Έλεγχος εξέλιξης ομιλίας

Παρακαλώ πολύ την κ. Στυλιανάκη ή οποιαδήποτε φίλη της οποίας το παιδί αντιμετώπισε στο παρελθόν πρόβλημα καθυστέρησης ομιλίας να με ενημερώσει για τα στοιχεία παιδιάτρου - αναπυτξιλογόου (αυτή έμαθα ότι είναι η ειδικότητα). Επικοινώνησα μετων Παίδων όμως το ραντεβού που μου δίνουν ορίστηκε το 2008. Θα προτιμούσα γιατρό έμπειρο, ει δυνατόν του Παίδων τον οποίο όμως να μπορέσουμε να δούμε ιδιωτικά (γνωρίζω ότιαυτή η δυνατότητα δίνεται από το Νόμο μόνο στους Παν/κούς). Ευχαριστώ πολύ.

Υ.Γ. Να διευκρινήσω ότι φίλοι, συγγενείς αλλά και ο σύζυγος κανένα πρόβλημα δεν θεωρούν ότι υπάρχει καθώς επίσης και ο παιδίατρος μας. Εγώ όμως θα ήθελα μια δεύτερη άποψη καθ΄ ύλην αρμοδίου ειδικού μετά την ανάγνωση ενός άρθρου σύμφωνα με το οποίο ένα παιδάκι στην ηλικία των 30 μηνών θα έπρεπε να κάνει χρήση λεξιλογίου 300 λέξεων.

Ναι καλα. Ο Βασιλης μου 30 μηνων ελεγε μαμα μπαμπα (και αυτο μα μπα).

Μετα απο πολλη μα παρα πολλη ταλαιπωρια ανακαλυψα οτι επρεπε να εμπιστευτω τον παιδιατρο και τον συζυγο οι οποιοι ελεγαν οτι μετα τα 3 ψαχνεσαι. 40 μηνων ο Βασιλης ειπε οσα μαζευε καιρο. Τωρα το λεξιλογιο του ειναι παμπλουτο.

Γνωμη μου περιμενε. Και επισης αν εχει πιπιλα πετα την (οσοι ξερουν τι τραβηξα καταλαβαινουν)

Εγώ όμως θα ήθελα μια δεύτερη άποψη καθ΄ ύλην αρμοδίου ειδικού μετά την ανάγνωση ενός άρθρου σύμφωνα με το οποίο ένα παιδάκι στην ηλικία των 30 μηνών θα έπρεπε να κάνει χρήση λεξιλογίου 300 λέξεων.

Το θα πρέπει που διάβασες είναι κάπως... δηλαδή αν χρησιμοποιεί 280 λέξεις είναι ανησυχητικό; Όχι βέβαια, το θέμα είναι πότε και υπό ποιες προϋποθέσεις ανησυχούμε.

Στα επιστημονικά άρθρα γράφουν: συνήθως, κατά μέσο όρο, περίπου...

Οι τιμές που βρίσκουμε στα διάφορα άρθρα αναφέρονται σε μέσους όρους που δεν πρέπει να ακολουθει ένα παιδί, αλλά το αναμενόμενο είναι να βρίσκεται μεταξύ μιας μέγιστης και μιας ελάχιστης τιμής. Οι τιμές συναγερμού είναι σχετικά μακριά από τις αναμενόμενες.

Με τις καλύτερες ευχές μου

@ elenik:

Σχετίζεται με κάποιον τρόπο η χρήση πιπίλας με την καθυστερημένη (ίσως) εξέλιξη ομιλίας? Δεν το έχω ξανακούσει και θα με ενδιέφερε πολύ.

@ aglaia:

Εάν το λεξιλόγιο φθάνει έως τις 280 φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Εάν όμως περιορίζεται στις 60 - 70 όπως της κόρης μου και ευσταθεί επιστημονικά ο αριθμός των 300 - 400 λέξεων να θεωρείται φυσιολογικό για την ηλικία των 30 μην. ίσως θα έπρεπε να διερευνηθεί περαιτέρω.

Ομως εάν "το αναμενόμενο είναι να βρίσκεται μεταξύ μιας μέγιστης και μιας ελάχιστης τιμής", όπως γράφεις, τότε γιατί το 60 ή το 70 να μην θεωρηθεί "τιμή συναγερμού" εφόσον βρίσκεται μακριά από το "αναμενόμενο" που είναι το 300 - 400?

Ευχαριστώ και τις δυο.

ναι η πιπίλα κάνει την γλώσσα να "τεμπελιάζει" όταν χρησιμοποιείται πάρα πολύ.

