Νοσοκομεία Παίδων: Συνθήκες

Μόνο που οι φίρμες δε βρίσκονται στα επείγοντα των ιδιωτικών (ενω' date=' λίγο πριν παραιτηθν ή συνταξιοδοτηθούν τις συναντούσες 3 η ώρα τα ξημερώματα στο Παίδων). Μέχρι προ ιν απ5-6 χρόνια, μάλιστα, έκαναν εφημερίες, σε πολύ μεγάλο ιδιωτικό, ΑΝΕΙΔΙΚΕΥΤΟΙ γιατροί.[/quote']

 

Βρίσκονταν όμως άραγε οι φίρμες ποτέ στα επείγοντα των δημόσιων νοσοκομείων;

(Άλλωστε, οι διευθυντές κάνουν εφημερίες

 

Δεν ξέρω για ποιο νοσοκομείο αναφέρεσαι.

Για τα δύο μεγαλύτερα παιδιατρικά νοσοκομεία της Αττικής, όπως τα ξέρω από το 2008 και έκτοτε, υπάρχουν πάντα μέσα ειδικευμένοι γιατροί (παιδίατρος, παιδοχειρουργός, παιδοκαρδιολόγος, παιδορθοπεδικός, ακτινολόγος). Αναφέρω αυτές τις ειδικότητες, γιατί -τεσταρισμένα- τις έχω συναντήσει. Και τις έχω συναντήσει και μια Παρασκευή 2 Ιανουαρίου και τριήμερο Καθαρής Δευτέρας.

Μπορεί να υπάρχουν και ανειδίκευτοι γιατροί, που να τελούν χρέη νοσοκόμου ή γενικού βοηθού. Αυτό δεν πειράζει. Το απαράδεκτο θα ήταν να υποκαθιστούν τον ειδικευμένο.

 

(Και το τελευταίο είναι μία κατάσταση πολύ διαδεδομένη σε νοσοκομεία της επαρχίας, όπου εφημερεύει μόνος ο ειδικευόμενος=ανειδίκευτος ιατρός, και ο ειδικευμένος είναι -υποτίθεται- on call)...

Μόνο που οι φίρμες δε βρίσκονται στα επείγοντα των ιδιωτικών (ενω' date=' λίγο πριν παραιτηθν ή συνταξιοδοτηθούν τις συναντούσες 3 η ώρα τα ξημερώματα στο Παίδων). Μέχρι προ ιν απ5-6 χρόνια, μάλιστα, έκαναν εφημερίες, σε πολύ μεγάλο ιδιωτικό, ΑΝΕΙΔΙΚΕΥΤΟΙ γιατροί.[/quote']

 

ΔΕΝ ΑΛΗΘΕΥΕΙ αυτό Scratée, εδώ θα διαφωνήσουμε! Επειδή κάηκα με το θέμα αυτό και ήταν ο λόγος που έκανα τη βλακεία και πήγα στο Κυριακού εκείνη την ημέρα, το έχω διασταυρώσει με 3 παιδιάτρους και είναι ξεπερασμένο. Παλιά στελέχη των δημοσίων διευθύνουν τις ιδιωτικές. Επιπλέον απ' την εμπειρία μου, Α' επιμελητές μας υποδέχτηκαν και μας κουράρησαν όλες τις ημέρες και τα Χριστούγεννα που νοσηλευτήκαμε αλλά και των Φώτων. Εκ των υστέρων μελέτησα και τα ονόματα -δεν είναι τυχαίοι. Και δεν κατάλαβα την διαφορά αργίας - καθημερινής στο ιδιωτικό. Σε αντίθεση με το δημόσιο που από την Παρασκευή παραλύουν όλα.

Κι εγώ το καταλαβαίνω... Αλλά το αντιλαμβάνομαι ως έλλειψη μίας επαγγελματικής ικανότητας, που θα έπρεπε να την διαθέτουν.

Υπάρχουν τόοοοσα στοιχεία που δείχνουν ότι συνάδελφοί τους σε άλλες χώρες καταφέρνουν με επιτυχία να διαχειρίζονται την παρουσία των γονιών. Και σε πολύ πιο σύνθετες ιατρικές πράξεις και όχι για μια απλή αιμοληψία, για όνομα του Θεού!

 

Πιστεύω ότι αυτή η έλλειψη της συγκεκριμένης επαγγελματικής ικανότητας οφείλεται ακριβώς στην έλλειψη εκπαίδευσης (όπως και σε άλλα θέματα που έχουν κατ΄επανάληψη αναφερθεί στο φόρουμ: vbac, θηλασμός κλπ.).

Προφανώς δεν θεωρώ -και δεν μπορώ να αποδεχθώ- ότι οι Έλληνες γιατροί υστερούν έναντι των ξένων συναδέλφων τους.

