Μήπως έχουμε κάποιο πρόβλημα ?

Θα ήθελα να αναφέρω τον έντονο προβληματισμό μου σχετικά με την μεγάλη μας κόρη, την Αγγελιάννα.

Ενώ πρόκειται για ένα πανέξυπνο παιδί (κατά τη δική μας λογική και τα σχόλια του περίγυρου...) που καταλαβαίνει τα πάντα, μέχρι και τις αγγλικές λέξεις που χρησιμοποιήσαμε κάποια στιγμή με τον άντρα μου συνθηματικά τις κατάλαβε μόνη της και τις χρησιμοποιεί κανονικότατα... Αντιλαμβάνεται ότι και να συμβάινει στο σπίτι, χωρίς κάν να ακούσει κάτι σχετικό... Με λίγα λόγια δεν ανησυχώ μήπως το παιδί μας έχει κάποιο πρόβλημα νοητικής υστέρησης...

Ανησυχώ όμως μήπως το παιδί έχει κάποιο άλλο προβληματάκι ή ίσως και προβληματάρα... Δεν θέλω να λέω μεγάλες κουβέντες...

Που εστιάζεται το θέμα... Είναι πολύ δραστήρια, δηλαδή μέσα στο σπίτι δεν κάθεται σε χλωρό κλαρί, παίζει ναι μεν με τα παιχνίδια της αλλά σπάνια θα επικεντρωθεί για αρκετή ώρα σε κάτι, συνήθως παίζει λίγο με το ένα λίγο με το άλλο και μάλλον... βαρίεται εύκολα... Αυτό όμως που ακόμα περισσότερο με στενοχωρεί και με ενοχλέι και θα ήθελα τις συμβουλές σας για να το ξεπεράσουμε είναι ότι δεν με ακούει και δεν κάθεται να συζητήσουμε ποτέ ! Ακόμα και όταν την πάρω με το γλυκό, σε μία φάση ήρεμη που βρίσκεται και πάω να της μιλήσω για ένα θέμα που την αφορά, δεν θέλει να κάτσει να με ακούσει... Αρνείται... ή ίσως δεν μπορεί ?

Σας παρακαλώ πείτε μου τι μπορώ να κάνω ? Είμαι άνθρωπος της συζήτησης και με ενοχλέι πολύ αυτό...

Κάθε μέρα και χειρότερα... Δεν ακούει... ΤΙΠΟΤΑ... ρε παιδιία ρίξτε καμμιά ιδέα, καμμιά βοήθεια... Τα δικά σας τα παιδάκια σας ακούνε ? Κάνουν διαολιές ? Εσείς τι κάνετε ? Βοήθεια ...............

Καλημέρα!

Η κατάσταση ήταν έτσι και πριν γεννήσεις τον μικρό?

Εμένα η κόρη μου (3 ετών) πριν γεννήσω τη μπέμπα (2 μηνών) ήταν πλυ διαφορετική!!

Από τότε που γέννησα κάθε προσπάθεια που κάνω εγώ για να την πλησιάσω είναι μάταιη, αισθάνομαι λες και με τιμωρεί, σου λέει τόση ώρα ήσουνα με τη μικρή και μου ήρθες τώρα όλο χαρά? Τώρα δε σε θέλω εγώ!

Πάντως στο θέμα της συζήτησης, και πριν αλλά και τώρα πιο έντονα, την προσεγγίζαμε πάντα πλαγίως. Δηλ. την ώρα που παίζαμε αναφέραμε κάτι που θέλαμε και αν τσιμπούσε, το συνεχίζαμε ή πιανόμασταν από κάτι που έλεγε αυτή. Έτσι κάνουμε και τώρα που έχει γενικά λίγο κλειστεί στον εαυτό της. Αν τη ρωτήσεις ευθέως τί έκανε στο σχολείο θα σου πεί τίποτα ή τί έφαγες, θα απαντήσει δεν ξέρω.

Νομίζω ότι δεν πρέπει να την πιέζεις να καθήσει να μιλήσετε, ίσως είναι και θέμα ηλικίας! Μπορείσ παράλληλα με κάποια άλλη δραστηριότητά σας (πχ όταν τρώει), να προσπαθείς να της πεις αυτά που θέλεις και αν ακολουθεί καλώς αλλιώς αύριο πάλι.

