Φοβάμαι...

Ότι έχω μια δύσκολη εγκυμοσύνη το έχω καταλάβει και το έχω αποδεχτεί ως ένα βαθμό, προσπαθώ να κάνω ότι χρειαστεί από την πλευρά μου και κυρίως να διατηρώ την αισιοδοξία μου .... πολλές φορές όμως μου είναι τόσο μα τόσο δύσκολο....

Μέχρι τώρα γνωρίζαμε για τον επιπωματικό πλακούντα (πολύ χαμηλή θέση, σαν πώμα στον τράχηλο) και τις αποκολλήσεις. Είπαμε εντάξει, δύσκολη περίπτωση αλλά με την κατάλληλη αγωγή και ακινησία μπορούμε να έχουμε καλά αποτελέσματα. Μετά προέκυψε η ανεπάρκεια τραχήλου, ξαφνικά και αναίτια ( δεν υπάρχει ιστορικό προωρότητας - η πρώτη γέννα ήταν καισαρική - αλλά ούτε και συσπάσεις που να τη δικαιολογούν). Είμαι στην 25 εβδομάδα και το μήκος τραχήλου είναι 17mm, κάτω από 20 mm συνίσταται περίδεση αλλά ούτε αυτή μπορώ να την κάνω, λόγω επιπωματικού πλακούντα. Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά χθες η γιατρός παρατήρησε αύξηση του αμνιακού υγρού, που μπορεί να υποδηλώνει ζάχαρο κύησης ( επίσης δεν υπάρχει ιστορικό) ... είμαι σε αυστηρή δίαιτα αυτη την εβδομάδα και μετά θα κάνω την καμπύλη για να δούμε τι έχουμε να περιμένουμε και απο εκεί ... το θέμα είναι πως το αυξημένο αμνιακό επιβαρύνει την ήδη επιβαρυμένη κατάσταση καθώς ασκούνται πιέσεις στα τοιχώματα της μήτρας και μπορεί να φέρουν συσπάσεις και να μην αντέξει ο τράχηλος και και και .... δεν αντέχω άλλο έλεος!!! Νιώθω πως το σώμα μου είναι μια ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί!!!

Το θετικό μέσα σε όλα αυτά είναι ότι το μωράκι μου αναπτύσσεται κανονικότατα ... είναι όμως ακόμα πολύ μικρούλι (700 γρ.) και οι πιθανότητες για βιωσιμότητα απειροελάχιστες... στεναχωριέμαι αφάνταστα καθώς σκέφτομαι ότι προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σε ένα τόσο αντίξοο περιβάλλον ... προσπαθώ να του μιλώ, να του λέω πόσο το αγαπώ αλλά δεν ξέρω αν αυτό είναι αρκετό ... είμαι ακινητοποιημένη σε ένα κρεββάτι και προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου να σκεφτεί θετικά και αισιόδοξα για να βοηθήσω το μωρό μου και τον εαυτό μου ... από την άλλη λέω μήπως δεν κάνω καλά και πρέπει κάπου μέσα μου να αρχίσω να προετοιμάζομαι για το χειρότερο ώστε να μπορέσω να αντέξω μια απώλεια ...

Βλέπω και το Κατερινάκι μου που μεγαλώνει και έρχεται δίπλα μου και μου ζητά χάδια και αγκαλίτσες και με τραβά από το χέρι για να παίξουμε και εγώ δεν μπορώ να ακολουθήσω ... της τα στερώ και της λείπω το βλέπω στα ματάκια της ...

Συγγνώμη αν σας ψυχοπλάκωσα μεσημεριάτικο αλλά ήθελα κάπου να ξεσπάσω ....

Δε μας ψυχοπλάκωσες!!!

Στο forum συχνά νιώθουμε πιο άνετα απ`ότι στις παρέες μας!!

Να μας λες ότι θες, να ηρεμείς!