 

 

Εμείς, την τελευταία φορά που χρησιμοποιήσαμε τις δημόσιες υποδομές, ήταν το 2008. Πήγαμε για μια γαστρεντερίτιδα και κόλλησε σοβαρότατο ροταϊό. Ως προς τη φλέβα, επικρατούσαν οι τριτοκοσμικές συνθήκες που έχουν αναφερθεί: ένας ακινητοποιούσε τα πόδια, άλλος τα χέρια, τρίτος το κεφάλι, ο τέταρτος έβαζε φλέβα και έλεγε στο 19 μηνών άρρωστο-αδύναμο-φοβισμένο αγοράκι "κάτσε ήσυχο, γιατί θα σε ξανατρυπήσω"...

Τι να πρωτοθυμηθώ; Ότι δεν ξέραμε ποτέ τι ώρα θα περάσουν οι γιατροί; Πότε θα γίνει ενημέρωση; Ότι μιλούσαν με γρίφους και με ύφος;

Δεν ξαναπατήσαμε ποτέ έκτοτε.

 

Προφανώς και στο δημόσιο υπάρχουν πολλοί άξιοι γιατροί, που έχουν και το ατού να έχουν συσσωρεύσει μεγάλη εμπειρία από την πληθώρα των περιστατικών που εξετάζουν, αλλά δεν κατέχουν δα και το μονοπώλιο στην ιατρική γνώση.

Χώρια που -λόγω κρίσης;- όλα σχεδόν τα "ονόματα" των δημοσίων νοσοκομείων είτε έχουν και ιδιωτικό ιατρείο είτε παραιτούνται από τις θέσεις τους και ιδιωτεύουν πλέον αποκλειστικά.

 

 

Στο μυαλό μου, τα δημόσια νοσοκομεία -για όσο καιρό θα είμαστε στη θέση να πληρώνουμε ιδιωτική ασφάλιση- είναι η έσχατη λύση, το τελευταίο καταφύγιο. Θεωρώ ότι είναι πολύ καλά (και ίσως και η μόνη δυνατή επιλογή) μόνο στα πολύ δύσκολα / βαριά περιστατικά.

Για όλα τα υπόλοιπα, δεν βλέπω το λόγο της ταλαιπωρίας-σύγχυσης.

Με κάλυψες 100%...σε ολα. Ιδιως στην πρωτη παραγραφο. Σε αυτο ακριβως το σημείο, την έλλειψη επαγγελματικης ικανότητας.

Αλλα γενικα εχω παρατηρησει με περισση λύπη, το πως σε ολα τα επαγγελματα βρισκουμε σε αυτη τη χωρα τη βολή μας-εναν τροπο να κανουμε διεκπεραιωτικα τη δουλεια μας χωρις να προσπαθουμε καθε μερα να βελτιωνομαστε σε αυτη, ουτε να μετραμε τον ανθρωπινο παραγοντα. Που σε επαγγελματα οπως η υγεια, θα επρεπε να ειναι το Α και το Ω, ποσο μαλλον οταν εχουμε να κανουμε με βρεφη και παιδια.

Αλλα γενικα εχω παρατηρησει με περισση λύπη, το πως σε ολα τα επαγγελματα βρισκουμε σε αυτη τη χωρα τη βολή μας-εναν τροπο να κανουμε διεκπεραιωτικα τη δουλεια μας χωρις να προσπαθουμε καθε μερα να βελτιωνομαστε σε αυτη, ουτε να μετραμε τον ανθρωπινο παραγοντα. Που σε επαγγελματα οπως η υγεια, θα επρεπε να ειναι το Α και το Ω, ποσο μαλλον οταν εχουμε να κανουμε με βρεφη και παιδια.

Πας βαθειά τώρα. Οσο η χώρα μας θρέφει τα ρουσφέτια και την νοοτροπία του μόνιμου δημοσίου υπαλλήλου, δεν θα διορθωθεί με τίποτα.

Μας πήγε μακριά η κουβέντα και ξεχάσαμε πως δεν οφείλεται ακριβώς στον γιατρό το καθαρό σεντόνι, η επάρκεια φαγητού, η ευγένεια, η καθαριότητα των χώρων και ο σεβασμός στον γονέα ή τον ασθενή.

Ούτε η αιμοληψία είναι ιατρική πράξη αλλά νοσηλευτική. Ετσι; Νοσηλεύτριες την κάνουν. Εκείνες δεν μπορούν να εργασθούν παρουσία μας κι εκείνες ενοχλούμε. Εκείνες μας πετάνε έξω και δεν ανέχονται κουβέντα. Τουλάχιστον τις περισσότερες φορές και με "εντολή" της διεύθυνσης, δλδ κάπου γιατρού.

(όπως στην δική μας περίπτωση με την γιατρό εκείνο το βράδι)

Οι Διοικήσεις λοιπόν είναι που δεν έχουν φροντίσει να κάνουν κάτι για όσα καταγγέλουμε παραπάνω.

Δεν είναι ακριβώς όπως το λες. Εμείς πληρώνουμε περισσότερα στο κρατικό ταμείο που είμαστε ασφαλισμένοι και πολύ πολύ λιγότερα στην ιδιωτική ασφάλιση. Και το νοσηλευτικό προσωπικό μαζί και οι γιατροί στο ιδιωτικό πιέζονται πολύ περισσότερο απ' ότι στο δημόσιο. Παρόλα αυτά (αληθινώς ή ψευδώς) σου φέρονται ανθρώπινα.

