Πως ελέγχετε τα νεύρα σας όταν φτάνετε στα άκρα?

ρε κορίτσια όταν τα μικρά σας σας φτάνουν στα όρια σας τι κάνετε?εχω βαρεθεί να φωνάζω, να μαλώνω και να ακούω συνέχεια κλάματα και τσιρίδες,Αυτό που με στεναχωρεί πιο πολύ είναι πως 'αθελα μου εκείνη την ώρα έχω τόσα νεύρα που δεν ελέγχω τον εαυτό μου και που και που θα φάει καμιά ελαφριά παλαμιά στο παμπερ, ε ακριβώς μετά από 1 λεπτό το έχω ήδη μετανοιώσει αλλά είναι ήδη αργά.Γενικά ποτέ δεν ήμουν υπερ της βίας και ειλικρινά απορώ με τον εαυτό μου πως το κάνω εκείνη την ώρα εγώ αυτό...δεν θέλω το παιδί μου να με φοβάται αλλά πολλές φορές αν δεν φωνάξω ή αν δεν τον μαλώσω ειλικρινά δεν καταλαβαίνει αλλιώς, νοιώθω σαν τον Χίτλερ του σπιτιού...

Σε καταλαβαίνω απόλυτα, και εμένα η κόρη μου που είναι μεγαλύτερη απο το δικό σου το παιδί κάνει διάφορα και με νευριάζει πολλές φορές.

Παλιά τισ έριχνα και εγώ στον ποπό ή στο χέρι αν πείραζε πράγματα αλλά το σταμάτησα όταν ξεκίνησε και εκείνη να βαράει εμένα (και μόνο εμένα αφού εγώ την έχω όλη την ημέρα οπότε εγώ την μαλώνω)... σταμάτησα λοιπόν να φωνάζω παρά μόνο όταν κάνει κάτι πολύ κακό που μπορεί να χτυπήσει...

Πλέον όταν πάει ή κάνει πράγματα που δεν πρέπει προσπαθώ να της αποσπώ την προσοχή ή να την παίρνω απο το σημείο. Πιάνει μέχρι στιγμής αλλά οφείλω να πω ότι και εγώ έχω υποχωρήσει. Ας πούμε πρώτα δεν την άφηνα να ανοίγει τα ντουλάπια... ε τώρα την αφήνω να ανοίγει ένα συγκεκριμένο ντουλάπι που δεν έχει επικύνδινα πράγματα και της έχω πει όχι στα υπόλοιπα.. αρκείτε με το ένα λοιπόν και ηρεμώ και εγώ απο τις τσιρίδες..

Γενικά θέλει υπομονή και σίγουρα με τον καιρό θα διαπιστώσεις ότι έχεις πάρα πολύ

Εξαρταται την ψυχικη μου κατασταση. Η κορη μου αν και γαιδουριτσα ειναι παρα πολυ ζωηρο παιδι. Αλλες φορες την μαλωνω (δεν κρυβω οτι παλιοτερα της ειχα ριξει και κανα δυο στον πισινο, αλλα πιστεψε με τα κανει χειροτερα τα πραγματα), αλλες φορες την βαζω τιμωρια, αλλα δεν μασαει. Τις περισσοτερες φορες της λεω σε εντονο υφος οτι αυτο που κανει δεν ειναι σωστο και προσπαθω να κανω κατι αλλο ενω απο μεσα μου βραζω .

ειλικρινά προσπαθώ πολύ να συγκρατήσω τα νεύρα μου,ούτε να του φωνάζω δεν θέλω πόσο μάλλον να του ρίξω παλαμιά αλλά με φτάνει στα όρια μου, εδώ και μια βδομάδα έχει βρει παιχνίδι να ανεβαίνει πάνω στον καναπέ και να κάνει "ελεύθερη πτώση" , βρε καλό μου θα χτυπήσεις, βρε χρυσό μου μετά θα κλαις αυτός το βιολί του.Αρχίζω και φωνάζω αρχικά σταματάει μετά αρχίζει και μου κάνει γλύκες για να σταματήσω να τον αγριοκοιτάζω, του χαμογελάω και με το που γυρνάω την πλάτη μου τον βλέπω να είναι πάνω πάλι στον καναπέ και να ετοιμάζετε να πέσει με τα μούτρα από εκεί. ε εκεί τον πιάνω με το ζόρι τον κατεβάζω απο τον καναπέ και του ρίχνω και μια ελαφριά στον πισινό για να μην το ξανακάνει, δεν το ξανάκανε αλλά εγώ μετά στεναχωριόμουν όποτε πάει να κάνει κάτι κακό συνέχεια με κοιτάει και πριν και μετά που θα το κάνει,δεν θέλω να με φοβάται ούτε να αντιδρώ έτσι άσχημα αλλά ειλικρινά δεν ξέρω τι άλλο να κανω