Εχω να σου πω οτι εσύ και όλες οι μανούλες που αγωνίζονται για τα αγγελούδια τους, είστε πολύ δυνατές και άξιες σεβασμού!!!

Να σου μιλήσω για αισιοδοξία δε χρειάζεται...ξέρεις απο μόνη σου τη σημασία της καλής ψυχολογίας στην εγκυμοσύνη- πολύ περισσότερο σε μια δύσκολη περίπτωση σαν τη δική σου.

Σου εύχομαι ολόψυχα να τα καταφέρετε υπέροχα με τη ζωούλα που έχεις μέσα σου!!!

Ολγα Ολγα μου, αφηνεις ηδη την αμφιβολια να τρυπωνει στο μυαλο σου...

Ειναι απλα μια επεισοδιακη εγκυμοσυνη! ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ! Εγω σε καθε επισκεψη μου στο γιατρο ειχα να αντιμετωπισω κι απο ενα καινουργιο προβλημα. Το ξερεις, τα θυμασαι. Αν ομως εσυ δεν πιστεψεις στο μικρο σκατουλι σου ποιος θα το κανει καρδια μου; Εδω ΕΣΥ ΠΙΣΤΕΨΕΣ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ!!!!!!!!!! Γιατι οχι στο δικο σου; Θες να ερθω εκει στην Πατρα και να σε πλακωσω; Ολα μπορεις να τα αντεξεις, να το ξερεις αυτο. Και μην στενοχωριεσαι για το αν ζοριζεται το μωρο στη μητρα. Και το δικο μου ζοριζοταν. Κι εγω ζοριζομουν. Κι εσυ ζοριζεσαι. Αλλα ειστε μαζι οι δυο σας σ' αυτη την προσπαθεια, ενα σωμα, 2 καρδιες!!!!!!!!! 2 καρδιες!!

Θα στο πω και να το θυμασαι. ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ! Το πιστευω βαθια μεσα μου και ετσι θα γινει. Ουτε στιγμη δεν φοβηθηκα για σενα και ξερω τι σου λεω. ΟΣΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΟΛΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.

κανε υπομονη κοριτσι μου τι να πω δυσκολα ακουγονται τα πραγματα αλλα μην σε περνει απο κατω και με την στεναχωρια δεν βγαινει τιποτα.εγω οταν εμαθα οτι εχει και ο αντρας μου στιγμα (καναμε τροφοβλαστη για μικροδρεπανικη αναιμια)εκανα αποκολληση απο το κλαμα και το αγχος και τελικα η μικρη μου ηταν καλα και πηγα να παθω ζημια τσαμπα.να σκεφτεσαι θετικα και αισιοδοξα αφου εφτασες μεχρι 25 εβδομαδες λιγο θες να πας στις 28 η 30 που η βιωσημοτητα του μωρου θα ναι πολυ καλυτερη.πες στον αντρα σου να απασχολει την μικρη σου για να μην νιωθει ασχημα.εσυ οφειλεις να προστατεψεις την ζωουλα που παλευει μεσα σου μην νιωθεις ασχημα ετσι ειναι η φυση αυτο το μωρακι σε χρειαζεται περισσοτερο.ευχομαι να πανε ολα καλα και γρηγορα να ερθει ο καιρος που θα εχεις στην αγκαλια σου γερο το μωρακι σου!περαστικα και να μας ενημερωνεις πως πας

think positive

Και εγω φοβάμαι το ξέρεις ; (παλιο τρελή) ... οταν αργείς να απαντήσεις στα μνμ μου στο κινητό ή όταν αργείς να με πάρεις πίσω τηλ (μην το ξανακάνεις αυτό ε; )

αλλά ξερείς τι ; εσυ είπες κάποια στιγμή : " ..μέχρι ώσπου αντέξουμε ..." και θα αντέξετε Ολγα μου αυτό πιστεύω ειλικρινά !

Αυτό το πλασματάκι ήρθε στην ζωή σας τόσο ανεπάντεχα !!!! και θα μείνει !!!

