 2) κανει αυτα τα "κακομαθημενα" τοσο εντονα που μας βγαζει εκτος εαυτου.. Ενω εχει τοσο πλακα και περναμε ωραια.. ξαφνικα με το παραμικρο (τυπου "παμε τωρα να βαλουμε πιτζαμες) παρολο που την εχω προειδοποιησει οτι μολις τελειωσουμε αυτο που κανουμε θα βαλουμε πιτζαμες ,γινεται ο χαμος!!!!! Δοκιμαζω κι εγω διαφορα, της δινω επιλογες ή της αποσπαω την προσοχη με κατι αλλο που ξερω οτι της αρεσει, την αφηνω να ουρλιαζει και να χτυπιεται και φευγω... και αλλα διαφορα.. αλλοτε πιανουν αλλοτε οχι!!! Και-θα απογοητευω καποιες απο εσας- η δικια μου πολυ καιρο τωρα μιλαει αψογα και συνεννοουμαστε πληρως!! Δεν ειναι δηλαδη σαν τα νευρα που ειχε οταν εκνευριζοταν που δεν μπορουσε να πει αυτο που ηθελε!!! οοοοοοοοοοοοχι... αυτο ειναι αλλο πραγμα.. αυτο σηκωνει λεξοτανιλ!! Και το προβλημα μου ειναι οτι ειμαι παλι εγκυος (προεκυψε φυσικα, με τετοια κορη δεν θα μπορουσα να το εχω σχεδιασει !!!) δεν μπορω να ειμαι ψυχραιμη πολλες φορες , με αποτελεσμα να μας ακουει ολη η γειτονια και μετα εχω τυψεις που φωναζα :(

Τρεμω τι εχει να γινει οταν ερθει το μωρο, με το καλο... Πραγματικα πως θα την παλεψουμε?

cf7op3.png

 

 

wQtYp3.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Λοιπόν, κι εμείς κάτι βδομάδες πριν τα 2 είμαστε κι έχουμε απίστευτα ξεσπάσματα εδώ και περίπου 1 μήνα. Κλάμα και κακό (χάνεται ο κόσμος μου ένα πράγμα) αν δε γίνει το δικό της. Σε αυτό που τελικά κατέληξα και πιάνει πολύ καλά είναι όταν αρχίζει το ξέσπασμα να την παίρνω αγκαλίτσα και να της χαϊδεύω την πλατούλα. Στη φάση αυτή κουλουριάζεται σα νεογέννητο και ηρεμεί σε χρόνο dt. Ό,τι άλλο, αδιαφορία, κουβέντα, κλπ. δεν πιάνει για κανέναν λόγο...... Πολύ αγκαλίτσα λοιπόν και ελπίζουμε να περάσει άμεσα η φάση......

Link to comment
Share on other sites

Λοιπόν, κι εμείς κάτι βδομάδες πριν τα 2 είμαστε κι έχουμε απίστευτα ξεσπάσματα εδώ και περίπου 1 μήνα. Κλάμα και κακό (χάνεται ο κόσμος μου ένα πράγμα) αν δε γίνει το δικό της. Σε αυτό που τελικά κατέληξα και πιάνει πολύ καλά είναι όταν αρχίζει το ξέσπασμα να την παίρνω αγκαλίτσα και να της χαϊδεύω την πλατούλα. Στη φάση αυτή κουλουριάζεται σα νεογέννητο και ηρεμεί σε χρόνο dt. Ό,τι άλλο, αδιαφορία, κουβέντα, κλπ. δεν πιάνει για κανέναν λόγο...... Πολύ αγκαλίτσα λοιπόν και ελπίζουμε να περάσει άμεσα η φάση......