Γενικά θέλει υπομονή και σίγουρα με τον καιρό θα διαπιστώσεις ότι έχεις πάρα πολύ

Συμφωνω μαμαβάσια!

τον τελευταίο καιρό (αν και ο μικρος δεν εκνευριζεται εύκολα) κάνω 2 πράγματα όπου κ τα 2 σε εμας λειτουργούν.

Πρώτα είναι να εγκαταλήψω το "πεδίο της μάχης", πάω στην κουζίνα ή στο σαλόνι , αρχιζω να κάνω κατι αλλο .... και το δεύτερο αν δεν πιάσει το πρώτο... βάζω μουσική και αρχίζω να χορεύω ...σε λίγα λεπτά ακολουθεί μαζι μου το ρυθμό και έχουν κάνει φτερά τα νεύρα και των 2 μας!

Γενικά θέλει υπομονή και σίγουρα με τον καιρό θα διαπιστώσεις ότι έχεις πάρα πολύ

Συμφωνω μαμαβάσια!

 

τον τελευταίο καιρό (αν και ο μικρος δεν εκνευριζεται εύκολα) κάνω 2 πράγματα όπου κ τα 2 σε εμας λειτουργούν.

Πρώτα είναι να εγκαταλήψω το "πεδίο της μάχης", πάω στην κουζίνα ή στο σαλόνι , αρχιζω να κάνω κατι αλλο .... και το δεύτερο αν δεν πιάσει το πρώτο... βάζω μουσική και αρχίζω να χορεύω ...σε λίγα λεπτά ακολουθεί μαζι μου το ρυθμό και έχουν κάνει φτερά τα νεύρα και των 2 μας!

Ήξερα ότι είσαι απίστευτη........ θα το κάνω κι εγώ όταν χρειαστεί!!

ρε κορίτσια όταν τα μικρά σας σας φτάνουν στα όρια σας τι κάνετε?εχω βαρεθεί να φωνάζω, να μαλώνω και να ακούω συνέχεια κλάματα και τσιρίδες

Προταση 1: αν απευθυνοσουν σε παιδοψυχολογο για να σου μαθει πώς να συγκρατεις τα νευρα σου, αλλά και πώς να φερεσαι στο παιδι?

Προταση 2: υπαρχει η σειρα Super Nanny στο ΣΚΑΙ καθε Σαββατο ή Κυριακη (δε θυμαμαι τωρα ποια μερα απο τις δυο), στην οποια εξηγειται η αποτελεσματικοτατη μεθοδος της "τιμωριας στην καρεκλα" (ή σκαλοπατι ή γωνια) για τις στιγμες που το παιδι ξεπερνα τα ορια. Απαραιτητη προϋποθεση βεβαια οι γονεις ν'αφιερωνουν δημιουργικο χρονο στα παιδια τους τις υπολοιπες ωρες, να συγκρατουν τα νευρα τους μπροστα στα παιδια, κλπ.