Πάντως δεν νομίζω ότι πρέπει να σε προβληματίζει για την υγεία της, αλλά για το πως θα βρείς τρόπο να την πλησιάσεις και να επικοινωνήσετε!Ελπίζω να μη σε κούρασα!

εχει πολύ σημασία το αν ήταν διαφορετική πρίν γεννηθεί το μωρό.

και επίσης αν εσύ ήσουν διαφορετική ή ο μπαμπάς πρίν γεννηθεί το μωρό.

κάπου νομίζω είχες αναφέρει ότι θυμώνεις κάποιες φορές πάρα πολύ μαζί της? ή κάνω λάθος? (σόρρυ αν κάνω λάθος!!!)

εάν ναι, τι πιο φυσικό να μη θέλει να σου ανοιχτεί ή να σε ακούσει.

είναι αρκετά πιθανό κιόλας να έχει συσσωρεύσει τόση ενέργεια και θυμό μαζί, ωστε να μην μπορεί κιόλας να ακούσει.

είναι απαραίτητο, κάποιος να ασχοληθεί με υπομονή μαζί της, να μην ξεσπά πάνω της, έτσι ώστε να ξεφύγει σιγά σιγά απο αυτό το φαύλο κύκλο...

το σημαντικό είναι Marilena αυτό να μη διαιωνιστεί - η σχέση σας να μη μείνει έτσι.

αυτό όμως δεν γίνεται έτσι απλά, και ίσως να μη μπορείς και μόνη σου να το κάνεις.

ίσως βοηθήσει να δημιουργήσει σχέση με ένα νέο άτομο (babysitter ξαδερφη κάτι τετοιο) με το οποίο να μην έχει λόγο να είναι θυμωμένη -

απλώς έτσι ώστε να χαλαρώσει και εκείνη λίγο.

προπάντων, δίνε της προσοχή όλες τις άλλες στιγμές που δεν κάνει αταξίες.

αγκαλιές αεροπλανάκια ΤΑ ΠΑΝΤΑ όταν βλέπεις ότι δεν έχει κάνει "διαολιά" .

πρόλαβέ την, π ρ ο λ α β ε την σίγουρα ξέρεις πότε τα κάνει αυτά.

πάρτην αγκαλιά και κάντης διάφορα ωραία πριν τα κάνει.

Η Αγγελιάννα ήταν πολύ κακομαθημένη και χειρότερη από ότι τώρα παλιά γιατι την κράταγαν οι γονείς μου κι εγώ δούλευα κι έπαιρνα στο σπίτι ένα αγρίμι... Μετά όμως που σταμάτησα να δουλεύω, πάλεψα πολύ σκληρά μαζί και με τον σύζυγο και την κάναμε άνθρωπο... Και σε θέματα υπακοής, συζήτησης κλπ

Γενικά λέγαμε ότι έιχαμε ένα πολύ καλό παιδάκι...

Αυτό άλλαξε περίπου ένα δίμηνο πριν γεννήσω και τώρα έχει φτάσει στο αποκορύφωμα !!!

Σίγουρα έχουν αλλάξει κάποια πράγματα, αλλά πιστέψτε με μόνο τα απαράιτητα... Ταίζω τον μπέμπη, τον αλλάζω και τον αφήνω στην θέση του... Γενικά η καθημερινότητά μας έχει αλλάξει μόνο όπου ΠΡΕΠΕΙ.

Μαζί της θυμώνω ναι αλλά θύμωνα και πρίν... απλά είχαμε φτάσει σε ένα πολύ καλό σημείο επικοινωνίας κι έτσι λιγόστευε αυτό !

Δεν ξέρω όμως αν μπορώ να κάνω κάτι μόνη μου... Μήπως πρέπει να πάμε σε κάποιον ειδικο ? Γιατί και ο σύζυγος δεν καταλαβαίνει κάποια πράγματα...

Αν ναι σε ποιον πρέπει να πάμε ? Παιδοψυχολόγο, ψυχολόγο, οικογ. σύμβουλο ?

Μαριλένα, εγώ νομίζω ότι η συμπεριφορά της μικρής σου, είναι φυσιολογική. Ο Ιωακείμ παρόλο που είναι και μόνος του, θέλει να κάνει το δικό του και όταν δεν γίνεται αυτό, χαλάει τον κόσμο.