εάν χρησιμοποιεί πιπίλα αρκετά και πάει να μιλήσει, να λές " δεν καταλαβαίνω τι λές - είναι η πιπίλα στο στόμα σου και δεν ακούγεται" έτσι ώστε να την βγάζει για να μιλήσει.

που το διάβασες αυτό το νούμερο betty? στο φόρουμ εδώ?

μην αγχώνεσαι για το λεξιλόγιο.

δεν είναι το λεξιλόγιο σε αυτή την ηλικία που απασχολεί/ανησυχεί τους ειδικούς, (απο την εμπειρία μου εδώ και 7 χρόνια στον παιδικό με συνεργασίες ειδικών) αλλά το αν ένα παιδί μιλάει και χρησιμοποιεί τον προφορικό λόγο, με αποτελεσματικό τρόπο, είναι δηλαδή κατανοητό, και μπορεί να εκφράζεται - μπορεί να απαντάει σε ερωτήσεις, να κάνει ερωτήσεις κτλ. και να συνυπάρξει με άλλα συνομήλικα παιδιά.

αυτά ειναι τα πιο σημαντικά θέματα που θα πρέπει να σε απασχολούν, και όχι το πόσες σε σύνολο λέξεις ξέρει. είναι και πολλές τις οποίες ξέρει και δεν έχει χρειαστεί να τις πεί.

πραγματικά, μην επηρεάζεσαι απο τέτοια νούμερα.

η ομιλία είναι ένα πάρα πολύ ρευστό πράγμα και αυτό το καιρό αναπτύσσεται ραγδαία, όχι πάντα εξωτερικά - δηλαδή απορροφούν τα παίδιά λέξεις και εκφράσεις και μπορεί να τις πουν αργότερα.

αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να μιλάτε πάντα σε ολοκληρωμένες φράσεις, και να κάνεις ερωτήσεις που δεν καταλήγουν σε ναι ή όχι.

να συζητάς με υποθέσεις και στοχασμούς έτσι ώστε να θέλει να σε διορθώσει ή να σου πεί τι είναι όντως αλήθεια.

"αναρωτιέμαι εάν σημερα ο τάδε / το τάδε ζωάκι /θα έχει σήμερα αυτό το ψωμί στο σουπερμάρκετ / θα πεινάει πολύ. Τι λές?"

είναι διάφορα κολπάκια τέτοια που μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να κάνεις ένα παιδί να χρειαστεί/ να θέλει να μιλήσει.

έτσι το βοηθάς περισσότερο να εξασκεί τον προφορικό λόγο.

όλα αυτά όμως σταδιακά όχι ξαφνικά απότομα να αρχίσεις να του μιλάς συνέχεια εάν πχ δεν κάνατε συχνά τέτοιου είδους συζητήσεις γιατί πιθανώς να αισθανθεί ότι το κανεις επίτηδες και όχι για να συζητήσεις μαζί του.

εάν παρόλα αυτά θέλεις να βρείς κάποιον για αξιολόγηση για να σε καθησυχάσει, θα βρείς στην κατηγορία Γλώσσα, στους σύνδεσμους Α-Ω της αρχικής σελίδας, διάφορα κέντρα που έχουν ειδικούς που κάνουν αξιολόγηση.

Εάν όμως περιορίζεται στις 60 - 70 όπως της κόρης μου και ευσταθεί επιστημονικά ο αριθμός των 300 - 400 λέξεων να θεωρείται φυσιολογικό για την ηλικία των 30 μην. ίσως θα έπρεπε να διερευνηθεί περαιτέρω.

Ομως εάν "το αναμενόμενο είναι να βρίσκεται μεταξύ μιας μέγιστης και μιας ελάχιστης τιμής", όπως γράφεις, τότε γιατί το 60 ή το 70 να μην θεωρηθεί "τιμή συναγερμού" εφόσον βρίσκεται μακριά από το "αναμενόμενο" που είναι το 300 - 400?

Δεν ξέρω ποια είναι η τιμή συναγερμού, ίσως να είναι οι 100 λέξεις ίσως να είναι οι 10, αν και νομίζω ότι εξαρτάται από την περίπτωση.

Συνήθως εξετάζεται η συνολικη ανάπτυξη του παιδιού. Αν ένα παιδί υστερεί σε πολλούς τομείς είναι διαφορετικό από ένα παιδί που έχει αναπτύξει πολύ άλλες ικανότητες και υστερεί σε κάποιες άλλες.