Καλησπερα και απο μενα ,

φυσικα και ειναι λογικο να νευριαζουμε επειδη ειμαστε ανρθωποι , εγω παλια νευριαζα ποιο πολυ αν και γενικα προσπαθω να μην το δειχνω στον μικρο , δε τσιριζω μπροστα στο παιδι παραμονο αμα τυχαινει να μαλωσω με αλλους μπροστα του π.χ με τη μαμα 1-2 φορες . Αμα νευριασω αυτο που κανω ειναι να παω στην κουζινα μακρια του και να ξερφοστοσω χαμηλοφονα για να μην με ακουει και επειτα επιστρεφω με περισσοτερη υπομονη και προσπαθω με το μπλα μπλα να του εξηγησω τι εκανε και δεν ητανε σωστο . "ΜΗ" "ΟΧΙ" λεμε αρκετα με αποφασιστηκο υφος και εχει μαθει να τα ακουει . Γενικα θεωρω οτι οι φωνες μονο φωνες θα φερουνε εεεε και ποσο μπορει να καταλαβει την σκανταλια και τη φωνη ενα παιδακι 1-1,5 ετων ? Θα μου πεις μπορει να καταλαβει οταν του μιλας ? οχι φυσικα ομως ετσι τον ηρεμω και μενω και εγω ηρεμη .

Γενικά θέλει υπομονή και σίγουρα με τον καιρό θα διαπιστώσεις ότι έχεις πάρα πολύ

Συμφωνω μαμαβάσια!

 

τον τελευταίο καιρό (αν και ο μικρος δεν εκνευριζεται εύκολα) κάνω 2 πράγματα όπου κ τα 2 σε εμας λειτουργούν.

Πρώτα είναι να εγκαταλήψω το "πεδίο της μάχης", πάω στην κουζίνα ή στο σαλόνι , αρχιζω να κάνω κατι αλλο .... και το δεύτερο αν δεν πιάσει το πρώτο... βάζω μουσική και αρχίζω να χορεύω ...σε λίγα λεπτά ακολουθεί μαζι μου το ρυθμό και έχουν κάνει φτερά τα νεύρα και των 2 μας!

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΟΟΟ!!!!!!!!

Εγω εχω σωθει με την αποσταση. Τιμωρια στ δωματιο του ο Βασιλης να συνελθει, να ξεσπασει και να ηρεμησει για 4 λεπτα (απο την Νταντα αμεσου δρασεως της Κυριακης το ξεσηκωσα) και μεσα σε αυτο το διαστημα ηρεμω και εγω και σκεφτομαι πιο καθαρα.

Τωρα πια ξερει. Στο 3ο Βασιλη που θα πω και δεν εχει σταματησει .... τιμωρια.

http://www.supernanny.co.uk/TV-Show/Clips/Clips/The-Naughty-Step.aspx

βρε παιδιά ο μικρός θεωρώ πως είναι πολύ μικρός για τιμωρία, ακόμα δεν ξέρει τι είναι καρέκλα όχι και να κάτσει εκεί και 5 λεπτά δεν φωνάζω άλλες ώρες μπροστά του (όταν τσακώνομαι με τον άντρα μου δεν του μιλάω καθόλου και του κρατάω μούτρα και δεν υπάρχει άλλος στο σπίτι να τσακωθώ μαζί του) και στο παιδί όταν εννοώ φωνάζω δεν εννοώ ότι κάνω σαν την υστερική ή σαν την τρελή αλλά του υψώνω την φωνή και τον αγριοκοιτάζω, είναι όμως αυτό λύση?εγώ προσωπικά στεναχωριέμαι που το κάνω αυτό

μάλλον θα ακολουθήσω την λύση του χορού που πρότεινε η αφροδίτη!

Renik συμφωνώ για το θέμα της τιμωρίας.... και είναι μικρά ακόμα .... και πόσες φορές να το βάλεις τιμωρία μέσα στην ημέρα ; αν δηλ. νευριάσει και θυμώσει 4-5 φορες ας πούμε ; όλο στην καρέκλα θα κάθεται ;

γενικά εγω δηλ. προσπαθώ να βρίσκω λυσεις με άλλους τρόπους ...

δεν τον εχω βάλει τιμωρία ποτέ (ακόμα κ όταν...καθόταν στην καρέκλα του τραπεζιού γονατιστος , και βουτηξε ένα σταχτοδοχείο ετοιμος να το πετάξει... αφού του ειπα 2 φορες : σε παρακαλώ αφησε το σταχτοδοχειο στο τραπέζι (εντονα αλλα χωρις φωνες) φυσικά εκεινος το αφησε ...αλλα πετόντας το στο τραπέζι

μαζεψα τα κομμάτια και τον έβαλα να κραταει την σακούλα, οπου πετάγαμε μεσα τα σπασμένα , ημουν πολυ σοβαρη κ στεναχωριμένη βεβαια.