Ναι παντου τη ίδιο ειναι .. Εμείς δίνουμε ενα 45% του μισθού μας στο κράτος και το μεγαλύτερη ποςο παει για πρόσβαση στα δημόσια (που τα περισσότερα ειναι χάλια αλλα οχι το χαλί που περιέγραψες τουλάχιστον!) στα οποία πανε και αυτοί που δεν δουλεύουν και που δεν δίνουν μια! Τεσπα άλλη ιστορία αυτή..

Ναι παντου τη ίδιο ειναι .. Εμείς δίνουμε ενα 45% του μισθού μας στο κράτος και το μεγαλύτερη ποςο παει για πρόσβαση στα δημόσια (που τα περισσότερα ειναι χάλια αλλα οχι το χαλί που περιέγραψες τουλάχιστον!) στα οποία πανε και αυτοί που δεν δουλεύουν και που δεν δίνουν μια! Τεσπα άλλη ιστορία αυτή..

Μια απ' τα ίδια. Μαζί εφορία και ασφάλιση εμένα κρατούν 42%. Και στα δημόσια τα δικά μας οι άποροι δεν πληρώνουν, όπως και οι ρωμά και οι αλλοδαποί που ούτε χαρτιά μπορεί να μην έχουν.

Ξέρεις, δεν μπορείς να τους αφήνεις κι αυτούς τους ανθρώπους να πεθάνουν. Είναι άδικο μεν αλλά... μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Ασε...

ΔΕΝ ΑΛΗΘΕΥΕΙ αυτό Scratée, εδώ θα διαφωνήσουμε! Επειδή κάηκα με το θέμα αυτό και ήταν ο λόγος που έκανα τη βλακεία και πήγα στο Κυριακού εκείνη την ημέρα, το έχω διασταυρώσει με 3 παιδιάτρους και είναι ξεπερασμένο. Παλιά στελέχη των δημοσίων διευθύνουν τις ιδιωτικές. Επιπλέον απ' την εμπειρία μου, Α' επιμελητές μας υποδέχτηκαν και μας κουράρησαν όλες τις ημέρες και τα Χριστούγεννα που νοσηλευτήκαμε αλλά και των Φώτων. Εκ των υστέρων μελέτησα και τα ονόματα -δεν είναι τυχαίοι. Και δεν κατάλαβα την διαφορά αργίας - καθημερινής στο ιδιωτικό. Σε αντίθεση με το δημόσιο που από την Παρασκευή παραλύουν όλα.

Αναφέρομαι αποκλειστικά και μόνο για τα επείγοντα περιστατικά, σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο. Ναι, τα μεγάλα ονόματα των δημοσίων πάνε, στη συνέχεια, και στελεχώνουν τα ιδιωτικά. Ναι, Μ.Σάββατο στις 11 τη νύχτα, θα αντιμετωπιστεί στο ιδιωτικό το οποιοδήποτε περιστατικό χρήζει παιδο-γαστρεντερολόγο/καρδιολόγο/ενδοκρινολόγο και πάει λέγοντας. Αλλά, στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, το κοινό παιδιατρικό περιστατικό θα το παραλάβουν και θα το διευθετήσουν γιατροί στην αρχή της καριέρας τους*, ως παιδίατροι ενώ, μέχρι προ 5ετίας, περίπου (όπως προείπα) εφημέρευαν στα πασίγνωστα ιδιωτικά ανειδίκευτοι γιατροί.

*Κλασικός τηλεφωνικός διάλογος, με το γραφείο ιατρών μεγάλου ιδιωτικού:

-Γεια σας, ονομάζομαι Παπαδοπούλου Μαρία και είμαι η παιδίατρος του μωρού Δεληγιάννης άρρεν, με τη βρογχιολίτιδα.

-Έλα, ρε Μαρία, η Άννα η Μακρή είμαι!

-Έλα, ρε Άννα!!! Εκεί είσαι τώρα;;;

...κτλ κτλ, όπου τα (φανταστικά ονόματα) αντιστοιχούν σε παιδιάτρους που υπήρξαν ειδικευόμενοι μέχρι προ λίγων μηνών.

Ούτε η αιμοληψία είναι ιατρική πράξη αλλά νοσηλευτική. Ετσι; Νοσηλεύτριες την κάνουν.

Η αιμοληψία είναι ιατρική πράξη. Το ίδιο και η τοποθέτηση φλεβοκαθετήρα. Οι νοσηλεύτριες τις διεκπεραιώνουν, πολλές φορές, γιατί οι περισσότερες είναι τσακάλια και τα καταφέρνουν καλύτερα από τους περισσότερους γιατρούς.

Η αιμοληψία είναι ιατρική πράξη. Το ίδιο και η τοποθέτηση φλεβοκαθετήρα. Οι νοσηλεύτριες τις διεκπεραιώνουν' date=' πολλές φορές, γιατί οι περισσότερες είναι τσακάλια και τα καταφέρνουν καλύτερα από τους περισσότερους γιατρούς.[/quote']

 

:shock: Δεν μου έχει πάρει γιατρος αίμα ποτέ... Ούτε στο παιδί. Μόνο οι δικοί μας γιατροί (σόϊ) αντε και μία ο γυναικολόγος στο Έλενα που μου έβαλε φλεβοκαθετήρα για την ΚΤ.