Εγώ θα σου έλεγα να διαβάσεις κάποιο σχετικό βιβλίο και πάρε και ενα τηλ στο ΕΨΥΠΕ. Πρέπει να βρείτε μάλλον άλλους τρόπους προσέγγισης!

Υπομονή..

Ζήτα άν θέλεις απο την ΕΨΥΠΕ να σου προτείνουν κάποιους οικογενειακούς σύμβουλους.

εάν δε βρείς άκρη πες να βοηθήσουμε περαιτέρω.

να ξέρεις πάντως, ότι

είναι ΜΟΛΙΣ ένας μήνας και κάτι που έχει γεννηθεί το αδερφάκι της......

είναι ακόμα σε κατάσταση πάρα πολύ περίεργη... δεν τον ενδιαφέρει τον συζυγό σου?

μήπως αυτός σε αγχώνει και μήπως εκείνος της δείχνει πολύ αρνητική προσοχή? (της φωνάζει όταν κάνει αταξίες και τις άλλες στιγμές δεν την προσέχει τόσο πολύ?)....

θα έλεγα να εκτυπώσεις και διάφορα πράγματα απο εδώ για να του τα δώσεις όλα μαζί.

μπορείς να του πείς να πάρει ο ίδιος τηλ. την ΕΨΥΠΕ, για ναβοηθηθεί -

.... πες του πάντως ότι κάτι πρέπει να δρομολογηθεί.

είτε δηλαδή θα τα πείτε μεταξύ σας διαβάζωντας κκάποια πράγματα,

είτε στο τηλέφωνο με την ΕΨΥΠΕ

είτε σε κάποιο σύμβουλο...

δώσε του αυτές τις τρείς εναλλακτικές και πες του ποιά θα προτιμούσε περισσότερο,... και κάντε την.

η ουσία είναι ότι αντιμετωπίζετε πρόβλημα το οποίο όμως, στην ουσία, δεν είναι πρόβλημα αλλά φυσιολογικό επακόλουθο, μιας κατάστασης που συμβαίνει με όλα τα παιδιά.

δηλαδή η οπτική σας (του) γωνιά είναι που ίσως είναι απο σημείο που δυσκολεύει τα πράγματα.

ίσως απλώς θέλει ο σύζυγος ή εσείς, να τα δείτε απο άλλη πλευρά.

στην αρχή με την λογική, και μετά ακολουθεί και το συναίσθημα.

(να μην θυμώνετε δηλαδή πια τόσο μαζί της, έτσι ώστε να μπορέσετε με θετική επιβράβευση να την καθοδηγήσετε).

να πώ κιόλας ότι οι καταστάσεις που αντιμετωπίζετε που αναφέρεις σε άλλο τόπικ, σίγουρα επιβαρύνουν ΠΑΡΑ πολύ τα δικά σας συναισθήματα και τα όρια που αντέχετε και κάποια άλλα πράγματα απο τα παιδιά σας.

είναι σημαντικό να ξεχωρίσετε κάπως αυτά τα δυο πράγματα, όσο γίνεται.

καμιά φορά δεν καταλαβαίνουμε πόσο πολύ μας επηρεάζουν άλλες καταστάσεις, και μας κάνουν ευερέθιστους και μη ανεκτικούς.

όμως τα παιδιά δεν φταίνε σε τίποτα, και έστω είναι σημαντικό να πείτε στην κόρη σας ότι περνάτε ένα δύσκολο διάστημα αυτή τη στιγμή και τουλάχιστον να ξέρει ότι εάν είναι για κάτι θυμωμένος ο μπαμπάς η μαμά, δεν φταίει εκείνη, και ο λόγος είναι άλλος......

είναι πολύ σημαντικό να την καθυσηχάσετε αυτό το διάστημα.

πιθανώς στα μάτια της όλα καταρρέουν, ειδικά εάν έχει καταλάβει και κάτι, όσον αφορά το παππού και την γιαγιά!!!

δες το απο τα μάτια της...

ας υποθέσω:

χανει την μαμά (ήρθε το αδερφάκι), ο μπαμπάς της θυμώνει συνέχεια, και επίσης μαμά και μπαμπάς έχουν μαλώσει με την υπόλοιπη οικογένεια και δεν τους βλέπει πιά. τι έχει εκείνη στην τελική πια? τίποτε? κανέναν?......