Θα σου δώσω ένα αντίστροφο παράδειγμα για να καταλάβεις τι εννοώ. Ο γιος μου είχε πάρα πολύ πλούσιο λεξιλόγιο και χρησιμοποιούσε καλά δομημένες φράσεις κι έλεγε ολόκληρες ιστορίες στα 2,5. Όμως δεν μπορούσε να τρέξει! Έκανε μέχρι τρία βήματα τρέξιμο και μετά έχανε το συντονισμό. Έμαθε να τρέχει στα 3,5!!!

Πολύ αργά σε σχέση με άλλα παιδάκια...

Τα περισσότερα πρώτα μαθαίνουν να τρέχουν και μετά να μιλάνε! Αυτό είναι το σύνηθες. Αν κρίναμε την ανάπτυξή του μόνο από τα κινητικά, ήτανε πολύ πίσω. Όμως τα παιδιά δεν μπορούν να αναπτύσσουν όλες τις ικανότητές τους μαζί. Αν λοιπόν αναπτύξουν πολύ κάποιες ικανότητες, είναι αναμενόμενο ότι ίσως σε κάποια θέματα θα μείνουν πίσω. Σημασία έχει η συνολική εικόνα. Συνολικά ο δικός μας ήταν πιο μπροστά. Απλά ανέπτυξε τις ικανότητές του αντίστροφα σε σχέση με το σύνηθες! Πρώτα έμαθε να διαβάζει και μετά να τρέχει!

Αν κρίνεις το παιδί σου μόνο από τα λεκτικά ίσως βγάλεις λαθος συμπεράσματα και ανησυχήσεις χωρίς λόγο. Το σίγουρο είναι πως αναφέροντας μόνο αυτό σε έναν ειδικό, δεν θα βγάλει κανένα συμπέρασμα, θα σου ζητήσει πολλά ακόμη στοιχεία.

Σας εύχομαι καλή συνέχεια

@ Αγλαία:

Δεν προτίθεμαι να θέσω υπόψη του ειδικού ένα σύμπτωμα απομονωμένο από τη γενικότερη εικόνα, όλοι οι άνθρωποι, σε κάθε περίπτωση, συνολικά (πρέπει να) κρίνονται.

Σχετικά με τις υπόλοιπες παρατηρήσεις, ίσως αυτά να ισχύουν και για το δικό μας παιδί. Να προηγείται σε κάποια και να υπολείπεται σε κάποια άλλα. Το ζητούμενο είναι ποιος θα βεβαιώσει με ακρίβεια το εάν υπολείπεται αλλά και το πόσο. Αντιλαμβάνομαι ότι όλα είναι πολύ ρευστά. Δυστυχώς ή ευτυχώς.

@ Μαρία Στυλιανάκη:

Δεν χρησιμοποιεί πιπίλα παρά μόνον όταν κοιμάται.

Το σχετικό άρθρο δεν το διάβασα σε αυτό το φόρουμ.

Χρήσιμη η παρατήρησή σας για τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να την υποβοηθήσουμε να χρησιμοποιεί περισσότερες λέξεις, εμείς κάναμε ακριβώς το αντίθετο προκειμένου να μην αισθανθεί άγχος, αγωνία ή λύπη εάν δεν μπορέσει να μας διατυπώσει με σαφήνεια την επιθυμία της. Θα την λάβουμε υπόψη μας. Επίσης δεν γνωρίζω σε ποιο βαθμό μπορεί να επικοινωνήσει με τους γύρω της 1ον διότι δεν είμαι παρούσα στον Παιδικό Σταθμό (σας θυμίζω ότι η προσπάθειά μου να αντιληφθώ ακριβώς αυτό που αναφέρετε στέθηκε η αιτία προστριβής μας με τη Διεύθυνση) και 2ον όταν είναι παρόντες ενήλικες είναι συνεσταλμένη, επιφυλακτική και μου δίνει την εντύπωση πως επιλέγει να τους παρατηρεί και όχι να συμμετέχει.

Σας ευχαριστώ και για την παραπομπή σας στους συνδέσμους όπου αναφέρονται σχετικά κέντρα όμως είμαι πολύ επιφυλακτική (λόγω προσωπικής οδυνηρής εμπειρίας που είχα με πρόσωπο του συγγενικού μου περιβάλλοντος, βαρύτατου περιστατικού χωρίς κανένα περιθώριο εξέλιξης, του οποίου όμως οι γονείς ως εύρωστοι οικονομικά και ως παθιασμένοι μαζί του, απετέλεσαν επί πολλά χρόνια ιδανικά θύματα οικονομικής αφαίμαξης από κάθε λογής "ειδικούς") και θα προτιμούσα σοβαρές συστάσεις (από κάποια φίλη που, ίσως, έχει αντιμετωπίσει παρεμφερές περιστατικό). Για αυτό τον λόγο επικοινώνησα με το Παίδων όμως το ραντεβού μαζί τους κλείστηκε στις αρχές του 2008.