όταν τελειωσαμε του ειπα πως η μαμα στεναχωριθηκε πολυ με αυτο που εκανε και να πάει στο δωματιο του να παιξεί και οταν η μαμα δεν ειναι αλλο στεναχωριμένη θα έρθει να παίξει μαζί του!

μετά απο 5-6' λεπτά πηγα στο δωμάτιο... καθόταν στη μοκέτα και ξεφυλιζε ένα παραμύθι ... μόλις καθησα μαζί του κάτω , ηρθε κ με πηρε αγκαλια ...σαν να ζητά συγνωμη για οτι ειχε γινει πριν!

επίσης το θέμα του "ΟΧΙ" .... το όχι για εμενα είναι κάτι οριστικό και απόλυτο προσέχω & το σκέφτομαι καλά πριν του απαγορεύσω κάτι με το "οχι" ......

να μην μακρυγορώ , να πω πως αυτο που πιστευω ειναι πως θέλουν πολύ κουβέντα , να τους εξηγεις τα πάντα , να εξηγεις τα συναισθηματα που νοιωθεις , και την λύπη & την χαρα!

*αυτό με την μουσική λειτουργει....δοκιμασε το ...έχε πρόχειρα τραγούδια που του αρέσουν ή ακόμα και ράδιο...

Εγώ πάλι, ενώ είμαι αρκετά ανεκτική στις ζημιές (αρκεί να μην κινδυνεύει η σωματική της υγεία βέβαια) δεν μπορώ με τίποτα να αντέξω τα τσιρίγματα και τα ουρλιαχτά άνευ λόγου. Έχει φοβερά νεύρα και δεν ακούει τίποτε εκείνη την ώρα. Χτες το πρωί, π.χ. ενώ ξυπνήσαμε με γέλια και χαρές δεν ήθελε με τίποτε να την αλλάξω. Άυτό μου το κάνει κάθε πρωί βέβαια αλλά με χίλια δυο κόλπα και με λιγη γκρίνια αλλάζουμε πάνα και ντυνόμαστε. Ε, χθες λοιπόν άρχισε να ουρλιάζει και να πετάει ό,τι βρισκόνταν δίπλα της... Ειδικά μόλις είδε και τον μπαμπά με το γάλα.... την έπιασε κάτι σαν υστερία. Δεν άκουγε τίποτε. Αναγκάστηκα να της φωνάξω να σταματήσει και μετά ήμουν για αρκετή ώρα σοβαρή, δεν την κοιτούσα στα μάτια και δεν της μιλούσα. Την είδα ότι κατάλαβε ότι δεν ήταν σωστό αυτό που έκανε, ηρέμησε και κάθησε σαν Παναγίτσα (σαν βρεγμένη γάτα για την ακρίβεια). Ντυθήκαμε, ήπιε το γάλα, κάθισε φρόνιμα να ντυθώ και εγώ. Ε, μετά από λίγο τη φίλησα και αμέσως με πήρε κι αυτή αγκαλιά....

Το πρόβλημά μου.... ;;; Λέμε να μη φωνάζουμε..... Πως μπορώ να την κάνω να ηρεμήσει εκείνη την ωρα; Πάω να την πιάσω και φεύγει τρέχοντας και ουρλιάζοντας, αν την αγνοήσω τα ίδια....ό,τι και να κάνω δεν της αρέσει. Μόνο αν της φωνάξω θα σταματήσει (και μερικές φορές μου γελάει κιόλας)...... Το να επέμβει ο μπαμπάς.... εκεί είναι που δεν θέλει .....

renik, sorry για τη σφήνα αλλά το είχα στο πρόγραμμα να ανοίξω το ίδιο θέμα και αφού είδα το δικό σου είπα να μην ανοίξω άλλο.

Κοριτσια εγω θα σας τα πω απο την απ΄εξω. η κορη μου ειναι πολυ μικρη για τετοια.