 

Αυτό το κάνω κι εγώ, μετά από κάποια ώρα αδιαφορίας ---->κλάματος. Όταν βλέπω ότι δεν σταματάει με την αδιαφορία, μετά από λίγο τον παίρνω αγκαλίτσα και τον χαϊδεύω και όντως ηρεμεί. Και φυσικά δεν περνάει το δικό του, αλλά ηρεμεί τουλάχιστον.

jTosp2.png
Link to comment
Share on other sites

αχ σε μενα δεν πιανει κοριτσια.. με χτυπαει και με κλωτσαει αν προσπαθησω να την παρω αγκαλια... φρικη! μονο μετα απο πολυ ωρα που ομως εχει πλανταξει στο κλαμα... ουφ!

cf7op3.png

 

 

wQtYp3.png

Link to comment
Share on other sites

Ένα θα σας πω. Σήμερα δεχθήκαμε επίσκεψη-παρατηρηση από γείτονες για τον πανικό που κάνει ο μικρός ένα μηνα τώρα που άρχισε παιδικό επειδή δεν θέλει να πάει και τις κρίσεις θυμού που έχουμε τα απογεύματα...Αντιλαμβάνεστε!

qc40p3.png

 

Nv8Rp3.png]

Link to comment
Share on other sites

Συγνώμη, αλλά ο γείτονας είναι το λιγότερο απαράδεκτος. Δε βάζετε μουσική στη διαπασών, ούτε χτυπάτε με ξύλινες κουτάλες τα πατώματα..... Το παιδί φωνάζει. Να του πεις ότι αν είχε ρύθμιση volume πρώτη εσύ θα χαμήλωνες την ένταση.... Να υποθέσω ότι είναι παπούς ο κυριούλης....

Ορισμένοι άνθρωπο απλά δεν παίζονται!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

  • 8 months later...

Έχει βέβαια καιρό να ανακινηθεί το θέμα αλλά τώρα το είδα! Η μεγάλη μου κόρη που είναι σχεδόν είναι 3,5 έχει απίστευτες εκρήξεις, γκρίνια και γενικά έχει μεταλλαχθεί με την γέννηση του μωρού και μετά! Ήταν ένα υποδειγματικό παιδάκι! Ήσυχο και βολικό σε όλα του! Τώρα πια σε τίποτα δεν θυμίζει εκείνο το παιδί! Λέτε να είναι φάση λόγω του μωρού; Όσο περνάει ο καιρός αντί να καλυτερέψει χειροτερεύει το πράγμα!!:(:( Και φοβάμαι πως πια δεν έχω την υπομονή να το αντιμετωπίσω ήρεμα!

3ltxp3.png?NMdWW70Y

 

z9s1p3.png?zs5gAV1N

Link to comment
Share on other sites

Έχει βέβαια καιρό να ανακινηθεί το θέμα αλλά τώρα το είδα! Η μεγάλη μου κόρη που είναι σχεδόν είναι 3,5 έχει απίστευτες εκρήξεις, γκρίνια και γενικά έχει μεταλλαχθεί με την γέννηση του μωρού και μετά! Ήταν ένα υποδειγματικό παιδάκι! Ήσυχο και βολικό σε όλα του! Τώρα πια σε τίποτα δεν θυμίζει εκείνο το παιδί! Λέτε να είναι φάση λόγω του μωρού; Όσο περνάει ο καιρός αντί να καλυτερέψει χειροτερεύει το πράγμα!!:(:( Και φοβάμαι πως πια δεν έχω την υπομονή να το αντιμετωπίσω ήρεμα!

 

Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι τα terrible twos μπορεί να φθάσουν και μέχρι την ηλικία των 4 (μην σου πω και 5), με διάφορες αφορμές. Μπορεί να είναι λόγω του μωρού, μπορεί και το μωρό να μην ήταν να ήταν κάτι άλλο. Και τα υποδειγματικά παιδάκια κάποια στιγμή περνάνε από φάσεις που μεταμορφώνονται...

Το θέμα είναι πως θα χειριστούμε εμείς αυτές τις εκρήξεις. Λάθη στον "χειρισμό" μπορεί να παρατείνουν αυτές τις φάσεις.

Όσο αγχωτικό και να είναι για εμάς, δεν πρέπει το παιδί να το καταλαβαίνει (ότι μας αγχώνει τόσο η κατάσταση), ούτε και να βλέπει ότι με τα πείσματα κερδίζει οφέλη.

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...