Eσυ και ο συζυγος σου σε τι ηληκια μιλησατε? Παιζει ρολο.

Επισης συμφωνω με αυτο που λεει η Αγλαια οσον αφορα οτι προηγειται σε αλλα πραγματα. Πχ εμας προχωρησε 10 μηνων και μιλησε 40 μηνων

Καταλαβαινω απολυτα την αγωνια σου και αν διαβασεις τα ποστ μου για το θεμα θα δεις οτι ημουν σε πολυ χειροτερη ψυχολογικη κατασταση απο σενα. Προσπαθησε να ηρεμησεις και να δωσεις στο παιδι τον χρονο του. Σου ξαναλεω μην ψαχτεις αν δεν κλεισει τα 3 (και κατι).

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=616

Δες εδω την ταλαιπωρια μας.

@elenik:

Διάβασα την περιπέτειά σας, ευχαριστώ. Εάν κατάλαβα καλά δεν μείνατε ευχαριστημένη από το Παιδικό Εργαστήρι? Εν τέλει πού καταλήξατε?

Ο σύζυγος δεν γνωρίζω πότε μίλησε, δεν ρώτησα ποτέ. Εγώ δεν μίλησα καθόλου έως τα 2 1/2 και όταν μίλησα είπα την πρόταση "εγώ δεν θα πάω ποτέ το παιδί μου σε σταθμό", πράγμα που σημαίνει ότι βίωσα εξόχως τραυματικά τον αποχωρισμό μου από τους γονείς μου.

@elenik:

 

Διάβασα την περιπέτειά σας, ευχαριστώ. Εάν κατάλαβα καλά δεν μείνατε ευχαριστημένη από το Παιδικό Εργαστήρι? Εν τέλει πού καταλήξατε?

.

Εμείς που πηγαίνουμε στο Παιδικό Εργαστήρι αλλά και γενικά επειδή το έψαξα πολύ τον τελευταίο χρόνο για την λογοθεραπεία όλα αυτά τα κέντρα είναι περισσότερο επιχειρήσεις και κοιτάνε μόνο το δικό τους οικονομικό συμφέρον και αδιαφορούν για τις αγωνίες και ανασφάλειες ακόμη και για τις ανάγκες των παιδιών μας!!!

Ετσι κατόπιν ωρίμου σκέψεως αποφάσισα να αλλάξω και κέντρο και θεραπευτή αλλά προπάντων να αλλάξω την στάση μου απέναντι σε όλα τα κέντρα και να ψάχνω μόνο με γνώμονα το τι είναι αποδεδειγμένα καλό μόνο για το παιδί μου.

Εχω βρει λογοθεραπεύτρια εξιδικεύμένη στον αυτισμό με σπουδές στην Αμερική και θα έρχεται σπίτι μας να του κάνει τις θεραπείες δίχως να χάνω άσκοπο χρόνο στις μετακινήσεις μέσα στην κίνηση και το χειμώνα!!! θα την τσεκάρω κιόλας τι κάνει και προπάντων θα κάνει μάθημα σε πραγματικό χρήσιμο χρόνο γύρο στο 50΄, και όλα αυτά με μόνο 35 ευρώ την συνεδρία και με απόδειξη παρακαλώ!

Επίσης για Αναπτυξιολογο του Παίδων η κα Λορέττα Θωμαίδου είναι ξακουστή αλλά θα πρέπει να κοιτάξεις σε κατάλογο για να βρεις που είναι το ιδιωτικό της ιατρείο , αλλά αν θέλεις με το δημόσιο μια καλή λύση είναι τα ραντεβού μεαναπτυξιολόγο στο Παίδων Πεντέλης και απογευματινό που πάντα βρίσκεις στο διάστημα των δύο μηνών, ετσι ώστε αν χρειαστεί να σου γράψουν θεραπείες και να στην καλύψει ο ασφαλιστικό σου φορέας!!!

Αλλωστε καλύτερα να το δει κάποιος ειδικός και να σε καθυσηχάσει παρά να το αμελήσεις και κάποια στιγμή να σου πουν τώρα ήρθες;;; τώρα έχασες πολύτιμο χρόνο!