Κάνεις τα πάντα για αυτό το μωρό , είσαι απίστευτα δυνατή & φυσικά και το μωράκι κάνει την δική του προσπάθεια ...

Ολα θα πάνε καλά Ολγα μου !!!!!

Οι σκέψεις μας είναι μαζί σας , να είσαι ηρεμη , να μην στεναχωριέσαι...

Στην Κατερινούλα σίγουρα θα λείπουν τα παιχνίδια σας ...

(αληθειά εχει γίνει ακόμα πιο όμορφη αυτη η σουσουράδα ; ) αλλά τα περισσότερα πρώτα παιδάκια την περνάνε αυτη την φάση , οταν ερχετε η 2η εγκυμοσυνη...

Πολλά πολλά πολλά φιλια , μας λείπεις !!!!

Να εχεις εμπιστοσύνη στο σώμα σου και στο μωράκι σου και όλα θα πάνε καλά. Μονο αυτό να σκέφτεσαι εχει σημασία πολύ η ενέργεια που δημιουργούμε με τις σκέψεις μας.

Ευχομαι να πάνε όλα καλά!

Σας ευχαριστώ πολύ πολύ κοριτσάρες μου για τις τονωτικές σας ενεσούλες, ήταν πραγματικά ότι χρειαζόμουν ....

Δεν μου αρέσει καθόλου να κλαίγομαι ... αλλά σήμερα πραγματικά ένιωσα πως έφτασα στα όρια μου .... δεν θέλω να δείχνω στεναχωρημένη στους δικούς μου και στον άντρα μου και αυτοί περιμένουν από μένα πως και πως για να πάρουν κουράγιο, πιο πολύ όμως δεν θέλω να με βλέπει στεναχωρημένη το Κατερινάκι μου ... προσπαθώ να της χαμογελώ, να της τραγουδώ και να παίζουμε έστω και εξ αποστάσεως ...

Το ξέρω πως είστε δίπλα μου όποτε σας χρειαστώ και αυτό πραγματικά με ανακουφίζει .... φιλάκια πολλά και γλυκά!!!

σημασια εχει οτι το μωρακι σου αναπτυσσεται κανονικα!!!

ολα θα πανε καλα, πανω απ'ολα να κανεις θετικες σκεψεις και μη βαζεις το κακο στο μυαλο σου!!

Σου ευχομαι να σου ερθουν ολα δεξια, και να δεις το μωρακι σου συντομα υγιη και δυνατο!! Μη το βαζεις κατω, ολα θα σου πανε μια χαρα!

Σου ευχομαι ολοψυχα να πανε ολα καλα και να βαλεις πισω σου τις δυσκολιες.

Ειναι λογικο να νιωθεις οτι εχεις φτασει στα ορια σου και να σε πιανει το παραπονο. Ποσο μαλλον οταν προσπαθεις να δειξεις δυνατη στους γυρω σου.

Ομως, εισαι δυνατη, κανε λιγο κουραγιο ακομα. Καθε μερα που περναει, το μικρο σου γινεται πιο δυνατο και η θετικη σκεψη σου θα το κανει δυνατοτερο. Πιστεψε στον εαυτο σου και στο σωμα σου.

Να ξερεις οτι οτι χρειαστεις, ειμαστε εδω ολες.

σήμερα πραγματικά ένιωσα πως έφτασα στα όρια μου ....

Tα ορια σου μωρο μου τα ξερει μονον ο Θεος!! Κι εγω καθε φορα ενιωθα πως εφτανα στα ορια μου αλλα ανακαλυψα οτι τα ορια μου ηταν περα απο καθε προσδοκια μεγαλα. Ολα θα τα αντεξεις και θα βγεις πιο δυνατη απ' αυτη την εμπειρια. Λιγες εβδομαδες ακομη, το εφαγες το ...βοδι, η ουρα εμεινε. Κρατησου εκει και να ξερεις οτι η ανταμοιβη θα ειναι πολυ μεγαλη...Ποιο τζοκερ και μλκς!!!