στη γειτονια εχουμε μια μαμα (πολυ πολυ καλη κοπελα) η οποια τα εχει παιξει...ειναι σπιτι καθε μερα ολη μερα.η μεγαλη της ειναι πολυ καλο κοριτσι μαζεμενο ευγενικο..κ.α (γυρω στα 15). η μικρη της ειναι 5 κανει οτι θελει...ειναι μια γλυκα που ομως την ακουει ολη η γειτονια...αυτο που καταλαβα ειναι οτι η μαμα φωναζει συνεχεια αλλα η μικρη δεν ακουει. κανα δυο φορες που την επιασα και της μιλησα με το καλο το παιδι ανταποκριθηκε αμεσως!!!! και οσες φορες εχω κατσει να μιλησω ετσι σε καποιο παιδι παντα πιανει...δε ξερω ισως γιατι αν τα πει ενας ξενος ντρεπονται.

αυτο που θελω να πω ειναι το μιλητο στα παιδια κανει θαυματα!!!! στους μεγαλους μπορει τιποτα αλλα στους μικρους ειναι το παν. βεβαια μην ζητατε απο τον εαυτο σας να ειστε τελειες!!δεν υπαρχουν τελειοι ανθρωποι ουτε τελειες μητερες!! τα παιδια μας καταλαβαινουν και συγχωρουν κι ολας. λιγο να μοιαζαμε στα παιδια μας ο κοσμος θα ηταν καλυτερος...

οσο για τις κρισεις νομιζω οτι μια χαρα τα πατε renik και lia. δηλαδη πιστευατε οτι ποτε δε θα φωναζατε στα παιδια?? και συγγνωμη αλλα και μια φωνη που και που ψυχολογικα θα τους δημιουργησει??

Εμείς με τη γυναίκα μου είμαστε της άποψης να του μιλάμε - κάτι που κάνουμε από τότε που γεννήθηκε. Περνάμε ακρετό χρονο μαζί του κάθε μέρα και σίγουρα υπάρχουν οι φορές που είτε "ξεσαλώνει" και δεν μαζεύεται.

Όταν λοιπόν κάνει κάτι το οποίο μας βγάζει από τα ρούχα μας, έχουμε ο ένας τον άλλον. Δηλαδή αν φωνάξει η γυναίκα μου της λέω με ήρεμο τόνο να μη του φωνάζει και να του πει αυτό που θέλει. Αν δεν ακούσει ο μικρός θα μπει τιμωρία για 2 λεπτά. Αν βγει από την τιμωρία και κάνει τα ίδια, θα ξαναμπεί για λίγο περισσότερο χρόνο.

Όλα αυτά χωρίς φωνές, χωρίς να δείχνουμε ότι μας πειράζει, γιατί αν καταλάβει το παιδί ότι έχει βρει το κουμπί που μας θυμώνει, τότε θα το κάνει συνέχεια. Οι τιμωρίες ξεκίνησαν από 1 χρονών και κάτι αν θυμάμαι καλά. Από τότε που ήταν σε θέση να κάνει κάτι μόνο και μόνο από πείσμα.

Γενικά προσπαθούμε να συγκρατιώμαστε και να ελέγχουμε το θυμό μας για να μην καταντήσουμε να μας ελέγχει αυτός.

Νομίζω όταν μία μητέρα περνάει όλην την ημέρα της με το παιδί και δεν έχει πολύ βοήθεια από τον άντρα, τότε είναι εξαιρετικά δύσκολο να διατηρεί την ψυχραιαμία της συνέχεια. Αν όμως μπορείτε να τα αφήνετε κάπου και να βγείτε μια βόλτα να ξεσκάσετε τότε θα αισθάνεστε πολύ πιο ήρεμες.

Μία σύντομη συμβουλή είναι πριν "αντιδράσεις" σε κάτι που κάνει το παιδί με φωνές ή με νεύρα, πάρε μια - δύο βαθειές αναπνοές και βγάλε τον αέρα φυσώντας δυνατά σαν να αποβάλεις από μέσα σου τον θυμό.

Υπομονή σε όλους μας...

Θοδωρής