@ angela:

Ευχαριστώ για τις πληροφορίες. Τα όσα αναφέρεις αποτελούν και για μένα οδυνηρό βίωμα και εμπειρία. Και γω θεωρώ ότι έχει στηθεί μια πολύ κερδοφόρα επιχείρηση από επιτήδειους με αμφίβολες (πολλές φορές) σπουδές, αμφίβολη επιστημονική επάρκεια και αμφίβολα αποτελέσματα, με μοναδικά θύματα αθώα παιδάκια και απελπισμένους γονείς. Διάβασε το σημερινό μήνυμά μου στις 5.50 το πρωί.

Για την Θωμαίδου άκουσα και γω καλά λόγια δεν μπόρεσα όμως να βρω το τηλέφωνό της στο 11888 και στο Παίδων όπου επεδίωξα να κλείσω επί πληρωμή ραντεβού μαζί της (απογευματινό) μου απήντησαν ότι ακόμη δεν έχει υπογραφεί η σύμβασή της. Θα προσπαθήσω και στο Παίδων Πεντέλης.

Καλή επιτυχία σε ό, τι προσπαθείτε.

Υ.Γ. Χαίρομαι που συμφωνείς και συ ότι είναι προτιμότερο να είσαι υποψιασμένη εγκαίρως και να αποδειχθείς υπερβολική παρά να χάσεις πολύτιμο χρόνο που θα αποβεί σε βάρος του παιδιού σου. Διότι παρατηρώ μια ευκολία και μια ελαφρότητα γύρω μου (από φίλους, συγγενείς, συναδέλφους) αλλά και μια προσπάθεια υποβάθμισης των φόβων μου (άνευ τεκμηρίωσης φυσικά) την οποία τείνω να αποδώσω στην γενικότερη νιρβάνα μας...

Betty εμείς χάσαμε έναν όλόκληρο χρόνο μόνο και μόνο επειδή με θεωρούσαν υπερβολική και το παιδί μου κλασική περίπτωση αγοριού τεμπέλικου!!!

Αngela εχεις απολυτο δικιο και σιγουρα νοιωθεις καλυτερα αν σου πει καποιος ειδικος οτι ολα ειναι οκ.

Τι γινεται στην περιπτωση ομως που πεσεις σε αλμπανη και σου κοψει 20 χρονια απο την ζωη σου αδικα?

Οσο για τον σωστο γιατρο θα σου πω αυτο που μου ειχε πει η Angela τοτε και το βιωσα "Αυτο που θα κοιταξεις ειναι να υπαρχει χημεια μεταξυ αυτου που θα επιλεξεις και του παιδιου σου".

Απορια:΅Εκτος απο την αργοπορια στην ομιλια υπαρχει κατι αλλο να σε ανησυχει? Η μονο αυτο το συμπτωμα εχει? Αφου και εσυ μιλησες στα 2 1/2 πιστευω οτι ειναι αυτο. Εσυ βεβαια ξερεις καλυτερα.

@elenik:

Το ζήτημα είναι ότι μετά από όσα έχω διαβάσει/συζητήσει/αναλύσει κ.λπ. δεν έχω ακόμη αντιληφθεί πότε ένας γονιός πρέπει να ανησυχεί και πότε όχι. Είναι όλα τόσο ρευστά και τόσο μεταβλητά που θα τα παρομοίαζα με χρησμούς. Ήξεις αφήξεις...

Θα ανέφερα βεβαίως ότι η κόρη μας περπατά πολύ καλά, ανεβοκατεβαίνει σκάλες, αναγνωρίζει χρώματα, σχήματα και αριθμούς (1-10), και τα 24 γράμματα του αλφαβήτου, αντιστοιχίζει αντικείμενα εικόνων με τα όμοιά τους στον χώρο, αντιλαμβάνεται έννοιες σχετικές με τον χώρο (πίσω, εμπρός, δεξιά, αριστερά), αυτά θυμάμαι πρόχειρα. Οσον αφορά στο ότι εγώ μίλησα στα 2 1/2 δεν καταλαβαίνω γιατί μπορεί να σχετίζεται με δεδομένο ότι η πρόταση που είπα αποδείκνυε όχι φυσική εξέλιξη και προσπάθεια παιδιού αυτής της ηλικίας να επικοινωνήσει, αλλά τραυματικό βίωμα. Και πάλι όμως δεν γνωρίζω.

Καλημέρα.

Προσωπικα το συγκεκριμενο παιδι δεν θα το εψαχνα καν.

Οσον αφορα το αλλο θεμα , ο παιδιατρος μας οταν αρχισαμε και αναρωτιομασταν γιατι αργει να μιλησει ειχε ρωτησει ποτε μιλησαμε εμεις και ειχε πει οτι παιζει και η κληρονομικοτητα εκει (κατι σαν την καραφλα ) .