Και κάθε φορά που θα νιώθεις ανασφάλεια και λύπη Όλγα μας,να ψάχνεις μια δημοσίευση της jean και να κοιτάζεις αυτή τη φατσούλα της κόρης της Να σκέφτεσαι ότι σε λίγο καιρό θα κρατάς το μωράκι σου αγκαλιά και θα πάιζεις όπως θέλεις με το Κατερινάκι σου.

ΘΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ! Και επειδή σε αυτές τις περιπτώσεις η ψυχολογία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, εγώ θα σου έλεγα αισιοδοξία, να κοιτάς τοΚατερινάκι σου και ψηλά το κεφάλι. Μην σε παίρνει από κάτω όσο γίνεται. Ξέρω ότι είναι δύσκολο, επειδή κι εγώ πέρασα μία κρίση κρισάρα πριν λίγο καιρό κι ευτυχώς με ηρέμησαν τα κορίτσια του forum. Σκέψου θέτικα και όλα θα δεις θα πάνε καλά..

Δεν θα σταματήσω να σας ευχαριστώ .... είστε πραγματικές φιλενάδες ... όσο για το jeanaki μας έχει δώσει προ πολλού μαθήματα σε αυτό τον τομέα ...

ατροφία τραχήλου είχα και στις 2 εγκυμοσύνες. ξάαααααπλα ειδικά στην πρώτη (στη δεύτερη δεν γινόταν, απλά ΔΕΝ γινόταν!)

γέννησα στην 36 και 35 εβδομάδα αντίστοιχα και όλα καλά!

Μη σε παίρνει από κάτω, είναι από την απραξία το συναίσθημα αυτό... Κάνε ότι σου λέει η γιατρός σου και ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ!

Oλγάκι πρεπει να είσαι αισιόδοξη ,το μωράκι σου ήρθε για να μείνει και εσύ είσαι αυτή που του δίνει ζωη ,οξυγόνο ,τροφή και συναισθήματα......μονο θετικά πρέπει να σκέφτεσαι γιατι τα αισθάνετε όλα!!!!!!!

όλα θα πάνε καλά μονο αύτο θα έχεις στο μυαλό σου , να κάνεις ότι σου λέει ο γιατρό σου και όταν θα έρθει ο καιρός θα απολάυσεις το χρόνο με το Κατερινάκι .Καθε πρωϊ που ξυπνάς θα λές άλλη μια μέρα που το μεγάλωσες και κοντέυει ,ο περισσότερος χρόνος πέρασε......λίγο έμεινε υπομονη και αισιοδοξία!!!!!!!!!!!!!!!

φιλάκια πολλάααααα

καλημέρα!!!!!!

να είσαι ήρεμη και να μην κάνεις άσχημες σκέψεις, τα μωρά θέλουν θετικές..

πόσο μου θυμίζεις εμένα..έλεγα ότι ούτε στην 36η δεν θα φτάσω-τελικά πήρα όλο τον 9ο, με τον τράχηλο σε πλήρη εξάλειψη και 1 διαστολή, κια να μην βάζω κ...ο κάτω από την 37η!!!και συνεχίζουμε...

όλα θα πάνε καλά, μόνο να είσαι χαλαρή και να σκέφτεσαι θετικά.

Ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ!!! Δεν ξέρετε πόσο κουράγιο μου δίνεται με τις ευχές σας!!!

Maryp έκανες περίδεση τραχήλου και στις δύο εγκυμοσύνες;;;

Evagelia πως την αντιμετώπισες την εξάλειψη τραχήλου; Με περίδεση; Με αγωγή; Σε ποια βδομάδα σου παρουσιάστηκε; Θα γεννήσεις με καισαρική; Σόρρυ που ρωτώ τόσα ... αλλά καταλαβαίνεις ...

Με το καλό σύντομα να κρατάς αγκαλίτσα τη ζουζουνίτσα σου!!!