 

Για τα ιδιωτικά θα συνεχίσω να αμφιβάλω, παραμονή Χριστουγέννων απόγευμα ο ΩΡΛ που μας εξέτασε ήταν πάνω των 50 ετών. Ο παιδοχειρούργος των Φώτων ήταν κάπου εκεί κι αυτός.

Στην υποδοχή αυτά. Και πέρισυ με την μικρή η παιδίατρος που μας είδε 2 η ώρα τη νύχτα ήταν η ίδια που διεύθυνε την κλινική που είμασταν φέτος με την μεγάλη, τα Χριστούγεννα και μιλήσαμε κι όλας - την θυμηθήκαμε, γιατί μας έκανε εντύπωση.

Στο Παίδων ποιος έπαιρνε; Μόνο νοσηλεύτριες;;; Μήπως ήταν ειδικευόμενες με τα γαλάζια ρούχα εφημερίες και τις περναγες για νοσηλεύτριες;

Εμείς έχουμε νοσηλευτεί στο Παίδων Πεντέλης απ' όπου φύγαμε άρον άρον λόγω τραγικών συνθηκών και παντελούς έλλειψης υγιεινής. Στο εξάκλινο που μας έβαλαν το ένα μετά το άλλο τα παιδάκια κολλούσαν γαστρεντερίτιδα και δεν υπήρχαν ούτε σεντόνια να αλλάξουν (γυρνούσαν τα στρώματα ανάποδα). Η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη... φύγαμε, αφού υπογράψαμε, στις 12 το βράδυ για να μην κολλήσουμε κάτι άλλο (είχαμε μπει με πνευμονία). Πήγαμε σε ιδιωτικό και πραγματικά νόμιζα ότι ήμουν σε ξενοδοχείο. Πάντως και στο ένα και στο άλλο οι γιατροί και το προσωπικό έκαναν ό,τι μπορούσαν καλύτερο και δεν έχω να πω τίποτα, μόνο ευχαριστώ. Και στα 2 μας ζήτησαν να περάσουμε έξω και το έκανα αδιαμαρτύρητα γιατί δε θεωρούσα ότι είχα κάτι να προσφέρω. Το παιδί μου ωρυόταν και δε μπορούσα ούτε εγώ να το ηρεμήσω. Οπότε το μόνο που ήθελα ήταν να τελειώνουμε και να μάθουμε τη διάγνωση. Αργότερα είχα όλο το χρόνο να το παρηγορήσω. Θέλω να πω ότι καμμιά φορά και η συμπεριφορά των άλλων εξαρτάται και από τη δική μας. Αν υποπτευόμαστε ότι οι πάντες θέλουν να ασκήσουν βία στο παιδί μας, ίσως κι εμείς γινόμαστε εριστικοί.

Στο Παίδων ποιος έπαιρνε; Μόνο νοσηλεύτριες;;; Μήπως ήταν ειδικευόμενες με τα γαλάζια ρούχα εφημερίες και τις περναγες για νοσηλεύτριες;

Ναι, τόσες ημέρες εκεί τους ειδικευόμενους τους γνωρίσαμε όλους. Αφού σου είπα πως η μία νοσηλεύτρια ήταν παλιά μου συμμαθήτρια. Οι κοπέλες που μας άλλαζαν τους ορούς και τις αντιβιώσεις στη νοσηλεία ήταν αυτές που έκαναν και την δουλειά. 3-4 κάθε φορά ήταν, γιατρός δεν ήταν πάντα εκει μέσα, δεν σας είπα ότι έπαιρνα το παιδί με μελανιές;

Εχώ ακούσει τα καλύτερα από άποψη ιατρών και αποτελεσματικότητας, τα χειρότερα από άποψη αναμονής, καθαριότητας. 

Θα ήθελα να μου πείτε όσες πάτε στο Παίδων, σε ποιο από όλα πάτε, γιατί έχω μπερδευτει είναι το αγλαια και το Αγία Σοφία και το Πεντέλης (3 είναι?)? ποια είναι η διαδικασία σε περίπτωση εισαγωγής, χρόνος αναμονής, δωμάτια, σε βάζουν με ίδια πάθηση η όχι, που καλεις αν θέλεις να αναφέρεις επείγον περιστατικό, η δεν καλεις καθόλου και πας, εξυπηρέτηση, σε περίπτωση επείγοντος περιστατικου πας στα εξωτερικά. Σε έχουν μετά σε αναμονή? Έχω ακούσει για νουμερακια και πολύωρες αναμονες.