Τωρα ξαναδιαβασα σωστα.

Πρωτα βιωσες τον παιδικο και μετα απο καιρο μιλησες. Σορρυ.

Το μονο που θα εψαχνα αν εψαχνα σε αυτο το παιδι παντως (εξακολουθω εγω να επιμενω και συγνωμη κι ολας) ειναι τα αυτακια του. Πως αντιδραει αν χτυπησεις παλαμακια, αν το φωναξεις, αν του δωσεις μια εντολη (αν και αφου λες οτι αναγνωριζει νουμερα του λες 1 και στο δειχνει αρα και απο εκει οκ)

@ elenik:

Καταλαβαίνω γιατί ρωτάς, υποψιάζεσαι πρόβλημα με την ακοή, σωστά? Έως στιγμής δεν έχουμε υποψιαστεί πρόβλημα, ο παιδίατρος ομοίως, αν και θυμάμαι πως όταν ήταν βρέφος, ημερών, και είχαμε συζητήσει το θέμα μου είχε πει ότι εάν ένα παιδάκι δεν μιλήσει προβαίνουμε σε ακουόγραμμα και δεν στεκόμαστε πάντοτε στο ότι π.χ. το φωνάζουμε και έρχεται ή στο ότι του ζητάμε να μας φέρει το αρκουδάκι του και μας το φέρνει. Διότι, μας είπε, μπορεί εμείς να ζητάμε το αρκουδάκι και εκείνο (λόγω προβλήματος κάποιου βαθμού στην ακοή) να ακούει πως του ζητάμε το -δάκι ή το -κι (έτσι να νομίζει πως λέγεται αυτό που του ζητάμε).

Με δεδομένο αυτό και σήμερα θα μπορούσαμε να ανησυχήσουμε διότι οι περισσότερες λεξούλες της είναι παρεφθαρμένες και δεν γνωρίζουμε (φοβούμαι ούτε οι ειδικοί) εάν αυτό οφείλεται σε πρόβλημα ακοής ή στην προσπάθεια απλοποίησης της γλώσσας που κάνουν τα παιδιά. Επανέρχομαι στα περί ρευστότητας που σου είπα.

Ευχαριστώ και καλημερίζω.

 

Το ζήτημα είναι ότι μετά από όσα έχω διαβάσει/συζητήσει/αναλύσει κ.λπ. δεν έχω ακόμη αντιληφθεί πότε ένας γονιός πρέπει να ανησυχεί και πότε όχι. Είναι όλα τόσο ρευστά και τόσο μεταβλητά που θα τα παρομοίαζα με χρησμούς. Ήξεις αφήξεις...

Έτσι είναι και μερικές φορές νομίζω ότι αυτό συμφέρει τους "ειδικούς"...

Πιστεύω ότι το έχεις ψάξει αρκετά ώστε να κάνεις ψύχραιμα βήματα. Νομίζω ότι αυτό που έλεγε η angela, "ξεκινάμε και αν δούμε ότι δεν πάει καλά την κάνουμε" είναι σοφή κουβέντα.

Θα ανέφερα βεβαίως ότι η κόρη μας περπατά πολύ καλά, ανεβοκατεβαίνει σκάλες, αναγνωρίζει χρώματα, σχήματα και αριθμούς (1-10), και τα 24 γράμματα του αλφαβήτου, αντιστοιχίζει αντικείμενα εικόνων με τα όμοιά τους στον χώρο, αντιλαμβάνεται έννοιες σχετικές με τον χώρο (πίσω, εμπρός, δεξιά, αριστερά), αυτά θυμάμαι πρόχειρα.

Αυτά δείχνουν μια μάλλον πρώιμη ανάπτυξη ικανοτήτων

Συνηγορούν προς τη λιγότερη ανησυχία.

Η μεγάλη ανησυχία μπορεί να μας οδηγήσει σε λάθος "ειδικούς". Με ψυχραιμία αναζητησε κάποιον που μπορείς να εμπιστευτείς αν νομίζεις ότι χρειάζεται αξιολόγηση.

Σας εύχομαι καλή συνέχεια

Το ζήτημα είναι ότι μετά από όσα έχω διαβάσει/συζητήσει/αναλύσει κ.λπ. δεν έχω ακόμη αντιληφθεί πότε ένας γονιός πρέπει να ανησυχεί και πότε όχι. Είναι όλα τόσο ρευστά και τόσο μεταβλητά που θα τα παρομοίαζα με χρησμούς. Ήξεις αφήξεις...

 

Έτσι είναι και μερικές φορές νομίζω ότι αυτό συμφέρει τους "ειδικούς"...