όχι δεν έκανα... έτσι την έβγαλα... ΑΚΙΝΗΣΙΑ και κάτι χάπια για τις συσπάσεις...

Ολγακι δε με ξερεις δε σε ξερω, μου επιτρεπεις ομως να σου στειλω μια ζεστη αγκαλιτσα σαν φιλη και να σου ευχηθω να πανε ολα καλα? Σκεψου ποσες μπορες μικροτερες ή μεγαλυτερες περασαμε ολες μας, δες το ετσι, υπομονη θα περασει κι αυτο...

Φιλια

Χριστινα

Ανταποδίδω την αγκαλίτσα ... με το καλό να κρατήσεις το ζουζούνι σου, θα γεμίσουν τα χέρια και η ψυχή σου !!!!

kouragio manoula, elpizo na pane ola kala.

Na les auta pou se vasanizoun, euxomai kalo upoloipo egumosinis, prospathise oso mporeis na skeftesai thetika...

Ολγα, διαβασα το πμ σου... Αν ειναι ετσι, τοτε ενταξει. Ολα τα εχεις υπο ελεγχο.

Τι διαβαζεις αυτες τις μερες; Εγω επιασα το ψηφιακο οχυρο του Dan Brawn... Πολυ hi- tech για τα γουστα μου αλλα το παλευω! Α! Στο μεσοδιαστημα ξεπεταξα και " το γλυκο τελος της μερας" της Μαρσια Γουιλετ. Διαβαζε να περνανε οι ωρες και να αποσπαται το μυαλο...

να ρωτάς ό,τι θέλεις, γι'αυτό είμαστε εδώ..

λοιπόν στο β'επίπεδο ήταν 2,5mm,δεν μου είπε τίποτα ο γιατρός.

αλλά κουράζομουν αρκετά, άσχετα αν τότε δεν το καταλάβαινα,ελιχε και ζέστη μέσα στο κατακαλόκαιρο ώσπου..

στην 29η ξαφνικά με έπιασαν πόνοι γέννας και συσπάσεις, σε ένα απόγευμα έγινε το "κακό".πλήρη εξάλειψη και διαστολή 1.

με έβαλε σε πλήρη ακινησία(μόνο τουαλέτα πήγαινα!!!!) μέχρι που έκλεισα την 37η και έπαιρνα πρεπαρ μισό ανά 4ωρο!!!ο χαπάκιας ο ίδιος είχα γίνει.

τελικά όλα καλα, αλλά από το κρεββατάκι μου δεν κουνήθηκα για κανέναν λόγο(από 16/07-03/09).

αστά, θυμάμαι την αγωνία μου και σφίγγεται η καρδιά μου

μέτα από 2 εβδομάδες ηρέμησα,χαλάρωσα και ο καιρός πέρασε πολύ γρήγορα τώρα τηνπαρακαλάω να βγει αλλά τίποτα η κυρία..

όσο για τον τοκετό, μέχρι στιγμής πάμε για φυσιολογικό, αν και δεν έχει κατέβει ακόμα, θα δούμε

έλεγα στον εαυτό μου"ό,τι έγινε έγινε.η κατάσταση είναι αυτή.εφ'όσον δεν κουνιέμαι και οι συνεχεις συσπάσεις είχαν σταματήσει και παίρνω και τα χάπια, δεν μπορεί να γίνει μεγαλύτερο κακό.το μωράκι μεγαλώνει κανονικά, οπότε η μανούλα θα κάνει υπομονή"!!!

το μόνο που με χάλασε είναι τα 10 κιλά που έβαλα τότε!!!!!

αλλά η μπέμπα πήρε στο διάστημα αυτο σχεδόν 2 κιλά!!!!!

θετικές σκέψεις, όλα θα πάνε καλά!!!!

kouragio manoula, elpizo na pane ola kala.

 

Na les auta pou se vasanizoun, euxomai kalo upoloipo egumosinis, prospathise oso mporeis na skeftesai thetika...

Ευχαριστώ κοριτσάκι μου γλυκό!!!