Δεν έχω ιδέα από δημόσια νοσοκομεια Παίδων. Μέχρι στιγμής τους κάνω ιδιωτική ασφάλιση και είμαι υπέρ ικανοποιημένη, άμεση πιο άμεση δε γινεται και λουξ εξυπηρέτηση, από καθαριότητα κάθε μέρα σφουγγάριζουν σκουπίδια όσες φορές το ζητήσεις, πάνες, αν θες καθαρά σεντόνια στα φέρνουν αμέσως, πεντακάθαρες τουαλέτες δεν σιχαίνεσαι ούτε να πατήσεις, χτυπάς κουδούνι και τρέχουν στο δευτερόλεπτο, τελευταία φορά παραγγέλνα ειδικά φαγητά για την μπεμπα με συγκεκριμένη ώρα, μονόκλινα η δίκλινα δωμάτια πάντα με την ίδια πάθηση, με δικό μου κρεβάτι για να είμαι άνετα όσο φροντίζω το παιδί όσες μέρες κι αν είμαστε μέσα, δεν κουβαλάω τίποτα παρέχουν μέχρι και πάνες και καρεκλακια και τηλεόραση να μη βαριούνται, ορισμένες φορές έχουν και παιχνίδια, δωμάτια με χρώμα να μη νιώθει άβολα ένα παιδί, εξετάσεις άμεσες και άμεσες απαντήσεις ακόμα και μέσα στη νύχτα, οι γιατροί περνάνε δύο φορές τη μέρα κι αν έχεις αγχος η απορία έρχεται ακόμα και η προϊσταμένη οπότε τους ζητήσεις, σου πλένουν μέχρι και τα μπιμπερό αν δεν προλαβαίνεις, βραστήρες αποστειρωτες, ενδιαφέρον και το κυριότερο, είναι ο γιατρός μας εκεί.! Τους ξέρει όλους αισθάνομαι εμπιστοσύνη και τα αφήνω όλα πάνω τους. 

Όμως με δύο παιδιά και οσό αυξάνονται κάθε χρόνο τα ασφάλιστρα έχω αρχίσει να σκέπτομαι τώρα που μεγαλώνει η μεγάλη να κόψω τη δική της κάποια στιγμή και να συνεχίσω του μωρού οσοτου μεγαλώσει κι αυτό. Είναι πολλά τα χρήματα ετησίως  κι αν το σκεφτείς τους πληρώνουμε στο δημόσιο. Από την άλλη, δεν είναι και τόσα πολλά τελικά αν αναλογιστείς την ασφάλεια και την ικανοποίηση που αισθάνομαι κάθε φορά που κούφια η ώρα έχει χρειαστει να εισαχθούμε. Δηλαδή όσες φορές έχουμε μπει μέσα ειλικρινά σας μιλάω ναι μεν αγχος αλλά τη μισή κούραση στην παίρνουν αυτοί εκεί και όποτε έχω φύγει έχω φύγει ήρεμη. Δεν περνάω άσχημα όσο περίεργο κι αν σας φαίνεται.. Είναι σχολαστικόι, τις προαλλες έρχονταν κάθε 30 λεπτά να θςεμομςτρησουν εγώ δεν έκανα τίποτα κι αν έκανα επειδή εγώ είμαι ψείρας και φοβάμαι, το ξαναέκαναν οι ίδιες και πολύ ευγενικες. Και αν έχω χρειαστεί κάτι μετά στο σπίτι αμέσως τηλεφωνώ και βρισκω τον εκάστοτε γιατρο που θέλω. Που μας έχει δει δηλαδή η μας έχει πει κάτι και θέλω διευκρινήσεις. 

Ποσο διαφορετικά είναι στο Δημόσιο Παίδων. Γιατί από δημόσια αν κρίνω από μένα όσες φορές έχω πάει σε κάνα δυο έχω μείνει ευχαριστημενη. Αλλα για μένα πάω, και στο ΙΚΑ φυσικά. Ίσως επειδή έχουν να κάνουν με παιδιά να είναι λίγο διαφορετικά γιαυτό το σκέπτομαι. Ίσως όχι από φέτος αλλά εν ευθετω χρόνω. 

Θα ήθελα τη γνώμη σας και την εμπειρια σας κι ελπίζω να μην μπερδεύτω περισσότερο:) 

On 7/7/2019 at 5:22 ΠΜ, Nefeli2014 είπε:

Εχώ ακούσει τα καλύτερα από άποψη ιατρών και αποτελεσματικότητας, τα χειρότερα από άποψη αναμονής, καθαριότητας. 

 

Θα ήθελα να μου πείτε όσες πάτε στο Παίδων, σε ποιο από όλα πάτε, γιατί έχω μπερδευτει είναι το αγλαια και το Αγία Σοφία και το Πεντέλης (3 είναι?)? ποια είναι η διαδικασία σε περίπτωση εισαγωγής, χρόνος αναμονής, δωμάτια, σε βάζουν με ίδια πάθηση η όχι, που καλεις αν θέλεις να αναφέρεις επείγον περιστατικό, η δεν καλεις καθόλου και πας, εξυπηρέτηση, σε περίπτωση επείγοντος περιστατικου πας στα εξωτερικά. Σε έχουν μετά σε αναμονή? Έχω ακούσει για νουμερακια και πολύωρες αναμονες.