θα ήθελα να πώ κάτι σε αυτό, όμως Αγλαία - γιατί μπορεί να παρεξηγηθεί πολύ εύκολα.

Εγώ στις περισσότερες περιπτώσεις που έχω δεί να γίνεται κάτι λάθος,

είναι στην διάγνωση η οποία γίνεται γρήγορα και δίνεται απο την πρώτη στιγμή - ενώ η φύση επιτάσσει να περιμένει κανείς λίγο καιρό, ακόμα και ένα χρόνο.

Οι γονείς βρίσκονται σε τέτοια ανησυχία που παίρνουν τα λόγια ενός ειδικού ακριβώς έτσι, σαν χρησμούς...

Το πρόβλημα είναι ότι ΔΕΝ γίνεται κάποιες φορές να υπάρχει μια, και ξεκάθαρη διάγνωση -

η διάγνωση είναι κάτι που απαιτεί κάποιες φορές το πέρασμα του χρόνου.

αυτό, πραγματικά δεν μπορώ να πώ ότι έχει σχέση με τους ειδικούς.

το ότι υπάρχουν κάποιοι που σίγουρα θα το εκμεταλλευτούν, όπως και σε άλλα επαγγέλματα αυτό ναι.

αλλά σε αυτές τις ηλικίες, πρέπει καποιος να είναι απόλυτα σίγουρος πρίν πει κάτι και να μην είναι κάτι λάθος.

(όπως θα δεις και σε μια άλλη περίπτωση που θέλω να παραθέσω εδώ αλλά δεν θυμάμαι που είναι - που πήρε μητέρα απο ψυχολόγο του δήμου κάποια διάγνωση η οποία ήταν νομίζω συγκεκριμένη, αλλά... πέρα για πέρα λάθος...)

και να πας δηλαδή betty το πιο πιθανό είναι να πάρεις ένα "χρησμό".

όμως δεν ξέρεις ποτέ.

σε σχέση με τις συστάσεις, σίγουρα οι μητέρες έχουν κάποιον να σου συστήσουν. αλλά πραγματικα είναι κρίμα να μην πάρεις ένα τηλέφωνο στο σύνδεσμο.

εάν γνωρίζεις κάποια πράγματα απο την ψυχολογία, θα ξέρεις ότι παλιότερα, έκαναν ψυχανάλυση,..... κάτι που διαρκούσε πολύ και δεν είχε αποτέλεσμα.

τα τελευταία χρόνια έχει διαδοθεί και στην Ελλάδα η γνωσιακή συμπεριφοριστική θεραπεία της οποιας το σκεπτικό είναι να είναι όσο γίνεται πιο βραχυπρόθεσμη και να φέρνει αποτελέσματα σχετικά άμεσα.

Δεν επιτρέπει δηλαδή σε τέτοιους επαγγελματίες όπως ανέφερες να εκμεταλευτούν έναν ασθενή.

Σίγουρα με την εμπειρία σου κιόλας θα μπορείς να ξεχωρίσεις τον επαγγελματισμό κάποιου,

και επίσης ακόμα και συστάσεις δεν σημαίνει ότι θα ταιριάζει η χημεία σας, μιάς και αυτό είναι που καθιστά καλή τη σχέση (εκτός του επαγγελματισμού) με κάποιον ειδικό.

Στα λέω όλα αυτά, γιατί εάν συνεχίσεις να ανησυχείς χωρίς να κάνεις κάτι για αυτό, θα κάνεις κακό στον εαυτό και στο παιδί σου.

Απο όσα λες πάντως δεν υπάρχει κάτι που μπορώ απο εδώ να σου πω ότι είναι λόγος μεγάλος να ανησυχείς, αλλά για να σε απασχολεί σημαίνει ότι πρέπει να το ψάξεις. (είτε για το παιδί σου, είτε και για να καθησυχάσεις τον εαυτό σου!)

Betty:

Σας βρήκα τα στοιχεία της Αναπτυξιολόγου Θωμαίδου Λορέττα, ελπίζω να σας βοήθησα,

ΘΩΜΑΙΔΟΥ ΗΛΙΟΔΡΟΜΙΤΟΥ ΛΩΡΕΤΤΑ Ε

Παιδίατρος

ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ

Χαλκηδόνος 66

Αθήνα 11527

2107710886

@ aglaia, Μαρία Στυλιανάκη:

Ισως πράγματι (άλλωστε το διευκρίνισα από την αρχή) να μην συντρέχει λόγος ανησυχίας. Προβληματίστηκα μετά από την ανάγνωση του άρθρου που προανέφερα (χρήση 300 - 400 λέξεων από παιδάκι 30 μηνών) και μετά από τη συνάντησή μου με παιδάκι 2 ετών με το οποίο έκανα τον παρακάτω διάλογο (εγώ προσωπικά, δεν μου μεταφέρθηκε από τη μαμά του ώστε να το αποδώσω σε υπερβολή λόγω αγάπης):

- Πώς σε λένε καρδούλα μου?

- Δέσποινα

- Πολύ ωραίο όνομα. Και πόσων χρόνων είσαι?

- Δύο

- Δεσποινάκι μου έχεις αδερφάκια?

- Οχι, είμαι μόνη. Εσείς πώς τη λέτε?

- [...]

- Πάρα πολύ ωραίο όνομα, δεν το έχω ξανακούσει και μου αρέσει πάρα πολύ.

Αυτή κι αν είναι πρώιμη ανάπτυξη))

@ angela:

Ευχαριστώ για τα στοιχεία της κ. Θωμαίδου. Ευχαριστώ και όλες τις φίλες για την κατάθεση της γνώμης τους και υπόσχομαι ότι θα ενημερώσω για τα νέα μας.

αλλά σε αυτές τις ηλικίες, πρέπει καποιος να είναι απόλυτα σίγουρος πρίν πει κάτι και να μην είναι κάτι λάθος.

(όπως θα δεις και σε μια άλλη περίπτωση που θέλω να παραθέσω εδώ αλλά δεν θυμάμαι που είναι - που πήρε μητέρα απο ψυχολόγο του δήμου κάποια διάγνωση η οποία ήταν νομίζω συγκεκριμένη, αλλά... πέρα για πέρα λάθος...)

 

Eγω ειμαι αυτη

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?p=4234&highlight=#4234

Betty ΜΗΝ ΣΥΓΚΡΙΝΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΜΕ ΤΑ ΑΛΛΑ. ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ. Ο καθε ανθρωπος ειναι ξεχωριστη οντοτητα, με αλλα χαρακτηριστικα, προτερηματα και μειονεκτηματα.

Εκεινο το παιδι που λες ξερεις ποτε προχωρησε? Υπαρχουν παιδια που μιλανε νωρις και αλλα που περπατανε νωρις. Δεν μπορει να αναπτυσονται και στα 2 ταχυτατα (συνηθως αυτα που μιλανε νωρις αργουν να προχωρησουν). Επισης να θυμασαι οτι τα κοριτσακια μιλανε ΠΑΝΤΑ πιο νωρις.

@ elenik:

Βεβαίως και έτσι πρέπει να γίνεται και να μην συγκρίνουμε παιδάκια μεταξύ τους διότι το καθένα έχει διαφορετική προσωπικότητα/δυνατότητες/προοπτικές, κ.λπ. και μπορεί να αποβεί έως και ολέθριο.

Εάν αναφέρθηκα στο κοριτσάκι αυτό είναι επειδή (όπως έχω αναφέρει πολλές φορές) δεν έχω ακριβώς κατανοήσει ΠΟΤΕ και για ΠΟΙΟΝ λόγο πρέπει να ανησυχήσει ένας γονιός και λόγω του ότι το επίπεδο γλώσσας της μικρούλας απέχει πολύ από το δικό μας.

Το παραπανω δεν σου το λεω με στυλ δασκαλας ή σωστης γονιου κλπ. Στο λεω σαν μητερα που το εκανα και περασα ακριβως απο την φαση που περνας τωρα. Με εφθειρε παρα πολυ αυτο (και δοξα το θεο βεβαια χωρις λογο).

Ειναι βασανιστικο αυτο που περνας για σενα και πιεστικο για το παιδι (αθελα σου αλλα το νοιωθει).

Δεν υπαρχει θεμα συναγερμου και αν θελεις οπωσδηποτε να ορισεις ενα οριο για να αισθανεσαι ασφαλης θεσε τους 40 μηνες. Μπορει να πει μαζεμενα ολα οσα θελει και να μεινεις με ανοιχτο το στομα που τα μαζευε τοσο καιρο. Μετα τα 3 χρονια ψαχνεσαι (με ενα περιθωριο 3-4 μηνων + ).

Ειναι σαν την πανα. Αλλα την κοβουν 1 ετους αλλα 2 εμενα στα 3,5 αλλα κατευθειαν λεκανη και πρωι βραδυ (ειναι του μαζεμενου . Μια και εξω στα παντα).

Το παιδακι σου ειναι μια χαρα και αρκετα προχωρημενο νοητικα θα ελεγα. ΗΡΕΜΗΣΕ!!!!![/color]