 

Δεν έχω ιδέα από δημόσια νοσοκομεια Παίδων. Μέχρι στιγμής τους κάνω ιδιωτική ασφάλιση και είμαι υπέρ ικανοποιημένη, άμεση πιο άμεση δε γινεται και λουξ εξυπηρέτηση, από καθαριότητα κάθε μέρα σφουγγάριζουν σκουπίδια όσες φορές το ζητήσεις, πάνες, αν θες καθαρά σεντόνια στα φέρνουν αμέσως, πεντακάθαρες τουαλέτες δεν σιχαίνεσαι ούτε να πατήσεις, χτυπάς κουδούνι και τρέχουν στο δευτερόλεπτο, τελευταία φορά παραγγέλνα ειδικά φαγητά για την μπεμπα με συγκεκριμένη ώρα, μονόκλινα η δίκλινα δωμάτια πάντα με την ίδια πάθηση, με δικό μου κρεβάτι για να είμαι άνετα όσο φροντίζω το παιδί όσες μέρες κι αν είμαστε μέσα, δεν κουβαλάω τίποτα παρέχουν μέχρι και πάνες και καρεκλακια και τηλεόραση να μη βαριούνται, ορισμένες φορές έχουν και παιχνίδια, δωμάτια με χρώμα να μη νιώθει άβολα ένα παιδί, εξετάσεις άμεσες και άμεσες απαντήσεις ακόμα και μέσα στη νύχτα, οι γιατροί περνάνε δύο φορές τη μέρα κι αν έχεις αγχος η απορία έρχεται ακόμα και η προϊσταμένη οπότε τους ζητήσεις, σου πλένουν μέχρι και τα μπιμπερό αν δεν προλαβαίνεις, βραστήρες αποστειρωτες, ενδιαφέρον και το κυριότερο, είναι ο γιατρός μας εκεί.! Τους ξέρει όλους αισθάνομαι εμπιστοσύνη και τα αφήνω όλα πάνω τους. 

 

Όμως με δύο παιδιά και οσό αυξάνονται κάθε χρόνο τα ασφάλιστρα έχω αρχίσει να σκέπτομαι τώρα που μεγαλώνει η μεγάλη να κόψω τη δική της κάποια στιγμή και να συνεχίσω του μωρού οσοτου μεγαλώσει κι αυτό. Είναι πολλά τα χρήματα ετησίως  κι αν το σκεφτείς τους πληρώνουμε στο δημόσιο. Από την άλλη, δεν είναι και τόσα πολλά τελικά αν αναλογιστείς την ασφάλεια και την ικανοποίηση που αισθάνομαι κάθε φορά που κούφια η ώρα έχει χρειαστει να εισαχθούμε. Δηλαδή όσες φορές έχουμε μπει μέσα ειλικρινά σας μιλάω ναι μεν αγχος αλλά τη μισή κούραση στην παίρνουν αυτοί εκεί και όποτε έχω φύγει έχω φύγει ήρεμη. Δεν περνάω άσχημα όσο περίεργο κι αν σας φαίνεται.. Είναι σχολαστικόι, τις προαλλες έρχονταν κάθε 30 λεπτά να θςεμομςτρησουν εγώ δεν έκανα τίποτα κι αν έκανα επειδή εγώ είμαι ψείρας και φοβάμαι, το ξαναέκαναν οι ίδιες και πολύ ευγενικες. Και αν έχω χρειαστεί κάτι μετά στο σπίτι αμέσως τηλεφωνώ και βρισκω τον εκάστοτε γιατρο που θέλω. Που μας έχει δει δηλαδή η μας έχει πει κάτι και θέλω διευκρινήσεις. 

 

Ποσο διαφορετικά είναι στο Δημόσιο Παίδων. Γιατί από δημόσια αν κρίνω από μένα όσες φορές έχω πάει σε κάνα δυο έχω μείνει ευχαριστημενη. Αλλα για μένα πάω, και στο ΙΚΑ φυσικά. Ίσως επειδή έχουν να κάνουν με παιδιά να είναι λίγο διαφορετικά γιαυτό το σκέπτομαι. Ίσως όχι από φέτος αλλά εν ευθετω χρόνω. 

 

Θα ήθελα τη γνώμη σας και την εμπειρια σας κι ελπίζω να μην μπερδεύτω περισσότερο:) 

Είμαι προκατειλημμένη ως παιδί γιατρών του Δημοσίου, που θεωρούσαν πάντα ότι τα δύσκολα περιστατικά τα βλέπει το Δημόσιο νοσοκομείο, και αυτό επηρεάζει και το επίπεδο της ιατρικής που ασκείται. Και προσωπικά, αν είναι κάτι ανευ σημασίας, π.χ. μία ωτίτιδα που θέλει μία συνταγή αντιβίωσης, κάνω χρήση της ιδιωτικής ασφάλισης που έχω από τη δουλειά, αλλά για γέννες, χειρουργεία κλπ, πάω στο Δημόσιο, κι ας είναι χάλια από ξενοδοχειακή υποδομή πολλές φορές.

Στο Δημόσιο, αν είναι επείγον, πηγαίνεις στο  εφημερεύον, χωρίς επιλογές δωματίου, φαγητού ή δεν ξέρω τι άλλο. Σεντόνια προσφέρει το νοσοκομείο, και αυτό παίζεται πλέον και τέλος από υποδομή, συν το τυπικό μενου νοσοκομείου. Όσες φορές πάντως μας χρειάστηκε, νοσηλευτήκαμε αρκετά διαφορετικά, από μόνο το παιδί στο δωμάτιο, ως σε εξάκλινο, αλλά όλες τις φορές οι γιατροί και επισκέψεις έκαναν δύο φορές τη μέρα, και ό,τι χρειάστηκε, από ερωτήσεις, διευκρινίσεις κλπ ήταν κατατοπιστικότατοι. Και χειρουργείο που χρειάστηκε για κάταγμα, επίσης όλα ομαλότατα.

Αν είναι για κάτι προγραμματισμένο, επίσκεψη κλπ, εκεί έχεις την επιλογή του γιατρού που θες, απόγευμα, με αμοιβή, ή περιμένεις τη σειρά σου, όποτε έρθει, πρωί, χωρίς επιλογή.

Συμφωνω με την @ΑΡΓΚ...Για ασημαντα πραγματα πηγαινω σε ιδιωτικο...Νοσηλευτικαμε μια φορα σε ιδιωτικο, φυγαμε την επομενη αρων αρων (απαραδεκτα πολλες, αχρειαστες και επιπονες εξετασεις, φαρμακα κτλ) και πηγαμε στο παιδων βουλας στο οποιο μας επιβεβαιωσαν οτι ουτε τα μισα δεν χρειαζοτανε να γινουν στο 2 μηνων τοτε γιο μου..Πραγματικα το μετανιωσα...Χτες πηγαμε για ραμματα στο παιδων πεντελης...αψογοι ολοι οι γιατροι, σε μια ωρα ειχαμε φυγει και μια χαρα καθαρο ηταν στον χωρο αναμονης...Την εμπιστοσυνη που εχω στο δημοσιο δεν την εχω στα ιδιωτικα για σοβαρα περιστατικα και νοσηλειες...Το αγλαια κυριακου εχει πολυ κοσμο ειναι η αληθεια και καμποση αναμονη αναλογα με το περιστατικο...

4 ώρες πρίν, Fenia27 είπε:

Συμφωνω με την @ΑΡΓΚ...Για ασημαντα πραγματα πηγαινω σε ιδιωτικο...Νοσηλευτικαμε μια φορα σε ιδιωτικο, φυγαμε την επομενη αρων αρων (απαραδεκτα πολλες, αχρειαστες και επιπονες εξετασεις, φαρμακα κτλ) και πηγαμε στο παιδων βουλας στο οποιο μας επιβεβαιωσαν οτι ουτε τα μισα δεν χρειαζοτανε να γινουν στο 2 μηνων τοτε γιο μου..Πραγματικα το μετανιωσα...Χτες πηγαμε για ραμματα στο παιδων πεντελης...αψογοι ολοι οι γιατροι, σε μια ωρα ειχαμε φυγει και μια χαρα καθαρο ηταν στον χωρο αναμονης...Την εμπιστοσυνη που εχω στο δημοσιο δεν την εχω στα ιδιωτικα για σοβαρα περιστατικα και νοσηλειες...Το αγλαια κυριακου εχει πολυ κοσμο ειναι η αληθεια και καμποση αναμονη αναλογα με το περιστατικο...

Για το παίδων βούλας έχω να πω ότι είναι τραγικό. Ερείπιο χωρίς υποδομή. Είναι αδύνατον να εξυπηρετήσει κάποιο πιο σοβαρό περιστατικό. 

10 ώρες πρίν, Fenia27 είπε:

Συμφωνω με την @ΑΡΓΚ...Για ασημαντα πραγματα πηγαινω σε ιδιωτικο...Νοσηλευτικαμε μια φορα σε ιδιωτικο, φυγαμε την επομενη αρων αρων (απαραδεκτα πολλες, αχρειαστες και επιπονες εξετασεις, φαρμακα κτλ) και πηγαμε στο παιδων βουλας στο οποιο μας επιβεβαιωσαν οτι ουτε τα μισα δεν χρειαζοτανε να γινουν στο 2 μηνων τοτε γιο μου..Πραγματικα το μετανιωσα...Χτες πηγαμε για ραμματα στο παιδων πεντελης...αψογοι ολοι οι γιατροι, σε μια ωρα ειχαμε φυγει και μια χαρα καθαρο ηταν στον χωρο αναμονης...Την εμπιστοσυνη που εχω στο δημοσιο δεν την εχω στα ιδιωτικα για σοβαρα περιστατικα και νοσηλειες...Το αγλαια κυριακου εχει πολυ κοσμο ειναι η αληθεια και καμποση αναμονη αναλογα με το περιστατικο...

Αυτό είναι αλήθεια, το Παίδων Πεντέλης έχει πολύ πιο ανθρώπινες συνθήκες και στα εξωτερικά ιατρεία και στους θαλάμους, αφού έχει και πολύ λιγότερη κίνηση. Απλά και αυτό δεν έχει κάποιες ανέσεις που είναι προφανείς σε ιδιωτικό, όπως τουαλέτα σε κάθε δωμάτιο.

On 10/7/2019 at 4:41 ΠΜ, μαγιοπουλας είπε:

Για το παίδων βούλας έχω να πω ότι είναι τραγικό. Ερείπιο χωρίς υποδομή. Είναι αδύνατον να εξυπηρετήσει κάποιο πιο σοβαρό περιστατικό. 

Ενταξει.... δοξα τω Θεο δεν λεω οτι ηταν πολυ σοβαρο περιστατικο..και δεν μας εχει τυχει κατι πολυ σοβαρο χτυπα ξυλο....Απλα χρειαζοτανε νοσηλεια λογω ηλικιας (2 μηνων)....Εγω εκτιμησα το οτι ειχα κρεβατι να κοιμηθω μαζι με το μωρο...Ντουζ να κανω μπανιο....μπαλκονι να παρω αερα...και ησυχια! πολυ πολυ ησυχια! επισης ο αντρας μου και το μεγαλο μου παιδι μπορουσαν να ερθουν και να καθησουνε οσο θελανε..Μονο εγω υπηρχα στον πανω θαλαμο...

On 10/7/2019 at 10:42 ΠΜ, ΑΡΓΚ είπε:

 

Αυτό είναι αλήθεια, το Παίδων Πεντέλης έχει πολύ πιο ανθρώπινες συνθήκες και στα εξωτερικά ιατρεία και στους θαλάμους, αφού έχει και πολύ λιγότερη κίνηση. Απλά και αυτό δεν έχει κάποιες ανέσεις που είναι προφανείς σε ιδιωτικό, όπως τουαλέτα σε κάθε δωμάτιο.

Καλη η τουαλετα δεν λεω και το φανσυ δωματιο κτλ...Αλλα πραγματικα το μονο που με απασχολει ειναι το παιδι να εχει την καλυτερη φροντιδα...Οπως και ολες τις μαναδες φανταζομαι...Και στο ιδιωτικο στην δικη μας τουλαχιστον περιπτωση δεν εγινε αυτο....μου ανεβαινει το αιμα στο κεφαλι με τους γιατρους που θελουν να αποποιουνται των ευθυνων και να κανουν αχρειαστες εξετασεις, να δινουν αχρειαστα φαρμακα γιατι απλα δεν ξερουν τι τους γινεται και θελουν να ειναι καλυμμενοι απο παντου...Τουλαχιστον εχω μια παραπανω εμπιστοσυνη οτι αυτο δεν θα συμβει στο δημοσιο..και αυτο μου φτανει...

Τωρα φιλες μου...καλη η ιδιωτικη ασφαλεια, παρεχει κι αλλα εκτος απο τα επειγοντα και τις νοσηλειες...ο καθενας κρινει και πραττει αναλογα με την περισταση...

Οταν εγχειριστηκε η κορη μου πριν λιγα χρονια στο Αγια Σοφια, ολα ηταν αψογα. Πεντακαθαρα δωματια και ευγενεστατοι οι γιατροι.... και χωρις φακελακι .

On 9/7/2019 at 2:25 ΠΜ, ΑΡΓΚ είπε:

Είμαι προκατειλημμένη ως παιδί γιατρών του Δημοσίου, που θεωρούσαν πάντα ότι τα δύσκολα περιστατικά τα βλέπει το Δημόσιο νοσοκομείο, και αυτό επηρεάζει και το επίπεδο της ιατρικής που ασκείται. Και προσωπικά, αν είναι κάτι ανευ σημασίας, π.χ. μία ωτίτιδα που θέλει μία συνταγή αντιβίωσης, κάνω χρήση της ιδιωτικής ασφάλισης που έχω από τη δουλειά, αλλά για γέννες, χειρουργεία κλπ, πάω στο Δημόσιο, κι ας είναι χάλια από ξενοδοχειακή υποδομή πολλές φορές

Μα αυτό δεν είναι προκαταληψη, είναι η πραγματικότητα. Εκ των πραγμάτων, τα περιστατικά που βλέπει ένας γιατρός δημόσιου νοσοκομείου δεν μπορεί να τα δει ο ιδιώτης κ εννοείται έχει επίπτωση στην ποιότητα των ιατρικών υπηρεσιών. Κ εγώ για απλά πράγματα κάνω χρήση της ιδιωτικής ασφάλισης ή απλά πληρώνω ιδιωτικά. Αν η κατάσταση στο δημόσιο νοσοκομείο όμως ήταν καλύτερη από θέμα αναμονής και ταλαιπωρίας δε θα πήγαινα ποτέ σε ιδιώτη γιατρό. Γι αυτό κ επέλεξα γυναικολογο δημοσίου, γιατί δυστυχώς είχα πολύ κακή προσωπική εμπειρία από ιδιώτη που με ήξερε χρόνια αλλά παρόλα αυτά όταν χρειάστηκε σήκωσε τα χέρια ψηλά κ με έστειλε στα εφημερεύοντα του Αλεξάνδρα, αλλά και από πάρα πολλές γνωστές μου.

Στα ιδιωτικα πας για την ξενοδοχειακή υποστήριξη όταν έχεις κάτι απλό, στα δημόσια για να βγεις ζωντανος.